Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
De verkramping van de rechterbil is aan het verergeren en ik moet mijn tempo nog wat laten zakken, het is nog drie uur te gaan. Ik besef nu al dat de tachtig kilometer zeer moeilijk gaat worden, gelukkig krijg ik veel steun van de supporters langs de weg. Toch probeer ik het tempo nog zo hoog als mogelijk te houden tot kilometer vijftig (3:29:51) heeft de klok aan aan de meet. Het is officieel vijftig kilometer, daarom vertrekken we een stuk verder dan de officiele doorkomst plaats waar de ronden geteld worden. Dus 15 ronden van 3097 meter en een restafstand van 448 meter, ondertussen is Nid me voorbij gelopen en lig ik in vierde positie. Nog een ronde zou ik afleggen voor ik moet beginnen stappen, de kramp uit de hamstring laten vloeien en rustig verder joggen. Gelukkig staat ook Paul van Hiel langs de kant en merkt op dat mijn hoofd wit ziet van het zout, ik krijg banaan met zout op. Echt smakelijk is het niet, maar als het help is het de moeite waard ik drink exta veel cola en water om het zout weg te spoelen. Na zestig kilometer (4:28:02) Moet ik van schoenen wisselen, als het niet gaat doet alles nog wat meer pijn, de schoenwissel duurt lang. Tot overmaat van ramp vergeet ik zooltjes in mijn schoenen te steken en beginnen nu ook de voetpezen te protesteren, afzien man. Nu loopt elke ronde, of wel mijn vrouw Carine, of een van de twee zonen mee, om er de moed in te houden en mij te voorzien van drank. Ik moet hen daarvoor zeer dankbaar zijn, de speaker grapt er op los, hier komt Frankie vergezeld van een van zijn 3 vrouwen of 7 zonen. Ook ik probeer het met de glimlach op te nemen al moet ik af en toe wandelen om een opkomende kramp te milderen, we gaan door. Het is mentaal soms moeilijk, want ik had toch iets anders in gedachten, zelf al is de vorm niet ideaal, ik probeer aan de goede dingen te denken. Er volgt nog een gezouten banaan en veel cola en water, ik heb de indruk dat de maag verzadigd is, nog een half uur te gaan. Toch moet ik nog even wandelen, is het het zoutverlies dat de vele krampen veroorzaakt, ben ik te snel gestart, een beetje van de twee zeker? Met nog twee minuten te gaan probeer ik een laatste keer te versnellen, met Jorgi aan mijn zijde en naar beneden finish ik op 76.628 meter.
Reacties op bericht (5)
15-03-2011
Respect
Je karakter nam terug de bovenhand . Je mag fier zijn op je prestatie . Laat alles eens goed genezen en rusten zoals ik moet doen .Het is moeilijk maar soms nodig . Dikke proficiat en verzog je goed.
15-03-2011 om 08:35
geschreven door conny braekman en Ronny Eeckhout
Puike prestatie
Ondanks de kwaaltjes die je moet meedragen, heb je een zeer puike prestatie neergelegd. Ik doe er mijn hoed voor af. Ik zie het mezelf niet doen. Volgens mij kun jij gerust nog bij het ultralopen blijven. Succes met de recuperatie.
Eric
15-03-2011 om 03:05
geschreven door Eric
14-03-2011
zout
heb er veel gezien met zout in het gezicht. Voelde het zelf ook heel sterk. De eerste warmte zeker
14-03-2011 om 23:22
geschreven door cremke
Niet opgeven
Niettegenstaande de teleurstelling, toch weer sterk gepresteerd. Om zo'n lange tijd en met die tegenslagen toch nog 3uur door te gaan, getuigd van enorme wilskracht. Te snel gestart? Ik denk dat je dat zelf ook wel beseft, veel te snel zelfs. Als je beter indeelt, zou je toch zeker voor me moeten kunnen blijven hebben. Ik zou toch blijven proberen op de ultra, het niet opgeven. Zo ben je niet. Doe eens een 50km, Assen misschien? Ik ben er zeker van dat je daar je voldoening wel zal halen. Soigneer jezelf en rust wat, vandaag al terug trainen na zo te hebben afgezien gisteren? Was dat wel aan te raden, Fiets dan liever wat of kruip een tijdje op je ergotrainer, toch niet weer gaan bonken op het beton.... Het beste nog en zie dat je spoedig herstelt bent.
14-03-2011 om 21:58
geschreven door Michael
Chapeau!
Als ik lees wat je daar in de zes uur van Stein gerealiseerd hebt, dan klopt de quote bovenaan op je blog volledig: no pain, no gain! Respect!
