Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
31-01-2012
Uit het putje
Het is geleden van donderdag, ik weet het. Maar we zaten in een putje. Vrijdag 27 januari hadden we afgesproken om een tweede keer naar de woning in Arnaud-Guilhem te kijken.Maar eerst eens door de carwash met den auto. Op het midden van de parking van een groot warenhuis staat dan een wasstraat met 3 borstels in openlucht. 4 euro en we zijn vertrokken. Eerst spoelen, dan inzepen, dan met de borstels over den auto, dan terug en dan....machien kapot. De borstels zijn gestopt in het midden van de wagen. Al goed dat ik de deur nog open kreeg en zo kon vertrekken. 5 uur later zijn we daar terug langs gereden en dat machien stond daar nog altijd zoals wij dat hadden achtergelaten. Niemand die er naar kijkt. La France op zijn best..
Het weer was niet zo denderend maar toch hebben we de omgeving van de woning, de mogelijkheden en de woning zelf nog eens zeer goed geïnspecteerd.We hebben gemeten en getekend. Trouwens een pluim voor de verkoper. Die had geduld en heeft echt moeite gedaan. Bij onze thuiskomst hebben we alles geëvalueerd en geteld.We moeten ons budget wat in het oog houden hé . Als we een bod zouden doen dat ongeveer 20.000 lager zou zijn dan de oorspronkelijke verkoopprijs, zouden we er geraken. Met moeite, ...maar die moeite hebben we al genoeg gedaan, dus waarom nu ook niet.20.000 lager , dat kan hier eigenlijk wel hoor...Ze willen persé verkopen...Crisis.. Zaterdag en zondag werken de kantoren niet, dus wachten tot maandag om een bod te doen. We hadden ons voorgenomen om op zaterdag naar Lourdes te gaan, doch het weer heeft roet in onze plannen gegooid. Vrijdagavond is het flink beginnen te sneeuwen.Op enkele uren lag er een mooi wit tapijt. Zaterdagmorgen was die sneeuw echter weg, maar het voorspelde eigenlijk niet veel goeds. Dan maar naar de winkel. De kinderen hebben schoenen nodig en hier is het nog solden tot 14 februari. En toen kwam het. De telefoon. Het huis was verkocht. In Frankrijk zijn er meerdere kantoren die hetzelfde pand verkopen, en de eigenaar mag zelf ook nog verkopen. Het was op dat moment om....(ze ) op te eten. Zondagmorgen weer slecht weer. Ganse dag binnen zitten...Tja, we zijn het niet meer gewoon hé.. Voordeel....Op die momenten kan je veel babbelen... Plannen maken...Wat gaan we doen.. De tijd wordt alsmaar korter. 18 maart moeten we hier weg. We gaan terug ...Terug naar België.. Huis zoeken om te huren, werk zoeken, en dan maar hopen dat we onze draai terug vinden.. Van zondag op maandag heb ik niet in mijn bed gelegen....Denken, denken en denken. Geen oog dicht gedaan. Clauke heeft in haar bed gelegen maar ook niet geslapen. En dan zit er onder de plankenvloer van onze kamer ook nog een marter de hele nacht rond te lopen.... Een lange nacht...gevolg, je kan niet meer nadenken en je moet verdomd oppassen dat je niet kriekel wordt op elkaar.. Ik moest en zou mijnen beste vriend René bellen...Daar had ik echt nood aan. En al kon hij niet veel zeggen of raad geven, het deed me echt deugd. Hij heeft geluisterd. Claudia heeft ook haar beste vriendin gebeld. Ook Clauke had er deugd van. Moet je weten dat René in het zuiden van Spanje woont , en Annick in Indonesiê ...Ja ik weet het...we gaan het ver zoeken, maar we zijn mensen van de wereld. Maandag, dus gisteren was het zeer mooi weer. Na de skype sessies zijn we een zeer lange wandeling gaan maken. In het begin hebben we niks gezegd , maar langzamerhand kwamen ideën en veronderstellingen en terug conclusies en voorzichtige plannen. We geven nog niet op, we gaan er mee door . Wie weet gaan we verder. Spanje? Portugal....wie weet. Vandaag is het weer terug slecht, we hebben de hele dag gepoetst, gebakken en op internet rond geneusd....
Maar belangrijk.....Wat het ook moge zijn.....we zijn uit het putje , en vooral alweer een heel stuk naar elkaar gegroeid.
De binnenkoer van de woning , die zou dienen als terras omdat we van het gebouw ervoor een mooie gite zouden maken.
Deze ruimte gaf uit op de binnenkoer. Er was een deur om van buiten naar binnen te gaan. Deze ruimte zouden we gebruiken om in te richten als " koude bakkerij " of als restaurantje.Daar waren we nog niet uit. In een omtrek van 10 km was er nergens een boulangerie te bespuren. Dus dit was welgekomen voor de inwoners.
De keuken, Daar de openhaard hier niet op zijn plaats was, zouden we deze afbreken
De zolder Er waren wel 3 slaapkamers , dus eigenlijk genoeg, maar bij een slaapkamer hoorde ook een badkamer. Dus 2 badkamers in de woning. We zouden de zolder inrichten voor de kinderen . Dan konden we de andere slaapkamer verhuren alsc chambre.
Gisteren,
woensdag. De kinderen hebben dan geen school. Je went er wel aan. Nadeel is dat
je op donderdagmorgen een maandaggevoel hebt. Twee maal een maandaggevoel in
een week. Maar positief is dat je ook twee maal een zaterdag of zondaggevoel
hebt.
We
hadden afgesproken met de lagere school van Berkenbos, het 2de
leerjaar van juf Jolien, om samen met de kinderen van die klas en ons Yetteke
te skypen. Om kwart voor elf ging de piep van de computer. Daar waren de
kinderen van 2B en de juf. Helaas zonder geluid. Zij hoorden ons wel, maar wij
hun niet. Hoe dan ook, ons Yetteke heeft toch een half uur gepraat en
geschreven naar de kids en de kids uit 2B hebben via juf Jolien geschreven hoe
het met hen gesteld was. Leuk. Ons Yetteke was dan ook heel blij. Volgende keer
beter, en met geluid.
