Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
25-06-2012
Stilte aan de finca
7 uur. Opstaan, koffie zetten en
de internetkrant lezen. Tom Boonen, Italië met de voetbal, de kasteelmoord,
Vlaams blok en zoveel meer. Eigenlijk veel dingen die me niet echt meer
interesseren. Tegen 8 uur ga ik naar de B&B kamer om de elektriciteit aan
te zetten. De werkmannen hebben dat nodig om hun betonmoleke te laten draaien.
Onze mannen zijn altijd stipt. Maar om half 9 was er nog steeds geen geluid van
een moleke dat draait. Oei, wat zou er schelen? Is er een heilige op de
kalender die ik niet opgemerkt heb, of is er een spontane staking? Ik heb toch
alles al betaald tot nog toe !!!
Om half 10 staat Claudia op. Half
10, en dat voor een maandag. Ach, ja ze hebben iets gezegd dat ze vandaag niet
zouden komen!!. Zucht zucht Moest ik daar vroeg voor opstaan.
Na het ontbijt naar Cartagena.
Leroy-Merlin. Rekken kopen voor de speelkamer van de kinderen. Ze hebben een messina
waar al hun speelgoed op staat. Maar geen rekken. En daar heb ik de aankoop van
mijn huidig leven gedaan. Momenteel is het in de zon 44°C. Onze finca heeft
heel dikke muren, maar door de deur open en toe en open en toe te doen, zit de
warmte toch wat binnen. Dus, vermits we geen airco hebben, hebben we enkele
ventilators gekocht. 13 per stuk. Ge kunt ze er zelf niet voor maken.
Claudia heeft heel de namiddag,
dozen leeg gemaakt. De kinderen hebben zoveel speelgoed. En het ergste van al is,
ze kunnen van niets afstand doen. Zelfs niet van het kleinste papiertje.
Ik heb de hele namiddag rekken in
elkaar gestoken. Kleine, grote en dan nog eens boxen, die we ooit in België
hadden gemaakt, voor onze slaapkamer. De kartonnen dozen, die we met moeite in België
hadden verzameld voor de verhuis, heb ik in stukken gescheurd om straks op de
vuilnisbelt te gooien.
En ja, die verhuis! We blijven
dingen ontbreken. Een volledige ton met buitenspeelgoed van de kinderen. Tuingerief,
mijne kantensnijder. We hebben de firma al een mail gestuurd, maar ze reageren
naar mijn gevoel, te gelaten.
Eén ding weet ik wel, ze kennen
me nog niet .
Het is nu al weer na 10 uur s
avonds. Het avondmaal hebben we genuttigd, de kinderen liggen in hun bedje. De
speelkamer is volledig ingericht. De kinderen hunne kant is volledig in orde.
Morgen nog wat schilderijen ophangen en zo komt alles stilletjes op zijn
plaats.
Dit is een zeer nuttige investering van 13 geweest. Frisse wind in huis . Bij 44°C is dit geen luxe .
Rekken rekken en nog eens rekken . Ik heb er 5 kleine en 4 grote in elkaar gezet. Allemaal voor de kids hun speelgoed.Maar goed dat de Sint hier woont en niets achterlaat .
Het resultaat.
We hebben afspraken gemaakt en zijn zeer benieuwd of alles zo zal blijven.
Het is toch wat anders. Je eigen
bed. Na exact 8 maanden terug in eigen bed slapen. Niets speciaals zou je
zeggen. Doch we hebben dat bed enkele jaren geleden gekocht, speciaal voor een
zachte nachtrust en tegen de rugpijn. Maar toch was het weer wennen. Ik heb
goed geslapen, maar vanmorgen ben ik opgestaan, zo stijf als een plank. Of zou
het van te werken zijn?
Vandaag zondag 24 juni. Feest van
de Heilige Johannes De Doper. Feest in Las Palas. Om een indruk te geven, het
is nu iets voorbij 10 uur. Het werk en ook de ontspanning zitten er op. De
kinderen zijn uit het zwembad en hebben hun juist gedoucht. We hebben nog een
licht slaatje gegeten, en nu is het tijd om de blog te schrijven.
Om 12 uur zijn we vertrokken naar
Las Palas. Fiesta. In een klein dorpje. 10 dagen lang feest. Kermis, reuze
paella en een dorpsfeest. Maar eerst is er een kerkdienst. Aan de vrouwen en de
meisjes werd gevraagd om in Spaanse klederdracht te komen. Een kanttekening
hierbij is dat de dames dan gratis mogen drinken. Enkel martini met een
ijsblokje. Voor het eerst hebben we een kerkdienst meegemaakt. Wel, vroeger
zong ik in een koortje, met gitaar en allerhande instrumenten. Carpe Diem, zo
noemde ons groepje. Hier was er ook zo één. Mooi. Spaanse liederen en
gitaarmuziek zo als zij dat echt kunnen. Kippenvel. En dan al die dames in
klederdracht. Echt nog PUUR.
Na de kerkdienst was er een
optocht van paarden. Enkel en met karren. De kinderen konden mee. De papas en de
mamas konden iets gaan drinken. En daarna was het aanschuiven voor een gratis
Paelle. Een pan met een doormeter van 4 meter. Lekker.
Na de fiesta een siësta en dan
weer aan het werk. Nog steeds dozen leegmaken, rekken in elkaar steken, even
zwemmen en dan nog een bedhemel ophangen.
Wat hebben we het toch getroffen.
Hier is alles nog zo puur en gemoedelijk. En dan de Marcellen en de Hélène en
de Trinies.. Puur gezelschap. En dan nog dit. Als ik zo even rondkijk in huis...Het is echt gezellig aan het worden. Ons Claudia die weet hoe iets gezellig te maken.. Dikke pluim.
Ook in de kerk van Las Palas moet je voor de stoel betalen. Stoelkesgeld gelijk we zeggen. Ik had geen stoel en toch bleef die madam in haar zwart bloesje wachten tot ik wat geld in de beugel gooide.
Het Spaanse koor . Dit was echt mooi om te horen. Mooie klaagzangen en zware bassen met daarbij een mooi gitaarspel.
Heleen in het rood en Charlotte . Ik waardeer dat zij hun echt aan de gebruiken hebben aangepast. Ik vroeg vandaag nog aan Claudia, of ze ook zo kleren zou aandoen als er een dorpsfeest bij ons zou zojn. Zij en de 2 meisjes waren volmondig. Ja , natuurlijk.
Trini, Claudia en de 2 kids. Zeer aandachtig met wat Marcel te vertellen had.Maar !!! Wat had hij te vertellen??
Mooi toch , En het paard en de amazone.
Mooi toch....Maar eigenlijk niet echt netjes. Al goed dat hij zijn broek opgetrokken had voor ik de foto nam.Moesten de kinderen dit doen, ze zouden nogal tegen hun voeten krijgen !!!
Paella voor heel het dorp. Gratis en voor niets. Lekker ....Ech....Lekker..
En in de late uurtjes, na de siesta en na het avondeten en na nog heel wat dozen te hebben leeggemaakt, Den Hemel....
Weinig te vertellen. Claudia heeft al de dozen , of toch bijna al de dozen, uitgepakt. Ik heb ons eigen bed geinstalleerd en daarna de kinderen hun kamers in orde gebracht. Kasten en bedden, en bureaus in elkaar gestoken. Het is echt leuk om terug onze meubels en onze spullen terug te hebben.We zijn rond 8 uur vanmorgen gestart en hebben tot 7 uur gewerkt. Uitladen, in elkaar steken , intassen en poetsen. Dan nog vlug iets te eten maken , douchen en nog effe in de zetel genieten van een stille rustige avond. We genieten van de geluiden van de krekels buiten. Onze TV staat er ook , maar ik heb hem in een donker hoekje gezet. De sterrenhemel en de halve maan, gepaard met de geluiden uit de natuur zijn veel mooier dan het journaal en ' Thuis of Familie ' en dergelijke. We missen het echt niet. Met de lampen aan in het zwembad, geeft alles een zee liefdevol tintje.
Heerlijk genieten.
Zo is het 'thuis ' als de avond is gevallen. Heerlijk rustig. Veel sterren aan de hemel en mooie geluiden uit de natuur.
Het zal een drukke avond worden.
