Maandelijkse boodschap van Onze Lieve Vrouw aan Marija Pavlovic voor de hele wereld:
"Lieve kinderen! Dat deze tijd een tijd van gebed mag zijn voor u. Mijn oproep, kleine kinderen, wenst voor u allen een oproep te zijn tot beslissing om de weg van de bekering te volgen. Daarom, bid en zoek de tussenkomst van al de heiligen. Laat hen voor u een voorbeeld zijn, een stimulans en een vreugde naar het eeuwige leven. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."
Onder normale omstandigheden zou ik mezelf zitten afvragen: "Wat zit ik in Godsnaam op dit onwezenlijk uur nog mails te zenden?" Maar deze keer heb ik een goede uitleg: ik kijk naar de berichtgeving van de Chileense televisie over de reddingsoperatie in de mijn van San José, nabij Copiapó, in de Chileense Atacama woestijn, 3.000 meter boven de zeespiegel, met bergen langs alle zijden die tot 7.000 meter reiken. Dit is een verschrikkelijke plaats. Als men zegt dat het in zuiden van Californië nooit regent, dan regent het nog minder in Atacama. Het schaarse leven dat ginds overleeft, hangt af van de "camanchaca," een heel dichte mist, die opstijgt vanuit het westen, het kustgebied, tijdens de nacht. Als u denkt dat u als eens midden in een dikke mistlaag hebt gezeten, wacht dan tot u midden in de camanchaca zit. Het is een ervaring van zo goed als blind zijn. De vochtigheid ervan is de enige bron van water hier.
Terwijl ik zit na te denken, heb ik het gevoel alsof er voor ons een heel mooie boodschap in hedendaags mirakel zit. Denk eens na, deze 33 mijnwerkers, eenvoudige mensen met een familieleven, met echtgenotes, zonen en dochters, hebben allen hetzelfde gemeen: uiterste armoede, omdat niemand op zoek gaat naar werk in een 140 jaar oude mijn, tenzij men echt nood heeft aan werk. Zij die dit soort werk aanvaarden, doen het voor de tengere voordeeltjes.
Als u er geen idee van hebt hoe arm de mensen leven in Chili, probeer u het u dan eens voor te stellen, maar vermenigvuldig het daarna met 10, zo hard is het leven in de Atacama woestijn. Chili lijdt en was ooit overgeleverd in de handen van een communistische regering die er, in het begin van de jaren 70, bijna in geslaagd was om het land op vier jaar tijd op de rand van de afgrond te brengen.
Het land begint het laatste decennium stilaan uit de sloot te raken. Chilenen zijn heel nationalistisch van aard en zoals nergens ter wereld zijn hun mijnwerkers de hardste onder de hardere en de armste onder de armeren, maar dat hield hen niet tegen om gelovig te zijn. Gevangen in de ondergrond, ontving ieder van hen een rozenkrans die persoonlijk gezegend was door Paus Benedictus XVI. Ze baden zonder ophouden en hadden een klein altaar gebouwd in hun schuilplaats, met enkele religieuze beelden er op.
Hebt u de aanvang van de redding gezien? Hebt u dan ook opgemerkt dat de president van Chili er absoluut geen probleem in zag om een Kruisteken te maken. Hij voelde er zich niet beschaamd voor om God te bedanken om het leven van de mijnwerkers te hebben gespaard. Ook prees hij zijn landgenoten, omdat ze zich zo goed weten te redden hebben uit de schrikwekkende aardbeving, eerder dit jaar. Hij koos ervoor om de eer niet voor zichzelf op te strijken, maar legde er de nadruk op dat het een werk was van eenheid onder alle Chilenen, elke dag opnieuw, en dat ze niet moeten zitten te wachten tot er een ramp gebeurt om als zusters en broeders samen te werken voor het welzijn van Chili.
De Chileense president, Sebastian Piñera, heeft op 13 oktober de harten gestolen van iedereen. De man liep ooit nog school aan het Sint-Bonifatiuscollege te Brussel, omdat zijn vader ooit ambassadeur was van België tijdens het presidentschap van Eduardo Frei Montalva. Hebt u de warme knuffels opgemerkt die de brave man uitdeelde aan elke geredde mijnwerker? Hartverwarmend! Ziet u uw baas op het werk dit reeds doen bij u? Nochtans zou het de werksfeer meer dan ten goede komen.
Eén ding hebben we zeker geleerd. De Chileense President gelooft in God en voelt zich niet ongemakkelijk bij het tonen van zijn geloof en om God te bedanken voor de goede afloop. Toen hij zijn prachtige vrouw een kus gaf, kon met zou de uitstraling van geluk van zijn gelaat aflezen. Zijn gevoelens waren absoluut niet geveinsd.
Dank u, president Sebastian Piñera, omdat u ons een les in nederigheid hebt geleerd.
Mijnexperte noemt de redding van de Chileens mijnwerkers een mirakel
De wereld heeft op 13 oktober kunnen toezien hoe een reddingcapsule, de "Phoenix Eén" alle 33 mijnwerkers één voor één heeft naar boven gebracht. Terwijl de mijn in Chili zich op meerdere duizenden kilometers bevindt van Idaho, heeft het reddingsteam een rijk gevulde ervaring opgedaan met betrekking tot het redden van mijnwerkers.
Newschannel 7 ging dan ook praten met een professor geologie aan de universiteit van Idaho. Het bezoeken van mijnen maakt deel uit van haar werk met de Geologische expertise te Idaho.
Dr. Virginia Gillerman geeft de donkere gangen van de mijnen over de hele wereld gezien en heeft een indrukwekkende kennis opgebouwd. Zij heeft mijnen bezocht in Zuid-Amerika, Austrialië en de Verenigde Staten.
Ze weet waarom de reddingsoperatie riskant was. De kans bestond dat er een enorme druk zou vrijkomen. Het boren diende dus met de grootste voorzichtigheid en nauwkeurigheid te gebeuren. En dan spreken we nog niet over de gevangen mijnwerkers, die nooit langer dan 12 uur beneden in de tunnels zijn en nu voor meer dan twee maanden moesten zien te overleven.
"Het moet een mentale en emotionele ontbering geweest zijn, voor iedereen, denk ik, omdat, ook al hadden ze wat voorraad en werd er voor hen, nadat ze gevonden werden, zo goed mogelijk zorg gedragen, toch voelt men zich nog steeds in een duistere gevangenis, met 33 verschillende karakters," zegt Dr. Gillerman.
Nu werkt ze bij de Geolosche expertise te Idaho, een groep die de mijnwerkers onderricht geeft over de gevaren van hun werk. Het is een moeilijke opdracht, want de mijnen brengen heel wat geld op. In 2008 was de omzet een miljard dollard, enkel voor Idaho. Er ligt dus heel wat druk op onze schouders, waardoor we fouten kunnen maken.
In Idaho, Silver Valley, in het noorden, wordt, zoals de naam het reeds zegt, zilver ontgonnen, terwijl het in het zuiden vooral om fosfaat gaat. In centraal Idaho is het dan vooral molybdeen. Bijkomend aan al deze zorg, gaat het in Idaho vooral om heel diepe mijnen, nog dieper dan deze in Chili.
"Deze mijnwerkers werken in diepten van meer dan 1.600 meter ondergronds, in feite dus onder het zeeniveau en tussen rotsgebieden die onder een enorme druk staan. Zeker gebeuren er soms instortingen en ongelukken. Gelukkig niet al de dikwijls, maar de mogelijkheid is nooit ver weg," zegt Dr. Gillerman.
En Idaho heeft geleerd uit de ervaring. In mei 1972 was er een mijnramp die tot de ergste behoorde uit de geschiedenis van de VS. Nabij Kellogg brak er vuur uit in de "Sunshine Mine," waarbij de rook zich over het hele netwerk van tunnels verspreidde. Hierbij kwamen 91 mijnwerkers om het leven en werden er strengere regels opgesteld voor de mijnuitbaters.
Dat is nu tientallen jaren geleden, maar kan er een andere "Sunshine" of "Chiliramp" gebeuren in Idaho?
"Jazeker. Wij hopen uiteraard dat het niet voorvalt, want we hebben strenge veiligheidsvoorschriften, vooral in mijnen die bestaan uit harde rots. Deze uit Idaho behoren daar allen toe. Voor zij die de veiligheidsvoorschriften voor mijnen opstellen is het een gedeelde verantwoordelijkheid, waarvan het ene gedeelte bij de Staten valt en het overige gedeelte bij de Mine Safety and Health Administration, een agentschap opgericht in 1978, een aantal jaren na de mijnramp in het noorden van Idaho."
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 62]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Hemel, hel en vagevuuur
Janice: Waarom, Mirjana? Mirjana: Omdat ik weet wat hen te wachen staat. De Gezegende Moeder vraagt aan al haar trouwe kinderen hun leven te wijden aan haar, om te bidden en te vasten en boete te doen opdat iedereen het koninkrijk van de hemel zou verwerven.
Janice: Is deze verschijning alleen voor de gelovigen? Mirjana: Neen. Deze verschijning is voor iedereen op aarde. Elke persoon op aarde zal een rol te vervullen hebben als de geheimen worden ontvouwd. Velen, zoals ik, kennen reeds hun rol in deze verschijningen. Er zal lijden zijn. Zij die de boodschappen van de Gezegende Moeder volgen, zullen vervolgd worden maar op het einde zal alles goed komen. De verdiensten zijn groot. Zij zijn elke vorm van lijden en vervolging waard.
Janice: Zal de bisschop tot geloof in de verschijningen komen? Mirjana: De Gezegende Moeder wil dat wij bidden voor de bisschop en hem liefhebben en gehoorzamen. Gods wil wordt altijd verwezenlijkt. Soms moet er vreselijk lijden plaats hebben want de vrije wil van het mensdom is een heilig vertrouwen dat van God komt.
Janice: De vrije wil van het mensdom is een heilig vertrouwen? Mirjana: Velen misbruiken dit heilig vertrouwen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 257]
Preken
Wij vieren naamdag
Maar nee, ge besteedt de tijd liever aan het klaarmaken van dingen die uw genotzucht strelen! Zou je niet gaan zeggen dat de naamdag een dag van losbandigheid is? Of komen uw ouders en uw vrienden misschien, evenals vroeger, om te delen in de genaden die God ons door tussenkomst van onze patroonheilige verleent? Ze komen ja, maar alleen om die dag bijna helemaal aan tafel door te brengen. Vroeger duurden de heilige diensten veel langer dan tegenwoordig en toch bleken ze altijd nog te kort. Tegenwoordig heb je zelfs huisvaders die tijdens de heilige diensten rustig aan tafel zitten en zich te goed doen aan vlees en wijn.
De eerste christenen nodigden elkaar wederkerig uit om hun gebeden en hun goede werken even zo vele malen te verdubbelen als er gasten waren. Schijnt het er tegenwoordig niet veeleer om te gaan door overdadig eten en drinken de zonden te verdubbelen? Weet ge wel dat God u rekenschap zal vragen, zelfs van iedere cent dat ge voor een verkeerd doel uitgeeft? Begint het er niet veel op te lijken dat we onze naamdag enkel vieren om onze patroonheilige te beledigen en onze ondankbaarheid te verdubbelen?
Alles welbeschouwd, broeders, moeten we toch tot de conclusie komen dat we degene die God ons tot voorbeeld heeft gegeven, in geen enkel opzicht navolgen. Hij heeft zijn leven doorgebracht in boete en in tranen. Hij is onder de grootste kwellingen gestorven. Maar ik ben er zeker van dat er parochies zijn waar op de naamdag meer zonden bedreven worden dan tijdens de rest van het jaar. Tot de Joden heeft God eenmaal gezegd dat hun feesten een gruwel waren en dat Hij hun het vuil van die dagen in het aangezicht zou werpen. Aldus geeft Hij ook ons te verstaan hoe diep Hij wordt beledigd op dagen die doorgebracht moeten worden in tranen en gebed. We lezen in het evangelie dat Jezus Christus op de aarde is gekomen om in de zielen het vuur van de goddelijke liefde te ontsteken? Maar we mogen we aannemen dat ook de duivel over de wereld ronddoolt om het vuur van onzuiverheid te ontsteken in de harten van de christenen, en vooral bij feesten en dansgelegenheden wakkert hij het aan. Ik heb lang geaarzeld, eer ik kon besluiten om dit onderwerp met u te bespreken, want het is moeilijk te begrijpen voor de christenen van deze onze tijd, die door hun hartstochten worden verblind. Ze staan er immers nooit bij stil. Maar als het geloof in u niet afgestorven was, zoudt ge me één oogopslag zien dat ge een afgrond tegemoet rent, zolang ge u met zoveel vuur aan zulke rampzalige genoegens overgeeft.
"U verspilt uw tijd," zult ge me zeggen, "het heeft geen zin met ons over de dansvloer te praten en over het kwaad dat we daar doen. We kunnen het toch niet laten." Ja, ik geloof u graag, want reeds Tertullianus heeft opgemerkt dat velen liever weigeren om zich tot het christendom te bekeren dan van dergelijke vermaken af te zien.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Film: Abraham [9/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
5. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 204]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
In Calcutta
Taizé was een van de geliefde verzamelplekken geworden van de jeugd, gelovig of niet, meer op zoek dan zelfzeker. In de zomer ontving de Gemeenschap doorgaans twee duizend jongeren per week.
Op de samenkomst van Pasen 1976 kondigde Broeder Roger aan dat Moeder Teresa in de komende maand augustus in Taizé zou zijn en dat hijzelf in oktober voor een tijd het leven in de crepeerhokken van Calcutta zou gaan delen, en daarna het leven van de armsten in Bangladesh. Ginder zou hij met een groep jongeren uit verschillende werelddelen een tweede Brief aan het Godsvolk opstellen. Enkele Broeders verbleven al in Bangladesh sinds twee jaar in een slum (sloppenwijk) van Chittagong, en andere werkten met Moeder Teresa.
De stichteres van de Missionarissen van de Liefde was al wereldvermaard voor haar actie ten voordele van de armsten in Calcutta. Frankrijk had haar het jaar daarvoor ontdekt door de vertaling van haar eerste biografie en van het eerste in het Frans uitgegeven boek van haar: De vreugde van de gave.
Tijdens die eerste ontmoeting stelden Broeder Roger en Moeder Teresa samen op 16 augustus een gebed op dat aan alle jongeren voorgelezen werd: "O God, Vader van ieder mens, je vraagt aan allen om de liefde te dragen, daar waar de armen vernederd zijn, de vreugde daar waar de Kerk wordt neergehaald, de verzoening daar waar de mensen verdeeld zijn, de vader met zijn zoon, de moeder met haar dochter, de echtgenoot met zijn vrouw, de gelovige met degene die niet kan geloven, de christen met zijn onbeminde broeder christen. Je opent voor ons deze weg opdat het gevierendeeld lichaam van Jezus Christus, uw kerk, desem van eenheid zou worden voor de armen van de aarde en in de hele menselijke familie."
Moeder Teresa heeft een grote invloed gehad op de prior van Taizé, die in haar een vrouw van God ontdekte met een onmetelijk mededogen, een vrouw van gebed en contemplatie, ook een soort oudere zus [ze was vijf jaar ouder dan hij] die hem aanspoorde op sommige wegen met een overtuigend gezag.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 126]
Hadrianus
Opvolging
Zijn huwelijk bleef kinderloos. In 136 adopteerde hij Lucius Ceionus Commodus als zijn zoon en opvolger, niet te verwarren met de latere keizer Commodus, zoon van Marcus Aurelius. Deze opvolger kreeg daarmee de naam Lucius Aelius Caesar, maar genoot zelf een zwakke gezondheid en overleed rond nieuwjaar 138. In 137 sloeg Hadrianus een samenzwering tegen hem neer van zijn zwager en ex-consul Lucius Julius Ursus Servianus en diens kleinzoon Gnaeus Pedanius Fuscus Salinator.
Met Commodus had Hadrianus waarschijnlijk de opvolging in twee generaties willen veiligstellen, want een dochter van Commodus was verloofd met een vijftienjarige gunsteling, Marcus Annius Verus, de latere Marcus Aurelius. Toen Commodus overleden was, adopteerde Hadrianus de gewaardeerde senator Antoninus in diens plaats, en vroeg hem op zijn beurt om de zoon van Commodus en Marcus Annius Verus te adopteren. Deze laatsten kregen respectievelijk de namen Lucius Aurelius Commodus en Marcus Aurelius Verus. Zo zorgde Hadrianus voor zijn opvolging door twee "goede" keizers, Antoninus Pius en na hem Marcus Aurelius.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Recente heiligenlevens
Dienaar van God: Franz Jägerstätter [1907-1943]
Franz interesse voor de dames bracht hem in nog meer problemen, toen men dacht dat hij de vader was van een bastaardkind. Veel van de dorpelingen dachten dat hij niet de vader was, terwijl zijn vrienden dachten van wel. Of hij het nu was of niet, Franz aanvaardde het kind, en dat feit werd jaren later door zijn weduwe bevestigd en ook in brieven die hij vanuit de gevangenis schreef.
Bovenop zijn "zwak" voor de dames, zoals de dorpelingen het noemden, was Franz gekend als een getalenteerde sportman. Een jonge man die hield van dansen, bowlen, en kaartspelen. De meest levendige herinnering van zijn buren is misschien wel dat Franz de eerste in het dorp was die een motorfiets had. Nadat hij die gekocht had, vertrok Franz een paar dagen zonder iemand te vertellen waar hij naartoe ging. Zijn uitstapjes leidden hem vaak naar een vriend in Salzburg, die zegt dat Franz een gelukkige jongeman was die deelnam aan dansavonden, oogstfestivals, en gelijkaardige sociale evenementen.
Franz had de reputatie een jonge man met veel tekortkomingen te zijn. Later in het leven gaf hij toe dat hij spijt had van zijn verleden, en hij schreef vaak tegen de immoraliteit. De verandering in het karakter en gedrag van Franz komt tot uiting in een lange brief die hij in 1936 aan zijn petekind schreef, wiens vader was overleden. In een poging om de plaats van de vader in te nemen, gaf Franz de jongen raad in zaken die een jongen van vijftien of zestien jaar aanbelangen: "Indien de verleiding ooit zo sterk zou worden, dat je voelt dat je moet toegeven aan de zonde, denk dan even aan de eeuwigheid. Want het gebeurt vaak dat een man zijn tijdelijk en eeuwig geluk op het spel zet voor een paar seconden plezier. Niemand kan weten of hij ooit nog de gelegenheid zal hebben om te biechten, of dat God hem de genade zal geven om te boeten voor zijn zonde. De dood kan ons elke minuut verrassen, en bij een ongeval heeft men zelden genoeg tijd om berouw en spijt te voelen. Dit kan ik je vertellen uit eigen ervaringen."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 35: De Sutore Osseo [Van de schoenmaker uit Osa]
Johannes XXII [1316-1334]
Echte naam: Jacques Duèze [ook gespeld als Jacobus Arnoldi Deuza, of d'Osa of d'Euze] [Cahors, 1249-Avignon, 4 december 1334]
Johannes XXII mengde zich in een slepend conflict dat verdeeldheid zaaide binnen de orde der Minderbroeders, door de kant van de conventuelen te kiezen, tégen de spiritualen. Deze laatsten predikten de absolute armoede en beschouwden zelfs het opslaan van levensmiddelen als zondig. Een handjevol hardleerse spiritualen die zich tegen de pauselijke beslissing bleven verzetten, verschenen voor de Inquisitie en belandden uiteindelijk in 1318 op de brandstapel.
Maar ook daarna volhardden de minderbroeders, tot grote ergernis van de paus, in hun visie dat Christus en de apostelen géén eigendommen hadden bezeten. De meerderheid van de Minderbroeders onderwierpen zich in 1325 aan het pauselijke gezag, maar een minderheid scheidde zich af,waaronder Michaël van Cesena en de beroemde filosoof Willem van Ockham [1347, de persoon die model stond voor de hoofdfiguur William van Baskerville in Umberto Ecos's roman "De naam van de roos," waarvan het verhaal kadert in deze theologische discussie].
Johannes XXII sloeg deze allemaal in de ban, en verklaarde dat het recht om bezittingen te hebben reeds van de tijd van Adam en Eva dateerde.
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3355 van 7/8/2010
Lieve zonen en dochters, kniel neer in gebed. U zult verschrikkingen zien op aarde. De grote heuvel zal instorten en veel smart veroorzaken. De hoge brug zal instorten en de kinderen van de prinses zullen wenen en jammeren. Ik lijd om wat er over u zal komen. Keer terug tot de Heer en vul uzelf met Zijn Liefde. Verlaat het pad niet dat ik voor u heb uitgetekend. Verander uw leven en geef uw "ja" aan de roep van de Heer. Laat de dingen niet die u morgen moet doen. Ik weet wat u noden zijn en Ik zal tot Mijn Jezus spreken voor u. Heb vertrouwen, geloof en hoop. Wie met de Heer is zal nooit hulpeloos achtergelaten worden. Dien de Heer in vertrouwen en Hij zal altijd aan uw zijde zijn. Moed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
De terreur van de antichrist
Deze verzen brengen ons tot het tweede hoofdthema van de eindtijd profetieën van Daniël: de antichrist en zijn demonische rol. Daniel zou de profeet van de antichrist kunnen genoemd worden omdat hij ons voorziet met meer informatie dan elke andere profeet, met inbegrip van Johannes in het boek van de Openbaringen, aangaande deze tiran.
In Daniel 7, verzen 8, 25 en 26 bijvoorbeeld beschrijft de profeet de antichrist als een trots man vervuld van grootsprakerigheid, en blasfemie, een vervolger van de joden, een die de wet en de tijden zal veranderen. Hij zal natuurlijk de westerse wetten veranderen gezien het gebaseerd is op de bijbel, en hij zal ook de kalender veranderen gezien deze gelinkt is aan de Jezusgeboorte.
Verder wordt ons duidelijk gemaakt dat hij de joden zal vervolgen gedurende drie en een half jaar, en dan zal er plotseling aan hem en zijn keizerrijk een einde worden gesteld.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
21-10-2010
21 oktober 2010
21 oktober 2010
1. Het wonder van San José [bijzondere reeks 4/5]
Medjugorje en Garabandal
Medjugorje
Op 25 augustus 1991 geeft Onze Lieve Vrouw de volgende boodschap door te Medjugorje via Marija Pavlovic: ""Lieve kinderen! Vandaag nodig Ik u uit om te bidden, nu zoals nooit hiervoor, nu Mijn plan zich begint te verwezenlijken. satan is sterk en wenst Mijn plannen van vrede en vreugde weg te wissen door u te laten denken dat Mijn Zoon niet standvastig is in Zijn beslissingen. Daarom roep Ik u op, lieve kinderen, om nog beter te bidden en te vasten. Ik roep u op tot negen dagen van zelfverzaking, zodat met uw hulp, alles wat Ik wens te verwezenlijken door de geheimen, die Ik begonnen ben in Fatima, volbracht kan worden. Ik vraag u om nu, lieve kinderen, het belang van Mijn komst en de ernst van de situatie te willen begrijpen. Ik wens alle zielen te redden en ze aan God voor te stellen. Laat ons daarom bidden opdat alles wat Ik begonnen ben zich volledig zou volbrengen. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."
Er blijft dus geen enkele twijfel meer over: Medjugorje is de voortzetting en voltooiing van het werk dat Maria is begonnen te Fatima. Op 13 oktober 1917, toen de laatste van de zes verschijningen plaatsvond te Fatima en toen ook het zonnewonder plaatsvond, verscheen Maria als Onze Lieve Vrouw van Karmel. Dit is een eerste aanwijzing van een Hemelse tussenkomst, aangezien Onze Lieve Vrouw van Karmel de hoofdpatrones is van Chili.
Een tweede aanwijzing vinden we in de datum van de instorting van de schacht. In 1984, kort voor de vijfde augustus, verklaart Maria aan de gebedsgroep van Ivan [en Marija ook nog destijds], dat 5 augustus 1984 Haar tweeduizendste verjaardag zal zijn. Alhoewel de Kerk de verjaardag van Maria officieel viert op 8 september, zegt Maria hier duidelijk dat Haar echte verjaardag 5 augustus is. Dit is de tweede aanwijzing.
De derde aanwijzing vinden we in de dag van de redding van de mijnwerkers. Oorspronkelijk waren de meest optimistische schattingen dat de mijnwerkers pas tegen Kerstmis zouden worden bevrijd. Maria voorzag het anders: de eerste mijnwerker werd naar boven gebracht om enkele minuten na middernacht van 13 oktober 2010 en nog dezelfde dag zouden ze allemaal worden bevrijd. De Patrones van Chili had alles mooi gepland.
Er zijn nog andere aanwijzigen die de Heilige Familie compleet bij de redding betrekken. De naam van de mijn is San José of Sint Jozef, de echtgenoot van Maria. Van de eerste dag tot de laatste waren er 33 kompels opgesloten. Jezus werd ter dood gebracht op 33-jarige leeftijd. Een verwijzing naar Haar Zoon en Redder. Het voorval vond plaats op 13.10.10. Tel deze cijfers bij elkaar op en u bekomt eveneens het getal 33 als uitkomst. De boorwerkzaamheden duurden 33 dagen en tenslotte duurde de rit voor de redding precies 33 minuten.
Maar, zoals onze geestelijke begeleider het zou mooi heeft uitgedrukt. Niet alleen was er de medewerking van de Hemelse zijde, maar ook de mijnwerkers hebben tijdens die 69 dagen veel tijd besteed aan gebed en vasten. Ze richtten een eigen kapel in en de meeste mijnwerkers hun eerste daad bij de redding was het maken van een Kruisteken en een bedanking voor hun Hemelse Redding. Het is een schoolvoorbeeld van hoe Maria het te Medjugorje steeds omschrijft: "door gebed en vasten kan men alles bekomen, zelfs oorlogen vermijden."
Garabandal
De "Goede Vrijdagboodschap" van 2 april 2010 aan Mirjana Dragicevic betekende een keerpunt in de verschijningen van Medjugorje: "Lieve kinderen. Vandaag zegen Ik u op een bijzondere wijze en bid Ik voor u opdat u zou terugkeren op het juiste pad van Mijn Zoon, uw Redder, uw Verlosser, tot Hem die u het eeuwige leven schonk. Denk na over al het menselijke, over alles wat u verhindert om u op de weg te begeven naar Mijn Zoon, over de vergankelijkheid, de gebreken en de beperkingen, en denk dan aan Mijn Zoon, aan Zijn Goddelijke Oneindigheid. Veredel uw lichaam en vervolmaak uw ziel, door uw overgave en gebed. Wees klaar, Mijn kinderen. Dank u."
Meteen komen we na bijna 29 jaar verschijningen in een nieuwe fase terecht, of zoals wij het noemen, vóór de "rode fase" is er de "oranje fase," of de fase waarin de boodschappen anders zijn, de fase voorafgaand aan de geheimen. De rampen zijn vanaf deze datum nog niet uit het nieuws geweest en bovendien blijven ze lange tijd aanhouden.
Nadat een Ijslandse vulkaan vooral in Westeuropa het luchtverkeer een tweetal weken aan de grond houdt, ontploft op 20 april voor de kust van New Orleans, het olieboorplatform "Deepwater Horizon." Laat 20 april 2010 nu net de eerste verjaardag zijn van het overlijden van Marie-Loli Mazon, de enige zienster te Garabandal aan wie Onze Lieve Vrouw te Garabandal de datum van de Waarschuwing heeft medegedeeld. De ramp houdt lang aan en blijft duren tot men er op 16 juli 2010, na vele eerdere mislukte pogingen, in slaagt om het lek volledig te dichten. 16 juli is een toevallige datum, dacht u? Absoluut niet! Op 16 juli is het de Feestdag van Onze Lieve Vrouw van Karmel.
Met Onze Lieve Vrouw van Karmel en 2 april en 16 juli is het verband duidelijk: in Garabandal verscheen Maria als Onze Lieve Vrouw van Karmel. Meteen is er ook een verband met Chili, waarvan Onze Lieve Vrouw van Karmel de hoofdpatrones is.
Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 61]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Hemel, vagevuur en hel
Janice: Mirjana, hoe helpen de gebeden en de boetedoeningen van degene die nog in leven zijn de overledenen? Mirjana: De Gezegende Moeder verklaarde dat de gebeden en de boetedoeningen van de mensen op aarde de harten van steen verzachten, ze doen de harten van steen smelten. Wanneer de harten van steen van de kinderen van God zijn gesmolten, is grote liefde mogelijk, zelfs op deze aarde.
Janice: Mirjana, is het waar of weet u of de arme zielen van het vagevuur ons op aarde kunnen zien? Mirjana: Zij kunnen hun geliefden zien gedurende de momenten dat we voor hen, bij naam, bidden.
Janice: Ivan vertelde me dat de Gezegende Moeder zei dat ze zeer eenzaam zijn en zij gaat er dikwijls heen om hen te troosten. Mirjana: Ook wij kunnen hen troosten met onze gebeden en offers.