Om
14 uur hadden we afgesproken met een Immo kantoor in Saint Martory. Dat is van
hier een uur rijden richting Lourdes. Meer naar de Haute Pyrenée. Kan je je
voorstellen dat, wanneer je in Heusden woont, je effe naar Leuven rijdt om naar
een huis te kijken? Ja, er zijn zo mensen, maar de meesten zijn honkvast en
blijven zowat in de buurt van hun dorp waar ze zijn opgegroeid. Hier is dat ook
wel, maar 65 à 70 km is hier echt geen afstand.
De
streek waar wij aankwamen is de Haute Garonne streek. Korter bij de bergen en
nog groener dan de Ariège, waar we nu wonen. De man in het kantoor vertelde ons
dat we naar het huis gingen kijken waar we naar gevraagd hadden, maar hij
vertelde ons erbij dat dit huis niet zo geschikt was om onze plannen uit te
voeren. Hij zou ons eerst meenemen naar Arnaud-Guilhem. Een middeleeuws dorpje
boven op een berg. Clauke en ik hadden zo iets van;Wat zullen we nu weer te
zien krijgen.
Liefde
op het eerste gezicht.
De
klik was er, althans bij mij. Alles wat we wensten was er in die woning. Alleen
nog een beetje werk. Maar toch, we hadden het gevoel dat dit het soort woning
is dat we zochten.
We
zijn dan ook nog naar dat eerste huis gaan kijken, waar we uiteindelijk voor
kwamen. Eén kamer hebben we gezien, en natuurlijk de buitenkant. Dan hebben we
tegen Johan, de makelaar gezegd: Het hoeft niet meer, dit is niet wat we
willen. Na het bezoek zijn we nog eens teruggereden naar het huis in
Arnaud-Guilhem. We hebben van de streek en van de woning wat fotos genomen. En
oordeel zelf maar.
Vrijdag
gaan we terug. We gaan ook iets verder in de streek om te kijken wat dat heeft
te bieden. Doch wat we al gezien hebben zijn uitgestippelde fietsparcours naar
Lourdes en naar de grote stad Saint Gaudens. En dat allemaal aan de voet van de
hoge Pyreneeën.
Na
vrijdag denken we nog na en doen we een bod.
Heilig
Paterke, Peter en Esmeralda Thanks
Yette aan het Skypen met de klas 2B van Juffrouw Jolien van haar vorige school in Berkenbos
Middeleeuwse brug over de Garonne in Saint Martory
Het huis dat we het eerst zagen en waar we eigenlijk niet voor gekomen zijn.Maar toch ..!!
Er is iets mee te doen
Het kerkje van Arnaud-Guilhem met op de achtergrond de Pyreneeën
Als
de kinderen naar school zijn, en de boodschappen zijn gedaan, dan gaan we
meestal joggen. Niet elke dag, want voor de knoken is joggen op straat ook niet
altijd even goed. Als we niet gaan joggen, dan gaan we een toer wandelen.
Vandaag
wil ik je toch even laten zien , dat een Fransman niet alles even nauw neemt. Wij
als Belgische toeristen vinden Frankrijk mooi, romantisch, knus en gezellig. La
douce France.
De
werkelijkheid is soms heel anders. De Fransen hier in de Ariège, hechten totaal
geen belang aan hun woning. Vele woningen zijn vervallen, zowel van binnen als
van buiten. Er ligt puin, drek en rommel. Een overvloed aan schroot. Je kan je
niet voorstellen wat een kapitaal aan tractoren, dorsmachines en wrakken van wagens
en karren er aan de rand van hun woning ligt.
Koeien
die in het slijk staan. Trouwens, ik heb bewust daar geen foto van genomen,
maar de boer die eigenlijk onze buur is , heeft bijna iedere dag een dooie koe
of kalf liggen. Geen ziekte , maar verkommerd, uitgemergeld Schande.
Onverzorgde
paarden. Heel veel honden, die , als ze wat gevaarlijk zijn , gewoon opgesloten
worden in een afgedankte auto.
In
België denk ik dat zowat iedereen een grasmachine heeft. Hier bestaat er zelfs
geen winkel waar ze die dingen verkopen.
Ik
heb wat fotos genomen van huizen en/of boerderijen, maar de gewone T1,2,3,4,5,
huizen hebben evenzeer veel rommel rond de deur. Wat is T1,2,3,4,5,? Dat zijn
standaard type woningen die men hier bouwt. Hoe hoger het getal bij de T hoe
groter de woning.
Misschien
begrijp je nu wel waarom het voor ons zo moeilijk is om een huis te vinden. We
leggen nochtans de lat niet hoog , en kijken door het puin en de rommel heen maar
!!! Iets mag het toch hebben hé voor dat geld. Zo een boerderij die op
instorten staat en waar wat grond bij is, waar je eigenlijk niks mee kan doen
als je geen landbouwer bent, kost al vlug 250 tot 300.000 .
Echter er
is een mooie kant aan de streek.
Ik
zei tijdens de wandeling tegen Clauke dat het wild hier precies een winterslaap
hield. Mijn woorden waren nog niet koud of er liepen drie herten voor ons over
de weg ,de weide in. En dan de herder met zijn 100 schapen en zijn handen. De
roofvogels die boven je vliegen. De vergezichten en mooie uitzichten.Daar kom je dan toch voor hé.
Er zijn soms momenten dat er echt niks speciaals in een dag gebeurd. Vandaag is zo een dag. We hebben afspraken gemaakt om huizen te bezoeken. Woensdag rijden we richting Lourdes. Er staan daar nog ontzettend veel woningen te koop. Maar vandaag was het een mindere dag qua weer. Geen zon , af en toe een beetje regen.Maar weer goed van temperatuur. Als ik vertel dat we een wandeling van 2 uur hebben gemaakt, dan zal je dat weinig deren. Doch dat zijn momenten waar Clauke en ik serieuze gesprekken hebben.Voor ons zijn dat zeer belangrijke momenten. Wat ons opvalt is dat de Fransen zeer slordig zijn. Ze schenken geen aandacht aan de rommel die ze buiten, langs hun woning , achterlaten. Ik zal in de volgende eens wat foto's trekken van de smurrie en het puin. Om half 5 is de school uit. Deze week gaan de kids niet naar de Claé. Thuis gekomen is het huiswerk maken. Lezen, vertalen en al de Franse kolonies van buiten leren. Ja ja, we zijn nu in Frankrijk, dus moeten ze hun aanpassen aan de leerstof. In België zullen ze waarschijnlijk niet over de Franse kolonies leren. Verassing!!!! Yetteke kreeg enkele mailtjes. Van Marijke. Van Charlotte. En van haar klas in Berkenbos. We hebben gevraagd om te skypen op woensdag rond 1 uur. Dat zou fijn zijn . Juf Jolien....zorg ervoor hé..Als het kan tenminste... Mama had vandaag gezorgd voor een pannekoekenfestijn. Pannekoeken met bruine suiker(die hadden we van Heusden meegenomen) Confituur en Choco. Siroop, dat missen we hier.Je kan het nergens vinden. Ze heeft iets speciaals in de pannekoeken gedaan. Yetteke werd zowaar een hond. Yanneke een stuise vogel (struisvogel) Clauke een schele Cochon(varkske) en ik.......Raad maar....