Om 17 uur de meubels, om 19.30 uur schoolfeest, maar dat zal ik niet halen denk
ik en dan nu nog winkelen, naar de bank en thuis ruimte maken voor al de
spullen te zetten.
Zo zou het normaal zijn. Doch.
Om half 9 reden we naar school.
Telefoon. De jongens die de meubels brengen zijn binnen 2 uur bij ons. Oei. Dan
snel naar de winkel en snel naar de bank. Plaats maken zal iets vlugger moeten,
want om 11 uur zijn ze bij ons. Voordeel. Ik zal dan waarschijnlijk toch naar
het schoolfeest kunnen.
Niet om 11 uur, maar rond half 1
is de vrachtwagen aangekomen. Terwijl onze aannemer nog bezig was, zijn we
stilaan begonnen met de meubels uit te laden.
Nog even dit. Toen we in België
hebben ingeladen, zat dezelfde vrachtwagen volledig vol. Nu, deed de chauffeur
open en tot mijn verbazing zag ik dat die vrachtwagen nog niet tot in de helft
geladen was. Zouden ze heel wat hebben vergeten, of zou het er in gepropt zijn?
Het laatste dus. Voor de verhuis werden onze dozen gecontroleerd en goed
bevonden, Deze waren gescheurd, opengedaan en gedeukt. Wij zullen morgen streng
oordelen naar de staat van alles. Ik heb een papier moeten tekenen met de woorden,
in goede orde ontvangen. Dit heb ik dus maar niet gedaan. Maar hier morgen meer
over.
Dan was het 6 uur. Vlug wassen,
en naar het schoolfeest. Het was hier in Spanje eens iets anders dan
ploptoestanden en Samson en K3 liedjes. Mooi. Spanje op zijn best. En onze
kinderen ook. Het is vrij laat geworden. Pas om half 1 lagen we in ons bed.
Een vermoeiende lange dag.
De potten worden in de betonnen liggers geschoven. Onze plafond van de pergola zal uit gewelven bestaan. Mooi . Het geeft een echte rustieke indruk.
En , eindelijk , na 8 maanden is hij daar . De vrachtwagen met onze meubels.
Toen we hebben ingeladen in Berkenbos, zat de vrachtwagen vol. Nu was hij maar voor de helft gevuld. Zouden ze niets vergeten zijn?
Niets vergeten, zo bleek later. Maar ze hebben er alles precies ingestampt. Serke stevige dogen , gescheurd en gedeukt.Hopelijk is de inhoud nog compleet.
Bij het ondertekenen van het contract zei de vertegenwoordiger , dat alles netjes in hoezen werd gestoken. Maar daar was dus echt niets van te zien. Dit zal echt nog een staartje krijgen.
Maar na de inspanning , de ontspanning. De laatste schooldag. Dus , schoolfeest. Claudia en Heleen hebben de kleedjes gemaakt. We hebben ondertussen gemerkt, dat alles wat op het papier stond om het kleed te maken, niet heel goed werd begrepen. De rose-geel-blauwe strepen stof, moesten eigenlijk frullen zijn. Maar wat zijn ze mooi. En het feest kan zo evenzeer doorgaan.Dit is Flamengo op zijn Belgisch
Maar de juf van Yanneke vond alles geweldig.En dan maar weer knuffelen.
Yetteke is begonnen aan haar dansje. Kijk hoe fier ze is
En dan opeens een lachbui. Waarom?. Ze heeft heel haar dansje gelachen. en plezier gehad. Later kwamen we te weten dat het was omdat haar oorbel afgevallen was.
En na de dans werd de juf in de bloemen gezet. Waarom? De ouders hadden 10 samengelegd. Bloemen, een waardebon en nog vanalles.
En nu de 2 4de leerjaren. Een moderne flamengo dans. Zeer mooi. En al die frullekes maar rondzwaaien.
Je merkt echt dat er een Belgisch meisje tussen de rest staat. Maar!!!! Ze deed het zo goed en zo mooi ..en....Niemand heeft er een opmerking over gemaakt. Dus !!!
Op het einde van het feest , hebben al de leerkrachten, of toch bijna allemaal, een dansje gepleegd. Het was een mooi schoolfeest.
De leerlingen van het 6de leerjaar kregen hun diploma in de stijl van de studenten op de universiteit. Een zeer mooi gebaar. Ik weet dat ze dat in Berkenbos ook deden met de kleuters die overgingen naar het eerste. Traantjes vloeiden bij de mama's. Maar vooral , de kinderen waren gelukkig.
Ze zijn onze finca aan het
vernietigen neen hoor Vandaag zijn de jongens begonnen om de betonnen dakspanten
in de muur te leggen. Voor ze de dakspanten leggen, moeten er gaten gemaakt
worden in de muur. Dit is geen lachje. Het huis is in der tijd gebouwd met
natuurstenen. Een vierkant gaatje boren is dan een kunst. Maar met de pikeur
lukt het aardig. Op 1 uur tijd hebben ze meer dan de helft geboord. Het zal wel
sterk zijn denken we hé.
Wat ook nog een grappige anekdote
is n is het volgende. Ik was daarstraks aan het chatten met een vriendin in België.
Om af te sluiten schreef ik haar Allee, ik moet er vandoor om een palmboom te kopen!3
Dat komt zo eigenaardig over, maar het is nog waar ook. We zijn naar de
plantenboer geweest om te zien wat we in de Jardin kunnen zetten. Hier kan
je dus werkelijk een grote palmboom kopen à 100 .Maar dan heb je een exemplaar
van 4 meter hoog. We hebben wat antieke karren zien staan bij den Pedro. Morgen
zien of hij ze verkoopt. Den Pedro zelf was er vandaag niet.
13 uur. Spannend. Om 13 uur is de
school uit. De ouders kunnen dan in de klas de rapporten van de kinderen gaan
bespreken. Eerst ons Yanneke. Juffrouw Rita, de directrice van de lagere school
in Berkenbos, zei ons ooit dat onze meisjes zo intelligent waren, dat of Frans
of Spaans geen enkel probleem zou zijn.
Al de vakken van Yanneke, behalve
de taal , was uitmuntend. De taal was goed. De juf stond ervan versteld dat
Yanneke in 3 maande tijd, meer interesse toonde en meer op vragen kon
antwoorden, dan de gemiddelde klasgenootjes. Ik kreeg er kippenvel van toen ik
het hoorde. Nu verstaan we al veel in het Spaans, maar de uitdrukking van de juf,
gaf ons de bevestiging dat ons Yanneke toch wel iets bijzonders is. Al de
onderwijzers van haar klas, waren het erover eens dat, als Yanneke in de
maanden vakantie, het Spaans nog wil bijschaven, ze in het 5de
leerjaar, top zal zijn.
Dan naar de klas van Yetteke. De juf
kwam heel gelaten naar ons toe. Het eerste wat ze vroeg was, of Yetteke morgen meedoet
met het schoolfeest. Natuurlijk. En dan het rapport. Och, geen probleem! Op
alles was het goed tot Notabele, wat beter is dan goed. De juf zei dat ze 2
tienen had op haar rapport. Ze hebben beiden maar één trimester mee gedaan,
maar ze werden al volwaardig voor een gans schooljaar beoordeeld. Wat zijn we
trots. We kunnen het echt nog niet goed vatten. Soms met tranen, soms tegen hun
zin, maar Yetteke naar het 3de en Yanneke naar het 5de.
Daar hebben we dan ook een heel klein heerlijk feestje op gebouwd. Bram hun
broer werd onmiddellijk gewaarschuwd via sms en die vond het super. Ook
Mitchel, het zoontje van onze vrienden, mag door. Tja, dan is de vakantie toch
mooi en zonder al te veel zorgen hé.
En voor de rest gaat het geklop
hier maar door . De betonnen balken worden gelegd en de gewelfde potten worden
er in geschoven. Het is echt hard labeur. De zomer is vandaag begonnen en in de
zon is het 40°C . Die mannen doen alsof het niets is. Ach zegt hun baas dan,
Ze worden er voor betaald !.
En morgen komen de meubels. Na 8
maanden terug in ons eigen bed slapen
Een gat in de muur. Achter het pleisterwerk zit een natuurstenen muur van 75 cm. Geen lachertje om een gat te kappen.