Janice: Mirjana, bidt u voor de zielen in het vagevuur? Mirjana: Ja. Ik heb mijn leven aan de Gezegende Moeder gegeven voor het heil van de ongelovigen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 255]
Preken
Wij vieren naamdag
In de eerste tijden van de kerk kwamen de gelovigen van eenzelfde streek op de feestdag van een heilige in grote getale bijeen om te delen in de gunsten die God op die dag verleende. De kerkelijke plechtigheid begon al in de vooravond. Biddend bracht men de macht door op het graf van de heilige. Men luisterde naar het woord van God. Men zong hymen en liederen te Zijner ere. s Morgens woonde men gezamenlijk de heilige mis bij en allen gingen te communie. Daarna trok iedereen zich terug, God lovend voor de overwinningen die de heilige met zijn hulp had behaald en Hem dankend voor de genaden die Hij door diens tussenkomst had geschonken. Hoe zou God zijn gunsten kunnen onthouden, broeders, aan zon vrome vergadering van gelovigen? Hoe zou een heilige haar zijn bescherming kunnen weigeren? Kijk, zo werden eertijds de feesten van de patroonheiligen gevierd.
Wat denkt ge daarvan? Ga eens na hoe we deze tegenwoordig vieren! Als de eerste christenen op aarde zouden terugkeren, zouden zij dan niet zeggen dat onze feesten ternauwernood van heidense feesten verschillen? Wordt God niet juist op die heilige dagen het meeste beledigd? Het is alsof we onze goederen en onze krachten voor deze dagen opsparen om de zonde bijna tot in het oneindige te vermenigvuldigen! Waarmee brengen we da avond en zelfs verschillende dagen voor het feest eigenlijk door? Is het niet met het uitgeven van geld voor dwaze en overtollige dingen? En ondertussen sterven de armen van honger en roepen onze zonden in zulke mate Gods woede af, dat zelfs de eeuwigheid niet voldoende zal zijn om ze uit te boeten. Ge zoudt de hele nacht in droefheid moeten waken, omdat ge het voorbeeld van uw heilige patroon zo slecht hebt nagevolgd.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Film: Abraham [8/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
5. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 203]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
De eerwaarde Quenum redden
De prior was vol bewondering voor het geloof van het volk, voor zijn moed: "Het Poolse volk heeft een unieke roeping. Tijdens duizend jaar geschiedenis heeft het schatten aan vrijgevigheid en uithoudingsvermogen opgestapeld. Haar constant geloof ondersteunt de hoop van vele christenen in de wereld." De uitspraak kan waarschuwend klinken, drie jaar voor de verkiezing van een Poolse paus.
Tegen het einde van 1975, weer in Rome, nam Broeder Roger deel op 14 december aan de viering van de tiende verjaardag van de opheffing van de banvloeken tussen Rome en Konstantinopel. Tijdens de Eucharistieviering, die in de Sixtijnse kapel doorging, knielde de paus om de voeten van de metropoliet Meliton te kussen, een gebaar zonder voorgaande in de Kerkgeschiedenis noteerde de patriarch, die in Paulus VI de eerste bisschop van het christendom, de bisschop van Rome, te weten een kracht van verzoening en eenmaking van de Kerk en de wereld begroette. Broeder Roger dacht precies hetzelfde.
Op vraag van de paus die hem in audiëntie ontving bleef hij in Rome om de mis van Kerstmis bij te wonen die op het Sint-Pietersplein werd opgedragen als slot van het Heilig jaar. s Anderendaags gaf hij de volgende verklaring aan het katholieke blad Avvenire: "Ik ben gekomen om vergiffenis te vragen aan de universele herder, paus Paulus VI, voor de traagheid van de verzoening onder christenen."
Schijnbaar provocerende taal, maar die deel uitmaakte van een communicatiestrategie waar alle mogelijkheden dienden benut om aan het vooropgestelde doel te herinneren.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 125]
Hadrianus
Verhouding met de Joden
Op het puin van Jeruzalem gebouwd werd de nieuwe stad heidens en was de toegang voor de Joden verboden. De Joodse Tempel werd vervangen door een tempel ter ere van Jupiter Capitolum en het standbeeld van Hadrianus oversteeg alles. Het Joodse volk had zijn politieke onafhankelijkheid verloren voor de eerstvolgende duizend achthonderd jaar. De christenen werden door Hadrianus beter behandeld dan de Joden. Hij zette de relatieve liberale politiek van Trajanus voort. In 121/122 na J.C. stuurde Quintus Licinius Silvanus Granianus, proconsul in Syrië, een brief naar de keizer en het antwoord kwam in 122/123 onder zijn opvolger Minucius Fundanus toe.
De keizer benadrukte dat voortaan de beschuldigingen tegen de christenen niet alleen meer gegrond mochten zijn door petities en gehuil van de menigte, maar duidelijk geformuleerd werden voor het gerecht van de proconsul. Indien bewezen was dat christenen de wet overtreden hadden moesten ze gestraft worden in verhouding met de ernst van de overtreding. Maar, voegde Hadrianus er aan toe "bij Hercules, als iemand er gebruik van maakt om een vijandige beschuldiging uit te spreken, ga zijn bedrog na en straf hem evenredig."
Vertaling: Broeder Joseph
7. Recente heiligenlevens
Dienaar van God: Franz Jägerstätter[1907-1943]
In dezelfde streek van opper Oostenrijk waar Adolf Hitler geboren werd [Braunau], en waar Adolf Eichmann, de verantwoordelijke voor de beruchte "eindoplossing voor het Joodse probleem" zn kindertijd doorbracht [Linz], ligt het dorpje St. Radegund. Daar leefde de rebelse boer Franz Jägerstätter, in sterk contrast met de principes van deze twee voorstanders van het kwaad.
Franz was de zoon van Franz Bachmeier, een boer die stierf tijdens WO I. De dood van de vader liet de moeder van Franz in een vervelende situatie achter: ongehuwd en zwanger. De moeder van Franz huwde uiteindelijk met meneer Jägerstätter, die de bastaardjongen adopteerde en, volgens het gebruik, zijn boerderij aan zijn geadopteerde zoon gaf toen Franz volwassen werd.
Op school was Franz een goede leerling die in veel onderwerpen uitblonk, maar vooral in lezen en godsdienst. Zijn gedrag was echter onaanvaardbaar. Sommigen beweren dat hij een beetje onstuimiger was dan de meeste jonge mannen van zn leeftijd. Hij leek altijd de eerste te willen zijn om iets nieuw te proberen, en de dorpelingen herinnerden hem als iemand die altijd klaar stond om te vechten en die "een beetje onstuimig was in zijn gedragingen en zijn levensstijl." Eén dorpeling herinnerde zich dat Franz de reputatie had één van de meest getalenteerde vechtersbazen van het dorp te zijn in zijn vele vechtpartijen met jonge mannen van naburige dorpen, om de aandacht van de plaatselijke meisjes te trekken. Voor één van die vechtpartijen werden Franz en zijn tegenstander gearresteerd, en moesten ze een paar dagen in de gevangenis doorbrengen. Toen hij tot bedaren was gekomen, keerde hij terug.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 35: De Sutore Osseo [Van de schoenmaker uit Osa]
Johannes XXII [1316-1334]
Jacques Duèze [ook gespeld als Jacobus Arnoldi Deuza, of d'Osa of d'Euze] [Cahors, 1249 - Avignon, 4 december 1334]
Hij was de tweede en belangrijkste Paus van de Babylonische ballingschap te Avignon. Hij is één van de weinige pausen die ooit van ketterij werd beschuldigd. Eerst was hij bisschop van Fréjus [1300], daarna van Avignon [1310], en werd vervolgens bevorderd tot kardinaal [1312] onder zijn voorganger Clemens V.
Na een sedisvacatie van meer dan twee jaar, werd hij op 7 augustus 1316, na een bijzonder lastige en ingewikkelde verkiezingsprocedure, tot paus verkozen, met de steun van de toekomstige koning Filips V van Frankrijk en van koning Robert van Napels. De 72-jarige kardinaal Duèze leek een compromisfiguur: gezien zijn leeftijd en zijn zwakke gezondheid dachten zijn kiezers dat hij slechts een overgangspaus zou zijn. In werkelijkheid duurde zijn pontificaat achttien jaar...
Nadat zijn voorganger zich in 1309 te Avignon was komen vestigen, besloot hij in die stad te blijven, en hij versterkte er de Franse invloed in de curie aanzienlijk. Met ongewone energie en enthousiasme wijdde de bejaarde paus zich aan zijn taak. Tijdens zijn pontificaat voerde hij belangrijke bestuurlijke en financiële hervormingen in de Kerk door. Hij reorganiseerde de werking van de curie, ontnam aan de kanunniken van de kathedrale kapittels het recht de bisschoppen te kiezen, en sleutelde aan de omvang van de bisdommen door de meest uitgestrekte te splitsen of er de grenzen van te verleggen. Hij saneerde de financiële toestand van de kerk door de invoering van een pauselijk belastingssysteem, de zgn. "annaten." Zijn benoemingen voor het college van kardinalen betroffen, met een paar uitzonderingen, haast allemaal Fransen. Hij bezondigde zich ook aan schaamteloos nepotisme, door schenkingen en kerkelijke ambten aan vrienden en verwanten toe te kennen.
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3354 van 3/8/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om u tot een oprechte bekering te brengen. Laat de armen niet hangen. U leeft in een tijd die erger is dan tijdens de zondvloed en de mensheid is geestelijk blind geworden. Keer terug tot de Heer, want Hij houdt van u en wacht op u. Ontvlucht de zonde en zoek de genade Gods om alsnog te worden gered. Aanvaard het Evangelie van Mijn Jezus en laat Zijn woorden u omvormen. Ik heb ieder van u nodig. Keer niet terug. De mensheid is afgedwaald van haar Schepper en is ongelovig geworden. Nu is het de juiste tijd voor uw terugkeer. Kniel neer in gebed en u zult de vrede zien regeren op aarde. Een droevige gebeurtenis staat er te wachten in het Land van het Heilige Kruis [Brazilië]. Velen zullen de Tubarão proberen te ontvluchten, maar de dood vinden.. Ik lijd voor wat er op u afkomt. Ik wil u niet verplichen, laar luiser naar Mij. Ik zal tot Mijn Jezus voor elk van u spreken. Moed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
De droom van Daniël
Deze profetie over de opeenvolging van wereldrijken werd 48 jaar later opnieuw bevestigd aan Daniël, toen God hem een droom liet zien. Dit is te lezen in hoofdstuk 7.
Daniel zag een reeks van angstaanjagende beesten uit de zee oprijzen, de zee stond voor het profetische symbool van heidense naties.
Het eerste beest was een leeuw met de vleugels van een adelaar. Het tweede beest was een beer dat op zijn zijde lag en drie tanden in zijn muil vertoonde. Het derde beest was een luipaard met 4 koppen en vier vleugels. Het vierde beest was een beest dat Daniël beschreef als "vreselijk, angstaanjagend en extreem sterk." Het had grote ijzeren tanden en tien hoorns.
Wat Daniël in zijn dromen ziet is dezelfde opvolging van wereldrijken die Nebukadnezar II zag in zijn droom. Met dat verschil echter dat Nebukadnezar II ze aanschouwde vanuit het standpunt van een mens, als iets wonderlijks en groots. God openbaart ze aan Daniël zoals hij ze ziet: als een reeks van roofzuchtige beesten.
Op het ogenblik dat Daniël met afgrijzen naar het laatste beest kijkt, ziet hij opeens tussen de andere tien hoorns een nieuwe kleine hoorn verschijnen die 3 andere hoorns met de wortel erbij naar omhoog wegduwt. Deze kleine hoorn had mensenogen en een mond dat grootsprakerigheid uitkraamde. In vers 24 van hoofdstuk 7, werd Daniël gezegd dat de 10 hoorns 10 koningen voorstellen en dat de kleine hoorn 3 van hen zal onderwerpen en hierbij zich blasfemisch zal opstellen tegenover de Almachtige.
Hier zien we de eerste manifestatie van de antichrist in het boek van Daniël die het laatste heidense Keizerrijk zal doen verrijzen dat de gehele wereld zal omsluiten. Het feit dat het laatste keizerrijk werd voorgesteld als het vierde beest met de 10 hoorns op zijn kop, is een klare indicatie dat het laatste heidense keizerrijk een heropleving zal zijn van het oude Romeinse Rijk.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
20-10-2010
20 oktober 2010
20 oktober 2010
1. Het wonder van San José [bijzondere reeks 3/5]
Een zelfgemaakte kapel
Onze Lieve Vrouw van de Berg Karmel is de patrones van Chili. Op 13 oktober was het de 93ste verjaardag van het "zonnewonder" dat plaatsvond te Fatima, Portugal 1917. Onze Lieve Vrouw van Fatima verscheen als Onze Lieve Vrouw van de Berg Karmel [en droeg de kledij der Karmelietessen] tijdens de zesde verschijning te Fatima, op 13 oktober 1917, tijdens het tafereel der visioenen dat zich afspeelde tijdens het zonnewonder.
Afgelopen maart schonk Paus Benedictus een nieuw beeld van Onze Lieve Vrouw van de Berg Karmel aan Chili. Het beeld reisde door het hele land om vertroosting te brengen aan de slachtoffers die leden onder de verschrikkelijke aardbeving van het voorjaar.
De media werd voor de gek gehouden op 13 oktober. Hoe kwam het dat de mijnwerkers geestelijk gezond, verenigd en onvertwijfeld bleven? Wat heeft hun hoop op hun redding zo sterk ondersteund tijdens deze verschrikkelijke beproeving? Het was zonder twijfel hun geloof, hun katholieke geloof!
Volgens een CNA rapport uit Santiagio, dat verscheen op 27 augustus, hadden de 33 ingesloten mijnwerkers van de San José mijn in Atacama, Chili, verzocht om religieuze beelden en fotos naar beneden te brengen, in hun bange afwachting op hun redding. Chileense woordvoerders hadden gezegd dat de reddingswerken maanden zouden duren ... ze hoopten de mijnwerkers te kunnen bereiken tegen Kerstmis. Men had reeds een smalle doorgang kunnen maken om zo boodschappen, voorraden en verzoeken over te maken aan de ingesloten mijnwerkers.
En alhoewel men al een kruisbeeld had laten afdalen, bleven de mijnwerkers verzoeken om meer beelden van Maria en de Heiligen ... om aldus een eigengemaakte kapel te kunnen bouwen. "Hun wens was om een gedeelte van hun afgesloten ruimte in te richten als een kapel, een vereringsplaats," aldus de Chileense Minister van Gezondheid, Jaime Manalich.
Later had de president van Chili, Sebastian Pinera, met de mijnwerkers een telefoongesprek gehad, waarop hij een beeld van de Heilige Laurentius, de patroonheilige van de mijnwerkers, in het presidentieel paleis had geplaatst, samen met 32 Chileense en één Boliviaanse vlag, die elk van de, sinds 5 augustus gevangen mijnwerkers, vertegenwoordigde.
Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 60]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Hemel, vagevuur en hel
Janice: Mirjana, waarom moeten de mensen op aarde teruggave doen voor de mensen die gestorven zijn? Mirjana: Omdat de gestorvenen geen vrije wil meer hebben zoals ze die op aarde hadden. Ze hebben niet langer een lichaam. Het is voor hen niet langer mogelijk om de dingen, die ze gedaan hebben en waarmee ze anderen en zichzelf pijn deden of beschadigden, goed te maken. Op 24 juli 1982 zegde de Gezegende Moeder: "we gaan naar de hemel in volle bewustzijn: datgene wat we nu hebben. Op het moment van de dood zijn we bewust van de scheiding van lichaam en ziel. Het is vals om de mensen aan te leren dat we verschillende keren worden wedergeboren en dat we verschillende lichamen aannemen. Men wordt slechts éénmaal geboren. Het lichaam, uit de aarde, wordt na de dood ontbonden. Het komt nooit meer terug om opnieuw te leven. Men ontvangt een van gedaante veranderd lichaam. Wie veel kwaad heeft aangericht tijdens zijn leven kan rechtstreeks naar de hemel gaan als hij biecht, echt spijt heeft van wat hij heeft gedaan en de communie ontvangt op het einde van zijn leven."
Janice: De goede moordenaar die naast Jezus aan het kruis stierf was de eerste gecanoniseerde heilige, nietwaar, Mirjana? Mirjana: Jezus zelf beloofde hem het paradijs op dié dag!
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 254]
Preken
Reinig uw geest
Als ge wilt dat de eer, die ge God brengt, Hem aangenaam zal zijn en voordeling voor het heil van uw ziel, ga dan welbewust te werk. Begin u voor te bereiden op de heilige mis van zodra ge wakker wordt en verenig u in de geest met alle heilige missen die er op dat ogenblik gelezen worden. Wanneer de klok u roept om naar het Huis van de goede God te komen, bedenk dan dat het Jezus Christus zelf is die u uitnodigt. Vertrek op staande voet, zodat ge nog een paar minuten hebt om u te bezinnen op de grootsheid van het offer, waaraan ge straks zult deelnemen. Zeg niet, zoals de mensen zonder geloof, dat ge nog tijd genoeg zult hebben om altijd te vroeg te komen. Zeg liever met de profeet: "Ik heb me verheugd, toen men me zei dat we zouden opgaan naar het Huis des Heren." Vanaf het ogenblik dat ge thuis weggaat, moet ge u bezighouden met de gedachte aan hetgeen ge straks hebt te doen en aan hetgeen ge de goede God zult vragen.
Reinig uw geest van alle aardse beslommeringen en denk alleen aan God. Vermijd alle overbodige gesprekken die uw aandacht tijdens de heilige mis zouden kunnen afleiden. Roep u, bij het binnentreden van de kerk, in herinnering wat de heilige patriarch Jacob heeft gezegd: "O, hoe mooi is deze plaats, en hoe heilig! Dit is waarlijk het huis van God en de poort van de hemel!" Wanneer ge op uw plaats zijt, verneder u dan diep voor de grootsheid van God, die u in uw onwaardigheid en ondanks uw zonden, in Zijn grote tegenwoordigheid wilt dulden. Vraag de goede God dat ge moogt delen in de gunsten die Hij allen verleent die met een oprecht gemoed tot Hem komen en dat ge niets van Zijn genade moogt verliezen. Open uw hart, opdat het woord Gods er in door kan dringen, opdat het wortel kan schieten en vruchten dragen voor het eeuwige leven.
Alvorens de kerk te verlaten, moogt ge nooit vergeten de goede God te bedanken voor de genade die Hij u heeft geschonken, en terwijl ge weer naar huis gaat, moet ge u verdiepen in hetgeen ge hebt gezien en gehoord. Ja, broeders, als we ons op die manier gedragen, zullen we geen enkele mis bijwonen zonder vervuld te worden door een nieuw verlangen naar de hemel en door een nieuwe afkeer van onszelf en van de wereld. Zo zullen onze geest en ons hart steeds minder aan het aardse en steeds meer aan God toebehoren. En het Huis des Heren zal voor ons inderdaad de poort van de hemel worden. Dat wens ik u toe.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Film: Abraham [7/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
5. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 202]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
De eerwaarde Quenum redden
De prior van Taizé moest andermaal tussenkomen voor veroordeelde politieke Afrikanen. Dahomey (weldra Benin) was bestuurd door een Nationale Raad van de Revolutie (CNR) onder Marxistisch-leninistisch regime. De Kerk onderging een onverbiddelijke onderdrukking.
Op 17 maart 1975 werden eerwaarde Alphonse Codjo Quenum en zes andere personen ter dood veroordeeld, onder het voorwendsel van politiek complot, door het revolutionair gerechtshof van Cotonou. Jonge Afrikanen die voor de Paasontmoeting naar Taizé waren gekomen verwittigden Broeder Roger over het lot van de veroordeelden. Eerwaarde Quenum was al in Taizé geweest. De prior aarzelde niet om rechtstreeks tussen te komen bij de overheid van Dahomey. Op 29 maart, vooravond van Pasen, zond hij een telegram aan de president van de Republiek, generaal Kérékou: "Met duizenden jongeren uit vele landen verzameld in Taizé, vernemen we de zeven terdoodveroordelingen, waaronder die van eerwaarde Quenum. In naam van de waardigheid, geef hen genade. Kwets het geweten van de jongeren niet."
In zijn dagboek vermelde Broeder Roger enkel de tekst van het telegram. Uit andere bronnen weten we dat eerwaarde Quenum en de andere veroordeelden genade verkregen.
In mei daarop werd Broeder Roger nogmaals uitgenodigd door kardinaal Wojtyla om deel te nemen aan de bedevaart van Piekary. "Op de heuvel van Piekary nabij Krakau, een bedevaart van honderd tachtig duizend mijnwerkers uit Hoog-Silesië die vanmorgen zijn aangekomen in lange rijen. In verschillende parochies hebben ze s nachts gecommuniceerd om daarna te vertrekken per bus, per trein om te voet te eindigen. De vrouwen wachten ze vanavond op in de parochiekerken."
Vertaling: Broeder Joseph
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 124]
Hadrianus
Verhouding met de Joden
Zoals kon voorzien worden zagen de Joden in deze wet een rechtstreekse aanval op hun godsdienst. In alle opzichten moesten ze weerstand bieden. De opvolger van Hadrianus, Antoninus Pius [138-161 na J.C.], verdraagzamer en zonder het algemeen verbod op te heffen, stelden de Joden er vrij van voor de besnijdenis van hun eigen zoon. Een derde reden voor deze oorlog zou de beslissing kunnen zijn van Hadrianus om een Romeinse stad te bouwen, Aelia genaamd vanwege zijn familienaam Aelius, op de plaats van het puin van Jeruzalem [Dion Cassius]. Gezien de globale historische context schijnt deze uitleg de meest relevante.
Zoals Dion Cassius vermeldt begon de bouw van de "Colonia Aelia Capitolina" [Aelia in het kort] tijdens het verblijf van Hadrianus in Egypte, in Judea en Syrië rond 130 na J.C. Maar we weten dat deze oorlog, uitgedacht en bevolen door Simeon bar Kosiba, in 132 na J.C. uitbarstte. Het is te begrijpen dat de wrevel rond de bouw van de nieuwe stad gekoppeld werd aan de vernedering door het verbod van besnijden, maar het is waarschijnlijk dat deze laatste slechts werd opgelegd als straf na de vernietiging van de opstand. De onderdrukking werd eerst toevertrouwd aan Tinneius Rufus, gouverneur van Judea en, gezien zijn onmacht, riep Hadrianus een van zijn beste generaals terug uit Groot-Brittannië, Julius Severus, die een einde maakte aan het conflict in 135 na J.C. door de laatste Joodse versterkte vesting Bethar, ten zuiden van Jeruzalem, in te nemen.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Na haar biecht, en na het ontvangen van het Sacrament van de Ziekenzalving door één van haar priesterzonen, en in de aanwezigheid van haar kinderen, overleed ze vredig. Ze was negenenzeventig jaar oud. De begrafenis vond plaats op 5 november, in de aanwezigheid van zevenentwintig priesters. Haar parochiekerk in Vo di Brendola was te klein om de rouwende menigte te ontvangen. Het lichaam van de Dienares van God, rust in de gezinskelder op het kerkhof van Brendola [Vicenza].
Voor ze stierf, kreeg ze het bezoek van een priester van haar parochie Vo, die al een aantal priesters naast haar bed aantrof. Ze was kalm en sereen. De priester schreef: "Ik heb niets gelijkaardigs gezien in mijn leven als priester. In het aanzien van de dood, die nu nakende was, riep ze uit: Ik heb in elk moment de heilige wil van God vervuld."
Een tijdje voor haar dood vertelde Elisabetta aan haar kinderen: "Na mijn dood zullen jullie voor mij het Te Deum zingen, in dankbaarheid aan God voor de gaven die ik ontvangen heb. Bovenal, voor de trouwheid aan mijn Christelijk leven en mijn twaalf kinderen. Acht ervan zijn gelukkig getrouwd, en vooral voor de vier die religieus werden."
Elisabetta hoorde ooit iemand zeggen dat ze bang was om te sterven. Daarop antwoordde ze: "Ik niet. Ik ben er zeker van dat de Heer me in Zijn armen zal nemen wanneer Hij me ziet. Hij weet hoeveel ik geleden heb." En we geloven dat Hij dit gedaan heeft. Het decreet van het Vaticaan, Positio Super Virtutibus, werd gegeven in 1994.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 34: De Fessis Aquitanicis [Een lint uit Acquitanië]
Clemens V [1305 - 1314]
Echte naam: Bertrand de Gouth [Villandrot, 1264 - Roquemaure, 20 april 1314]
Filips de Schone was vastbesloten om de Orde van de tempeliers op te doeken. Hij beschuldigde ze van ketterij, maar enkel de Katholieke Kerk kon een dergelijk vonnis vellen. Filips had gedacht dat het proces na de bekentenissen snel afgehandeld zou worden, maar paus Clemens zorgde ervoor dat het nog jaren aansleepte. Op 22 november 1307 droeg Clemens alle christelijke vorsten op de tempeliers te arresteren en hun bezittingen beschikbaar te stellen aan de kerk in afwachting van het proces. In februari 1308 schortte hij de activiteiten van de Franse inquisiteurs op. Op 12 augustus 1308 verscheen de pauselijke aanklacht tegen de tempelorde. Een commissie moest de aanklacht onderzoeken.
Het concilie van Vienne was bepalend voor het lot van de tempeliers. Op 3 april 1312 deelde de paus mee dat hij besloten had de tempelorde op te heffen zonder haar te veroordelen voor ketterij. Met de bul "Vox in Excelso" schafte hij de tempelorde af, met de bul "Ad Providam" droeg hij hun bezittingen over aan de hospitaalridders. Clemens was niet bij machte geweest om weerstand te bieden aan de druk van de Franse koning.
In 2001 werd het "Perkament van Chinon" gevonden in het Archivio Segreto Vaticano. Naast de verhoren van een aantal tempeliers bevat het ook aantekeningen van paus Clemens. Daaruit zou blijken dat hij de tempeliers in 1314 vrijgesproken heeft van ketterij, hen de pauselijke absolutie geschonken heeft en zelfs vergiffenis gevraagd heeft.
Malachias verwijst naar zijn geboortestreek Acquitanië en naar zijn wapen met drie horizontale balken, in de wapenkunde gekend als een lint ["Fesse" is oud Frans en in het Latijn is het "Fascia"]
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3353 van 2/8/2010
Lieve zonen en dochters, verlies de hoop niet. Ik ben uw Moeder en ik bevind Mij aan uw zijde, ook al ziet u Mij niet. Geloof vurig in Mijn Zoon Jezus. Hij is uw redder en zonder Hem bent u niets en kunt u niets doen. Ik vraag u om met moed naar Mijn oproepen te leven. Laat de armen niet hangen. Uw tijd is kort en u mag niet leven met enkel stil te blijven staan. Vertrouw in Mijn moederlijke bescherming. Ik wens u te leiden naar een hoog punt van heiligheid. Open uw harten en Ik zal u leiden op de weg naar de overwinning. Kniel neer in gebed. Moeilijke tijden komen er aan voor Brazilië. Schrikwekkende dingen zullen gebeuren en vele van Mijn arme kinderen zullen een hevig kruis te dragen hebben. Steden zullen worden getroffen door hevige winden die grote vernietiging zullen veroorzaken. Ik lijd omwille van wat er op u afkomt. Moed. Ik zal tot Mijn Zoon Jezus spreken voor u. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Een tijdskloof
Een ander interessant aandachtspunt is dat vanuit historisch perspectief, we duidelijk kunnen zien dat de profetieën een grote tijdskloof vertonen, iets dat vaak voorkomt in bijbelse profetieën. De tijdskloof komt voort tussen het vierde en het vijfde keizerrijk of tussen de ijzeren benen en de leemijzeren voeten.
De tijdskloof is normaal omdat er geen heidens keizerrijk voorkomt in de geschiedenis dat overeenstemt met het keizerrijk van ijzer en leem, over het welke Daniel in hoofdstuk 7 vertelt dat het een confederatie van 10 naties is dat zal herrijzen als het Romeinse keizerrijk.
Het Romeinse Keizerrijk hield op te bestaan in 476 AD. De Oosterse, Byzantijnse zijlijn bleef verder bestaan tot 1453. Door de eeuwen heen zijn er veel pogingen gedaan om het Romeins Keizerrijk te herstellen. De twee grootste inspanningen werden ooit geleverd door Napoleon en Hitler. Maar alle inspanningen waren vergeefs tot de nasleep van wereldoorlog II, die de Europese leiders duidelijk maakte dat hun enige hoop om Europa te heropbouwen, erin bestond door over de grenzen heen te kijken en om samen een Europese supermacht op te zetten.
Deze inspanning leidde de Europese Unie in, een heropleving van het oude Romeinse Keizerrijk dat op dit ogenblik bestaat uit 27 lidstaten. Kan het zijn dat deze uiteindelijk in 10 administratieve regios zullen worden verdeeld?
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
19-10-2010
19 oktober 2010
19 oktober 2010
1. Het wonder van San José [bijzondere reeks 2/5]
1785
In 1785 bestelde Don Martin de Lecuna een beeld van Onze Lieve Vrouw van Karmel bij een beeldhouwer te Quito. Het beeld en de verering ervan zijn sindsdien altijd al verbonden geweest met het Chileense volk en hun onafhankelijkheid. Op 5 december 1811 vroegen de generaals General José Miguel Carrera en General Bernardo OHiggins aan de vicaris van Santiago de Chile om een "plechtige Eucharistieviering uit dankbetoon" voor hun welslagen in hun strijd voor onafhankelijkheid.