Gisteren
hebben we afgesproken om een luie zondag te houden. Dus uitslapen, op het gemak
ontbijten en de kinderen weer wat kookles geven. Voor als we met pensioen zijn
hé.
Gevolg:
Uitslapen !! Om 4 uur was uwe schrijver uit de veren. Klaar wakker.
Koffie
gezet, de krant gelezen op het internet en dan .Clijsters - Lee. Ik heb het me
niet beklaagd. Zo spannend.
Rond
half 9 zijn mijn vrouwen opgestaan. Eentje wilde gekookt eitje en 2 andere omelet.
Tja, dan weet je als papa wat je moet doen hé.
Deze
middag zou Yanneke ons verassen met pizza. Gewoon een hapje. En vanavond had
Yetteke beloofd om vegetarische lasagne te maken. Zo gezegd, zo gedaan.
Heerlijk
om zo enkele dochters te hebben.
Ondertussen
heeft Yanneke ook nog wat geskypt(nieuw werkwoord) met haar BFF best frend
forever (of zoiets), uit Indonesië. Ik heb met onze Bram gebeld, die in
Oostenrijk zit.
Emelie
maakt het daar ook zeer goed. Je ziet, kinderen passen zich behoorlijk vlug
aan.
Conclusie
van de dag..De pizza was zeer lekker. Naar het veldloop en veldrijden gekeken.
Naar buiten gekeken. Heerlijk weer, alleen wat koude wind, en als laatste een
overheerlijke lasagne uit den oven gegeten.
Dit
wou ik eigenlijk al een hele tijd zeggen. Bedankt dat er zo veel mensen onze
blog lezen. Soms ben ik wel een beetje verveeld als ik echt niet weet wat te
schrijven. Niet iedere dag maken we dingen mee die het vertellen waard zijn.
Dus sorry wanneer ik eens een dag oversla. Toch is het fijn wanneer we mails
krijgen of reacties op de blog.
Wees
zeker niet bevreesd om te reageren en /of te vragen over wat jullie toch nog
eens van ons wilden weten. Het is alleen maar motiverend voor ons als we ook
reacties krijgen. Maar toch, massaal, bijna 12.000 bezoekers ..bedankt.
Zoals
gezegd dus vandaag op huizenjacht in Castelnaudary.
Castelnaudary
is volgens onze tomtom, anderhalf uur rijden. Dus om 9 uur vertrokken om daar,
zoals afgesproken om half 11 te zijn. Het huis wat we zagen was mooi. Het heeft
echt vele mogelijkheden om chambres te verhuren, table dhote te organiseren en
zelfs voor Peter en Esmeralda is eer een leuke plek, aan het zwembad om hun
motorhome te zetten. Doch Het ligt tussen een oprit van een drukke péage en een
industrieterrein. Wij hadden zo direct iets van hier niet. Om stress te krijgen
kunnen we beter op de Koolmijnlaan gaan zitten, maar zeker niet hier. Dus niks.
We moeten wel zeggen dat we zeer fijn ontvangen zijn door de eigenaars. Maar
als je echt tussen de regels kon luisteren wat ze vertelden, vluchten ze ook
weg omwille van het kabaal.
Dan
verder naar Carcasonne.
We
rijden door de Longedoc-Roussillonstreek. Ook zeer mooi. Velen onder ons zien
de wijngaarden in de zomer in volle bloei. Maar in de winter, als de struiken
zonder bladeren zijn en mooi gesnoeid, geeft dat toch ook een prachtig beeld.
Ik
heb al heel mijn leven het gevoel gehad dat ik in een vorig leven, geboren ben
in de Cité van Carcasonne. Je gaat nu denken dat de schrijver hier te veel wijn
drinkt en begint te ijlen, maar nee. Carcasonne heeft me altijd op één of
andere manier aangetrokken. De stad, de Cité, de Tempeliers, boeken die ik heb
gelezen, kortom Carcasonne en de Katharen hebben is met mij. We zijn er naar
toe gereden, en het was precies of ik nooit ergens anders ben geweest. Een
grote stad, en vlot met de wagen naar de plek waar we wilden zijn. Zonder
tomtom. Onderweg vroeg ik aan Clauke of het haar wel interesseerde om zo een
oude stad te gaan bekijken. Het is jouw droom zei ze,Maar voor de rest wil
ik het wel eens zien. Tijdens onze wandeling in de Cité was Clauke de eerte
die zei: Mooi, hier komen we snel terug naar toe. Je ziet het hé, we passen
echt bij elkaar. We bezochten ook de mooie en indrukwekkende kathedraal met zijn spuwers en zeer mooie loodglazen.
Castelnaudary en de streek rond Carcasonne is
ook zeer bekend van de cassoulet.
Cassoulet is een regionale specialiteit van de Midi-Pyrénées, gebaseerd op bonen en
vlees. Drie steden strijden om het beste recept: Castelnaudary, Carcassonne en Toulouse.Wat
de cassoulet zo smeuïg maakt is het toegevoegde ganzenvet of eendenvet.De ingrediënten
bestaan onder andere uit: witte bonen ('Haricots lingots'), water,
tomatenpuree, zout, kruiden, gekonfijte eendenboutjes ('manchons de canard
confits'), worstjes ('saucisses de Toulouse grillées') en eenden-, ganzen- of
varkensvet.
