Een zondag dient om niets te doen, of een zondag dient om iets te doen. Tijdens de week, als onze ‘constructor’ buiten bezig is, zijn we zo een klein beetje aan huis gekluisterd. We kunnen moeilijk weg, en zijn zowat genoodzaakt om binnen te werken. Nu binnen was er de afgelopen week genoeg te doen. Buiten zijn de mannen bezig, stof, vuil en puin. Normaal hoor, we zitten er ook niet mee in. Vandaag en gisteren was het dan weer anders. We hebben een tafel buiten gezet, onder de pergola, we kuisen de tuin op. Met de hoge drukreiniger heb ik de weg voor de finca schoon gekregen en belangrijk, vanmorgen heb ik het zwembad grondig gepoetst. Het heeft vannacht stevig gewaaid, en de vloer rond het zwembad lag bezaaid met blaadjes. Normaal moet ik dan keren met een borstel, maar nu heb ik er wat op gevonden. Bij de verhuis hadden we ook een bladeren blazer of opzuiger. Ne mens weet begot niet meer hoe zo iets noemt. Maar ik heb al de blaadjes en het zand en de stof in een mum van tijd weggeblazen met dat ding.

Wanneer alles gedaan was, heb ik mijn 100 baantjes getrokken. Momenteel is het te warm om te lopen, dus hebben we voor een andere sport gekozen. Zwemmen.

Na een heerlijk ontbijt, hebben Claudia en ik een vergadering gehouden. Wat nog te doen, waar gaan halen en wanneer. Daar komt alles zowat op neer. Nog 14 dagen als alles goed is, in het slechtste geval, en daar houden we het meeste rekening mee, nog 3 weken. Maar alles moet top zijn.

We hadden ook gedacht om vandaag fietsen te gaan kopen. De onze hebben we in België, voor ons vertrek, verkocht. Wij naar de Decathlon in Aguilas. In plaats van fietsen, hebben we zwemvliezen een duikbril en snorkel gekocht. De kinderen willen zo graag eens bij ons gaan snorkelen in de zee. Fietsen kunnen nog wachten. Tot we goed en wel bezig zijn. We zullen dan kijken of er nog tijd is om te fietsen.

Zelfs in Aguilas was de Aldi open. Daar verkocht men perkplantjes en heuse palmbomen. Bomen van nu ongeveer 70 cm hoog, maar die worden 5 tot 7 meter. 16€ Daar kan je hem zelf niet voor maken. Ons Claudia, de tuinboerin, kan dit niet laten staan. Plantjes en bloemen en experimenteren met zaadjes van paprika en courgette. Dat is haar langste leven.

Bij de Aldi vonden we ook nog bruin bier. Dat betekend dat er vanavond stoofvlees gegeten wordt. Een recept zoals ik het klaarmaakte voorheen in onze zaak. Met bruin bier, wijn, bruine suiker en siroop. Niet al de ingrediënten heb ik hier, maar ik weet hoe ze te vervangen…dus….!

Ze zullen weer smullen, die vrouwen van mij.

Zij die zouden intresse hebben , vanaf 1 augustus  kan je bij ons boeken voor de B&B.

01-07-2012 om 19:23 geschreven door eric

Om 8 uur geen moleke. Geen lawaai van kloppen, slijpen of boren. Rust.

Zaterdag en de vrouwen hier in huis gaan uitslapen. Althans, we hadden afgesproken om op tijd op te staan, en om, na het ontbijt, in Bolnuevo te gaan snorkelen. Om half 9 stond ik klaar om te gaan zwemmen. Ons Claudia werd wakker en wist me te zeggen dat de kinderen maar moesten uitslapen. Dus, dan eerst een 50 tal lengtes zwemmen.

Na het zwemmen hebben we de tafel en de stoelen, tuinstoelen en tafel, die we uit België hebben verhuisd, naar de pergola gebracht. Ik heb koffie gezet en we hebben samen genoten van het eerste tasje koffie op ons terras. Buiten. Zonder stof en zonder lawaai.

Opeens zag ik op de zandweg een eenzame fietser afkomen. Nu komen er hier verschillende mountenbikers, per dag door. Ik begin dan razendsnel te denken. Fietsers, drinken, kassa. Bij deze fietser had ik ook zo iets van, Kom maar naar hier en we geven je met plezier een koffie of frisdrank….Ik hoor mijn kassa al rinkelen. En geloof het of niet, de fietser kwam ons ‘ Geleeg ‘ op. Ik ben hem tegemoet gegaan en wie bleek het te zijn!! Mijne maat Marcel. Daar gaat mijn kassa.Koffie, water en nog wat watervoor niks(Al goed dat we er om kunnen lachen hé)

Dat vonden Claudia en ik nu echt eens heerlijk Zo op het onverwachte een bezoekje krijgen van een goede vriend René en Lieve doen dat op geregeld tijdstip ook Dat is echt heerlijk We hebben het vandaag nog tegen elkaar gezegd “In Heusden konden we dat op één hand tellen, hoe dikwijls we zomaar eens een bezoekje kregen”

Na veel geleuter en gelachen is Marcel dan rond het middaguur weer vertrokken

We zijn dan aan het ontbijt begonnen Ja ja om  uur ontbijt Moet kunnen Voor het strand was het nu , niet te laat, maar te warm Dan maar wat rond de deur werken  Claudia , onder de bomen om al het onkruid en vuil te verwijderen Ik, met mijn grote hoed op, want dat helpt, al het puin van de werken opgeruimd en daarna den Jumpy wassen. Maandag morgen mag ik een familie uit België gaan halen op het vliegveld van Alicante En ik zou echt niet willen dat ze in een vuile wagen moeten zitten Dus, de jumpy wordt vanbinnen en van buiten grondig gewassen. Natuurlijk rijden wij ook graag in een propere wagen Daarna zwemmen en om 18 uur richting Al Kasar op het ressort Condado de Alhama een onderdeel van Polaris World.

