Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag toch maar beslist om naar Lier te gaan voor de wedstrijd over 25 km, we zullen wel zien hoe het loopt. De valling bleef boven de schouders, dus vond ik het wel verantwoord, en liever in groep lopen dan alleen, in deze vriestemperaturen. Het enige dat me zorgen baart is de wisselvallige staat van het wegdek, goed 1/3 is nog bedekt met verharde sneeuw en ijs. Ik beslis niet te snel te vertrekken en in een mooi groepje te lopen, al gauw kom ik in het groepje met Els Rens terecht. Ze word gehaast aan een tempo van 3:55/km, al thans dat is de bedoeling maar het zal deels afhangen van de staat van wegdek. De haas van dienst die het tempo regelt is Frans Renders, sinds een paar jaar de vaste haas van els, ook Gilles Couckelberg is mee. Evenwel met de fiets want nog steeds in de opbouwperiode na een zware kwetsuur, nog bekent volk zoals Luc Dirckx. Frans regelt het tempo tegen de matige wind in en het gaat redelijk gelijkmatig, ik zit hier in een luxepositie beschut in de groep. Ik ben verwonderd dat ik het tempo kan volgen, hoewel ik voel dat de ademhaling veel zwaarder is dan normaal, de kopvalling. Alles rond de sinussen zit goed vast, en de keel doet ook zeer, maar de benen voelen redelijk goed aan, de hartslag is wel wat te hoog. Nu al vrees ik dat ik toch iets te warm aangekleed zal zijn, het is toch een iets minder koud als verleden zondag in Apeldoorn. Rond kilometer tien verlies ik een drinkbusje, gelukkig gaat Gilles het flesje oprapen en brengt het terug, bedankt Gilles. Veel overschot heb ik niet en ik hoop zolang als mogelijk mee te gaan met dit groepje, het gemiddelde ligt rond de 3:55/km. Een prestatie die ik vandaag niet voor mogelijk hield, zes dagen na een marathon en toch zeer vermoeid en ziek deze week. De stukken met aangestampte sneeuw en ijs maken het soms gevaarlijk, gelukkig zijn er zeer weinig bochten langs de waterwegen. Na twaalf kilometer krijgen we de matige wind in de rug, de handschoenen en de muts hingen er af, ik had het nu warm genoeg. De laatste kilometer is het tempo gezakt richting 4:00/km, Luc Dirckx en Wouter Verheyen versnellen, wat later ga ik in de achtervolging. Ik besef meteen dat het nog een zware tocht word, maar ik neem het risico er op en er over, alleen Luc kan het tempo volgen. Er volgen nu een paar snellere kilometers van, 3:49, 3:44, 3:42 en 3:50, dan loopt Luc weg en bij mij is het beste er af, nog acht km te gaan. Gelukkig krijg ik een ander mikpunt in de verte, waar ik heel langzaam op nader, het is puur op karakter dat ik het tempo boven 15 km/uur houd. De bovenbenen protesteren, het blijft tot kilometer 22 wind in het voordeel, de laatste drie zijn wind tegen in een open vlakte is het goed voelbaar. Ondertussen ben ik het mikpunt voorbij gelopen en ik voel me alles behalve fris, hoewel ik het toch iets frisser krijg met die tegenwind. Het is harken en sleuren om het tempo niet teveel laten verslappen, wat kunnen kilometers lang duren, de voorsprong is voldoende. Gewoon nog even op de tanden bijten en de negende plaats is binnen, en een tijd onder de 1:39:00 moet zeker kunnen op 25 km. Ik finish na 1:38:30 op mijn polar heb ik een afstand van 25.080 meter de afstand klopt dus en ik kan tevreden terug naar huis.
Vandaag een trage duurloop van 12.110 meter gelopen in 0:59:16, hsm 113. De valling is er zeker niet beter op geworden, dus de twijfel of ik morgen start in Lier blijft. Het was ook zwaar gezien de algemene vermoeidheid, zeker de bovenbenen hadden het zwaar. Een klein staaltje van doorzettingsvermogen, want een excuus had het zeker niet geweest een rustdag in te lassen. Maar de week vroegen zit er weer op en we kunnen weer uitgerust aan de trainingen beginnen, dat scheelt wel iets. De hoop blijft dat we verder kunnen trainen naar Stein waar de lat niet te hoog gelegt word, 75 kilometer en ik ben tevreden. Ik wil maar top zijn tegen Lier, of als dat niet lukt tegen Steenbergen, liefst natuurlijk het ganse jaar door. Voor morgen staat er een training van vijfentwintig kilometer op het programma, word het Lier?
