Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een herstel duurloop van 10.000 meter gelopen in 0:58:18, hsm 106. Een pijnlijke bedoening was het, de aanhechting van de heupbuigers waren ontzettend gevoelig. De eerste kilometer ging aan 6:47, en rapper ging echt niet, de tweede was iets beter 6:07/km. Vanaf dan ging het sneller dan 10 km/uur maar de pijn bleef,alleen waren de spieren wat opgewarmd. Met de hartslag ging het redelijk, hoewel ik normaal amper 102 hsm in plaats van 106 hsm mocht hebben. Ik kan echt geen verklaring vinden voor deze ongemakken, een punthoofd krijg ik er van, een samenloop van omstandigheden! Had ik nu een bergtrail gedaan, zou ik het nog op een ultra zwaar parkoer kunnen steken, maar Steenbergen is vlak. Nu snel herstellen en de volgende opdrachten vol nieuwe moed aan vatten, er staat nog heel wat moois op het programma. Morgen staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma, rustig naar de gewone snelheden toewerken.
Het was vroeg 06:30 toen ik opstond, twee boterhammen met choco en een banaan, en twee mokken koffie later stond Carine op. Ik zag het niet echt zitten deze zes uur, de benen waren de laatste dagen, ondanks de weinige kilometer, niet echt fris en goed. De vierentwinguurlopers waren ondertussen al zestien uur aan het lopen, binnen twee uur zal de zes uur van Steenbergen starten. Om zeven uur stipt vertrekken we richting Steenbergen, het is mooi weer een open lucht en praktisch geen wind, ideaal loopweer. Acht uur we zijn in de plaatselijke sporthal T'Crommewiel, er is al heel wat bedrijvigheid, en op grote schermen staan tussenstanden. Niet veel later komen de Knoetlopers Marc Bemong, Gerry Vermeylen en Patrick Vandebeek toe, ook Johan Whatty en Marc Papanikitas. Een iets later de grote favoriet Martin Ketellapper, samen met Marc Papanikitas en Johan Whatty, daarna Wim Driessen en ikzelf. Om 09:00 worden we op gang geschoten, met de diverse ploegen is het moeilijk in te schatten op welke plaats we aan het lopen zijn. Maar aan de doorkomsten aan start-finish worden we op de hoogte gehouden, na de eerste ronde loop ik op kop, samen met Martin. De benen voelen nochtans niet super aan, maar de hartslag is onder de 140 hsm en het gemiddelde 4:12/km, niets overdreven. Zo lopen we de eerste vijf ronden van 2072 meter samen op kop, in de zesde ronde versnelt Martin en ik laat hem gaan, rustig blijven. Het eerste uur leg ik 14.1 km af, maar de bovenbenen voelen niet super aan, normaal wou ik dit tempo vier uur vasthouden. Er staat gelukkig wat wind en zo voelt de temperatuur niet te warm aan, de zon is bijna altijd van de partij en wind mee is het warm. We kunnen elke ronde water, cola, sportdrank, banaan, rozijnen, peperkoek, zoutkoekjes en suiker tot ons nemen, een goede bevoorrading. Het is zeker nodig voor de 24-uurlopers, waar Geert Stijnen riant op kop staat en de enige die continue blijft lopen van deze cracken. Na twee uur verzamel ik 28.1 km, maar het beste is er nu echt wel af, de aanhechting van de heupbuigers doen zo'n pijn, volledig verkrampt. Het is onbegrijpelijk aan deze snelheid zo rap in de problemen geraken, de hartslag is nochtans ideaal 135, Maar de fysiek laat me in de steek. Dit worden nog een zware vier uur, eerlijk gezegt ik den dat ik er de brui aan moet geven, maar ik probeer de gedachten te verzetten. Het bekijken van ronde tot ronde en tenslotte lopen we nog steeds op plaats twee, en ik zie voortdurend die helden van de 24 uur voor de ogen. Elk moment dat ze weer kunnen lopen rapen ze hun moed bijeen en lopen tot ze niet meer kunnen en wandelen tot de volgende loopfaze. Ik loop hier amper meer dan twee uur en heb dit ook al in gedachte, ik beslis te blijven lopen tot ik tenminste de marathon volbracht heb. Na drie uur word ik voorbij gestoken door Johan Whatty, ik verzamel 41.4 km, de marathon loop ik in 3:04:30 ongeveer, ik ben op. De tijden gaan nu richting 5:00/km dat is ruim een uur vroeger dan normaal, en ik vecht om toch zo snel als mogelijk vooruit te geraken. Ondertussen zijn ook Mark Papanikitas en Patrick Vandebeek me voorbij