Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
16-02-2012
Ardèche
Voila, We zijn terug. Op de blog bedoel ik dan. Zoals eerder geschreven hadden we de kettingen opgelegd om vorige donderdag inkopen te kunnen doen. We zijn de berg opgeraakt. Maar de kettingen hebben het helaas niet overleefd. Ram kapot gereden. Gelukkig niks aan de auto. Onder de sneeuw lagen teveel losse dikke keien. De sneeuw was niet hard genoeg aangereden, gevolg , kettingen kapot.We zijn gaan winkelen en hebben daarna onze wagen maar boven op de berg laten staan. Daar het weer nog altijd heel slecht was, sneeuw, vriezen,-11 om 10 uur 's morgens, heb ik eigelijk de voorbije dagen niks meegemaakt om te kunnen bloggen. De kinderen hadden vanaf zaterdag 14 dagen vakantie. Tijd om er eens uit te trekken en om de zinnen te verzetten en aan iets anders te denken dan aan huizen. Zaterdag morgen zijn we rond 9 uur vertrokken naar de Ardèche . Door velen gekend, vooral in de zomer, maar dit moet je gezien en meegemaakt hebben in de winter. Van Pamiers reden we voorbij Carcasonne door de streek van de Corbière.Wijnvelden zo ver je kon zien.Niks groen, alles kaal. Een heel verschil met de zomer. Doch wat me opviel was dat de streek even dor was als in de zomer.Het is er dus in de winter even droog als in de zomer. En de mensen vertelden het ook. Geen sneeuw, doch koud.10 à 12 graden. Amaai, voor ons was dit warm. Maar 's nachts kon het afkoelen tot -10. Voorbij Narbonne...Het windgat van Frankrijk. En het is waar.De zon scheen, 10 graden , maar 90km/h wind. En dat voel je op de autostrade in de wagen. In Beziers zijn we binnedoor via Ales naar Vallon Pont d'Arc gereden.Het eerste wat we hebben gedaan is een goei pint gaan drinken in de Post. Geen volk. Nergens trouwens . Vallon leek doods. De eigenaar van het café,is oud geworden.Maar het was voor mij dan ook van in de jaren 90 geleden dat ik hem nog gezien had. Nog 2 jaar en dan gaat hij met pensioen. Ik schrijf dit omdat ik denk dat er menig mensen mee lezen en die dan weten over wie ik het heb. We zouden door de Gorge de l'Ardeche rijden. De baas van de post zei ons dat de gorge afgesloten was omdat er rotsen naar beneden gevallen waren. We konden wel via Saint Remèze rijden, wat een omweg van 20 km was. Maar wat is 20 km in Frankrijk. En daar was hij dan. De Pont D'Arc met de Ardèche Ik was blij dat nog eens te zien, en zeker dat ik dit aan de kinderen kon laten zien.
Je kan ook zien dat aan de zijkanten van het water , ijs ligt. Ja, nooit gezien hoor. Delen van de Ardèche waren bevroren.Ondanks dat het zonneke toch scheen, en dat het 11 graden was, stond er toch een scherpe wind.Muts, sjaal en dikke jas. Het past niet bij de streek, maar toch.In de zomer is dit gebied zeer mooi.Helaas zijn er dan een overvloed aan toeristen en op het water krioelt het van de kano's. Wat een rust nu in deze periode en hoe mooi.Het is echt de moeite om hier in de winter met vakantie te komen.Helaas , er is geen enkel hotel of camping open .
Niet de Noordpool wel de Ardèche, waar de naturisten binnen 3 à 4 maanden op het strandje liggen en de vissen weer in de.....van de naturisten kunnen bijten
Je kan het moeilijk geloven , maar al wat je hier op de foto ziet is ijs. De stroomversnellingen zijn gewoon bevroren.Geloof het of niet.Het water bevriest op de keien en na een tijdje is de stroomversnelling nog één blok ijs , waar het water gewoon onderdoor drijft. Straffe natuur. Maar mooi.
Van de streek van de Ardèche , zijn we dan naar Nimes gereden. We hebben er een hotel gezocht om te overnachten.Net voor Nimes hebben we een hotel gevonden met een familiekamer. We hebben ons opgefrist en zijn dan met de kinderen lekker gaan eten. Daar het de vooravond van Valentijn was mochten we onszelf toch een verwennen hé. Ze zeggen altijd maar , de Franse keuken.....maar eigenlijk hadden we niet echt goed geeten.Vroeger, zo een 20 jaar geleden, kon je precies beter eten in Frankrijk. Nu is het allemaal commerce.Het is niet slecht, maar het moet precies vlug gaan.En wat je op je bord krijgt is lekker , maar niks speciaals. Of misschien zijn we het te goed gewoon, of heeft de huidige generatie van koks in de gewone restaurants, het gevoel van koken niet meer. Na een heerlijke nachtrust en een petite dejeuner in het hotel, zijn we verder gereden.Afspraak was om door de Camargue te rijden.Sainte Marie de la Mer. Adembenemend mooi in de winter. Paarden, stieren, reigers en zelfs flamingo's .Met hopen. En wat een rust. Wel wat volk , maar geen overvloed zoals in de zomer. We hebben het stadje bezocht. Op het strand in de zon gelopen. De kinderen hebben schelpen geraapt en de kerk bezocht.Als we ergens komen, willen de kinderen altijd de plaatselijke kerk bezoeken. Onze Bram deed dat vroeger ook altijd. Ze hebben het niet van vreemden. Ik had hun eerst het verhaal verteld van Sainte Marie en van Sainte Suzanne. Ook dat in mei al de zigeuners hier verzamelen om het beeld van Sainte Suzanne in de zee te dragen. We zijn de kerk binnen gegaan en naar de catacombe gewandeld waar we een kaarse hebben gebrand bij het beeld van Sainte Suzanne.
Steegje in Sainte Marie de la Mer
Zwanen en meeuwen, en in de verte een groepje flamingo's.Na dit bezoek zijn we nog even in de haven van Cap d'Agde gaan rondlopen. Daar waren ze intens en hard aan het werken. Ze moeten het nu doen hé want straks komen de toeristen weer. Twee dagen zon en 11 à 12 graden. En dan terug naar Le Fossat. Dat was afkicken. Vanaf Pamier zaten we zowaar in een sneeuwstorm. Vlokken zo dik als pingpongballen. Op een mum van tijd lag de weg weer dicht. Al bij al zijn we toch nog op onze berg geraakt. Vandaag schijnt de zon en is het hier zeer fel aan het dooien. Het is voorbij denk ik. De winter toch. Bij de bakker vertelde ze dat het 16 jaar geleden was. Jef , onze buurman zei me dat hij vorig jaar het gras aan het inzaaien was. Dus echt niet normaal. En morgen, dan is het vrijdag en vertellen weer wat nieuws.