Vandaag een trage duurloop van 18.270 meter gelopen in 1:28:33, hsm 116. Van het werk naar huis gelopen, t'is te zeggen met een kleine omweg van ruim zes kilometer. Het begin van de training was te snel, maar dat was meer om het zo rap als mogelijk warm te krijgen. De benen voelden snel vermoeid aan, dus het tweede deel van de training op het gemak afgehaspeld. Een rustig aan tempo dat toch nog pijn deed aan de benen, de marathon vloeit er maar heel langzaam uit. Ik heb ook last van een serieuse verkoudheid, gelukkig heb ik alleen last boven de schouders. Ook de maag is al drie dagen gevoelig, het zullen deels de naweeen zijn van de ijskoude marathon. Een zware belasting voor de weerstand, zekers gezien de zeer koude temperaturen van verleden zondag. Zoals het er nu voor staat, start ik zaterdag niet in Lier, om niet onnodig in de reserven te tasten. Morgen staat er een kortere trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, en hopen op wat herstel.
Vandaag een duurloop van 15.340 meter gelopen in 1:07:22, hsm 125. De benen voelden ver van fris aan, het was dus werken om deze duurloop snelheid te halen. Het was vandaag beter om te lopen, er waren maar weinig gladde plekken op de baan. Volledig ijsvrij was het nog niet , dus moesten we attent blijven lopen om recht te blijven. Ik had de indruk dat ik alles uit de benen gehaald heb, in elk geval wat er vandaag in zat. Een marathon brengt toch wat vermoeidheid met zich mee, hoewel ik mezelf een ervaren marathonloper kan noemen. Toch omdat ik er elke keer voor ga, blijft het de eerste dagen na een marathon pijnlijk voor de benen. Ik ben voorstander van de actieve recuperatie, maar de voorbije trainingen waren iets meer dan recuperatietrainingen. Het is nu wachten op de goede benen, voor mij mogen ze er zaterdag al zijn voor de Natuurloop in Lier. Morgen staat er een rustige trage duurloop van vijftien kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 14.290 meter gelopen in 1:10:12, hsm 115. Het was afzien geblazen, de vroege shift gedaan, dan in panne met de scooter en daarna nog trainen in deze koude. Ge moet goed zot zijn, nen serieuzen hoek af, maar zijn wij marathon en ultralopers niet allemaal een beetje machochist. Dus toch maar zoals gepland in het koppeke, twee kilometer extra gelopen, terwijl ik toch bezig ben met afzien. Een vermoeidheid die de voeten en onderbenen treft, pijnlijke zaak de eerste kilometers, gelukkig gaat het iets beter met de kilometers. Het gaat een hoop moeite en energie kosten om mijn doel te bereiken, maar je moet er iets voor over hebben. Ik ga er me toch voor smijten, die topdrie plaats in de marathon en ultra cup, nog een lange en zware weg te gaan. Morgen hoop ik een training van vijftien kilometer af te werken aan duurlooptempo, het word moeilijk, maar niet onmogelijk.
