Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een tempoloop van 15.130 meter gelopen in 1:00:54, hsm 138. Pure snelheid is niet echt nodig voor de ultraloop waar ik voor train, hoewel een wat tempo mag zeker. Door dat de benen redelijk vermoeid aanvoelen gaat het snellere werk er onder lijden, de uithouding en weerstand verbeterd. Alleen is het zaak om niet over vermoeid te geraken, zodat je in een neerwaartse spiraal terecht komt. Eenmaal de zwaarste trainingsweken voorbij is het tijd voor herstel en pas dan komt het positieve effect van de trainingen tot zijn recht. Voor mij zal deze week zo wat de zwaarste week zijn, als ik deze door kom zonder kwetsuren, dan kan ik oogsten. Het ging vandaag wat moeizaam, het gevoel in de benen was niet super, en tel daarbij de strakke wind, zware kost. Wind mee kon ik het tempo goed aanhouden, maar wind tegen voelden de benen snel te zwaar aan. Al bij al een redelijke training gelopen, gezien de zware vierdaagse van +- 100 kilometer, dus moet ik tevreden zijn. Voor morgen staat er weer een ruime twintiger in de vorm van een lange trage duurloop op het programma.
Vandaag een trage lange duurloop van 20.130 meter gelopen in 1:37:46, hsm 115. De benen waren toch een ietje beter dan gisteren, het is te zeggen dat de bovenbenen minder pijnlijk waren. Het werd dus een twintiger en daarvan moet ik er deze week nog twee van lopen, kilometers hamsteren. In de hoop dat het lichaamsgewicht wat zakt en de conditie wat stijgt, vooral de uithouding en de weerstand. Nu zondag veertien dagen en het is van datum, ik ga nog eens een zes uur trachten te lopen. Het geloof dat ik ruim tachtig kilometer kan lopen op zes uurr is wat weg, maar iets minder is ook nog goed. Daarvoor dienen de opofferingen deze week, een betere mentale en fysieke toestand, waar het mentale doorweegt. Morgen hoop ik een snelheidstraining van vijftien kilometer uit de kuiten te schudden, we zien wel.
Vandaag na de middag een trage duurloop van 8.380 meter gelopen in 0:39:20, 122 hsm. Een klein relaas van de feiten, om halfdrie vetrok ik richting mijn werk met de scooter. Na ongeveer vijf kilometer valt de scooter in panne, niet meer op gang te krijgen, zelf niet handmatig. Geen ander mogelijkheid als te voet naar huis te gaan met de scooter aan de hand, ongeveer 50 minuten. Onze tweede wagen staat in de garage de motor van de ruitenwissers heeft het begeven, maar de wagen is nog niet gereed. Dan de scooter maar binnendoen naar waar ik hem gekocht heb, weer vijftig minuten te voet met de scooter aan de hand. Ik had wel mijn loopschoenen en kleren aangedaan zo kon ik naar huis lopen, eens aangekomen is de winkel dicht. Toch laat ik de scooter daar achter op slot en deponeer de sleutel in de brievenbus, geen papier of stilo bij voor een briefje. Nu gaan we van de nood een deugt maken en lopen via een omweg naar huis, met oververmoeide benen. Zo heb ik er vandaag in totaal 23.780 meter opzitten in 1:53:41, en ben ik goed op schema voor de zware week. Ondertussen heb ik mijn gps5 terug gevonden die is vast blijven kleven in de velcro van de drinkbelt. Dus morgen heb ik de gegevens van de polar terug en kunnen de tussentijden/km weer online gezet worden.
