Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Het is zondagmorgend 06:45, ik neem mijn ontbijt, een vier uur voor de start van de marathon van Eindhoven. Twee grote sneden bruin brood met choco en banaan, twee grote mokken koffie, en eenhalve liter water. Mijn sportzak staat al gereed, nog een flesje water, cola en isostar fast hydratation, druivesuiker en gel er in. Ondertussen is het 07:20, de rest van de familie staat op, Carine, Jorgi en Kenney nemen hun ontbijt. Acht uur, tijd om te vertrekken richting Eindhoven, het is kalm op de baan, tot Eindhoven gaat het vlot. De nummers moeten worden afgehaald op de campus van de plaatselijke universiteit. Daar komen we al veel bekende gezichten tegen, een groepje van het zelfde dorp, Herenthout. We nemen de bus richting centrum, een vijf minuutjes rijden, dan richting finish waar een ondergrondse parking dienst doet als kleedkamer. Overal zijn wc's neergezet, dus een kwartier voor de start, kunnen we er nog eens gebruik van maken. Nu volle vaart richting start, er is al ongelofelijk veel volk op de baan, het startvak waar ik plaats moet nemen is al goed gevuld. Ik wurm me naar de derde rij, daar staan Luc Dirckx, Geert Stenmans en Paul Denolf, als streekgenoten en lotgenoten. Het startschot weerklinkt, meer dan 1800 atleten daveren over de asfalt, ik heb goede benen en loop op het gevoel. Na 3 kilometer besef ik pas dat het veel te snel gaat, ik vertraag en sluit iets later aan bij de juiste groep. Natuurlijk besef ik al dat die 3 snelle kilometers me de das om kunnen doen in de tweede helft van de marathon. Het is een klein groepje van zes atleten, en hou me schuil in vierde positie, rustig mee laten drijven. De sfeer langs het parkoer is overweldigend, daar kunnen wij belgen nog heel wat van leren, lopen leeft in Nederland. De tussentijden op de 10 km (0:38:28), en halve marathon (1:21:50) laten het beste verhopen, na 25 kilometer voel ik al een pak minder. Toch hoop ik tot kilometer 32 aan te klampen, na een drankpost gaat het mis, ik krijg een gaatje van 10 meter niet meer dicht. Vanaf nu begint de calvarietocht, toch probeer ik er wat tempo in te houden, geen superdag vandaag, dus geen supertijd. Het enthousiaste publiek schreeuwt de verzwakkende atleten, waaronder mezelf vooruit, sommige maken flauwe opmerkingen. Er lopen me veel atleten voorbij, de moed zakt me in de schoenen, ik probeer een goed tempo te vinden om toch onder de 2 55:00 te finishen. De laatste kilometers duren ellendig lang, volgens mijn garmin forerunner 305 zou ik er moeten zijn, maar de lijdensweg duurt nog 400 meter. Ik finish in 2:53:11, toch nog redelijk, water en aa drink om wat op krachten te komen, de hielen doen nu serieus pijn, dat word afzien.
Reacties op bericht (1)
15-10-2007
2 boterhammekes?
proficiat met je mooie tijd frankie, weeral een marathon erbij :) maar... 2 boterhammekes en een banaan 4uur voor de wedstrijd als enige voedsel voor de start van een marathon in wel absurd weinig. geen wonder dat je na 27km de rol moet lossen een geen kracht meer hebt om door te zetten... je doet zoveel voor je sport, je traint (zeer) hard, maar op het gebied van voeding schiet je toch wel duidelijk te kort vrees ik :s verdiep er je eens in, lees wat over de goede voedingsgewoonten in de week voor de marathon, het zou je tijden alleen maar ten goede komen denk ik! good luck!!