Het is misschien langdradig aan het worden, maar wij vinden het nog steeds zeer mooie vergezichten en uitzichten in deze winterse toestanden. Hoewel we nog steeds de berg niet af kunnen hebben we gelukkig nog eten genoeg . Maar het begint te verminderen. Woensdag , ten laatste donderdag moeten we inkopen gaan doen. Als is het te voet. Voor al de duidelijkheid, Voor we de berg af moeten , moeten we eerst 500 meter aan 12% omhoog, in de losse sneeuw.
Voor dat we de Jumpy hadden, reden we rond met een Jeep. Daar hadden we sneeuwkettingen voor. Ik heb die bij, maar die zijn eigenlijk enkele maten te groot. Als je moet overleven..(ahuuum), dan moet je ook je plan leren trekken.Vandaag heb ik die kettingen opgelegd en met klussen en klossen heb ik ze toch doen passen. Ze zijn beter te groot, dan kan je ze aanpassen. Indien ze te klein zijn wordt dat moeilijker. Dus morgenvroeg....naar Pamiers om inkopen.
Vandaag zijn de kinderen ook in de school geraakt.Jef, onze buurman heeft een kleinere wagen, met winterbanden, en na enkele pogingen is hij toch omhoog geraakt. Maar gisteren , zoals ik al schreef, was het een extra dagje vrij. Dat was natuurlijk voor de kinderen een ideale prettige dag. Met de slee de berg op, en dan weer naar beneden. Er was geen wind en helaas ook niet echt zonnig, al kwam die af en toe piepen, maar al bij al een fijne dag. Clauke en ik zijn dan in de namiddag met de 4 kids een lange wandeling gaan maken. Lang is deze niet echt, maar als de kinderen niets anders doen dan in de sneeuw ravotten en met sneeuwballen gooien, dan gaat het niet vooruit. Maar ja , toch weer leuk.
Vandaag hebben Clauke en ik opnieuw een zeer lange tocht gemaakt. Ideale manier om te praten en te plannen. Veel zon, het lijkt wel zomer.Maar helaas ook een felle wind en vriestemperaturen.Kortom, goed ingepakt en maar doorstappen.
Vrijdag begint de vakantie voor de kinderen. 14 dagen. We gaan op maandag naar de streek van de Ardèche. We hebben afgesproken om een woning te gaan bekijken. Meer ga ik er nog niet over vertellen, maar we komen er zeker op terug.
De ezletjes en de geiten volgen onze kinderen op de voet. Berg op en berg af
Eerst berg op
Dan berg af
Ezeltjes berg op en dan , met de geitjes ..berg af
Zo zien de wijnvelden er in de winter uit.Dat is een zicht waar wij als wijnliefhebber nooit bij stil staan hé.We gaan met vakantie als alles groen ziet. Doch deze uitzichten hebben zeker ook iets romantisch.
De hele zondag. Van 9 uur 's morgens tot 's avonds laat. Sneeuw. De kindren hebben een sneeuwman gemaakt . Strooi aan zijn voeten. Zorgt eroor dat hij geen koude voeten krijgt hé. En dan..nog nooit gezien...Dan gaan de kinderen rond deze sneeuwman "zakdoek leggen " spelen. Alleez, dat is toch niet eerlijk. Die arme sneeuwman kan toch nooit meespelen en winnen als hij constant in het midden moet pappeke roeren.
Binnen is het knus en warm. Ik kijk naar de koers en ons Clauke zorgt dat de poppen van de meisjes warme sjaaltjes hebben.
De kruimels van het brood zijn voor de vogeltjes. Ocharme, die hebben het ook moeilijk.
Winterpret. Leuk toch.
UPDATE
Deze morgen zijn de kids in bed blijven liggen. Ze kunnen niet naar school. Het heeft bijgesneeuwd en we kunnen de berg niet af.
....extra vakantiedagje ? Neen hoor , thuis werken in de schoolboeken... Ook de Juf kon niet van hare berg af, dus ....school gesloten..
Het is niet dat ik het beu ben om de blog te schrijven, neen hoor. Het is gewoon te wijten dat er geen nieuws te rapen valt. Al enkele dagen zitten we van de wereld afgesloten. We zitten vast in de sneeuw hier boven op de berg. Sneeuw met bakken uit de lucht. Ik kan de berg niet meer op of af. Gelukkig hebben we genoeg voorraad ingeslagen om enkele dagen door te kunnen. Doch het mag niet blijven duren. Dat is dus de enige reden waarom de blog niet elke dag wordt geschreven.
Er is in het dorp wel een winkel waar we te voet naar toe kunnen. Dat is al iets. De wandeling naar beneden duurt bijna een uur maar als het moet dan moet het hé. Welja, dit is toch ook eens fijn , zo een avontuur. De kinderen houden hun anders wel goed bezig. Ze leren de lessen van de school , in het frans . Ze hebben de boeken van het 2de en het 4de leerjaar uit België ook mee. Dus daar wordt ook iedere dag in geoefend. Je weet maar nooit hé of we genoodzaakt zijn om terug te keren.
Gisteren hebben we, met 8 man, een avondwandeling naar het dorp gemaakt. In de sneeuw. In het dorp zijn 2 restaurants. Eén Cambodjaan en een Frans. Het Franse was dicht, het Cambodjaanse was goed gevuld. We hebben er lekker geëten en heerlijke wijn gedronken.Met 8 man en 2 flessen water en 3 flessen witte wijn later, 116 . Ik begrijp nog altijd niet dat ze daar aan uit kunnen. Rond 10 uur terug te voet de berg op. Prachtig , onder een sterrenhemel en een bijna volle maan in de vrieskou. Heerlijk. En zeker niet te vergeten, in een zeer aangenaam en fijn gezelschap.
Hier staat onze Jumpy dan..Met de snuit omhoog.Helaas kan hij de berg niet op
Sneeuwvlokken dwarrelen op het gemak naar beneden.