Vandaag een trage duurloop van 15.400 meter gelopen in 1:14:21, hsm 117. De benen voelden vermoeid aan, niet dat ik dat niet verwachte, maar zo vermoeid, nee. Toch heb ik het tempo kunnen onderhouden, ik had mijn gps5 van mijn polar niet gevonden. Dus gelopen met twee sporthorloges, mijn Garmin 405 voor de afstand en de Polar voor de hartslag. Ik ben nochtans zeker dat ik mijn Gps5 gisteren thuis afgedaan heb maar ik heb overal gezocht, doch niets gevonden. Het word deze week de eerste echte ultratrainingsweek met een omvang van 160 km en een ultratraining van vier uur er in. Een super zware week die mijn lichaam aml lang niet meer te verwerken kreeg, dus ik hoop dat het stand houd. Morgen een eerste twintiger voor deze week, een trage duurloop, ik hoop dat de benen wat meer ontspannen zijn dan vandaag.
Vandaag een lange trage duurloop van 31.120 meter gelopen in 2:28:41, hsm 121. De benen deden nochtans nog serieus pijn, na de wedstrijd van 25 kilometer van gisteren. Maar ik moet de kilometers opvoeren om gereed te zijn voor de zes uur van Stein. Een dubbeldekker is dus ideaal om in het week-end wat extra kilometers te maken. Het princiepe van een dubbeldekker is een twintig plusser en een dertig plusser op twee dagen. Met 25 km en 31 km vol doed het aan de eisen, om de weerstand wat te verhogen moet er een snelheidstraining bij. Wat gisteren gebeurt is tijdens de Natuurloop van Lier over 25 km, weerstand en uithouding getraind. Vandaag was het wel wat zwaarder doordat de benen nog goed vermoeid waren en dat in combinatie met de koude. Ik had natuurlijk mijn drinken (cola) en mijn druivesuiker mee, het blijft belangrijk dat element goed te verwerken in de trainingen. De kledij was aangepast aan de koude, -6° aan het begin van de training, ik had zelf twee lange trainingsbroeken aan. Wat toch wel beter is voor de bovenbenen die enorm afzien als ze getroffen worden door de koude. Uit eindelijk toch nog aan een redelijk tempo de training kunnen afwerken, ik ben best tevreden van het week-end. Volgende week word de zwaarste en langste trainingsweek richting de zes uur van Stein, met 160 km op het programma. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, een rustig begin van de zware week dus.
Vandaag toch maar beslist om naar Lier te gaan voor de wedstrijd over 25 km, we zullen wel zien hoe het loopt. De valling bleef boven de schouders, dus vond ik het wel verantwoord, en liever in groep lopen dan alleen, in deze vriestemperaturen. Het enige dat me zorgen baart is de wisselvallige staat van het wegdek, goed 1/3 is nog bedekt met verharde sneeuw en ijs. Ik beslis niet te snel te vertrekken en in een mooi groepje te lopen, al gauw kom ik in het groepje met Els Rens terecht. Ze word gehaast aan een tempo van 3:55/km, al thans dat is de bedoeling maar het zal deels afhangen van de staat van wegdek. De haas van dienst die het tempo regelt is Frans Renders, sinds een paar jaar de vaste haas van els, ook Gilles Couckelberg is mee. Evenwel met de fiets want nog steeds in de opbouwperiode na een zware kwetsuur, nog bekent volk zoals Luc Dirckx. Frans regelt het tempo tegen de matige wind in en het gaat redelijk gelijkmatig, ik zit hier in een luxepositie beschut in de groep. Ik ben verwonderd dat ik het tempo kan volgen, hoewel ik voel dat de ademhaling veel zwaarder is dan normaal, de kopvalling. Alles rond de sinussen zit goed vast, en de keel doet ook zeer, maar de benen voelen redelijk goed aan, de hartslag is wel wat te hoog. Nu al vrees ik dat ik toch iets te warm aangekleed zal zijn, het is toch een iets minder koud als verleden zondag in Apeldoorn. Rond