Dus wij
konden niet anders dan in een plaatselijk restaurant te Carcasonne, dit te gaan
eten. Lekker.
Fijne dag,
lekker gegeten, mooie wandeling gemaakt. Een leuke uitstap
Vandaag,
geen zonnige dag. Het is te zeggen. Hoog op onze berg is het bewolkt. Heel af
en toe een bui, maar die stelt echt niks voor. We zien vanaf onze berg wel dat
het boven de toppen van de Pyreneeën zonnig is.
Vandaag
is het geen joggendag, maar een wandeldag. 2 uur wandelen, zal even goed doen
dan een uurtje joggen.
Gisteren
heeft Clauke een pand gevonden in Castelaudary. Ze heeft om meer informatie
gemaild met de eigenaar. Vanmorgen heeft die brave man een bericht
teruggestuurd dat we mochten bellen. Dus vanmorgen gebeld. Wat blijkt! Het
gesprek ging in het Duits.
Tja,
we leven in Europa hé. Morgen om half 11 hebben we afgesproken. Castelnaudary
ligt tussen Toulouse en Carcasonne. Zo een 60 km in vogelvlucht hier vandaan.
We zijn benieuwd, en vooral, Clauke en ik hebben er een goed gevoel bij..Dus,
morgen meer..
Spannend
hé.
Zoals
ik eerder schreef zijn we vandaag gaan stappen. Mooie vergezichten, een beetje
wind en af en toe een bui waar je eigenlijk niet nat van wordt.
De
natuur heeft hier ook zijn sterk vertraagd verkeer en zijn files. Zo kwamen we
een 9 koppige familie rupsen tegen die gezapig al slingerend over de weg
paradeerden. Mooi en netjes achter elkaar. Grappig.
En
dan .Het huis van onze dromen.Een
vervallen kerk. We waren al aan het fantaseren hoe we dit gebouw zouden
opknappen en inrichten. Alleen is er een kerkhofje bij. Maar ja zolang die ons
gerust laten
Op
één van de fotos zie je ook ons huis waar we nu wonen. Je ziet er onze auto
bij staan.
Om
half 6 zijn we de kinderen van school gaan halen. Die is uit om half 5 maar ze
willen zo graag nablijven om te spelen en om Frans te praten. Vandaag kregen ze
frieten met konijn en mosterdsaus. Voor de eerste keer heeft Yanneke geklaagd
over de saus. Ze vond het vies. In 1980 was ik bij het leger in Duitsland. Bij
elk gerecht kreeg je daar mosterdsaus. 8 maanden lang. Van toen af heb ik nooit
nog mosterdsaus gegeten.
Een
appel ..valt .
Vandaag
mocht ons Yetteke een mooi pakje van haar meter ontvangen. Het doet me denken
aan Elke op Facebook die het had over een meter en een peter. Wel supermeter!!!
Echt. Niet om het cadeautje, maar .gewoon .een supermeter.
En
die woont nog veel verder dan wij In naam van Yetteke dikke kus.
Ik
zei het vanmorgen al tegen Clauke. De lente hangt hier al in de lucht.
Tijdens
het joggen, merken we dat de boeren de velden al aan het bewerken zijn. We
horen het geroep van de kraaien, maar vooral van de roofvogels en de zingende
roodborstjes. Die zitten hier in overvloed. Roodborstjes, echte kraaien en vele
vele roofvogels. Kleinere valkjes en gigantische buizerds. Schrik hebben die
niet echt, want als je komt aanlopen, blijven die mannen gewoon op hunne tak
zitten.
De
lucht is helder en er is echt veel zuurstof.
Voor
de volgende dagen, uitgezonderd zaterdag geven ze echter regenweer. Het is eens
iets anders hé.
We
hebben het over een andere boeg gegooid wat betreft huizen zoeken. Een maand
aan de stuk hebben we zo een 15 km rond Artigat gezocht. Waarom, omdat onze
kinderen hier naar school gaan en omdat ze er goed zijn. Ze zijn vrolijk, goed
gezind en gaan graag naar de school. Maar dan danken we ook, nu kennen ze nog
niet al te veel Frans, dus wat maakt het uit om elders naar school te gaan.
Misschien egoïstisch, maar toch, het gaat om onze familie toekomst.
Dus
zijn we vandaag een aan de andere kant van Artigat gaan zoeken. Resultaat is er
niet echt, maar richting Carcasonne hebben we toch al iets gevonden. We houden
jullie op de hoogte.
Tegen
de kinderen waren we aan het zeggen, als papa en mama 25 jaar getrouwd zijn,
moeten ze zelf maar eens koken. Een goed idee. Vandaag was het dus de beurt aan
Yanneke om een lekker gerechtje te maken. Ze moeten ooit eens beginnen met te
leren koken hé. Gemengde sla met zonnebloemolie en wijnazijn, gebakken spekjes
en krokante scampi. Moesten we 3 maanden geleden olie en azijn op de sla doen,
ze zouden het niet opeten. Nu doen ze het zelf. Reden!! Dit krijgen ze in de
school als voorgerecht.
Terwijl
mama met Yetteke aan het oefenen is in de leesboek, is Yanneke geconsentreerd
aan het koken. Trouwens, Yetteke heeft een dictee gemaakt en ..0 fouten. Goed
hé..(moedig haar maar wat aan. yetteke@live.be
)
En
het was lekker. Alles op. Voor de kinderen te weinig. Voor ons genoeg. Ja ja,
niet alleen in de zomer eet je hier sla, neen, dit is hier bijna dagelijks
kost.
Je
moet de kinderen eens bezien, gezonde wangen en een gezonde kleur. Reden genoeg
om het hier niet op te geven.
Het
is woensdag, de kinderen hebben hun vrije dag, dus het wordt een luie dag.
Uitslapen, ontbijten, wassen en dan eerst nog wat Frans lezen en leren met de
kinderen.
Vandaag
gaan Clauke en ik ook afzonderlijk joggen. Er moet toch iemand bij de kinderen
blijven hé.
Het
is een luie dag. Mooi weer, volle zon. Onze geitjes en ezels liggen er ook lui
bij. Tja waarom niet hé.
Le
Fossat ligt enkele kilometers van het kunstenaarsdorpje Carla Bayle. Carla
Bayle ligt op de top van een berg en telt ongeveer 700 inwoners in de zomer. In
de winter is het leeg. De kunstenaars zijn er niet, Er is 1 restaurant wat
gesloten is en vooral geen cafées. Raar toch.