De H. Maagd van Karmel, Patrones van Chili
Op 5 januari 1817 plaatste generaal José de San Martin zijn wapenstok in de rechterhand van het beeld en noemde Haar de patrones van het Leger van de Andes. Op de vooravond van Slag van Chabuco noemde generaal OHiggins de Maagd van Karmel plechtig tot patrones en generaal van de Chileense gewapende macht.
Toen in 1818 de Spaanse troepen opwaarts rukten, kwam het volk en haar leiders samen in de Kathedraal om hun gebeden en vertrouwen uit te spreken aan de voeten van het beeld van Onze Lieve Vrouw, waarbij ze de belofte maakten om een kerk ter ere van haar op te richten op de plaats waar de onafhankelijkheid van Chili zou worden ondertekend. Tegen het einde van het jaar werd aan de bouw ervan begonnen. De vereringsplaats werd voltooid in 1892 en de huidige kerk werd voltooid in oktober 1974.
Op algemeen verzoek van de Chileense Bisschoppen, kondigde het Vaticaan in 1923 de Maagd van Karmel af tot hoofdpatrones van alle Chilenen, niet enkel het leger en de zeemacht. Er zijn twee beelden van de Maagd Karmel die door de Chilenen worden vereerd, één bij de nationale vereringsplaats van Maipú [het oorspronkelijke beeldje dat gemaakt werd te Quito, Ecuador in 1785], het andere is gemaakt in Frankrijk en wordt thans vereerd in de Basiliek van de Verlosser van Santiago de Chili.
Chris De Bodt
2. Medjugorje België en Nederland: nieuwe hoofding en nieuw logo
Zoals u kunt merken heeft het blog al een tijdje een nieuwe hoofding en vanaf vandaag beschikken we ook over een logo [rechterbovenzijde]. Ter info: de afkorting U.I.O.G.D. staat voor "Ut in omnibus glorificetur Deus: Opdat God in alles worde verheerlijkt [cf. 1 Pe 4:11]." En ere wie ere toekomt: beiden zijn van de hand van onze geestelijke begeleider. Bedankt.
3. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 59]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Hemel, vagevuur en hel
Janice: Waren de mensen koud? Was de plaats koud? Mirjana: Ik zag deze plaats slechts voor een korte tijd. Ik ervaarde de temperatuur niet persoonlijk. De Gezegende Moeder was met mij. Ze verklaarde mij dat ze wou dat ik het vagevuur zou zien. Ze zei dat zoveel mensen op aarde niets weten van het vagevuur.
Janice: Zijn veel mensen vandaag de gerechtigheid van God vergeten? Mirjana: Aangezien niets in het zicht van God kan leven dan echte liefde, zuivert Gods gerechtigheid. Dat is waarom het vagevuur bestaat.
Janice: Mirjana, bedoelt u dat het vagevuur een instrument is van Gods gerechtigheid. Ons werd geleerd dat Gods gerechtigheid niet is zoals de menselijke gerechtigheid want God kent geen wreedheid. Wreedheid is een eigenschap van trots. Mirjana: De Gezegende Moeder zegt dat God pure liefde is.
Janice: Gilden de mensen in het vagevuur? Mirjana: Ik kon hen niet horen. Ik zag hen alleen maar.
Janice: Waarom wou de Gezegende Moeder dat u het vagevuur zag? Mirjana: Ze zei dat zoveel mensen die sterven door hun geliefde volledig in de steek worden gelaten. Ze kunnen zichzelf niet helpen in het vagevuur. Ze zijn volledig afhankelijk van de de gebeden en de offers van vrijgevige mensen op aarde die hen herinneren. Onze Gezegende Moeder hoopt dat haar eigen kinderen de zielen in het vagevuur zullen helpen door gebed, vasten en verschillende boetedoeningen om zo voor de arme zielen iets terug te doen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 253]
Preken
Als ge thuiskomt ...
Toen de koningin van Saba thuiskwam, raakte zij niet uitverteld over alles wat zij in de tempel van Salomon had gezien: het was iedere keer opnieuw een groot genot voor haar om er met iemand over te spreken. Zo moet het ook gaan met een christen die naar behoren een heilige mis heeft bijgewoond. Als hij thuiskomt, moet hij zich met zijn kinderen en zijn personeel onderhouden en hun vragen wat zij zich van de heilige mis herinneren, wat hen het meeste heeft getroffen. Maar helaas, mijn God, wat zal ik zeggen ... Hoeveel vaders en moeders, hoeveel meesters en meesteressen zijn er niet, die lachend hun schouders zouden ophalen, als je met hen zou willen praten over hetgeen zij in de heilige mis gehoord hebben. We weten er alles van, zouden ze zeggen, laat ons liever met rust ... Over het algemeen schijnt men niettemin toch wel naar het heilige woord te luisteren.
Maar nauwelijks heeft men de kerk verlaten of men geeft zich over aan allerhande verstrooiing. Haastig springt men op, men holt naar de uitgang en wringt zich door het portaal naar buiten. Velen staan al druk te praten op het kerkplein, terwijl de priester de trappen van het altaar nog niet is afgedaald. Weet ge broeders, wat daar het gevolg van is? Luister! Men trekt geen enkel voordeel van hetgeen men in het Huis van God heeft gehoord en gezien. Er wordt een schat van genade vergooid! Gods redmiddelen worden met de voeten getreden! O, wat een ongeluk! Wat ons tot heil kan strekken, wenden we aan tot onze ondergang. Ge ziet het zelf, broeders: het heilig offer wordt het grootste deel van de christenheid tot last! Zij voelen zich in de kerk opgesloten als in een soort gevangenis.
De mis is nog niet afgelopen of je hoort ze bij de kerkdeur schreeuwen als gevangenen die men zojuist heeft vrijgelaten. Ben je dikwijls niet verplicht de deur te sluiten, als je tenminste niet doof wil worden van hun onafgebroken gekwetter? Mijn God, dat zijn de christenen die Uw heilige tempel moeten verlaten met een gemoed boordevol goede gedachten en goede verlangens! Moesten zij dit niet diep in hun geheugen griffen om ze nooit meer te vergeten en ze bij de eerste, de beste gelegenheid ten uitvoer brengen? Maar helaas, het getal van diegenen die de heilige diensten met aandacht volgen en er profijt uit weten te trekken, staat praktisch gelijk met het aantal uitverkorenen. Ach, wat is het klein.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Abraham [6/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 201]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
In zijn dagboek beschrijft Broeder Roger een doorgebrachte nacht in een barak van een familie uit de arme buurt van Santiago. Hij bespaart zijn lezers geen enkel detail over de miserie van de plek en verbergt niet hoe moeilijk die nacht was: "We slapen allen in dezelfde ruimte, met vier kinderen, ons bed gescheiden van het hunne door enkele houten planken. Een van de kinderen heeft een oorontsteking en weent heel de nacht. Door de losse planken komt een koude wind uit de Andes met vlagen binnen. De honden huilen uren lang. Een afwachtende nacht. Een vigilie."
Later nam Broeder Roger Hans Lachmann mee, de beroepsfotograaf die hij had aangenomen voor het Jongerenconcilie. Lachmann nam fotos van Broeder Roger te midden van de armen, in de sloppenwijken in Azië en Afrika. Deze fotos werden aan de pers verkocht, maar ook aan de getrouwen van Taizé. Enscenering, handigheid en oprechtheid vielen samen voor Broeder Roger.
In de volgende jaren bracht hij steeds de nacht van het Nieuwe Jaar door in een arm land van het zuidelijk halfrond. Hij kondigde dat aan in een Brief die gelezen werd tijdens een bijeenkomst in Frankrijk of elders. Deze daad van solidariteit, in een periode van het jaar waar de gedachten meer op voorbijgaande geneugten gericht zijn, had een sterke symbolische waarde.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 123]
Hadrianus
Verhouding met de Joden
Hadrianus heeft een onuitwisbare stempel gezet op Joodse geschiedenis door de tweede Joodse opstand tegen Rome in te tomen. Tijdens het grootste gedeelte van zijn bewind toonde hij geen enkele vijandigheid tegenover de Joden. De opstand door Bar Kokhba aangestookt en de tweede Joodse oorlog tegen Rome genoemd, barste slechts los in 132 om te eindigen in 135 na J.C. Er wordt nog altijd gekibbeld over de redenen.
De minst waarschijnlijke uitleg is een Joodse legende die vertelt dat Hadrianus eerst de Joodse vraag om de Tempel weer op te bouwen zou aanvaard hebben, om er daarna op terug te komen onder druk van de Samaritanen. Zijn weigering zou een gewapende opstand hebben uitgelokt die uitdraaide op een driejarige oorlog. Dit verhaal staat in een rabbijnse Midrach Genesis Rabba genaamd, waarschijnlijk gebundeld in de loop van de vijfde eeuw van ons tijdperk. Maar geen enkele Romeinse bron bevestigt dat. De wederopbouw van de Tempel zou de eigen bouwplannen van Hadrianus doorkruist hebben.
Een meer relevante reden, ook betwistbaar, voor het uitbarsten van de oorlog was misschien Hadrianus verbod van de besnijdenis. Volgens de Romeinse historicus Spartianus zou de opstand veroorzaakt zijn door het aan de Joden opgelegde verbod om hun geslachtsdelen te verminken. In feite was die wet niet in het bijzonder op de Joden gericht, maar op alle volkeren die de besnijdenis toepasten, zoals de Nabateeërs, de Samaritanen en de leden van de Egyptische priesterkaste. Dit decreet was gemotiveerd door de gelijkstelling van de besnijdenis met een mindere vorm van castratie die, gezien de lex Cornelia, bestraft werd met de verbanning of de dood.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Een non schreef dat ze zich als kind Elisabetta herinnerde toen ze de Mis bijwoonde tijdens het oogstseizoen. "Wanneer de priester voorbijging, vroeg Elisabetta of ze de Heilige Eucharistie eerder kon ontvangen, vermits ze niet kon blijven voor de Mis omdat ze graan en hooi moest oogsten. De priester bracht haar onmiddellijk de Communie. Na haar dankzegging, vertelde Elisabetta aan mn moeder: Met Hem heb ik alles. Ja, met Jezus in mijn hart heb ik alles en ik kan nu mijn werk en de problemen van de dag met vertrouwen en vreugde tegemoet gaan." Bij een andere gelegenheid vertelde diezelfde non dat Elisabetta haar vertelde: "Wees altijd blij. Als er iets vanbinnen je doet lijden, verlies je moed niet en denk aan Hem. Na een gebed zal het voorbij gaan, en zing dan. Als je wist hoeveel zorgen me voorbijgegaan zijn door een lied. En zo zal het ook voor jou zijn. En schenk aan iedereen een glimlach."
Dit deed ze zelf in de praktijk. In de jaren voor haar dood, beschreef men haar als heel geteisterd, maar ze klaagde nooit. Ze was altijd blij, ondanks haar problemen, haar fysieke kwalen, en haar harde leven. En ze verspreidde vreugde.
Op 2 oktober 1978 kreeg Elisabetta haar laatste ziekte; een longprobleem. Toen haar toestand erger werd, werd ze met spoed naar het ziekenhuis van Montechhio overgebracht, waar ze een maand verbleef. Ze verdroeg al haar pijnen met overgave en zonder klagen. Een tijdje leek het alsof ze haar ziekte overwonnen had, maar in de nacht van 23 oktober kreeg ze erge pijn in de lever en de ingewanden die, na diagnose, twee dringende operaties vereisten.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
9. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 34: De Fessis Aquitanicis [Een lint uit Acquitanië]
Clemens V [1305 - 1314]
Echte naam: Bertrand de Gouth [Villandrot, 1264 - Roquemaure, 20 april 1314]
Paus Clemens V werd in het Franse Aquitanië, uit een familie van aanzien. Zijn broer was aartsbisschop van Lyon. Bertrand de Gouth studeerde rechten in Orléans en Bologna. Hij was aartsbisschop van Bordeaux geweest, een zetel waarop paus Bonifatius VIII hem in 1299 had benoemd. In 1305 werd hij na een conclaaf van elf maanden tot paus verkozen.
Clemens is de paus die als eerste de tiara, de pauselijke drievoudige kroon droeg. Tijdens de gebruikelijke pauselijke processie werd de paus door een instortende muur van zijn paard geworpen. Een van zijn broers, en ook kardinaal Mathheus Orsini, die twaalf conclaven had bijgewoond en dertien pausen had gekend, werden gedood. Het kostbaarste juweel uit de pauselijke kroon ging die dag verloren. Dit incident wordt door velen als een profetie uitgelegd. Hij stierf in april 1314.
Hij trok met zijn gevolg in 1309 naar Avignon en luidde de zogenaamde Babylonische ballingschap der pausen in [de periode van 1309 tot 1377, waarin de pausen niet in Rome zetelden]. De Franse koning Filips IV wist de paus ervan te overtuigen dat het verstandig was in Avignon te gaan wonen, naar aanleiding van de verwarde toestand in Rome. Deze periode betekende een dieptepunt in het prestige van de pausen. Zij maakten zich geheel afhankelijk van de Franse koning.
Chris De Bodt
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3352 van 31/7/2010
Lieve zonen en dochters, de dood zal langsgaan in Rio Branco en in Cachoeira zullen kreten van wanhoop worden gehoord. Dit zal de tijd van smarten zijn voor Mijn arme kinderen. Wees moedig en neem uw rol op als ware Christenen. Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel op u te helpen. Open uw harten en getuig overal dat u tot de Heer behoort. Vrees niet. Ik ben aan uw zijde. Na alle rampspoed zal de overwinning Gods over u komen. Voorwaarts zonder vrees. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Het tijdperk van de ongelovige heersers
Zoals je zal merken, is deze profetie opmerkelijk in zijn draagwijdte, het beslaat meer dan 1.000 jaar vanaf het Babylonische keizerrijk tot de instelling van het duizendjarige rijk van Christus op aarde.
Het is de periode van de tijd waarnaar de bijbel verwijst als "de tijd van de heidenen" [Lucas 21:24], welke zijn aanvang neemt met de laatste koning van Juda, Zedekia [586 vóór Chr.] en zal doorgaan tot wanneer Christus terugkeert en de troon van David in Jeruzalem opnieuw zal oprichten.
Het is naar mijn mening interessant te noteren dat in het boek van Daniël de nadruk wordt gelegd op de periode van heidense dominantie in de wereld. In hoofdstuk 2:4 gaat de taal van het Hebreeuws over naar het Aramees, de taal van de heidense naties in die tijd. En de tekst gaat voort in het Aramees tot het einde van hoofdstuk 7. Het gaat dan weer over in het Hebreeuws in hoofdstuk 8, op dat ogenblik gaat de aandacht over van de heidenen naar het lot van de joden.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
18-10-2010
18 oktober 2010
18 oktober 2010
1. Het wonder van San José [bijzondere reeks 1/5]
De mijn van San José
De mijn van San José [in het Spaans Mina San José] is een eerder kleinere koper- en goudmijn die zich situeert nabij Copiapó, in regio Atacama te Chili. Uiteraard is de mijn nu thans wereldwijd gekend omwille van de instorting van een schacht in 2010, waarbij 33 mijnwerkers op 700 meter onder de grond gevangen kwamen te zitten. Anders dan bij vele mijnen met een vertikale mijnschacht wordt de ondergrond door de mijnwerkers bereikt via een lange slopende weg met vele spiraalbochten.
De San José mijn bevindt zich 45 kilometer noordwestwaarts van Capiapó. Men begon met het ontginnnen in 1889 en in 1957 stichtte Jorge Kemey Letay, een Hongaarse immigrant, de "San Esteban Mining Company" [San Esteban = de Heilige Stefanus, de eerste Christelijke martelaar]. De vergelijking met de Heilige Stefanus is treffend, want de Heilige jongeling stierf onder een regen van stenen, op bevel van het Sanhedrin te Jeruzalem, tijdens de eerste eeuw. Getroffen worden onder een regen van stenen, zoals de arme Heilige Stefanus, is nooit uit de gedachte van elke mijnwerker.
De mijn heeft een jaarlijkse omzet van meer dan 15 miljoen euro.
Tussen 2003 en 2010 vonden er verscheidene incidenten plaats in de mijn, waarbij minstens drie mensen om het leven kwamen. In 2007 kwam er een geoloog om het leven en dit had een tijdelijke sluiting van de mijn tot gevolg. In mei 2008 werd de mijn heropend door de Nationale Geologische Mijndienst [Sernageomon, Servicio Nacional de Geologica y Minera]. In juli 2010, verloor de mijnwerker Gino Cortés een van zijn benen bij een ongeval.
Op 5 augustus lichtte de "Compañía Minera San Esteban" de nationale overheid in dat er een instorting had plaatsgevonden om 14 uur plaatselijke tijd. De reddingswerken begonnen de dag daarop. De Nationale Hulpdienst van Chili rapporteerde die dag dat er 33 mijnwerkers waren vermist, waaronder Franklin Lobos, een gewezen voetballler uit de eerste divisie en Carlos Mamani, een Boliviaanse mijnwerker. Oorspronkelijk wist men niets over hun lot en was het zoeken tot men 17 dagen later, op 22 augustus 2010 de mijnwerkers wist te lokaliseren. Alle 33 mijnwerkers waren nog in leven. Niettegenstaande hun vondst, duurde het tot 69 dagen na de instorting, tot 13 oktober 2010, eer de eerste mijnwerker, Florencio Ávalos, enkele minuten na middernacht, kon worden bevrijd. Hoewel men aanvankelijk dacht dat de reddingsoperatie langer zou duren, werden alle ze alle 33 nog dezelfde dag bevrijd.
Omwille van het voorval wordt de "Compañía Minera San Esteban" thans als failliet beschouwd. San José is de enige mijn door door San Esteban wordt ontgind. Op 12 oktober verklaarde de Chilleense president, Sebastion Piñera, dat "de mijn dicht zal blijven tot de nodige veiligheidsmaatregelen zijn getroffen om levens te sparen en de arbeidsomstandigheden als waardig worden beschouwd."
Chris De Bodt
2. AIDS problematiek en Medjugorje
Naar aanleiding van de controverse vorige week rond de ziekte Aids is er op dit blog een mooi interview te vinden dat Janice T. Connell had met Marija Pavlovic, de zienster te Medjugorje, die tevens de maandelijkse boodschappen voor de hele wereld op de 25ste van elke maand doorgeeft. Marija Pavlovic is als zienster dan ook de woordvoerster van onze lieve Hemelse Moeder.
Uittreksel uit het interview
Janice: Weet u of AIDS een straf is van God? Marija: De Heilige Moeder heeft nooit iets vermeld over AIDS. Zij heeft mij nooit gezegd dat AIDS een straf van God is. Maar de boodschap dat God hierover kan geven is de volgende: zuiverheid voor het huwelijk, in het huwelijk, na het huwelijk, in onze relaties, en vrij zijn van verslaafdheid.
Janice: Marija, welke levenswijze kunt u ons aanbevelen, die zowel God als onszelf hier op aarde behaagt? Marija: Volg enkel de tien geboden die God heeft aan ons gegeven en volg een Christelijke levensstijl.
Janice: Kunt u iets zeggen over drugs? Marija: Ik heb veel van mijn tijd doorgebracht met jongeren die in grote moeilijkheden waren. Sommigen gebruikten drugs, anderen hadden AIDS. Deze groep kwam en bleef bij ons in Italië. Een gedeelte van deze groep heeft beantwoord aan de boodschappen van de Heilige Moeder. Zij leiden nu een leven in gebed, vasten, gezonde voeding en geest, het werken op het veld. Zij werkten hard met de handen op het veld en aten enkel natuurlijke en gezonde voeding en zij sliepen heel goed tijdens de nacht. Zij stonden onder toezicht van een Zuster die heel vastberaden was over een streng leven in gehoorzaamheid in alle lichamelijke gewoonten en alle gebedsgewoonten. Na verscheidene maanden van zon levenswijze was er, na onderzoek, geen enkel spoor meer terug te vinden van AIDS. Bij hen die echter niet baden en vastten, zoals de Heilige Moeder vraagt, en streng over hun lichaam waakten, was de ziekte niet weggegaan. Ik was met deze jonge mensen die AIDS hadden en de dokters kunnen geen mening geven, maar de jongen mensen wijdden hun leven aan het gebed en hoe dieper ze hierbij betrokken raakten, hoe minder de neveneffecten van AIDS werden.
Janice: Wat is de betekenis van uw ervaring met deze AIDS-slachtoffers? Marija: Zij die niet volhielden zijn gestorven. Ons lichaam is in voortdurende strijd met het leven. Als u dingen doet met uw lichaam, zoals het nemen van drugs en zo, die uw gezondheid vernietigen, dan zult u sterven, omdat uw lichaam, uw organen niet meer kunnen functioneren. Dat is ziekte. AIDS is werkelijk een boodschap die God ons wenst te geven over hoe Hij wil dat wij leven.
Janice: Marija, wat is uw bron voor deze uitspraak? Marija: Mijn bron voor dit is het gebedsleven dat ik heb geleefd in Italië met de mensen die AIDS hadden. Zij die beantwoordden aan de boodschappen van Onze Lieve Vrouw van Medjugorje, bleven leven en zijn nu weer gezond. Zij die dit niet deden, stierven.
Janice: Kunt u ons iets anders vertellen over uw tijd in Italië? Marija: Soms toen ik naar TV keek, zag ik de reclamespots rond de bescherming tegen AIDS. Mijn mening is dat deze reclamespots meer zijn geïnteresseerd in het verkopen van hun dingen dan in de bescherming tegen AIDS. Zij halen gewoon voordeel uit de ziekte. Het is God die werkelijk onze meester is en het is aan Hem dat wij ons moeten overleveren. Wij zouden ons aan Hem moeten geven met alles wat wij hebben, en dan zal Hij ons hiervoor belonen. Vele keren trachten ze ons met deze reclamespots angst in te boezemen en ons meer en meer aan te zetten tot de aankoop van materiële dingen die geld kosten. God is onze Meester en wij moeten ons overleveren aan Hem. Hij is de Meester van alle omstandigheden.
Janice: Marija, hebt u een mening over mensen die de ziekte AIDS hebben? Marija: Ja. Wij mogen nooit mensen met AIDS veroordelen en hen nooit afkeuren en zeker de zieken niet. Wij mogen hen nooit afzonderen of weigeren om hen hulp te verlenen. Het is niet dat wat Gods wil is.
Janice: Betekent dit dat we geen medische voorzorgen mogen nemen tegen deze ziekte? Marija: We mogen nooit uitersten opzoeken. Als ik bijvoorbeeld naar de tiende verdieping van een gebouw zou gaan om mij van het balkon te werpen om te zeggen dat er mij niets zal overkomen, dat God mij zal beschermen en voor mij zal zorg dragen, dan is dit een zonde. God verwacht dat wij altijd ons gezond verstand gebruiken, in alle dingen die we doen. Denk aan een plaats als Lourdes, waar de zieken van over de hele wereld komen om ginds te worden ondergedompeld in het water, omdat Lourdes een genezende plaats is. We mogen geen vrees hebben, want wij zijn Gods kinderen.
Janice: Denkt u dat het goed is dat de medische wereld voorzorgen neemt als het over gevaarlijke ziekten gaat? Marija: Ik ben geen wetenschapper. Al wat ik kan zeggen is dat ik in God geloof. Ik geloof in Gods liefde voor mij en ik geloof dat God voor mij zorg draagt. Maar ik weet ook dat God wil dat ik Hem gehoorzaam en Hij spreekt door vele mensen, zelfs dokters.
Janice: Wat stelt u voor wat de mensen moeten doen? Marija: We moeten antwoorden met onze harten en onze zielen, op een manier waarvan wij weten dat ze de juiste is. We moeten bidden, en hoe meer we bidden, hoe meer we zullen weten wat God van ons verlangt. Wij zijn Christenen. Wat soort Christenen zijn wij, als we mensen zien sterven van AIDS en deze achterlaten en zeggen: "Neen, hij is ziek, hij sterft aan AIDS en ik wil mijzelf beschermen. Hij kan mij niets schelen, laat hem maar sterven." Dat is geen Christelijke houding en deze gedachte is niet Jezus wil. Jezus stierf ook voor hen en wij weten dat het leven op aarde niet alles is, want de dood is niet het einde van ons leven. Het is pas het begin. De dood is het begin van ons leven in de Hemel. We moeten altijd op aardse dingen antwoorden naar Jezus onderricht.
Janice: Er zijn zoveel problemen in de wereld van vandaag. Dikwijls is het heel moeilijk om beslissingen te nemen om deze problemen aan te pakken. Marija: Het is belangrijk dat we antwoorden op de manier waarop we moeten antwoorden, namelijk op een Christelijke wijze.
Chris De Bodt
3. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 58]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Hemel, vagevuur en hel
Janice: Heeft u echt het vagevuur gezien? Mirjana: Ja.
Janice: Is dat een plaats? Mirjana: Ja.
Janice: Maakt het geografisch deel uit van de planeet aarde of is het ergens anders? Mirjana: Ik zag een plaats. Veel mensen waren daar. Zij leden enorm.
Janice: Welk soort lijden? Mirjana: Het was een fysiek lijden.
Janice: Waar is deze plaats? Mirjana: Dat weet ik niet.
Janice: Welke soort mensen waren daar? Oude, jonge, dikke, smalle? Mirjana: Zij waren normaal, alle soorten mensen waren daar. Er was veel fysiek lijden.
Janice: Kunt u het lijden dat u zag, beschrijven? Was het zoals lepra of iets in die aard? Mirjana: Ik kon de mensen zien bibberen en kronkelen van pijn.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 252]
Preken
Waar gaat ge naartoe?
"Ja maar," hoor ik u al zeggen, "wie niets heeft, krijgt ook niets." Wat wil ge dat de goede God u geeft, als ge alleen vertrouwt op uw werk en niet op Hem? Wat wilt ge, als ge niet eens de tijd neemt om s morgens en s avond uw gebeden te doen, als ge er u mee tevreden stelt om één keer per week naar de heilige mis te gaan? Ge kent helaas de hulpbronnen niet die Gods Voorzienigheid opent voor al diegenen die tot Haar hun toevlucht nemen. En wilt ge een afdoend bewijs? Het staat hier vóór u: Kijk naar uw pastoor en bedenk voor Gods aanschijn wat hem toegeworpen wordt.
"O," zult ge mij zeggen, "u hebt gemakkelijk praten, men geeft het u." Maar wie anders geeft het mij dan Gods Voorzienigheid? Zij is mijn schatkist en zij alleen! Hoe blind is de mens! Hij tobt zich af om steeds ongelukkiger te worden en tenslotte verloren te gaan. Denk liever aan uw zielenheil, broeders, en ga zo dikwijls als ge kunt naar de heilige mis, en ge zult mijn woorden weldra bewezen zien.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: Abraham [5/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 200]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
Na Mexico trok Broeder Roger naar Chili, zoals beloofd. Vergezeld van Broeder Robert verbleef hij in het land van 2 tot 16 januari, nadat hij onthaald werd op de luchthaven van Santiago door kardinaal Henriquez. In het voor hem opgestelde programma stond een bezoek aan generaal Pinochet, leider van de militaire junta, aan de macht sinds september 1973. De prior van Taizé, zijn liefde voor dialoog ten spijt, weigerde dit bezoek.
Integendeel ontmoette hij meermaals de leiders van het nationaal Comité voor de Vrede dat opgericht werd door kardinaal Silva Henriquez, daags na de Staatsgreep en als voorzitter een jonge priester had, Christian Precht, die al in Taizé was geweest. Het honderdtal leden van het Comité zorgde voor de politieke gevangenen en hun families en bezorgde hen advocaten.
Tijdens zijn verblijf bracht de prior van Taizé een bezoek aan de vrouw van Luis Corvalan, secretaris generaal van de Chileense communistische Partij, aangehouden in de eerste uren van de staatsgreep en met een nakende terechtstelling bedreigd. Broeder Roger openbaarde aan Mevrouw Corvalan dat hij al was tussengekomen bij de overheid en zelfs bij Paulus VI te voordele van haar echtgenoot. Hij wist niet dat kardinaal Colombo, aartsbisschop van Milaan van zijn kant de paus rechtstreeks had gewaarschuwd en had aangespoord om tussen te komen. Later bekwam de Sovjet Unie de vrijlating van Corvalan tegen deze van de opstandige Vladimir Boukovsky.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 122]
Hadrianus
Cultuur
In de periode van Hadrianus en zijn opvolgers bereikt de portretkunst op Romeinse munten een hoogtepunt. Tijdens de Julisch-Claudische dynastie en Vespasianus werd de keizer vergoddelijkt, en was het portret een ideaalbeeld. Na Trajanus vangt een realistische stijlperiode aan. Mogelijk waren de interesse van Hadrianus voor Griekenland en zijn vele reizen de aanleiding daartoe.