kilometer tien verlies ik een drinkbusje, gelukkig gaat Gilles het flesje oprapen en brengt het terug, bedankt Gilles. Veel overschot heb ik niet en ik hoop zolang als mogelijk mee te gaan met dit groepje, het gemiddelde ligt rond de 3:55/km. Een prestatie die ik vandaag niet voor mogelijk hield, zes dagen na een marathon en toch zeer vermoeid en ziek deze week. De stukken met aangestampte sneeuw en ijs maken het soms gevaarlijk, gelukkig zijn er zeer weinig bochten langs de waterwegen. Na twaalf kilometer krijgen we de matige wind in de rug, de handschoenen en de muts hingen er af, ik had het nu warm genoeg. De laatste kilometer is het tempo gezakt richting 4:00/km, Luc Dirckx en Wouter Verheyen versnellen, wat later ga ik in de achtervolging. Ik besef meteen dat het nog een zware tocht word, maar ik neem het risico er op en er over, alleen Luc kan het tempo volgen. Er volgen nu een paar snellere kilometers van, 3:49, 3:44, 3:42 en 3:50, dan loopt Luc weg en bij mij is het beste er af, nog acht km te gaan. Gelukkig krijg ik een ander mikpunt in de verte, waar ik heel langzaam op nader, het is puur op karakter dat ik het tempo boven 15 km/uur houd. De bovenbenen protesteren, het blijft tot kilometer 22 wind in het voordeel, de laatste drie zijn wind tegen in een open vlakte is het goed voelbaar. Ondertussen ben ik het mikpunt voorbij gelopen en ik voel me alles behalve fris, hoewel ik het toch iets frisser krijg met die tegenwind. Het is harken en sleuren om het tempo niet teveel laten verslappen, wat kunnen kilometers lang duren, de voorsprong is voldoende. Gewoon nog even op de tanden bijten en de negende plaats is binnen, en een tijd onder de 1:39:00 moet zeker kunnen op 25 km. Ik finish na 1:38:30 op mijn polar heb ik een afstand van 25.080 meter de afstand klopt dus en ik kan tevreden terug naar huis.
Vandaag een trage duurloop van 12.110 meter gelopen in 0:59:16, hsm 113. De valling is er zeker niet beter op geworden, dus de twijfel of ik morgen start in Lier blijft. Het was ook zwaar gezien de algemene vermoeidheid, zeker de bovenbenen hadden het zwaar. Een klein staaltje van doorzettingsvermogen, want een excuus had het zeker niet geweest een rustdag in te lassen. Maar de week vroegen zit er weer op en we kunnen weer uitgerust aan de trainingen beginnen, dat scheelt wel iets. De hoop blijft dat we verder kunnen trainen naar Stein waar de lat niet te hoog gelegt word, 75 kilometer en ik ben tevreden. Ik wil maar top zijn tegen Lier, of als dat niet lukt tegen Steenbergen, liefst natuurlijk het ganse jaar door. Voor morgen staat er een training van vijfentwintig kilometer op het programma, word het Lier?
Vandaag een trage duurloop van 18.270 meter gelopen in 1:28:33, hsm 116. Van het werk naar huis gelopen, t'is te zeggen met een kleine omweg van ruim zes kilometer. Het begin van de training was te snel, maar dat was meer om het zo rap als mogelijk warm te krijgen. De benen voelden snel vermoeid aan, dus het tweede deel van de training op het gemak afgehaspeld. Een rustig aan tempo dat toch nog pijn deed aan de benen, de marathon vloeit er maar heel langzaam uit. Ik heb ook last van een serieuse verkoudheid, gelukkig heb ik alleen last boven de schouders. Ook de maag is al drie dagen gevoelig, het zullen deels de naweeen zijn van de ijskoude marathon. Een zware belasting voor de weerstand, zekers gezien de zeer koude temperaturen van verleden zondag. Zoals het er nu voor staat, start ik zaterdag niet in Lier, om niet onnodig in de reserven te tasten. Morgen staat er een kortere trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, en hopen op wat herstel.