Het is -12° als we voor een ruim twee uur durende autorit naar Apeldoorn staan, in onze wijk is het superglad. Gelukkig liggen de grotere wegen er grotendeels sneeuw en ijsvrij bij, en kunnen we aan een normale snelheid de rit afwerken. Om iets voor 11:00 zitten we in sportzaal Sprengeloo, daarna moeten we nog naar het congrescentrum Orpheus voor de nummers. Elke keer we ons buiten wagen ligt er een half gesmolten sneeuwbrij, en de koude snijd door de drielagige kledij, ondanks de zon. Hier voelt men ook de crisis, vroeger mochten we op vertoon van ons startnummer een multi-functioneel loopshirt afhalen,nu niet. De inschrijvingsprijs en aantaal deelnemers is er ondanks de strenge winterse omstandigheden niet minder op geworden. Een maal we ons in de startvakken begeven, valt meteen op dat alles sneeuw en ijsvrij gemaakt is, tot 95 % van het parkoers, chapeau. Het is wachten op het statschot, om het lichaam te laten werken en op te laten warmen, omstreeks 12:00 weerklinkt het startschot. Ik heef meteen het volle pond, maar het zal toch nog even duren eer de handen en voeten, ongeveer normaal aanvoelen, precies ijsklompen. Het lijken wel uit beton gegoten klompen, mijn nieuwe Asics cumulus, een raar gevoel, ik voel ook meteen pijn aan de wreef. Na een derde kilometer in 03:44, kijk ik naar mijn hartslagmeter 151, ik loop dus al in het rood, er gaat teveel energie naar het opwarmen van het lichaam, en neem daarbij lopen tegen 90% van de overslagpols en je begrijpt het plaatje, ik moet tempo minderen. De benen voelden nochtans redelijk, maar de hartslag liegt niet, het is natuurlijk nog vroeg om te freewheelen, ik zie de atleten voorbij lopen. Op kilometer vijf (0:19:12) denk ik aan de vele vrijwilligers en supporters langs de kant, ook zij verdienen een applaus voor het trotseren van de koude. Er zijn mij nu al een atleet of tien voorbij gegaan en vind het stilletjes aan tijd om bij een groepje aan te pikken, de hartslag is naar 141 gezakt. Zo gezegt zo gedaan we zijn met zeven man ideaal, kilometer tien gaat in (39:38) de laatste vijf in 20:26, nog altijd redelijk goed. We zitten ook vol op in de heuvelzone, het gaat voortdurend op en af, bergop gaat de hartslag richting hsm 150, niets aan te doen. Ik kan moeilijk beginnen stappen dan krijg ik het zeker niet warm, de groep blijft niet bijeen twee man muist er van door, laten gaan. Zover ik het parkoer voor de geest kan halen komen we na zestien kilometer op de grote baan en gaat het vanaf km 20 meestal bergaf tot Apeldoorn. Kilometer vijftien (0:59:22) een zeer mooie tijd ware het niet dat de wedstrijd bord van de 15 kilometer al 200 meter verder staat. Normaal rond deze tijd van het jaar hebben we wind mee als we richting de aankomst lopen vandaag niet, het is wind tegen. Door een moeilijke bevoorrading aan kilometer 15 is het groepje lang uitgerekt, het water was bevroren en bleef in het bekerhouder plakken. Een poging en doorlopen is mijn filosofie, zo loop ik twee zware kilometers op kop, zonder forceren zodat uiteindelijk iedereen weer kan aansluiten. Tot kilometer 20 (1:20:10) gaat het nog meestal vals plat bergop, de laatste vijf kilometer gaan in een te trage 20:48, dat is 4:10/km. De officielle doorkomst half marathon aan de klok en registratiemat van de organisatie is 1:25:31, op de Polar RCX5 staat dan al 21.385 meter. We blijven dus rond die 4:00/km hangen, als plotseling de Asselronde lopers die ruim 27 kilometer moeten lopen, beginnen te versnellen. Ik maak weer een dikke beginnersfout en wil me meten met de sterkste uit de groep, km's van 3:51-3:38 en 3:49 tot gevolg. De benen staan op ontploffen en ik laat hem gaan, aan kilometer 25 (1:39:33) de laatste vijf kilometer gingen 85 sec sneller daan de vijf ervoor. Nu loop ik alleen en na 27 kilometer begin ik aan de tweede ronde, die halfzwaar is tussen kilometer 29 en 34, daar betaal ik de prijs. Het loopt meestal vals plat naar boven de enkele afdalingen zijn steil naar beneden, en de voetpezen smeken deze martelgang te stoppen. Aan kilometer dertig (2:01:05) staan de vrouw, kinderen en honden te supporteren, een opsteker en een extra aanmoediging door te blijven gaan. Vanaf kilometer 33 beginnen er atleten voorbij te lopen, nooit overvalt mij de goesting om aan te pikken, zo zwaar heb ik het nu. Het word kilometer na kilometer aftellen, km 35 (2:24:11) de laatste vijf kilometer in 23:11 ik moet me toch wat herpakken vind ik. Wil ik onder de drie uur doorkomen zal het nodig zijn ik schat dat de Polar ongeveer vierhonderd meter meer gaat aangeven bij aankomst. Na 37 kilometer loopt Wim Driesen me voorbij als ze zo'n tweehonderd meter voorsprong hebben, begin ik een versnelling in te zetten. Het gat niet groter laten worden, kilometer 40 kom ik door in (2:45:56) die tijd onder de drie uur zit er ruim in met nog 2600 meter te gaan. De laatste rechte lijn is hier kei lang en er hangen zoveel spandoeken dat je moeilijk het einde kunt inschatten, gaan tot op de meet. Wat moet ik hier nu mee, alles bij elkaar geteld, moet ik tevreden zijn, had het twintig graden warmer geweest, had er een veel betere tijd in gezeten, maar de weersomstandigheden maken nu eenmaal deel uit van het volledige wedstrijdplaatje.
