Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
20-01-2012
rupsenwandeling
Vandaag,
geen zonnige dag. Het is te zeggen. Hoog op onze berg is het bewolkt. Heel af
en toe een bui, maar die stelt echt niks voor. We zien vanaf onze berg wel dat
het boven de toppen van de Pyreneeën zonnig is.
Vandaag
is het geen joggendag, maar een wandeldag. 2 uur wandelen, zal even goed doen
dan een uurtje joggen.
Gisteren
heeft Clauke een pand gevonden in Castelaudary. Ze heeft om meer informatie
gemaild met de eigenaar. Vanmorgen heeft die brave man een bericht
teruggestuurd dat we mochten bellen. Dus vanmorgen gebeld. Wat blijkt! Het
gesprek ging in het Duits.
Tja,
we leven in Europa hé. Morgen om half 11 hebben we afgesproken. Castelnaudary
ligt tussen Toulouse en Carcasonne. Zo een 60 km in vogelvlucht hier vandaan.
We zijn benieuwd, en vooral, Clauke en ik hebben er een goed gevoel bij..Dus,
morgen meer..
Spannend
hé.
Zoals
ik eerder schreef zijn we vandaag gaan stappen. Mooie vergezichten, een beetje
wind en af en toe een bui waar je eigenlijk niet nat van wordt.
De
natuur heeft hier ook zijn sterk vertraagd verkeer en zijn files. Zo kwamen we
een 9 koppige familie rupsen tegen die gezapig al slingerend over de weg
paradeerden. Mooi en netjes achter elkaar. Grappig.
En
dan .Het huis van onze dromen.Een
vervallen kerk. We waren al aan het fantaseren hoe we dit gebouw zouden
opknappen en inrichten. Alleen is er een kerkhofje bij. Maar ja zolang die ons
gerust laten
Op
één van de fotos zie je ook ons huis waar we nu wonen. Je ziet er onze auto
bij staan.
Om
half 6 zijn we de kinderen van school gaan halen. Die is uit om half 5 maar ze
willen zo graag nablijven om te spelen en om Frans te praten. Vandaag kregen ze
frieten met konijn en mosterdsaus. Voor de eerste keer heeft Yanneke geklaagd
over de saus. Ze vond het vies. In 1980 was ik bij het leger in Duitsland. Bij
elk gerecht kreeg je daar mosterdsaus. 8 maanden lang. Van toen af heb ik nooit
nog mosterdsaus gegeten.
Een
appel ..valt .
Vandaag
mocht ons Yetteke een mooi pakje van haar meter ontvangen. Het doet me denken
aan Elke op Facebook die het had over een meter en een peter. Wel supermeter!!!
Echt. Niet om het cadeautje, maar .gewoon .een supermeter.
En
die woont nog veel verder dan wij In naam van Yetteke dikke kus.
Ik
zei het vanmorgen al tegen Clauke. De lente hangt hier al in de lucht.
Tijdens
het joggen, merken we dat de boeren de velden al aan het bewerken zijn. We
horen het geroep van de kraaien, maar vooral van de roofvogels en de zingende
roodborstjes. Die zitten hier in overvloed. Roodborstjes, echte kraaien en vele
vele roofvogels. Kleinere valkjes en gigantische buizerds. Schrik hebben die
niet echt, want als je komt aanlopen, blijven die mannen gewoon op hunne tak
zitten.
De
lucht is helder en er is echt veel zuurstof.
Voor
de volgende dagen, uitgezonderd zaterdag geven ze echter regenweer. Het is eens
iets anders hé.
We
hebben het over een andere boeg gegooid wat betreft huizen zoeken. Een maand
aan de stuk hebben we zo een 15 km rond Artigat gezocht. Waarom, omdat onze
kinderen hier naar school gaan en omdat ze er goed zijn. Ze zijn vrolijk, goed
gezind en gaan graag naar de school. Maar dan danken we ook, nu kennen ze nog
niet al te veel Frans, dus wat maakt het uit om elders naar school te gaan.
Misschien egoïstisch, maar toch, het gaat om onze familie toekomst.
Dus
zijn we vandaag een aan de andere kant van Artigat gaan zoeken. Resultaat is er
niet echt, maar richting Carcasonne hebben we toch al iets gevonden. We houden
jullie op de hoogte.
Tegen
de kinderen waren we aan het zeggen, als papa en mama 25 jaar getrouwd zijn,
moeten ze zelf maar eens koken. Een goed idee. Vandaag was het dus de beurt aan
Yanneke om een lekker gerechtje te maken. Ze moeten ooit eens beginnen met te
leren koken hé. Gemengde sla met zonnebloemolie en wijnazijn, gebakken spekjes
en krokante scampi. Moesten we 3 maanden geleden olie en azijn op de sla doen,
ze zouden het niet opeten. Nu doen ze het zelf. Reden!! Dit krijgen ze in de
school als voorgerecht.
Terwijl
mama met Yetteke aan het oefenen is in de leesboek, is Yanneke geconsentreerd
aan het koken. Trouwens, Yetteke heeft een dictee gemaakt en ..0 fouten. Goed
hé..(moedig haar maar wat aan. yetteke@live.be
)
En
het was lekker. Alles op. Voor de kinderen te weinig. Voor ons genoeg. Ja ja,
niet alleen in de zomer eet je hier sla, neen, dit is hier bijna dagelijks
kost.