Vandaag een duurloop van 15.340 meter gelopen in 1:07:22, hsm 125. De benen voelden ver van fris aan, het was dus werken om deze duurloop snelheid te halen. Het was vandaag beter om te lopen, er waren maar weinig gladde plekken op de baan. Volledig ijsvrij was het nog niet , dus moesten we attent blijven lopen om recht te blijven. Ik had de indruk dat ik alles uit de benen gehaald heb, in elk geval wat er vandaag in zat. Een marathon brengt toch wat vermoeidheid met zich mee, hoewel ik mezelf een ervaren marathonloper kan noemen. Toch omdat ik er elke keer voor ga, blijft het de eerste dagen na een marathon pijnlijk voor de benen. Ik ben voorstander van de actieve recuperatie, maar de voorbije trainingen waren iets meer dan recuperatietrainingen. Het is nu wachten op de goede benen, voor mij mogen ze er zaterdag al zijn voor de Natuurloop in Lier. Morgen staat er een rustige trage duurloop van vijftien kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 14.290 meter gelopen in 1:10:12, hsm 115. Het was afzien geblazen, de vroege shift gedaan, dan in panne met de scooter en daarna nog trainen in deze koude. Ge moet goed zot zijn, nen serieuzen hoek af, maar zijn wij marathon en ultralopers niet allemaal een beetje machochist. Dus toch maar zoals gepland in het koppeke, twee kilometer extra gelopen, terwijl ik toch bezig ben met afzien. Een vermoeidheid die de voeten en onderbenen treft, pijnlijke zaak de eerste kilometers, gelukkig gaat het iets beter met de kilometers. Het gaat een hoop moeite en energie kosten om mijn doel te bereiken, maar je moet er iets voor over hebben. Ik ga er me toch voor smijten, die topdrie plaats in de marathon en ultra cup, nog een lange en zware weg te gaan. Morgen hoop ik een training van vijftien kilometer af te werken aan duurlooptempo, het word moeilijk, maar niet onmogelijk.
Het is -12° als we voor een ruim twee uur durende autorit naar Apeldoorn staan, in onze wijk is het superglad. Gelukkig liggen de grotere wegen er grotendeels sneeuw en ijsvrij bij, en kunnen we aan een normale snelheid de rit afwerken. Om iets voor 11:00 zitten we in sportzaal Sprengeloo, daarna moeten we nog naar het congrescentrum Orpheus voor de nummers. Elke keer we ons buiten wagen ligt er een half gesmolten sneeuwbrij, en de koude snijd door de drielagige kledij, ondanks de zon. Hier voelt men ook de crisis, vroeger mochten we op vertoon van ons startnummer een multi-functioneel loopshirt afhalen,nu niet. De inschrijvingsprijs en aantaal deelnemers is er ondanks de strenge winterse omstandigheden niet minder op geworden. Een maal we ons in de startvakken begeven, valt meteen op dat alles sneeuw en ijsvrij gemaakt is, tot 95 % van het parkoers, chapeau. Het is wachten op het statschot, om het lichaam te laten werken en op te laten warmen, omstreeks 12:00 weerklinkt het startschot. Ik heef meteen het volle pond, maar het zal toch nog even duren eer de handen en voeten, ongeveer normaal aanvoelen, precies ijsklompen. Het lijken wel uit beton gegoten klompen, mijn nieuwe Asics cumulus, een raar gevoel, ik voel ook meteen pijn aan de wreef. Na een derde kilometer in 03:44, kijk ik naar mijn hartslagmeter 151, ik loop dus al in het rood, er gaat teveel energie naar het opwarmen van het lichaam, en neem daarbij lopen tegen 90% van de overslagpols en je begrijpt het plaatje, ik moet tempo minderen. De benen voelden nochtans redelijk, maar de hartslag liegt niet, het is natuurlijk nog vroeg om te freewheelen, ik zie de atleten voorbij lopen. Op kilometer