Reeds gedurende zijn opleiding als jongeman in Rome had Hadrianus een grote bewondering voor de Griekse cultuur. Hij sprak liever Grieks dan Latijn en was vertrouwd met de Griekse filosofie. Hij liet naar Griekse gewoonte zijn baard staan, waarmee hij brak met de Romeinse mode van eeuwen. Op zijn reizen vergezelde zijn geliefde Antinous hem: een Griekse jongen van buitengewone schoonheid, die hij na zijn dood zelfs tot god verklaarde. Hadrianus is door latere schrijvers vaak verguisd vanwege zijn relatie met Antinous. Zijn huwelijk met Vibia Sabina was slecht. Dit leidde mogelijk tot de affaire, waardoor de geschiedschrijver Suetonius van het hof verwijderd werd.
Het beroemd geworden rijpaard van Hadrianus werd Borysthenes genoemd, en hij vereeuwigde het dier in een bewaard gebleven grafschrift op een graf in Zuid-Frankrijk.
Er zijn een aantal Latijnse en Griekse fragmenten van de hand van Hadrianus bewaard gebleven.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Toen een van haar zonen in het seminarie trad om later Pater Galileo te worden, zag ze de andere moeders allerlei geschenken aan hun zonen geven. Ze nam haar zoon terzijde en zei: "Mijn kind, wij zijn heel arme mensen. Ik kan je niet geven wat die moeders aan hun kinderen gegeven hebben." Met tranen in de ogen ging ze verder: "Hier is het geschenk van je moeder, een rozenkrans. Hiermee zal je er zeker komen."
We prijzen onszelf gelukkig dat we zevenhonderd brieven van Elisabetta hebben, en naar verluidt zijn ze geschreven in een mooi handschrift, een vriendelijke gedachtestroom, en een diepe spiritualiteit. Ze vertonen ook een grote gelijkenis met de Bijbel, en tonen een vrouw van goeie intelligentie, een uitzonderlijk geheugen, en goede beoordeling.
Tijdens haar gouden jaren, toen ze de Mis bijwoonde, moest ze omwille van sporadische problemen met haar knieën, vaak met haar handen op de achterkant van een stoel leunen. Wanneer ze de Rozenkrans bad, bracht ze lange tijd door in bezinning van één enkel mysterie, en wanneer ze de Haltes van de Kruisweg deed, pauzeerde ze plechtig bij elke halte met haar ogen half open, en haar gezicht toonde veranderende uitdrukkingen van medeleven naar medelijden, naar pijn. Haar aanblik nadat ze de Eucharistie had ontvangen, was inspirerend.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
9. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 33: Concionator Patarensis [Een prediker uit Patara]
Het grootste probleem van zijn pontificaat was het conflict met de Franse koning Philips de Schone. Hij deed concessies aan Frankrijk, zoals het vrijwel geheel intrekken van de bul "Clericis Laicos" van 1296, maar hij dreigde Guillaume de Nogaret en zijn helpers, de daders van de aanslag te Anagni op Bonifatius VIII, met excommunicatie. Hij trok diens bul "Super cathedram" [1301] in, die de rechten van de bedelorden om te preken en biecht te horen had ingeperkt.
Zwaar ziek overleed hij op 7 juli 1304 te Perugia, na een pontificaat van slechts acht maanden. Men vermoedt dat hij vergiftigd werd. Hij werd begraven in de San Domenico aldaar. Benedictus XI werd opgevolgd door paus Clemens V. Paus Clemens XII verklaarde Benedictus XI in 1736 zalig. Zijn feestdag is 7 juli.
Malachias zinspeelt op Patara, de thuisstad van de Heilige Nicolaas, een naamgenoot van hem. Hij behoorde tot de Orde der Predikers.
Chris De Bodt
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3351 van 29/7/2010
Lieve zonen en dochters, vertel aan iedereen dat God gehaast is. Laat de armen niet zakken. Laat niet wat u morgen te doen hebt. De mensheid wordt geestelijk blind en dient te worden genezen. Keer terug tot Hem Die uw Enige en Ware Redder is. Vul uzelf met liefde en Gods liefde, want de liefde is sterker dan de dood en krachtiger dan de zonde. In de liefde zult u de sterke vinden om uw ware taak als Christenen op te nemen. In de liefde zult u de hoop op een betere morgen ontmoeten. Wees aandachtig en keer u niet af. De dood zal langsgaan en een spoor van vernietiging nalaten. Dit staat te gebeuren in Suvo [Fuji eilanden] en Marajo [Amzonedelta]. Bid, bid, bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Nebukadnezars droom
In hoofdstuk 2, vers 31, begint Daniël met de onthulling van Nebukadnezars droom en betekenis. Hij vertelt de koning dat hij in zijn droom een prachtig en ontzagwekkend beeld te zien kreeg: het had een gouden hoofd, een zilveren romp, bronzen dijen en ijzeren benen. De voeten van het beeld waren een mengsel van ijzer en klei. Hij wees de koning erop dat, toen hij het beeld aan het bewonderen was, er plots een grote steen tevoorschijn kwam, een steen dat niet met de hand was uitgehouwen.
Deze bovennatuurlijke steen raakte plots de voeten van het beeld en het gehele beeld was vernietigd. Toen veranderde de steen snel in een grote berg dat de gehele aarde scheen op te vullen.
In vers 36 begint Daniël uit te leggen wat de betekenis is van deze mysterieuze droom. We zijn getuige van een adembenemende overzicht van heidense keizerrijken vanaf de tijd van Nebukadnezar II tot de tijd van de tweede komst van de Messias. Daniël maakt ons duidelijk dat het standbeeld een voorstelling is van de opeenvolgende keizerrijken.
Een gouden hoofd: Nebukadnezar en zijn Babylonisch keizerrijk.
Een zilveren romp: het koninkrijk dat Babylonië zal vervangen, dat Daniël later, in hoofdstuk 8, zal identificeren als het Medo-Perzische keizerrijk.
Bronzen dijen: het volgende koninkrijk in de rij dat Daniël opnieuw identificeert als Griekenland in hoofdstuk 8. IJzeren benen: het vierde koninkrijk in rij dat we kennen in de geschiedenis was het Romeinse keizerrijk dat uiteindelijk in twee delen uiteen zal vallen.
Voeten van klei en ijzer: het laatste heidense keizerrijk in de geschiedenis. De onstabiele combinatie van klei en ijzer duidt op een onstabiele confederatie van naties dat zal ontstaan uit het oude Romeinse keizerrijk.
De bovennatuurlijke steen of het symbool van de terugkeer van de Messias die een einde zal maken aan het laatste heidense koninkrijk en de heidense overheersing door het oprichten van Gods koninkrijk op aarde.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
15-10-2010
15 oktober 2010
15 oktober 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 57]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Hemel, vagevuur en hel
Janice: Hoe weet u dat? Mirjana: De Gezegende Moeder heeft dat met mij gedeeld. Elke dag bid ik voor het licht om Gods wil te zien en voor de kracht om Gods wil te gehoorzamen.
Janice: Maar kent u die altijd en gehoorzaamt u Gods wil? Mirjana: Neen. Ik ben een zondaar. Als ik val, weet ik dat ik niet genoeg heb gebeden en weet ik dat ik niet heb gehoorzaamd.
Janice: Wat gebeurt er als u zondigt? Mirjana: Ik ga te biechten en ik ontvang de kracht van het sacrament om me te helpen de zonde te vermijden. De Gezegende Moeder zegt om altijd om Gods genade te bidden. Zijzelf beschermt ons met haar engelen.
Janice: Ivanka spreekt dikwijls van de Gezegende Moeder als Koningin van de Engelen. Mirjana: Zij komt altijd in het gezelschap van engelen maar we moeten voor haar hulp kiezen om haar hulp te ervaren.
Janice: Waarom is dat? Mirjana: De Gezegende Moeder is te nederig om zich aan ons op te dringen. Ze komt alleen wanneer ze wordt uitgenodigd.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 251]
Preken
Waar gaat ge naartoe?
"Vriend," antwoordde de andere hem, "het geheim van mijn succes is alleen te vinden in de kerk. Heus, ik heb geen andere middelen dan iedere dag de heilige mis bij te wonen. Ik verzeker je dat ik de goede gang van zaken, waar jij je over verwondert, enkel daaraan te danken heb. Je weet toch dat Jezus Christus ons in het evangelie zegt: Zoek eerst het Rijk Gods en al het andere zal u worden toegeworpen!"
Verwondert dat u misschien, broeders? Mij niet! We zien het dagelijks in de gezinnen waar vroomheid heerst: diegenen die vaak naar de heilige mis gaan hebben over het algemeen meer geluk in hun zaken dan diegenen die uit louter gebrek aan geloof menen dat ze er geen tijd voor hebben. Wanneer we al onze hoop stelden op de goede God en zo min mogelijk verwachtingen koesterden van ons eigen werk, hoeveel gelukkiger zouden we dan zijn!
Vertaling: Chris De Bodt
3. Film: Abraham [4/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
4. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 199]
Hoofdstuk 10. Een zwerver
De directeur van Unesco reikte eens een prijs uit aan Broeder Roger en groette hem als een zwerver die zijn tent onder alle hemelen plant. De voorgaande private secretaris van Johannes XXIII, Mgr. Capovilla, vergeleek hem met de vroegere patriarchen geroepen om de wegen in de wijde wereld te betreden met de lamp van de hoop. In feite werd dit zwerven een gewoonte vanaf 1974, na de opening van het Jongerenconcilie.
Broeder Roger had aangekondigd dat het Jongerenconcilie andere openingen zou kennen in andere werelddelen. Het kwam er op aan om te trekken naar degenen die niet in Taizé aanwezig konden zijn, maar ook om hoop te blijven koesteren volgens de uitdrukking van de prior. Vanaf december 1974 volgden de bijeenkomsten zich op in Mexico, Argentinië, Brazilië, Verenigde Staten, Canada, in verschillende landen van Afrika en Azië, voor de bijeenkomst van Pasen in Taizé: "We zoeken geen aanhangers, duidde Broeder Roger, we hebben ook geen systeem te verdedigen en ook geen oorzaak te doen zegevieren."
De eerste bijeenkomst ging door van 28 tot 31 december 1974 in een armenwijk van Guadalajara. Zonder te beschikken over dezelfde structuur als in Taizé hadden de inrichters de families uit de buurt en de omliggende parochies aangesproken om de duizenden verwachte deelnemers te onthalen. In een geest van solidariteit had de prior van Taizé de aanwezigheid van jongeren uit verschillende landen uit het Amerikaans werelddeel, Canada en Verenigde Staten gewenst. Zijn gedacht was op de gezichten van de mensen die glans van Gods gezicht te ontdekken.
Vertaling: Broeder Joseph
5. Jezus' tijdgenoten [aflevering 121]
Hadrianus
Verdedigingslinies
Sinds de begintijd van het Romeinse Rijk hebben de keizers de veroverde gebieden afgegrendeld met verdedigingslinies tegen barbaren. Op de meest bedreigde punten was al een limes, versterkte grens, aangelegd: in Noord-Afrika, Syrië, Roemenië/Hongarije [Dacië], Duitsland, Nederland en Engeland, in de huidige benamingen. Voor Germania hadden de Romeinen, sinds de slag in het Teutoburgerwoud in het jaar 9, weinig belangstelling meer. In 83 begon de afgrendeling met limes tussen de natuurlijke verdedigingslinies Rijn en Donau, van Rheinbrohl ten zuiden van Keulen naar de omgeving van Regensburg. Dit stuk van de limes was 550 kilometer lang en voorzien van minstens duizend wachttorens en honderden forten. De muren in Brittannië moesten nog worden gebouwd; daar werd nog te hard teruggevochten.
In Germania liet Hadrianus de limes versterken in 122 na Christus. Zijn opvolger Antoninus Pius zou de limes in 160 nog wat uitbreiden in oostelijke richting.
In 122 gaf Hadrianus het startsein voor de aanleg van de "Vallum Hadriani", de "Hadrianusmuur" of "Pictenmuur" in het noorden van Britannia tegen de aanvallen van de Picten en Scoten [Schotten]. Deze Hadrianusmuur is circa 117 kilometer lang en loopt van oost naar west van het plaatsje Tynemouth, aan de monding van de Tyne, via Newcastle naar Solway Firth bij Carlisle aan de westkust. Deze limes in Caledonia bestond uit drie verdedigingslinies: een stenen muur met een gracht ervoor, een wal met eveneens een gracht ervoor en zeventien "castella," forten en wachttorens. De resten van een groot Romeins gebouw bij Vindolanda die archeologen recent hebben ontdekt, zouden deel geweest zijn van het persoonlijke hoofdkwartier van Hadrianus.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
En hoe kocht mama Elisabetta eten voor haar gezin wanneer ze geen geld had? Ze betaalde met producten van de velden, of met wijn, salami, of polenta, een dikke pap gemaakt van maïsgriesmeel. Ze slaagde hier blijkbaar goed in, vermits de twaalf kinderen heel gezond waren.
Toen hun buren de eerste televisie hadden, hadden ze er ten huize Serena geen, en Elisabetta wilde er ook geen. In de plaats ervan verzon ze dit kleine voordrachtje: Kanaal 1: ga naar de eerste Mis. Kanaal 2: bid de Rozenkrans. Kanaal 3: stop de kousen en herstel de kledij. Kanaal 4: werk in de stal. Kanaal 5: onderwijs de lessen aan de kinderen en bereid ze voor op school. Kanaal 6: maak het eten klaar. Kanaal 7: doe de was. Kanaal 8: zing met vreugde. Kanaal 9:Wens iedereen het beste. Kanaal 10: zoveel werk te doen en nooit een nutteloos moment.
Elisabetta had enkel basisonderwijs gevolgd, en ze studeerde op eigen houtje verder met het bestuderen van de geschriften van de H. Teresa van Avila, de H. Johannes van het Kruis, de H. Paulus van het Kruis, en de H. Theresa van Lisieux. Met haar kennis van de Karmelietenspiritualiteit, zou men denken dat als ze een derde orde had willen vervoegen, ze Karmel zou kiezen. Maar in de plaats daarvan werd Elisabetta een Franciscaner van de Derde Orde, en volgde een cursus spirituele oefeningen in het huis van het Heilig Hart te Vicenza. Ze was een vurige lezeres van de Bijbel, de Katholieke pers, en de levens van de heiligen, waaronder dat van de H. Leopold Mandic, die tien jaar lang haar biechtvader was geweest.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
7. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 33: Concionator Patarensis [Een prediker uit Patara]
Niccolò Boccasini trad al jong [op de leeftijd van veertien jaar] toe tot de Dominicanen. Hij studeerde en doceerde theologie. In 1286 werd hij voor zijn orde provinciaal van Lombardije. In 1296 werd hij magister-generaal van de Dominicanen. Hij was een krachtig verdediger van het optreden van Bonifatius VIII. Uit dankbaarheid hiervoor verhief deze paus hem in 1298 tot kardinaal. Hij werd bisschop van Ostia en deken van het Heilige College.
Toen de vijanden van de Paus in 1303 het paleis bezetten, bleven enkel hij en een andere kardinaal aan de zijde van Bonifatius VIII staan en verdedigden hem. Toen hij in oktober van 1303 eenstemmig tot paus werd gekozen, koos hij de naam Benedictus, ter herinnering aan Benedetto Gaetani, zijn vriend en voorganger.
Hij raakte verwikkeld in conflicten met de kardinalen die tot de Romeinse familie Colonna behoorden. De spanning liep zo hoog op dat hij in 1304 Rome verliet en naar Perugia ging.
Chris De Bodt
8. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3350 van 27/7/2010
Lieve zonen en dochters, kniel neer in gebed en zoek sterkte in de Eucharistie en in de woorden van Mijn Zoon Jezus. Nu is het de tijd van smarten voor de mensheid en Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis te dragen hebben. Terreur zal zich verspreiden en leed en pijn zal komen over de mensen van Granada. Aanvaard mijn oproepen. Laat de duivel u niet van de waarheid beroven. Uw twijfels en onzekerheden zijn een inmenging van Mijn tegenstander. Wees gelovig en doe uw best in uw opdracht die de Heer u heeft toevertrouwd. Moed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
9. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
De tijd van de ongelovigen
Twee jaar na de aankomst van de toen zeventienjarige Daniël in Babylon, liet God Nebukadnezar II een zeer verontrustende droom zien. De koning eiste een verklaring van zijn schare wijze mannen. Wat had hij precies gezien in de droom en wat was de betekenis ervan? Dat wou hij van hen weten. Aangezien de wijze mannen geen passende verklaring konden geven, liet de koning Daniël roepen om zijn droom uit te leggen. Het wekt geen verbazing dat de wijze mannen ontsteld waren bij het horen van de verklaring van de droom.
Toen Daniël het ongewone verzoek van de koning hoorde, vroeg hij biddend aan God om hem te zeggen over wat de droom ging en welke zijn betekenis was. God antwoordde Daniël door hem de volgende mysteries te openbaren. En weer vereerde Daniël God met een lofzang [Daniël 2:20-23a].
Laat de naam van God gezegend zijn voor eeuwig en altijd. Want wijsheid en kracht horen Hem toe. Het is Hij die de tijden en tijdperken doet keren: Hij verwijdert koningen en laat nieuwe aantreden Hij geeft wijsheid aan de wijzen En kennis aan diegene die begrijpen Het is Hij die het diepere en verborgene openbaart.
Deze psalm is zeer belangrijk omdat deze het thema samenvat van het gehele boek van Daniël, met name, dat God almachtig is, dat Hij de geschiedenis leidt, en dat Hij over de wijsheid en over de kracht beschikt om menselijke zaken en naties te leiden tot triomf van Zijn goddelijke wil.
Later in het boek, maakt Nebukadnezar II een vergelijkbare afkondiging over de goddelijke almacht nadat hij de kastijding van Gods discipline had ervaren [Daniël 4:34b-35].
Gods dominantie is een eeuwigdurende dominantie, En Zijn koninkrijk gaat over van generatie op generatie. En alle bewoners op aarde worden als niets beschouwd Maar Hij handelt volgens Zijn wil in de hemel waar Hij verblijft En onder alle bewoners op Aarde.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
14-10-2010
14 oktober 2010
14 oktober 2010
1. Reddingsactie Chileense kompels verloopt vlot
De reddingsactie van de Chileense mijnwerkers verloopt erg vlot en is bijna halfweg. Zestien van de 33 onfortuinlijke kompels zijn ondertussen bovengehaald en één voor één worden ze met luid gejuich onthaald. Iets voor 5 uur Belgische tijd begonnen ze eraan onder het goedkeurend oog van de Chileense president Sebastian Piñera en verwacht wordt dat de operatie in totaal 24 uur in beslag zal nemen.
De eerste mijnwerker wordt na 69 dagen gevangenschap bovengehaald
Met de redding van Florencio Avalos, rond 5 uur Belgische tijd, komt er een einde aan de nachtmerrie van de Chileense mijnwerkers die meer dan twee maanden 700 meter onder de grond moesten doorbrengen. Familieleden reageerden euforisch toen de man aan de oppervlakte verscheen. Avalos stapte rustig uit de capsule en zag er gezond uit. Hij viel eerst zijn familie in de armen en groette dan de Chileense president.
Om de drie kwartier ongeveer wordt een nieuwe mijnwerker naar boven getakeld. Verwacht wordt dat het de hele dag kan duren voor alle geblokkeerde kompels zijn bevrijd. De eerste tien bevrijde mijnwerkers zijn ondertussen al met een helikopter afgevoerd naar een ziekenhuis waar ze enkele dagen in observatie zullen gehouden worden. Opvallend is hoe goed de mijnwerkers eruit zien na hun zware beproeving van 69 dagen.
De 31-jarige Florencio Avalos was dus de eerste van de 33 opgesloten mijnwerkers die naar boven wordt gehaald. Volgens de Britse openbare omroep komende de mijnwerkers in deze volgorde naar boven; Florencio Avalos, Mario Sepulveda, Juan Illanes, Carlos Mamani, Jimmy Sanchez, Osman Araya, Jose Ojeda, Claudio Yanez, Mario Gomez, Alex Vega, Jorge Galleguillos, Edison Pena, Carlos Barrios, Victor Zamora, Víctor Segovia, Daniel Herrera, Omar Reygadas, Esteban Rojas, Pablo Rojas, Dario Segovia, Yonni Barrios, Samuel Avalos, Carlos Bugueno, Jose Henriquez, Renan Avalos, Claudio Acuna, Franklin Lobos, Richard Villarroel, Juan Aguilar, Raul Bustos, Pedro Cortez, Ariel Ticona, Luis Urzua. Degenen die als het meest soepel worden beschouwd, gaan als eerste.
De Australische mijnwerkers Brant Webb en Todd Russell, die in 2006 twee weken geblokkeerd zaten in een mijn, waarschuwden dat de Chileense mijnwerkers nu hun zwaarste beproeving tegemoet gaan. Wachten op hulp, terwijl je je lotgenoten één voor één ziet vertrekken, is het moeilijkste. "De groep wordt kleiner en kleiner, de vreugde bij de vertrekkers neemt toe. Maar voor zij die moeten wachten, is het bijzonder zwaar", getuigde Webb.
Voor de aanwezige familieleden bovengronds kan het uitstel geen domper op de feestvreugde zijn. Na maandenlang wachten wordt er gezongen, en mensen delen hun vreugde met de massaal opgetrommelde media. De testen met de reddingscapsule verliepen zonder problemen. Toch kon het na de tests nog een aantal uren duren voor de eerste persoon daadwerkelijk naar boven werd gehaald. Rond twee uur Belgische tijd ging dan toch de eerste kabel in de schacht.
Volgens de Duitse media-expert Bernd Blöbaum moeten de Chileense kompels beschermd worden tegen de honderden journalisten die zich op de plaats verzameld hebben om getuige te zijn van de reddingsactie. Blöbaum benadrukt dat de mijnwerkers eerst de kans moeten krijgen om tijd met hun familie door te brengen. "Dat is veel belangrijker dan de media te woord te staan", zo luidt het. "Niet alle journalisten zullen echter de gepaste afstand bewaren."
De media-expert benadrukt verder dat de betrokkenen, die het niet gewend zijn om met media-aandacht om te gaan, ook op dat vlak begeleiding nodig zullen hebben zodat ze niet overgeleverd worden aan de nieuwsgierigheid van de aanwezige journalisten. Daarnaast moet er ook rekening mee worden gehouden dat bepaalde media geld zullen bieden voor interviews. Voor de mijnwerkers die in vergelijking met onze standaarden arm zijn, speelt dat natuurlijk een belangrijke rol.
De mijnwerkers zitten sinds 5 augustus, de dag waarop de mijnschacht instortte, vast op 622 meter diepte. Pas zeventien dagen later werden de kompels levend teruggevonden door reddingswerkers. De eerste prognoses om de arbeiders te kunnen redden spraken van de kerstperiode. De kompels worden dus één voor één naar boven gehesen. De rit door de smalle schacht duurt ongeveer 20 minuten, maar per mijnwerker moet ongeveer één uur uitgetrokken worden. Het zal dus nog even duren eer alle kompels zich veilig en wel bovengronds zullen bevinden.
De kompels moeten allemaal een groene overall aantrekken en krijgen een dekentje: ze gaan immers van 32 graden beneden naar de vrieskou boven. Ze krijgen ook een computertje mee dat onder meer hun hartslag zal meten. En hun ogen worden beschermd tegen het felle licht dat ze na al die tijd weer zullen zien.
Voor één mijnwerker dreigen er ook nog problemen als hij eenmaal boven de grond is. Marta Salinas, de 28-jarige echtgenote van mijnwerker Yonny Barrios, gaat de reddingsoperatie boycotten omdat diens minnares ook op de site werd uitgenodigd. "Ik ben gelukkig dat hij het heeft overleefd, het is een mirakel. Maar ik ga de redding niet bijwonen. Hij heeft het me gevraagd, maar nu blijkt dat hij het ook aan een andere vrouw heeft gevraagd. De zaken zijn duidelijk: zij of ik", aldus Salina, die zelfs niet naar de tv-beelden wil kijken. "Uit telefoongesprekken en brieven blijkt dat hij oké is, dat is voldoende voor mij."
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 56]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Hemel, vagevuur en hel
Janice: Wat zag u? Mirjana: De hemel was als een video die zich voor mijn ogen openvouwde. Ik zag gelukkige gezonde mensen, zowel mannen als vrouwen. Het gras was van een schoonheid die ik niet kan beschrijven. De bloemen waren zo mooi dat ik ze niet kan beschrijven.
Janice: Waarom wou de Gezegende Moeder dat u de hemel zag? Mirjana: Ze vertelde me dat veel mensen op aarde niet geloven dat de hemel bestaat. Ze zegde dat God ons, zes zieners, had uitgekozen als instrument van Zijn liefde en genade. Ik, persoonlijk, heb de hemel gezien. Hij bestaat! Ik heb hem gezien! Zij die tot op het einde trouw blijven aan God zullen de hemel hebben als een beloning voor hun getrouwheid.
Janice: Waarom lijden sommige mensen, die schijnbaar Gods wil doen, zo veel? De Gezegende Moeder leed vreselijk toen ze aan de voet van het kruis stond. Mirjana: Ze was vervuld van Gods liefde, Gods vrede en Gods kracht. Er bestaat liefde en vrede als men Gods wil doet zelfs in het midden van wat men aanvoelt als wat het ergste lijden is.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 250]
Preken
Waar gaat ge naartoe?
Neen, broeders, wees niet bang dat de Heilige Mis in onze tijdelijke aangelegenheden ooit een hinderpaal kan zijn. Integendeel, hoe vaker we de kerk bezoeken, het beter het ons zal vergaan en hoe meer geluk we zelfs in onze zaken zullen hebben. Laat ik u een sprekend voorbeeld geven. Er waren eens twee ambachtslieden die hetzelfde beroep uitoefenden en die in dezelfde buurt woonden. De één, die een groot gezin had, ging iedere morgen naar de heilige mis en kon gemakkelijk van zijn vak leven. Maar de andere had geen kinderen. Hij werkte dag en nacht, vaak zelfs op de dag des Heren, en nog kon hij slechts met moeite rondkomen. Met lede ogen zag hij het succes van de eerste aan.
Toen hij deze op een zekere dag ontmoette, vroeg hij hem toch waar hij de middelen vandaan haalde om in een onderhoud van een gezin als het zijne te voorzien. "Ik heb niets dan mijn vrouw," kloeg hij, "ik buit elke minuut uit, maar ik red het niet."
"Luister eens," gaf de andere ambachtsman hem ten antwoord, "als je wil, zal ik je morgen het geheim van mijn succes laten zien." De andere was overgelukkig met deze belofte. Vol spanning zag hij uit naar het ogenblik waarop hij zou leren hoe hij fortuin kon maken. De volgende dag kwam de eerste hem halen. Welgemoed gingen ze samen op pad en hun weg leidde tenslotte naar een kerk, waar ze de heilige mis bijwoonden. "Vriend," zei de eerste na afloop rustig, "keer nu terug naar je werk!" Daags daarna deden ze hetzelfde. Maar toen hij voor de derde keer gehaald werd om naar de heilige mis te gaan, zei de arme ambachtsman: "Wat wil je eigenlijk? De weg naar de kerk ken ik ook wel! Die moeite kun je wel sparen. Wat ik weten wou is de manier waarop jij zo gemakkelijk rondkomt. Dan kon ik het misschien ook eens proberen? Je zou me toch eerst het geheim van je succes laten zien?"
Vertaling: Chris De Bodt
4. Film: Abraham [3/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
5. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 198]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Ontstaan van de gezangen van Taizé
De CSJ [Christelijke Studenten Jeugd] Op haar beurt wenste afstand te nemen van Taizé. In een toen aangenomen verslag door de nationale Raad meende de CSJ: "Taizé is ontegensprekelijk een nieuwe plek, een hoopvolle plek in verband met een vervelende Kerk. Wat vooral aantrekt is het onthaal van nieuwe vormen van uitdrukking en verzameling die meteen het leven veranderen. Maar staat dat niet naast een traditionele gedachtegang over geloof? Gaat het niet eerst over innerlijkheid die leidt naar sociale of liefdadige inzet in plaats van naar een serieuze politieke ontleding van de menselijke conflicten?"
In feite verweet men Taizé niet politiek genoeg ingesteld te zijn. Inderdaad had Broeder Roger het Jongerenconcilie beschreven als een "stroom die zich uitstrekt, als een stof die geweven wordt" en hij bevestigde: "Het zal niet trekken op de gewone structuur van samenkomsten met hun stemmingen, amendementen, commissies en vertegenwoordigingen."
Dergelijke spirituele mobilisatie leidde tot buiten de gewone sfeer van de Kerken. Enkele maanden na de opening van het Jongerenconcilie reikten de boekhandelaars en uitgevers, verzameld in de Boekenbeurs van Frankfurt, op 13 oktober de Vredesprijs uit aan Broeder Roger, omdat hij aan de jongeren van alle slag, geloof en ideologie een weg toont om zin aan hun schijnbaar hopeloos bestaan te geven. De viering vond plaats in de Sint-Paulus kerk van Frankfurt, in het bijzijn van Walter Scheel, de president van de Federale Republiek Duitsland. In plaats van een danktoespraak te houden voor al deze prominenten van de uitgeverij, de pers en de politiek, stelde de prior van Taizé voor om in dialoog te treden met de jongeren.