Al de gaten zijn gekapt. Nu kunnen de bruggen geplaatst worden. Het zal een heel ander zicht zijn.
Een mama met de juf van Yanneke. Yanneke een beetje zenuwachtig. Maar voor wat. Over heel de lijn had ze een Notabele. Dat betekend in het Spaans een 8 op 10. Enkel de taal. Daar moet ze onder de vakantie nog aan werken. Maar wat zijn we fier. Op 3 maanden en half, na een tussenstop van 3 maanden in Frankrijk, mag Yanneke naar het 5de leerjaar en Yetteke naar het derde. Er waren vakken bij , waar ze de beste van de klas waren. Beter zelfs dan de geboren en getogen Spaanse kindjes.
Duin omhoog en terrecht. Dikke duim voor mijn 2 princessen.
De zomer is begonnen. Het is nu 40°C op deze plek. Onze mannen doen alsof het niets is in deze hitte zwoegen en sleuren en kappen en pikeren. Pfff ...Daar word ik toch zo moe van...
Promociona, voor Yetteke. Dit wil zeggen, geslaagd , je mag verder.
Promociona voor Yanneke Op 10 september mag ze naar het 5de leerjaar.
Daar hebben we eens flink op geklonken. En ook aan Marcel en Trini een proficiat, want hun Mitchel mag ook verder....Schollekes..En Marcel en Heleen, we twijfelen er niet aan dat Charlotte en Isabelle het ook goed hebben gedaan.
Onze pergola krijgt stillaan vorm
Morgen worden al de gewelven er in gelegd en zo kan het dan al zeker niet binnen regenen....
Boven de deur zat een oude houten balk. Deze werd vastgehouden met gevlochten riet.
De toetsen en examen zijn
voorbij. Morgen om 13 uur krijgen de kinderen hun rapport. We zijn echt eens
benieuwd. We weten dat Yanneke en Yetteke echt hun best hebben gedaan. 1 maart
2012 in Spanje. Een week later naar school. En vrijdag 22 juni is het vakantie.
De tijd is zeer kort geweest. Enkel de taal speelt hen nog wat parten. Maar ik
heb ooit in onze vorige zaak jongens en meisjes van een andere herkomst, die in
België geboren en opgegroeid zijn, horen praten. Dan doen die meiden van ons
het superbest na 3 maanden en half.
Vandaag om 10 uur was het een
familiedag aan het zwembad. Papas en mamas konden samen met hun kinderen in
het zwembad van de school gaan stoeien. Dus, we konden vandaag weer iets langer
slapen dan anders. Doet toch eens deugd als je in het midden van de week een
uurtje langer in bed kan blijven.
Veel volk in het zwembad. Ouders,
vooral mamas, en juffen in het zwembad. Het is zo eens een ander gezicht hé.
Stipt om 11 uur ging er een fluitsignaal van de badjuffrouw. Eten. Iedereen uit
het zwembad en buiten de poorten van het bad, kon er gegeten worden. Er stond
een grote bak met abrikozen die je gratis kreeg. Lekker, zo een verse abrikoos.
Om half 12 mochten ze weer terug
in het zwembad. Tot 13 uur en dan was het gedaan.
Thuis gaat het naaien nog steeds
ijverig door. De kleedjes zijn samen met Heleen klaar gemaakt. De schoenen van
Yetteke zijn aangekomen in de winkel. Nu nog 1 probleem. Yetteke moet ook
groene oorbellen. Niet te vinden. Dus ons creatief beestje Claudia in huis doet
het dan maar op haar manier. Bij de chinees hebben we oorbellen gekocht en
Claudia heeft deze overtrokken met het stof van Yetteke haar kleedje. Je moet
er maar opkomen.
En zo ook werken onze 2 mannen
ijverig door . De tweede muur is voor de helft gematst. De pannen zijn geleverd
en de gewelven voor het plafond. Een deel van de muur is al bezet. Daar zijn ze
echt specialisten in. Ze maken mortel, smeren het op de muur en met een
speciaal stuk hout trekken ze alles recht. De structuur in het bezetsel is er
al dadelijk. Ferm. Ik weet nog dat ik dat zelf ook gedaan heb aan ons huis in
Stal. Maar dit gaat zo vlot..
Al de leerlingen van de school in het zwembad. Alles onder begeleiding van de ouders , een redster en de leerkrachten. Een zeer mooi initiatief .
Ons Yanneke. Altijd in competitie. In plaats van te spelen of te ravotten in het water moet deze meid baantjes trekken. Maar goed dat ze thuis in het zwembad wel veel speelt.
En dan toch een knuffel van haar juf. Ik heb in mijnen tijd de nonnen nooit in badpak gezien hoor. Laat staan in bikini. Ik zou er nachtmerrie's van krijgen moest ik zuster Fernanda in bikini tegen komen.
Ons Claudia. Als ze iets niet in de winkel kan vinden, dan maakt ze het maar zelf. Als je iets niet kan vinden, dan laat je alles maar schieten. Het is toch maar voor een optreden van hooguit 5 minuten. Maar neen. Dan ken je mijn Clauke niet. Ze zal groene oorbellen hebben.
Voor en na.
Spreekt toch boekdelen hé
Onze pergola krijgt stilaan vorm.
Wat je hier ziet wordt onze tuin. We gaan hier wat fruitbomen of een mooie palm in zetten met wat bloemen. We hebben zondag van Marcel en Heleen een klimplant met rode bloemen gekregen. Deze krijgt hier ook een plaatsje , maar dan tegen de muur.
De bloemen en de planten hebben
deze nacht op , nog eens , een natuurlijke wijze, water gekregen. Rond 2 uur
vannacht zijn Claudia en ik wakker geworden. Een zwaar onweer boven El
Saladillo. Gedonder, regen, bliksem. Maar zo vlug als het gekomen is , was het
ook al weer weg. Tegen 6 uur vanmorgen begon het spektakel dan weer opnieuw .
Met daarbij ook weer hevige wind. En ook , heel snel gekomen, maar weer heel
snel weg.
De temperatuur is daarom vandaag
ook een beetje drukkend. Het is de eerste keer dat we dat hier meemaken. Om 13
uur stond de temperatuurmeter in de auto op 41° . Voor de eerste keer hier
boven de 40. En toch kunnen we het goed verdragen.
Onze werkmannen doen ijverig
door. Ze zijn begonnen in de pergola
beton te leggen. Wij dachten dat er een betonmixer zou komen. Neen, met het
beton molentje en een kruiwagen. Alles met de hand. We hebben vandaag de vloer
gekozen en de pannen. De pannen die we eerst wilden leggen, zijn niet zo
geschikt omdat de helling van het dak niet heel groot is. De aannemer heeft een
beetje bang dat , als erveel wind of
regen zou komen, het water wel eens onder de pannen kan stromen. En gelijk
heeft hij.
Claudia is vandaag , samen met de
zussen naar Los Vivancos gereden. Een piepklein gehuchtje richting Las Palas.
Ze rijdt er naar toe , voor de eerste keer. Die madam van mij heeft echt ballen
hoor. Zo zelfstandig en zo ondernemend. Ik ben daar zeer trots op. Toen ze weg
was met de meisjes, heb ik de ....soft .gedaan. Afwassen, terras van het zwembad
gepoetst, en een beetje ongerust geweest. Maar hoe dat mijn vrouw hier is
herboren Dat is niet te beschrijven. Ik ben echt fier.
Nog wat brood en kleine
pistoletjes gebakken, wat gezwommen en lang wachten tot mijn vrouwen thuis
zijn.
Dan eindelijk. 10 uur s avonds .Claudia
is thuis .Ze hebben hard aan de kleding gewerkt .Heleen oprecht bedankt. Het is
zo mooi. Die bruine broden heb je zeker verdiend.
De beton is gegoten. Niet door een mixer maar allemaal met de hand.
Dit wordt de pan op het dak. Het ziet er oud uit, maar het zijn echt nieuwe.
En dan de vloer voor onder de pergola. Belangrijk zijn de tafels en de stoelen en vooral het eten wat op tafel komt....
Drie mooie dames
En dit is super women Heleen .In een mum van tijd heeft ze zowaar 2 kleedjes voor onze dames gemaakt. Geweldig.