Wat was me dat een urbanisation. Voor geen geld willen we daar wonen. Het is nog erger dan een Getto. Poorten met tralies en bewakers, controle hier en daar…..Maar we gingen voor de markt.  Mooi.   Fruit, groenten, klederen, en planten. En planten is wat we willen. Lavendel, munt, rozemarijn, basilicum, Alles voor de keuken kan je er bij één bepaald echt Spaans standje vinden. En Claudia zou en moest een appelsienenboom hebben. En die heeft ze ook gevonden . 8€ Voor een boom met al 3 vruchten.

Planten zijn vrij goedkoop hier in de streek.

De drie vrouwen van mij zijn op dit ogenblik : 21 uur , en terwijl ik aan het koken ben, aan het planten. Yetteke en Claudia , buiten in de tuin en Yanneke in haat serre.

De verse munt en basilicum, gebruik ik lekker in de keuken.

Tot morgen

30-06-2012 om 23:21 geschreven door eric

Het is ondertussen 2 uur in de namiddag. De werkmannen zijn naar huis en gaan het weekend inzetten. Ze hebben vandaag alles, het dak, dicht gelegd en hebben de muren een grondlaag bepleistering gegeven. Claudia en ik hebben bijna een uur mat de aannemer gepraat. Bij hem voelen we ons goed. Hij praat duidelijk en vooral traag. Zo kunnen we toch meer dan 2/3^de verstaan en weten we over wat we het hebben.

Via mail en via facebook, krijgen we, u ook al veel berichten binnen uit België. Vooral over het einde van het schooljaar en over de rapporten. Tot nu toe alleen maar positieve berichten. Claudia, Yanneke en Yetteke en ik, wensen iedereen die geslaagd is een dikke proficiat en wensen hen ook een zeer leuke vakantie toe. Voor zij die het iets minder hebben gedaan, kop op, geniet van de vrije dagen en zet je volgende keer wat meer in. Alles komt altijd goed als je er voor streeft.

Vandaag hebben we als tapa’s een panpizza gemaakt en gegeten natuurlijk. Wat is een panpizza. Een stokbrood in 3 dele gesneden, dan nog eens in de helft en daar een mousse van tomaten, of je kunt ook tomatenblokjes gebruiken, met peper en zout en oregano op. Hespenblokjes en gemalen kaas. Dat in een voorverwarmde oven van 180°C ongeveer 10 minuten.

De kinderen zijn er dol op.

Om 5 uur gaan we naar de Nederlandse Club in Campasol. Een beetje reclame voor onze finca maken kan nooit kwaad hé. Maar eerst heb ik ons Yetteke de opdracht gegeven om mijn blessen te snijden. 9 mm.

Best nu een hoed opzetten of met factor 20 insmeren.

29-06-2012 om 00:00 geschreven door eric

Wat ze vandaag aan de hand hebben weet ik niet. Om 8 uur stipt waren de jongens weer hier. Ze moesten nog zes potdallen slijpen en plaatsen. Gisterenavond was het te laat. Het puin hadden ze zelfs laten liggen, dus..Ik dacht dat ze deze morgen de potdallen zouden slijpen en dan plaatsen en dan was het voor ons eindelijk stofvrij. Alle gaten zijn gekapt en dan die potdallen nog. Claudia heeft al 2 weken, elke dag, ’s avonds gepoetst. Maar nee hoor. Ze zijn begonnen met de muur van de B&B te plakken, dan zijn ze beginnen te metsen aan de badkamer en nadien hebben ze de muur van het restaurant geplakt.

De grote baas is langs geweest, en ik heb hem met handen en voeten proberen uit te leggen, dat het beter was om vandaag nog die potdallen te slijpen en te leggen. Met handen en voeten dus, maar het heeft geen zoden aan de dijk gelegd.

Dan via internet maar. Google vertalen. Na veel vijven en zessen begreep hij het dan toch. Hij heeft de jongens wat verteld in een Spaans dialect en wij gelukkig.                  

Rond 5 uur zijn we gaan uchteren bij vrienden, en toen we terug thuis kwamen, was enkel het puin opgeruimd. De dallen liggen er nog en er is niets geslepen.

Mañana dan zeker deze keer.

Momenteel hebben we geen internet. Dus het kan zijn dat ik deze blog bladzijde pas morgen kan posten.

 We zien wel.

Wat de verhuis betreft , hebben we een lijstje gemaakt van wat er ontbreekt. Dit is nu definitief omdat we alles hebben uitgeladen en weggelegd of opgehangen.

1 zak met linnen: onderlakens en lakens

1 zak met herenkleding, mijn hemdjes en zoveel meer.

1 blauwe ton met buiten kinderspeelgoed

Tuingerief, zoals 2schoppen, een Bosch kantmaaier en een keerborstel. Ne stijve borstel zoals we zeggen

1 radio met cd speler

We hadden een zware doos met allemaal kaders . Op die doos stond ‘breekbaar’ al het glas van de kaders was stuk. Al de schilderijen waren mooi ingepakt, en die zijn los geleverd.

Een metalen trapladder.

Nogmaals een oproep, hoe kan ik deze firma in gebreke stellen?

28-06-2012 om 22:28 geschreven door eric

Je moet soms uit je doppen kijken en alert zijn. Niets dan goeds over mijn Spaanse aannemer. Toch, zoals ook in ons moederland, proberen deze mannen ook wat. Ik had een offerte. All In. Nu is het tijd om de elektriciteit te leggen. Komt een man naar mij en vraagt:…”Wat wil je allemaal” Ik zeg, zo goed en zo kwaad als ik kan in het Spaans, wat ik wil. Een paar uur later een offerte.520 €. In het Vlaams zeg ik dat ik vermoedens heb dat hij op zijne kop gevallen is. Verstaat die kerel dat toch zeker. Dus nieuwe offerte 300 en een beetje. Wat is een beetje 50 of 99 €! Dus weer een nieuwe offerte. 290€. Dat begint er al op te trekken. Je bent buitenlander, dus, we gaan proberen. Doen ze dat in België ook, met buitenlanders…..Tuurlijk. En die ALL in? Jaja, een lamp en een stopcontact, maar niet dat alles wat jij wilt! Kreeg ik als antwoord.