Het was geen improvisatie. Zijn vier gesprekspartners [een Indiaan, twee Duitsers en een Amerikaan] waren huisvrienden van Taizé en hun antwoorden, zowel als de vragen van Broeder Roger, waren zorgvuldig voorbereid. De prior van Taizé haalde, onder andere, de hulp door Taizé verleend aan de Duitse krijgsgevangenen in 1945-1946 aan. De gekregen som [tienduizend mark] werd aan een groep jonge Portugezen gegeven die zich ontfermden over achtergelaten kinderen in een arme buurt van Porto.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 120]
Hadrianus
Verdedigingslinies
De muur liep van de Solway Firth naar de Tyne [tussen het huidige Carlisle en Newcastle] en lag enige kilometers ten zuiden van de huidige grens met Schotland. Hij werd aanvankelijk opgetrokken met een breedte van 3 meter, hoewel later gebouwde delen iets smaller waren. De hoogte was vermoedelijk tussen de 4 en 5 meter. Op vaste afstanden lagen 14 grote en 80 kleinere forten.
Gezien van noord naar zuid bestond het verdedigingswerk uit een glooiing met een diepe gracht voorzien van puntige staken, dan kwam de muur zelf. Daarvoor lag een militaire weg voor de verplaatsing van goederen en manschappen, en tenslotte waren er twee verhogingen met weer een gracht ertussen.
De muur werd bemand door naar schatting negenduizend man. Zij kregen hevige aanvallen te verwerken in 180 en vooral in 196 en 197 na Chr., waarbij ernstige verliezen waren te betreuren. Hij onderging een uitgebreide reconstructie onder Septimius Severus. Door diens harde optreden tegen de verschillende opstandige stammen bleef het daarna relatief rustig in het gebied. Aangenomen wordt dat garnizoensleden zich ook hebben vermengd met de plaatselijke bevolking en volledig integreerden.
De Muur van Hadrianus vond zijn einde in de overbodigheid. Na 400 trachtte Rome tevergeefs haar rijk te verdedigen tegen aanvallen op de Europese grenzen door onder meer de Westgoten, de Hunnen, de Oostgoten, de Vandalen. Britannia werd ontruimd.
Groepen Juten, Friezen, Angelen en Saksen staken de Noordzee over en namen Brittannië in bezit. Min of meer geromaniseerde Kelten werden verdreven naar 's lands uithoeken Wales, Cornwall, Ierland en zelfs Armorica, het huidige Franse Bretagne.
De plaatselijke bevolking wendde veel van het materiaal van de muur aan voor eigen gebruik. Toch staat een groot deel van de muur nog overeind, vooral in het middengedeelte. Het is een belangrijke toeristische trekpleister vanwege de wandelroute over en langs de muur van zee naar zee.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Na Wereldoorlog II besloten Jozef en Elisabetta naar een eigen huis te verhuizen. Ze werkten achttien jaar lang op land dat eigendom was van ene Dr. Maffei, tot 11 november 1963, toen Joseph ernstig ziek werd. Elisabetta zou hem zes maanden lang verzorgen, tot aan zijn dood, en ze moest hem vaak vervangen in het harde werk op de velden. Die achttien jaar voor zijn dood, waren gevuld met de gebruikelijke moeilijkheden voor een groot gezin met weinig geld. Elisabetta had vaak medicijnen nodig, maar kon ze niet kopen.
Tijdens die jaren ging Elisabetta elke dag naar de Mis, zoals ze in haar jonge jaren altijd had gedaan. Ze ontving de sacramenten, was betrokken in parochiale activiteiten, onderwees de catechismus, en ze zong in het koor. Ze was toegewijd in het bidden van de Rozenkrans, de Haltes van de Kruisweg en het bezoeken van het heiligdom van O.L.V. Gezondheid. Ondanks haar schamele bezittingen was ze gul voor haar buren, en deelde ze vaak haar karige voedselvoorraad. Ze had een grote toewijding tot de gekruisigde Christus, en ze schreef ooit: "Ik dank de Heer, die me de kracht geeft om mijn kruisen te dragen. In mijn kruis zie ik de Heer die me bij Zijn kruisbeeld wil. Als ik alles had in het leven, zou ik de Heer misschien vergeten en gehecht zijn aan tijdelijke en ijdele zaken. God troost me."
Toen men haar vroeg hoe ze het in haar armoede klaarspeelde om zo veel kinderen te kleden, antwoordde ze dat veel mensen haar kledij gaven waar hun eigen kinderen uitgegroeid waren. Daarnaast werkte ze korte tijd als kindermeisje, en verdiende een beetje geld. Toen de kinderen ouder waren, kochten ze kledij van het geld dat het gezin verdiende met het rapen van tarwe op geoogste velden. En als de oudere kinderen een bepaald kledingstuk wilden, kweekten en verkochten ze konijnen. Het meeste van de kledij die ze kregen moest hersteld worden, waardoor Elisabetta veel werk had. Wanneer de kinderen de herstelde kledij droegen, zei ze dat ze die met tevredenheid moesten dragen, vermits je voor armoede geen schuldgevoel moet hebben.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
8. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 110]
Aan Pater Charles Bouin
Lourdes, 9 juli 1864
Zeer Eerwaarde Heer,
U zult niet kunnen geloven hoeveel plezier uw vereerde brief mij bezorgde. Vol ongeduld heb ik erop gewacht. Het maakt me gelukkig te beseffen dat u mij niet vergeet in uw gebeden en vooral bij het heilig Misoffer. Wat mij betreft, ik vergeet u ook niet. Ik denk vaak aan u en vooral als ik gelegenheid heb om de Grot te bezoeken. In gebed zullen we ons hele leven verenigd blijven, als u mij dat toestaat, Zeer Eerwaarde Heer, want ik voel mij met u verbonden vanaf het eerste moment dat ik de eer had u te zien. Ik weet niet waarom, het is de goede God die ervoor zorgt en alles wat hij doet, is goed. Hoe dan ook, ik heb in u het volste vertrouwen dat men in iemand an hebben.
U vraagt mij of ik de volledige strekking van uw gedachte wel begrepen heb toen u me zei dat ik voor u van groot belang kon zijn, arme [!] ik, ellendig schepsel dat ik ben: het tegendeel is waar, Zeer Eerwaarde Heer: veel meer bent u degene die van groot belang zijt voor mijn zielenheil. Ik hoop intussen dat de goede Moeder barmhartig voor ons zal zijn. Zij weet dat wij zonder haar hulp niets kunnen, zodat zij erbarmen met haar kinderen dient te hebben.
De gebeden die u voor mij zo welwillend hebt uitgesproken, hebben mij goedgedaan; ja, zeker, en ik hoop dat ze gecontinueerd worden, want op dit moment heb ik ze nodig. Ik had u eerder willen schrijven, maar de vele bezoeken hebben mij verhinderd aan die grote wens te voldoen, maar denk niet, Zeer Eerwaarde Heer, dat het uit onverschilligheid was, nee. Ik ben deze week vier maal bij de Grot geweest. Ik heb u bij de goede Moeder niet vergeten. Ik hoop dat u verkrijgt wat u verlangt, zij kan het u niet weigeren. Mijn familie sluit zich bij mij aan in het overbrengen van duizend lieve groeten, en vooral mijn zus vraagt u haar niet te vergeten in uw gebeden. Ik beveel u mijn broer aan, de oudste van de jongens, die nogal lui is op school. Hij is niet altijd zo gehoorzaam tegenover mijn ouders als ik wel zou willen. Ik eindig deze krabbels door mij nogmaals aan te bevelen, Zeer Eerwaarde Heer, in uw dringende gebeden. U kunt gerust zijn betreffende het onderwerp van uw brief, niemand heeft hem opengemaakt behalve ik: mijn ouders hebben mij laten halen, dat was tegelijk een mooie gelegenheid elkaar weer te zien. Voor wat betreft de Verschijning, Zeer Eerwaarde Heer, ik zal u er de volgende keer over berichten. Ondanks mijn beste intenties, krijg ik het op dit moment niet voor elkaar. Het is onmogelijk, want het is bij mij een kwestie van vallen en opstaan. Ik heb reeds verschillende pogingen gedaan, en dat ontmoedigt me bij het voltooien ervan. Nauwelijks heb ik de pen opgepakt of ik moet hem weer wegleggen.
Ik bid u, Zeer Eerwaarde Heer, de gevoelens van respect te aanvaarden van uw deemoedige en geheel toegewijde dienares,
Bernadette Soubirous
P.S. Zeer Eerwaarde Heer, mevrouw Forel is zo goed geweest mij uw portret te tonen om te zien of ik het herkende. Ik heb u er perfect in herkend, maar u maakt me afgunstig, want het had weinig gescheeld of ik had het gehouden.
Einde van de brieven van de Heilige Bernadette Soubirous
9. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 32: Ex Undarum Benedictione [Uit een zegen van de golven]
In 1298 had Bonifatius VIII het "Liber Sextus" uitgevaardigd, een verzameling van pauselijke decretalen [vonnissen in briefvorm] als vervolg op het eerdere kerkelijk wetboek, het "Liber Extra" van Gregorius IX uit 1234. Met de bul "Super cathedram" perkte hij het recht van de bedelorden in om te preken en biecht te horen. Zo verminderde hij de wrijving tussen hen en seculiere priesters. Hij stichtte in 1303 de eerste universiteit van Rome.
Na Bonifatius' dood werd op aandringen van de Franse koning een proces tegen hem geopend wegens ketterij. Het Concilie van Vienne [1311-1312] besloot echter dit proces niet voort te zetten.
Verhalen dat hij in een aanval van razernij stierf, terwijl hij op zijn handen beet en met zijn hoofd tegen de muur bonsde, zijn niet bewezen.
De Latijnse spreuk van Malachias is tegelijk een verwijzing naar zijn voornaam als naar zijn wapen als paus.
Chris De Bodt
10. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3349 van 24/7/2010
Lieve zonen en dochters, de inwoners van Formosa [Formosa is een gemeente in de Braziliaanse deelstaat Goiás, maar is eveneens een provincie in Argentinië, waarvan de hoofdstad dezelfde naam draagt] zullen wenen omwille van een verwoesting in de Rio Negro [Zwarte Rivier, de belangrijkste rivier aan de noordzijde van de Amazone] en Mijn arme kinderen zullen jammeren voor een vernieting in Santa Cruz [kan verwijzen naar gemeenten in Brazilië, een departement in Bolivië, maar ook naar de Azoren en/of Madeira, gebieden van Potugal]. Weet dat de mensheid koers zet naar grote smarten. Blijf leven rond het gebed, want enkel door het gebed kunt u een rechtvaardigere en meer broederlijke wereld opbouwen. Keer terug tot God. Blijf niet in zonde leven, maar heb berouw, want berouw is de eerste stap die dient te worden ondernomen op de weg naar de bekering. Ik ben uw bedroefde Moeder en Ik lijd omwille van wat er op u afkomt. Wees nederig en volgzaam van hart. Ik wens u te leiden naar Mijn Zoon Jezus. Open uw harten met vreugde. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
11. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Laatste levensjaren
In 1713, na dertien jaar missiearbeid, bood hij zich aan in zijn eigen seminarie in Parijs. Hij zocht enkele flinke kandidaten om zijn levenswerk voort te zetten. Helaas, de ontmoeting met zijn leraars en pas gepromoveerde vrienden verliep stroef. Hij mocht wel twee conferenties geven, maar hij slaagde er niet in het ijs te breken. Had hij daarvoor de vijfhonderd kilometer van La Rochelle naar Parijs te voet afgelegd?
Montfort was toen amper veertig jaar. Verschillende malen had men gepoogd hem van kant te maken. Het gif van de Hugenoten bleef in zijn ingewanden nawerken en een nierkwaal werd gedeeltelijk verholpen door een pijnlijke ingreep.
Toen hij zijn beste seminarievriend Blain ontmoette kreeg deze de indruk dat de toenmalige reus zich als een wrak voortbewoog. Zo jong en reeds afgeschreven? En wat met zijn levensdroom: een congregatie voor missies? De leefregel voor de missionarissen had hij reeds neergepend. Een half dozijn broeders deelde de laatste jaren wel en wee met hem, maar niemand was door geloften met hem verbonden. Marie-Louise, de eerste kandidaat-zuster, verpleegster in het hospitaal van Poitiers, zal al ruim tien jaar op hem te wachten. Montfort liet haar in 1715 naar La Rochelle overkomen om er een school te openen. Nog in datzelfde jaar legden twee zusters geloften af in de handen van Montfort. De regel van de zusters leek veel concreter en meer genuanceerd dat het vlammend en geforceerd proza van de regel van de missionarissen.
Gaandeweg versoepelde zijn verhouding tot de rijke burgerij die hij wel eens half intellectuele lawaaimakers durfde noemen. Zijn ruwe kanten werden afgerond en zijn ongewild kwetsende uitlatingen bleven achterwege zodat zelfs bij de bourgeoisie een diepe bewondering voor deze man begon te groeien. De versleten veertiger werd wijzer. En niettegenstaande hij zijn hele leven een originele kerel bleef was hij er toch voor een stuk in geslaagd zijn buitensporig temperament in te tomen. Montfort, die als dienaar van de armen in een aan flarden gewaaide toog liep, eiste van zijn discipelen een kledij volgens de gangbare normen.
In deze rijpingsperiode op het einde van zijn leven schreef hij ook zijn populaire "Verhandeling over de ware godsvrucht tot Onze-Lieve-Vrouw." Er verschenen 400 uitgaven in 25 talen.
De volgende missie hield hij in Saint-Laurent-sur-Sèvre. Maar het wordt zijn laatste. In de namiddag van 28 april 1716 kondigt men zijn nabije dood aan. Het volk verdringt zich wenend voor de deur van "De Voorzienigheid". Met de ene hand omklemt hij het kruisbeeld dat Paus Clement VI hem geschonken heeft; met de andere hand een Mariabeeldje dat Hij steeds bij zich droeg. Hij kuste beide om beurten. Tegen acht uur 's avonds wordt hij geveld door een longontsteking. Hij was drieënveertig jaar, twee maanden en achtentwintig dagen oud.
12. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
De merkwaardige Profeet
Daniël was gedurende zijn leven een man van geloof, gebed en een smetteloze deugd. Hij werd geciteerd door de profeet Ezechiël, een van zijn tijdgenoten, als een van de drie meest rechtvaardige mensen die ooit geleefd hebben, samen met Job en Noah [Ezechiël 14:14]. Tijdens een bezoek van de engel Gabriël, te lezen in Daniël 9:23, werd hem gezegd, "God schept een groot behagen in u."
We hebben hier dus te maken met één der opmerkzaamste mensen in de Bijbel.
Nu we de historische context geschetst hebben en we een beeld hebben van de mens Daniël door wie God sprak, gaan we de eigenlijke eindtijd profetieën doorlopen die God hem heeft aangereikt.
De tijd van de heidenen
De terreur van de antichrist
De triomf van Jezus Christus
Het tijdstip waarop Christus terugkeert.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
13. Een stem uit de Hemel: De miraculeuze stem van de Heilige Clelia Barbieri [1847-1870]
Clelias stem wordt ook vandaag nog gehoord
De hemelse stem van de H. Clelia bevestigt haar belofte die ze voor haar dood deed aan haar gezellinnen: "Wees moedig omdat ik naar het Paradijs ga; maar ik zal altijd bij jullie blijven ook; Ik zal jullie nooit verlaten."
In het boek "Een liefdeslied-de H. Clelia Barbieri" van Paolo Risso ["Un canto damore-Santa Clelia Barbieri", Torino, 1898], zegt de biograaf van de H. Clelia: "En de H. Clelia laat ons nog altijd haar stem horen zoals op die eerste verjaardag van haar dood. Haar nonnen, en vele anderen, blijven haar stem horen die bidt, zingt en voorspreekt. De stem is vol van vreugde als ze goed nieuws aankondigt voor haar familie, de kerk en de wereld. Ze is bedroefd wanneer er lijden op komst is. Ze is altijd kalm en bemoedigend, een waarachtig teken dat God ons nooit verlaat."
Haar relikwieën liggen in een mooie urne in het religieuze huis van de Gemeenschap in LeBudrie [Bologna,Italië]. Velen die haar aanbidden komen haar heiligdom bezoeken, om te bidden in aanwezigheid van haar relikwieën. En het is van hieruit dat vele zegeningen voortgekomen zijn voor Italië en de hele wereld.
"Oh Heer God, U ziet dat het mijn wens is om van U te houden, en te proberen om U niet te beledigen. Oh Heer, open Uw Hart en stort de vlammen van liefde uit. Ontvlam mijn hart met deze vlammen en doe me branden van liefde." H. Clelia Barbieri
Vertaling: Mario Lossie
14. Bijzondere bisschoppensynode over het Midden-Oosten
Er loopt sedert 10 oktober een bijzondere Bisschoppensynode over het Midden-Oosten. Deze werd door Paus Benedictus plechtig geopend in de Sint-Pietersbasiliek. Met de Heilige Stoel verbonden bisschoppen uit de regio zijn tot en met 24 oktober bijeen om de spreken over de problemen van de christenen uit het gebied.
Het christendom stamt uit het Midden-Oosten, evenals het jodendom en de islam, maar vrijwel alle christelijke gemeenschappen nemen er al geruime tijd in omvang sterk af. Ongeveer een eeuw geleden was circa 20 procent van de bewoners van de regio christelijk, nu nog geen 5 procent. De bisschoppen zullen met elkaar spreken over manieren om de gestage uittocht van christenen tot staan te brengen en om vreedzaam samenleven met de islamitische meerderheden te bevorderen. Tot de onderwerpen die ter tafel komen behoren het Israëlisch-Palestijnse conflict, de politieke islam en islamitisch extremisme, de verdeeldheid onder de vele christelijke godsdiensten in de regio en het geweld in Irak, waar de christelijke gemeenschappen dreigen te verdwijnen.
Enkele schattingen:
Het aantal christenen in Egypte wordt door de autoriteiten om politieke redenen vaak erg laag opgegeven. Waarnemers schatten dat met ongeveer acht miljoen christenen deze groep circa 10 procent van de bevolking vormt. Het overgrote meerendeel behoort tot de koptisch-orthodoxe kerk. Veel christenen zijn in Irak, na de Amerikaanse inval in 2003 op de vlucht gedreven. Het land telt naar schatting 850.000 christenen, wat 3 procent van de bevolking betekent. Ongeveer 400.000 van hen behoren tot de Chaldeeuwse- of Syrische-katholieke kerken, dat zijn oosterse kerken die in gemeenschap zijn met de Heilige Stoel. Ongeveer 2 procent van de bevolking van Israël is christelijk. Dat zijn circa 150.000 mensen. Jordanië telt ook ongeveer 150.000 christenen, wat 2,4 procent van de bevolking betekent. De meerderheid van hen behoort tot de Grieks-Orthodoxe Kerk, maar er wonen ook Grieks-katholieken, rooms-katholieken, Syrisch-orthodoxen, Armeens-orthodoxen, koptisch-orthodoxen en protestanten. In Libanon wonen anderhalf miljoen christenen, wat 35 procent van de bevolking vertegenwoordigt. Ongeveer twee derde behoort tot met Rome verbonden kerken, met name de Maronitische kerk en de Grieks-katholieke kerk. In de Palestijnse gebieden wonen circa 50.000 christenen. Dat is ongeveer 0,8 procent van de bevolking daar. In Syrië is ongeveer 4,5 procent van de bevolking christelijk. Dat zijn naar schatting 850.000 christenen. Bijna de helft behoort tot oosterse katholieke kerken. Tenslotte telt Turkije telt slechts 85.000 christenen of 0,2 procent van de bevolking. Aan het begin van de 20e eeuw was in het Turkse deel van het Ottomaanse Rijk volgens sommige schattingen nog ongeveer een vijfde van de bevolking christen. Het vrijwel verdwijnen van christenen uit het gebied dat Turkije nu beslaat, komt mede door de uitroeiing van de christelijke Armeniërs in de nadagen van het rijk en door het gedwongen vertrek van de Grieken uit wat de republiek Turkije werd.
Profetie van Garabandal is verbonden aan een Bisschoppensynode:
Het is geweten van de zieners te Garabandal dat de Waarschuwing zal plaatsvinden na een Bisschoppensynode. Dit is bevestigd door Maxima Gonzalez, de tante en eveneens meter van Conchita Gonzalez. Wat deze profetie zo merkwaardig maakt is, dat de synodes van Bisschoppen nog niet bestonden ten tijde van Garabandal. Deze zijn een voortvloeisel uit Vaticaan II.
De Bisschoppensynode is een orgaan binnen de Rooms-Katholieke Kerk dat door Paus Paulus VI op 15 september 1965 werd opgericht in zijn "Motu proprio Apostolica Sollicitudo." Het betreft een orgaan tussen zowel de Paus en de Bisschoppen als tussen de Bisschoppen onderling waarbij met uitgenodigde specialisten [over belangrijke zaken die de gehele wereldkerk aangaan] kan gediscutiëerd worden. De Bisschoppensynode dient de collegialiteit met de paus en tussen de bisschoppen onderling te bevorderen zoals gewenst door het Tweede Vaticaanse Concilie. Overigens was Paulus VI met Apostolica sollicitudo de concilievaders voor. Binnen het Concilie heerste een opvatting dat er een synode moest komen die het medebestuur over de Kerk zou krijgen. Paulus vond dat te vergaand en vaardigde dit motu proprio uit, vooruitlopend op de besluitvorming van het Concilie.
Er worden drie soorten Bisschoppensynodes onderscheiden:
de Gewone
de Buitengewone, bijvoorbeeld per continent gehouden in de aanloop tot het Jubeljaar 2000
de Bijzondere, bijeengeroepen per land. Dit is reeds dikwijls het geval geweest rond de Commissies, opgericht met betrekking tot Medjugorje.
De eerste Bisschoppensynode was een Gewone Bisschoppensynode en vond plaats van 29 september tot 29 oktober 1967. Waarschijnlijk is deze profetie verbonden aan een Gewone Bisschoppensynode en deze vinden normaal plaats rond deze tijd van het jaar, tijdens de maand oktober. Niets sluit echter andere data uit en het is absoluut niet geweten aan welke Bisschoppensynode de Waarschuwing verbonden is. Eén ding is echter wel zeker: de sluier wordt steeds maar dunner.
13-10-2010
13 oktober 2010
13 oktober 2010
Punt 13 van vandaag is heel belangrijk
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 55]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Hemel, vagevuur en hel
Janice: Mirjana, heeft u de hel gezien? Mirjana: Neen, ik wou die niet zien.
Janice: Heeft de Gezegende Moeder u aangeboden om de hel te tonen? Mirjana: Ja. De Gezegende Moeder gaf me de keuze. Ik opteerde ervoor om de ervaring van de hel niet te hebben.
Janice: Weet u zeker dat u niet naar de hel gaat als u sterft? Mirjana: Niemand kan zeker zijn. Ik bid elke dag om met Gods kracht vervuld te worden. Van mezelf kan ik niets. Ik hang voor alles af van Gods liefde en Zijn genade.
Janice: Weet u wanneer u zal sterven? Mirjana: Neen.
Janice: Heeft u de hemel gezien? Mirjana: Ja.
Janice: Heeft u de hemel ervaren met uw hart of zag u de hemel echt met uw eigen ogen? Mirjana: Ik zag de hemel met mijn eigen ogen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 249]
Preken
Waar gaat ge naartoe?
Hoeveel zonden, ja ook doodzonden, bedrijven wij gedurende de heilige diensten door ons gebrek aan godsvrucht en bezinning! Waar zijn de gelukkige tijden dat de Christenen niet alleen de dag, maar ook een groot deel van de nacht doorbrachten in de kerk om er hun zonden te betreuren of Gods lof te zingen? Ge kunt er zelfs het Oude Testament op naslaan: neem bijvoorbeeld de heilige profetes Anna, die zich in een galerij had verborgen om altijd in de tegenwoordigheid van God te mogen blijven. Neem de heilige grijsaard Simeon. Neem verder Zacharias en zoveel anderen, die het merendeel van hun leven hebben doorgebracht in de tempel des Heren. Grote en kostelijke gunsten heeft de goede God hun dan ook verleend. Om de heilige Anna te belonen, schonk Hij haar de genade om als eerste Jezus Christus te leren kennen. De heilige grijsaard Simeon viel het geluk, het grote geluk te beurt om, na Sint Jozef, als eerste de Verlosser in zijn armen te mogen nemen. Zacharias werd uitverkoren om de vader te mogen worden van een kind dat op zou treden als de wegbereider van Gods zoon in deze wereld. Tal van voorrechten verleent de goede God aan hen, die het als hun plicht beschouwen om Hem zo dikwijls als zij kunnen in Zijn heilige tempel te bezoeken!
Verwondert u dat? Mij niet!
"Hoe komt het toch," zult ge me vragen, "dat wij zoveel heilige missen bijwonen en desondanks altijd dezelfden blijven?"
Dat komt, broeders, omdat we ze alleen bijwonen met ons lichaam en niet met onze geest. Door onze slechte innerlijke gesteldheid leggen we onder de heilige mis als het ware onze laatste hand aan onze verwerping. Hoeveel Heilige Missen worden er helaas niet bijgewoond, die ons zondaars nog verstokter maken in plaats van ons tot heil te strekken? Toen Jezus Christus aan de Heilige Mechtildis verscheen, sprak Hij tot haar: "Weet, mijn dochter, dat de heiligen aan het sterfbed staan van allen die te hunner ere godvruchtig een Heilige Mis hebben bijgewoond? Zij zullen hen helpen in het uur van hun dood, hen beschermen tegen de bekoringen van de duivel en hun zielen aanbevelen aan mijn Vader." Wat een geluk voor ons, broeders, in die vreselijke ogenblikken bijgestaan te worden door alle heiligen, ter ere van wie zij in ons leven heilige missen hebben gehoord!
Vertaling: Chris De Bodt
3. Film: Abraham [2/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Isaak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
4. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 197]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Ontstaan van de gezangen van Taizé
"Als de melodieën die we bevoorrecht hebben simpel zijn hebben ze ook een bezinnend karakter. Dat strookt met onze wil. Het gemeenschapsgebed in Taizé moet geen plaats van vervoering zijn, maar jongeren toelaten God te zoeken en vooral Hem verder zoeken eens ze Taizé verlaten hebben. [...] De herhaling van enkele woorden verinnerlijkt een tekst, bevrijdt het verstand, en beetje bij beetje sijpelt de gezongen geloofswaarheid in het hart.
Voor zij of hij die een gejaagd leven leiden kan de dikwijls moeilijke ingetogenheid vergemakkelijkt worden door de herhaling van enkele woorden.
"De schoonheid van de zang heeft ertoe bijgedragen dat duizenden jongeren het gebed ontdekt hebben en er een plaats in hun leven aan hebben gegeven. Meestal zijn de jongeren verrast te ontdekken dat ze graag bidden."
Een maand voor de opening van het Jongerenconcilie had de KAJ [Katholieke Arbeiders jeugd] een grote nationale bijeenkomst opgezet in het Tentoonstellingspark van Parijs onder de naam "Doel 1974." Veertig duizend jongeren kwamen samen van 29 juni tot 1 juli. Taizé was dus niet de enige die toen de jeugd aantrok. Maar de verschillen waren wel duidelijk. Georges Marchais, secretaris generaal van Parti communiste, was onder de genodigden van "Doel 1974." De politisering van de KAJ en zijn linkse inzet onderscheidden hem van de voorrang gegeven in Taizé aan de innerlijkheid van de bijeenkomsten.
Vertaling: Broeder Joseph
5. Jezus' tijdgenoten [aflevering 119]
Hadrianus
Verdedigingslinies
Aan de noordkant van het Romeinse Rijk liet Hadrianus verdedigingswerken uitvoeren: de Muur van Hadrianus in Britannia en in 122 liet hij de limes in Germania versterken o.a. met een houten palissade.
De keizer wilde overal in het rijk persoonlijk zijn militaire apparaat inspecteren en de provincies zelf leren kennen. Daarom reisde hij sinds 121 het gehele Romeinse Rijk door. Na een bezoek aan Britannia liet hij daar van 122 tot 128 de 117 km lange muur bouwen, die als onderdeel van de limes [versterkte grenslinie van het rijk, waaronder Vindolanda] tot eind vierde eeuw dienst deed. Hadrianus' opvolger keizer Antoninus Pius herhaalde dit project door vanaf 142 de noordelijker Muur van Antoninus aan te leggen.
De muur van steen en plaggen was een versterking over de gehele breedte van Groot-Brittannië en had als doel om de Romeinse noordgrens te beschermen en invallen van de stammen, later bekend onder de naam Picten, vanuit het noorden [het latere Schotland] te voorkomen. Daarnaast diende hij als symbool van de Romeinse macht, zowel in Britannia als in Rome. In de enige Romeinse bron over de muur staat dat hij diende om de Romeinen te scheiden van de barbaren.
De muur vormde ook de noordelijke grens van het Romeinse Rijk en was een van de best bewaakte stukken. Vermoedelijk deden de poorten in de muur ook dienst als douaneposten, om zo de handel doorgang te kunnen laten vinden.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Vroeg in haar huwelijk, vroeg ze Vader Leopold Mandic [1866-1942], een heilige Kapucijn die in 1983 heilig verklaard werd, om haar spirituele begeleider te zijn. Ooit schreef ze: "Mijn Christelijk huwelijk werd geboren tijdens de biecht bij Vader Leopold, en daar werd het juiste licht geworpen op dit sacrament. Dat licht bracht me naar de Calvarieberg." Vader Leopold was tien jaar lang haar biechtvader, zodat "deze vrouw de troost had om het onfeilbare woord van een heilige te hebben."