Voila. Dit hebben de dames uit hun machiene getoverd. Een beetje stof , wat garen en veel inspiratie . Flamingo kleedje is klaar. Mooooooiii..
Pffff. Daar word ik toch zo moe van... Naaien.!!!
Ons Yetteke in haar glitterpakje Echt iets voor onze meid.
En de laatste week school is
vandaag begonnen. Vrijdag 22 juni is hun laatste dag. Tot maandag 10 september.
Als dat niet lang is.
Over die vrijdag 22 juni.
Om half 8 s avonds is het
schoolfeest. Het moet ook weer eens lukken dat de vrachtwagen met de meubels
juist op die dag naar hier komt. Je zou denken waar ik me druk om maak ! Maar
we kregen bericht dat ze omstreeks 17 uur aankomen, en beginnen te lossen tot
het gedaan is. En als ik even zeer pessimistisch mag denken, zal dat bij ons
wel weer later zijn en uitlopen. Maar over wat zeuren we. Er zijn andere dingen
in het leven dan meubels op zijn plaats zetten. Claudia probeert alvast met
iemand mee te rijden, en ik kom wel achterna.
Maar terug naar het schoolfeest.
De kinderen kregen vorige week een briefje mee. Er stond geschreven dat ze in
een bepaalde winkel te Mazarron, stof en schoenen moesten kopen. Yanneke moet
een kleed aan tot op de grond die uit verschillende kleuren en frullen bestaat.
Daaronder roze flamingoschoenen en een roze waaier. Yetteke moet groene
schoenen en een glitterpakje. De ouders moeten het kleed zelf maken. De
schoenen werden in de winkel gepast en daarna besteld. De schoenen van Yanneke
hebben we al, die van Yetteke waarschijnlijk morgen. Maar vrijdag komt de
vrachtwagen pas en daarin zit de naaimachine van Claudia. Dus is het een joker
inroepen. Morgen gaan we naar Heleen in Los Vivancos en hopelijk zal zij het
gemaakt krijgen. We zijn er zeker van dat het goed zal aflopen.
Ondertussen hebben we hier in de
Campo de eerste slang mogen begroeten. Maar voor we goedendag konden zeggen,
was ze al weg. We hebben ook ontdekt dat we een plant hebben staan waar aubergines
aan groeien en planten met pepers. Zo kom je al eens wat tegen op een domein
van 2 Ha.
De werken gaan voort. De pilaren
zijn gemetst en de bruggen hebben ze er opgelegd.
De mannen zijn echt harde
werkers. We hebben er alle vertrouwen in dat alles vlug zal klaar zijn.
En nu het belangrijkste.
Vandaag zijn al de documenten van
het huis getekend, en hebben we onze bankcheque mogen afgeven. Nu is het echt
van ons. En betaalt. Henny en Pierre, bedankt voor de reactie, we zijn echt benieuwd jullie te leren kennen. Altijd welkom ...666090801
Ons Yanneke met haar Flamengo schoenen. Pure plastiek, ze doen pijn, dus zegt de mama , heel de dag aandoen.
Dit is het stof voor het kleed van Yanneke. Ik ben echt benieuwd voor vrijdag.
En de glitterstofjes voor Yetteke. Echt iets voor ons klein meisje. Het is altijd al een fier ding . Nu met deze stoffen en met straks een glitterkleedje straald ze al helemaal.
Gusta , hebben we haar genoemd. Maar ze was weinig van zeggen. Zodra we iets vroegen stak ze haar hoofd , lijf en leden in ..het water..
Met deze aubergine zal ik later op het jaar een lekkere mousaka maken. Kom maar af , maar eerst even bellen.
En het is weeral van dat. 10 uur
. Het avondeten is gepasseerd. De kinderen zijn nu in bed en dan is het tijd om
de blog te schrijven.
Geen fotos vandaag. Ik heb heel
wat volk over de vloer gehad, maar alles was zo intens, dat ik de kodak
vergeten te nemen ben.
Deze morgen.
Claudia en de kinderen hebben
uitgeslapen. Papa heeft broodjes gebakken, en het ontbijt was rond 10 uur
gedaan. Wat een luxe. Ik ben dan begonnen aan het zwembad. Randen poetsen,
stofzuigen en terras opkeren. Ligstoelen schikken en proper maken. Claudia, de
strijk en het huis uit keren.
En dan stoeien en zwemmen in het
zwembad. Tja, het is zondag hé. Opeens een auto op de inrit. Een vrouw stapt
uit en zegt op zijn Kempisch: Is da hier de finca buen gusto
Wij natuurlijk verwondert. Ja,
dat is hier, maar je bent iets te vroeg. Deze mensen waren van Balen en wisten,
via de blog, waarvoor dank, dat we hier beginnen met een B&B en een
restaurant. In de streek gaat het hier de ronde dat er Belgen een zaak
beginnen. Een chef . En weet je wat de mensen uit Balen vroegen? Kunnen we hier
friet met stoofvlees eten?
Toch een opsteker voor ons, te
weten dat er over gepraat wordt. Praten over is reclame.
Om 4 uur bezoek van Marcel en
Marcel .Met natuurlijk Trini en Heleen
en de kids.
Wat was dat weer een fijne
namiddag. Zwanzen en zeveren. In het Hollands en het Spaans. Maar vooral de
kinderen. Die hebben echt hun geamuseerd.
Wat Bier, Cava en hapjes en zo
een dag kan niet meer stuk.
Dank je wel allemaal voor een
heerlijke fijne dag.
Morgen is het weer werkendag.
Kleine noot bij de blog. Via via
mochten we vernemen dat één belangrijke bivakouder van de chiro in Koersel de
strijd tegen kanker heeft verloren. Oprechte deelneming van ons allen aan de
familie en vrienden.
Marcel Waak over al je
dierbaren..en over Suzanne.
En iedere keer betrappen we ons
zelf dat we beginnen te leven zoals de Spaanse vrienden. Momenteel is het bijna
10 uur s avonds. We hebben zopas avond eten genuttigd en de afwas gedaan. De
kinderen zijn gedoucht en nu is er wat tijd om de blog te schrijven. Het kan
ook niet anders hier. Onze tijden van leven en eten, veranderen naargelang de
zon schijnt en warmte afgeeft. Warmte valt voor ons echt mee. Vandaag was het
toch weer 33 à 34 °, maar het was een zalige dag. In de vroege voormiddag
hebben we bezoek van de voormalige eigenaar, met zijn zoon gehad. Het ging over
de boomgaard. Wij hebben die wel, maar we hebben gevraagd dat Antonio de
olijven wil plukken en bereiden tot lekkere olie. De opbrengst is voor hem
alleen als we enkele liters cadeau krijgen. Geen probleem en onze vraag werd
daardoor opgelost.
De aannemer heeft niet gewerkt.
Zaterdag en zondag zijn eveneens een rustdag in Spanje. Claudia en ik hebben
wat opgeruimd. De tuin, nog steeds, en de inrit. Die was bezaaid met bouwpuin
en zand. We hebben dat opgeruimd en met water afgespoten. Anders komt al het
stof binnen.
We hebben nog bezoek gehad en
daarna lekkere frietjes met sla en steak klaargemaakt en natuurlijk opgegeten.
De aannemer heeft nog maar goed 1
en halve dag gewerkt en het resultaat zie je op de fotos.
We hebben moeten foto's trekken vanuit het raam . Hier in Spanje staan tralies voor de ramen. Daar we in de Campo leven , zou het misschien wel eens kunnen dat er mensen met verkeerde bedoelingen, je huis willen binnedringen. Daarom die tralies. De foto's werden getrokken van binnen naar buiten, omdat er te veel stof rond dwarreld.
Stenen worden niet met een truwielke of hamer aangeklopt tot ze gelijk met de koord liggen, maar wel met de platte hand.
En jaaa. een waterpas kennen ze hier ook
We gaan een kot kappen om wat funderingsbeton in te gieten. We leven op een berg , dus met de 'schup' is het niet te doen. Dus met hamer en beitel dan maar. Die mannen geven daar niks om. Ze zijn het gewoon.
Na één dag werk is dit het resultaat. Het zegt nog niets, maar wij zien er onze pergola al in.
Claudia heeft vandaag weer hard in de tuin gewerkt. Dus , even ontspannen in het zwembad. Momenteel 28°.
