Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Rond 13:00 vertrokken we richting Peer, een ware zoektocht. Een mens is toch rap een gps gewoon, spijtig genoeg is de onze uitgevallen; We kwamen toch ruim op tijd aan in cafe, de boekelheem, waar we moesten inschrijven. Weinig atleten te bekennen, maar er moesten nog twee bussen komen. Met een 170-tal atleten stonden we gereed aan de startlijn, het startschot weerklonk. Een zwarte engelse atleet, Micael Harris trok er meteen van door, ik ging er dan maar achteraan. Na een kilometer liep ik mijn eigen tempo, en kwam Jonathan Put op en over mij, naar Michael toe. Ik volgde op een honderd meter en na drie kilometer kwamen Luc Moens en jp schrooten erbij. Ik loste Luc snel af, en jp moest snel lossen, vooraan moest Jonathan lossen en dat werd ons mikpunt. Na zeven kilometer was het zover, we hadden Jonathan te pakken, michael had een kleine 200 meter voorsprong. In de verte hoorde we de brandweer, de ziekewagen en de mug, er was een zwaar ongeval op het parkoer gebeurd. We moesten het parkoers verlaten, en zo een 200 meter om lopen, aan km negen moest Jonathan lossen. Samen met Luc maakten we er een koppelrit van, en kwamen heel traag dichterbij Michael. Rond kilometer 15 was het beste er bij mij af, en waren mijn aflos beurten een pak korter. We kwamen na 19 km op 20 meter van Michael, maar dan moest ik lossen, het vat was af. Ik kwam als derde over de streep in een knappe 1:16:59, michael won met een versnelling in de laatste rechte lijn. Voor de verandering waren de drie eersten 40+, en de eerste mastercategorie in Limburg was van 40 tot 49 jaar. En ik die dacht dat de masters vanaf 35 jaar begonnen, er was een podium per categorie, senioren, masters A 40-49, masters B 50-60, zowel mannen als vrouwen, met een mooie mand vol lekkers.
Deze namiddag ga ik gaan lopen in Peer-Bree, een halve marathon. Het is een wegwedstrijd in lijn tussen twee stadjes, alles verhard. Ideaal om er eens een goede stevige tempoloop van te maken. Ik heb in 2003 deze wedstrijd al eens gelopen in 1:18:10 op een 6de plaats. Het lijkt een mooi doel deze tijd te verbeteren, het zal moeilijk zijn, maar moeilijk gaat ook, als mijn voeten me niet te veel last bezorgen. De patellapees van de rechtervoet doet soms iets te veel pijn. Als het niet verslechterd, ga ik door tot de marathon van Kasterlee. In princiepe moet ik mijn tijd op de marathon van Eindhoven 2:53:11, min acht minuten, dit delen door twee om een richttijd voor de halve marathon te hebben 2:53:11 - 0:08:00 = 2:45:11 : 2 = 1:22:41, met gemak aankunnen. Dus met een tijd onder de 1:20:00 zal ik gematigd tevreden zijn. Het is ook de kunst niet te diep te gaan de week voor de marathon. Me totaal murw lopen zal een negatieve invloed hebben op mijn tijd in Etten-Leur.
Recuperatieloop 12.850 meter, het was nodig, zelf dat tempo koste moeite. Echt fris zal ik niet aan de start verschijnen voor de halve marathon. Maar we zullen ons best doen, om er het beste van te maken.
Duurloop 15.7 kilometer, dat was lang geleden dat ik vrijdag nog een duurloop inlaste, maar mijn niveau moet nog een stuk hoger. Het was toch wel redelijk zwaar, drie maal redelijke kwaliteit trainen na mekaar, lichte interval, lange duurloop, en een duurloop. Morgen rustig loslopen, en hopen op goede benen zondag.
Trage lange duurloop 24 kilometer, met opbouwend tempo. Mentaal altijd een zware training vier dagen na een marathon. Vandaag waren het de laatste zes kilometer, die zwaar waren. Door de tegenwind en het verhoogde tempo, en hoge hartslag. Lekker beuken tegen de wind in, het is tenslotte herfst.