Wanneer het ene na het andere kind begon te komen, ontdekte de dokter een ernstig lichamelijk probleem en stelde haar tweemaal voor om het kind te aborteren, of het risico te lopen te sterven. Elisabetta diende hem snel van antwoord: "Er komt nooit een abortus in mijn huis. Als ik moet sterven, dan is het de wil van God." En ze voegde eraan toe: "Mijn kinderen zijn mijn mooiste bloemen, en ik dank de Heer dat hij verlangde dat ze in mijn tuin zouden groeien." Ze had een aantal heel moeilijke zwangerschappen, met lange herstelperiodes. Later werd geschreven "dat in onze cultuur van de dood, wanneer kinderen worden gedood voordat ze geboren worden, Moeder Elisabetta een bijzondere, prachtige figuur in de Kerk zal zijn, een prachtig voorbeeld voor de moeders die zullen willen leven in de volheid van de Christelijke godsdienst binnen het heiligdom van hun gezin." Vele jaren later, toen ze naar haar twaalf kinderen keek, zei ze: "Ik leef in rust. De moeders die hun kinderen door abortus hebben gedood ... hoe leven zij?"
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
7. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 137]
Voor pater L. Cros s.j. [op de achterzijde van een bidprentje van de heilige Jean Berchmans s.j.]
Lourdes, 24 oktober 1865
Woorden van de Heilige Maagd bij de verschijning aan Bernadette Soubirous
Voletz me her ra gratia de vie pendent quinze dias? Wilt u voor mij zo goed zijn gedurende vijftien dagen naar hier te komen?
Anatz dise ats preires de her bastir aci ua capera. U dient de priesters te zeggen dat ze hier een kapel laten bouwen.
Anatz beue en-a hont e v'i lauar. Ga drinken aan de bron en u er wassen.
Que pregueratz Diu entdents pecadors. U moet tot God bidden voor de zondaars.
Que soi er' Immaculada Conception. Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis.
Anatz minyar d'aquera yerba qui troberatz [qu'ei] atheu. Ga het kruid eten dat u daar vindt.
Nov prometi pas dev her [d'estar] urosa en este monde, mes en enaute. Ik beloof u gelukkig te maken niet in deze wereld, maar in een andere.
Bernadette S.
PS. Vereniging in gebeden voor het leven met de eerwaarde pater Jezuiet.
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 32: Ex Undarum Benedictione [Uit een zegen van de golven]
Met de bul "Clericus laicos" van 1296 probeerde hij de Franse koning het recht te ontnemen om belastingen te eisen van geestelijken ter financiering van zijn oorlog tegen Engeland. De koning verbood handel vanuit Frankrijk met de paus. Als gebaar van verzoening verklaarde de paus in 1297 Lodewijk IX heilig.
Door zijn voortdurende bemoeienissen met wereldse zaken geraakte hij ook in conflict met Albrecht I en met de invloedrijke Romeinse familie Colonna. In 1300 stelde hij voor het eerst een Heilig Jaar in.
In 1301 formuleerde Bonifatius VIII in de bul Unam sanctam een zeer scherp standpunt ten aanzien van de suprematie van de pausen. Hierin stelde hij dat het voor ieder levend wezen noodzakelijk was voor zijn redding zich te onderwerpen aan de Paus. Bonifatius was intussen ook in conflict geraakt met de invloedrijke familie Colonna en trok zich terug in een slot in Anagni, zijn geboortestad.
Filips de Schone reageerde fel op de pauselijke pogingen om zijn gezag te ondermijnen en besloot de paus gevangen te nemen en naar Frankrijk te brengen. Willem van Nogaret kreeg die opdracht. Samen met Sciarra Colonna trok hij naar Anagni. Gebroken stierf Bonifatius een maand later. Zijn opvolger werd paus Benedictus XI.
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3348 van 20/07/2010
Lieve zonen en dochters, kniel neer in gebed. Ik lijd veel omwille van wat er op u afkomt. Het Land van het Heilige Kruis [Brazilië] zal uit de bittere beker van het lijden drinken. Zij die zich niet in de grote kano bevinden zullen een zwaar kruis te dragen hebben en Mijn arme kinderen zullen wenen en jammeren. Ik ben uw Moeder en ik kom uit de Hemel om u op te roepen tot bekering. Laat de armen niet zakken. Ontvlucht de zonde en keer terug tot Mijn Zoon Jezus. Ik wil u niet verplichten, maar wat Ik zeg dient ernstig te worden genomen. Zet geen stap achterwaarts. Mijn Heer wacht op u met open armen. Moed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Laatste levensjaren
Tijdens een missie van vier of vijf weken werden drie sermoenen per dag aangeboden. Meer dan de helft van de tijd werd besteed aan het biechthoren. En dit gebeurde in twee tijden: de schuldbelijdenis en het vaste voornemen. De mannen die scheef liepen van de drank, de vrouwen die leefden van kwaadspreken, de bedelaars die het verschil niet kenden tussen mijn en dijn ... ze moesten een bewijs voorleggen van beterschap en dan pas gaf de priester hen de absolutie. Een geslaagde missie betekende een totale bekering.
Montfort boekte veel succes bij het volk omdat hij heel de geloofsleer en de praktijk van het deugdenleven in rijmen en verzen had gegoten die dan gezongen werden op de wijze van de alomgekende straatdeuntjes. Die werkwijze werd door zijn collegas niet altijd in dank aanvaard. De kindercatechese werd toevertrouwd aan broeder Mathurin, de gekende voorzanger en volkszangdirigent. Een missie telde tot zeven processies. Eén openingsprocessie, drie processies voor de algemene communie (mannen, vrouwen en kinderen), één processie om de overledenen te herdenken, de processie voor de hernieuwing van de doopbeloften en die voor het planten van het missiekruis bij de sluiting van de missie.
Montfort was een geboren organisator. Om in een stad als La Rochelle met twintigduizend inwoners, drieduizend vrouwen processiegewijs vroom en devoot door de straten te doen defileren, was er wat verbeelding, werkkracht, vindingrijkheid en enthousiasme nodig. Montfort was tevens een volwaardig toneelspeler. Sermoenen over de dood, de hel, het laatste oordeel, werden door verschillende personen uitgebeeld. Montfort hield voor zichzelf de moeilijkste rol: die van de stervende. Een tweede priester vertolkte de engelbewaarder, een andere de duivel. Het risico dat die tragedie zou ontaarden in komedie was gering. Het werd zo aangrijpend en echt dat de mensen in stilte huiswaarts keerden, vast besloten hun leven te veranderen om een goede dood te mogen sterven.
Het rozenkransgebed voor die massa analfabeten leek hem in dit bastion van het Calvinisme het scherpste wapen. Het lukte hem dan ook enkele kopstukken ervan terug naar de Kerk te brengen. Herhaalde pogingen van fanatici om hem uit de weg te ruimen mislukten, alhoewel dat een kopje giftige bouillon lelijk zijn gestel bleef ondermijnen.
11. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
De merkwaardige Profeet
Wie was Daniël eigenlijk? In 605 vóór Christus overmeesterde Nebukadnezar II, de Koning van Babylon, de stad Jeruzalem, hoofdstad van het gebied Juda. Hij verwijderde de koning van Juda en verving hem door zijn achtienjarige zoon Jojachin.
Acht jaar later, op het ogenblik dat Jojachin rebelleerde, viel Nebukadnezar II Juda opnieuw binnen, palmde Jeruzalem voor een tweede keer in, en verving Jojachin door zijn oom, Zedekia. Tien jaar later toen Zedekia de rebellelie weer aanwakkerde, viel Nebukadnezar II een derde maal de stad binnen en besliste komaf te maken met de joodse opstanden. Aldus vernietigden de Babyloniërs in 587 BC de stad Jeruzalem volledig met inbegrip van Solomons tempel en maakte ze aldus een einde aan de Davidische lijn van koningen.
In de drie keer dat Nebukadnezar II Juda binnenviel en Jeruzalem overmeesterde, nam hij krijgsgevangenen mee naar Babylon. Na de eerste inval in 605 BC, nam hij een handvol joodse gevangenen mee. Het waren de zonen van de voornaamste joodse elite, waaronder Daniël [Daniël 1:3-4, 6-7].
Daniël was toendertijd slechts 15 jaar oud, maar hij onderscheidde zichzelf onmiddellijk als een iemand met een spirituele maturiteit door het weigeren van niet-koosjer voedsel te nuttigen dat de koning hem te eten gaf. Op dezelfde wijze bracht Daniël in het jaar 82 zijn leven in gevaar, door een gebod van koning Darius van het Medo-Perzische keizerrijk, te weigeren. Niemand kon 30 dagen lang bidden tot gelijk welke god behalve tot de koning zelf. Daniëls weigering zich neer te leggen bij dit gebod zette de koning ertoe aan hem in een leeuwenkuil te gooien, maar zijn leven werd gespaard door een goddelijke tussenkomst. Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
12. Een stem uit de Hemel: De miraculeuze stem van de Heilige Clelia Barbieri [1847-1870]
Clelias stem wordt ook vandaag nog gehoord
In de gemeenschappen van Usokami en Wadakanchery horen de Zusters Clelias stem mee zingen en bidden in het Swahili en Malayalam. Wanneer ze in het Latijns bidden, bidt Clelia ook in het Latijn.
Clelias stem wordt nog regelmatig gehoord in de huizen van de Orde. Vooral in LeBudrie hoort men de stem samen zingen met de Zusters, tijdens religieuze lezingen, en tijdens hun gesprekken. Men hoort ze ook samen met de priester tijdens de viering van de H. Mis, en tijdens de preken.
In 1970 verklaarde de Moeder Overste van de Orde in LeBudrie het volgende aan Joan Carroll Cruz, de auteur van het boek "Mysteries, Marvels and Miracles in the Lives of the Saints": dit wonderbaarlijk geschenk stimuleert ons om goed te doen, ons geloof te versterken. Het is een verlichting voor de beproevingen van het leven, en doet ons naar de hemel verlangen.
In een latere brief, die ontvangen werd voorafgaand aan de publicatie van het bovenvermelde boek, bevestigd de Moeder Provinciaal van de orde, Silvana Magnani, dat het wonder nog steeds gebeurt. Ze schrijft: "De stem begeleidt ons in onze gebeden in het Italiaans, en met gebeden in andere talen; in onze missiepost in Tanzania spreekt de stem Swahili: in India spreekt ze Malayalam."
De stem van de H. Clelia Barbieri werd beschreven als een stem die totaal anders is dan eender welke op deze wereld. Ze is altijd zoet en vriendelijk en werd soms vergezeld van engelentonen. Ontelbare getuigen van onberispelijke integriteit, waaronder haar oorspronkelijke gezellinnen, verschillende oversten en zusters van de Orde, priesters en leken in het ziekenhuis van de Orde, hebben getuigd dat ze de stem gehoord hebben. Veel getuigen hebben zelfs gezworen verklaringen afgelegd voor kerkelijke rechtbanken, die het wonder onderzochten met het oog op zowel de zaligverklaring op 27 oktober 1968, als haar heiligverklaring door Paus Johannes Paulus II op 9 april 1989.
Vertaling: Mario Lossie
13. 13 oktober, de datum van de laatste verschijning te Fatima
Chili: Reddingsoperatie kompels begint deze avond al
Beste lezers, noteer alstublieft eveneens dat de instorting van de schacht gebeurde op 5 augustus, de dag waarvan Maria te Medjugorje heeft gezegd dat dit Haar echte verjaardag is.
De 31-jarige Chileen Florencio Avalos is de eerste van de 33 opgesloten mijnwerkers die naar boven wordt gehaald. Dat is vernomen uit regeringsbronnen. De reddingsactie van de mijnwerkers in Chili, die al sinds begin augustus vast zitten, start vanavond en vermoedelijk wordt de eerste kompel rond middernacht plaatselijke tijd bevrijd.
Nadien volgen de 39-jarige Mario Sepulveda en de Boliviaan Carlos Mamani (23). De drie werden gekozen uit een groep van mijnwerkers die als het meest soepel werden beschouwd.
Aanvankelijk zou de hele operatie pas rond middernacht plaatselijke tijd beginnen, vervolgens werd het 20 uur en nu dus 18 uur lokale tijd. Althans volgens de minister. Er bestaat nog altijd onduidelijkheid over het exacte ogenblik waarop de redding van start zal gaan. De voorbereidende werkzaamheden werden alvast sneller afgerond dan verwacht. De testen met de reddingscapsule verliepen zonder problemen.
De mijnwerkers [van wie de oudste 63 is en de jongste 19] zitten nog altijd vast op 622 meter diepte, nadat een mijnschacht op 5 augustus instortte. Pas zeventien dagen later werden de kompels levend teruggevonden door reddingswerkers. De eerste prognoses om de arbeiders te kunnen redden spraken van de kerstperiode.
De kompels worden één voor één naar boven gehesen. De rit door de smalle schacht duurt ongeveer 20 minuten, maar per mijnwerker moet ongeveer één uur uitgetrokken worden. Het zal dus nog even duren - in totaal zo'n 48 uur wordt vooropgesteld - eer alle kompels zich veilig en wel bovengronds zullen bevinden.
De kompels moeten allemaal een groene overall aantrekken en krijgen een dekentje: ze gaan immers van 32 graden beneden naar de vrieskou boven. Ze krijgen ook een computertje mee dat onder meer hun hartslag zal meten. En hun ogen worden beschermd tegen het felle licht dat ze na al die tijd weer zullen zien.
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 54]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Kiezen voor Jezus en Maria
Janice: Lucia, de zienster van Fatima, heeft zeer zeker een lang leven gehad. Weet u dat veel mensen in deze tijd denken dat er geen duivel bestaat, dat er geen Gezegende Moeder is, dat er geen God is? Mirjana: Ja. Ik ken veel zulke mensen persoonlijk van waar ik ben opgegroeid. Sarajevo is een stad waar het atheïsme wordt aangeleerd van de lagere school tot aan de universiteit.
Janice: Weet u of mensen met dat geloof zich zullen bekeren? Mirjana: Veel mensen met dat geloof bekeren zich. En nog veel meer zullen zich bekeren.
Janice: Mirjana, die mensen die zich niet bekeren, zullen zij eindigen in de hel of kunnen zij ook naar de hemel gaan? Mirjana: U kunt dat de Gezegende Moeder vragen. Ik weet dat niet zeker.
Janice: Mirjana, weet u wat er gebeurt met mensen die niet geloven in God? Mirjana: Ik weet dat niet. De Gezegende Moeder zegt dat niemand de andere mag oordelen. Zijzelf oordeelt ook niemand. Zij heeft lief, zij onderwijst, ze begeleidt. God alleen oordeelt.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 248]
Preken
Waar gaat ge naartoe?
Helaas, geen enkele gedachte aan het geluk dat hun in de kerk wacht, geen spoor van bezinning op hun zielenheil, laat staan op dat van hun kinderen en hun personeel! Ze betreden het Huis van God zonder eerbied, zonder aandacht, en sommigen liefst zo laat mogelijk. Anderen nemen niet eens de moeite om naar binnen te gaan, ze blijven op het kerkplein achter om nog wat verstrooiing te vinden. Het woord Gods verontrust hun geweten niet: ze staan op hun gemak te kijken wie er zoal komt. Mijn God, zijn dat de Christenen voor wier geluk Gij zoveel geleden hebt? Is dat nu al hun dankbaarheid?
Ge kunt u wel voorstellen, broeders, hoeveel zonden er onder die omstandigheden juist tijdens die heilige diensten bedreven worden. Sommigen doen s zondags meer kwaad dan tijdens de hele week... Luister maar naar wat Sint Martinus ons leert. Toen hij eens, samen met Sint Bricius, zijn leerling, de Heilige Mis zong, merkte hij dat deze op een gegeven ogenblik glimlachte. Na afloop vroeg Martinus hem de reden daarvan. "Vader," antwoordde Bricius, "ik heb iets buitengewoons gezien, terwijl wij de Heilige Mis zongen. Achter het altaar zag ik een duivel die op een groot vel perkament alle zonden aantekende waaraan de gelovigen zich in de kerk schuldig maakten. Het vel stond al vol, vóór de plechtigheid ten einde was. Toen pakte de duivel het tussen zijn tanden, trok er aan en scheurde het nijdig aan stukken. Daar moest ik toch even om lachen."
Vertaling: Chris De Bodt
3. Film: Abraham [1/24]
"Abraham" vertelt het verhaal van de eerste aartsvader en zijn overweldigende geloof in God. Hij keert veiligheid en bezit de rug toe om de stem van God te volgen, die hem en zijn volk op een inspannende reis naar het Beloofde Land stuurt. Het is ook het verhaal van zijn geliefde vrouw Sara, van hun ontberingen in de woestijn onder het Egyptische juk, het drama van de gevangeneming van Lot en de vernietiging van Sodom en Gomorrah. Van de vreugde van Abraham over de geboorte van zijn zonen Ismaël en Isaak en zijn wanhoop als God hem vraagt datgene wat hem het liefste is te offeren: Izak, zijn erfgenaam, zijn eigen vlees en bloed.
Deze speelfilm uit 1994 duurt 175 minuten en staat onder regie van Joseph Sargent. Met Richard Harris, Barbara Hershey en Maximilian Schell. De speelfilm is tot stand gekomen door de samenwerking tussen de Verenigde Staten, Duitsland, Italië, Tsjechië en Frankrijk.
4. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 196]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Ontstaan van de gezangen van Taizé
Na die bijeenkomst en zoals gewoonlijk, nadat een lang voorbereid doel bereikt werd, was Broeder Roger ontevreden over het bereikte resultaat. Hij bekende dat maar eens: "Ik had de indruk dat er meer mist dan licht in de tenten hing. Een ongewoon aantal deelnemers, het feit dat een bijzondere muziek voor die gelegenheid werd voorbereid, dat alles zorgde er voor dat ons gebed brutaal veranderd werd. Als het gebed moeilijk wordt in dergelijke verzameling komt dat over als een falen. Dat raakte ons."
Broeder Roger legde de kwestie voor aan de componist Jacques Berthier. Als organist in de kerk van Saint-Ignace-de-Loyola in Parijs had hij vroeger al klassieke stukken voor de misvieringen van Taizé gecomponeerd. Nu moesten er nieuwe vormen van uitdrukking gevonden worden die de deelname van de jongeren aan gebed en gemeenschapsmis konden bevorderen. Hij werkte samen met een Broeder van de Gemeenschap, Broeder Robert, die de teksten vond of opstelde en waarop Berthier muziek zette. Op een dag dat Broeder Robert met succes een Latijns canon van Praetorius, Cantate Domino door de jongeren deed zingen, vroeg hij Berthier er andere te componeren vanuit traditionele Latijnse gezangen: het Magnificat, het Christus vincit... Daarna evolueerde de vorm: "We waren vertrokken met het idee van canons, zei Berthier, dat scheen het gemakkelijkst. Daarop dacht ik: wanneer je een gezongen canon hoort gaat het in feite om een vervolg van vier harmonische akkoorden, wat uiteindelijk saai wordt. Ik dacht dat het misschien beter was om wat ik ostinatos noem te maken, namelijk korte zinnen van acht maten en steeds in het Latijn. Dat geeft al wat meer muzikale mogelijkheden. Het ostinato van acht maten die steeds herhaald worden liet toe om solisten in superpositie te laten horen die diversiteit en melodische nieuwigheden meebrachten."
Deze muzikale vorm drong zich op in de tientallen gezangen die Jacques Berthier bijna twintig jaar lang tot aan zijn dood componeerde. Deze tegelijk bezinnende en terugkerende gezangen, steeds herkenbaar door hun simpele melodie, kort maar herneembaar tot in het oneindige, bleken volkomen aangepast voor grote menigten: De canons, de ostinatos, de zich herhalende gezangen passen in onze context want ze overwinnen het taalprobleem, ontleedde dertig jaar later een Broeder. De enkele woorden van een lied worden vlug onthouden, wat de deelname van allen toelaat in eender welke taal.
Vertaling: Broeder Joseph
5. Jezus' tijdgenoten [aflevering 118]
Hadrianus
Architect
Hadrianus was op de eerste plaats in Rome actief. Over zijn bouwactiviteiten daar is geschreven in de "Historia Augusta" [Hadr. 19,9-13]. Hij liet talloze werken uitvoeren, maar zette nergens zijn naam op, behalve op de Tempel van Trajanus. Het Pantheon liet hij in 125 geheel herbouwen. Onder zijn andere bouwwerken horen de Saepta, de Basilica van Neptunus, zeer veel tempels, het Forum van Augustus en de Thermen van Agrippa. Naast zijn Mausoleum en de Pons Aelius, de brug die daar heen leidde over de Tiber, bouwde hij ook de Tempel van Bona Dea. Aldus de Historia Augusta, waarin verder wordt verteld dat Hadrianus de Colossus van Nero door de architect Decrianus liet verwijderen van de plaats waar hij de Tempel van Venus en Roma liet bouwen, en dat hij het, nadat Neros gezicht verwoest was, aan Sol [de Zonnegod] wijdde. Ten slotte staat er dat hij de architect Apollodorus een ander dergelijk beeld van Luna [de Maangodin] liet maken.
Maar Hadrianus liet ook veel bouwen buiten Rome tijdens zijn reizen door het Romeinse Rijk. Hij verbleef twee keer een lange tijd in Athene en verfraaide de stad. Hij verrijkte de tempels op de Akropolis, liet ten noorden daarvan een grote bibliotheek bouwen en liet een nieuw stadsdeel verrijzen rond de door hem heropgebouwde Tempel van de Olympische Zeus, dat naar hem wel Hadrianopolis wordt genoemd. In Tibur [Tivoli] liet hij tussen 126 en 134 zijn lusthof Villa Hadriani bouwen.
Zijn adoptiemoeder Plotina kwam uit Nîmes, het Romeinse Nemausus, in Frankrijk. Na haar dood ca. 122 liet Hadrianus in haar geboortestad een tempel ter ere van haar bouwen [Historia Augusta, Hadr. 12,2; Cassius Dio, 69, 10, 3], nadat hij al eerder ter ere van zijn stiefvader Trajanus in Rome een tempel had laten bouwen.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Op de dag van haar huwelijk schreef Elisabetta: "Tijdens de Eucharistische viering na de plechtigheid, zei ik dit gebed: "Heer, in het huwelijk zal ik altijd Uw heilige wil doen en ik aanvaard graag de kinderen die U me zal schenken. Geef me tenminste de genade dat een paar ervan priesters en nonnen worden. Heer, als het u ook belieft, laat ze allen ten dienste staan van U...." Haar gebed werd opnieuw verhoord. Van Elisabetta's twaalf kinderen werden er twee priester en twee kloosterzuster.
Na de huwelijksplechtigheid vertrokken de twee pasgetrouwden voor een korte reis naar Venetië, en gingen ze daarna in het huis van haar schoonouders wonen, waar ze een vreugde was voor de talrijke leden van het gezin. Ze zong, en schonk haar echtgenoot serieuze en intelligente affectie, en een geweldige Christelijke cultuur. En hier, ten huize Serena, werden elk van de twaalf kinderen geboren.
Elisabetta beschreef haar echtgenoot als zijnde "altijd eerlijk en trouw jegens mij, een Christen met grote vroomheid, geloof, en liefde, en trouw aan zijn religieuze plichten. Hij had een afkeer van zonde, was een harde werker, en had voor iedereen een groot hart, vooral voor de armen en de zigeuners." Later zou ze echter schrijven: "Mijn echtgenoot was een beetje streng..."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
7. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 136]
Aan zuster Marie-Therese de Saint-Joseph, Karmelietes van Tours
Lourdes, 20 juli 1862
Madame Marie-Therese de Saint-Joseph, Karmelietes van Tours,
Gelieve zo goed te zijn om tot de goede God te bidden voor de arme Bernadette, die op haar beurt belooft om u niet te vergeten in haar onvolmaakte gebeden,
Bernadette Soubirous
8. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 32: Ex Undarum Benedictione [Uit een zegen van de golven]
Benedetto was Paus van 1294 tot 1303. Zijn claim op de hoogste positie binnen Europa bracht hem in ernstig conflict met Filips de Schone van Frankrijk. Hij was de zoon van een nobele Spaanse familie, die zich eerst in Gaeta en later in Anagni vestigde. Via zijn moeder was hij verwant aan het Huis van Segni.
Benedetto Gaetani was lid van een adellijke familie in de Campagna. Hij studeerde te Bologna zowel Romeins recht als canoniek recht. Hij werd belast met diplomatieke missies naar Frankrijk en Engeland [samen met kardinaal Fieshi om de eendracht te herstellen tussen Hendrik III en de opstandige baronnen. In 1281 werd hij kardinaal. In 1294 volgde hij Celestinus V op, toen het conclaaf hem al elf dagen na diens aftreden tot paus koos. Eén van zijn eerste daden tijdens zijn pontificaat was het gevangenzetten van zijn voorganger in het kasteel van Fumone. Bijgestaan door twee monniken van zijn orde stierf Celestinus daar op 81-jarige leeftijd.
In 1276 begon hij zijn loopbaan aan het pauselijk hof, waar hij al spoedig een grote invloed kreeg. Het aftreden van Paus Celestinus V wordt dikwijls toegeschreven aan de verkeerde invloed en druk van kardinal Gaetani. Het is hoogst waarschijnlijk dat de verheffing van deze eenvoudige en onervaren kluizenaar een man als Gaetani niet zinde. Deze stond immers zelf bekend als de grootste jurist van zijn dagen en was goed geschoold in de knepen van de pauselijke diplomatie. Hij lijdt geen twijfel dat hij zijn voorganger uiterst gruwzaam behandelde. Hij koesterde de meest exorbitante begrippen inzake de pauselijke suprematie en formuleerde zijn aanspraken met zeer veel klem. Zijn regering werd gekenmerkt door politieke intriges in de hele westerse wereld en daarin had hij een groot aandeel.
Chris De Bodt
9. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3346 van 17/7/2010
Lieve zonen en dochters, draag zorg voor uw geestelijk leven. U bent belangrijk in de verwezenlijking van Gods plannen en Hij verwacht veel van u. Leef niet ver van de genade van God, want nu is het de geschikte tijd voor uw terugkeer tot Hem die uw enige Weg, Waarheid en Leven is. Geef het beste van uzelf in de opdracht die Ik u heb toevertrouwd. Wees goed voor iedereen. Blijf niet gehecht aan de materiële zaken. Hou uw vast aan de dingen van de Hemel om gered te worden. Vlucht weg van alles dat u wegleidt van de Heer. Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om u te leiden naar de Heiligheid. De dag zal komen dat er maar weinig mannen en vrouwen meer zullen volharden in de waarheid. Valse ideologieën zullen een groot aantal mensen aantrekken. Zelfs zij die vurig zijn in het geloof zullen onverschillig worden. Let op. Laat de duivel u niet weghouden van de waarheid. Er zal een tijd komen van grote afvalligheid en zij die tegen God zijn zullen vele mensen misleiden. Kniel neer in gebed. De overwinning van de Heer komt na de rampspoed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
10. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Laatste levensjaren
"Gij zet hier geen voet binnen, mijnheer!" "Maar mijnheer pastoor, gij herkent mij niet. 't Is donker en ik ben totaal uitgeput. Gij hebt mij gevraagd om een missie te preken en volgens onze afspraak zou ik morgen beginnen."
"Ik herken u maar al te goed, Louis de Montfort, en juist daarom stuur ik u door. Gij laat u doorgaan voor een heilige en gij zijt een waanzinnige comediant. De bisschop van Nantes heeft u buitengeworpen en nu komt ge naar Luçon om uw buitensporigheden voort te zetten. Maar bij mij pakt dat niet. De deur uit!"
En de pastoor van St.-Hilaire smeet de deur toe. Op straat terecht gekomen, in april, stijf van de kou en de regen, na een dagmars van vijftig kilometer is geen pretje. Montfort en broeder Mathurin vonden een onderkomen bij de vrouw van een zoutzieder.
In het bisdom La Rochelle kreeg hij de vrije teugel van de bisschop. De missionarissen zijn met acht: zes priesters en twee broeders. Ze werken, eten, bidden samen. Te voet gaan ze van het ene dorp naar het andere. Ze logeren in het huis, dat zij "De voorzienigheid" noemden.
Montfort aanvaardde geen geld, en op die manier bleef hij dichter bij het volk dat zelf zorgde voor het voedsel van de missionarissen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat bedelaars rond "De voorzienigheid" rondslenteren. Zij krijgen hun gading.
11. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Het gehate boek
En er is ook Josephus, de joodse historicus en hogepriester van de eerste eeuw die schrijft dat, wanneer Alexander de Grote naar Jeruzalem kwam, in 333 vóór Christus, hij aan deze laatste toonde dat er een profetie geschreven was over zijn veroveringstochten en zijn rijk, in het boek van Daniël. Alexander de Grote was zodanig onder de indruk dat hij de stad van de vernietiging gespaard heeft [Joodse Oudheden, vol 11, p. 311].
