Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een recuperatieloop van 12.250 gelopen in 1:00:06, hsm 109. De benen voelden nog vermoeid aan vandaag, dus gekozen voor een recuperatietraining. Het was ook een stuk frisser lopen in de vroege morgend dan om 16:00. Lekker ingeduffeld rustig mijn kilometers afmalen, en niks forceren, gewoon joggen. Daarna stond er een zware werkdag in de tuin op het programma van 08:30 tot 19:30. Betonnen palen en platen en houten schutsels zetten, dat ben ik niet meer gewend, maar het moet gebeuren. Dat deed geen deugd aan de hammen en de spieren rond de bekken, dan voel ik dat het evenwicht er nog niet is. Morgen staat er een lange blokken-tempo-loop van drieendertig kilometer op het programma, als de benen het willen.
Vandaag een trage duurloop van 13.340 meter gelopen in 1:04:03, hsm 113. De benen voelden vermoeid aan na een lange werkdag die begon om 05:30 tot 15:00. Het draaide wat vierkant dus heb ik de geplande versnellingen maar laten vallen. Alleen de afstand volmaken was al meer dan genoeg, hoewel de hsm goed laag bleef. Gelukkig is het nu week-end en volgende week de late, dat gaat me beter af. Lekker gaan trainen na het opstaan en een rustig ontbijt, frisse benen en een fris gemoed. De kilometers worden niet of nauwelijks opgedreven tussen de zes uur van Stein en de Antwerp marathon. Kwestie een wat frisheid te bewaren, het seizoen is nog zeer lang en er staan nog vele uitdagingen te wachten. Morgen een rustige trage duurloop van twaalf kilometer, een wat actief recupereren.
Vandaag een trage duurloop van 15.860 gelopen in 1:15:34,hsm 116. Het gevoel van oververmoeidheid was er niet vandaag, gelukkig maar! Een schitterend weertje om te lopen is het deze week al geweest, overheerlijk. De hamstring en rechterbil voelden nog ietwat stijf aan, de voetpezen waren aan de beterhand. Het gaat dit jaar redelijk goed vergeleken met vorig jaar, de kwetsuren blijven onder controle. Ik loop al twee dagen met alleen de kenesiotape als bescherming voor de scheenbeenspier. Stilletjes aan durven we ons weer volledig blootstellen aan de belastingen die het lopen met zich meebrengen. Ook de hoop naar betere looptijden is gewettigd, ik hoop een paar van de vooropgestelde looptijden voor 2011 te halen. Volgende week zondag is er een mogelijkheid op een halve marathon, binnen drie weken op de marathon. Morgen staat er een trage duurloop van dertien kilometer op het programma, de laatste zes mogen iets harder.
Vandaag een interval van 15.000 meter in totaal gelopen in 0:57:24, hsm 146. Het was tien maal één kilometer met ertussen vijfhonderdt meter licht herstel. De vijfhonderden gingen ook nog aan een stevig tempo tussen de 1:54 en de 2:08/500 meter. Voor de snellere km's had ik tijden tussen de 3:52/km en als laatste een 3:27/km. Die laatste was de enige waar ik echt durfde doortrekken, de rechterhamstring was nog wat stijf. Eigenlijk heb ik altijd wat kunnen overhouden en ben ik nooit echt diep moeten gaan. Wel duurde het wat eer de oude diesel was warm gedraaid, maar eens op toeren ging het vlot. Alleen is het moeilijk als je alleen loopt om de focus te houden, je blijft automatisch onder de grens. Dus al bij al was de eerste echte snelheidstraining goed mee gevallen, nog niet het supergevoel. Maar aangezien het de twee voorbije dagen wat minder vlot ging, moet ik tevreden zijn. Voor morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 20.150 meter gelopen in 1:38:52, hsm 112. De benen voelden weer vermoeid aan, de rechterbil en hamstring waren goed stijf. Gelukkig ging het beter met de voetpezen, die deden amper pijn in het begin van de training. Ik geraakte iets beter op gang dan gisteren, maar alles blokkeerde bij de minste versnelling. Het weer was nochtans ideaal, 16° en een beetje wind, het lentezonnetje en toch hag ik het zwaar. De kilometers gingen traag vooruit, zowel voor het mentale en zeker voor de benen. Misschien is het omdat ik geen mp3 speler meer heb en te weinig afgeleid word van het lijden. Ondertussen heb ik al een nieuwe besteld, maar dat is iets voor vrijdag, ondertussen mental training. Het lukt me momenteel ook niet om me een of andere wedstrijd voor de geest te halen om mezelf te stimuleren. Een klein dipje hoop ik, misschien is het goede gevoel er morgen alweer terug en kan ik weer focussen. Morgen staat er een interval op het programma, 10 maal een 1000 met telkens 500 normaal tussen.