De man van den Electric werkt eigenlijk naar onze Belgische normen, zeer eigenaardig

 Hij heeft met blauwe verf de punten aangeduid waar lampen en stekkers moeten komen. Dan heeft hij een soort buizen en kastjes klaargelegd. De jongens die hier nu al 14 dagen werken, hebben moeten uitkappen en inmetsen. Morgen komt de elektrieker misschien terug en zal dan de draden trekken. Ik herinner me dat ze in België een soort van buizen met al de draden in, van de eerste keer leggen. 2 keer werk dus. Kan niet anders dan, dat dit geld kost. Maar enfin. We zijn overeengekomen betreffende de prijs, en we zien wel…

Vandaag kregen we bezoek van Hennie en Pierre. Lieve mensen uit Isla Plana . Ze wonen er al 10 jaar en zijn zeer trouwe bloglezers. Hennie schildert en geeft zelfs les aan iedereen die het maar wil. Pierre is hier om te genieten. Altijd een druk zakenman geweest en nu genieten. En weet je, hij gelijkt een beetje op de papa van Claudia. Oma en opa Spanje.

Van hen kregen we hun verhaal te horen. Zij hebben ons verhaal gehoord en zo deed het nog eens deugd om Vlaamse mensen over de vloer te krijgen.

Van ons mag dat wel iedere dag. Niet dat we het Vlaanderen missen. Neen hoor. Maar in Heusden zeggen ze ‘ Uchteren ‘ en dat doen we toch zo graag.

Dus, om zalig te Uchteren moet je bij ‘ Finca Buen Gusto zijn.

Ondertussen is het huis zo goed als ingericht. Nog enkele dingen en vooral wachten tot de pergola volledig klaar is. Daar kunnen we nog verschillende dingen kwijt.

Bij deze wil ik eigenlijk nog een oproep doen. Wat de verhuisfirma betreft. We hebben veel dingen stuk, er zijn veel dingen die ontbreken. Ik heb mijn goede wil getoond en heb alles correct betaald. Ik heb getekend voor ontvangst, maar heb ‘ in goede orde ‘ doorstreept. Ik kreeg vandaag een mail van de vertegenwoordiger, gericht naar zijne baas, dat een bepaalde klant heel tevreden was en dat de verhuizers een dikke fooi hebben gehad. Het kwam voor mij over als willen ze me een beetje jennen.

ACH JA ...niet vergeten ....Dank aan Trini voor de eerste les Spaans....Dank je en dikke kus.

Wie heeft raad en wie heeft een oplossing om deze firma in het daglicht te zetten in België. De pers of tv.

27-06-2012 om 19:24 geschreven door eric

Om 8 uur stipt hoorde ik deze morgen het moleke draaien. Ze zijn terug, mijn mannen. Waarom gisteren niet? Geen antwoord. Tot de grote baas kwam. De reden was dat we op ons gemak, onze spullen van de verhuis op zijn plaats konden zetten. Allee jong, vrijdag, zaterdag en zondag, hebben we niets anders gedaan dan spullen op zijn plaats gezet. OOOH? Jullie Belgen werken op zaterdag en zondag ook ??? en op vrijdag namiddag??  Het zal wel zijn..Maar goed, met al de goede bedoelingen van de jongens, kunnen we er toch hartelijk om lachen. Vandaag gaan ze het dak chappen. Tegen de regen. Bij de Belgen leggen ze plastiek folie op het dak, en dan panlatten en dan pannen. Hier een laag beton met een soort van kompaktuna, ongeveer 3 cm. En daarna de pannen, die ook nog eens in het beton gelegd worden. We kunnen straks met een tank over het dak rijden.

Laat ze maar doen, het zit in de prijs, het is bestand tegen aardbevingen en ze doen hun best.

Rond half 11 in de voormiddag hadden Claudia en de juf, Jolien, van het tweede leerjaar in Berkenbos afgesproken om te skypen met Yetteke. Ook de klas van Yanneke 4M van meester Marcel, kwamen op de skype. Al de vriendjes van vroeger kwamen één voor één op de skype.        Zowel Yanneke als Yetteke bloeide helemaal open. Ze vertelden wat ze allemaal deden en hadden meegemaakt, hier in Spanje. Er was zelfs een jongen van het tweede die vroeg aan Yetteke of ze nog verliefd op hem was. Dat kan toch niet hé, ik zit nu in Spanje, en hier zijn ook leuke jongens, wist Yetteke, als antwoord te geven. Het was echt lachen.

Het deed de meisjes echt nog eens deugd om de vroegere vriendjes terug te zien. Nadien vroeg ik of ze de kinderen niet mistten. In koor zeiden ze me dat ze echt niet meer terug wilden.

Dat zegt genoeg hé.

Claudia en ik hebben vandaag de hele dag weer uitgeladen. We hebben een dressingroom gemaakt, met rekken en kasten. Dat we zoveel spullen hadden, dat merken we nu pas. Er zijn natuurlijk veel dingen die misschien weg mogen. Maar we gaan de winter afwachten om te zien wat weg mag en wat niet. Het klimaat is hier vrij warm en je ziet aan al onze spullen dat ze dienen voor een vochtig en kouder klimaat.

Het is alweer 11 uur ’s avonds. Het eten is op, de afwas is gedaan, iedereen is gedoucht en de kinderen zijn slapen.

Nog als laatste …Mijn 3 vrouwen zijn vandaag voor het eerst hier in Spanje naar de kapper geweest. Puntjes eraf..meer niet. En zijn ze tevreden??? Neen dus..

26-06-2012 om 23:11 geschreven door eric

7 uur. Opstaan, koffie zetten en de internetkrant lezen. Tom Boonen, Italië met de voetbal, de kasteelmoord, Vlaams blok en zoveel meer. Eigenlijk veel dingen die me niet echt meer interesseren. Tegen 8 uur ga ik naar de B&B kamer om de elektriciteit aan te zetten. De werkmannen hebben dat nodig om hun betonmoleke te laten draaien. Onze mannen zijn altijd stipt. Maar om half 9 was er nog steeds geen geluid van een moleke dat draait. Oei, wat zou er schelen? Is er een heilige op de kalender die ik niet opgemerkt heb, of is er een spontane staking? Ik heb toch alles al betaald tot nog toe !!!

Om half 10 staat Claudia op. Half 10, en dat voor een maandag. Ach, ja…ze hebben iets gezegd dat ze vandaag niet zouden komen!!. Zucht zucht…Moest ik daar vroeg voor opstaan.

