Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Bartompa
26-05-2019
Bilzen Run + Meeting Tongeren
Venlo ligt ondertussen alweer 2 maanden achter ons, hoogtijd om m'n blog weer wat bij te werken. Na Venlo werd er eerst 1,5 week relatief gerust vooraleer ik, samen met m'n club ADD, op 5-daagse trainingsstage ging naar Blankenberge. Met het oog op m'n haaswerk voor Mica zou ik daar voornamelijk veel km's maken met enkele intervals aan 2 mmol (4'/km) om de VO2 max terug omhoog te krijgen en het fundament te leggen voor het komende pisteseizoen. De stage verliep voortreffelijk en ik kon elke training prima afwerken waardoor ik afklokte op 125 km, nooit trainde ik meer op zo een korte periode. Na deze stage trainde ik nog 2 weken verder in dit systeem, dus vooral langere tempoblokken maar alles met de rem op.
Eind april stond ik dan samen met Mica aan de start van de Hamburg marathon, waar ik 32 km haaswerk zou verrichten aan tempo 4'15"/km. Het plan was om haar voor het eerst onder die magische 3u te loodsen, haar PR stond op dat moment op 3u04'. De weersomstandigheden waren jammer genoeg niet optimaal, vanaf de start tot km 35 regende het. Toch lieten we het niet aan ons hart komen en het plan bleef ongewijzigd. Vanaf de eerste km zaten we meteen in het juiste ritme en na 30 km liepen we nog steeds op schema 2u59'30". Vanaf hier begon Mica wegens wat verkramping in de bil het wat lastiger te krijgen. Het tempo zakte een klein beetje en bij km 32,5 werden we bijgehaald door de lopers voor eindtijd 3u. Mijn haaswerk zat erop en ik maande Mica nog aan om zolang mogelijk in dat groepje te blijven zitten. Ze verbeet de pijn die steeds erger werd en ze moest gaandeweg het groepje wat lossen maar het verval viel uiteindelijk nog zeer goed mee. Ze finishte zeer verdienstelijk in 3u01' waardoor ze haar PR met maar liefst 3' scherper stelde. Zonder regen en zonder pijn aan de bil had sub 3u er zeker ingezeten, proficiat Mica!
Na dit haaswerk hield ik het opnieuw 1,5 week rustig, daarna had ik nog 1,5 week de tijd om me een beetje competitief te maken voor de 5 km van de Bilzen-Run. Een vrij drastische omschakeling maar als ik nog iets van m'n pisteseizoen wou maken, moest ik zo snel mogelijk naar het kortere werk. Bijgevolg stond ik vorige week zondag met weinig vertrouwen aan de start van de Bilzen-Run. Plan was vooral niet te snel starten en met overschot bovenaan de kattenberg te passeren. Met m'n goede basis zou ik m'n vel dan nog wel redden maar het tempogevoel was absoluut nog niet aanwezig. Ik finishte uiteindelijk nog verdienstelijk als 4de algemeen (1ste M35+) in een tijd van 17'08" (4,9 km). De kids tevreden want ze mochten voor het eerst mee het podium op, dus de paps ook tevreden.
Veel tijd om stil te staan bij deze wedstrijd had ik niet want 5 dagen later stond m'n eerste pistewedstrijd al op het programma. Het werd meteen een meeting voor eigen club op de Motten in Tongeren. Ik koos, net als vele trainingsmakkers van me, voor de 3000m. Vooraf tekende ik voor een eindtijd onder de 10', eigenlijk had ik vooraf geen flauw idee van wat ik momenteel waard was. Wat zou ik doen? Starten met het groepje rondjes 80" (eindtijd 10'00'') of toch durven meegaan met Piet Crommen die me vooraf zei dat hij rondjes 78'' zou lopen (9'45"). Piet had me afgelopen zondag in Bilzen nog op een halve minuut gezet, dus bij het startschot wist ik nog steeds niet wat m'n plan was. Omstreeks 21u30 werden we op gang geschoten. Ik zat meteen in Piet z'n spoor en bij doorkomst 400m voelde ik meteen dat de benen veel makkelijker draaiden dan in Bilzen. Ik nam me voor zolang mogelijk te volgen en te zien waar het schip zou stranden. Doorkomst 1000m perfect in 3'15" en het draaide nog steeds zeer soepel. Piet zette me perfect uit de wind en ik trok me niets meer aan van de klok. Ik wist zolang ik in zijn spoor zat, dat er een mooie eindtijd zat aan te komen. Na 2000m (doorkomst 6'31") draaide het als bij wonder nog steeds vrij goed, natuurlijk iets minder soepel en het werd werken maar ik beet me vast. Na 6 rondes kwamen we bij Niels Adang, Piet ging er met een lichte versnelling meteen over en ik volgde. Piet hield dit stevigere tempo nu vast en ik kreeg het steeds lastiger maar toen ik de bel hoorde kreeg ik extra zuurstof en begon zelfs te beseffen dat er een PR zat aan te komen. Ik had totaal geen benul van wat er op de wedstrijdklok stond en perste er de laatste ronde nog alles uit en finishte 1'' achter Piet in een mooie 9'43" oftewel slechts 1" boven m'n PR.
Missie tot een goed einde gebracht (met dank aan Piet) en een mooie opsteker voor het zelfvertrouwen en het verdere verloop van het seizoen. Volgende missie: volgende week zondag interclub BVV waar ik eveneens de 3000 voor m'n rekening zal nemen.
