Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een recuperatieloop van 7.000 meter gelopen in 0:38:09, hsm 108. Na de training van dinsdag heb ik een terugval gehad, de rechterheup en rechterknie hadden een sterke reactie. Ik was nochtans een verwittigt man, elke stap teveel of te snel is een stap terug werd me verteld. Traag maar gestaag opbouwen en geen signalen van het lichaam negeren, maar voor mij had het lang genoeg geduurd. Zo was ik terug naar af, en moest ik twee dagen rust inplannen, wat zeker niet ingecalculeerd was. Dus vandaag herbegonnen met een voorzichtige recuperatieloop, en niets forceren, blij zijn met wat ik mag doen. Gisteren naar de heupspecialist geweest voor een antwoord op al mijn vragen omtrent de diverse overbelastingen. Er kwam geen duidelijk antwoord, hij wist het ook niet zo goed meer, de verkalking op de heup was verdwenen. Dat kon dus de oorzaak zijn van de ontstekingen aan de heup en bilspieren, de specialist dacht aan een stress reactie van de spieren. Wat deze stress reactie veroorzaakt word vanaf volgende week onderzocht, met maandag een botscan van de heupen en bovenbenen. Volgende week woensdag word die botscan besproken, is er een kleine stressfractuur of een andere anomalie. Ondertussen mag ik ontspannen recuperatieloopjes doen maar ook niet meer, er mag geen reactie optreden.
Vandaag een trage duurloop van 15.300 meter gelopen in 1:15:59, hsm 121. Het was dus weer te snel deze training, het mocht 30 seconden/km trager gaan. De hartslag was wel al een beetje gezakt, maar aan deze snelheid mag het nog 10 slagen trager. Ik was van het werk met een ommetje via Voortkapel en Noorderwijk naar huis gelopen. De wind zat meestal gunstig, doch de benen voelden wat vermoeid aan na de werkdag. Best tevreden met deze training, al mocht de hinder in de rechterheup en knie wat minder zijn.
Vandaag een trage duurloop van 8.500 meter gelopen in 0:40:01, hsm 127. Een korte training omdat ik niet veel tijd had, ik moest nog naar de kinesiste.
Trage duurloop die nog veel trager moest, na het lopen, naar de kinesiste en die wist me te vertellen dat alles weer wat vaster zit, dus moet ik de trainingen beperken in afstand of een trager tempo lopen zodat er geen reactie meer is na het lopen, tijdens het lopen blijft de pijn zeker binnen de perken, na het lopen komen de spieren rond de heup wat vaster te zitten en doet de knie wat meer pijn. Dus vanaf morgen trager lopen om de ontsteking de kans te geven te herstellen, en zo de spieren op lengte te houden. Ook een stretchprogramma meegekregen om de spieren op lengte te krijgen en te houden.
Vandaag een trage duurloop van 16.250 meter gelopen in 1:19:23, hsm 127. De hartslag ligt natuurlijk nog veel te hoog voor de geleverde snelheid, ik schat een 15 slagen. Het zal nog zeker drie weken duren voor ik weer iets of wat op mijn normaal niveau kan trainen. Toch zal continuïteit het belangrijkste worden de volgende weken, om iets of wat basis te hebben. Volgende donderdag ga ik naar mijn behandelende heupspecialist en ik hoop dan een goed revalidatie programma te krijgen. Want niet alleen aan de conditie is heel wat werk, ook het lichaam wedstrijd fit te krijgen zal een helse opdracht zijn. Ik ben al niet de meest geduldige persoon, en dat is wat ik hoognodig moet leren om de actieve revalidatie te doen slagen. De opbouw van de kilometers kunnen nu beginnen, maar de snelheid moet ik nog lager proberen houden. Volgende week moet ik tweemaal naar de kinesist en een dag naar de heupspecialist in combinatie met een vroege werkweek. Zo zullen de kilometers nog binnen de perken blijven, want drie dagen met weinig tijd om te trainen, we zoeken wel een gaatje.
Vandaag een trage duurloop van 12.600 meter gelopen in 1:02:16, hsm 128. Een al wat langer gelopen, maar de hartslag was weer veel te hoog voor het geleverde tempo. De heup was nog stroef van de snellere training van gisteren, en dus moest het rustiger vandaag. Toch was het nog niet rustig genoeg, maar de knie en in mindere mate de heup hielden stand. Ik ben toch tevreden na de zesde loop dag op een rij, is het bekken nog niet geblokkeerd. Morgen staat er wel een langere training op het programma, benieuwd hoe de heup en knie hier op reageren.
Vandaag een duurloop van 10.200 meter gelopen in 0:0:44:24, hsm 137. De knie en de heup voor de eerste keer sinds lang goed getest, het deed deugt. Het eerste dat begon te zeuren was de rechterknie maar het bleef netjes onder de toegelaten pijngrens. Na een kilometer of zeven begon ook de rechterheup wat stijfheid te vertonen, maar het was acceptabel. De hartslag lag natuurlijk veel te hoog voor het geleverde tempo, km 7 en 10 zelf boven de 150 hsm. Maar het deed toch deugt nog eens wat dieper te kunnen gaan, het zal de snelste training van de week worden. Want niet alleen de omvang moet geleidelijk naar omhoog, ook de snelheid zal met de tijd terugkomen. Voor morgen staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, actief herstellen.