Na het ontbijt naar Cartagena. Leroy-Merlin. Rekken kopen voor de speelkamer van de kinderen. Ze hebben een ‘messina’ waar al hun speelgoed op staat. Maar geen rekken. En daar heb ik de aankoop van mijn huidig leven gedaan. Momenteel is het in de zon 44°C. Onze finca heeft heel dikke muren, maar door de deur open en toe en open en toe te doen, zit de warmte toch wat binnen. Dus, vermits we geen airco hebben, hebben we enkele ventilators gekocht. 13€ per stuk. Ge kunt ze er zelf niet voor maken.

Claudia heeft heel de namiddag, dozen leeg gemaakt. De kinderen hebben zoveel speelgoed. En het ergste van al is, ze kunnen van niets afstand doen. Zelfs niet van het kleinste papiertje.

Ik heb de hele namiddag rekken in elkaar gestoken. Kleine, grote en dan nog eens boxen, die we ooit in België hadden gemaakt, voor onze slaapkamer. De kartonnen dozen, die we met moeite in België hadden verzameld voor de verhuis, heb ik in stukken gescheurd om straks op de vuilnisbelt te gooien.

En ja, die verhuis! We blijven dingen ontbreken. Een volledige ton met buitenspeelgoed van de kinderen. Tuingerief, mijne kantensnijder. We hebben de firma al een mail gestuurd, maar ze reageren naar mijn gevoel, te gelaten.

Eén ding weet ik wel, ze kennen me nog niet….

Het is nu al weer na 10 uur ’s avonds. Het avondmaal hebben we genuttigd, de kinderen liggen in hun bedje. De speelkamer is volledig ingericht. De kinderen hunne kant is volledig in orde. Morgen nog wat schilderijen ophangen en zo komt alles stilletjes op zijn plaats.

25-06-2012 om 22:23 geschreven door eric

Het is toch wat anders. Je eigen bed. Na exact 8 maanden terug in eigen bed slapen. Niets speciaals zou je zeggen. Doch we hebben dat bed enkele jaren geleden gekocht, speciaal voor een zachte nachtrust en tegen de rugpijn. Maar toch was het weer wennen. Ik heb goed geslapen, maar vanmorgen ben ik opgestaan, zo stijf als een plank. Of zou het van te werken zijn?

Vandaag zondag 24 juni. Feest van de Heilige Johannes De Doper. Feest in Las Palas. Om een indruk te geven, het is nu iets voorbij 10 uur. Het werk en ook de ontspanning zitten er op. De kinderen zijn uit het zwembad en hebben hun juist gedoucht. We hebben nog een licht slaatje gegeten, en nu is het tijd om de blog te schrijven.

Om 12 uur zijn we vertrokken naar Las Palas. Fiesta. In een klein dorpje. 10 dagen lang feest. Kermis, reuze paella en een dorpsfeest. Maar eerst is er een kerkdienst. Aan de vrouwen en de meisjes werd gevraagd om in Spaanse klederdracht te komen. Een kanttekening hierbij is dat de dames dan gratis mogen drinken. Enkel martini met een ijsblokje. Voor het eerst hebben we een kerkdienst meegemaakt. Wel, vroeger zong ik in een koortje, met gitaar en allerhande instrumenten. Carpe Diem, zo noemde ons groepje. Hier was er ook zo één. Mooi. Spaanse liederen en gitaarmuziek zo als zij dat echt kunnen. Kippenvel. En dan al die dames in klederdracht. Echt nog “ PUUR”.

Na de kerkdienst was er een optocht van paarden. Enkel en met karren. De kinderen konden mee. De papa’s en de mama’s konden iets gaan drinken. En daarna was het aanschuiven voor een gratis Paelle. Een pan met een doormeter van 4 meter. Lekker.

Na de fiesta een siësta en dan weer aan het werk. Nog steeds dozen leegmaken, rekken in elkaar steken, even zwemmen en dan nog een bedhemel ophangen.

Wat hebben we het toch getroffen. Hier is alles nog zo puur en gemoedelijk. En dan de Marcellen en de Hélène en de Trinies..          Puur gezelschap.
En dan nog dit. Als ik zo even rondkijk in huis...Het is echt gezellig aan het worden. Ons Claudia die weet hoe iets gezellig te maken..  Dikke pluim.

24-06-2012 om 22:45 geschreven door eric

23-06-2012 om 22:58 geschreven door eric

Het zal een drukke avond worden. Om 17 uur de meubels, om 19.30 uur schoolfeest, maar dat zal ik niet halen denk ik en dan nu nog winkelen, naar de bank en thuis ruimte maken voor al de spullen te zetten.

Zo zou het normaal zijn. Doch.

Om half 9 reden we naar school. Telefoon. De jongens die de meubels brengen zijn binnen 2 uur bij ons. Oei. Dan snel naar de winkel en snel naar de bank. Plaats maken zal iets vlugger moeten, want om 11 uur zijn ze bij ons. Voordeel. Ik zal dan waarschijnlijk toch naar het schoolfeest kunnen.

Niet om 11 uur, maar rond half 1 is de vrachtwagen aangekomen. Terwijl onze aannemer nog bezig was, zijn we stilaan begonnen met de meubels uit te laden.

Nog even dit. Toen we in België hebben ingeladen, zat dezelfde vrachtwagen volledig vol. Nu, deed de chauffeur open en tot mijn verbazing zag ik dat die vrachtwagen nog niet tot in de helft geladen was. Zouden ze heel wat hebben vergeten, of zou het er in gepropt zijn? Het laatste dus. Voor de verhuis werden onze dozen gecontroleerd en goed bevonden, Deze waren gescheurd, opengedaan en gedeukt. Wij zullen morgen streng oordelen naar de staat van alles. Ik heb een papier moeten tekenen met de woorden, in goede orde ontvangen. Dit heb ik dus maar niet gedaan. Maar hier morgen meer over.

Dan was het 6 uur. Vlug wassen, en naar het schoolfeest. Het was hier in Spanje eens iets anders dan ploptoestanden en Samson en K3 liedjes. Mooi. Spanje op zijn best. En onze kinderen ook. Het is vrij laat geworden. Pas om half 1 lagen we in ons bed.