Vandaag een trage duurloop gelopen van 12.200 meter in 0:59:49, hsm 109. De benen voelden vermoeid aan, en het duurde lang eer er wat tempo in kwam. Het gaat me echt niet goed af de vroege, vroege die begint om 05:30 tot 15:00. Gelukkig sta ik de twee volgende dagen om 07:00 op de planning, al een pak beter. De voetpezen deden enorm veel pijn, zeker de eerste twee kilometer, nadien ging het. Een mooie eerste lente dag, toch was het aan de frisse kant met alleen een multifunctionbeel t-shirt. Het is niet altijd gemakkelijk te combineren het werk en een zwaar trainingsprogramma. Soms vraag ik me af waar ik de moed blijf halen, ik ben nochtans liever lui dan moe. Daarom staat er morgen een langere duurloop van twintig kilometer op het pmrogramma.
Vandaag een trage duurloop van 18.050 meter gelopen in 1:24:34, hsm 118. Nog een dag en het is lente en dat was er aan te zien, nog koud maar een stralende zon. Ik had wat schrik voor deze training, ik voelde me gisteren volledig leeg na de wedstrijd. Maar de laatste veertien kilometer ging het vlot tegen 13 km/uur, dus een mooie trage duurloop. De pijn in de bovenbenen was ook miniem en ik moest niet forceren om dit tempo te houden. Ik mag tevreden zijn met de recuperatie, alleen stilletjes aan de topvorm vinden. Er word deze week dan ook een echte interval afgewerkt om de snelheid wat aan te scherpen. Het nadeel is wel dat ik met de vroege sta en met vermoeide voeten en benen ga trainen. Gisteren had ik er een zevendaagse opzitten van 163 kilometer een record voor dit jaar. Dus normaal dat ik me een wat vermoeid voelde de tweede helft van de wedstrijd in Lier. Morgen staat er een korte rustige duurloop van twaalf kilometer op het programma.
Het was onder een stralend zonnetje en een rustig briesje dat we richting Lier vertrokken. Jorgi en Kenney pakten de vijf kilometer voor hun rekening en Carine zou er vijf kilometer joggen. Carine vertrok tien minuten voor de start van de vijf kilometer, en moest de jongens voorblijven. Dat lukte en ze zag Jorgi als 15de finishen in 0:19:13, Kenney eindigde als 17de in 0:19:34. Ze missen allebei heel wat trainingen en daardoor gaan de prestaties naar beneden, tijd om zich te herpakken. Voor mij stond 25.400 meter op het programma, het parkoer was licht gewijzigd door werkzaamheden op de dijk. Ik had al schrik om verkeerd te lopen en dat verbeterde er niet op, er hangen nog oude pijlen van fietstochten enz... De bedoeling was een poging te ondernemen om gemiddeld sneller te lopen dan 15 km/uur, met mijn beproefde recept. Snel starten en sterven op het einde, zo ben ik al tientallen keren gestorven, gelukkig voor mij alleen figuurlijk. De eerste kilometer ging in 03:50 en ik zat in een mooi groepje, maar toch kon ik het niet laten te versnellen. Zo liep ik snel twee atleten in en gingen er twee in achtervolging op mij, de volgende kilometers gingen in 03:40 en 3:38. Het was zo dat ik tot kilometer zes de kop voor mijn rekening nam, daarna liet ik het werk over aan twee overblijvers. We liepen op plaats vier tot zes, een kleurling Alex Kanu nam het meeste werk voor zijn rekening Koen de Valck was de gids. Een eerste maal na zeven kilometer moest hij Alex corrigeren omdat we verkeerd dreigden te lopen, dus hoopte ik op de goede gids. Tussen kilometer tien (0:37:49) en kilometer