Je
moet de kinderen eens bezien, gezonde wangen en een gezonde kleur. Reden genoeg
om het hier niet op te geven.
Het
is woensdag, de kinderen hebben hun vrije dag, dus het wordt een luie dag.
Uitslapen, ontbijten, wassen en dan eerst nog wat Frans lezen en leren met de
kinderen.
Vandaag
gaan Clauke en ik ook afzonderlijk joggen. Er moet toch iemand bij de kinderen
blijven hé.
Het
is een luie dag. Mooi weer, volle zon. Onze geitjes en ezels liggen er ook lui
bij. Tja waarom niet hé.
Le
Fossat ligt enkele kilometers van het kunstenaarsdorpje Carla Bayle. Carla
Bayle ligt op de top van een berg en telt ongeveer 700 inwoners in de zomer. In
de winter is het leeg. De kunstenaars zijn er niet, Er is 1 restaurant wat
gesloten is en vooral geen cafées. Raar toch.
Het
is in de zomer zo toeristisch en toch geen café. (Als we dat hier eens beginnen
).
Aan
de voet van het stadje ligt een groot meer. In de zomer wordt er hier gezwommen
en aan watersport gedaan. Carla Bayle heeft een mediterraan klimaat. En je
voelt dat ook. 18 januari en tijdens de wandeling rond het meer zo een 17
graden. Er staat een klein beetje wind, en daarom voelt het kouder aan.
In
Carla Bayle hebben ze ook een school. Het is daar waar onze meisjes Franse les
volgen op donderdag.
Als je definitief ingeschreven wordt in Frankrijk, dan moet je ook naar de hoofdstad van de Ariège, en dat is Foix. Foix is ongeveer een half uurtje rijden.En daar is de préfecture. Dus , nadat we de kinderen hadden afgezet aan de school, zijn we doorgereden naar Foix. Het beloofd weer een zonnige en prachtige dag te worden. Onderweg schijnt de zon al fel en de toppen van de hoge Pyreneën zijn weer helder te zien. Als we bijna in Foix waren aangekomen,zagen we een zeer groot kasteel op de rotsen. Prachtig. Clauke wou niet alleen op zoek naar de préfectuur, maar, daar het hier ook solden zijn , wou ze gaan shoppen.
Ik had mijne jas thuis vergeten, maar ik had beter mijnen geldbeugel vergeten.
Maar geluk. De winkels gaan hier pas open om 10 uur. Dus wij waren nog iets te vroeg. Foix bestaat uit een oud stadsgedeelte en een nieuwe. Die nieuwe stelt helemaal niets voor. Banken, post etc.... maar geen winkelstraten zoals in Hasselt of Antwerpen. Het oude stadsgedeelte is wel mooi. Smalle steegjes met winkeltjes van allerlei. Zelfs een Belgische frituur. Met frikadel special, servela en stoofvlees. Maar niet open. En ja....ik mis het ook niet. Wij hadden onze wagen op een betaalparking gezet. Ook dat viel mee. 0,20 voor een uur. Van Foix naar Pamier. Want daar zijn wel kledingwinkels. Trouwens we moesten ook nog andere inkopen doen. s'Middags zijn we echte Franse Cassoulette gaan eten. Worst, spek, eendenbout en witte bonen in tomatensaus en een derde frans brood. Daarbij allebei nog een karaf rosé....17 Je kan het er zelf niet voor klaarmaken. Dat is hier in Frankrijk wel echt goedkoop...Uit eten.
Toen wij na het winkelen terug in de auto stapten, stond de temperatuurmeter op ....21°C.. Jawel, in de volle zon.
Dan naar huis. Clauke de strijk nog gedaan , ik effe huizen gezocht en dan de kinderen halen. Ook die stellen het goed. Ze eten zoals grote mensen en hebben , vooral , een goei kleur. Ze beginnen al enkele Franse zinnen te vormen en praten tegen mekaar al enkele woorden Frans.
En morgen... Dan is het woensdag en hebben ze weer een vrije dag.
Maandag. Weekend is gedaan, dus kinderen terug naar school. Zoals gebruikelijk beginnen we onze dag met een uurtje joggen. Clauke en ik hebben hier een parcour gedaan met hoogte verschillen van om en bij de 200 meter. Op 10 km lopen wij normaal 56 minuten.Nu doen we op 8 km 54 minuten. Maar de ene keer is het trappen doen, en de andere keer is het alsof we van een glijbaan lopen. Zo stijl naar boven en naar onder.
Daarna douchen, eten en dan weer op huizen jacht. Vandaag gaan we 3 huizen zien. Het eerste hebben we zelf gevonden. Er is hier een pad in een weide, en tussen de struiken staat een huis. We hadden dat al enkele keren gezien, maar vandaag besloten we om er ook echt naar toe te gaan. Aan de hand van de foto's zie je wat we hier vinden. Het zijn vervallen huizen met stallen en veel grond, die dan te koop staan voor om en bij de 100.000 . Daarna zijn we naar een dorpshuis geweest. Naast een sportveld. Helaas geen foto, maar een korte beschrijving.