Vandaag een trage duurloop van 10.200 meter gelopen in 0:50:30, hsm 124. De trein zet zich langzaam maar zeker weer op gang, en de weg is nog lang naar het doel. Maar weer mogen lopen is een bevrijding op zich, het komt er op aan me een beetje in te houden. Wat zoals de regelmatige bezoekers van dit blog al lang weten, niet mijn sterkste punt is. De eerste ervaring met de ontstekingsremmer was dan ook een succes, hopelijk blijft dit duren. Met de rechterknie gaat het ook iets beter, nog niet super maar elke beterschap hoe klein ook is meegenomen. De hartslag ligt nog aan de hoge kant, en eigenlijk zou ik daar ook wat rekening met moeten houden. Gewoon trainen in de juiste hartslagzone en niet kijken naar de snelheid, alles komt wel op zijn tijd. Morgen staat er een iets snellere duurloop op het programma, maar alleen als het lichaam dit toelaat.
Vandaag een recuperatieloop van 8.100 meter gelopen in 0:44:27, hsm 114. Als eerste patiënt bij de heupspecialist, om te horen hoe het nu verder moet met de revalidatie. De rechterheup op zijn eigen is prima, geen slijtage of speling van dit gewricht, alleen een kleine kalkplek onder de aanhechtingsspieren. Maar zover was ik dus al, het is wat die kleine kalkplek veroorzaakt, namelijk een ontsteking van pezen en spieren veroorzaken. Zo was op de MNR een vochtophoping langs heen de dij te zien en dat veroorzaakt het vermoeid en pijnlijk gevoel. De volgende stap is veertien dagen een ontstekingsremmer die op spieren en pezen werkt, als dat niet help volgt nog een infiltratie. Tussen twee infiltraties moeten minimaal zes weken zitten, er word aangenomen dat een infiltratie tot zes weken lang inwerkt. Een kijkoperatie om de kalk weg te nemen word alleen in uiterste nood uitgevoerd omdat de verkalking weer kan aangroeien. Volgende week ga ik naar de volgende specialist voor een second opinion om te horen hoe hij de situatie inschat.
Vandaag de tweede testloop gelopen 8.500 meter in 0:41:18, hsm 130. Stilletjes aan proberen versnellen en al snel werd duidelijk dat de rechterheup pijnlijker werd. Hoe sneller ik liep, hoe meer last van die rechterheup, daar ligt de oorzaak en het grootste probleem. De rechterknie hield goed stand en deed niet meer dan alleen wat miezeren, zelf tijdens de hogere snelheden. Morgen hoop ik te weten wat me als revalidatie te wachten staat, word het een infiltratie of een kijk operatie. Een infiltratie zou betekenen dat ik na drie dagen de training rustig mag hervatten en opbouwen. De kijkoperatie betekent minimaal drie maand niet lopen, en hopen dat de verkalking wegblijft. Als dat het geval is en de heup en bijhorende spieren en pezen genezen volledig, zou ik voor het tweede kiezen.
Vandaag een testloopje over 6.300 meter gelopen in 0:33:43, hsm 118. Woensdag ga ik nog eens langs bij de heup en knie specialist voor een second opinion. Dus krijg ik twee testloopjes waarvan de eerste vandaag, om te voelen hoe alles reageert. Het is de bedoeling dat ik rustig en zonder echte pijn loop, de reactie na het lopen is belangrijker. Tijdens het lopen had ik raar genoeg het meeste last van het bekken, aanhechting hamstrings. De heup voelde na enkele honderden meters stroever aan, maar ik voelde zeker geen pijn. Met de rechterknie was het ook maar een gevoel van er is iets, maar zeker geen pijn. Na de training naar de kinesiste, die direct de souplesse van de heup testte en deze was stroever dan verleden week. Dus mijn gevoel na enkele honderden meters had me niet in de steek gelaten, ik voelde het snel. Na de kinesist nog een paar excentrische oefeningen gedaan om de gevoeligheid van de knie te testten. De rechterknie was niet gevoeliger dan de voorbije dagen, maar bij het licht overstrekken nog duidelijk pijnlijk. Morgen volgt nog een testloopje van 40-45 min en dan volgt woensdag de afspraak bij de specialist. Ik heb zaterdag anderhalf uur op de hometrainer gezeten met de weerstand op 70 watt en een uur work-out gedaan.
Dag dertien zonder lopen, ik kan niet zeggen dat er nog een spectaculaire verbetering is. Met de rechterheup en achillespees gaat het iets beter, de rechterknie daarentegen word een zware dobber. Eerlijk gesteld had ik het wel een beetje verwacht, het zal veel geduld vragen die kniepees topfit te krijgen. Ik hou me nu in conditie met een uurtje per dag op de hometrainer en wat krachttraining voor het bovenlichaam. Dat is natuurlijk onvoldoende om een redelijke vorm te behouden en al helemaal niet om het gewicht op peil te houden. Alhoewel ik wat beter op mijn voeding pas, het word nu wikken en wegen of ik me uithonger of niet . Met de oefeningen voor de knie gaat het ook op en af ik kan maar doorgaan zolang ik geen pijn voel en dat is wisselend. Veel geduld en de juiste beslissingen nemen zal het belangrijkst zijn, om het herstel zo spoedig mogelijk te laten verlopen.