elf liep het verkeerd, we slagen iets te vroeg af en halen zo Gino Lauwen bij. Gino liep zo'n 200 meter voor ons uit, ik maak een lus om de wedstrijd niet te vervalsen, Alex en Koen denken er anders over. Mijn lusje word iets te lang en de achtervolgers waar we ruim 100 meter voor lagen halen me nu bij, te eerlijk geweest zeker. Het resultaat is een kilometer van 04:15 en ik ben volledig uit mijn ritme, ik pik aan bij Luc Dirickx en Herman Vets. Ik kan nog een drietal kilometer aanklampen en dan begint mijn lijdensweg, de bovenbenen doen pijn en de kilometertijden lopen op. Tot kilometer twintig (1:17:31) kan ik de schade nog wat beperken, daarna is het verval een stuk groter, er lopen er nog vier voorbij. De laatste 5680 meter is het knokken om een beetje tempo te houden, ik doe er 24:11 over om te finishen in 1:41:42. Het doel is bereikt met een gemiddelde snelheid van 15.153 meter per uur mag ik best tevreden zijn, zes dagen na de zes uur van Stein.
Vandaag is het weer wedstrijddag, zes dagen na de zes uur van Stein, is het kort dag. Het spreekt vanzelf dat de benen nog niet volledig hersteld zijn van de 76.628 meter lange wedstrijd. Toch hoop ik vandaag de 25 kilometer te lopen onder het 1:40:00, het zal niet simpel worden. Gelukkig zijn de weersvoorspelingen goed, geen regen en een matige wind, wel wat fris, een 10°. Normaal gezien vind je tegen dit tempo van 15 km/uur wel wat atleten die het tempo aankunnen. Een wat hulp zal zeker welgekomen zijn, zeker naar het einde toe als de benen gaan protesteren. Mijn twee zonen Jorgi en Kenney lopen in Lier de vijf kilometer, om hun besttijd te benaderen. Deze avond mag je al een verslagje verwachten, hopelijk zonder verhalen over de verkeerd lopen.
Vandaag een trage duurloop van 12.200 meter gelopen in 0:59:33, hsm 113. Het ging iets minder vlot vandaag, ook al omdat ik me voorgenomen had zeer rustig te lopen. Er stond weinig wind vandaag dus heb ik niet moeten forceren, doch voel ik dat de benen nog vermoeid zijn. De pijntje zijn allemaal onder controle, zelf de rechterheup was niet aan het zeuren. Toch zal er nog wat rek en massagewerk aan zijn om die heup weer vol uit te kunnen belasten. Het is weer de gluteus maximus die dubbel zo dik staat als in de linkerbil, de ontsteking is nog niet weg. Een gevolg van een kalkknobbeltje op het heupbeen ter hoogte van de aanhechting van de gluteus maximus. Ik vergeet ook dikwijls mijn rekoefeningen te doen om de gewrichten, spieren en pezen in de buurt soepel te houden. Morgen staat de natuurloop van lier (25 km) op het programma, benieuwd of ik zes dagen na Stein onder de 1:40:00 kan blijven.
Vandaag een trage duurloop van 15.500 meter gelopen in 1:14:32, hsm 117. De benen voelen elke dag wat minder vermoeid aan, alleen de heup knaagt. Van daar de hamstring die zondag na drie uur dertig minuten lopen in kramp ging. Wat eigenlijk een uur sneller dan verwacht ging, door het vele zout verlies en iets te snel gelopen. Maar vandaag kon ik dus de kilometers aan een goed trage duurloop tempo, zonder forceren. Ik sta er elke keer versteld van dat ik zo goed actief recupereer, veel sneller dan passieve recuperatie. Het heeft veel te maken met een versnelde afvoer van de afvalstoffen uit de spieren. Morgen nog wat actieve recuperatie een trage duurloop van twaalf kilometer.