Interval 15 kilometer, 10 maal 500 meter duurloop, 10 maal 1000 meter tempoloop. De hielen deden nog zeer tijdens de tempo's, maar de pijn nam af tijdens de duurlopen. De frisheid is nog niet terug, niet dat ik dat echt verwacht had, drie dagen na de marathon. Het was toch iets minder dan verwacht, ik had de toaaltijd een minuut minder verwacht. De tempo's iets sneller, De achillespezen en kuiten zijn wat pijnlijk, omdat ik de laatste dagan wat meer op mijn voorvoet land om de hielen te sparen, morgen een lange trage duurloop.
Trage duurloop 15.1 kilometer, De hielen waren al een stuk minder gevoelig. Het blijft een teer punt, dat ik zekers onder controle moet houden. De benen voelden redelijk aan, niet te diep geweest zondag, tijdens de marathon. Hopelijk zet het herstel zich op die manier voort, dan kan ik vlammen in Limburg. Zondag loop ik er de halve marathon de intercity Peer-Bree.
Het is zondagmorgend 06:45, ik neem mijn ontbijt, een vier uur voor de start van de marathon van Eindhoven. Twee grote sneden bruin brood met choco en banaan, twee grote mokken koffie, en eenhalve liter water. Mijn sportzak staat al gereed, nog een flesje water, cola en isostar fast hydratation, druivesuiker en gel er in. Ondertussen is het 07:20, de rest van de familie staat op, Carine, Jorgi en Kenney nemen hun ontbijt. Acht uur, tijd om te vertrekken richting Eindhoven, het is kalm op de baan, tot Eindhoven gaat het vlot. De nummers moeten worden afgehaald op de campus van de plaatselijke universiteit. Daar komen we al veel bekende gezichten tegen, een groepje van het zelfde dorp, Herenthout. We nemen de bus richting centrum, een vijf minuutjes rijden, dan richting finish waar een ondergrondse parking dienst doet als kleedkamer. Overal zijn wc's neergezet, dus een kwartier voor de start, kunnen we er nog eens gebruik van maken. Nu volle vaart richting start, er is al ongelofelijk veel volk op de baan, het startvak waar ik plaats moet nemen is al goed gevuld. Ik wurm me naar de derde rij, daar staan Luc Dirckx, Geert Stenmans en Paul Denolf, als streekgenoten en lotgenoten. Het startschot weerklinkt, meer dan 1800 atleten daveren over de asfalt, ik heb goede benen en loop op het gevoel. Na 3 kilometer besef ik pas dat het veel te snel gaat, ik vertraag en sluit iets later aan bij de juiste groep. Natuurlijk besef ik al dat die 3 snelle kilometers me de das om kunnen doen in de tweede helft van de marathon. Het is een klein groepje van zes atleten, en hou me schuil in vierde positie, rustig mee laten drijven. De sfeer langs het parkoer is overweldigend, daar kunnen wij belgen nog heel wat van leren, lopen leeft in Nederland. De tussentijden op de 10 km (0:38:28), en halve marathon (1:21:50) laten het beste verhopen, na 25 kilometer voel ik al een pak minder. Toch hoop ik tot kilometer 32 aan te klampen, na een drankpost gaat het mis, ik krijg een gaatje van 10 meter niet meer dicht. Vanaf nu begint de calvarietocht, toch probeer ik er wat tempo in te houden, geen superdag vandaag, dus geen supertijd. Het enthousiaste publiek schreeuwt de verzwakkende atleten, waaronder mezelf vooruit, sommige maken flauwe opmerkingen. Er lopen me veel atleten voorbij, de moed zakt me in de schoenen, ik probeer een goed tempo te vinden om toch onder de 2 55:00 te finishen. De laatste kilometers duren ellendig lang, volgens mijn garmin forerunner 305 zou ik er moeten zijn, maar de lijdensweg duurt nog 400 meter. Ik finish in 2:53:11, toch nog redelijk, water en aa drink om wat op krachten te komen, de hielen doen nu serieus pijn, dat word afzien.
Een lichte herstelloop van 10.1 kilometer, in het bos. De linkerhiel en de rechter patellapees waren pijnlijk. De hartslag was gemmiddeld 101 slagen per minuut. De hielen driemaal koelen met ijs en rekoefeningen. De benen waren redelijk fris, gezien de marathon gisteren. Deze week rustig opbouwen naar zondag, Peer-Bree.