Het huis heeft een kelder, gelijkvloers en een veranda, maar als je wil gaan slapen , moet je in je pyama naar buiten en de buitentrap naar boven nemen.110.000 met ongeveer 15 are grond. Niks voor ons dus.
Dan naar Artigat. Tijdens de oorlog lag hier een spoorweg en een stationsgebouw. Leuk en mooi en eigenlijk wel interessant.Maar zeer kort bij een drukke weg. De spoorlijnen zijn vervangen door de drukke weg. Prijs ???? Dat weet ik niet zegt de makelaar, maar doe een bod. Tja , voor een euro wil ik het dan wel !!!. Zo zie je , het is niet makkelijk.
Voor hetzelfde geld waren we de boerderij aan het opmaken die we eerder zouden gekocht hebben. Maar helaas kon dit volgens de expert toen niet doorgaan.
Het is van woensdag geleden dat je van ons nog wat hebt gehoord. Reden!!! Tja, wat is de reden. Donderdag is er hier in Le Fossat een wolk komen hangen. Die zorgde ervoor dat het de hele dag mistig was. Wat doe je dan met zo een weer, niks. De kinderen naar school, en terug gaan halen. Dat is het. Jaja mensen, ook hier kan je soms wel eens balen.We blijven ten slotte ook maar gewoon doen hé. Op donderdag dus niks te beleven. Tja , dan heb je ook niks om te vertellen hé. Vrijdag de 13 de. We zijn weer naar een huis gaan kijken in Pailhais. Weer niks.....terug balen... Zaterdag . Nog steeds hangt die wolk hier. Het is koud en mistig. Ook in ons kopke. Gelukkig dat de kinderen hun best doen in de school.Nochthans vandaag(zaterdag) waren ze slecht gezind. Ze luisterden niet en waren ambetant. Of zou dat aan ons gelegen hebben??? Vandaag , zondag , heeeeerlijk weer. Warm in het zonnetje. Eerst uitslapen. Dan uitgebreid onbijten met zelf gemaakte pistolets. En dan naar de alternatieve markt in Montbrun-Bocage. Super. Rasta kapsels en hippie's in overvloed. Echt iets uit mijnen tijd. En ik loop er dan bij met een pas gestreken hemdje en een keurige broek. Och ja . Op de markt niks dan producten die de mensen zelf maken en/of oogsten. We hebben er een overvloed van verscheidene kruiden gekocht, aan prijzen waar van je in België of elders maar kan dromen. Heerlijk. De mensen die onbezonnen en zonder stress kunnen ...."overleven". prachtig. Dan zijn we met z'n vieren een berg op geklommen om een ruine van een kasteel te bezoeken. Eindelijk hebben we ons huisje gevonden. Helaas is er nog veel werk aan. En??? kunnen we dat betalen....och; grapje hoor.
Dan naar huis. Onderweg hebben de kinderen ons nog op een pintje bier getracteerd. Ferm hé. Stiekem hebben we het zelf maar betaald. Ach ze zijn zo lief. Dan thuis...Goesting in hapjes. Maar dat kennen ze hier niet echt. Dus....kroketten gemaakt en kipnuggets en fishsticks...Lekker.
En voila, zo is de zondag bijna om en morgen is het weer school en zullen wij weer verder zoeken....In Frankrijk of in Belgiê?????
Woensdag is de vrije dag voor de kinderen. Geen school, dat wil zeggen dat ze gisteren al wat langer mochten opblijven en dat ze vandaag mogen uitslapen. Ook goed voor de mama. Doet haar ook deugd om effe te blijven liggen 's morgens. Als je dan al veel vroeger wakker bent dan de rest, wat doen we dan? Brood bakken natuurlijk. Mayonaise maken. (Hier lukt het zeer goed met de zonnebloemolie Tom) en van die mayonaise ,maken we een verse lekkere tartaar. We hebben de woensdag gedoopt tot frietjesdag met gebakken vis. Na het ontbijt is de afspraak om samen met de kinderen te lezen in Franse schoolboeken. De kinderen zien het zitten en beginnen de verhalen die ik eerst voorlees bijzonder goed te verstaan en met hun eigen woorden te vertalen. En dan is het hun beurt om te lezen. Daarna worden er vragen gesteld , in het Frans en moeten ze via hun tekst het juiste antwoord formuleren. Ik ben echt fier op de girls. Ze doe het graag, doen moeite en maken ferme vorderingen. Daarna is het ....buiten spelen. Het is warm, de zon schijnt en we besluiten om lekker buiten te eten. Heerlijk, zo een vrije dag in het midden van de week. Nadeel....We kunnen niet op zoek naar huizen. Dat doen we de meisjes niet aan. Maar morgen vliegen we er eens zo hard tegen aan.
Ach ja, morgen krijgen ze in de namiddeg hun eerste Franse les...benieuwd.
Gisteren,
maandag, zijn we de hele dag in de weer geweest, op zoek naar een geschikte
woning. Het is echt niet makkelijk.
Onze
kinderen blijven nu iedere dag in de clae tot half 6 s avonds.