Vandaag een duurloop van 12.450 meter gelopen in 0:52:48, hsm 128. De benen voelden al heel wat beter aan, wat ook goed te zien is aan de snelheid. Een goed herstel doet me vermoeden dat ik zondag een mindere dag had. Het is zo dat de laatste 150 minuten kunnen aanzien worden als meerdere recuploopjes. De snelheid was toen zo laag ook al omdat er af en toe gewandeld werd. Voor zaterdag staat er al een nieuwe uitdaging op het programma, de 25 km in Lier. Ik hoop daar onder de 1:40:00 te lopen en dan kan ik verder werken naar de Antwerp marathon. Morgen staat de eerste training van meer dan een uur (15 km) van deze week op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 10.500 meter gelopen in 0:51:53, hsm 115. De bovenbenen voelden nog zwaar aan, de rechterheup was al iets losser dan gisteren. Toch blijft het een zware karwei, de eerste dagen na een ultraloop goed op gang te geraken. Het is echt de kilometers aftellen, de meesten raden me af om te lopen na een zware wedstrijd. Maar uit ervaring weet ik dat ik al lopend, het snelst de verzuring uit de benen krijg. Alleen loop ik nog iets te snel kilometers aan 5:30 zou veel beter zijn voor het aktief herstel. Morgen staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma.
De verkramping van de rechterbil is aan het verergeren en ik moet mijn tempo nog wat laten zakken, het is nog drie uur te gaan. Ik besef nu al dat de tachtig kilometer zeer moeilijk gaat worden, gelukkig krijg ik veel steun van de supporters langs de weg. Toch probeer ik het tempo nog zo hoog als mogelijk te houden tot kilometer vijftig (3:29:51) heeft de klok aan aan de meet. Het is officieel vijftig kilometer, daarom vertrekken we een stuk verder dan de officiele doorkomst plaats waar de ronden geteld worden. Dus 15 ronden van 3097 meter en een restafstand van 448 meter, ondertussen is Nid me voorbij gelopen en lig ik in vierde positie. Nog een ronde zou ik afleggen voor ik moet beginnen stappen, de kramp uit de hamstring laten vloeien en rustig verder joggen. Gelukkig staat ook Paul van Hiel langs de kant en merkt op dat mijn hoofd wit ziet van het zout, ik krijg banaan met zout op. Echt smakelijk is het niet, maar als het help is het de moeite waard ik drink exta veel cola en water om het zout weg te spoelen. Na zestig kilometer (4:28:02) Moet ik van schoenen wisselen, als het niet gaat doet alles nog wat meer pijn, de schoenwissel duurt lang. Tot overmaat van ramp vergeet ik zooltjes in mijn schoenen te steken en beginnen nu ook de voetpezen te protesteren, afzien man. Nu loopt elke ronde, of wel mijn vrouw Carine, of een van de twee zonen mee, om er de moed in te houden en mij te voorzien van drank. Ik moet hen daarvoor zeer dankbaar zijn, de speaker grapt er op los, hier komt Frankie vergezeld van een van zijn 3 vrouwen of 7 zonen. Ook ik probeer het met de glimlach op te nemen al moet ik af en toe wandelen om een opkomende kramp te milderen, we gaan door. Het is mentaal soms moeilijk, want ik had toch iets anders in gedachten, zelf al is de vorm niet ideaal, ik probeer aan de goede dingen te denken. Er volgt nog een gezouten banaan en veel cola en water, ik heb de indruk dat de maag verzadigd is, nog een half uur te gaan. Toch moet ik nog even wandelen, is het het zoutverlies dat de vele krampen veroorzaakt, ben ik te snel gestart, een beetje van de twee zeker? Met nog twee minuten te gaan probeer ik een laatste keer te versnellen, met Jorgi aan mijn zijde en naar beneden finish ik op 76.628 meter.