We hebben het zien aan komen. Bij helder weer zie je de besneeuwde pyreneeën .Doch de bergen (heuvels) ervoor waren, zolang we hier waren, nog niet besneuwd. Tot enkele dagen terug. Je zag in de verte dat de sneeuwtoppen van de pyreneeën overgingen naar de toppen van de heuvels. En deze morgen was het dan zover. Alles wit... Je moet begrijpen dat dit hier iets anders doorweegt dan op het vlakke land. De kids moeten naar school. Dit wil zeggen , ongeveer 8 km dalen , van de berg af, met haarspeldbochten en diepe ravijnen naast de weg. Die weg is dan nog eens besneeuwd. -5°C en met de Jumpy ook nog achterwielaandrijving. " Gevaarlijk " "Stressen" Als je beneden bent dan zucht je wel eens van de spanning die van je afvalt. Kom je aan de school....wat blijkt....verwarming stuk.Misschien de kids terug mee naar huis nemen. Niet stuk , maar vergeten mazout in te doen. Klassen 13°C. Maar om 10 uur is dit opgelost.Dus , kids blijven daar. En het blijft maar sneeuwen. Tot 13 uur . Dan stopt het opeens. De zon begint te schijnen, en rond 16 uur is alles weer weg. Ondanks dat het nog steeds - 3 °C is Het kat en muis spelletje van sneeuw, vriezen en dooien zal duren tot zondag. Ik heb de blog ,via internetgazet van Heusden ,van Dhr Coolen gevold. Die man is met de fiets naar Lourdes gereden. Geen week te vroeg heeft hij dit gedaan , want anders had hij in de sneeuw moeten fietsen.
Gisteren , op de vrije dag van de kids , zijn we inkopen gaan doen. We hadden een vermoeden dat het weer slecht ging worden en dat we misschien voor enkele dagen niet meer van onze berg af konden. Al goed.... Pasta, groenten, beleg, boter, melk, koffie....kortom alles....wat een mens nodig heeft. En wijn en bier
Het is geleden van donderdag, ik weet het. Maar we zaten in een putje. Vrijdag 27 januari hadden we afgesproken om een tweede keer naar de woning in Arnaud-Guilhem te kijken.Maar eerst eens door de carwash met den auto. Op het midden van de parking van een groot warenhuis staat dan een wasstraat met 3 borstels in openlucht. 4 euro en we zijn vertrokken. Eerst spoelen, dan inzepen, dan met de borstels over den auto, dan terug en dan....machien kapot. De borstels zijn gestopt in het midden van de wagen. Al goed dat ik de deur nog open kreeg en zo kon vertrekken. 5 uur later zijn we daar terug langs gereden en dat machien stond daar nog altijd zoals wij dat hadden achtergelaten. Niemand die er naar kijkt. La France op zijn best..
Het weer was niet zo denderend maar toch hebben we de omgeving van de woning, de mogelijkheden en de woning zelf nog eens zeer goed geïnspecteerd.We hebben gemeten en getekend. Trouwens een pluim voor de verkoper. Die had geduld en heeft echt moeite gedaan. Bij onze thuiskomst hebben we alles geëvalueerd en geteld.We moeten ons budget wat in het oog houden hé . Als we een bod zouden doen dat ongeveer 20.000 lager zou zijn dan de oorspronkelijke verkoopprijs, zouden we er geraken. Met moeite, ...maar die moeite hebben we al genoeg gedaan, dus waarom nu ook niet.20.000 lager , dat kan hier eigenlijk wel hoor...Ze willen persé verkopen...Crisis.. Zaterdag en zondag werken de kantoren niet, dus wachten tot maandag om een bod te doen. We hadden ons voorgenomen om op zaterdag naar Lourdes te gaan, doch het weer heeft roet in onze plannen gegooid. Vrijdagavond is het flink beginnen te sneeuwen.Op enkele uren lag er een mooi wit tapijt. Zaterdagmorgen was die sneeuw echter weg, maar het voorspelde eigenlijk niet veel goeds. Dan maar naar de winkel. De kinderen hebben schoenen nodig en hier is het nog solden tot 14 februari. En toen kwam het. De telefoon. Het huis was verkocht. In Frankrijk zijn er meerdere kantoren die hetzelfde pand verkopen, en de eigenaar mag zelf ook nog verkopen. Het was op dat moment om....(ze ) op te eten. Zondagmorgen weer slecht weer. Ganse dag binnen zitten...Tja, we zijn het niet meer gewoon hé.. Voordeel....Op die momenten kan je veel babbelen... Plannen maken...Wat gaan we doen.. De tijd wordt alsmaar korter. 18 maart moeten we hier weg. We gaan terug ...Terug naar België.. Huis zoeken om te huren, werk zoeken, en dan maar hopen dat we onze draai terug vinden.. Van zondag op maandag heb ik niet in mijn bed gelegen....Denken, denken en denken. Geen oog dicht gedaan. Clauke heeft in haar bed gelegen maar ook niet geslapen. En dan zit er onder de plankenvloer van onze kamer ook nog een marter de hele nacht rond te lopen.... Een lange nacht...gevolg, je kan niet meer nadenken en je moet verdomd oppassen dat je niet kriekel wordt op elkaar.. Ik moest en zou mijnen beste vriend René bellen...Daar had ik echt nood aan. En al kon hij niet veel zeggen of raad geven, het deed me echt deugd. Hij heeft geluisterd. Claudia heeft ook haar beste vriendin gebeld. Ook Clauke had er deugd van. Moet je weten dat René in het zuiden van Spanje woont , en Annick in Indonesiê ...Ja ik weet het...we gaan het ver zoeken, maar we zijn mensen van de wereld. Maandag, dus gisteren was het zeer mooi weer. Na de skype sessies zijn we een zeer lange wandeling gaan maken. In het begin hebben we niks gezegd , maar langzamerhand kwamen ideën en veronderstellingen en terug conclusies en voorzichtige plannen. We geven nog niet op, we gaan er mee door . Wie weet gaan we verder. Spanje? Portugal....wie weet. Vandaag is het weer terug slecht, we hebben de hele dag gepoetst, gebakken en op internet rond geneusd....
Maar belangrijk.....Wat het ook moge zijn.....we zijn uit het putje , en vooral alweer een heel stuk naar elkaar gegroeid.
De binnenkoer van de woning , die zou dienen als terras omdat we van het gebouw ervoor een mooie gite zouden maken.
Deze ruimte gaf uit op de binnenkoer. Er was een deur om van buiten naar binnen te gaan. Deze ruimte zouden we gebruiken om in te richten als " koude bakkerij " of als restaurantje.Daar waren we nog niet uit. In een omtrek van 10 km was er nergens een boulangerie te bespuren. Dus dit was welgekomen voor de inwoners.
De keuken, Daar de openhaard hier niet op zijn plaats was, zouden we deze afbreken
De zolder Er waren wel 3 slaapkamers , dus eigenlijk genoeg, maar bij een slaapkamer hoorde ook een badkamer. Dus 2 badkamers in de woning. We zouden de zolder inrichten voor de kinderen . Dan konden we de andere slaapkamer verhuren alsc chambre.