Daarna
is het boterhammekes eten en dan oefenen. Yanneke heeft de vervoeging van Etre
in al de tijden moeten leren. Wij verschieten ervan hoe snel die daar mee weg
is. Ook deze morgen aan het ontbijt wist ze heel vlot al de vervoegingen op te
zeggen. Wiskunde is voor haar geen probleem, want hier zijn ze nog iets achter
dan in Berkenbos. Lezen begint te vlotten. Ik verschiet er van maar Yetteke
leest precies beter dan in België.Vandaag zijn de kinderen naar de bib geweest.
Dus morgen tijdens hun vrije dag zal het weer oefenen zijn.
Het
is hier sinds vrijdag zeer mooi weer. Gisteren avond was er volle maan. Zeer
mooi. Door de sneeuw op de Pyreneeën verlicht alles veel meer dan in België.
Het zal misschien ook komen omdat er in de wijde omtrek geen enkele straatlamp
te zien is.
Vanmorgen
had het hier dan ook ferm gevroren. Alles zag wit. De maan scheen nog steeds
helder en de zon was stilletjes aan het ontwaken achter de bergen. Knap.
Toen
we vanmorgen de kinderen naar school brachten, zaten we in de ..koeien file.
De
boer bracht zijn koeien, over de straat, met een 10 tal honden, naar een andere
wei. Komen we er vandaag niet, dan morgen wel. Geduld, een mooie deugd. Gevolg,
juist op tijd in de school. Maar waar wij ons toch zorgen over maken. Het
blijkt hier een dagdagelijks tafereel te zijn en daardoor te laat komen!!! Wat
maakt het uit. De boer en de koeien leven niet op ons tempo Zalig..
Om
9 uur zijn we gaan joggen, in de volle zon. Al het vrieswit was al weg. En in
de namiddag zit je dan op je terras, net niet te puffen, maar het is lekker
warm.
Weer
een zalige dag.
Claudia
heeft haar droomhuis gevonden. De mensen waren super vriendelijk en hebben ons
zeer hartelijk ontvangen op hun terras in de zon.
Nu
nog een droomsponser vinden om het verschil tussen ons budget en hun vraagprijs
goed te maken.
Na een luie zaterdag voor de kinderen, maar niet voor ons. Wij hadden 's avonds een feestje met de buren en hebben tot 3 uur in de namiddag zitten koken. Hadden we besloten om vandaag , bij het mooie weer 17°C , een uitstapje te maken naar Mirepoix. Mirepoix ook een keukenterm. Grof snijden van groenten voor een bouillon te maken. (J leert hier nog iets héà
Het tussen Carcassonne en Foix gelegen stadje Mirepoix
is voor een belangrijk deel een goed bewaard gebleven middeleeuws stadje.
Bezienswaardig zijn de St-Maurice kathedraal en het Place des Couverts, geheel
omgeven door houten overdekte galerijen en vakwerkhuizen, waarvan het
Consulshuis onbetwist het meest originele is.
Mirepoix wordt in de vijfde eeuw voor het eerst in de geschiedenis genoemd.
Sporen van vroegere bewoning wijzen op aanwezigheid van Kelten en
Gallo-Romeinen. Vanaf 1060 zijn er duidelijke aanwijzingen van een vestiging
langs de oever van de Hers.
In 1209 werd door Simon de Montfort, tijdens de kruistocht tegen de Albigeois
(Katharen), het feodale kasteel bij Mirepoix ingenomen. De Montfort schonk het
kasteel aan één van zijn luitenants, Guy de Lévis. Toen begon een nauwe band
van Mirepoix met de burchtheer in zijn huis.
In 1279 was er een overstroming, die werd veroorzaakt door het doorbreken van
een rotswand bij het Lac de Puivert. Het dicht bij de rivier gelegen Mirepoix
werd volledig overstroomd. Er zijn nog overblijfselen te vinden bij de bron van
de Cordeliers en de oude kloosterpoort.
Guy Lévis III besloot de bewoners van Mirepoix een hoger gelegen stuk land aan
te bieden, waar de stad weer opgebouwd kon worden. In 1304, onder het bewind
van Jean Lévis I, was de nieuwe stad gereed. De stad werd geheel volgens de
regels opgebouwd als bastide-stad.
Na 1317 breidde de stad zich aanzienlijk uit, nadat paus Johannes XXIII
Mirepoix de hoofdstad van een nieuw bisdom verklaarde. Er werden een
bisschoppelijk paleis en klooster gebouwd. De kerk werd tot kathedraal
verheven, cathédrale Saint-Maurice.
Mirepoix is terecht bekend om zijn galerijen. Het centrale plein wordt aan alle
kanten omgeven door van hout opgebouwde overkappingen onder de eerste
verdieping van de woningen.
En voor de Motards onder de lezers. Vandaag zijn we er veel tegen gekomen, in en rond Mirepoix.
Vandaag zijn Clauke en ik weer naar een huis gaan kijken. Tja, tijdens de feesten heeft dat een beetje stil gelegen , maar vandaag zijn we weer op pad.De kinderen wilden persé naar de clae(opvang) dus , we hadden de tijd. Al een tijdje hadden we een woning in het oog. De prijs viel in ons budget, alleen nog de staat van de woning die we wilden zien.
Ne Klosser. Zo noem je iemand die probeert een huis te bouwen en die het dan uiteindellijk allemaal maar wat afklost. Doch ....Geen ramp. De basis zit goed, de mogelijkheden ook. Zelfs veel plaats om mobiel homes te zetten tijdens de vakantie( Peter welkom hé). Maar we denken er nog over.