Maar het grootste bewijs van de authenticiteit van het boek van Daniël is terug te vinden in het Nieuwe Testament in Mattheüs 24:15 waar Jezus zelf de profetieën van Daniël aanhaalt en hiermee dus persoonlijk het bewijs levert van de authenticiteit van het boek.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
12. Een stem uit de Hemel: De miraculeuze stem van de Heilige Clelia Barbieri [1847-1870]
Ik zal altijd bij jullie zijn en jullie nooit verlaten
Alles wat Clelia voorspeld had gebeurde uiteindelijk. Clelia stief op 13 juli 1870 aan tuberculose. Ze was 23 jaar oud. Haar laatste woorden waren profetisch: "Wees moedig omdat ik naar het Paradijs ga, maar ik zal altijd bij jullie blijven ook. Ik zal jullie nooit verlaten." Deze voorspelling werd ook werkelijkheid, want kort nadien bewees ze haar aanwezigheid door haar stem te laten horen. Het miraculeuze fenomeen van haar stem gebeurde voor het eerst tijdens de avond van 13 juli 1871, precies één jaar na haar dood, toen de Zusters in de kapel aan het bidden waren. De Zusters verklaarden: "Plots hoorden we een hoge, harmonieuze en hemelse stem die samen zong met het koor. De stem ging van rechts naar links. Soms passeerde ze dicht bij de oren van één van de Zusters. De vreugde die ze bracht vulde onze harten met een gelukzaligheid die onmogelijk in woorden kan uitgedrukt worden. Dit was niet van deze wereld. Die dag leefden we in het paradijs. Soms moest iemand de kamer verlaten.. De emoties die we meemaakten waren zo sterk dat ze ons ademloos maakten tot iemand moest roepen: Genoeg, Lieve Heer, genoeg."
Deze miraculeuze gebeurtenis verdreef alle gedachten aan slaap. Ze besloten de nacht in aanbidding voor het H. Sacrament door te brengen, in een nabijgelegen kerk. Opnieuw verklaarden ze: "Maar groot was onze verbazing toen we vaststelden dat de stem ons was gevolgd en samen met ons de gebeden zei!" Clelias stem bad samen met hen tot dageraad. Het was de eerste verjaardag van haar overlijden. Sinds die dag heeft ze hen nooit meer verlaten, en vervoegd ze hen in de meest uiteenlopende omgevingen en omstandigheden.
Ten tijde van Clelias dood leefden er slechts tien meisjes in de gemeenschap. Nadat de Regel van de Orde door het Vaticaan werd goedgekeurd, traden meer leden toe tot de gemeenschap, velen onder inspiratie van de stem van de heilige stichtster. Na de tweede wereldoorlog waren er 236 leden. Tijdens de jaren 1950 liep het aantal tegen de driehonderd. Heden heeft de bloeiende orde vijfendertig instellingen over heel Italië. De Zusters voelden de roep uit het buitenland en begonnen met buitenlandse missies. Huizen van de Orde werden geopend in Kenia, India, en Tanzania [Afrika], waar een aantal plaatselijke jonge vrouwen de deugden en idealen van de heilige stichtster beoefenen.
Vertaling: Mario Lossie
11-10-2010
11 oktober 2010
11 oktober 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 53]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Kiezen voor Jezus en Maria
Janice: Waarom aanvaardde Hij zo n belediging? Mirjana: Hij nam alle zonden op Zich.
Janice: Is het de wil van God om beledigingen van broers en zusters te aanvaarden? Mirjana: Het is niet Gods wil dat iemand van Zijn kinderen iemand anders beledigt. Dat is zonde. Wanneer er een belediging plaatsgrijpt, is satan daarbij betrokken.
Janice: Gods liefde is sterker dan alle pijn en zelfs de dood, nietwaar, Mirjana? Mirjana: Gods liefde is eeuwig. Hij nodigt ons tot diezelfde liefde uit.
Janice: Dus, Mirjana, God roept iedereen van ons op om Zijn geliefden te zijn? Mirjana: God is de grote geliefde. Wij zijn het voorwerp van Gods liefde. De Gezegende Moeder zegt: "God is liefde." En we kunnen Zijn liefde blokkeren. We kunnen ze weigeren.
Janice: U hebt ook gezegd dat gebed en vasten de macht van satan zullen breken. Dat het de wereld, zoals we die kennen, zal veranderen. U hebt gezegd dat gebed en vasten de ongelovigen zullen bekeren, inbegrepen diegene die beweren dat ze geloven en deze die beweren dat ze niet geloven. Zal dit gebeuren tijdens uw leven? Mirjana: Ja, omdat we tot God voor een lang leven zullen bidden.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Medjugorje: meer nieuws over de verschijning van de Heilige Moeder van 2 oktober 2010
Op het einde van Haar boodschap van 2 oktober 2010 deed Maria opnieuw een oproep om te bidden voor de "herders" [priesters]. Mirjana zei wat Maria met deze zin bedoelde, namelijk de manier waarop Maria dit aan Mirjana overbracht: "Het was een heel belangrijke boodschap en Maria omschreef het als een "brug": aan de ene kant van de brug staan de mensen die lijden en aan de andere kant van de brug staan de mensen die om bekering zoeken ... de priesters bidden voor de mensen, maar ze zouden eveneens moeten bidden voor zichzelf, wat ze meestal vergeten. Zo dienen de mensen ook te bidden voor de priesters en hen niet te veroordelen. Zij en wij hebben allemaal de mogelijkheid om de brug over te steken door het gebed. Onze Lieve Vrouw zei ook dat dit een tijd van genade is en dat er later lijden zal volgen, dus: hoe sterker de brug, hoe beter. Dit alles kan alleen worden bereikt door het gebed en enkel door het gebed."
3. Hongarije: milieuramp dreigt zich nog verder uit te breiden
In het westen van Hongarije proberen arbeiders in een race tegen de klok een dam te bouwen. Het reservoir staat er volledig op barsten en zo dreigt een tweede giftige modderstroom het dorpje Kolontar en de nabijgelegen rivieren te overspoelen.
Vorige maandag richtte een breuk in een reservoir van een aluminiumfabriek zware schade aan in Hongarije. Verschillende dorpen werden overspoeld door een hoeveelheid giftige smurrie die zelfs bijna vergelijkbaar is met de oliemassa die in Golf van Mexico lekte. Sommige dorpen zijn mogelijk voor goed verloren.
Gisteren werd een ander dorp, Kolontar, geëvacueerd omdat hetzelfde gruwelijke lot dreigt. De noordelijke kant van het reservoir zou nu ook barsten vertonen en zo dreigt een tweede vloedgolf aan giftige smurrie te ontsnappen. Een 25 meter lange breuk in de muur zou sinds vanochtend aanzienlijk gegroeid zijn.
Arbeiders zijn daarom bezig om een vier tot vijf meter hoge dam te bouwen. Zo willen ze het scenario van maandag vermijden. Toen werden in andere dorpen huizen en auto's overspoeld door de giftige modderstroom. Vannacht werden al duizend mensen geëvacueerd uit Kolontar. Premier Viktor Orban benadrukte dit weekend nogmaals dat het om de zwaarste ecologische ramp uit de geschiedenis van Hongarije gaat.
Niet zo ver van Kolontar ligt het stadje Devecser. Daar wonen 5.400 mensen. Ook Devecser houdt zich klaar voor een evacuatie. Het leger stuurde 319 soldaten en 127 transportvoertuigen naar het rampgebied. Er staan ook vijf treinen klaar om de bewoners weg te voeren. Al enkele honderden mensen verlieten de stad uit vrije wil.
Modderstroom veel groter en veel giftiger dan gedacht
De grote Donau rivier in Hongarije lijkt de rode, giftige smurrie goed te absorberen. Dat is een opluchting nadat enorme hoeveelheden van het giftige goedje maandag verschillende dorpen overspoelden. Maar daarnaast blijkt de modderstroom nu veel groter dan verwacht. Bovendien zijn de stoffen in de smurrie extreem giftig.
Hoewel de vergelijking natuurlijk niet opgaat, kan de olieramp in de Golf van Mexico de ernst van de zaak in perspectief plaatsen. Maandag stroomde in één klap evenveel rode modder naar de omliggende dorpen als de hoeveelheid olie die dit voorjaar uit het olielek in de Golf stroomde. Het is dan ook een wonder dat de ecologische schade op het eerste gezicht lijkt mee te vallen.
De recente schattingen over de ramp in Hongarije zijn echter minder bemoedigend. Tussen 600.000 en 700.000 kubieke meter chemische smurrie stroomde maandag uit het reservoir van een aluminiumfabriek. Dat is bijna evenveel als de ruim 750 miljoen liter olie die in de Golf van Mexico vrijkwam.
Terwijl Hongaarse instanties het drama lijken te relativeren, vindt Greenpeace de situatie wel onrustwekkend. Op basis van eigen onderzoek stelt de organisatie "verrassend hoge" hoeveelheden arseen en kwik vast. Die stoffen behoren tot de giftigste op onze planeet.
Een overzicht van de inhoud van het goedje: 300 ton chroom, 50 ton arseen en 500 kilo kwik. Al die stoffen zijn extreem giftig. Chroom is irriterend voor de ogen en kan kanker veroorzaken. Arseen richt in het menselijk lichaam verwoestingen aan in het spijsverteringsstelsel, meestal met de dood tot gevolg. En ook kwik is haast zonder uitzondering heel giftig. Het richt schade aan in de hersenen, het zenuwstelstel, de lever en de nieren. En het is ook gevaarlijk voor zwangere vrouwen.
Volgens Greenpeace ligt de hoeveelheid arseen bovendien twee keer hoger dan normaal in de roodkleurige modder. Ook het water in een nabijgelegen kanaal bevat te veel arseen om drinkbaar te zijn. De Hongaarse minister van Milieu, Zoltan Illes, waarschuwde wel voor de hoge concentratie zware metalen in de smurrie. En hij vreest ook de ecologische gevolgen, vooral met betrekking tot het grondwater.
Na de regen van de voorbije week is het de laatste dagen droog en warm in Hongarije. De modder verandert daardoor in een soort mist die voor ademhalingsproblemen kan zorgen, aldus Illes. Mensen die in de buurt van het rampgebied wonen moeten maskers dragen. Die alarmerende uitspraken staan dus in fel contrast met de bevindingen van de Hongaarse Wetenschappelijke Academie, die de zware metalen niet gevaarlijk acht.
"Die academie mag zeggen wat het wil", getuigt Barbara Szalai Szita, inwoner van het zwaar getroffen Devecser. "Iedere keer als ik buiten kom krijg ik al na dertig minuten een vreemde smaak in mijn mond. En mijn tong voelt raar aan." Tot nu toe eiste de ramp vijf doden. Vanmorgen overleed een 81-jarige man in het ziekenhuis aan zijn verwondingen.
Als de berichten over de Donau kloppen, is dat in elk geval slecht nieuws. De rode smurrie heeft de omgeving in Hongarije verwoest, maar via de op één na grootste rivier van Europa zouden ook buurlanden Kroatië, Servië en Roemenië getroffen kunnen worden.
Europese Unie
Een verbindingsofficier van de Europese Commissie landt morgenochtend in Hongarije als voorbode van een Europees expertenteam dat de autoriteiten moet helpen bij de bestrijding van de toxische modderstroom. Dat heeft de Europese Commissie meegedeeld.
De verbindingsofficier moet de ontplooiing van een team experts van de lidstaten van de Europese Unie voorbereiden. Donderdagavond had Hongarije de Europese autoriteiten gevraagd om drie tot vijf experts te sturen die ervaring hebben bij de bestrijding van giframpen.
Inmiddels zijn ruim dertig experts uit tien lidstaten beschikbaar gesteld. Boedapest gaat momenteel na welke experts het meest geschikt zijn om ter plaatse hulp te bieden.
Moeten dorpen worden afgeschreven?
De giframp kan een nachtmerrie zonder einde worden voor de inwoners van de getroffen Hongaarse dorpjes. De toestand is er zo ernstig dat ze misschien nooit meer naar hun huis zullen kunnen terugkeren. De Hongaarse premier Viktor Orban bracht een bezoek aan de drie dorpen die maandag overspoeld werden door een giftige, rode modderstroom. Hij verklaarde dat de dorpen in kwestie "afgeschreven moeten worden" omdat het "onmogelijk is voor mensen om er nog te wonen".
De modderstroom werd veroorzaakt door een breuk in een reservoir van een aluminiumfabriek. Ongeveer 7.000 mensen zagen hoe hun eigendommen bedekt werden door de chemische smurrie. Hongarije heeft de internationale hulp bij de schoonmaak aanvaard, maar zegt dat het de ramp financieel zelf kan oplossen.
Nochtans zullen de slachtoffers het met een aalmoes moeten stellen, hoewel fabriekseigenaar Lajos Tolnay schatrijk is. En als we de premier van Hongarije mogen geloven, zal het veel geld kosten om de bewoners opnieuw onderdak te bieden. "We zullen waarschijnlijk een nieuw gebied vrij moeten maken om de dorpen herop te bouwen. Hier zullen de mensen niet meer kunnen wonen", aldus Orban.
Er kwam vanmorgen wel goed nieuws van specialisten die de rivier Donau onderzochten. De besmetting van de rivier door de chemische stoffen is afgenomen. Gisteren werden al dode vissen gezien in het water, maar experts hoopten dat de Donau het gif zou kunnen neutraliseren door z'n grote omvang.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 247]
Preken
Waar gaat ge naartoe?
Maar waarom zouden wij in bijzonderheden treden, broeders? Handelt immers niet het grootste deel der Christenen zo? Ja, wanneer ge naar de kerk komt om Gods genade in ontvangst te nemen, spreidt ge allen hetzelfde gebrek aan ijver ten toon, dezelfde onverschilligheid, dezelfde lusteloosheid en een bijna algehele verstrooidheid. Hebt ge de kerk wel eens vol gezien, als de heilige diensten begonnen? En ook de vespers zijn dikwijls al uit, eer ge allen in de kerk zijt!
"We hebben ons werk," zegt ge.
Wel vrienden, als ge me zoudt zeggen dat ge geen geloof en geen Godsliefde had en zelfs geen verlangen om uw arme ziel te redden, dan zou ik u bijvallen. Wat moet je er van denken? Is er niet alle reden om te treuren, wanneer je het merendeel van de Christenen in zo een toestand ziet? Velen schijnen naar de kerk te komen tegen hun zin, je zou haast zeggen dat ze er met geweld naar toe gesleept worden. Onderweg praten ze uitsluitend over aardse dingen. De jonge meisjes gaan arm in arm en fluisteren over ijdelheden, over mooi en knap zijn, enz. De jongens hebben het over het spel en plezier en dingen van nog slechtere aard. Huisvaders hoor je over hun bezittingen en hun zaken redeneren. De moeders raken niet uitgepraat over hun kinderen en hun huishouden. Zo gaat het, dan kan niemand ontkennen.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film Jacob [12/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 195]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Het avontuur van het Jongerenconcilie
Na een zo lange voorbereiding [vier en een half jaar] was het conciliair gebeuren eerder kort: amper vier dagen. Er waren twee periodes van uitwisselen in kleine groepjes in de kwartieren en vier grote voltallige vieringen. Deze laatste [die soms twee uren duurden] wisselden gebed, gezang, muziek en getuigenissen van jongeren uit verschillende werelddelen af. Zoals een deelnemer het voldaan onderstreepte, namelijk kardinaal Gouyon, was er zelfs geen gezamenlijke Eucharistie om de dubbelzinnige intercommunie te vermijden. Maar, in feite, bleven communiebanken, katholieke en protestantse vele uren bereikbaar en ter beschikking van degenen die wilden communiceren...
Tijdens de viering van zaterdagnamiddag, rond het thema Arme mensen, onderdrukte mensen, nam Broeder Roger het woord voor een onverwachte aankondiging, handig uitgebaat zou een jezuïet ter plaatse zeggen: "Ik zal naar Chili gaan om te luisteren, te bidden, trachten te begrijpen." Chili had het jaar voordien een staatsgreep ondergaan die de socialistische regering van Salvador Allende had omver geworpen en generaal Pinochet aan de macht gebracht. Er waren honderden slachtoffers en talrijke aanhoudingen. De Chileense dictatuur werd symbool van de verdrukking die in Taizé en elders werd aangeklaagd. De onverwachte aankondiging van Broeder Roger werd op enorm applaus onthaald. Het was het markante feit van het weekeinde schreven sommige kranten.
In de nacht van zaterdag op zondag vonden drie verscheidene eucharistievieringen plaats [katholiek, protestants en orthodox]. Op de zondag, de eerste dag van de bijeenkomst, tijdens het morgengebed, kwam een jonge Congolees de Brief aan het Godsvolk voorlezen. Opgesteld door een ploeg jongeren uit verschillende werelddelen, had ze een aanvallende toon: de Kerk was geroepen om "te verzaken aan de machtmiddelen, aan het compromitterend gedrag met de macht," om "zaad van een klasseloze maatschappij" te worden [...] zonder overmacht van de ene over de andere mens... De jongeren werden aangespoord om te verzaken aan voorrechten en hun leven te geven voor een verborgen gebed. Een priester sprak sommige twijfels uit over het plotse enthousiasme van de jongeren bij dit lezen: "een gegalvaniseerde menigte door de muziek, het gezang, haar eigen warmte, het eerste applaus. Een brief door een groepje opgesteld en gelezen als een orakel. Zonder een tijd van stilte en bedenken keurt men een woordenschat goed die ontroert. Is dit een echte verbintenis of een onredelijke toestemming?"
De prior zelf las dan een eigen tekst, Vivre linespéré [Het onverhoopte beleven] en werd het uitgedeeld bij buitengaan aan alle deelnemers. Zijn beleidspedagogie getrouw, die hij gebruikte van bij de aankondiging van het Jongerenconcilie, vermenigvuldigde Broeder Roger de spirituele raadgevingen, niet onder didactische of opgelegde vorm, maar als een gesprek van hart tot hart dat uitmondde in een gebed.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 117]
Hadrianus
Politieke beslissingen van een reizende keizer-inspecteur
Hadrianus koos voor interne versterking en consolidering in plaats van de uitbreiding van het Romeinse Rijk. Hij sloot grenslanden als Bulgarije buiten en trok het leger terug uit oorlogsgebieden. Hij verbeterde de bestaande infrastructuur en schonk fiscale amnestie aan belastingontduikers. Gemor van het volk drukte hij de kop in en hij bedaarde de gemoederen onder andere door belastingvermindering.
De keizer reisde voortdurend rond als projectleider-inspecteur en militair om zijn veldheren te controleren. Hij stichtte onderweg vele steden, onder meer Hadrianapolis [Adrianopel, de huidige Turkse grensplaats Edirne] in Thracië en liet er opmerkelijke openbare gebouwen aanleggen zoals thermen. In Nederland was Hadrianus in 121 of 122 en stichtte Forum Hadriani op de plaats van het huidige Voorburg, dat als marktstad bloeide tot in de derde eeuw.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Elisabetta was altijd vroom, en gedreven om het Woord van God te verspreiden. In haar tienerjaren bracht ze vaak een groep kleine jongetjes mee naar de weide. Nadat ze de dieren tot bedaren had gebracht, verzamelde ze met de jongens in de schaduw van een kastanjeboom, en herhaalde ze de preken die ze gehoord had. Eén van de jongens zei later toen hij groot was: "Ik ging graag naar de weide met Elisabetta, want ze vertelde over de geschiedenis en de levens van de heiligen. Op een dag vertelde ze ons over het leven van de H. Maria Goretti, en hoezeer we de deugd van zuiverheid moeten respecteren. Tijdens mijn lange leven heb ik me altijd de woorden van Elisabetta herinnerd, zo veel zelfs dat ze in mijn hart geschreven staan."
Toen Elisabetta haar twintigjarige leeftijd naderde, begon ze te denken aan het huwelijk en het stichtten van haar eigen gezin. Een jonge man, Jozef Serena, begon haar te bezoeken en vroeg haar ten huwelijk, maar vermits ze niet van hem hield vond ze het beter om een priester te raadplegen. Wat de priester zei, deed haar ongemakkelijk voelen. Hij zei: "Vergeet niet dat vele jongen mannen in de oorlog gestorven zijn, dus, als je een gezin wil stichtten, neem dan de eerste man die langskomt, anders loop je het risico om er geen te vinden." Ze was niet gelukkig met dit advies, dus bezocht ze het heiligdom van O.L.V., waar ze de Rozenkrans bad. Bij het derde blijde mysterie kreeg ze een antwoord op haar gebeden. "Er kwam zon grote liefde in mijn hart, dat wanneer ik de Rozenkrans had beëindigd, ik de heuvel afliep naar zijn huis, en hem vertelde dat ik met hem wilde trouwen." Op het moment van het huwelijk was Jozef negenentwintig jaar oud, en Elisabetta tweeëntwintig. Ze huwden op 6 april 1921.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
9. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 135]
Aan een pelgrim JL
Oktober 1865
Bernadette belooft alle dagen voor haar te bidden, voor haar familie en in het bijzonder voor de kleine Paul Bouille opdat hij altijd wijs en vroom moge zijn.
[niet ondertekend]
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 31: Ex Eremo Celsus [Uit de woestijn verheven]
Celestinus V [1294]
Echte naam: Pietro del Morrone Isernia, 1215 - Fumone, 19 mei 1296]
Omdat hij geen verstand had van diplomatie, werd het bij de curie een chaos. Staatszaken beschouwde hij als het verpillen van tijd, de beter kon worden aangewend voor oefeningen in de godsvrucht. Omdat hij bang was voor zijn zielenheil stelde hij voor dat hij afstand zou doen. Zo kwam voor de eerste keer de vraag aan de orde of een paus kon aftreden. Op 13 december riep hij de kardinalen samen, kondigde zijn heengaan aan en zei dat deze tot een nieuwe keuze konden overgaan. Hij werd uiterst wreed behandeld door zijn opvolger Bonifatius VIII, die hem liet arresteren en gevangen zetten. Hij stierf in de gevangenis op 19 mei 1296.
De profetie van Malachias lijkt op een merkwaardige wijze vervuld. Zijn grote voorbeeld was Johannes De Doper, wiens levenswijze hij ook navolgde en zo werd hij letterlijk verheven uit de woestijn.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3345 van 13/07/2010
Lieve zonen en dochters, God is gehaast. Laat de armen niet zakken! Zie daar, de tijd die door Mij is voorzien is gekomen. Blijf dicht bij God leven. Hij wacht op u met de onmetelijke liefde van de Vader. Wees mannen en vrouwen van gebed, want dit is de enige wijze waarop u kunt bijdragen tot de bekering van de mensheid. U leeft in tijden die erger zijn dan ten tijde van de zondvloed. De mensen hebben de Schepper de rug toegekeerd en begeven zich naar een grote afgrond. Ik ben uw Moeder en Ik lijd omwille van er op u afkomt. Heb berouw en keer terug tot Mijn Jezus. Ik vraag u om goed te zijn voor iedereen en zoek overal getuigenis van Mijn oproepen. Ik heb nog heel wat edele zaken die Ik u moet onthullen. Wees aandachtig. De dood zal gaan door het Noorden van Italië en Mijn arme kinderen zullen de bittere kerk van pijn drinken, zoals het lijden van de inwoners van het Land van de Evangelist. Kniel neer in gebed. Ik herhaal: keer u niet af van het gebed. Nu is het de geschikte tijd om tot God terug te keren. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Pontchâteau
Er zullen weinig streken zijn waar er zoveel kruisen of calvaries staan als in Bretagne. Het was de gewoonte om bij de sluiting van een missie ergens in het dorp een groot kruis te planten. Montfort droomde al lang van een grote Calvarieberg. Heel toevallig had hij de hand kunnen leggen op de beelden ervoor van een bekend beeldhouwer. Hij zag de kans schoon toen hij in 1709 in Pontchâteau wilde beginnen. De mensen stemden er geestdriftig mee in. Montfort had een heuvel uitgekozen onder vorm van een paddenstoel dicht bij de kapel van de Heilige Madeleine.
Een zekere heer Olivier zegt hier de volgende details over: "Montfort nam een touw en trok twee concentrische cirkels, één van 120 m omtrek en één van 150 m. De ruimte tussen de twee omtrekken diende uitgegraven te worden om met die grond de bestaande heuvel te verhogen met 20 meter. Vier- à vijfhonderd personen kwamen gedurende anderhalf jaar hun diensten aanbieden. De grond werd losgehakt, de draagmanden gevuld en naar boven gedragen. Iedereen stelde zich tevreden met een stuk brood en men dronk water van de beek. Het tempo werd erin gehouden door het zingen van geestelijke liederen of het bidden van de rozenkrans. Geld vroegen ze niet. Ze voelden zich rijkelijk beloond wanneer ze na de dagtaak mochten neerknielen in de grot, uitgehouwen in de heuvel. Het was er donker, maar zodra de lantaarn werd aangestoken zag men de mooie Christus en de beelden van Sint-Jan, Maria Magdalena en Maria. Daar werd dan lang en innig gebeden."
De werken duurden vijftien maanden. De winter van 1709-1710 gaat door voor één van de koudste. Er was hongersnood. De onrust groeide. Ook aan het hof begon men te vrezen. Overal werd meel opgeëist. Woekeraars en helers werden streng gestraft, verklikkers beloond, maar de honger bleef. Dit verklaarde misschien waarom er zoveel werkvolk te vinden was in Pontchâteau: ze werkten voor een korst brood die Montfort hen bezorgde. Het kruis van Christus was gehouwen uit een boomstam van 18 m hoogte. Twaalf koppels ossen sleepten het naar de top. Aan dit kruis werd een twee meter hoge Christus gehangen. Aan de voet stond de beelden van O.-L.-Vrouw van Smarten, de Heilige Johannes en Maria Magdalena. Langs de grote omheining had Montfort 165 coniferen laten planten, een spar per Weesgegroet en een cipres per Onze Vader. Dit werd een doorlevende groene rozenkrans.
Pontchâteau, Calvarieberg
Men verkocht reeds reproducties van het geheel. Alles was klaar voor de inwijding, men verwachtte 20.000 pelgrims op het feest van de kruisverheffing op 14 september. Maar niemand kon vermoeden dat dit werk als staatsgevaarlijk werd bestempeld in Parijs.
Door het reliëf te wijzigen werd klaarblijkelijk diefstal van graan door de Engelsen in de hand gewerkt. Het rapport dat naar Parijs werd gestuurd maakte zodanig veel indruk dat de inhuldiging van Montforts levenswerk verboden werd en dat het landschap in zijn oorspronkelijke staat moest hersteld worden. Montfort kreeg de melding dat de inhuldiging niet mocht doorgaan.
Op zondag zag de Madeleineheide zwart van het volk. Er volgde een plechtigheid zonder Montfort en zonder inwijding. De volgende dag vertrok hij om een missie te beginnen op 25 km daar vandaan. Op 22 september werd hem een brief van de bisschop overhandigd waarin hij werd verplicht de missie stop te zetten. Montfort zweeg en weende ...
13. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Het gehate boek
De houding van de priester ervoer ik als een algemene houding bij de hedendaagse christenen. Daniël is inderdaad het meest controversiële boek van de bijbel. Vrijdenkers haten het omdat ze niet geloven in de goddelijke oorsprong van de geschriften en het boek Daniël is een grote getuigenis van de goddelijke inspiratie. Het bevat namelijk een van de meest opmerkelijke bijbelprofetieën die zowel sterk gedetailleerd zijn qua inhoud als breed in tijdsperspectief, met name van de tijd van Daniël zelf tot op de dag van de Tweede Komst van de Messias. Ooit zei iemand: "Daniël schreef meer nauwkeuring in de verleden tijd dan iemand een relaas doet van de feiten nadat de profetie zich heeft voltrokken."
Om het boek in diskrediet te brengen voerden de liberaal gezinden binnen de Kerk het argument aan dat het lang na Daniëls tijd werd geschreven door iemand die zich voor hem uitgaf. Zij schatten de geschriften van ongeveer 100 jaar voor Christus. Ze schatten de geschriften van de tijd na de Griekse tiran, Antiochus Epiphanes, die regeerde van 175 tot 164 voor Christus. De reden waarom ze zo vastbesloten zijn is omdat het Boek Daniël de regering van Antiochius in detail voorspelt, de wreedheden die hij tegen de Joden heeft verricht, inbegrepen.
Maar de inspanningen van de vrijdenkers om het boek naar de prullenmand te verwijzen zijn allen vergeefs gebleken. Een van de sterkste tegenbewijzen is het feit dat Daniël terug te vinden is in de Septuagint [Griekse vertaling van het Oude Testament en de Apocriefen]. Dat zijn de vertalingen van wat we noemen het Oude Testament van het Hebreeuws naar het Grieks. Het werd gedaan door een groep van 70 Hebreewse geleerden uit Alexandrië, Egypte, zon 280 jaar vóór Christus. Lang dus voor de komst van Antiochus Epiphanes.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
14. Een stem uit de Hemel: De miraculeuze stem van de Heilige Clelia Barbieri [1847-1870]
Een aantal opmerkelijke wonderen tijdens het leven van Clelia
Kort na de stichting van de Gemeenschap begonnen veel ongewone dingen te gebeuren. Toen er geen voedsel in huis was bad de gemeenschap onder begeleiding van Clelia, en kort nadien ging de deurbel en ontvingen ze een voedseldonatie. Clelia koos de H. Franciscus van Paola als de patroonheilige van de Gemeenschap, en dankzij het bidden om zijn bemiddeling waren er bij verschillende gelegenheden op uitzonderlijke wijze giften van brood, bloem, wijn en ander basisvoedsel.