Dag tien zonder lopen, ik mis het lopen, maar geloof nu in een goede afloop en dat nog voor de MNR van volgende donderdag. Het lichaam reageert goed op de loop loze dagen en herstelt stilletjes aan en dat zonder medicatie wat natuurlijk beter is. Alleen elke dag een work-out van 90 minuten tot twee uur, waarvan een uur op de hometrainer en dat met weinig weerstand om de gehavende knie niet te belasten. Daarnaast nog wat krachttraining om het bovenlichaam wat sterker te krijgen en sit-ups voor de vetgordel rond de buik te vermijden. Het gaat dus mentaal al wat beter, ik hoop nog sterker terug te komen, en ga daarvoor mijn tijd nemen, overhaasting is uit den boze. Zelf een complimentje van de kinesist gekregen omdat die ontstoken en verkrampte spieren zo goed herstellen, je gaat nog ballet kunnen doen!!! Alleen is die rechterkniepees zo goed als gevoelloos voor de elektrische golven die de doorbloeding van de pees moeten stimuleren. Daarom is gewoon actief bezig zijn zonder dat de pees pijnsignalen ontvangt zo belangrijk, voor een optimale doorbloeding. Ik blijf verder werken aan de revalidatie en verhoog stelselmatig de trainingen op de hometrainer, vandaag reed ik 70 minuten op een weerstand van 65 watt en werkte tweemaal het lichtste klimprogramma van 10 minuten af met een weerstand die opbouwt van 60 watt tot 210 watt. Ook de gewichtstoename blijft momenteel binnen de perken, dus ben ik ondanks het niet mogen lopen een optimistische atleet. Natuurlijk krijg ik binnen twee weken de second opinion wat betreft de heup, hoewel voor mij de genezing van de rechter kniepees primeert.
Zesde dag zonder looptraining en ik voel me al depressief en alles behalve fit en gezond. Vandaag ben ik nogmaals naar de kinesiste gegaan en die bevestigde mijn vermoeden, met de heup gaat het beter. Met de knie daarentegen boek ik weinig vooruitgang de pees blijft zeer gevoelig en is nog altijd verdikt. Niet allen de rechterkniepees is verdikt, ook het mannetje in zijn geheel is aan het verdikken, hij verbruikt te weinig calorieën. Te weinig calorieën verbruiken en er teveel binnenspelen betekend uiteraard dat de weegschaal het gaat gevoelen. Buiten wat fietsen op de hometrainer met een lage weerstand zit er niet in, en een wat buikspieroefeningen erbij, bitter weinig dus. Volgende week donderdag naar het hospitaal voor de scan van het bekken en ondertussen nog twee kinesitherapie beurten. En ondertussen nog heel wat uurtjes op de hometrainer en de excentrische oefeningen voor de kniepees doen, en hopen maar......
Vandaag was de eerste rustdag in een serie van tenminste dertig rustdagen. De ochtend naar de heupspecialist geweest voor een second opinion van de heup en knie. Op het eerste gezicht was er niet meer schade als drie jaar geleden aan de heup, en is er mechanisch niets mis. Toch een nieuwe magnetische resonantie beeldvorm laten nemen om te zien wat de degradaties zijn ten opzichte van de magnetische resonantie beeldvorm vaan drie jaar geleden, om een oordeel te vellen. Binnen veertien dagen de beeldvorming de week erna de diagnose van de heupspecialist. Nog een week later de diagnose van de huidige behandelende heupspecialist en dan een beslissing watt er moet gebeuren. Een nieuwe infiltratie na dertig dagen looprust of een kijkoperatie om de verkalking te schrapen. De diagnose van de kniepees is hetzelfde gebleven, een lopersknie, de kine word voortgezet. Vanaf morgen begin ik te trainen op de hometrainer om de conditie ietwat te onderhouden. Bij de minste pijn word de training stopgezet, ook de excentrische oefeningen voor de knie worden pijnloos op gedreven.
Vandaag een duurloop van 13.050 meter gelopen in 1:00:00, hsm 121. Dat is normaal mijn laatste training er staan nu minimaal 30 rustdagen op het programma. Om de kniepees te laten herstellen is er in elk geval die loop loze periode nodig, daarna zien we wel weer. Misschien kom ik morgen wat meer te weten over mijn heup, ik heb morgenvroeg een afspraak. Dan kan ik mijn herstel verder plannen, dus nu genoten van mijn voorlopig laatste loopuurtje. Het was met vermoeide benen en niet geheel pijnloos, maar met die looppauze in het achterhoofd. Toch maar zo snel mogelijk gelopen in dat laatste uurtje om te genieten van het plezier dat het lopen me meestal heeft.
.