Gisteren,
woensdag. De kinderen hebben dan geen school. Je went er wel aan. Nadeel is dat
je op donderdagmorgen een maandaggevoel hebt. Twee maal een maandaggevoel in
een week. Maar positief is dat je ook twee maal een zaterdag of zondaggevoel
hebt.
We
hadden afgesproken met de lagere school van Berkenbos, het 2de
leerjaar van juf Jolien, om samen met de kinderen van die klas en ons Yetteke
te skypen. Om kwart voor elf ging de piep van de computer. Daar waren de
kinderen van 2B en de juf. Helaas zonder geluid. Zij hoorden ons wel, maar wij
hun niet. Hoe dan ook, ons Yetteke heeft toch een half uur gepraat en
geschreven naar de kids en de kids uit 2B hebben via juf Jolien geschreven hoe
het met hen gesteld was. Leuk. Ons Yetteke was dan ook heel blij. Volgende keer
beter, en met geluid.
Om
14 uur hadden we afgesproken met een Immo kantoor in Saint Martory. Dat is van
hier een uur rijden richting Lourdes. Meer naar de Haute Pyrenée. Kan je je
voorstellen dat, wanneer je in Heusden woont, je effe naar Leuven rijdt om naar
een huis te kijken? Ja, er zijn zo mensen, maar de meesten zijn honkvast en
blijven zowat in de buurt van hun dorp waar ze zijn opgegroeid. Hier is dat ook
wel, maar 65 à 70 km is hier echt geen afstand.
De
streek waar wij aankwamen is de Haute Garonne streek. Korter bij de bergen en
nog groener dan de Ariège, waar we nu wonen. De man in het kantoor vertelde ons
dat we naar het huis gingen kijken waar we naar gevraagd hadden, maar hij
vertelde ons erbij dat dit huis niet zo geschikt was om onze plannen uit te
voeren. Hij zou ons eerst meenemen naar Arnaud-Guilhem. Een middeleeuws dorpje
boven op een berg. Clauke en ik hadden zo iets van;Wat zullen we nu weer te
zien krijgen.
Liefde
op het eerste gezicht.
De
klik was er, althans bij mij. Alles wat we wensten was er in die woning. Alleen
nog een beetje werk. Maar toch, we hadden het gevoel dat dit het soort woning
is dat we zochten.
We
zijn dan ook nog naar dat eerste huis gaan kijken, waar we uiteindelijk voor
kwamen. Eén kamer hebben we gezien, en natuurlijk de buitenkant. Dan hebben we
tegen Johan, de makelaar gezegd: Het hoeft niet meer, dit is niet wat we
willen. Na het bezoek zijn we nog eens teruggereden naar het huis in
Arnaud-Guilhem. We hebben van de streek en van de woning wat fotos genomen. En
oordeel zelf maar.
Vrijdag
gaan we terug. We gaan ook iets verder in de streek om te kijken wat dat heeft
te bieden. Doch wat we al gezien hebben zijn uitgestippelde fietsparcours naar
Lourdes en naar de grote stad Saint Gaudens. En dat allemaal aan de voet van de
hoge Pyreneeën.
Na
vrijdag denken we nog na en doen we een bod.
Heilig
Paterke, Peter en Esmeralda Thanks
Yette aan het Skypen met de klas 2B van Juffrouw Jolien van haar vorige school in Berkenbos
Middeleeuwse brug over de Garonne in Saint Martory
Het huis dat we het eerst zagen en waar we eigenlijk niet voor gekomen zijn.Maar toch ..!!
Er is iets mee te doen
Het kerkje van Arnaud-Guilhem met op de achtergrond de Pyreneeën
Als
de kinderen naar school zijn, en de boodschappen zijn gedaan, dan gaan we
meestal joggen. Niet elke dag, want voor de knoken is joggen op straat ook niet
altijd even goed. Als we niet gaan joggen, dan gaan we een toer wandelen.
Vandaag
wil ik je toch even laten zien , dat een Fransman niet alles even nauw neemt. Wij
als Belgische toeristen vinden Frankrijk mooi, romantisch, knus en gezellig. La
douce France.
De
werkelijkheid is soms heel anders. De Fransen hier in de Ariège, hechten totaal
geen belang aan hun woning. Vele woningen zijn vervallen, zowel van binnen als
van buiten. Er ligt puin, drek en rommel. Een overvloed aan schroot. Je kan je
niet voorstellen wat een kapitaal aan tractoren, dorsmachines en wrakken van wagens
en karren er aan de rand van hun woning ligt.
Koeien
die in het slijk staan. Trouwens, ik heb bewust daar geen foto van genomen,
maar de boer die eigenlijk onze buur is , heeft bijna iedere dag een dooie koe
of kalf liggen. Geen ziekte , maar verkommerd, uitgemergeld Schande.
Onverzorgde
paarden. Heel veel honden, die , als ze wat gevaarlijk zijn , gewoon opgesloten
worden in een afgedankte auto.
In
België denk ik dat zowat iedereen een grasmachine heeft. Hier bestaat er zelfs
geen winkel waar ze die dingen verkopen.
Ik
heb wat fotos genomen van huizen en/of boerderijen, maar de gewone T1,2,3,4,5,
huizen hebben evenzeer veel rommel rond de deur. Wat is T1,2,3,4,5,? Dat zijn
standaard type woningen die men hier bouwt. Hoe hoger het getal bij de T hoe
groter de woning.
Misschien
begrijp je nu wel waarom het voor ons zo moeilijk is om een huis te vinden. We
leggen nochtans de lat niet hoog , en kijken door het puin en de rommel heen maar
!!! Iets mag het toch hebben hé voor dat geld. Zo een boerderij die op
instorten staat en waar wat grond bij is, waar je eigenlijk niks mee kan doen
als je geen landbouwer bent, kost al vlug 250 tot 300.000 .
Echter er
is een mooie kant aan de streek.
Ik
zei tijdens de wandeling tegen Clauke dat het wild hier precies een winterslaap
hield. Mijn woorden waren nog niet koud of er liepen drie herten voor ons over
de weg ,de weide in. En dan de herder met zijn 100 schapen en zijn handen. De
roofvogels die boven je vliegen. De vergezichten en mooie uitzichten.Daar kom je dan toch voor hé.