En zoals al die stokoude turnsters het nog es aandurven, Ze doen hun oefeningen nu in het water. Naar het schijnt geeft dat minder weerstand en voelen ze minder gewicht
Maar eerst nog iets anders.
Gisterenavond, na het schrijven van de blog zijn we een kleine wandeling gaan
maken in ons dorp. El Saladillo. Van op een heuvelrug, of mag je al berg
zeggen, 350meter boven de zeespiegel, zie je onze finca. We voelen ons thuis en
het is leuk. Iedere dag een blauwe hemel met af en toe een wolkje en voornaam,
het zonnetje. Of zoals vandaag Marcel nog tegen me zei: Papa was a rolling stone. Wherever he laid his hat was his
home En, dat is waar ook.
Vandaag stond de schooldag in het
teken van Save the children of the world. Een sportgebeuren waar
sponsorgelden wordt gevraagd bij elke afgelegde kilometer.
De kleutertjes van de school zijn
rond half 10 begonnen met een loopoefening. Grappig om te zien. Elk studiejaar
van de infantiel tot het 6de studiejaar werd er gesport. Bij
iedere leeftijd was het wat verder lopen. Ok belangrijk om te zeggen, de
kinderen mochten een euro in een pot steken voor ze gingen lopen. Deze euro
gaat naar het goede doel. Hopen we althans.
Yetteke, en haar leeftijdsgenootjes,
moesten 100 meter sprinten. Voor we naar school vertrokken, moesten ze meer dan
normaal naar het toilet. Net hun mama, vroeger voor een wedstrijd turnen. Ze
zat meer op wc, dan dat ze op de turnmat stond. Yanneke deed mee aan een
duatlon. 50 meter zwemmen en dan 500 meter lopen.
Ook Yanneke is een stressbeest.
Nagelbijten, wc, en een beetje stil en bleek.
Claudia en ik hebben er alles aan
gedaan om te vertellen dat dit een loopwedstrijd was voor het goede doel. Maar
ja, het zijn nu eenmaal competitiebeesten en ze willen alleen maar winnen.
Rond 10 uur moest Yetteke lopen.
Met haar petje op, vertrok ze, na het startschot. Een Engelse mama zei me, toen
Yetteke voorbij kwam: Heb je dat wel kunnen fotograferen? Zo snel dat die van
jou gaat! Gewonnen, met een serieuze voorsprong.
1-0voor België.
Daarna was het de beurt aan
Yanneke. Zij had zich ingeschreven voor de duatlon. 50 meter zwemmen en dan 500
meter lopen.
Startschot. Al de deelnemers
deden de crawl. Alleen Yanneke deed de schoolslag. Zij kwamen met 3 tegelijk
uit het zwembad. Bij het lopen had Yanneke een tweede plaats. Maar na 250 meter
versnelde ze en ..Gewonnen
2-0voor België.
Wie weet. Binnen 8 jaar heeft
Spanje zich terug kandidaat gesteld om de Olympische spelen te organiseren.
Yetteke dan 16 en Yanneke 18. Wie weet !!!!????
En de werken aan de finca gaan
vlot vooruit. Morgen hierover meer.
Van op en heuvel een mooi uitzicht op onze finca.
Het kerlje van Ela Saladillo
Save the children of the world. gebeuren in heel Murcia. Lopen en zwemmen voor het goede doel. Vanaf de allerkleinste kleuters,- 2 jaar tot het 6de leerjaar gaan ze sporten. 1 per kilometer wordt er gesponserd.
Yetteke haar juf en in het rood de turnmeest, Juan . Yetteke met het petje op.
En ook ons Yanneke met haar petje op. Een beetje zenuwachtig.Maar ze wordt getroost door haar beste vriendin Neria.
De klas van Yanneke
En de klas van Yetteke. Yetteke kijkt naar de hemel en vraagt aan haar oma's en opa's om het goed te doen tijdens het lopen
Kleuters die rennen
En ons Yetteke die spurt . Gewonnen!!!! Ze dacht dat haar pet ging afvallen. Zo snel
Yanneke staat klaar voor de duathlon
En daar gaat ze. Iedereen doet de crowl, alleen Yanneke de schoolslag. En toch !!!!
Gewonnen
Daarna, lekkere tapa's dor ons Claudia gemaakt. Ik heb er van genoten.
De ververs waren op tijd, iedere
dag. En de aannemer had beloofd om donderdag, vandaag dus, zijn materiaal te
brengen. Toen we vanmorgen van de school terug thuis waren, waren de jongens
met hun materiaal er.
Tot onze grote verbazing, om
13.30 uur, toen we terug van de school kwamen, lag er een voorbeeld van de
vloer, de pannen en de gewelven voor het onderdak. Tijdens onze afwezigheid,
had Sebastian, de aannemer, alles gebracht en tentoongesteld.
Rond 3 uur veel kabaal aan de
finca. 1 grote vrachtwagen, met een bobcat, en 2 autos met personeel. Ze begonnen.
Eerst werd alles afgetekend om de fundering te plaatsen. Hier doen ze dat met
een touw en witte cement. Dan werd alles opgebroken. Er stond ook een
container. Toen de aannemer vanmorgen vertelde dat er een container zou komen,
dachten we aan de containers van Maes of Bouwdewijn Put. 30 of 40m³. Maar hier
is zo een container toch lachen hoor. Ik pas er bijna in.
Ze zijn de funderingen beginnen
graven, en heel het terras afgeschraapt. Die container was zeer vlug vol
natuurlijk. Dan alles maar in de vrachtwagen zijn laadbak. Kortom, het is nu
bijna 7 uur en alles is klaar om morgen beton te storten en te starten mat de metselwerken.
Niks mañana tot op heden. Ik moet
zeggen dat we al met veel bureaucraten hebben gewerkt. De gemeente, het
kadaster, de advocaat. En dat is een straatje zonder einde. Maar met de mannen
die met hun pollekes werken is het anders.0 Ze beseffen echt dat het nu moet.
Spaanse crisis. En zij hebben het door. Actie is de boodschap.
Als het zo blijft doorgaan,
zullen we ons nog moeten reppen om alle gerief te hebben voor de opening.
De betonblokken en ...het containerke...zijn geleverd.
Witte zand. Neen niet van Lommel, maar van Lummelosotros , denk ik . De zwarte zand? en de cementzakken. Netjes op de plaats gestort waar wij het wilden.
Oude pannen. Ze zien er oud uit, maar ze zijn nieuw. De poutrels voor het plafond waar de gewelven inkomen te liggen en dan de vloer. Heel het huis ligt vol met deze voer. We vonden het goed om overal dezelfde vloer te hebben.
Het aflijnen voor de fundering is gedaan. Natuurlijk moet ons Yetteke weer over de koord kunnen springen.
Dit is Sebastian. Den aannemer met den dikke buik. Symphatieke kerel en weet waarover hij het heeft. Hij heeft ook de zin van het werke ontdekt....Deligeren en zelf met de han,djes niks doen.
En daar gaat ons terras. Met de bobcat is het vlug afgebroken, maar als je ziet hoe het werd gebouwd, zou het met een voorhamer van 5 kg even snel gegaan hebben.
Fundering is getrokken. Morgen om 8 uur staan ze hiet terug.
Vandaag is het den Heilige
Thomas. Den ongelovige of nen andere. In ieder geval, is het geen school en
zijn al de winkels gesloten.
Onze ververs die komen om 9 uur
en werken alles af. En ja niks te mañana ..om 9 uur waren ze hier. Ze hebben
gewerkt tot 13 uur en alles was klaar. Goed gewerkt. Het resultaat mag echt
gezien worden. Claudia en ik hebben nog steeds jeuk. Maar het is aan het
zakken. Letterlijk. Eergisteren was het jeuk aan de armen en het bovenlichaam. Vandaag
is de jeuk aan de armen iets minder, maar aan de poep en de benen is het
verschrikkelijk. Maar het zakt naar de grond, zeggen ze hier. Dus morgen is het
hopelijk zo goed als voorbij.
Na dat de ververs weg waren,
hebben Claudia en ik alles op zijn plaats gezet en opgekuist. Het was alweer 15
uur en hoog tijd om te eten. Het voordeel van hier is dat je vlug tevreden bent
met een slaatje en wat andere dingen. Olijven, pepers, sardienen, paté en
zoveel meer. Tapas noemt dat hier.