Het
is in de zomer zo toeristisch en toch geen café. (Als we dat hier eens beginnen
).
Aan
de voet van het stadje ligt een groot meer. In de zomer wordt er hier gezwommen
en aan watersport gedaan. Carla Bayle heeft een mediterraan klimaat. En je
voelt dat ook. 18 januari en tijdens de wandeling rond het meer zo een 17
graden. Er staat een klein beetje wind, en daarom voelt het kouder aan.
In
Carla Bayle hebben ze ook een school. Het is daar waar onze meisjes Franse les
volgen op donderdag.
Als je definitief ingeschreven wordt in Frankrijk, dan moet je ook naar de hoofdstad van de Ariège, en dat is Foix. Foix is ongeveer een half uurtje rijden.En daar is de préfecture. Dus , nadat we de kinderen hadden afgezet aan de school, zijn we doorgereden naar Foix. Het beloofd weer een zonnige en prachtige dag te worden. Onderweg schijnt de zon al fel en de toppen van de hoge Pyreneën zijn weer helder te zien. Als we bijna in Foix waren aangekomen,zagen we een zeer groot kasteel op de rotsen. Prachtig. Clauke wou niet alleen op zoek naar de préfectuur, maar, daar het hier ook solden zijn , wou ze gaan shoppen.
Ik had mijne jas thuis vergeten, maar ik had beter mijnen geldbeugel vergeten.
Maar geluk. De winkels gaan hier pas open om 10 uur. Dus wij waren nog iets te vroeg. Foix bestaat uit een oud stadsgedeelte en een nieuwe. Die nieuwe stelt helemaal niets voor. Banken, post etc.... maar geen winkelstraten zoals in Hasselt of Antwerpen. Het oude stadsgedeelte is wel mooi. Smalle steegjes met winkeltjes van allerlei. Zelfs een Belgische frituur. Met frikadel special, servela en stoofvlees. Maar niet open. En ja....ik mis het ook niet. Wij hadden onze wagen op een betaalparking gezet. Ook dat viel mee. 0,20 voor een uur. Van Foix naar Pamier. Want daar zijn wel kledingwinkels. Trouwens we moesten ook nog andere inkopen doen. s'Middags zijn we echte Franse Cassoulette gaan eten. Worst, spek, eendenbout en witte bonen in tomatensaus en een derde frans brood. Daarbij allebei nog een karaf rosé....17 Je kan het er zelf niet voor klaarmaken. Dat is hier in Frankrijk wel echt goedkoop...Uit eten.
Toen wij na het winkelen terug in de auto stapten, stond de temperatuurmeter op ....21°C.. Jawel, in de volle zon.
Dan naar huis. Clauke de strijk nog gedaan , ik effe huizen gezocht en dan de kinderen halen. Ook die stellen het goed. Ze eten zoals grote mensen en hebben , vooral , een goei kleur. Ze beginnen al enkele Franse zinnen te vormen en praten tegen mekaar al enkele woorden Frans.
En morgen... Dan is het woensdag en hebben ze weer een vrije dag.
Maandag. Weekend is gedaan, dus kinderen terug naar school. Zoals gebruikelijk beginnen we onze dag met een uurtje joggen. Clauke en ik hebben hier een parcour gedaan met hoogte verschillen van om en bij de 200 meter. Op 10 km lopen wij normaal 56 minuten.Nu doen we op 8 km 54 minuten. Maar de ene keer is het trappen doen, en de andere keer is het alsof we van een glijbaan lopen. Zo stijl naar boven en naar onder.
Daarna douchen, eten en dan weer op huizen jacht. Vandaag gaan we 3 huizen zien. Het eerste hebben we zelf gevonden. Er is hier een pad in een weide, en tussen de struiken staat een huis. We hadden dat al enkele keren gezien, maar vandaag besloten we om er ook echt naar toe te gaan. Aan de hand van de foto's zie je wat we hier vinden. Het zijn vervallen huizen met stallen en veel grond, die dan te koop staan voor om en bij de 100.000 . Daarna zijn we naar een dorpshuis geweest. Naast een sportveld. Helaas geen foto, maar een korte beschrijving.
Het huis heeft een kelder, gelijkvloers en een veranda, maar als je wil gaan slapen , moet je in je pyama naar buiten en de buitentrap naar boven nemen.110.000 met ongeveer 15 are grond. Niks voor ons dus.
Dan naar Artigat. Tijdens de oorlog lag hier een spoorweg en een stationsgebouw. Leuk en mooi en eigenlijk wel interessant.Maar zeer kort bij een drukke weg. De spoorlijnen zijn vervangen door de drukke weg. Prijs ???? Dat weet ik niet zegt de makelaar, maar doe een bod. Tja , voor een euro wil ik het dan wel !!!. Zo zie je , het is niet makkelijk.
Voor hetzelfde geld waren we de boerderij aan het opmaken die we eerder zouden gekocht hebben. Maar helaas kon dit volgens de expert toen niet doorgaan.
Het is van woensdag geleden dat je van ons nog wat hebt gehoord. Reden!!! Tja, wat is de reden. Donderdag is er hier in Le Fossat een wolk komen hangen. Die zorgde ervoor dat het de hele dag mistig was. Wat doe je dan met zo een weer, niks. De kinderen naar school, en terug gaan halen. Dat is het. Jaja mensen, ook hier kan je soms wel eens balen.We blijven ten slotte ook maar gewoon doen hé. Op donderdag dus niks te beleven. Tja , dan heb je ook niks om te vertellen hé. Vrijdag de 13 de. We zijn weer naar een huis gaan kijken in Pailhais. Weer niks.....terug balen... Zaterdag . Nog steeds hangt die wolk hier. Het is koud en mistig. Ook in ons kopke. Gelukkig dat de kinderen hun best doen in de school.Nochthans vandaag(zaterdag) waren ze slecht gezind. Ze luisterden niet en waren ambetant. Of zou dat aan ons gelegen hebben??? Vandaag , zondag , heeeeerlijk weer. Warm in het zonnetje. Eerst uitslapen. Dan uitgebreid onbijten met zelf gemaakte pistolets. En dan naar de alternatieve markt in Montbrun-Bocage. Super. Rasta kapsels en hippie's in overvloed. Echt iets uit mijnen tijd. En ik loop er dan bij met een pas gestreken hemdje en een keurige broek. Och ja . Op de markt niks dan producten die de mensen zelf maken en/of oogsten. We hebben er een overvloed van verscheidene kruiden gekocht, aan prijzen waar van je in België of elders maar kan dromen. Heerlijk. De mensen die onbezonnen en zonder stress kunnen ...."overleven". prachtig. Dan zijn we met z'n vieren een berg op geklommen om een ruine van een kasteel te bezoeken. Eindelijk hebben we ons huisje gevonden. Helaas is er nog veel werk aan. En??? kunnen we dat betalen....och; grapje hoor.