Er zijn soms momenten dat er echt niks speciaals in een dag gebeurd. Vandaag is zo een dag. We hebben afspraken gemaakt om huizen te bezoeken. Woensdag rijden we richting Lourdes. Er staan daar nog ontzettend veel woningen te koop. Maar vandaag was het een mindere dag qua weer. Geen zon , af en toe een beetje regen.Maar weer goed van temperatuur. Als ik vertel dat we een wandeling van 2 uur hebben gemaakt, dan zal je dat weinig deren. Doch dat zijn momenten waar Clauke en ik serieuze gesprekken hebben.Voor ons zijn dat zeer belangrijke momenten. Wat ons opvalt is dat de Fransen zeer slordig zijn. Ze schenken geen aandacht aan de rommel die ze buiten, langs hun woning , achterlaten. Ik zal in de volgende eens wat foto's trekken van de smurrie en het puin. Om half 5 is de school uit. Deze week gaan de kids niet naar de Claé. Thuis gekomen is het huiswerk maken. Lezen, vertalen en al de Franse kolonies van buiten leren. Ja ja, we zijn nu in Frankrijk, dus moeten ze hun aanpassen aan de leerstof. In België zullen ze waarschijnlijk niet over de Franse kolonies leren. Verassing!!!! Yetteke kreeg enkele mailtjes. Van Marijke. Van Charlotte. En van haar klas in Berkenbos. We hebben gevraagd om te skypen op woensdag rond 1 uur. Dat zou fijn zijn . Juf Jolien....zorg ervoor hé..Als het kan tenminste... Mama had vandaag gezorgd voor een pannekoekenfestijn. Pannekoeken met bruine suiker(die hadden we van Heusden meegenomen) Confituur en Choco. Siroop, dat missen we hier.Je kan het nergens vinden. Ze heeft iets speciaals in de pannekoeken gedaan. Yetteke werd zowaar een hond. Yanneke een stuise vogel (struisvogel) Clauke een schele Cochon(varkske) en ik.......Raad maar....
Gisteren
hebben we afgesproken om een luie zondag te houden. Dus uitslapen, op het gemak
ontbijten en de kinderen weer wat kookles geven. Voor als we met pensioen zijn
hé.
Gevolg:
Uitslapen !! Om 4 uur was uwe schrijver uit de veren. Klaar wakker.
Koffie
gezet, de krant gelezen op het internet en dan .Clijsters - Lee. Ik heb het me
niet beklaagd. Zo spannend.
Rond
half 9 zijn mijn vrouwen opgestaan. Eentje wilde gekookt eitje en 2 andere omelet.
Tja, dan weet je als papa wat je moet doen hé.
Deze
middag zou Yanneke ons verassen met pizza. Gewoon een hapje. En vanavond had
Yetteke beloofd om vegetarische lasagne te maken. Zo gezegd, zo gedaan.
Heerlijk
om zo enkele dochters te hebben.
Ondertussen
heeft Yanneke ook nog wat geskypt(nieuw werkwoord) met haar BFF best frend
forever (of zoiets), uit Indonesië. Ik heb met onze Bram gebeld, die in
Oostenrijk zit.
Emelie
maakt het daar ook zeer goed. Je ziet, kinderen passen zich behoorlijk vlug
aan.
Conclusie
van de dag..De pizza was zeer lekker. Naar het veldloop en veldrijden gekeken.
Naar buiten gekeken. Heerlijk weer, alleen wat koude wind, en als laatste een
overheerlijke lasagne uit den oven gegeten.
Dit
wou ik eigenlijk al een hele tijd zeggen. Bedankt dat er zo veel mensen onze
blog lezen. Soms ben ik wel een beetje verveeld als ik echt niet weet wat te
schrijven. Niet iedere dag maken we dingen mee die het vertellen waard zijn.
Dus sorry wanneer ik eens een dag oversla. Toch is het fijn wanneer we mails
krijgen of reacties op de blog.
Wees
zeker niet bevreesd om te reageren en /of te vragen over wat jullie toch nog
eens van ons wilden weten. Het is alleen maar motiverend voor ons als we ook
reacties krijgen. Maar toch, massaal, bijna 12.000 bezoekers ..bedankt.
Zoals
gezegd dus vandaag op huizenjacht in Castelnaudary.
Castelnaudary
is volgens onze tomtom, anderhalf uur rijden. Dus om 9 uur vertrokken om daar,
zoals afgesproken om half 11 te zijn. Het huis wat we zagen was mooi. Het heeft
echt vele mogelijkheden om chambres te verhuren, table dhote te organiseren en
zelfs voor Peter en Esmeralda is eer een leuke plek, aan het zwembad om hun
motorhome te zetten. Doch Het ligt tussen een oprit van een drukke péage en een
industrieterrein. Wij hadden zo direct iets van hier niet. Om stress te krijgen
kunnen we beter op de Koolmijnlaan gaan zitten, maar zeker niet hier. Dus niks.
We moeten wel zeggen dat we zeer fijn ontvangen zijn door de eigenaars. Maar
als je echt tussen de regels kon luisteren wat ze vertelden, vluchten ze ook
weg omwille van het kabaal.
Dan
verder naar Carcasonne.
We
rijden door de Longedoc-Roussillonstreek. Ook zeer mooi. Velen onder ons zien
de wijngaarden in de zomer in volle bloei. Maar in de winter, als de struiken
zonder bladeren zijn en mooi gesnoeid, geeft dat toch ook een prachtig beeld.
Ik
heb al heel mijn leven het gevoel gehad dat ik in een vorig leven, geboren ben
in de Cité van Carcasonne. Je gaat nu denken dat de schrijver hier te veel wijn
drinkt en begint te ijlen, maar nee. Carcasonne heeft me altijd op één of
andere manier aangetrokken. De stad, de Cité, de Tempeliers, boeken die ik heb
gelezen, kortom Carcasonne en de Katharen hebben is met mij. We zijn er naar
toe gereden, en het was precies of ik nooit ergens anders ben geweest. Een
grote stad, en vlot met de wagen naar de plek waar we wilden zijn. Zonder
tomtom. Onderweg vroeg ik aan Clauke of het haar wel interesseerde om zo een
oude stad te gaan bekijken. Het is jouw droom zei ze,Maar voor de rest wil
ik het wel eens zien. Tijdens onze wandeling in de Cité was Clauke de eerte
die zei: Mooi, hier komen we snel terug naar toe. Je ziet het hé, we passen
echt bij elkaar. We bezochten ook de mooie en indrukwekkende kathedraal met zijn spuwers en zeer mooie loodglazen.
Castelnaudary en de streek rond Carcasonne is
ook zeer bekend van de cassoulet.