Dan naar de carrefour. Morgen verzorgen we een lekker diner voor Jef en Ann en hun kinderen. Onze buren. Daar onze kinderen in de school eten, besloten we om aan het restaurant van de carrefour een stukje te gaan eten. Penné met gesoofde porei en gerookte zalm in een romig sausje. Met een stukje brood en daar een lekker glaasje rosé bij. Niks aan de hand , tot ik uit de rek een halve liter fles rosé neem en op mijn plateau zet. Ik wil naar de kassa gaan, waar , en ik overdrijf niet, wel 15 mensen voor me staan. Opeens ...!!! Pataaat , die fles op de grond. In 10 tallen stukken. Ik ne rooi kop , en zoals ne echte Belg " Merde , sorry , ecxuses" en nog vanalles. Maar tot mijn verbazing, bleef iedereen gewoon doordoen, alsof dit normaal is . Ze ontwijken de scherven en de smurrie wel, maar dat is het. Ik kom aan de kassa, en denk dat ik die fles extra zal moeten betalen. Doch. Geen kat die er om kraait. Clauke had ondertussen al een andere caraf rosé genomen. We hebben de penné lekker opgeëten en de rosé ferm opgedronken. Maar toch was het zeeeeer genant.
Wij horen dat het in België stormt. Hier is het al niet veel beter. Stevige wind boven op de berg, maar geen regen , 13 °C en zon.
Vandaag is het kuisdag. De kinderen naar school, Clauke en ik eerst joggen....Niet te doen. Zoveel wind. Het is juist of we aan het strand aan het lopen zijn op een herfstdag. Wind mee gaat goed, maar terugkomen !!! Och ja, dat gezond uurke hebben we toch weer gehad.
Nu de kids op school eten, kunnen we ons lekker volproppen met pasta's. Claudia kan een Arabiata saus maken als de beste. De kinderen eten dat niet zo graag , dus nu maar profiteren. En dan kuisen. Ik boven, daar is de keuken en de living + de trap naar beneden. Claudia beneden. Daar hebben we 2 badkamers en 4 slaapkamers , maar 2 zijn er niet in gebruik. Een dikke 3 uurtjes en de klus is weer geklaard. Het kan er weer tegen voor een week. En dan de kinderen halen. Uitgelaten. Yanneke had een dictee gehad van een 30 tal woorden. "Ik had er maar 26 fout" lachte ze. Daar hebben we wat op gevonden. In het 2de en derde studiejaar moeten ze in Belgiê woordpakket doen. Dat zijn woorden 1 of 2 maal overschrijven. We hebben haar dat dus laten doen en nadien het dictee opnieuw voorgelezen. 3 fouten. Goed dat we dat meekregen van Berkenbos. Woordpakket....zeer nuttig. Ons Yetteke moest begrijpend lezen. Ik vind dat ze dat al ferm goed doet op de 2de dag. Ze zijn reeds meer dan de helft van hun boek voorbij . Ook daar hebben we wat op gevonden. Ik houd me bezig , iedere dag met 2 blaadjes voor te lezen en te vertalen van in het begin van het boek, en Yetteke herhaalt en herhaalt. Daarna krijgt ze een ondervraging , zowel in het Frans en in het Nederlands. Echt, ze doet het goed. Soms durft ze precies niet goed, maar ze weet echt wat ze moet antwoorden.
En weet je... Voor ons is dit ook alweer een goeie les. Zo frissen wij ons schoolfrans ook weer op. Le loup et Nif Nif et Naf Naf...( dat zijn de 2 varkentjes ) en Le poule rousse....wie had ook weer vroeger die bijnaam.?
Woensdag, betekend hier in Frankrijk
voor de kinderen een dagje vrij.
Nadat ze gisteren uitgelaten waren en
vele verhalen hadden, zijn ze voldaan aan de nachtrust begonnen.
Ik geef toe , het is een lange
schooldag. Van 9 uur tot half 5. Maar ze hebben ook verschillende pauzes en
creatieve momenten in de klas. Na 2 dagen school , zo lang, denk ik dat een
kind een vrije dag wel echt nodig heeft.
Nu denk je En wat met werkende ouders?Waar
laat ik mijn kind?.
Wel, ik heb in de voormiddag een hele
berg papieren moeten invullen. Ik beken dat ik er af en toe een vertaalsite bij
nodig had. Vele uitdrukkingen en zinswijzen die je in de school (Franse les)
niet leert. Maar het zit goed in elkaar.
Eerst papieren voor de school. Naam,
adres, telefoon etc Maar ook, wie komt je kind afhalen ? Wie mag dat nog doen
indien je niet kan? Hoe laat kom je ? Welke verzekering hebben je kinderen? Wie
verwittigen bij ziekte en ongeval ? En ga zo maar door.
Papieren van inentingen, Kopie van het
boekje van kind en gezin en ga zo maar door. Je staat er niet bij stil dat in
Frankrijk daar ook zoveel aandacht wordt aan besteed.