Een vermoeiende lange dag.

22-06-2012 om 00:00 geschreven door eric

Groot geweld. Lawaai, daver….

Ze zijn onze finca aan het vernietigen…neen hoor…Vandaag zijn de jongens begonnen om de betonnen dakspanten in de muur te leggen. Voor ze de dakspanten leggen, moeten er gaten gemaakt worden in de muur. Dit is geen lachje. Het huis is in der tijd gebouwd met natuurstenen. Een vierkant gaatje boren is dan een kunst. Maar met de pikeur lukt het aardig. Op 1 uur tijd hebben ze meer dan de helft geboord. Het zal wel sterk zijn denken we hé.

Wat ook nog een grappige anekdote is n is het volgende. Ik was daarstraks aan het chatten met een vriendin in België. Om af te sluiten schreef ik haar” Allee, ik moet er vandoor om een palmboom te kopen!3 Dat komt zo eigenaardig over, maar het is nog waar ook. We zijn naar de plantenboer geweest om te zien wat we in de ‘Jardin ‘ kunnen zetten. Hier kan je dus werkelijk een grote palmboom kopen à 100 €.Maar dan heb je een exemplaar van 4 meter hoog. We hebben wat antieke karren zien staan bij den Pedro. Morgen zien of hij ze verkoopt. Den Pedro zelf was er vandaag niet.

13 uur. Spannend. Om 13 uur is de school uit. De ouders kunnen dan in de klas de rapporten van de kinderen gaan bespreken. Eerst ons Yanneke. Juffrouw Rita, de directrice van de lagere school in Berkenbos, zei ons ooit dat onze meisjes zo intelligent waren, dat of Frans of Spaans geen enkel probleem zou zijn.

Al de vakken van Yanneke, behalve de taal , was uitmuntend. De taal was goed. De juf stond ervan versteld dat Yanneke in 3 maande tijd, meer interesse toonde en meer op vragen kon antwoorden, dan de gemiddelde klasgenootjes. Ik kreeg er kippenvel van toen ik het hoorde. Nu verstaan we al veel in het Spaans, maar de uitdrukking van de juf, gaf ons de bevestiging dat ons Yanneke toch wel iets bijzonders is. Al de onderwijzers van haar klas, waren het erover eens dat, als Yanneke in de maanden vakantie, het Spaans nog wil bijschaven, ze in het 5^de leerjaar, top zal zijn.

Dan naar de klas van Yetteke. De juf kwam heel gelaten naar ons toe. Het eerste wat ze vroeg was, of Yetteke morgen meedoet met het schoolfeest. Natuurlijk. En dan het rapport. “ Och, geen probleem!” Op alles was het goed tot Notabele, wat beter is dan goed. De juf zei dat ze 2 tienen had op haar rapport. Ze hebben beiden maar één trimester mee gedaan, maar ze werden al volwaardig voor een gans schooljaar beoordeeld. Wat zijn we trots. We kunnen het echt nog niet goed vatten. Soms met tranen, soms tegen hun zin, maar Yetteke naar het 3^de en Yanneke naar het 5^de. Daar hebben we dan ook een heel klein heerlijk feestje op gebouwd. Bram hun broer werd onmiddellijk gewaarschuwd via sms en die vond het super. Ook Mitchel, het zoontje van onze vrienden, mag door. Tja, dan is de vakantie toch mooi en zonder al te veel zorgen hé.

En voor de rest gaat het geklop hier maar door . De betonnen balken worden gelegd en de gewelfde potten worden er in geschoven. Het is echt hard labeur. De zomer is vandaag begonnen en in de zon is het 40°C . Die mannen doen alsof het niets is. “Ach “ zegt hun baas dan, “ Ze worden er voor betaald !”.

En morgen komen de meubels. Na 8 maanden terug in ons eigen bed slapen……

21-06-2012 om 22:23 geschreven door eric

De toetsen en examen zijn voorbij. Morgen om 13 uur krijgen de kinderen hun rapport. We zijn echt eens benieuwd. We weten dat Yanneke en Yetteke echt hun best hebben gedaan. 1 maart 2012 in Spanje. Een week later naar school. En vrijdag 22 juni is het vakantie. De tijd is zeer kort geweest. Enkel de taal speelt hen nog wat parten. Maar ik heb ooit in onze vorige zaak jongens en meisjes van een andere herkomst, die in België geboren en opgegroeid zijn, horen praten. Dan doen die meiden van ons het superbest na 3 maanden en half.

Vandaag om 10 uur was het een familiedag aan het zwembad. Papa’s en mama’s konden samen met hun kinderen in het zwembad van de school gaan stoeien. Dus, we konden vandaag weer iets langer slapen dan anders. Doet toch eens deugd als je in het midden van de week een uurtje langer in bed kan blijven.

Veel volk in het zwembad. Ouders, vooral mama’s, en juffen in het zwembad. Het is zo eens een ander gezicht hé. Stipt om 11 uur ging er een fluitsignaal van de badjuffrouw. Eten. Iedereen uit het zwembad en buiten de poorten van het bad, kon er gegeten worden. Er stond een grote bak met abrikozen die je gratis kreeg. Lekker, zo een verse abrikoos.

Om half 12 mochten ze weer terug in het zwembad. Tot 13 uur en dan was het gedaan.

Thuis gaat het naaien nog steeds ijverig door. De kleedjes zijn samen met Heleen klaar gemaakt. De schoenen van Yetteke zijn aangekomen in de winkel. Nu nog 1 probleem. Yetteke moet ook groene oorbellen. Niet te vinden. Dus ons creatief beestje Claudia in huis doet het dan maar op haar manier. Bij de chinees hebben we oorbellen gekocht en Claudia heeft deze overtrokken met het stof van Yetteke haar kleedje. Je moet er maar opkomen.

En zo ook werken onze 2 mannen ijverig door . De tweede muur is voor de helft gematst. De pannen zijn geleverd en de gewelven voor het plafond. Een deel van de muur is al bezet. Daar zijn ze echt specialisten in. Ze maken mortel, smeren het op de muur en met een speciaal stuk hout trekken ze alles recht. De structuur in het bezetsel is er al dadelijk. Ferm. Ik weet nog dat ik dat zelf ook gedaan heb aan ons huis in Stal. Maar dit gaat zo vlot..