gegaan, op naar de vijftig den ik bij mezelf daarna zien we wel. Na drieentwintig ronden moet Carine al in actie schieten en een rondje mee lopen ik vraag haar niet te snel te gaan, ze doet het uitstekend. Aan de drankpost stop ik regelmatig om bij te tanken veel water een beker cola en wat banaan om toch weer wat op kracht te komen. Ik loop nu in zesde positie, ook Wim Driessen is me voorbij gegaan, metaal ben ik gekraakt en vraag me af wat voor zin heeft doorgaan. Na vier uur verzamel ik 51.8 km, het laatste uur heb ik 10.400 meter af gelegd heb ik daarom zo hard moeten trainen, vraag ik me af? Telkens ik wat te lang wandel is Carine er om me weer op gang te brengen en loopt ze een volle ronde mee, het doel is 60 kilometer. Ik word regelmatig gedubbeld door Martin, Johan, Marc, Patrick, en Wim, dat is ook iets wat me niet vaak overkomt, een zware dobber. Toch moedig ik ze aan, zoals ze mij aanmoedigen, zoals iedereen, iedereen aanmoedigd in dit ultrawereldje, ook zij die uitstappen. Vijf uur gelopen 61.600 meter verzameld, het laatste uur amper 9.800 meter, het doel word bijgesteld naar zeventig kilometer. Carine loopt regelmatig een rondje mee om het tempo er toch enigzins in te houden, soms moet ik krabben om bij te kunnen blijven. Na 5:51:07 haal ik de zeventig kilometer de vorige ronde heb ik samen met Marc afgelegd, tegen ruim 12.3 km/uur en ik versnel nog. Zes uur en een totaal van 72.819 meter, toch blij dat ik doorgezet heb ondanks het voor mij pover resultaat, en een zesde plaats. Bedankt Carine, ze heeft zestien kilometer mee gelopen en dat was al meer dan 18 maande geleden dat ze zolang gelopen heeft. Proficiat aan Johan Whatty met zijn overwinning en een P.R. en aan Marc Papanikitas die ook ruim 81 kilometer haalde.
Al vroeg wakker en een stevig ontbijt achter de kiezen, voor de nodige energie die ik vandaag nodig heb. De uitslagen van de marathon en de tussenstanden van de 24-uur zijn live te volgen op http://www.ultraloopsteenbergen.nl/ . Het zijn toch wel atleten die vierentwintig uurlopers, daar is veel karakter voor nodig, op een etmaal 200 km, of meer afleggen. Voor mij is zes uur lopen al een hele prestatie, de snelheden liggen wel wat hoger, maar dat is natuurlijk normaal. Ik hoop op een goede dag, bet weer zit in elk geval mee vandaag, niet te warm, droog en weinig wind, ideaal dus. Deze avond hoop ik een verslagje te posten op dit blog, tot dan.
Vandaag een trage duurloop van 8.200 meter gelopen in 0:40:38, hsm 115. De
benen voelden nog wat zwaar aan, en ditmaal was het niet door de zwoele vochtige
temperaturen. Gewoon geen souplesse in de spieren ik voelde elke stap die ik
zette, niks vloeiend maar arbeiten. Alles sparen voor zondag en dan zes uur
flyen, zonder moeite gewoon één, met de voorwaartse beweging. Ik moet er zelf
in geloven, allen dan zijn de slaagkansen optimaal, hoohd leegmaken en rennen
tot het verlossende schot. Vandaag om 15:00 beginnen de mannen van de 24-uur
er aan, om 18:00 worden ze vervoegd door de marathonlopers. Morgenvroeg om
09:00 zijn de zes-uurlopers aan de beurt om tot de finish de 24-uur lopers te
vergezellen.
Vandaag een cresendo duurloop van 10.750 meter gelopen in 0:47:30, hsm 129. Het was winderig, zwaar bewolkt en een drukkende warmte vandaag tijdens de training, geen ideale omstandigheden dus. De hartslag ging mee met de snelheid, omdat ik gekozen heb voor een cresendo duurloop, heb ik geen zicht op de recuperatie. Terwijl als je een duurloop met versnellingen loopt, je tijdens de rustige stukken de hartslag snel naar benenden moet zien gaan. Om te kunnen spreken van een goede recuperatie, nu moet de hartslag alsmaar hoger naarmate de snelheid op gedreven word. Nog altijd last van een algemeen vermoeidheidsgevoel, wat gisteren goed te voelen was tijdens het werk,alleen al door rectop te staan. Het is dus bidden en hopen op die goede dag, om een bevredigend resultaat neer te kunnen zetten tijdens de Zes uur van Steenbergen. Morgen staat er een rustige training van amper zeven kilometer op het programma, wat herstellen en dan begint de mentale voorbereiding.