Dan naar huis. Onderweg hebben de kinderen ons nog op een pintje bier getracteerd. Ferm hé. Stiekem hebben we het zelf maar betaald. Ach ze zijn zo lief. Dan thuis...Goesting in hapjes. Maar dat kennen ze hier niet echt. Dus....kroketten gemaakt en kipnuggets en fishsticks...Lekker.
En voila, zo is de zondag bijna om en morgen is het weer school en zullen wij weer verder zoeken....In Frankrijk of in Belgiê?????
Woensdag is de vrije dag voor de kinderen. Geen school, dat wil zeggen dat ze gisteren al wat langer mochten opblijven en dat ze vandaag mogen uitslapen. Ook goed voor de mama. Doet haar ook deugd om effe te blijven liggen 's morgens. Als je dan al veel vroeger wakker bent dan de rest, wat doen we dan? Brood bakken natuurlijk. Mayonaise maken. (Hier lukt het zeer goed met de zonnebloemolie Tom) en van die mayonaise ,maken we een verse lekkere tartaar. We hebben de woensdag gedoopt tot frietjesdag met gebakken vis. Na het ontbijt is de afspraak om samen met de kinderen te lezen in Franse schoolboeken. De kinderen zien het zitten en beginnen de verhalen die ik eerst voorlees bijzonder goed te verstaan en met hun eigen woorden te vertalen. En dan is het hun beurt om te lezen. Daarna worden er vragen gesteld , in het Frans en moeten ze via hun tekst het juiste antwoord formuleren. Ik ben echt fier op de girls. Ze doe het graag, doen moeite en maken ferme vorderingen. Daarna is het ....buiten spelen. Het is warm, de zon schijnt en we besluiten om lekker buiten te eten. Heerlijk, zo een vrije dag in het midden van de week. Nadeel....We kunnen niet op zoek naar huizen. Dat doen we de meisjes niet aan. Maar morgen vliegen we er eens zo hard tegen aan.
Ach ja, morgen krijgen ze in de namiddeg hun eerste Franse les...benieuwd.
Gisteren,
maandag, zijn we de hele dag in de weer geweest, op zoek naar een geschikte
woning. Het is echt niet makkelijk.
Onze
kinderen blijven nu iedere dag in de clae tot half 6 s avonds.
Daarna
is het boterhammekes eten en dan oefenen. Yanneke heeft de vervoeging van Etre
in al de tijden moeten leren. Wij verschieten ervan hoe snel die daar mee weg
is. Ook deze morgen aan het ontbijt wist ze heel vlot al de vervoegingen op te
zeggen. Wiskunde is voor haar geen probleem, want hier zijn ze nog iets achter
dan in Berkenbos. Lezen begint te vlotten. Ik verschiet er van maar Yetteke
leest precies beter dan in België.Vandaag zijn de kinderen naar de bib geweest.
Dus morgen tijdens hun vrije dag zal het weer oefenen zijn.
Het
is hier sinds vrijdag zeer mooi weer. Gisteren avond was er volle maan. Zeer
mooi. Door de sneeuw op de Pyreneeën verlicht alles veel meer dan in België.
Het zal misschien ook komen omdat er in de wijde omtrek geen enkele straatlamp
te zien is.
Vanmorgen
had het hier dan ook ferm gevroren. Alles zag wit. De maan scheen nog steeds
helder en de zon was stilletjes aan het ontwaken achter de bergen. Knap.
Toen
we vanmorgen de kinderen naar school brachten, zaten we in de ..koeien file.
De
boer bracht zijn koeien, over de straat, met een 10 tal honden, naar een andere
wei. Komen we er vandaag niet, dan morgen wel. Geduld, een mooie deugd. Gevolg,
juist op tijd in de school. Maar waar wij ons toch zorgen over maken. Het
blijkt hier een dagdagelijks tafereel te zijn en daardoor te laat komen!!! Wat
maakt het uit. De boer en de koeien leven niet op ons tempo Zalig..
Om
9 uur zijn we gaan joggen, in de volle zon. Al het vrieswit was al weg. En in
de namiddag zit je dan op je terras, net niet te puffen, maar het is lekker
warm.
Weer
een zalige dag.
Claudia
heeft haar droomhuis gevonden. De mensen waren super vriendelijk en hebben ons
zeer hartelijk ontvangen op hun terras in de zon.
Nu
nog een droomsponser vinden om het verschil tussen ons budget en hun vraagprijs
goed te maken.
Na een luie zaterdag voor de kinderen, maar niet voor ons. Wij hadden 's avonds een feestje met de buren en hebben tot 3 uur in de namiddag zitten koken. Hadden we besloten om vandaag , bij het mooie weer 17°C , een uitstapje te maken naar Mirepoix. Mirepoix ook een keukenterm. Grof snijden van groenten voor een bouillon te maken. (J leert hier nog iets héà
Het tussen Carcassonne en Foix gelegen stadje Mirepoix
is voor een belangrijk deel een goed bewaard gebleven middeleeuws stadje.
Bezienswaardig zijn de St-Maurice kathedraal en het Place des Couverts, geheel
omgeven door houten overdekte galerijen en vakwerkhuizen, waarvan het
Consulshuis onbetwist het meest originele is.
Mirepoix wordt in de vijfde eeuw voor het eerst in de geschiedenis genoemd.
Sporen van vroegere bewoning wijzen op aanwezigheid van Kelten en
Gallo-Romeinen. Vanaf 1060 zijn er duidelijke aanwijzingen van een vestiging
langs de oever van de Hers.