20-06-2012 om 19:34 geschreven door eric

De bloemen en de planten hebben deze nacht op , nog eens , een natuurlijke wijze, water gekregen. Rond 2 uur vannacht zijn Claudia en ik wakker geworden. Een zwaar onweer boven El Saladillo. Gedonder, regen, bliksem. Maar zo vlug als het gekomen is , was het ook al weer weg. Tegen 6 uur vanmorgen begon het spektakel dan weer opnieuw . Met daarbij ook weer hevige wind. En ook , heel snel gekomen, maar weer heel snel weg.

De temperatuur is daarom vandaag ook een beetje drukkend. Het is de eerste keer dat we dat hier meemaken. Om 13 uur stond de temperatuurmeter in de auto op 41° . Voor de eerste keer hier boven de 40. En toch kunnen we het goed verdragen.

Onze werkmannen doen ijverig door. Ze zijn begonnen  in de pergola beton te leggen. Wij dachten dat er een betonmixer zou komen. Neen, met het beton molentje en een kruiwagen. Alles met de hand. We hebben vandaag de vloer gekozen en de pannen. De pannen die we eerst wilden leggen, zijn niet zo geschikt omdat de helling van het dak niet heel groot is. De aannemer heeft een beetje bang dat , als er  veel wind of regen zou komen, het water wel eens onder de pannen kan stromen. En gelijk heeft hij.

Claudia is vandaag , samen met de zussen naar Los Vivancos gereden. Een piepklein gehuchtje richting Las Palas. Ze rijdt er naar toe , voor de eerste keer. Die madam van mij heeft echt ballen hoor. Zo zelfstandig en zo ondernemend. Ik ben daar zeer trots op. Toen ze weg was met de meisjes, heb ik de ....soft ….gedaan. Afwassen, terras van het zwembad gepoetst, en een beetje ongerust geweest. Maar hoe dat mijn vrouw hier is herboren…Dat is niet te beschrijven. Ik ben echt fier.

Nog wat brood en kleine pistoletjes gebakken, wat gezwommen en…lang wachten tot mijn vrouwen thuis zijn.

Dan eindelijk. 10 uur ’s avonds .Claudia is thuis .Ze hebben hard aan de kleding gewerkt .Heleen oprecht bedankt. Het is zo mooi. Die bruine broden heb je zeker verdiend.

19-06-2012 om 22:15 geschreven door eric

En de laatste week school is vandaag begonnen. Vrijdag 22 juni is hun laatste dag. Tot maandag 10 september. Als dat niet lang is.

Over die vrijdag 22 juni.

Om half 8 ’s avonds is het schoolfeest. Het moet ook weer eens lukken dat de vrachtwagen met de meubels juist op die dag naar hier komt. Je zou denken waar ik me druk om maak ! Maar we kregen bericht dat ze omstreeks 17 uur aankomen, en beginnen te lossen tot het gedaan is. En als ik even zeer pessimistisch mag denken, zal dat bij ons wel weer later zijn en uitlopen. Maar over wat zeuren we. Er zijn andere dingen in het leven dan meubels op zijn plaats zetten. Claudia probeert alvast met iemand mee te rijden, en ik kom wel achterna.

Maar terug naar het schoolfeest. De kinderen kregen vorige week een briefje mee. Er stond geschreven dat ze in een bepaalde winkel te Mazarron, stof en schoenen moesten kopen. Yanneke moet een kleed aan tot op de grond die uit verschillende kleuren en frullen bestaat. Daaronder roze flamingoschoenen en een roze waaier. Yetteke moet groene schoenen en een glitterpakje. De ouders moeten het kleed zelf maken. De schoenen werden in de winkel gepast en daarna besteld. De schoenen van Yanneke hebben we al, die van Yetteke waarschijnlijk morgen. Maar vrijdag komt de vrachtwagen pas en daarin zit de naaimachine van Claudia. Dus is het een joker inroepen.  Morgen gaan we naar Heleen in Los Vivancos en hopelijk zal zij het gemaakt krijgen. We zijn er zeker van dat het goed zal aflopen.

Ondertussen hebben we hier in de Campo de eerste slang mogen begroeten. Maar voor we goedendag konden zeggen, was ze al weg. We hebben ook ontdekt dat we een plant hebben staan waar aubergines aan groeien en planten met pepers. Zo kom je al eens wat tegen op een domein van 2 Ha.

De werken gaan voort. De pilaren zijn gemetst en de bruggen hebben ze er opgelegd.

De mannen zijn echt harde werkers. We hebben er alle vertrouwen in dat alles vlug zal klaar zijn.

En nu het belangrijkste.

Vandaag zijn al de documenten van het huis getekend, en hebben we onze bankcheque mogen afgeven. Nu is het echt van ons. En betaalt.

Henny en Pierre, bedankt voor de reactie, we zijn echt benieuwd jullie te leren kennen. Altijd welkom ...666090801

18-06-2012 om 18:22 geschreven door eric

En het is weeral van dat. 10 uur . Het avondeten is gepasseerd. De kinderen zijn nu in bed en dan is het tijd om de blog te schrijven.

Geen foto’s vandaag. Ik heb heel wat volk over de vloer gehad, maar alles was zo intens, dat ik de kodak vergeten te nemen ben.

Deze morgen.

Claudia en de kinderen hebben uitgeslapen. Papa heeft broodjes gebakken, en het ontbijt was rond 10 uur gedaan. Wat een luxe. Ik ben dan begonnen aan het zwembad. Randen poetsen, stofzuigen en terras opkeren. Ligstoelen schikken en proper maken. Claudia, de strijk en het huis uit keren.

En dan stoeien en zwemmen in het zwembad. Tja, het is zondag hé. Opeens een auto op de inrit. Een vrouw stapt uit en zegt op zijn Kempisch:” Is da hier de finca buen gusto”

Wij natuurlijk verwondert. Ja, dat is hier, maar je bent iets te vroeg. Deze mensen waren van Balen en wisten, via de blog, waarvoor dank, dat we hier beginnen met een B&B en een restaurant. In de streek gaat het hier de ronde dat er Belgen een zaak beginnen. Een chef…. En weet je wat de mensen uit Balen vroegen? Kunnen we hier friet met stoofvlees eten?