vijf (0:19:12) denk ik aan de vele vrijwilligers en supporters langs de kant, ook zij verdienen een applaus voor het trotseren van de koude. Er zijn mij nu al een atleet of tien voorbij gegaan en vind het stilletjes aan tijd om bij een groepje aan te pikken, de hartslag is naar 141 gezakt. Zo gezegt zo gedaan we zijn met zeven man ideaal, kilometer tien gaat in (39:38) de laatste vijf in 20:26, nog altijd redelijk goed. We zitten ook vol op in de heuvelzone, het gaat voortdurend op en af, bergop gaat de hartslag richting hsm 150, niets aan te doen. Ik kan moeilijk beginnen stappen dan krijg ik het zeker niet warm, de groep blijft niet bijeen twee man muist er van door, laten gaan. Zover ik het parkoer voor de geest kan halen komen we na zestien kilometer op de grote baan en gaat het vanaf km 20 meestal bergaf tot Apeldoorn. Kilometer vijftien (0:59:22) een zeer mooie tijd ware het niet dat de wedstrijd bord van de 15 kilometer al 200 meter verder staat. Normaal rond deze tijd van het jaar hebben we wind mee als we richting de aankomst lopen vandaag niet, het is wind tegen. Door een moeilijke bevoorrading aan kilometer 15 is het groepje lang uitgerekt, het water was bevroren en bleef in het bekerhouder plakken. Een poging en doorlopen is mijn filosofie, zo loop ik twee zware kilometers op kop, zonder forceren zodat uiteindelijk iedereen weer kan aansluiten. Tot kilometer 20 (1:20:10) gaat het nog meestal vals plat bergop, de laatste vijf kilometer gaan in een te trage 20:48, dat is 4:10/km. De officielle doorkomst half marathon aan de klok en registratiemat van de organisatie is 1:25:31, op de Polar RCX5 staat dan al 21.385 meter. We blijven dus rond die 4:00/km hangen, als plotseling de Asselronde lopers die ruim 27 kilometer moeten lopen, beginnen te versnellen. Ik maak weer een dikke beginnersfout en wil me meten met de sterkste uit de groep, km's van 3:51-3:38 en 3:49 tot gevolg. De benen staan op ontploffen en ik laat hem gaan, aan kilometer 25 (1:39:33) de laatste vijf kilometer gingen 85 sec sneller daan de vijf ervoor. Nu loop ik alleen en na 27 kilometer begin ik aan de tweede ronde, die halfzwaar is tussen kilometer 29 en 34, daar betaal ik de prijs. Het loopt meestal vals plat naar boven de enkele afdalingen zijn steil naar beneden, en de voetpezen smeken deze martelgang te stoppen. Aan kilometer dertig (2:01:05) staan de vrouw, kinderen en honden te supporteren, een opsteker en een extra aanmoediging door te blijven gaan. Vanaf kilometer 33 beginnen er atleten voorbij te lopen, nooit overvalt mij de goesting om aan te pikken, zo zwaar heb ik het nu. Het word kilometer na kilometer aftellen, km 35 (2:24:11) de laatste vijf kilometer in 23:11 ik moet me toch wat herpakken vind ik. Wil ik onder de drie uur doorkomen zal het nodig zijn ik schat dat de Polar ongeveer vierhonderd meter meer gaat aangeven bij aankomst. Na 37 kilometer loopt Wim Driesen me voorbij als ze zo'n tweehonderd meter voorsprong hebben, begin ik een versnelling in te zetten. Het gat niet groter laten worden, kilometer 40 kom ik door in (2:45:56) die tijd onder de drie uur zit er ruim in met nog 2600 meter te gaan. De laatste rechte lijn is hier kei lang en er hangen zoveel spandoeken dat je moeilijk het einde kunt inschatten, gaan tot op de meet. Wat moet ik hier nu mee, alles bij elkaar geteld, moet ik tevreden zijn, had het twintig graden warmer geweest, had er een veel betere tijd in gezeten, maar de weersomstandigheden maken nu eenmaal deel uit van het volledige wedstrijdplaatje.