Cassoulet is een regionale specialiteit van de Midi-Pyrénées, gebaseerd op bonen en
vlees. Drie steden strijden om het beste recept: Castelnaudary, Carcassonne en Toulouse.Wat
de cassoulet zo smeuïg maakt is het toegevoegde ganzenvet of eendenvet.De ingrediënten
bestaan onder andere uit: witte bonen ('Haricots lingots'), water,
tomatenpuree, zout, kruiden, gekonfijte eendenboutjes ('manchons de canard
confits'), worstjes ('saucisses de Toulouse grillées') en eenden-, ganzen- of
varkensvet.
Dus wij
konden niet anders dan in een plaatselijk restaurant te Carcasonne, dit te gaan
eten. Lekker.
Fijne dag,
lekker gegeten, mooie wandeling gemaakt. Een leuke uitstap
Vandaag,
geen zonnige dag. Het is te zeggen. Hoog op onze berg is het bewolkt. Heel af
en toe een bui, maar die stelt echt niks voor. We zien vanaf onze berg wel dat
het boven de toppen van de Pyreneeën zonnig is.
Vandaag
is het geen joggendag, maar een wandeldag. 2 uur wandelen, zal even goed doen
dan een uurtje joggen.
Gisteren
heeft Clauke een pand gevonden in Castelaudary. Ze heeft om meer informatie
gemaild met de eigenaar. Vanmorgen heeft die brave man een bericht
teruggestuurd dat we mochten bellen. Dus vanmorgen gebeld. Wat blijkt! Het
gesprek ging in het Duits.
Tja,
we leven in Europa hé. Morgen om half 11 hebben we afgesproken. Castelnaudary
ligt tussen Toulouse en Carcasonne. Zo een 60 km in vogelvlucht hier vandaan.
We zijn benieuwd, en vooral, Clauke en ik hebben er een goed gevoel bij..Dus,
morgen meer..
Spannend
hé.
Zoals
ik eerder schreef zijn we vandaag gaan stappen. Mooie vergezichten, een beetje
wind en af en toe een bui waar je eigenlijk niet nat van wordt.
De
natuur heeft hier ook zijn sterk vertraagd verkeer en zijn files. Zo kwamen we
een 9 koppige familie rupsen tegen die gezapig al slingerend over de weg
paradeerden. Mooi en netjes achter elkaar. Grappig.
En
dan .Het huis van onze dromen.Een
vervallen kerk. We waren al aan het fantaseren hoe we dit gebouw zouden
opknappen en inrichten. Alleen is er een kerkhofje bij. Maar ja zolang die ons
gerust laten
Op
één van de fotos zie je ook ons huis waar we nu wonen. Je ziet er onze auto
bij staan.
Om
half 6 zijn we de kinderen van school gaan halen. Die is uit om half 5 maar ze
willen zo graag nablijven om te spelen en om Frans te praten. Vandaag kregen ze
frieten met konijn en mosterdsaus. Voor de eerste keer heeft Yanneke geklaagd
over de saus. Ze vond het vies. In 1980 was ik bij het leger in Duitsland. Bij
elk gerecht kreeg je daar mosterdsaus. 8 maanden lang. Van toen af heb ik nooit
nog mosterdsaus gegeten.
Een
appel ..valt .
Vandaag
mocht ons Yetteke een mooi pakje van haar meter ontvangen. Het doet me denken
aan Elke op Facebook die het had over een meter en een peter. Wel supermeter!!!
Echt. Niet om het cadeautje, maar .gewoon .een supermeter.
En
die woont nog veel verder dan wij In naam van Yetteke dikke kus.
Ik
zei het vanmorgen al tegen Clauke. De lente hangt hier al in de lucht.
Tijdens
het joggen, merken we dat de boeren de velden al aan het bewerken zijn. We
horen het geroep van de kraaien, maar vooral van de roofvogels en de zingende
roodborstjes. Die zitten hier in overvloed. Roodborstjes, echte kraaien en vele
vele roofvogels. Kleinere valkjes en gigantische buizerds. Schrik hebben die
niet echt, want als je komt aanlopen, blijven die mannen gewoon op hunne tak
zitten.
De
lucht is helder en er is echt veel zuurstof.
Voor
de volgende dagen, uitgezonderd zaterdag geven ze echter regenweer. Het is eens
iets anders hé.
We
hebben het over een andere boeg gegooid wat betreft huizen zoeken. Een maand
aan de stuk hebben we zo een 15 km rond Artigat gezocht. Waarom, omdat onze
kinderen hier naar school gaan en omdat ze er goed zijn. Ze zijn vrolijk, goed
gezind en gaan graag naar de school. Maar dan danken we ook, nu kennen ze nog
niet al te veel Frans, dus wat maakt het uit om elders naar school te gaan.
Misschien egoïstisch, maar toch, het gaat om onze familie toekomst.
Dus
zijn we vandaag een aan de andere kant van Artigat gaan zoeken. Resultaat is er
niet echt, maar richting Carcasonne hebben we toch al iets gevonden. We houden
jullie op de hoogte.
Tegen
de kinderen waren we aan het zeggen, als papa en mama 25 jaar getrouwd zijn,
moeten ze zelf maar eens koken. Een goed idee. Vandaag was het dus de beurt aan
Yanneke om een lekker gerechtje te maken. Ze moeten ooit eens beginnen met te
leren koken hé. Gemengde sla met zonnebloemolie en wijnazijn, gebakken spekjes
en krokante scampi. Moesten we 3 maanden geleden olie en azijn op de sla doen,
ze zouden het niet opeten. Nu doen ze het zelf. Reden!! Dit krijgen ze in de
school als voorgerecht.
Terwijl
mama met Yetteke aan het oefenen is in de leesboek, is Yanneke geconsentreerd
aan het koken. Trouwens, Yetteke heeft een dictee gemaakt en ..0 fouten. Goed
hé..(moedig haar maar wat aan. yetteke@live.be
)
En
het was lekker. Alles op. Voor de kinderen te weinig. Voor ons genoeg. Ja ja,
niet alleen in de zomer eet je hier sla, neen, dit is hier bijna dagelijks
kost.
Je
moet de kinderen eens bezien, gezonde wangen en een gezonde kleur. Reden genoeg
om het hier niet op te geven.
Het
is woensdag, de kinderen hebben hun vrije dag, dus het wordt een luie dag.
Uitslapen, ontbijten, wassen en dan eerst nog wat Frans lezen en leren met de
kinderen.
Vandaag
gaan Clauke en ik ook afzonderlijk joggen. Er moet toch iemand bij de kinderen
blijven hé.
Het
is een luie dag. Mooi weer, volle zon. Onze geitjes en ezels liggen er ook lui
bij. Tja waarom niet hé.