Toch een opsteker voor ons, te weten dat er over gepraat wordt. Praten over…is reclame.

Om 4 uur bezoek van Marcel en Marcel….Met natuurlijk Trini  en Heleen en de kids.

Wat was dat weer een fijne namiddag. Zwanzen en zeveren. In het Hollands en het Spaans. Maar vooral de kinderen. Die hebben echt hun geamuseerd.

Wat Bier, Cava en hapjes en zo een dag kan niet meer stuk.

Dank je wel allemaal voor een heerlijke fijne dag.

Morgen is het weer werkendag.

Kleine noot bij de blog. Via via mochten we vernemen dat één belangrijke bivakouder van de chiro in Koersel de strijd tegen kanker heeft verloren. Oprechte deelneming van ons allen aan de familie en vrienden.

Marcel… Waak over al je dierbaren..en over Suzanne.

17-06-2012 om 22:16 geschreven door eric

En iedere keer betrappen we ons zelf dat we beginnen te leven zoals de Spaanse vrienden. Momenteel is het bijna 10 uur ’s avonds. We hebben zopas avond eten genuttigd en de afwas gedaan. De kinderen zijn gedoucht en nu is er wat tijd om de blog te schrijven. Het kan ook niet anders hier. Onze tijden van leven en eten, veranderen naargelang de zon schijnt en warmte afgeeft. Warmte valt voor ons echt mee. Vandaag was het toch weer 33 à 34 °, maar het was een zalige dag. In de vroege voormiddag hebben we bezoek van de voormalige eigenaar, met zijn zoon gehad. Het ging over de boomgaard. Wij hebben die wel, maar we hebben gevraagd dat Antonio de olijven wil plukken en bereiden tot lekkere olie. De opbrengst is voor hem alleen als we enkele liters cadeau krijgen. Geen probleem en onze vraag werd daardoor opgelost.

De aannemer heeft niet gewerkt. Zaterdag en zondag zijn eveneens een rustdag in Spanje. Claudia en ik hebben wat opgeruimd. De tuin, nog steeds, en de inrit. Die was bezaaid met bouwpuin en zand. We hebben dat opgeruimd en met water afgespoten. Anders komt al het stof binnen.

We hebben nog bezoek gehad en daarna lekkere frietjes met sla en steak klaargemaakt en natuurlijk opgegeten.

De aannemer heeft nog maar goed 1 en halve dag gewerkt en het resultaat zie je op de foto’s.

16-06-2012 om 22:17 geschreven door eric

Sportieve dag in de school vandaag.

Maar eerst nog iets anders. Gisterenavond, na het schrijven van de blog zijn we een kleine wandeling gaan maken in ‘ons’ dorp. El Saladillo. Van op een heuvelrug, of mag je al berg zeggen, 350meter boven de zeespiegel, zie je onze finca. We voelen ons thuis en het is leuk. Iedere dag een blauwe hemel met af en toe een wolkje en voornaam, het zonnetje. Of zoals vandaag Marcel nog tegen me zei: “Papa was a rolling stone. Wherever he laid his hat was his home “ En, dat is waar ook.

Vandaag stond de schooldag in het teken van ‘Save the children of the world’. Een sportgebeuren waar sponsorgelden wordt gevraagd bij elke afgelegde kilometer.

De kleutertjes van de school zijn rond half 10 begonnen met een loopoefening. Grappig om te zien. Elk studiejaar van de ‘ infantiel’ tot het 6^de studiejaar werd er gesport. Bij iedere leeftijd was het wat verder lopen. Ok belangrijk om te zeggen, de kinderen mochten een euro in een pot steken voor ze gingen lopen. Deze euro gaat naar het goede doel. Hopen we althans.

Yetteke, en haar leeftijdsgenootjes, moesten 100 meter sprinten. Voor we naar school vertrokken, moesten ze meer dan normaal naar het toilet. Net hun mama, vroeger voor een wedstrijd turnen. Ze zat meer op wc, dan dat ze op de turnmat stond. Yanneke deed mee aan een duatlon. 50 meter zwemmen en dan 500 meter lopen.

Ook Yanneke is een stressbeest. Nagelbijten, wc, en een beetje stil en bleek.

Claudia en ik hebben er alles aan gedaan om te vertellen dat dit een loopwedstrijd was voor het goede doel. Maar ja, het zijn nu eenmaal competitiebeesten en ze willen alleen maar winnen.

Rond 10 uur moest Yetteke lopen. Met haar petje op, vertrok ze, na het startschot. Een Engelse mama zei me, toen Yetteke voorbij kwam: “ Heb je dat wel kunnen fotograferen? Zo snel dat die van jou gaat!” Gewonnen, met een serieuze voorsprong.

1-0             voor België.

Daarna was het de beurt aan Yanneke. Zij had zich ingeschreven voor de duatlon. 50 meter zwemmen en dan 500 meter lopen.

Startschot. Al de deelnemers deden de crawl. Alleen Yanneke deed de schoolslag. Zij kwamen met 3 tegelijk uit het zwembad. Bij het lopen had Yanneke een tweede plaats. Maar na 250 meter versnelde ze en …..Gewonnen

2-0             voor België.

Wie weet. Binnen 8 jaar heeft Spanje zich terug kandidaat gesteld om de Olympische spelen te organiseren. Yetteke dan 16 en Yanneke 18. Wie weet !!!!????

En de werken aan de finca gaan vlot vooruit. Morgen hierover meer.

15-06-2012 om 22:38 geschreven door eric

Niks mañana tot nu toe.

De ververs waren op tijd, iedere dag. En de aannemer had beloofd om donderdag, vandaag dus, zijn materiaal te brengen. Toen we vanmorgen van de school terug thuis waren, waren de jongens met hun materiaal er.

Tot onze grote verbazing, om 13.30 uur, toen we terug van de school kwamen, lag er een voorbeeld van de vloer, de pannen en de gewelven voor het onderdak. Tijdens onze afwezigheid, had Sebastian, de aannemer, alles gebracht en tentoongesteld.