Vandaag een trage duurloop van 10.770 meter gelopen in 0:52:15, hsm 118. De benen voelden niet fris aan, het tempo lag nochtans niet hoog, er stond wel wat wind en het was +20°. Niet alleen 20° maar ook zeer vochtig er hangt onweer in de lucht, maar tijdens de training enkel een lichte bui. Ik kan alleen maar hopen dat ik zondag frissere benen heb om de Zes uur van Steenbergen af te werken, of het word superzwaar. Voor zondag geven ze in elk geval een ideaal weertje 15° maximum en droog en 2-3 beaufort, over dat mogen we niet klagen. Het voornaamste zal zijn dat de rechterachillespees stand houd, en dat ik mentaal en fysiek goed zit, zes uur lopen is voor mij extreem. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma, met enkele versnellingen in de tweed helft van de training.
Vandaag een testloop over 14.270 mater gelopen in 0:56:49, hsm 145. Het was vandaag tijd om te testen hoever ik met het herstel sta, niets beter dan een testloop daar voor. De benen voelden vanaf het begin zwaar aan en dat is geen al te goed teken, dus hopen we dat het snel omslaat. Maar het gevoel bleef zwaar de ganse training, er stond wel wat wind en ik kreeg een fikse regenbui over mijn hoofd. Een snelste kilometer van 3:50 was dan ook teleurstellend, en een eerste kilometer van 4:23 was ook al niet je dat. Uiteindelijk toch een gemiddelde van 3:59/km gehaald en dat was geslaagd, maar met de hakken net over de sloot. Ik had namelijk voorop gesteld dat ik minimaal 4:00/km moest lopen, ik had dan op een gemiddelde van 3:55/km gehoopt. Morgen staat er een recuperatie of trage duurloop van tien kilometer op het programma en de eerste werkdag na twee maand.
Vandaag een trage duurloop van 12.140 meter gelopen in 0:57:38, hsm 124. Het tempo was trager als gisteren zoals voorzien, alleen de hartslag was vijf slagen hoger en dat was niet voorzien. Ik denk nu wel dat er een storing op de hartslagmeting zat want de benen voelden niet oververmoeid aan. De wearlink band moet echt goed vochtig gemaakt worden om een goede registratie van de hartslagen te hebben. Buiten de pijn aan de rechter-achillespees is er niets te melden op het medisch rapport, niet wat betreft het lopen ten minste. Met de rechterduim gaat het al wat beter, maar genezen is die nog niet, toch ga ik donderdag het werk hervatten. Voor morgen staat er een testloop van veertien kilometer op het programma, ik hoop de 4:00/km te breken.
Vandaag een trage duurloop van 12.140 meter gelopen in 0:57:01, hsm 119. Toch redelijk goede benen na de zware training van gisteren, ik moest niet forceren voor dit tempo. Alleen de rechterachillespees baart me momenteel zorgen een zeurende pijn, nog geen echte steken. Zo slecht en zo goed mogelijk ingetaped om erger te voorkomen, het euvel sleept al een jaar aan. Ik hoop toch de twaalf ultracupwedstrijden die op het programma staan te kunnen lopen, dus tot half november? Daarna zal ik zeker een beslissing moeten nemen, als het in dit stadium blijft haal ik dit wel, maar een remedie dringt. Vandaag ging het redelijk goed dus, tijdens het lopen heb ik weinig last van de achillespees, buiten dat knagen. Een mooi tempo en een evenredige hartslag vertellen me dat de conditie goed is en de basis dik in orde. Laat die zes uur maar komen, zwaar, zowel mentaal als fysiek, we zijn er klaar voor, nu nog een superdag bestellen. Morgen staat er eenzelfde training als vandaag op het programma, aan een iets trager tempo lopen en een iets tragere hartslag.
Vandaag een lange tempoloop van 24.060 meter gelopen in 1:36:12, hsm 141. De benen waren al vanaf de eerste kilometer niet super, en er moest een lange tempoloop gelopen worden. Een op karakter dan maar, met de eerste twaalf kilometer tegen de wind in, was het werken geblazen. Zo weinig mogelijk tijd verliezen in die eerste helft was de boodschap, met een eerste tegen 4:26/km, slecht gestart. Al een achterstand van 26 seconden, nu zo snel mogelijk de 4:00/km, het is goed voelbaar in de benen, maar de hsm is oké. De eerste vijf kilometer gaan in 0:20:35, het word een harde dobber want de hartslag zit al aan 142, toch iets te hoog. Het is niet de bedoeling dat ik me murw loop vandaag, alleen wat vertrouwen op doen voor volgende week zondag. Moest het nu echt 3-4 beaufort waaien, ik probeer me te focussen op de terugweg als ik de wind in de rug ga krijgen. Halfweg aan het keerpunt klok ik 0:48:50, en ik voel me behoorlijk moe, maar normaal moet het nu toch beter gaan. Kilometer twintig (1:20:29), dat moet dus lukken de vierentwintig kilometer in 1:36:00 te lopen, ik had liever een minuut rapper. Maar gezien de omstandigheden zal ik maar tevreden zijn met een 4:00/km gemiddeld, het lukt juist, de laatste km mocht ik rustiger lopen. Ik zal toch nog wat beter willen herstellen tegen volgende week zondag, dan zal ik al mijn krachten kunnen gebruiken.