En dan..Ik kreeg gisteren van een
madame een zak met kaftjes in
Voor de opvang(Claé )
Dit is een nationale organisatie. Zij
moeten weten of je kind opvang wil genieten voor de school, tijdens de middag
warm eten en na de school. En dan nog eventueel een soort studie, met leraren
begeleiding. Mag het kind alleen naar huis na de opvang? Wie komt het kind
halen ? En al die rimram..
Wat doet het kind op woensdag? Komt het
naar de claé, blijft het eten? 1,2 of 3 keer. Blijft het slapen ? jaja !! En
dan vakantie. Weer hetzelfde. Wat , waar , wanneer en hoe.
Kortom, je kan je kind hier ten allen
tijde naar de opvang doen.
Mogen er fotos gemaakt worden van je
kind, voor de website van de claé en voor de school
Je ziet..ook hier is alles perfect
geregeld.
Hier merk ik dat ik in Europa woon. Weinig
verschil, alleen de taal en ook dat In België spreken ze ook Frans ..toch ??
En Claudia is aan het breien gegaan het
wordt nog een echte (boeredochtere )en de kids spelen binnen want het waait en
is bewolkt op de berg.
Alles begon vandaag met een stralende zonsopgang. Prachtig weer om een eerste schooldag in Frankrijk te beginnen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet zo goed heb geslapen als anders...Een beetje nerveus..Clauke trouwens ook niet. Om 7 uur opstaan. Hetzelfde als in België. Ontbijten en dan wassen. Ons Yetteke was zeer uitgelaten. We hebben ze wat moeten intomen. Maar ja ...hoe zou je zelf zijn. Dan boekentassen maken...Koekje, drankje en fruitje.Geen boterhammen wan ze blijven eten. De reflecterende zak zou en moest over de boekentas. Tja...waarom niet hé ..misschien leren ze hier nog iets van Berkenbos. Vroeger gingen we te voet naar de school...Nu moesten we eerst onze berg af .+/- een hoogte verschil van 150 meter..Maar wat was het weer mooi zo vroeg in de morgen. Om kwart voor 9 waren we aan de school...veel te vroeg natuurlijk.. We zijn naar binnen gegaan en hebben dadelijk kennis gemaakt met de directeur en tevens de meester in de kleuterklas. Dan de juf van Yanneke ....Ze deed ons denken aan juf Rita van Berkenbos. Dezelfde vriendelijkheid en de zelfde manier van doen. Die moest natuurlijk eerst de raporten van de kinderen zien...Geen probleem. En dan de juf van Yetteke. Echt een Franse versie van juf. Jolien. Ons Yetteke trok zonder enige verlegenheid dadelijk mee naar haar klas...Zonder ons.. En weg was ze.
Yetteke zit in de eerste graag. Dat wil zeggen, het eerste en tweede leerjaar samen.+/- 20 kinderen. Ons Yanneke zit in de 2de graad, dat is 3de , 4de en 5de samen.+/- 20 kinderen. Het 6de bestaat niet in Frankrijk. Na het 5de gaan ze naar het college.
En nadat op de speelplaats de kinderen bij onze kwamen om kennis te maken, riep de juf en iedereen ging in de rij staan.
Klasjes met stoelen en bankjes, een oud bord maar toch een laptop. Heel anders dan wat we gewoon waren. Maar ja...het zijn de lessen die tellen hé..
Clauke en ik hebben ons vandaag maar wat bezig gehouden. Dat het maar vlug half 5 is!! Wat zouden ze aan het doen zijn? En dan is het half 5. Vrolijk komen die juffen van ons uit de klas. Mogen we niet bij de opvang blijven ? Het eten was lekker!! voorgerecht met salade en brood, Ravioli met tomatensaus, kaasje met brood en kiwi als nagerecht.
Goed geëten mama... Allez , wij al gerust. Yanneke heeft wiskunde, aardrijkskunde en taalles gehad, en dan nog Engels en Spaans. Yetteke moest lezen, Spaans en ...nog vanalles...en een verhaaltje schrijven . Hoe heb je dat gedaan ? Over geschreven van het bord ..papa.
Ik moest na de les bij de kleuterdirecteur komen...Papieren invullen, verzekering in orde brengen en aanhoren dat de kinderen , speciaal , 2 namiddagen per week Franse les gaan krijgen, om zo snel mogelijk mee te kunnen.
Al bij al zit het dan toch goed allemaal. We zijn er gerust in. En morgen..... vrij. Iedere woensdag is er geen school...
Zoals het gisteren ,zo een mooi weer was, was het vandaag ...slecht. Regen, wind, hagel, zon , regen wind. Herfstweer.
Dan maar binnen blijven. Maar het is vandaag ook de laatste vakantiedag. Morgen moeten de kids naar school. Om 9 uur begint het. Jaja , we voelen het hoor. Ze zijn een beetje zenuwachtig. En wij ook. Yanneke heeft vandaag de hele dag in het Frans gespeeld. Dat wil zeggen dat zij en ik de hele dag Frans tegen mekaar hebben gepraat.
Spellekes gespeeld in het Frans, ....Dat was soms wel lachen hoor..!!
En morgen naar school. Voor het eerst in al de tijd moet ik eens geen bookes maken. Ze blijven warm eten in de kantine van de school....2...
En Clauke en ik gaan lopen....Berg op en ...ook nog af , maar dan weer omhoog.