Een eerste blik op de tabel leert dat de eerste 3 km, een 30 sec te rap zijn gelopen. Daarna laat ik het groepje gaan, en pik aan bij een groepje, dat een gemiddelde loopt van 3:53/km. Tot kilometer 27 kan ik bij het groepje blijven, daarna is het over, tot km 32 kan ik nog een beetje tempo houden, dan is het mentaal een wat over. De hartslag is de laatste 9 km te laag, dus het karakter laat het afweten, als de benen pijn doen. Opmerkelijk is ook de afstand die de polar aan geeft 42.610 meter, Google world geeft 42.400 meter aan, dat ligt niet alleen aan de ideale lijn van de marathon.
Hier het schema voor de volgende twee weken, het moet mij voldoende rust geven. Nu zondag een wedstrijd lopen over 10 kilometer, dat moet de aanzet zijn tot snellere trainingen. Nog een bemerking ik ben tot en met de 14 oktober nog in ziekteverlof. Zodat ik na elke training goed kan uitrusten, normaal loop ik het zelfde trainingsprogramma tijdens een werkweek. De krachttraining doe ik al een goede tien weken niet meer, door mijn gebroken elleboog.
Word Eindhoven een nieuwe start, naar betere tijden op de marathon. Na de negenste week marathontraining, hoop ik een stap te zetten in de goede richting. Ik hoop op een tijd van rond de 2:50:00, liefst er onder, al besef ik dat het moeilijk word. Kunnen de benen 170 minuten lang het zelfde tempo aan, goed 15 km/uur? In elk geval de omstandigheden zijn ideaal, goed weer, weinig wind, vlak parkoer, ambience. Nu mezelf nog focussen en starten tegen 4:00/km, kalm blijven, en tempo onderhouden. Deze avond mag je in elk geval een verslagje verwachten, van mijn avonturen in Eindhoven.
Loslopen 8.530 meter, met een zestal versnellingen, om de snelle vezels wat te prikkelen. De neus zit nog wat vast, maar het gaat toch al wat beter met ademen. De benen voelden uitgerust aan, maar er was weinig pit te bespeuren. Als er morgen maar genoeg pit in zit om een goede marathon te lopen. Nu komt het er op aan om me mentaal klaar te stomen.
Herstelloop 10 kilometer, samen met het vrouwtje in de Merodese bossen gelopen. Alle pijntjes zijn verdwenen, morgen nog een trage met een vijftal versnellingen. Dan zondag, de marathon van Eindhoven rekenen op een superdag, en goede omstandigheden. Met het weer lijkt het te lukken, voor de rest zal ik zelf moeten zorgen.
Twee dagen voor de marathon van Eindhoven, mijn trainingsschema onder de loep genomen. Door de wisselvalligheid in mijn prestatie's, ben ik op zoek gegaan naar antwoorden. Lang moest ik niet zoeken, de volgorde in een opbouwend schema naar de marathons toe, is eerst de uithouding, dan de weerstand en tenslotte de snelheid trainen, in de laatste weken wedstrijden. Ik heb zowat alles door elkaar gegooid geen duidelijke lijn in het schema, wisselvalligheid troef. De weerstand is niet groot genoeg om een marathon deftig uit te lopen, laat staan een knappe tijd te realiseren. Eigenaardig genoeg zijn de wedstrijden tot 10 kilometer, altijd goed meegevallen, tot zeer goed. Dus word het nu hopen op een superdag om een knappe marathon te lopen, misschien zondag?
Herstelloop 10 km, lekker zacht over het asfalt schuifelen, herstellen. Zorgen voor een optimale doorbloeding van de grote spiergroepen. Kleine pasjes, de spieren moeten actief kunnen herstellen, no pain! Ademhaling regelen en gefocust blijven, het mag niet sneller, actief herstellen!!
Tempoloop 13.170 meter, het was als knokken tegen mijn limiet. Het liep stroef, het gevoel was slecht, een slechte dag, beter nu dan zondag. De volgende drie dagen staan in het teken van recuperatie en herstel. Vandaag heb ik mijn informatiebrief van de marathon van Eindhoven ontvangen. Ook mijn inschrijving voor Etten-Leur is bevestigd, het serieuze werk komt eraan.
Het is zondagmorgend 06:45, ik neem mijn ontbijt, een vier uur voor de start van de marathon van Eindhoven.