We zijn dan naar de Puerto
getrokken om ons te ontspannen en om wat te wandelen.
Je begint te zien dat er al meer
en meer toeristen aan de Puerto zijn. De stranden zijn al goed bezet. Momenteel
zijn het nog vooral Spanjaarden die uit de steden naar hier afzakken. Maar eens
dat we juli en augustus zijn, dan zijn het nog altijd veel Spanjaarden, maar
ook Fransen en Engelsen. Niet de Engelse zuipende jeugd. Die gaan naar Ibiza.
Maar de gezinnen. Rustiger en meer gelaten.
Sinds enkele weken zijn er aan
het strand ook de bedelaars die zandkastelen maken. Wanneer de temperatuur nog
iets te koud is, om aan het strand te zitten, dan zitten de bedelaars aan de
winkelcentra. Maar eens de temperatuur goed is, verhuizen ze naar het strand.
Ze maken figuren en kastelen. Echte kunstwerken. En via een systeem van gooi
het maar op het matje verdienen ze wat geld. Doch s avonds zie je die mannen,
en vrouw, in de afvalcontainers aan de supermarkten, hun eten uit halen.
Wat hebben we het toch goed hé.
En wij maar klagen over jeuk.
Na een lekker pintje, was het
weer wat koken. Alternatieven paella. Wat is dat? Rijst in huis en wat vis en
dan maar wat koken in een paella pan. Het resultaat is echter echt lekker .Dus
!!!!
Lekkere tapas met kinderchampagne en cava. Waarom ??? Ne mens moet toch eten hé en een fles cava kosyt hier evenveel als een blikje cola in Belgie.
Aan de Puerto, wat spelen in de speeltuin. Vandaag is het geen school , en de kinderen moeten ook wat hebben.
Het strand is op een maand tijd al wat drukker bezet. Wat gaat dat in juli en augustus zijn?
De zandsculpturen van de plaatselijke bedelaars.Eigenlijk verdienen ze wel wat. Ze werken er ook voor hé.
Aan de jachthaven dan tenslotte een terrasje doen. Het is een onderdeel van het leven geworden.
Ik heb bij mijne vriend al een heerlijke paella gegeten. Maar deze was ook lekker.
Gisteren schreef ik dat het
hielp. De zalf en de pillen tegen de jeuk. Ja, het helpt Voor even..heel even
Het blijft maar jeuken. En de
bubbels en bulten op de armen en benen, blijven zwellen. Ondertussen weten we van
wat het is. In België heb je de processierups. Hier is dat ook zo een rups.
Hij, vooral, want er is voor honderden mannetjes rupsen, maar één vrouwtje. Die
verlaten hun nest in februari. Deze mannetjes worden de bekende nachtvlinders.
Hun nest blijft hangen, in, enkel dennenbomen. Wanneer er wind is, of wanneer
je die bomen doet bewegen, door ze te snoeien bijvoorbeeld, dan heb je last van
de haartjes van de rupsen. Bijna ieder mens is er allergisch voor. Je krijgt
bubbels op je armen, je benen, aan je poep, omdat je in zwembroek werkt
..kortom overal.
Wij hebben handschoenen aan. Ook
de haartjes van die rups liggen op je handschoenen. Wrijf je toevallig in je gezicht,
of op een andere plaats, heb je het zitten.
Het is echt niet te verdragen.
Het enige wat helpt is water. Een washandje nat maken en dan over je huid
wrijven.
Claudia heeft vannacht, van 2 tot
4 wakker gelegen van de jeuk. Ik heb me erop betrapt vannacht dat ik lag te
krabben aan mijn armen. En eigenlijk mag dat niet hé.
Ondertussen zijn onze ververs
bijna klaar. Nog één kamer, en de schouw. Morgen beginnen ze om 9 uur en ze
denken rond 14 uur klaar te zijn.
De kinderen hebben morgen geen school.
Het is den Heilige Thomas????.....
Gisteren hebben we het gehad over
een krekel of een sigale. Vandaag zijn de eerste wandelende takken
tevoorschijn gekomen. Grappig zicht.
3 dagen duurt de jeuk. Ik ben
benieuwd hoe ze dat tellen.
De jeuk is begonnen op maandag,
rond 14 uur. Dus morgen, donderdag rond 14 uur zou het gedaan moeten zijn .Hopelijk.
Het is echt niet te vatten.
De eerste wandelende tak. Na de sprinkhaan van +/- 10 cm en de krekel, nu de tak...Wat gaanwe nog meer zien???
Heel mijn arm vol bubbels en jeuken . Raar. Ze zwellen en na een uurtje is de zwelling minder. Maar na ee half uur is het weer volle bak .
In de tuin van ons, staat een soort cactus. Vandaag hadden we een Spaanse boer op bezoek. en die zei dat we er Aloe Vera op moesten doen. Hij wees naar de cactus en vroeg om een mes. Hij sneed er een stuk van en liet ons het glibberige sap van de cactus op ons smeren. En inderdaad het verzacht de jeuk. Aloe Vera zit in heel veel producten. Het is goed tegen zonnebrand en het verzacht vooral de pijn. En wij hebben dat gewoon in huis.
Dit is hem , de weldoener. Aloe Vera.
En dit is de boosdoener. jeukrups zijn nest. Maar ik zal hem....Burn in hell...
Vandaag was het een echte
werkdag. Om 8 uur heb ik het zwembad volledig uitgekuist. Stofzuigen, de kanten
wassen en de vloer van het lig terras, uitkeren. Het heeft gisteren goed
gewaaid en er lagen nogal wat bladeren en stuifmeel op de vloer.
Om half 9 arriveerden de ververs.
Op tijd, zoals ze gezegd hadden. Die mannen begonnen eraan, alsof hun leven er
vanaf hing. Heel het huis werd afgeplakt. Al de kamers lijken op een boek dat
gekaft werd met bruin papier.
Maar, dat geeft me al heel veel
vertrouwen om die mannen zo te zien beginnen. Ten eerste op tijd en ten tweede
zeer proper werken.
Ondertussen heb ik enkele bomen
gesnoeid en enkele wortels uit de grond gehaald. Niks speciaals zou je zeggen.
Maar toch.
Er staan 2 soorten dennenbomen.
Die moeten ofwel gesnoeid, ofwel weg. Eerst proberen we te snoeien, en wachten
dan het resultaat af, of het een zicht heeft ja of neen.
We hebben die takken op de remork
geladen en dan naar het containerpark gebracht.
Maar dan Een uur later, begonnen
onze armen zo wat , tot half te jeuken.
En Claudia kreeg zowaar wat bulten op haar armen Dus vlug naar de apotheek
Ze heeft een zalfje en pilletjes
gekregen en hoera; het helpt
Om terug te komen op de ververs,
Ze beginnen om half 2. Dan gaan ze eten tot half 4 en dan werken ze weer door
tot half 7.
Dus, zoals bij ons werken ze ook
8 uur. Maar ze verdelen het anders.
De jongens hebben echt goed
gewerkt. De slaapkamer, de voorste zitkamer en de woonkamer is helemaal af. 2
lagen met speciale, plastic verf, en zeer proper gewerkt. Morgen de keuken, de
andere slaapkamer en de kids hun kamer en woensdag de gastenkamers.
Vandaag kregen we ook nog nieuws
dat ze donderdag alle materialen komen leveren voor de pergola en de 2de
badkamer.
Het wordt racen tegen de tijd.
En beste lezers. 1. Ik neem mijn siësta
nu onder de schaduw van een boom, en de zomer heeft zijn intrede gedaan. Er
beginnen cigales te roepen. Thuis zouden we zeggen dat er krekels in de boom
zitten.
De schouw en de vloer van de woonkamer is volledig ingepakt met bruin papier. En maar goed, als je de druppeltjes achteraf ziet.
De voorste woonkamer. Allesafgeplakt en straks dan draaien ze nog plastiek rond de rekken. Proper mannen.
En hier ligt hij dan, de lamme goedzak. En ik kan je verzekeren dat ik echt wat geslapen heb.