Ik ben benieuwd.
We weten het nu al, dat het maar vlug half 5 is morgen. want dan is de school uit... Spannend hé.
De kinderen willen ook hun reflecterende hoes over hun boekentas. Die hebben ze mee vanuit Berkenbos. Dat was daar een zeer geslaagd initiatief van het oudercommitée. Toen ik zei dat dat hier niet moest, protesteerde ze formeel. "We willen een voorbeeld zijn " was hun commentaar. Tja... gelijk hebben ze, maar om 9 uur rijden er hier misschien ...3 auto's.
Allez...blijven volgen , want het wordt nog spannend.
Van allerlei kanten mag je fijne wensen ontvangen. Veel geluk, goede gezondheid, alles wat wensbaar is. Kortom, heerlijke en gemeende wensen. 1 Januari, de dag van de nieuwjaarsbrieven. Voor onze kinderen toch speciaal. Voor ons , mama en papa hadden ze een echte nieuwjaarsbrief geschreven. Zelf verzonnen en recht uit het hart. Muziekaal gebracht , met de gitaar en met een dansje. Ooh wat mooi. Ze kunnen het toch hé. En dan de meter. Die woont voor enkele jaren in Indonesia. Via skype . Wat blijkt !!! Ze bracht met haar gezin een blitz bezoek aan België. Dus een skype naar België. Maar toch ook even plezant. en dan de peter. Onze Bram. Had een helse reis van Ooostenrijk naar België gemaakt. Ook op skype. Heerlijk. Wat valt op?? Al de dierbare familie-leden zitten ver weg en/of zijn globetrotters.
Maar eerst iets over onze 1ste januari. Je kan denken,"Hij begint erover te zagen" maar ik kan het niet laten. 22°C in de zon. Windstil en op het terras met de kids zelf gemaakte pizza eten. Dat doe je toch normaal enkel op de Caraïben. Vorig jaar verzorgde we nog een feest in de Ardennen met zo een 60 cm sneeuw. Om 15 uur hadden we afgesproken met nog een gezin uit België . Leentje en Wim . Onze kids wilden graag kennis maken met Inne en Bram en Katreintje. Heerlijke mensen. Gewoon en toch speciaal. Echte mensen naar ons hart. Clauke zegt altijd, " Als mensen je in je ogen kijken als ze tegen je praten, dan is het ook gemeend" En dat was zo. Fijn om ze te leren kennen. Hopelijk wordt dit een lange intense vriendschap. Zo ook met Jef en Ann,. Die beginne we zelfs al wat te missen. Maar dinsdag of woensdag zijn ze terug.
1 januari hebben we afgesloten met een heerlijk avondmaal. Konijn in een zoete saus, zoals vroeger mijn stoofvlees, met gestoofde witloof en kroketten.
Morgen 2 januari, de laatste vakantiedag voor de kinderen
En hier is het een grijze dag. Gisteren
hadden we nog zon en 17°C, vandaag was en is het een grijze dag met veel wind
en maar 13 °C.
Maar och ja. Het is een dag waar alles
wordt voorbereid op morgen. Koken, wat tv kijken en de kinderen zijn aan het
schilderen op doek, liedjes aan het repeteren met hun gitaar. Kortom, we houden
ons bezig.
2011 was een raar jaar voor ons.
Claudia met opeens haar infarct dat op
haar zicht is geslagen.De verkoop van de frituur dat toch lang geduurd heeft.
En dan het vertrek.
Eindelijk onze droom achterna.
Wij wensen ons gezinnetje een ander
2012. Een gezond, en leerrijk jaar. Een nieuwe start voor ons allemaal. Voor de
kinderen in de school en voor ons een huis en werk.
Vreugde, liefde en samenzijn.
En aan al de mensen die de blog
lezen wensen we !!
Al de wensen die jezelf hebt en die je
van anderen hebt gekregen of nog zult krijgen, dat deze mogen waarheid worden.
Dat je naar de wensen kan toegroeien.
Wij hebben al ondervonden dat, voor je
uw doel in het leven bereikt hebt, je toch eerst door een roetsjbaan moet, met
bochten en loopings. Maar één ding weten wij al. Er is een begin, maar ook een
einde aan die roetsjbaan, en onderweg afstappen is geen optie.
Het is vandaag de laatste donderdag van 2011. Het gaat toch snel hé.Het is zo een gewone dag. Het weer is goed, het zonneke schijnt en daarstraks rond 14 uur was het uit de wind en in de zon 17°C.
Vandaag hebben we een echt Frans GSM nummer gaan kopen. Als we met onze proximus kaart bellen is dat vrij duur . Dus een 06 nummer. Vroeger was een 06 nummer een vieze nummer, maar hier begint elk gsm nummer met 06.
Voor Clauke een webcam gekocht . Op hare laptop staat die niet ingebouwd. Dus ook nu kan ze haar mooi gebruind gezichtje via Skype laten zien.
Toen we terug van die Orange-winkel kwamen hebben we uit nieuwsgierigheid de brievenbus geopend. En???? POST. 2 Brieven, ééntje voor Yanneke en ééntje van de fiscus voor ons.