Vandaag een trage duurloop van 13.200 meter gelopen in 1:04:31, hsm 116. De benen voelden wat vermoeid aan, maar het was niet het gevoel van de day na after een vol uit gelopen marathon. Ik liep 2.200 meter meer dan het programma voor schrijft, dus de benen voelden toch niet te vermoeid aan. Ook de hartslag bleef binnen de perken, het voelde dan ook niet zo kou aan dan gisteren, waarschijnlijk minder wind. Deze week hoop ik een opbouwweek te lopen, dat wil zeggen 120 kilometer, terwijl op mijn programma 110 kilometer staat. Het word vanaf morgen wel iets zwaarder met vier dagen de vroegen van halfzes tot drie uur werken en daarna nog gaan trainen. Iets wat niet evident is in deze koude temperaturen, maar de uithouding moet op vier weken tijd serieus naar omhoog. Morgen loop ik weer tweekilometer meer als voorzien, een trage duurloop van veertien kilometer in de plaats van twaalf.
Vandaag 8.060 meter lang de benen los gelopen in een tijd van 0:40:01, hsm 113. Wat niet had mogen gebeuren is gebeurt, een flink sneeuwtapijt, dat konden we missen als de pest. Maar nu het er eenmaal ligt, gaan we er van genieten, de mist die aanvriest op het gezicht, heerlijk. De voeten en handen die verkleumen tot ijsklompen, en de onvermijdelijke slungelachtige glijpartijen, we zijn er klaar voor. Wegdromen van de lenterige temperaturen van een graad of 22, korte broek en singlet, dat is pas genieten. Voor morgen in Apeldoorn zouden ze het parkoer beloopbaar maken, en drie verwarmde ruimtes langs het parkoer. Bij elke drankpost een verzorgingspost van het rode kruis en de limiettijd een half uur naar beneden brengen. Niet dat het een slagveld gaat worden, maar met goede voorzorgsmaatregelingen is het best te doen. Hoewel ik niet voor mijn beurt wil spreken en de wedstrijd van morgen wil finishen voor een oordeel te vellen. Ik heb ooit al onder ongeveer dezelfde omstandigheden een marathon afgewerkt, gladde wegen en vriestemperaturen. Daar in werd ik tweede met een eindtijd van 2:46:53, een tijd die ik nu zelf niet meer kan halen onder ideale omstandigheden. Morgen ga ik in eerste instantie om te finishen en als alles mee valt hoop ik op een tijd van 2:55:00.
Vandaag een duurloop van 10.140 meter met versnellingen gelopen in 0:44:41, hsm 129. Misschien net iets te snel twee dagen voor een marathon, maar ik moest het een en het ander testen. Hoeveel truien, hoeveel handschoenen, hoeveel kousen, een muts? veel vragen op vestimentair gebied. Een wat tempo maken om te weten wanneer ik begin te zweten bij deze Siberische temperaturen. Krijg ik last van de koude tijdens de laatste kilometer met tegenwind? een van de veel beantwoorde vragen. Het was een leerlijke training, ook op gebied van wat de koude doet met de hartslag, het bloed moet pompen. Een uiterst zware marathon word het zondag in het koude Apeldoorn, ik hoop dat ik niet onderkoeld geraak. Met de benen ging het al wat beter, de bovenbenen deden al wat minder pijn, een positieve evolutie.