Rond 3 uur …veel kabaal aan de finca. 1 grote vrachtwagen, met een bobcat, en 2 auto’s met personeel. Ze begonnen. Eerst werd alles afgetekend om de fundering te plaatsen. Hier doen ze dat met een touw en witte cement. Dan werd alles opgebroken. Er stond ook een container. Toen de aannemer vanmorgen vertelde dat er een container zou komen, dachten we aan de containers van Maes of Bouwdewijn Put. 30 of 40m³. Maar hier is zo een container toch lachen hoor. Ik pas er bijna in.

Ze zijn de funderingen beginnen graven, en heel het terras afgeschraapt. Die container was zeer vlug vol natuurlijk. Dan alles maar in de vrachtwagen zijn laadbak. Kortom, het is nu bijna 7 uur en alles is klaar om morgen beton te storten en te starten mat de metselwerken.

Niks mañana tot op heden. Ik moet zeggen dat we al met veel bureaucraten hebben gewerkt. De gemeente, het kadaster, de advocaat. En dat is een straatje zonder einde. Maar met de mannen die met hun pollekes werken is het anders.0 Ze beseffen echt dat het nu moet. Spaanse crisis. En zij hebben het door. Actie is de boodschap.

Als het zo blijft doorgaan, zullen we ons nog moeten reppen om alle gerief te hebben voor de opening.

14-06-2012 om 19:17 geschreven door eric

Vandaag is het den Heilige Thomas. Den ongelovige of nen andere. In ieder geval, is het geen school en zijn al de winkels gesloten.

Onze ververs die komen om 9 uur en werken alles af. En ja …niks te mañana ..om 9 uur waren ze hier. Ze hebben gewerkt tot 13 uur en alles was klaar. Goed gewerkt. Het resultaat mag echt gezien worden. Claudia en ik hebben nog steeds jeuk. Maar het is aan het zakken. Letterlijk. Eergisteren was het jeuk aan de armen en het bovenlichaam. Vandaag is de jeuk aan de armen iets minder, maar aan de poep en de benen is het verschrikkelijk. Maar het zakt naar de grond, zeggen ze hier. Dus morgen is het hopelijk zo goed als voorbij.

Na dat de ververs weg waren, hebben Claudia en ik alles op zijn plaats gezet en opgekuist. Het was alweer 15 uur en hoog tijd om te eten. Het voordeel van hier is dat je vlug tevreden bent met een slaatje en wat andere dingen. Olijven, pepers, sardienen, paté en zoveel meer. Tapa’s noemt dat hier.

We zijn dan naar de Puerto getrokken om ons te ontspannen en om wat te wandelen.

Je begint te zien dat er al meer en meer toeristen aan de Puerto zijn. De stranden zijn al goed bezet. Momenteel zijn het nog vooral Spanjaarden die uit de steden naar hier afzakken. Maar eens dat we juli en augustus zijn, dan zijn het nog altijd veel Spanjaarden, maar ook Fransen en Engelsen. Niet de Engelse zuipende jeugd. Die gaan naar Ibiza. Maar de gezinnen. Rustiger en meer gelaten.

Sinds enkele weken zijn er aan het strand ook de bedelaars die zandkastelen maken. Wanneer de temperatuur nog iets te koud is, om aan het strand te zitten, dan zitten de bedelaars aan de winkelcentra. Maar eens de temperatuur goed is, verhuizen ze naar het strand. Ze maken figuren en kastelen. Echte kunstwerken. En via een systeem van ‘gooi het maar op het matje ‘ verdienen ze wat geld. Doch ’s avonds zie je die mannen, en vrouw, in de afvalcontainers aan de supermarkten, hun eten uit halen.

Wat hebben we het toch goed hé.

En wij maar klagen over jeuk.

Na een lekker pintje, was het weer wat koken. Alternatieven paella. Wat is dat? Rijst in huis en wat vis en dan maar wat koken in een paella pan. Het resultaat is echter echt lekker….Dus !!!!

13-06-2012 om 22:01 geschreven door eric

Gisteren schreef ik dat het hielp. De zalf en de pillen tegen de jeuk. Ja, het helpt …Voor even..heel even

Het blijft maar jeuken. En de bubbels en bulten op de armen en benen, blijven zwellen. Ondertussen weten we van wat het is. In België heb je de processierups. Hier is dat ook zo een rups. Hij, vooral, want er is voor honderden mannetjes rupsen, maar één vrouwtje. Die verlaten hun nest in februari. Deze mannetjes worden de bekende nachtvlinders. Hun nest blijft hangen, in, enkel dennenbomen. Wanneer er wind is, of wanneer je die bomen doet bewegen, door ze te snoeien bijvoorbeeld, dan heb je last van de haartjes van de rupsen. Bijna ieder mens is er allergisch voor. Je krijgt bubbels op je armen, je benen, aan je poep, omdat je in zwembroek werkt ..kortom overal.

Wij hebben handschoenen aan. Ook de haartjes van die rups liggen op je handschoenen. Wrijf je toevallig in je gezicht, of op een andere plaats, heb je het zitten.

Het is echt niet te verdragen. Het enige wat helpt is water. Een washandje nat maken en dan over je huid wrijven.

Claudia heeft vannacht, van 2 tot 4 wakker gelegen van de jeuk. Ik heb me erop betrapt vannacht dat ik lag te krabben aan mijn armen. En eigenlijk mag dat niet hé.

Ondertussen zijn onze ververs bijna klaar. Nog één kamer, en de schouw. Morgen beginnen ze om 9 uur en ze denken rond 14 uur klaar te zijn.

De kinderen hebben morgen geen school. Het is den Heilige Thomas    ????.....

Gisteren hebben we het gehad over een krekel of een ‘sigale’. Vandaag zijn de eerste wandelende takken tevoorschijn gekomen. Grappig zicht.

3 dagen duurt de jeuk. Ik ben benieuwd hoe ze dat tellen.

De jeuk is begonnen op maandag, rond 14 uur. Dus morgen, donderdag rond 14 uur zou het gedaan moeten zijn ….Hopelijk.

Het is echt niet te vatten.

12-06-2012 om 22:09 geschreven door eric