Lap , eerste brief voor ons en al direct de fiscus. Yanneke heeft post gekregen van haar beste maatje Lander. Ze was echt gelukkig en zelfs ontroerd. " Oooh wat lief en hoe mooi, papa mag ik wat op de mama hare faceboek iets schrijven ?"
Voor de rest hebben we ons wat bezig gehouden. Clauke de was gestreken, ikke gekookt en Yanneke heeft via het net al de hoofdsteden van de landen in Europa en de rest van de wereld, vanbuiten geleerd. Daarna een wedstrijdje tussen mama en papa . Kijken en luisteren of wij ook al die hoofdsteden kennen hé Met wat dat kind zich toch bezig houd hé.En ons Yetteke....hangen...
ps; het was een goeie brief van de fiscus.....
Je ziet het hé . We beginnen onze draai te vinden en we beleven een laatste donderdag van 2011 zoals misschien velen......Normaal en huiselijk.
Je zou denken dat we in een God vergeten dorpje wonen. Maar nee hoor.Hier is zoveel te zien , dat je 10 jaar achter elkaar met vakantie zou moeten komen.
Op een 15 km van onze deur ligt een dorpje, typisch Frans, Le Maz Aziel. Nooit van gehoord zou je zeggen. Maar als ik je vertel dat in dit dorpje een grot is waar ze de allereerste pré historische tekening van een mens op een rotswand hebben gevonden. Een tekening van een buffel, dan zeg je :" Och ja, daar heb ik ooit van gehoord".
De grot is in de winter helaas dicht, maar als je op de parking wil geraken om de grot te bezoeken, moet je met de wagen een stuk door de grot. Dit is echt een belevenis. En dan door de grot terug wandelen naar het dorpje. De grot is uitgesneden door een rivier. Mooie watervallen en uitgebeten sculpturen van rotsen. En ook de vogeltjes hebben dorst.(zie foto).
En na een wandeling wij ook. We zijn Café Sports binnengegaan, en wat tappen ze daar? Jupiler. Van 't vat. Warme chocomelk klaargemaakt met verse koeienmelk.
Leven als God in Frankrijk...met nen jupiler.
ps. In Maz Aziel was er veldkoers. Maar geen Sven Nijs.
Een dinsdag is zo een dag dat velen onder ons niet weten wat te koken of zelfs wat te doen. Het zijn enkele feestdagen geweest. Het buikje staat rond van het eten..en wat nu.
De kasten controleren....leeg. Dus , winkelen.
De grootste stad op een half uur rijden is Pamier. Maar wat is hier een half uur rijden??? Als je van Berkenbos naar de Colruyt in Beringen moest, en je had wat pech met het verkeer op de Koolmijnlaan, was je ook een half uur weg. Hier is het zo dat je een half uur aan het rijden bent zonder één auto tegen te komen. De eerste winkel die je dan tegen komt is een Lidl...jaja... De tweede ....nen Aldi... en de derde .....een Carrefour....gigantisch. Eerst naar de Carrefour...Om te tanken, want daar is den diesel goedkoop. 1,23 /l
Willen we den Aldi eens proberen ?
Wij daar naar toe .Maar daar hebben ze nu toch eens alles . Veel meer dan in België. Meer verse -dingen , van vlees en vis. Echt veel meer en...volgens ons Clauke , veel goedkoper. Dus ..Wij karreke vol...Voor de rest van de week..
Ondertussen hebben we ook nog een huis bezocht...NIKS.
En dan terug naar onze Gite. Volle zon. De was hangt zelfs te drogen op de wasdraad. De kinderen spelen in T-Shirt en ons Clauke zit in haar topje (zie foto) en haar kousenbroek ( mocht ik niet fotograferen) in de zon met de verrekijker, naar de herder te gluren, die zijn......koeien...samen met zijn honden ...aan het hoeden is.
Wat doet een mens dan...als alles in Frankrijk dicht is. We gaan wandelen.Gisteren hebben we ergens in een bosje een ruïne gezien. Wie weet , als we aan die ruïne een grote stacaravan zetten, kunnen we daar in wonen en op ons gemak dat ding renoveren.
Het zonneke schijnt weer erg fel. Het is echt warm voor de tijd van het jaar. De ezels bij ons aan de ferme liggen er ook zalig bij.
Sorry dat ik er over bezig blijf, maar de natuur hier....ongelooflijk. Daarstraks was ik effe buiten en ik betrapte me er op dat ik naar niks aan het luisteren was. Geen wind...geen geluiden...echte stilte. Dat is iets wat ik eigenlijk nog nooit had gehoord. Je moet zelf maar eens buiten gaan staan en luisteren naar de stilte...als die er al is. Wij wandelen dus ...wat een utzicht en wat een velden en weides waar we ongestoord over stappen. En dan de ruïne...effe slikken..Clauke ziet dit dus echt zitten hé. Ik verschiet er nog elke dag van.
En dan op de terugweg lopen we langs onze buurman, de boer..., en zien wij en onze kids gewoon een koe kalveren.
Binnen enkele dagen moet er hier op de ferme nog een berggeitje lammeren en een ezel.
Wat hebben de kinderen ..en wij..hier toch een ervaring aan het leven mee te maken !!! Het meoet voor de kinderen en de mensen uit de jaren 30 en 40 toch een levensverijking geweest zijn.