De lawaaimaker van de dag. Deze kleine kever 'Cigales' is een roep aan het doen om te paren. Vandaag voor het eerst gehoord. Volgens de Spaanse jongens hier, wil dit zeggen dat de zomer is begonnen.
Van achter de tralies brengt onze verver nog 2 emmertjes bij.
Een heel deel van de nacht heeft
ze ons wakker gehouden. Ocharme ons dutsje. Zo ziek. Op een gegeven moment had
ze zowaar 39.6 koorts. Claudia heeft ze een lauw voetbadje gegeven. Tegen de
ochtend werd het dan precies wat beter. Om dit verhaal kort te houden, we zijn
nu 8 uur s avonds en ik denk dat ze er weer helemaal boven op is. 36,2 is niet
echt koorts hé. Ze heeft wat gegeten en zelfs al gezwommen. Met de bal gespeeld
.Dus, het ergste zal wel door zijn, hopen we.
We hadden gepland om dit weekend
niets te doen. Maar door Yetteke ziek te zijn, konden we niet weg en werd het
dan toch wat werken. Gisteren op het dak en binnen, vandaag in de tuin. Ik heb
verschillende bomen en palmen gesnoeid. Toch een hele klus. De stam van een
palm is zeer houterig en de ( schubben) moeten 1 voor 1 afgezaagd en gelijk
gezaagd worden. Maar eens dit gedaan, mag het resultaat toch gezien worden.
We hebben aan het tuinhuis een
grote boom staan. Wat het is ????..Alleen de takken hangen laag en die moeten
op hoogte gesneden worden.
Mar ook dan, als het gedaan is,
is het weer mooi.
Er zijn hier ook kleinere
palmboompjes. We weten niet goed of het wel echte palmboompjes zijn, of, ze van
de familie cactus zijn. Je moet verschrikkelijk goed oppassen als je er aan
werkt. De punten van de bladeren zijn zo scherp dat ze direct in je vel zitten.
Claudia was bezig aan zo een boompje en opeens ..raak. Onmiddellijk een zeer
dik scheenbeen. We hebben ontsmet en nu, na enkele uren is de zwelling al veel
minder.
Eergisteren, kochten we wat vis
in een winkel. Als je aan een bepaald bedrag kwam, kreeg je er een kilo
broccoli uit de vriezer.
Dus vandaag was het een feestmaal
voor de kinderen. Broccolistoemp met worst. Nog zo eens echt Belgisch. Met pickles
en mosterd
En dan na het eten nog een beetje prutsen en
wat spelen mat de bal.En dan is het uitrusten, net zoals vroeger. Op de stoep
van de deur voor het huis. Met een pintje en een frisdrankje.
Fijn dat Yetteke al veel beter is
..en het weekend was al bij al rustig en leuk.
Morgen een nieuwe week. En dan
beginnen ze het huis vanbinnen te schilderen. Want, nog 2 weken en de meubels
komen.
Palmbomen snoeien en dan de houterige stam gelijk snijden. Een hele klus.Deze is nog niet gelijk, maar ik ben er aan bezig.
Na het snoeien moet er natuurlijk ook geveegd worden.
Kijk ne keer wat een dik scheenbeen !!!
En na de inspanning de ontspanning. Op de stoep voor het huis in een streepje schaduw.
Ons Yetteke is vandaag opgestaan
met hoofdpijn. Ze heeft niet echt koorts, maar het lieve kind heeft de hele dag
in haar bedje gelegen. Ofwel is ze over moe van gisteren, ofwel heeft ze het
wat van de zon. Veel kinderen van de school zijn van de week opeens 1 dag ziek
geweest. Volwassenen trouwens ook. Volgens de inwoners van Mazarron, ligt dit
aan de plotse temperatuurstijging. Normaal gaat het hier van maar, */- 21°c op
het middag uur, stelselmatig omhoog naar 34°c in juli. Maar nu is het vanaf de
laatste week van mei, extreem snel gegaan. Gemiddeld hebben we nu om 14 uur al
35°c. Zo zeggen de inboorlingen toch. Trouwens, ik heb vrijdag een gevraagd
aan een man die hier geboren is, of hij de warmte gewoon is. Hij antwoordde laconiek,
neen nooit. Eén week in juli en 2 in augustus, kom je het kot niet uit. Of je
ligt in de schaduw, of in de zee of in je zwembad. Gewoon worden doe ik en de
rest het nog altijd niet.
We hebben in de finca een open
haard. Daar hoort een schouw bij. Aan de bovenkant van de schouw staat een
windkap. Die draait met de wind mee. Maar door de jaren is die wat gaan roesten
en als er dan wind staat, piept die. Claudia heeft al 2 nachten wakker gelegen
van het piepen van de schouw. Dus, vandaag moest de Stalse Sint het dak op.
Kap eraf , en oliën. Maar oliën
helpt niet. Dus de kap er voorlopig maar helemaal af.
Natuurlijk heb ik dan weer zoiets
!!Stel, het regent, dan regent het misschien binnen.
Dus moest Claudia, omdat ze
----een beetje smaller is dan ikke--- de schouw in, met een 5 literfles (leeg)
van water. Zo heeft ze de langs de onderkant gedicht.
Een voorlopige oplossing. We
zetter er toch een kap over.
Maar breed genoeg, zodat de Sint
er nog door kan.
Ik moet dit zeker nog meedelen.
Zwarte pieten, hebben we hier al in overvloed gezien. Maar gisteren, zagen we
..De Sint Witte lang haar, een witte lange baard. Een rood petje op, een T-shirt
en in korte broek. Helaas hadden we de kodak niet mee. Maar, echt..We hebben
hem hier gezien..
Vandaag is het hier een
regionale feestdag Van wie of wat weet ik niet, maar de winkels zijn dicht.
Ik had nog een kippetje van 2 kg. Ik heb hem gemasseerd en dan aan een stokje
gehangen en hem 2 uurtjes laten ronddraaien. En zat dat hem was. Maar mooi
bruin, en zeer lekker.
En daar gaan we een rijstje bij
koken en groentjes uit den hof. Pijpajuin, sjalottekes en patatjes, mar die
zijn nog niet klaar. Daar wachten wat mee.
Ons klein duimpje , zo ziekjes. Maar ze heeft ons beloofd om morgen veel beter te zijn. Het zal van de zon zijn , of gisteren wa te laat gaan slapen, of wat zeewater gedronken tijdens het zwemmen. Wie zal het zeggen. Vele volwassenen en kinderen worden plots ziek en de andere dag is het voorbij??
De Sint van Stal moet zelfs in Spanje het dak op. Maar goed papa , zegt ons Yanneke . Dan kunnen de pieten in december door de schouw.
Dat zal ik dan even moeten uittesten . Papa zal er niet door kunnen Maar mama heefthet figuur van een doorsnee Piet. Dus proberen maar
Ja ja , ik kan er wel degelijk helemaal door.
Dit is de boosdoener van al het gepiep. Dit noemen ze ook de helm van Don Quichote.
En hier hebben we onze Sylvain. 2 kg en een mooi koordje rond zijn lijf. Een pinneke door zijn gat en seffens.....
Speciaal voor Michel Vandenbosch zijn 20 ste verjaardag als oprichter van Gaja. Kippetje aan het spit.
En Michel, We masseren hem eerst met lekkere olijfolie uit onze olijfgaard. En daat wat curry en andere kruiden bij. Speciaal voor u beste Michel. Ik durf te beweren dat je van zo een massage jaloers wordt.
Een kippetje met rijst en groenten. Uit onze tuin, pijpajuintjes.
We hebben onze kinderen aan de
school achtergelaten en zijn dan aan een lange dag begonnen.
Het relaas.
Om 9 uur zijn we samen mat Marcel
en Trinni een koffie gaan drinken in Mazarron. Vermits de winkels en het
bureau, waar we moesten zijn, pas openen om 10 uur, werden we daarvoor
verplicht. Op 22 juni is het schoolfeest. De meisjes moeten daarvoor speciale kleding aan doen. Die stoffen die daar voor nodig zijn, kan je in een plaatselijke stoffenwinkel in Mazarron kopen. Trini gaat dus met Claudia mee als tolk.