Le
Fossat ligt enkele kilometers van het kunstenaarsdorpje Carla Bayle. Carla
Bayle ligt op de top van een berg en telt ongeveer 700 inwoners in de zomer. In
de winter is het leeg. De kunstenaars zijn er niet, Er is 1 restaurant wat
gesloten is en vooral geen cafées. Raar toch.
Het
is in de zomer zo toeristisch en toch geen café. (Als we dat hier eens beginnen
).
Aan
de voet van het stadje ligt een groot meer. In de zomer wordt er hier gezwommen
en aan watersport gedaan. Carla Bayle heeft een mediterraan klimaat. En je
voelt dat ook. 18 januari en tijdens de wandeling rond het meer zo een 17
graden. Er staat een klein beetje wind, en daarom voelt het kouder aan.
In
Carla Bayle hebben ze ook een school. Het is daar waar onze meisjes Franse les
volgen op donderdag.
Als je definitief ingeschreven wordt in Frankrijk, dan moet je ook naar de hoofdstad van de Ariège, en dat is Foix. Foix is ongeveer een half uurtje rijden.En daar is de préfecture. Dus , nadat we de kinderen hadden afgezet aan de school, zijn we doorgereden naar Foix. Het beloofd weer een zonnige en prachtige dag te worden. Onderweg schijnt de zon al fel en de toppen van de hoge Pyreneën zijn weer helder te zien. Als we bijna in Foix waren aangekomen,zagen we een zeer groot kasteel op de rotsen. Prachtig. Clauke wou niet alleen op zoek naar de préfectuur, maar, daar het hier ook solden zijn , wou ze gaan shoppen.
Ik had mijne jas thuis vergeten, maar ik had beter mijnen geldbeugel vergeten.
Maar geluk. De winkels gaan hier pas open om 10 uur. Dus wij waren nog iets te vroeg. Foix bestaat uit een oud stadsgedeelte en een nieuwe. Die nieuwe stelt helemaal niets voor. Banken, post etc.... maar geen winkelstraten zoals in Hasselt of Antwerpen. Het oude stadsgedeelte is wel mooi. Smalle steegjes met winkeltjes van allerlei. Zelfs een Belgische frituur. Met frikadel special, servela en stoofvlees. Maar niet open. En ja....ik mis het ook niet. Wij hadden onze wagen op een betaalparking gezet. Ook dat viel mee. 0,20 voor een uur. Van Foix naar Pamier. Want daar zijn wel kledingwinkels. Trouwens we moesten ook nog andere inkopen doen. s'Middags zijn we echte Franse Cassoulette gaan eten. Worst, spek, eendenbout en witte bonen in tomatensaus en een derde frans brood. Daarbij allebei nog een karaf rosé....17 Je kan het er zelf niet voor klaarmaken. Dat is hier in Frankrijk wel echt goedkoop...Uit eten.
Toen wij na het winkelen terug in de auto stapten, stond de temperatuurmeter op ....21°C.. Jawel, in de volle zon.
Dan naar huis. Clauke de strijk nog gedaan , ik effe huizen gezocht en dan de kinderen halen. Ook die stellen het goed. Ze eten zoals grote mensen en hebben , vooral , een goei kleur. Ze beginnen al enkele Franse zinnen te vormen en praten tegen mekaar al enkele woorden Frans.
En morgen... Dan is het woensdag en hebben ze weer een vrije dag.
Maandag. Weekend is gedaan, dus kinderen terug naar school. Zoals gebruikelijk beginnen we onze dag met een uurtje joggen. Clauke en ik hebben hier een parcour gedaan met hoogte verschillen van om en bij de 200 meter. Op 10 km lopen wij normaal 56 minuten.Nu doen we op 8 km 54 minuten. Maar de ene keer is het trappen doen, en de andere keer is het alsof we van een glijbaan lopen. Zo stijl naar boven en naar onder.
Daarna douchen, eten en dan weer op huizen jacht. Vandaag gaan we 3 huizen zien. Het eerste hebben we zelf gevonden. Er is hier een pad in een weide, en tussen de struiken staat een huis. We hadden dat al enkele keren gezien, maar vandaag besloten we om er ook echt naar toe te gaan. Aan de hand van de foto's zie je wat we hier vinden. Het zijn vervallen huizen met stallen en veel grond, die dan te koop staan voor om en bij de 100.000 . Daarna zijn we naar een dorpshuis geweest. Naast een sportveld. Helaas geen foto, maar een korte beschrijving.
Het huis heeft een kelder, gelijkvloers en een veranda, maar als je wil gaan slapen , moet je in je pyama naar buiten en de buitentrap naar boven nemen.110.000 met ongeveer 15 are grond. Niks voor ons dus.
Dan naar Artigat. Tijdens de oorlog lag hier een spoorweg en een stationsgebouw. Leuk en mooi en eigenlijk wel interessant.Maar zeer kort bij een drukke weg. De spoorlijnen zijn vervangen door de drukke weg. Prijs ???? Dat weet ik niet zegt de makelaar, maar doe een bod. Tja , voor een euro wil ik het dan wel !!!. Zo zie je , het is niet makkelijk.
Voor hetzelfde geld waren we de boerderij aan het opmaken die we eerder zouden gekocht hebben. Maar helaas kon dit volgens de expert toen niet doorgaan.
Het is van woensdag geleden dat je van ons nog wat hebt gehoord. Reden!!! Tja, wat is de reden. Donderdag is er hier in Le Fossat een wolk komen hangen. Die zorgde ervoor dat het de hele dag mistig was. Wat doe je dan met zo een weer, niks. De kinderen naar school, en terug gaan halen. Dat is het. Jaja mensen, ook hier kan je soms wel eens balen.We blijven ten slotte ook maar gewoon doen hé. Op donderdag dus niks te beleven. Tja , dan heb je ook niks om te vertellen hé. Vrijdag de 13 de. We zijn weer naar een huis gaan kijken in Pailhais. Weer niks.....terug balen... Zaterdag . Nog steeds hangt die wolk hier. Het is koud en mistig. Ook in ons kopke. Gelukkig dat de kinderen hun best doen in de school.Nochthans vandaag(zaterdag) waren ze slecht gezind. Ze luisterden niet en waren ambetant. Of zou dat aan ons gelegen hebben??? Vandaag , zondag , heeeeerlijk weer. Warm in het zonnetje. Eerst uitslapen. Dan uitgebreid onbijten met zelf gemaakte pistolets. En dan naar de alternatieve markt in Montbrun-Bocage. Super. Rasta kapsels en hippie's in overvloed. Echt iets uit mijnen tijd. En ik loop er dan bij met een pas gestreken hemdje en een keurige broek. Och ja . Op de markt niks dan producten die de mensen zelf maken en/of oogsten. We hebben er een overvloed van verscheidene kruiden gekocht, aan prijzen waar van je in België of elders maar kan dromen. Heerlijk. De mensen die onbezonnen en zonder stress kunnen ...."overleven". prachtig. Dan zijn we met z'n vieren een berg op geklommen om een ruine van een kasteel te bezoeken. Eindelijk hebben we ons huisje gevonden. Helaas is er nog veel werk aan. En??? kunnen we dat betalen....och; grapje hoor.