In 1209 werd door Simon de Montfort, tijdens de kruistocht tegen de Albigeois
(Katharen), het feodale kasteel bij Mirepoix ingenomen. De Montfort schonk het
kasteel aan één van zijn luitenants, Guy de Lévis. Toen begon een nauwe band
van Mirepoix met de burchtheer in zijn huis.
In 1279 was er een overstroming, die werd veroorzaakt door het doorbreken van
een rotswand bij het Lac de Puivert. Het dicht bij de rivier gelegen Mirepoix
werd volledig overstroomd. Er zijn nog overblijfselen te vinden bij de bron van
de Cordeliers en de oude kloosterpoort.
Guy Lévis III besloot de bewoners van Mirepoix een hoger gelegen stuk land aan
te bieden, waar de stad weer opgebouwd kon worden. In 1304, onder het bewind
van Jean Lévis I, was de nieuwe stad gereed. De stad werd geheel volgens de
regels opgebouwd als bastide-stad.
Na 1317 breidde de stad zich aanzienlijk uit, nadat paus Johannes XXIII
Mirepoix de hoofdstad van een nieuw bisdom verklaarde. Er werden een
bisschoppelijk paleis en klooster gebouwd. De kerk werd tot kathedraal
verheven, cathédrale Saint-Maurice.
Mirepoix is terecht bekend om zijn galerijen. Het centrale plein wordt aan alle
kanten omgeven door van hout opgebouwde overkappingen onder de eerste
verdieping van de woningen.
En voor de Motards onder de lezers. Vandaag zijn we er veel tegen gekomen, in en rond Mirepoix.
Vandaag zijn Clauke en ik weer naar een huis gaan kijken. Tja, tijdens de feesten heeft dat een beetje stil gelegen , maar vandaag zijn we weer op pad.De kinderen wilden persé naar de clae(opvang) dus , we hadden de tijd. Al een tijdje hadden we een woning in het oog. De prijs viel in ons budget, alleen nog de staat van de woning die we wilden zien.
Ne Klosser. Zo noem je iemand die probeert een huis te bouwen en die het dan uiteindellijk allemaal maar wat afklost. Doch ....Geen ramp. De basis zit goed, de mogelijkheden ook. Zelfs veel plaats om mobiel homes te zetten tijdens de vakantie( Peter welkom hé). Maar we denken er nog over.
Dan naar de carrefour. Morgen verzorgen we een lekker diner voor Jef en Ann en hun kinderen. Onze buren. Daar onze kinderen in de school eten, besloten we om aan het restaurant van de carrefour een stukje te gaan eten. Penné met gesoofde porei en gerookte zalm in een romig sausje. Met een stukje brood en daar een lekker glaasje rosé bij. Niks aan de hand , tot ik uit de rek een halve liter fles rosé neem en op mijn plateau zet. Ik wil naar de kassa gaan, waar , en ik overdrijf niet, wel 15 mensen voor me staan. Opeens ...!!! Pataaat , die fles op de grond. In 10 tallen stukken. Ik ne rooi kop , en zoals ne echte Belg " Merde , sorry , ecxuses" en nog vanalles. Maar tot mijn verbazing, bleef iedereen gewoon doordoen, alsof dit normaal is . Ze ontwijken de scherven en de smurrie wel, maar dat is het. Ik kom aan de kassa, en denk dat ik die fles extra zal moeten betalen. Doch. Geen kat die er om kraait. Clauke had ondertussen al een andere caraf rosé genomen. We hebben de penné lekker opgeëten en de rosé ferm opgedronken. Maar toch was het zeeeeer genant.
Wij horen dat het in België stormt. Hier is het al niet veel beter. Stevige wind boven op de berg, maar geen regen , 13 °C en zon.
Vandaag is het kuisdag. De kinderen naar school, Clauke en ik eerst joggen....Niet te doen. Zoveel wind. Het is juist of we aan het strand aan het lopen zijn op een herfstdag. Wind mee gaat goed, maar terugkomen !!! Och ja, dat gezond uurke hebben we toch weer gehad.
Nu de kids op school eten, kunnen we ons lekker volproppen met pasta's. Claudia kan een Arabiata saus maken als de beste. De kinderen eten dat niet zo graag , dus nu maar profiteren. En dan kuisen. Ik boven, daar is de keuken en de living + de trap naar beneden. Claudia beneden. Daar hebben we 2 badkamers en 4 slaapkamers , maar 2 zijn er niet in gebruik. Een dikke 3 uurtjes en de klus is weer geklaard. Het kan er weer tegen voor een week. En dan de kinderen halen. Uitgelaten. Yanneke had een dictee gehad van een 30 tal woorden. "Ik had er maar 26 fout" lachte ze. Daar hebben we wat op gevonden. In het 2de en derde studiejaar moeten ze in Belgiê woordpakket doen. Dat zijn woorden 1 of 2 maal overschrijven. We hebben haar dat dus laten doen en nadien het dictee opnieuw voorgelezen. 3 fouten. Goed dat we dat meekregen van Berkenbos. Woordpakket....zeer nuttig. Ons Yetteke moest begrijpend lezen. Ik vind dat ze dat al ferm goed doet op de 2de dag. Ze zijn reeds meer dan de helft van hun boek voorbij . Ook daar hebben we wat op gevonden. Ik houd me bezig , iedere dag met 2 blaadjes voor te lezen en te vertalen van in het begin van het boek, en Yetteke herhaalt en herhaalt. Daarna krijgt ze een ondervraging , zowel in het Frans en in het Nederlands. Echt, ze doet het goed. Soms durft ze precies niet goed, maar ze weet echt wat ze moet antwoorden.
En weet je... Voor ons is dit ook alweer een goeie les. Zo frissen wij ons schoolfrans ook weer op. Le loup et Nif Nif et Naf Naf...( dat zijn de 2 varkentjes ) en Le poule rousse....wie had ook weer vroeger die bijnaam.?
Woensdag, betekend hier in Frankrijk
voor de kinderen een dagje vrij.
Nadat ze gisteren uitgelaten waren en
vele verhalen hadden, zijn ze voldaan aan de nachtrust begonnen.