Vandaag een recuperatieloop van 10.230 meter gelopen in 0:51:03, hsm 113. Ik had van de nood een deugd gemaakt en trok mijn zweetvestje aan, boven het thermisch vestje. Toch duurde het drie kilometer voor de handen iets opgewarmd waren, ik dacht de eerste kilometers dat er een paar vingers afgevroren waren. Echt zweten heb ik ondanks het zweetvestje niet gedaan, die snijdende oostenwind is er teveel aan. Alleen met wind in de rug en vol op in het zonnetje kon ik iets opwarmen, geef mij maar dertig graden extra warmte. De benen voelden nog steeds vermoeid aan, de hartslag ligt dan ook nog altijd een vijftal slagen te hoog voor de geleverde arbeid. Ik ben alles aan het bewaren voor zondag, dan is het hopen op een superdag, om een mooiresultaat te behalen. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer met een paar versnellingen op het programma.
Vandaag een tempoloop van 12.120 meter gelopen in 0:48:25, hsm 140. De extreme koud vergt extra voorbereidingen, kleding in lagen, liefst drie stukken. Een thermo onderhemd, een ademende looptrui met lange mouwen en een windbreaker. Als broek kies ik voor een winter loopbroek en voor compressiekousen en nog een extra paar dunne loopsokken. Het aangezicht word ingewreven met een gezichtscreme en ik draag een paar lichte loophandschoenen en een muts. Een hele boterham dus, vandaag moest ik mijn nieuwe cumulus 13 inlopen, wat meteen gebeurt is. Best kiest men voor het parkoer zo te lopen dat de meeste tegenwind in de eerste helft van de training is. Gezien de strakke ijskoude tegenwind was de eerste kilometer redelijk te noemen, maar veel versnellen zat er niet in. De adem werd afgesneden en de koude was goed voelbaar, en na vier kilometer had ik al 21 seconden goed te maken. Het ging gelukkig iets beter wind mee, maar echt veel dash zat er niet op de benen, de vermoeidheid zit er nog in. Met een zesde kilometer tegen 03:51 moest ik het doen, te koud en toch niet fris genoeg, als paradox kan het tellen. De training werd dus nipt binnen de voorop gestelde tijd afgewerkt, twaalf kilometer binnen de 0:48:00. Ik mocht dus al bij al tevreden zijn, want de omstandigheden waren niet ideaal om een tempoloop af te werken. Morgen staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma, de benen moeten een pak beter aanvoelen tegen zondag.
Weersverwachting Apeldoorn deze week
Vandaag een trage duurloop van 13.200 meter gelopen in 1:04:09, hsm 119. De hartslag lag weer gemiddeld een vijf slagen te hoog, ik hoop dat het in orde komt voor het einde van de week. Ook de benen voelden zwaar aan, en de volledige rechterkant van voetpees tot en met de heup voelen stijf en pijnlijk aan. Het is met de rechterheup zo slecht gesteld, dat ik s'nachts een paar keer wakker word als ik op mijn rechterkant lig. Er is spijtig genoeg niet veel aan te doen, en ik zal er mee moeten leven, zolang ik op dit niveau wil blijven lopen. Toch hoop ik dat als het wat warmer word dat de hinder dan minder gaat zijn, maar dat is ook niet zeker. Het zou tot en met zondag nog altijd echte ijsdagen zijn wat betreft de temperaturen, in Apeldoorn waar zondag de marathon plaats vind. Ik hoop dat het zonnetje dan volop schijnt en er geen wind is, zodat we af en toe een kunnen opwarmen aan de zon. Morgen staat er een tempoloop van twaalf kilometer aan marathontempo op het programma, ik verwacht een gemiddelde van 4:00/km.
Vandaag een trage duurloop van 10.350 meter gelopen in 0:51:33, hsm 113. De benen voelden logischer wijs vermoeid aan na de lange blokken-tempo-loop van gisteren. Het eerste deel van de training stond dan ook in het teken van de recuperatie, daarna wat meer spanning op de benen gezet. Buiten was het ferm koud en er lag een laagje rijm op de onverharde weg, op de baan was het niet glad. Voor de zekerheid had ik de trail schoenen aangetrokken, omdat ik toertjes in het plaatselijke sportcomplex ging draaien. De laatste kilometers ging de snelheid omhoog en dat voelde toch aangenamer aan dan het sukkeldrafje in de eerst kilometers. Spijtig genoeg lag de hartslag altijd iets te hoog voor de geleverde inspanning, wat normaal is gezien de vermoeidheid. Het zal een indicatie zijn tijdens de rest van de trainingsweek als de hartslag op een normaal niveau zit is de recuperatie goed. Nu is het bang afwachten hoe het weer zich de volgende dagen gaat gedragen, blijft het droog en staat er niet teveel wind. De omstandigheden weer, conditie van de dag en het groepje waar ik me bevind, alles is van invloed op de eindtijd op een marathon. Voor morgen staat er een trage duurloop van dertien kilometer op het programma, meteen de langste training van de week.