Vandaag een trage duurloop van 12.210 meter gelopen in 0:58:29, hsm 118. Een druilige regendag met frisse temperaturen van rond de acht graden, niet wat men verwacht in mei. De training van vandaag wou ik gebruiken om hoge temperaturen te simuleren, wat in mei zeker mogelijk is. Met een katoenen t-shirt, daarboven een plastiekzak en een loopshirt met lange mouwen en een regenjas. Zo loopt de lichaamstemperatuur snel op en kan het vocht niet verdampen, wat de hartslag omhoog brengt. Het hart moet dan aan de slag om het lichaam op de juiste temperatuur te brengen, geen recuperatietraining onder deze omstandigheden. Gewoon aan trage duurlooptempo en daar en boven rekening houden met de oplopende hartslag. Op het einde toch wat versnellen, maar de hartslag onder de 130 slagen houden, dat moet volstaan voor vandaag. Morgen staat er een lange tempoloop van vierentwintig kilometer op het programma, een stevige testloop dus.
Vandaag een duurloop van 12.340 meter gelopen in 0:51:43, hsm 134. De benen waren goed vandaag en zodoende ging de training zeer vlot, ruim 10 seconden/km sneller. Eigenlijk is dit het tempo dat ik normaal in een duurloop moet lopen, maar dan moeten de tempolopen tegen 16 km/uur. Maar dat zijn snelheden die mijn lichaam niet meer aan kan, zeker niet op training, hoewel ik dat wel zou willen. De laatste kilometer ging zelf onder de 4:00/km, het bewijs dat ik nog veel over had, wat ook de bedoeling is bij een duurloop. Het groet nadeel aan deze rustige weken is dat het gewicht weer de hoogte in gaat, ook al door het minder warm weer. Volgende week donderdag ga ik weer aan het werk, de duim is nog niet volledig genezen, maar voldoende voor de job. Morgen staat er een recuperatieloop van twaalf kilometer op het programma, even herstellen voor de test van zondag.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.160 meter gelopen in 1:35:32, hsm 119. De conditie is stijgend en het herstel is nakend, de hartslag goed onder controle kunnen houden. Ook de bovenbenen zijn al een stuk minder pijnlijk, en de ademhaling blijft rustig. Volgens de Polar conditiemeeting is de conditie ook in stijgende lijn en de hartslagzones zoals het hoort. Een kleine voorsprong op het schema dus en dat is maar best want het was een dubbeltje op zijn kant. Op het schema staan nog snelheidstrainingen, een lange tempoloop van 24 km en een interval van 15 km. Voor de rest is het onderhoud van de conditie en actieve rust, en me mentaal klaarstomen voor de zes uur. Het ging deze training echt volgens schema, rustig tot kilometer vijftien en dan versnellen naar 4:30/km. Om de laatste vijf kilometer af te werken, alleen spijtig dat het zonnetje niet van de partij was. Voor morgen staat er een kortere duurloop van twaalf kilometer op het programma, tegen 4:30/km.
Vandaag een extensieve interval van in totaal 15.200 meter gelopen in 1:00:45, hsm 141. Het is me dus gelukt om over te schakelen naar een hoger tempo, ondanks de vermoeide benen. Een teken dat, in elk geval de basis conditie in orde is, kunnen omschakelen naar een hoger niveau. De training op zich vond ik wel redelijk zwaar, in de huidige staat van frisheid waarin de benen zich bevinden. De interval bestond uit zes maal 2000 meter tempo en daar tussen 500 meter vlot, zonder volledig herstel. Zoals reeds eerder aangehaald ligt de gravelpiste in Herenthout er niet ideaal bij, en dat is zeker niet overdreven. Maar het ziet er niet naar uit dat die toestand snel zal verbeteren, spijtig voor een gemeente met zoveel atleten. Het was zwoegen om een gemiddelde snelheid van 15 km/uur te halen, die doelstelling juist gehaald, zonder overschot. Voor morgen staat er een lange trage duurloop van twintig kilometer op het programma, rustig kilometers malen.