In België hebben we een
hospitalisatieverzekering van DKV sinds 2001. Hier in Mazarron is er een bureau
en een polikliniek. Ik ben benieuwd of ik mijn polis gewoon in Spanje kan
overzetten, zonder verlies van opgebouwde anciënniteit. Marcel ging met me mee
als tolk. Rond 12 uur waren wij terug van het bureau en de vrouwen van de
stoffenwinkel. Zij hadden stof, wij moeten het resultaat van de gestelde vragen
nog afwachten. Dan vlug winkelen. Vanavond is er een samenkomst van Nederlandstalige.
We moeten dus een stevig bodempje leggen, omdat het wel eens wat later kan
worden en we misschien niet meer eten.
Na de siësta, en nog een
heerlijke zwempartij zijn we dan naar Playa Sol vertrokken. Het is voor de
kinderen bijzonder leuk om met andere Nederlandssprekende kinderen te spelen en
te praten.
Surfen op de hoge golven, zwemen,
en met de allerkleinste van de groep spelen.
Marcel had voor iedereen een
mooie verassing mee. Stuiterballen.
De mamas en de papas praten wat
bij en hoe later het wordt, hoe meer er wordt gezeverd over alles en nog wat.
En na de pintjes krijg je dan
honger hé.
Met zijn allen naar de Puerto om
er een kebab te eten.
Heel anders dan de kebab in
Heusden of Zolder, maar toch even lekker.
Een lange dag.
De kinderen lagen om half 12 pas
in hun bed.
Maar het was weer een fijne dag.
Met dit gerechtje proberen we een bodempje te leggen voor een lange avond die gaat komen.
De meisjes en jongens , allen Nederlandstalig, spelen en ravotten dat het een lieve lust is. Het is al rond 7 uur 's avonds. Nu is het pas heerlijk aan het strand. Een licht briesje en lekker warm zeewater. Vandaag was het in Murcia stad 40°C . Ivan, onze man van de Bank wist ons dat te vertellen. Iets te warm voor de tijd van het jaar , vertelde hij er noDus we hebben nog wat te verwachten.
Voor iedereen een stuiterbal, van Marcel.
Al de kindjes van de club. De leeftijden gaan heel goed samen. Grote en kleine mannen. Het hangt echt goed aan elkaar.
En de mama's ook . Zie ze hangen. Kan je trouwens zien , wie hier Nederlands, Belgisch en Spaans is? Die met dat rose blouske is Belgisch. Die 2 met het zwarte bloeske zijn Hollands en de rest is Spaans.Eén is getrouwd met Ivan, een ander met Eric en de rest met Marcel.
Deze morgen ben ik ziek
opgestaan. Toerista of diaree gelijk ze zeggen. Ik weet niet van wat, maar de
hele dag heb ik om het uur mijn broek moeten laten zakken. Is het door het warm
weer? Zou kunnen. Ik heb gisteren in de hitte staan verven. Nochthans draag ik
een zonnebril, hoed, T-shirt. Dus ?? Of is het van wat anders? Wie zal het
zeggen.
De tuin was vandaag enkel en
alleen voor Claudia. Ik heb het zwembad gekuist en voor de rest wat geprutst.
Vandaag is ons contract van het
huis ook aangekomen. Dat heb ik volledig moeten vertalen. Daarom dat de blog zo
laat geschreven is.
Onze kinderen moesten vandaag
naar een verjaardagsfeestje. En jongen en een meisje, broer en zusje hielden
aan de Puerto in een plaatselijke pizzeria hun feest. Wat wij niet wisten is
dat die pizzeria, eigendom is van hun papa en mama.
Claudia en ik zijn hun dan gaan
inschrijven voor de zomerklassen. Maar ten gepaste tijd geef ik hier meer
uitleg over.
We zijn gaan wandelen langs de
zee en bij een Franse mevrouw, die we van de school kennen, iets gaan drinken.
Ik moet zeggen, het Spaans gaat bijlange nog niet goed, maar in het Frans is er
geen probleem. En dat doet deugd om dan nog eens zeker te zijn wat je verteld
en wat je van haar verstaat.
Een mooie zonsondergang. Dat is
een heerlijke afsluiter voor de dag. Met het buikje gaat het al een stuk beter.
Morgen vroeg zal alles weer bij het oude zijn.
Achter de bergen verdwijnt de grote madam. Ze zal zich opmaken om morgen opnieuw haar best te doen.
Wie heeft het lekkerst gesmuld op het feestje. Links of rechts.Kijk naar de gezichten..
Gelieve niet te bellen voor een pizza. De arme man heeft een scooter en de pizza zal zeker koud zijn ,eer hij bij u is.
Vandaag is het een zonnige dag,
maar niet zo warm. Aan de zee is het maar 28° en hier aan de finca 33°. Je
gelooft het of niet, maar we worden dat gewaar.
Vandaag moeten we onze brievenbus
plaatsen. Nu zal je denken, voor aan de straatkant van je huis en..opgelost.
Inderdaad, voor aan de straatkant, maar ongeveer 600 meter van ons huis. Bij
een restaurant. Er staat daar een soort blauw afdakje met nog 4 brievenbussen.
Wij zijn dus de vijfde en hebben dan ook het huisnummer 5.
PHILIPS-PEETERS Eric & Claudia
Paraje el Polonnr 5
30870 El Saladillo Mazarron
Espana.
En voila se zo hebben al de
lezers ons adres. En nu maar post sturen hé ( grapje)
Vandaag waren de rollen een
beetje omgekeerd. In de voormiddag hebben Claudia en ik, samen in de tuin
gewerkt. Na de siësta, rond half 5, heb ik de pergola aan het zwembad, voor de
tweede maal gesapt. En Claudia in de tuin. Op zich niks spectaculair. Maar op
een gegeven moment hoor ik Claudia vloeken en tieren en om hulp roepen.
Ze was aan het werken, in hare Spaanse
overall, bikini dus. Ze hurkte om iets op te nemen en met haat poep in de
cactus.
Ze heeft nogal moeten plukken
voor al de naaldjes eruit waren. Maar het was toch lachen.
De tuin begint al een beetje op
iets te lijken, maar er is nog werk aan. We willen het wel op zijn Spaans
houden. Geen tulpen en van die toestanden. Het is wel mooi maar het moet
blijven volgens de omgeving. Dor dus, en er weinig werk aan hebben.
Citroenplantjes voor de muggen en de vliegen en voor de rest appelsienenbomen,
mandarijnbomen en citroenbomen. Noten kunnen ook. We hebben geïnformeerd om
okkernotenbomen te zetten, maart daar schijnt het hier te warm voor te zijn.
Okkernoten zijn ook weer goed tegen muggen en vliegen.
Vele weken geleden, leerden we
Spaans via de computer. Nu zal je denken, we horen daar niets meer van, maar,
we hebben het over een andere boeg gegooid. s Morgens aan de school, zien we
Trini of Marcel, en dan wordt er enkel Spaans gepraat. Hoewel deze mensen
perfect Nederlands praten. s Avonds, het is al om 1 uur, als we de kids halen,
dan spreken we Spaans met Sophia. Een Spaanse madam, die ook goed Nederlands
praat. Zij zelf geeft ook Spaanse les, maar zegt zelf tegen ons, Als je niet
onder de Spaanse mensen komt, zal je het nooit kunnen. Boeken en studeren zal
niet helpen. Je moet het echt onder de mensen praten en er plezier in hebben.
En als je fouten maakt, zal iedereen je wel helpen. De Spaanse mensen waarderen
het echt als je je wilt aanpassen, ook met de taal .
En gelijk heeft ze hé. Wij zeiden
dat vroeger in Heusden Berkenbos ook tegen de Turkse mensen.
Woensdag en dan is het spaghetti van
ons Claudiake. Lekker
Het blauw afdakje .De gaten zijn geboord en met een rakkenjak en ne sleutel van 10 sleutelen we de brievenbus vast.
Goed kijken en anders in de tekst vind je het adres wel. Wie zijne brief of...cheque , mogen we als eerste uit deze bus halen???
Zo brengen de dames hunne siesta door. Vroeger in de school kregen ze straf al ze zo in de bank gingen zitten.
Dit is een zeer mooie cactus , met stekeltjes en bloemetjes
En in die bil hebben de stekeltjes feest gevierd. Vloeken, tieren en hulp geroep. Een fragment uit een stripverhaal was er niks tegen.