Vandaag een blokken-tempo-loop van 35.120 meter gelopen in 2:26:28. Het princiepe van deze blokken-tempo-loop was zeven blokken van vijf kilometer aan verschillende tempo's. Waarvan drie blokken tegen 15 km/uur, en vier blokken om wat te herstellen en de hartslag laten zakken naar 130 hsm. Ik had een halve liter cola en druivesuiker mee, om de innerlijke mens te versterken, en het drinken en eten tijdens het lopen te trainen. De eerste kilometer was veel te traag 4:53/km, ik vreesde al het ergste, dat de prijs van een zware vermoeide week,betaald zou worden. Maar de volgende kilometers kon ik al goed versnellen, maar de benen voelden wel vermoeid aan, de hartslag zat goed, 127 hsm. Een eerste blok in 21:37, dus de laatste vier kilometer tegen 4:11/km, en nu moest ik nog versnellen, een blok lopen aan 15 km/uur. Het was vandaag ook oostenwind en dus had ik die tegen in de eerste helft van de training, dus het was werken geblazen. De benen werden beter met de kilometer en ik kon het tempo vasthouden, een ongelofelijk gegeven, als ik aan deze week denk. Ik liep het tweede blok in 19:49 en was dik tevreden, de benen waren goed, alleen de heup voelde wat stroef aan tegen 15 km/uur. Het derde blok moet ik de hartslag onde de 130 hsm krijgen, ikloop langs het Kempisch kanaal en de wind is iets meer voelbaar. Toch loop ik het derde blok in 21:46 aan een gemiddelde hartslag van 131, iets te hoog nog, maar het tempo lag iets te hoog. Geen probleem het volgende blok aan hetzelfde tempo lopen en de hartslag niet laten oplopen, dat moet nog lukken hoopte ik. Na goed 17.550 meter keer ik huiswaarts en krijg ik de wind in de rug, en de benen voelen nog goed, het vierde blok in 21:29, hsm 131. Perfekt op schema, maar nu moet ik weer versnellen naar 15 km/uur en ik ga over de twintig kilometer, met een zware week in de benen. De eerste kilometer is wat te traag en dus moet ik nog een tandje bijsteken, het blijkt dan nog te kunnen ook, alleen wat last van de heup. Het vijfde blok gaat in 19:55 met een hartslaggemiddelde van 139, ben ik perfekt op schema, het eten en drinken gaat ook goed. Ik mag nu vijf kilometer herstellen, maar hou het tempo toch nog strak genoeg, terwijl het tegen 4:36/km had mogen gaan, onverbeterlijk. De vermoeidheid lijkt er wat in te sluipen en het word de traagste blok in 0:21:48, toch nog tegen 422/km de harslag slaagt 132 slagen. Nu met toch al iets zwaardere benen wil ik toch nog mijn snelste blok lopen, gelukkig zit de wind nog schuin in de rug. Het is toch knokken om die eerste kilometer van het laatste blok onder de 4:00/km te komen dat lukt niet, het word 4:03/km. Dus moet ik nog wat versnellen, de hartslag gaat richting 145, beter dan verwacht maar de rechterheup en achillespees doen pijn. Gelukkig is deze training bijna ten einde alleen wil ik de laatste twee kilometer er nog eens alles uitpersen, het gaat richting 16 km/uur. Ik kan dat de laatste kilometer niet vasthouden, toch haal ik nog 3:50 op die laatste kilometer, de laatste blok in 19:31/5 km. Een heel aangename vaststelling dat de benen zo goed waren, de basisconditie is dus uitstekend, want de recuperatie zeer goed. Nu volgen er zes dagen van supercompensatie, alleen woensdag vijftig minuten aan marathontempo, lekker herstellen van deze training.