Ik geef toe , het is een lange
schooldag. Van 9 uur tot half 5. Maar ze hebben ook verschillende pauzes en
creatieve momenten in de klas. Na 2 dagen school , zo lang, denk ik dat een
kind een vrije dag wel echt nodig heeft.
Nu denk je En wat met werkende ouders?Waar
laat ik mijn kind?.
Wel, ik heb in de voormiddag een hele
berg papieren moeten invullen. Ik beken dat ik er af en toe een vertaalsite bij
nodig had. Vele uitdrukkingen en zinswijzen die je in de school (Franse les)
niet leert. Maar het zit goed in elkaar.
Eerst papieren voor de school. Naam,
adres, telefoon etc Maar ook, wie komt je kind afhalen ? Wie mag dat nog doen
indien je niet kan? Hoe laat kom je ? Welke verzekering hebben je kinderen? Wie
verwittigen bij ziekte en ongeval ? En ga zo maar door.
Papieren van inentingen, Kopie van het
boekje van kind en gezin en ga zo maar door. Je staat er niet bij stil dat in
Frankrijk daar ook zoveel aandacht wordt aan besteed.
En dan..Ik kreeg gisteren van een
madame een zak met kaftjes in
Voor de opvang(Claé )
Dit is een nationale organisatie. Zij
moeten weten of je kind opvang wil genieten voor de school, tijdens de middag
warm eten en na de school. En dan nog eventueel een soort studie, met leraren
begeleiding. Mag het kind alleen naar huis na de opvang? Wie komt het kind
halen ? En al die rimram..
Wat doet het kind op woensdag? Komt het
naar de claé, blijft het eten? 1,2 of 3 keer. Blijft het slapen ? jaja !! En
dan vakantie. Weer hetzelfde. Wat , waar , wanneer en hoe.
Kortom, je kan je kind hier ten allen
tijde naar de opvang doen.
Mogen er fotos gemaakt worden van je
kind, voor de website van de claé en voor de school
Je ziet..ook hier is alles perfect
geregeld.
Hier merk ik dat ik in Europa woon. Weinig
verschil, alleen de taal en ook dat In België spreken ze ook Frans ..toch ??
En Claudia is aan het breien gegaan het
wordt nog een echte (boeredochtere )en de kids spelen binnen want het waait en
is bewolkt op de berg.
Alles begon vandaag met een stralende zonsopgang. Prachtig weer om een eerste schooldag in Frankrijk te beginnen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet zo goed heb geslapen als anders...Een beetje nerveus..Clauke trouwens ook niet. Om 7 uur opstaan. Hetzelfde als in België. Ontbijten en dan wassen. Ons Yetteke was zeer uitgelaten. We hebben ze wat moeten intomen. Maar ja ...hoe zou je zelf zijn. Dan boekentassen maken...Koekje, drankje en fruitje.Geen boterhammen wan ze blijven eten. De reflecterende zak zou en moest over de boekentas. Tja...waarom niet hé ..misschien leren ze hier nog iets van Berkenbos. Vroeger gingen we te voet naar de school...Nu moesten we eerst onze berg af .+/- een hoogte verschil van 150 meter..Maar wat was het weer mooi zo vroeg in de morgen. Om kwart voor 9 waren we aan de school...veel te vroeg natuurlijk.. We zijn naar binnen gegaan en hebben dadelijk kennis gemaakt met de directeur en tevens de meester in de kleuterklas. Dan de juf van Yanneke ....Ze deed ons denken aan juf Rita van Berkenbos. Dezelfde vriendelijkheid en de zelfde manier van doen. Die moest natuurlijk eerst de raporten van de kinderen zien...Geen probleem. En dan de juf van Yetteke. Echt een Franse versie van juf. Jolien. Ons Yetteke trok zonder enige verlegenheid dadelijk mee naar haar klas...Zonder ons.. En weg was ze.
Yetteke zit in de eerste graag. Dat wil zeggen, het eerste en tweede leerjaar samen.+/- 20 kinderen. Ons Yanneke zit in de 2de graad, dat is 3de , 4de en 5de samen.+/- 20 kinderen. Het 6de bestaat niet in Frankrijk. Na het 5de gaan ze naar het college.
En nadat op de speelplaats de kinderen bij onze kwamen om kennis te maken, riep de juf en iedereen ging in de rij staan.
Klasjes met stoelen en bankjes, een oud bord maar toch een laptop. Heel anders dan wat we gewoon waren. Maar ja...het zijn de lessen die tellen hé..
Clauke en ik hebben ons vandaag maar wat bezig gehouden. Dat het maar vlug half 5 is!! Wat zouden ze aan het doen zijn? En dan is het half 5. Vrolijk komen die juffen van ons uit de klas. Mogen we niet bij de opvang blijven ? Het eten was lekker!! voorgerecht met salade en brood, Ravioli met tomatensaus, kaasje met brood en kiwi als nagerecht.
Goed geëten mama... Allez , wij al gerust. Yanneke heeft wiskunde, aardrijkskunde en taalles gehad, en dan nog Engels en Spaans. Yetteke moest lezen, Spaans en ...nog vanalles...en een verhaaltje schrijven . Hoe heb je dat gedaan ? Over geschreven van het bord ..papa.
Ik moest na de les bij de kleuterdirecteur komen...Papieren invullen, verzekering in orde brengen en aanhoren dat de kinderen , speciaal , 2 namiddagen per week Franse les gaan krijgen, om zo snel mogelijk mee te kunnen.
Al bij al zit het dan toch goed allemaal. We zijn er gerust in. En morgen..... vrij. Iedere woensdag is er geen school...
De binnenkoer van de woning , die zou dienen als terras omdat we van het gebouw ervoor een mooie gite zouden maken.
Deze ruimte gaf uit op de binnenkoer. Er was een deur om van buiten naar binnen te gaan. Deze ruimte zouden we gebruiken om in te richten als " koude bakkerij " of als restaurantje.Daar waren we nog niet uit. In een omtrek van 10 km was er nergens een boulangerie te bespuren. Dus dit was welgekomen voor de inwoners.
De keuken,
De zolder
Yette aan het Skypen met de klas 2B van Juffrouw Jolien van haar vorige school in Berkenbos
Middeleeuwse brug over de Garonne in Saint Martory
Het huis dat we het
Er is iets mee te doen
Het kerkje van Arnaud-Guilhem met op de achtergrond de Pyreneeën