Dan naar huis. Onderweg hebben de kinderen ons nog op een pintje bier getracteerd. Ferm hé. Stiekem hebben we het zelf maar betaald. Ach ze zijn zo lief. Dan thuis...Goesting in hapjes. Maar dat kennen ze hier niet echt. Dus....kroketten gemaakt en kipnuggets en fishsticks...Lekker.
En voila, zo is de zondag bijna om en morgen is het weer school en zullen wij weer verder zoeken....In Frankrijk of in Belgiê?????
Woensdag is de vrije dag voor de kinderen. Geen school, dat wil zeggen dat ze gisteren al wat langer mochten opblijven en dat ze vandaag mogen uitslapen. Ook goed voor de mama. Doet haar ook deugd om effe te blijven liggen 's morgens. Als je dan al veel vroeger wakker bent dan de rest, wat doen we dan? Brood bakken natuurlijk. Mayonaise maken. (Hier lukt het zeer goed met de zonnebloemolie Tom) en van die mayonaise ,maken we een verse lekkere tartaar. We hebben de woensdag gedoopt tot frietjesdag met gebakken vis. Na het ontbijt is de afspraak om samen met de kinderen te lezen in Franse schoolboeken. De kinderen zien het zitten en beginnen de verhalen die ik eerst voorlees bijzonder goed te verstaan en met hun eigen woorden te vertalen. En dan is het hun beurt om te lezen. Daarna worden er vragen gesteld , in het Frans en moeten ze via hun tekst het juiste antwoord formuleren. Ik ben echt fier op de girls. Ze doe het graag, doen moeite en maken ferme vorderingen. Daarna is het ....buiten spelen. Het is warm, de zon schijnt en we besluiten om lekker buiten te eten. Heerlijk, zo een vrije dag in het midden van de week. Nadeel....We kunnen niet op zoek naar huizen. Dat doen we de meisjes niet aan. Maar morgen vliegen we er eens zo hard tegen aan.
Ach ja, morgen krijgen ze in de namiddeg hun eerste Franse les...benieuwd.
Je kan ook zien dat aan de zijkanten van het water , ijs ligt. Ja, nooit gezien hoor. Delen van de Ardèche waren bevroren.Ondanks dat het zonneke toch scheen, en dat het 11 graden was, stond er toch een scherpe wind.Muts, sjaal en dikke jas. Het past niet bij de streek, maar toch.In de zomer is dit gebied zeer mooi.Helaas zijn er dan een overvloed aan toeristen en op het water krioelt het van de kano's. Wat een rust nu in deze periode en hoe mooi.Het is echt de moeite om hier in de winter met vakantie te komen.Helaas , er is geen enkel hotel of camping open .
Niet de Noordpool wel de Ardèche, waar de naturisten binnen 3 à 4 maanden op het strandje liggen en de vissen weer in de.....van de naturisten kunnen bijten 
Je kan het moeilijk geloven , maar al wat je hier op de foto ziet is ijs. De stroomversnellingen zijn gewoon bevroren.Geloof het of niet.Het water bevriest op de keien en na een tijdje is de stroomversnelling nog één blok ijs , waar het water gewoon onderdoor drijft. Straffe natuur. Maar mooi.
Van de streek van de Ardèche , zijn we dan naar Nimes gereden. We hebben er een hotel gezocht om te overnachten.Net voor Nimes hebben we een hotel gevonden met een familiekamer. We hebben ons opgefrist en zijn dan met de kinderen lekker gaan eten. Daar het de vooravond van Valentijn was mochten we onszelf toch een verwennen hé. Ze zeggen altijd maar , de Franse keuken.....maar eigenlijk hadden we niet echt goed geeten.Vroeger, zo een 20 jaar geleden, kon je precies beter eten in Frankrijk. Nu is het allemaal commerce.Het is niet slecht, maar het moet precies vlug gaan.En wat je op je bord krijgt is lekker , maar niks speciaals. Of misschien zijn we het te goed gewoon, of heeft de huidige generatie van koks in de gewone restaurants, het gevoel van koken niet meer.
Steegje in Sainte Marie de la Mer
Zwanen en meeuwen, en in de verte een groepje flamingo's.Na dit bezoek zijn we nog even in de haven van Cap d'Agde gaan rondlopen. Daar waren ze intens en hard aan het werken. Ze moeten het nu doen hé want straks komen de toeristen weer. Twee dagen zon en 11 à 12 graden. En dan terug naar Le Fossat.
De ezletjes en de geiten volgen onze kinderen op de voet. Berg op en berg af
Eerst berg op
Dan berg af
Ezeltjes berg op en dan , met de geitjes ..berg af
Zo zien de wijnvelden er in de winter uit.Dat is een zicht waar wij als wijnliefhebber nooit bij stil staan hé.We gaan met vakantie als alles groen ziet. Doch deze uitzichten hebben zeker ook iets romantisch.
Die arme sneeuwman kan toch nooit meespelen en winnen als hij constant in het midden moet pappeke roeren.
Het is niet dat ik het beu ben om de blog te schrijven, neen hoor. 
Hier staat onze Jumpy dan..Met de snuit omhoog.Helaas kan hij de berg niet op
Sneeuwvlokken dwarrelen op het gemak naar beneden.
De binnenkoer van de woning , die zou dienen als terras omdat we van het gebouw ervoor een mooie gite zouden maken.
Deze ruimte gaf uit op de binnenkoer. Er was een deur om van buiten naar binnen te gaan. Deze ruimte zouden we gebruiken om in te richten als " koude bakkerij " of als restaurantje.Daar waren we nog niet uit. In een omtrek van 10 km was er nergens een boulangerie te bespuren. Dus dit was welgekomen voor de inwoners.
De keuken,
De zolder
Yette aan het Skypen met de klas 2B van Juffrouw Jolien van haar vorige school in Berkenbos
Middeleeuwse brug over de Garonne in Saint Martory
Het huis dat we het
Er is iets mee te doen
Het kerkje van Arnaud-Guilhem met op de achtergrond de Pyreneeën