Vandaag een trage duurloop van 13.200 meter gelopen in 1:04:31, hsm 116. De benen voelden wat vermoeid aan, maar het was niet het gevoel van de day na after een vol uit gelopen marathon. Ik liep 2.200 meter meer dan het programma voor schrijft, dus de benen voelden toch niet te vermoeid aan. Ook de hartslag bleef binnen de perken, het voelde dan ook niet zo kou aan dan gisteren, waarschijnlijk minder wind. Deze week hoop ik een opbouwweek te lopen, dat wil zeggen 120 kilometer, terwijl op mijn programma 110 kilometer staat. Het word vanaf morgen wel iets zwaarder met vier dagen de vroegen van halfzes tot drie uur werken en daarna nog gaan trainen. Iets wat niet evident is in deze koude temperaturen, maar de uithouding moet op vier weken tijd serieus naar omhoog. Morgen loop ik weer tweekilometer meer als voorzien, een trage duurloop van veertien kilometer in de plaats van twaalf.
Vandaag 8.060 meter lang de benen los gelopen in een tijd van 0:40:01, hsm 113. Wat niet had mogen gebeuren is gebeurt, een flink sneeuwtapijt, dat konden we missen als de pest. Maar nu het er eenmaal ligt, gaan we er van genieten, de mist die aanvriest op het gezicht, heerlijk. De voeten en handen die verkleumen tot ijsklompen, en de onvermijdelijke slungelachtige glijpartijen, we zijn er klaar voor. Wegdromen van de lenterige temperaturen van een graad of 22, korte broek en singlet, dat is pas genieten. Voor morgen in Apeldoorn zouden ze het parkoer beloopbaar maken, en drie verwarmde ruimtes langs het parkoer. Bij elke drankpost een verzorgingspost van het rode kruis en de limiettijd een half uur naar beneden brengen. Niet dat het een slagveld gaat worden, maar met goede voorzorgsmaatregelingen is het best te doen. Hoewel ik niet voor mijn beurt wil spreken en de wedstrijd van morgen wil finishen voor een oordeel te vellen. Ik heb ooit al onder ongeveer dezelfde omstandigheden een marathon afgewerkt, gladde wegen en vriestemperaturen. Daar in werd ik tweede met een eindtijd van 2:46:53, een tijd die ik nu zelf niet meer kan halen onder ideale omstandigheden. Morgen ga ik in eerste instantie om te finishen en als alles mee valt hoop ik op een tijd van 2:55:00.
Vandaag een duurloop van 10.140 meter met versnellingen gelopen in 0:44:41, hsm 129. Misschien net iets te snel twee dagen voor een marathon, maar ik moest het een en het ander testen. Hoeveel truien, hoeveel handschoenen, hoeveel kousen, een muts? veel vragen op vestimentair gebied. Een wat tempo maken om te weten wanneer ik begin te zweten bij deze Siberische temperaturen. Krijg ik last van de koude tijdens de laatste kilometer met tegenwind? een van de veel beantwoorde vragen. Het was een leerlijke training, ook op gebied van wat de koude doet met de hartslag, het bloed moet pompen. Een uiterst zware marathon word het zondag in het koude Apeldoorn, ik hoop dat ik niet onderkoeld geraak. Met de benen ging het al wat beter, de bovenbenen deden al wat minder pijn, een positieve evolutie.
Vandaag een recuperatieloop van 10.230 meter gelopen in 0:51:03, hsm 113. Ik had van de nood een deugd gemaakt en trok mijn zweetvestje aan, boven het thermisch vestje. Toch duurde het drie kilometer voor de handen iets opgewarmd waren, ik dacht de eerste kilometers dat er een paar vingers afgevroren waren. Echt zweten heb ik ondanks het zweetvestje niet gedaan, die snijdende oostenwind is er teveel aan. Alleen met wind in de rug en vol op in het zonnetje kon ik iets opwarmen, geef mij maar dertig graden extra warmte. De benen voelden nog steeds vermoeid aan, de hartslag ligt dan ook nog altijd een vijftal slagen te hoog voor de geleverde arbeid. Ik ben alles aan het bewaren voor zondag, dan is het hopen op een superdag, om een mooiresultaat te behalen. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer met een paar versnellingen op het programma.