Vandaag een recuperatieloop van 10.200 meter gelopen in 0:53:33, hsm 110. De bovenbenen voelden aan als beton, maar het gevoel verbeterde naarmate de km's volgden. Ik heb zelf ruim twee kilometer meer gelopen als voorzien, ik heb meer km's verloren gisteren. Teveel gestapt en dan nog een te lange schoenwissel, en toch iets te weinig karakter getoond. Maar gedane zaken zijn voorbij en we kijken weer vooruit naar de toekomst en trainen goed verder. Ook de voetpezen doen wat pijn maar voor de rest valt de scade redelijk mee na ruim 76 kilometers. Morgen staat er een rustige duurloop van tien kilometer op het proramma, we gaan door tot we het kunnen!
Zondagmorgend iets voor negen uur, ik heb mijn zes-uur ontbijt al verorbert, een boterham met choco en een banaan. Veel meer kan mijn maag niet aan de dag van een wedstrijd, maar gisteren was de carbo-lading meer dan voldoende. De benen voelen niet super aan, maar ook niet slecht, alleen de heup zeurt wat, dat word een probleem na drie uur lopen. We zijn op tijd vertrokken richting stein, een deel van de autostrade is dicht, dus gaan we in Geel de snelweg op. Kwart voor tien komen we aan in Stein en de Belgische ultralopers zijn al massaal aanwezig, alle toppers zijn present. Het belooft een sterke race te worden met de belg Pieter Vermeersch als torenhoog favoriet, en Jeroen romeijn als runner-up. Dan had je de schaduwfavorieten, Marc Papanikitas,Gino Casiers, Marc vanderlinden, Nid Rumphakwaen, Bram van Rijswijck, Gert Mertens. En dan de mannen die voor een aangename verassing konden zorgen, Johan Whatty, Michael Andries, Paul Mertens, Yves De Dappere. Ikzelf val wat tussen de twee groepen, en dan heb ik de mij onbekende buitenlanders nog niet vernoemd, indien al aanwezig. Dit maal moeten we het doen zonder het Neder-Limburgs volkslied en worden we op tijd in gang geschoten, de kudde vetrekt rustig. Een tempo dat deze nog frisse atleet te traag vind en ik muis er van door, voor drie volledige ronden mag ik de wedstrijd aanvoeren. Nochtans voelen de benen niet super aan, na 12 kilometer kom ik door in (0:49:51) of het tempo dat ik de eerste drie uur wou lopen. Op het einde van de derde ronde neemt Nijlenaar Paul Mertens de leiding over, hij beschikt blijkbaar over goede benen, bij zijn ultradebuut. Ikzelf speel zowat op een zakdoekje,zoals de speaker het noemde met nooit verder dan vijftig meter een drietal met Gino Casiers, Pieter Vermeersch en Nid Rumphakwaen, alle drie een vaste waarde in de Belgische ultraploeg, na vierentwintig kilometer (1:39:57). Nu komen Pieter en Nid aansluiten, en besluit ik de mannen te volgen, ze voeren het tempo lichtjes op want Paul is al 3 minuten uitgelopen. De volgende ronde laat Nid een gat vallen, Pieter loopt al een 50 meter uit, ik besluit te wachten tot de afdaling om het gaatje dicht te lopen. Langzaam aan beginnen we aan de voorsprong te knabbelen, ik zeg tegen Pieter dat ik er na drie uur onvermijdelijk af ga moeten. Tot kilometer negenendertig (2:41:49) maak ik het tempo en dan moet ik Pieter laten gaan, mijn kaars is al stilletjes aan, aan het doven. De marathon volbreng ik in (2:55:24), wat met de vorm van de dag al redelijk hoog gegrepen is, de achtestand op Paul is nog 1 minuut rond. Ik probeer een soepele tred te vinden en minder vaart om de pijn in de bovenbenen te onderdrukken, na drie uur verzamel ik 43.300 meter.