Clelia was ook gezegend met andere mystieke gaven, zoals bleek toen ze van de moeder van Anne Forni, een lid van de gemeenschap, een hoeveelheid appels kreeg. Clelia legde de appels op tafel, verdeelde ze in drie groepen en zei: "Diegene die je in de boomgaard geplukt hebt en die je op de grond gevonden hebt zal ik houden. Maar de derde groep kan ik niet aannemen omdat je ze niet op eerlijke manier bekomen hebt." De vrouw had in feite een paar appels van de bomen in iemand anders boomgaard geplukt. Daarnaast genas "Moeder" Clelia, zoals ze gekend was, veel mensen door het gebruiken van olie van de lamp die voor het portret van de H. Franciscus van Paola brandde.
Op een dag, toen ze bij het raam van het gemeenschapshuis stond, wees ze naar een nabijgelegen veld en voorspelde ze: "Zie je dat veld naast de kerk? Daar zal het nieuwe huis komen. Maar ik zal er niet meer zijn. Jullie zullen groeien in aantal en jullie verspreiden over de vlakten en in de bergen om in Gods wijngaard te werken. Velen zullen met koetsen en paarden komen."
Vertaling: Mario Lossie
15. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 24 oktober [zie rubriek gebeden].
Henk
08-10-2010
8 oktober 2010
8 oktober 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 52]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Kiezen voor Jezus en Maria
Janice: Vele mensen bidden maar nog altijd gebeuren er slechte dingen. Weet u waarom dat is? Mirjana: Gods wil is het enige criterium dat waarde heeft. Niet mijn mening. Wanneer we ook bidden, we zouden altijd moeten zeggen: "Uw wil geschiede, niet de mijne, lieve God." De Gezegende Moeder heeft ons haar Zoon, Jezus, getoond gedurende Zijn passie. Hij leed veel. Slechte dingen gebeurden met Hem. Hij gehoorzaamde de wil van onze Vader.
Janice: Weet u wat de wil van onze Vader voor Jezus was, Mirjana? Mirjana: Dezelfde wil als Hij voor ons heeft ... houden van Hem [God] met gans ons hart, ziel en verstand en onze naaste liefhebben als onszelf.
Janice: Hoe was de kruisiging Gods wil? Weet u dat, Mirjana? Mirjana: Zij die Jezus kruisigden waren kinderen van onze Vader. Zij wisten niet wat ze deden. Jezus verklaarde dat vanop het kruis aan ons. Zij waren blind voor Gods aanwezigheid in hun leven. Jezus eerde onze Vader, God de Schepper en was een steun voor alle mensen, plaatsen en dingen, door van zijn Vaders kinderen te houden, zelfs als ze Hem kruisigden. Hij leed en stierf in stilte en gehoorzaamheid en liefde voor al de kinderen van de Vader.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Hongarije: opruimingswerken ramp te Ajka kunnen jaar duren en zullen miljoenen kosten
Nadat de Hongaarse regering vorige week de noodtoestand had afgekondigd in drie departementen in het westen van het land, die bedreigd worden door een overstroming met toxische rode modder, na een ongeval in een aluminiumfabriek in Ajka, zijn er, volgens het Hongaarse Ministerie van Binnenlandse Zaken, reeds vier mensen om het leven gekomen, onder wie een baby. 123 anderen raakten gewond, van wie er een zestigtal, wegens brandwonden, nog in het ziekenhuis liggen. Er zijn nog drie vermisten. Het gaat om de departementen Veszprem, Gyor-Moson-Sopron en Vas.
Vorige week brak een reservoir met giftige modder van de aluminiumfabriek in Ajka, op 165 kilometer ten westen van Boedapest, om een nog onbekende reden, waardoor er zo'n 1,1 miljoen kubieke meter rood toxisch slib wegstroomde. Verschillende dorpen raakten overspoeld. De staatssecretaris voor Milieu, Zoltan Illes, oordeelde na een bezoek aan Kolontar, een van de ondergelopen dorpjes, dat Hongarije nog nooit getroffen werd door zo'n zware chemische ramp: "de overstroming is een ecologische catastrofe."
De rode modder is een toxisch residu, afkomstig van de aluminiumproductie, samengesteld uit giftige elementen en is erg bijtend. De productie van een ton aluminium leidt tot de productie van bijna drie ton rode modder. De opruimingswerken, na het zware chemische ongeval in Hongarije zullen maanden duren, als het al geen jaar is. Dat heeft de Hongaarse staatssecretaris voor Milieu, Zoltan Illes, tegenover de Hongaarse website langlovagok.hu gezegd. De kosten worden geraamd op tientallen miljoenen euro. Hongarije overweegt de hulp in te roepen van de Europese Unie. De Hongaarse autoriteiten doen er vandaag alles aan om de rode giftige blubber die drie dorpen in het westen van het land heeft overspoeld, in te dammen. Vijfhonderd mensen proberen de straten en de huizen schoon te maken met hogedrukreinigers. Ook het reinigen van de rivieren is volop bezig.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 246]
Preken
Waar gaat ge naartoe?
En gij, vaders en moeders, in wat voor toestand komt gij naar de kerk, naar de Heilige Mis? Het spijt me dat ik het zeggen moet, maar het zijn meestal juist de vaders en de moeders die je de kerk ziet binnen komen als de priester al aan het altaar of zelfs al op de preekstoel staat!
"Tja," zult ge me zeggen, "we komen zo gauw we kunnen, maar er valt altijd nog iets te beredderen."
Zeker, ge hebt van alles te doen, dat weet ik. Maar ik weet ook dat ge een heleboel dingen opzettelijk uitstelt tot s zondags. Als ge ze s zaterdags deed, zoals het hoort, of als ge desnoods een beetje vroeger opstond, zoudt ge dan gemakkelijker op tijd in de kerk kunnen zijn. Hetzelfde geld voor uw kinderen en uw personeel. Als ge ze niet tot het laatste ogenblik liet werken, waren ze heus in de kerk, vóór de priester aan het altaar stond, reken maar. Ik weet niet of de goede God wel genoegen zal nemen met al uw smoesjes, ik twijfel er aan.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Film Jacob [11/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
5. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 194]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Het avontuur van het Jongerenconcilie
In een veld van vijfentwintig hectare aan de voet van de heuvel gelegen [plaats in het kadaster beschreven onder de poëtische naam van Palais Grillon] stonden dertig grote zeilen tenten die als centraal punt zouden fungeren voor de dertig kwartieren met ontelbare tenten van de jonge kampeerders. Tegenover de kerk van de Verzoening, die dus verlengd was met een immense ronde tent stonden andere reusachtige zeilen circustenten aan de overkant van de weg. Bedoeld voor de vieringen stonden er vijf in stervorm rond een zesde, kleinere, waarin een verhoog als koor diende. Alle tenten waren voorzien van geluidsinstallaties die simultane vertaling in vijf talen toelieten. Tussen vijfendertig en veertig duizend jongeren uit meer dan honderd landen waren aanwezig op de lang verwachte afspraak.
Een van de speciale verslaggevers van Le Monde steekt niet weg dat hij verrast is: "Zou het Taizé-Barnum zijn, want we zien hier alleen maar veelkleurige circustenten? Of een legerkamp in de woestijn vanwege de bijna militaire schikking van de maraboetenten? Laten we dit manke vergelijk terzijde, het randverschijnsel niet met het verschijnsel vermengen, het stoffelijke en het spirituele niet doorheen halen. Taizé is niet het Woodstock van een christendom à la pop, noch de Larzac van eender welke anti-institutionele Kerk, noch het Avignon van een raadselachtige off godsdienst. Niets daarvan, ook niet van een geloofskermis zoals er zijn voor het oud ijzer, de look of de hesp [...] In een panoramisch zicht ontdekt men een zacht glooiend landschap, afgewisseld met heuvels en dalen, bosjes en ingesloten velden waar, achter okerkleurige stenen muren, de witte ossen hun leven slijten als rasdieren van Charolais. De schoonheid van de plek, die volle stilheid die ze uitstraalt en die, onmiddellijk de nieuwkomer overvalt, zijn waarschijnlijk fundamenteel. Taizé is geen oud ijzer, Taizé in geen betoon ... Taizé is schoonheid, stilte, platteland."
Er waren vijf kardinalen aanwezig, acht Franse en vreemde bisschoppen, de nieuwe secretaris generaal van de COE [Philip Potter], vertegenwoordigers van de orthodoxe, anglicaanse en protestantse Kerken. Paulus VI had een boodschap gestuurd die gelezen werd door kardinaal Willebrands. Voor het eerst, naar het schijnt, had Broeder Roger een beroepsfotograaf opgeroepen om de gebeurtenis op te nemen. Het ging om Hans Lanchmann, een Duitser. Hij verkocht, in samenspraak met de Gemeenschap, zijn fotos aan de persorganen die interesse hadden. In de daaropvolgende jaren vergezelde hij Broeder Roger op meerdere van zijn verre reizen.
Vertaling: Broeder Joseph
6. Jezus' tijdgenoten [aflevering 116]
Hadrianus
Opvolger van Trajanus
Waarschijnlijk heeft Plotina, toen keizer Trajanus in 117 overleed, de adoptie van Hadrianus door Trajanus aan diens sterfbed vervalst en zo een opvolging van Hadrianus geforceerd. Ofschoon velen twijfelden aan de rechtmatigheid van de adoptie, vocht niemand die aan.
Hadrianus kan zijn opvolging ook bij Trajanus' leven al verdiend hebben. In de jaren 105-108 toonde Trajanus zijn voorkeur voor Hadrianus door hem te verloven met zijn achternicht Vibia Sabina en hem de ambten van "quaestor Imperatoris" en "comes Augusti" [hoog keizerlijk ambtenaar] te verlenen. Bovendien schonk Trajanus Hadrianus de diamant van Nerva en stelde hij hem onder meer voor als "consul suffectus." Hadrianus was de enige directe mannelijke bloedverwant van Trajanus. Toch was de steun van Plotina en Lucius Licinius Sura [overleden in 108] van groot belang voor Hadrianus.
Hadrianus liet verklaarde vijanden als Celsus, Palma, Gaius Avidius Nigrinus en Lusius Quietus kort na elkaar vermoorden door zijn voogd Attianus, wat de Senaat tegen hem innam. De nieuwe keizer kreeg onmiddellijk te maken met de nasleep van de Kitosoorlog, een Joodse opstand die op zijn hoogtepunt een groot deel van het oosten van het rijk besloeg. Kort na de opvolging trok Hadrianus de Romeinse garnizoenen terug uit Armenia, Syria en Mesopotamië. Dit deed hij niet uit vredelievendheid. De kosten van de voortdurende oorlogen aan de bedreigde grenzen liepen uit de hand, terwijl handhaving van het gezag in het rijk zelf al veel inspanning vergde.
Wetgever: het Edictum Perpetuum
In Europa bereikte de romanisering haar hoogtepunt. Keizer Hadrianus trok veel macht naar zich toe ten koste van de Senaat en benoemde een uitgebreide persoonlijke ambtelijke staf. Lastposten liet hij ombrengen. Hij streefde naar wetgeving die zou gelden voor het hele Romeinse imperium en gaf de jurist Publius Salvius Iulianus in 130 opdracht om de pretoriaanse edicten samen te vatten tot een wetboek: het "edictum perpetuum."
Vertaling: Broeder Joseph
7. Recente heiligenlevens: Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Ten tijde van haar geboorte en in de streek waar ze geboren werd, waren er twee belangrijke sociale klassen, de landedelmannen en de middenklasse. De landedelmannen bezaten grote stukken land en grote kudden vee; en dan was er de middenklasse, die voor hen op het land werkte. Elisabettas gezin leefde lange tijd in dienst van deze "meesters," en "heren der aarde," en werd slecht betaald zodat zij en haar broers en zussen vaak honger en vernedering te lijden hadden. Elisabetta noemde haar werk vaak "jobs van tirannen." De huizen van de arbeiders waren vaak ongezond, en het analfabetisme nam ernstige proporties aan. In die tijd was het leven voor plattelandsmensen er één van armoede, opoffering, soberheid, en hard werken, behalve op zondag wanneer ze s morgens de Mis konden bijwonen en catecheselessen in de namiddag.
Als kind was Elisabetta levendig en heel actief. Soms werkte ze zichzelf in nesten, en s avonds "moest ik boeten voor mijn ongehoorzaamheid." Toch was ze heel getalenteerd, want wanneer ze de koeien naar de weiden nam om te grazen, nam ze haar haakwerk mee en maakte ze mooie dingen die ze verkocht of als geschenk gaf. Ze maakte een bedsprei voor het bed van haar ouders en ze maakte ook papieren bloemen en vogels die ze verkocht.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
8. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 134]
Ik wilde je net schrijven, toen ik je brief ontving. Wees niet bezwaard en maak je niet ongerust. Dat dient nergens toe. Zoek het vertrouwen dat je ziel balsemt. Wat je op dit moment nodig hebt, zijn enkele vriendelijke woorden die troost bieden, die je vertrouwen geven en kracht. Mediteer zo nu en dan over de volgende gedachten. Hoe meer wij in dit leven te lijden hebben, des te groter zal de troost zijn in het uur van de dood, als tenminste ons lijden met dat van Jezus verbonden was, uit liefde voor hem, en om onze zonden te zuiveren. In de hemel zullen wij met Jezus eeuwige vreugde beleven. Moed en vertrouwen. De hemel lijdt intens. [...]
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 31: Ex Eremo Celsus [Uit de woestijn verheven]
Celestinus V [1294]
Echte naam: Pietro del Morrone Isernia, 1215 - Fumone, 19 mei 1296]
Celestinus V was paus gedurende zes maanden van het jaar 1294. Celestinus was een uitzonderlijk en kortstondig Fremdkörper in het laat dertiende-eeuwse, door rijkdom en politieke en juridische belangenverstrengeling verscheurde pausdom. Op zeventienjarige leeftijd trad hij in bij de Benedictijnen. Zijn liefde voor de eenzaamheid leidde hem naar de wildernis van Montemorrone en later naar die van Majellaberg. Hij volgde het voorbeeld van Johannes De Doper en droeg een haren kleed dat met knopen ruw gemaakt was.
Elke dag, behalve op zondag, droeg hij een ijzeren ketting en gedurende lange perioden leefde hij op water en brood. In juli 1294 beklommen drie kardinalen, vergezeld van een grote menigte monniken, de berg en berichtten Pietro dat hij door het Heilig College eenstemmig tot Paus was gekozen. Twee jaar en drie maanden waren voorbij sinds de dood van Nicolaas IV. Petrus aanhoorde zijn verheffing met tranen, maar na een kort gebed gehoorzaamde hij aan wat duidelijk de stem van God leek.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3344 van 11/07/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om u naar Mijn Zoon Jezus te leiden. Verheug u, want uw namen zijn reeds opgeschreven in de Hemel. Laat u niet ontmoedigen. Keer u niet weg. Na alle rampspoed zal Jezus uw tranen afdrogen. Alle duisternis zal verdwenen zijn en het licht van God zal schijnen in de harten van de mannen en vrouwen van het geloof. Vreugde zal er heersen in de harten van zij die door God zijn uitverkoren en er zal maar één kudde en één herder meer zijn. De overwinning van God over de machten van het kwade zullen komen met de uiteindelijke overwinning van Mijn onbevlekte Hart. Heb moed. Ik zal steeds naast u zijn, ook al ziet u Mij niet. Kniel neer in gebed en u zult triomferen. Ik lijd omwille van uw lijden. Ik ben naar de wereld gekomen om u vrede te brengen. Open uw harten en aanvaard Gods wil voor uw leven. Voorwaarts op het pad dat ik heb aangewezen voor u. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Nantes
De bisschop van Nantes deed een beroep op Montfort om in zijn bisdom missies te preken. Montfort startte er in de druivenstreek op het ogenblik van de pluk. Erg ongelegen. Het gezond boerenverstand hield de mensen bij hun werk. Broeder Mathurin trok erop af met een bel in de hand en op een bekend wijsje, waarin het thema van de missie verweven zat, trok hij zingend de wijngaarden in. Weldra hoorde hij de plukkende menigte meezingen en vanaf de tweede avond liep de kerk vol. Een te ijverige wijnboer, die steeds zijn kat had gestuurd, werd die avond naast zijn perskuip door de bliksem geveld ...
In Campbon had de kerk eerder het uitzicht van een verlaten schuur. De enige vloertegels waren grafstenen. Het volk had zich het recht toegekend om in de kerk begraven te worden, terwijl op het nabijgelegen kerkhof het vee graasde. Bisschoppelijke verordeningen vermochten niets tegen deze misbruiken. Verteerd door de ijver voor Gods huis besloot Montfort die stal te reinigen. Na het morgensermoen liet hij vrouwen en kinderen de kerk verlaten. De mannen riep hij krachtdadig op om onmiddellijk een einde aan die mensonwaardige toestand te stellen. "Ga met zijn achten bij elke grote grafsteen staan, met zijn vieren bij de gewone grafstenen en met zijn tweeën bij de andere stenen. Draag al die stenen naar het kerkhof." Tegen de middag was de kerk ontruimd. De volgende dag werd een beroep gedaan op vaklui. Na twee dagen was de vloer hersteld. Nog in dezelfde week ging men over tot het witkalken van de muren en in hun ijver verdwenen de wapenschilden van de hertog onder de witkalk. Dit lokte hevig protest uit bij de edelman. Rond het kerkhof werd een muur opgetrokken, zodat het vee geen toegang meer had.
In La Chevrolière lag de pastoor overhoop met de kasteelheer. De pastoor verzette zich openlijk tegen de missie en toch trok het volk de kerk in. Vol van nijd snelde de pastoor onder één van de sermoenen naar het altaar: "Mannen, riep hij uit, hebt gij dan niets te doen dan hier uw tijd te verknoeien? Ga naar huis werken voor vrouw en kinderen". Montfort knielde neer. Toen de pastoor weg was zei hij tot zijn broeder: "Laat ons een Te Deum zingen als danklied voor God voor deze kleinering."
Doch op dezelfde dag werd onze missionaris ziek. Krampen en paardenkoorts maakten het werk haast onmogelijk. Ze stonden er slechts met hun tweeën voor en hadden nog veertien dagen missie voor de boeg. Toch gaf hij het niet op. Als naar gewoonte wou men de missie besluiten met het optrekken van een kalvariekruis. Sinds een week regende het en de grond was doorweekt. Men ploeterde door het slijk. Montfort vroeg, uit boete en eerbied, blootsvoets mee te stappen in de processie. Hij gaf zelf het voorbeeld. Tweehonderd mannen trokken barrevoets met het kruis naar de heuveltop. Zo bleek als de dood zette Montfort de slotceremonie in. Het volk vreesde dat hij in onmacht zou vallen. Het tegengestelde gebeurde. Volledig genezen, monter en fris, trok Montfort na de plechtigheid naar de pastorie om er afscheid te nemen. Hij wou zijn collega omhelzen. "Heel mijn leven zal ik voor u bidden. Ik ben u teveel verschuldigd opdat ik het zou kunnen vergeten."
13. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Ik stond verbijsterd en ik was vastbesloten om deze opmerking niet te laten voorbijgaan zonder een antwoord. Dus begon ik aan een argumentatie die de geldigheid van Daniëls profetieën moesten staven, maar elke keer opnieuw dreef hij met de nodige minachting de spot met mij. Teneinde raad vroeg ik hem: "Hebt u liever dat ik naar huis ga?"
Hij antwoordde: "Neen, maar spreek niet over het boek Daniël." Ik stond daar voor een tijd, nog steeds in een staat van verbijstering. Toen hernam ik en vroeg ik de congregatie om naar Genesis 3:15 te gaan en zei ik: "Ik wil jullie de allereerste bijbelse Messiaanse profetie uit de Bijbel tonen."
Maar, nog voor ik kon aanvangen, onderbrak de priester mij opnieuw. Hij sprong op en zei: "Het spijt me maar ik kan u niet toestaan dit vers te lezen want ik weet dat je de maagdelijke geboorte van Jezus zal verkopen als een profetie terwijl wij hier, in deze Kerk, niet geloven in de maagdelijke geboorte!"
Dit alles vond plaats in de belangrijkste protestantse kerkgemeenschap.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
14. Een stem uit de Hemel: De miraculeuze stem van de Heilige Clelia Barbieri [1847-1870]
Een aantal opmerkelijke wonderen tijdens het leven van Clelia
Kort na de stichting van de Gemeenschap begonnen veel ongewone dingen te gebeuren. Toen er geen voedsel in huis was bad de gemeenschap onder begeleiding van Clelia, en kort nadien ging de deurbel en ontvingen ze een voedseldonatie. Clelia koos de H. Franciscus van Paola als de patroonheilige van de Gemeenschap, en dankzij het bidden om zijn bemiddeling waren er bij verschillende gelegenheden op uitzonderlijke wijze giften van brood, bloem, wijn en ander basisvoedsel.
Clelia was ook gezegend met andere mystieke gaven, zoals bleek toen ze van de moeder van Anne Forni, een lid van de gemeenschap, een hoeveelheid appels kreeg. Clelia legde de appels op tafel, verdeelde ze in drie groepen en zei: "Diegene die je in de boomgaard geplukt hebt en die je op de grond gevonden hebt zal ik houden. Maar de derde groep kan ik niet aannemen omdat je ze niet op eerlijke manier bekomen hebt." De vrouw had in feite een paar appels van de bomen in iemand anders boomgaard geplukt. Daarnaast genas "Moeder" Clelia, zoals ze gekend was, veel mensen door het gebruiken van olie van de lamp die voor het portret van de H. Franciscus van Paola brandde.
Op een dag, toen ze bij het raam van het gemeenschapshuis stond, wees ze naar een nabijgelegen veld en voorspelde ze: "Zie je dat veld naast de kerk? Daar zal het nieuwe huis komen. Maar ik zal er niet meer zijn. Jullie zullen groeien in aantal en jullie verspreiden over de vlakten en in de bergen om in Gods wijngaard te werken. Velen zullen met koetsen en paarden komen."
Vertaling: Mario Lossie
07-10-2010
7 oktober 2010
7 oktober 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 51]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Kiezen voor Jezus en Maria
Janice: Mirjana, wat wil de Gezegende Moeder? Mirjana: Ze is hier om de hele wereld op te roepen om terug te keren naar God.
Janice: Wat vraagt onze Gezegende Moeder? Mirjana: Ze zegt: "Eerst en vooral vraag ik ieder van jullie hulp. Bid voor uzelf en de anderen. Vast voor uzelf en de anderen. Ik vraag niets anders. Enkel bidden en vasten."
Janice: Ze vraagt niets anders? Mirjana: Voor gelovigen is bidden een manier van leven. Zij die bidden zouden een levend voorbeeld moeten zijn van Gods liefde, Gods genade, Gods goedheid voor alle ongelovigen. Het is de vreugde, vrede en volkomenheid van de gelovige dat het bewijs is van Gods bestaan. Gelovigen moeten voorbeelden zijn. De Gezegende Moeder heeft verschillende keren vermeld dat alles mogelijk is door gebed, zelfs het vermijden van oorlog.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 245]
Preken
Waar gaat ge naartoe?
Mijn God, dat zijn dan Christenen die als engelen op aarde moeten leven ... En gij, mijn zuster, hoe staat het met u? Zijn uw gevoelens beter, nadat ge uw geest hebt gepijnigd met de vraag wat ge toch moet aantrekken om de wereld welgevalliger te zijn? Gaat ge met zulke gedachten naar de plaats van het gebed, waar ge niets anders hebt te doen dan uw zonden te betreuren? Vaak staat de priester al aan het altaar, terwijl gij nog heen en weer trippelt voor de spiegel. Mijn God, dat zijn dan Christenen die U tot voorbeeld genomen hebben. U, die in uw leven in verachting en tranen hebt doorgebracht!
Luister, meisje, wat Sint Ambrosius, de bisschop van Milaan u leert. Toen deze bij de kerkdeur eens een jeugdig vrouwspersoon ontmoette, die zich met alle zorg had opgesmukt, zei hij tot haar: "Vrouw, waar gaat ge naartoe?" "Naar de kerk," gaf zij de bisschop ten antwoord. "Naar de kerk?" vroeg Ambrosius verwonderd, "men zou eerder zeggen dat ge op weg zijt naar de danszaal of de schouwburg. Ga, zondares, ga in stilte uw zonden betreuren en kom niet meer in de kerk om een vernederde God met uw ijdel gepronk de beledigen!" Velen denken op weg naar de kerk alleen aan zichzelf en aan hun opschik. Zij betreden het Huis van God en zeggen in de grond van hun hart: "Kijk, hier ben ik!" Is het niet om te huilen, broeder?
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film Jacob [10/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 193]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Het avontuur van het Jongerenconcilie
In augustus daaropvolgend, vijftien dagen voor de opening, verscheen er een uitgebreid kritisch artikel over Taizé en het Jongerenconcilie in een van de belangrijkste katholieke informatietijdschriften van toen. Het kwam van een jonge journalist, Jean-Claude Grenier, die in het Vormingscentrum voor Journalisten [CFJ] een eindschrift daarover had voorbereid. Dit eindschrift werd een boek, het eerste dat kritiek gaf op Taizé en haar stichter. Het zijn niet alleen de strekkingen en de posities van Taizé die in vraag worden gesteld, maar ook de handelswijzen en de persoonlijkheid zelf van Broeder Roger. Jean-Claude Grenier trachtte te bewijzen dat het Jongerenconcilie, na zoveel jaren voorbereiding, het eindresultaat was van een duidelijke organisatie: "De beweging is niet zo spontaan als wel lijkt, de geestdrift van de jongeren is in banen geleid, georiënteerd, alvast discreet maar met zekerheid." Broeder Roger, duidde hij door naar zijn dagboek te verwijzen, legt aan de jongeren zijn gedachten, zijn opvattingen en zijn woordenschat op, met de kunst hen te doen geloven dat ze niet draadloos bestuurd worden. Daarop stelde Jean-Claude Grenier zich vragen over de personaliteit van Broeder Roger: "In Taizé bekijkt iedereen dit broze schepsel met doorschijnende huid. Onder de diensten raakt de doffe, bijna onhoorbare stem van Broeder Roger het hart. Zijn blik heeft iets magnetisch. Hij kan de menigte galvaniseren. Ondanks dat, of juist daardoor wordt de personaliteit van de prior nogal in vraag gesteld. Sommigen verwijten hem zijn sektarisme, zijn uitgesproken drang naar gezag, zijn aanleg voor toneel, een gevoeligheid die naar overgevoeligheid overhelt."
Hubert Beuve-Méry, nochtans sinds lang een vriend van Taizé en die bij Broeder Roger een discrete vertrouweling had gevonden, maakte even later gewag van de kritiek die sommige journalisten en waarnemers uitten: "Met reden hebben ze min of meer indiscrete en provocerende vragen vermenigvuldigd rond de personaliteit van Broeder Roger, de herkomst en de motivatie van de deelnemers, de middelen en doelstellingen van het Jongerenconcilie. Zijn we, vroegen ze zich af, bij een moderne profeet, een apostel met charismatische invloed, een nieuwe Sint Franciscus, zanger van de natuur, vriend van kinderen en vogels, of simpelweg een zeker fascinerende personaliteit die te deskundig omgaat met symbolen, formules en alle gevoelige snaren..." Integendeel, tot Jean-Claude Grenier dacht Hubert Beuve-Méry dat de personaliteit van de prior van Taizé met haar diepgang en echtheid zijn enkele kleine grillen en gebreken die bij elke stichter voorkwamen, oversteeg. Hij oordeelde dat zijn werk en zijn traject waar hij de Kerk en de jongeren trachtte mee te trekken uitzonderlijk genoeg waren om niet onder menselijke onvolmaaktheden te sneuvelen.
Ondanks alles begon eindelijk het Jongerenconcilie op 30 augustus. De pers maakte er uitgebreid verslag over: een vijftigtal bijdragen verschenen. Meerdere dagbladen hadden speciale verslaggevers. Een onder hen beschreef de perfecte organisatie van de bijeenkomst, vanaf het begin: "Daar er minstens vijftig duizend man verwacht wordt en om de nodige rust voor gebed en een ware ontmoeting te bekomen [...] kan alleen te voet het jongerenconcilie vervoegd worden [...] houdt een onthaalploeg ons tegen. De ervaring van een gewoon maar broederlijk leven begint, de zone van het Concilie gaat open. We krijgen een beker siroop aangeboden, een brede glimlach, een boekje voor de bedenkingen, persoonlijk of in groep en tenslotte een plan van het grondgebied."
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 115]
Hadrianus
Loopbaan
Hadrianus doorliep de volgende loopbaan:
Decemvir stlitibus iudicandis
Sevir turmae equitum Romanorum
Praefectus urbi feriarum Latinarum
Tribunus militum legionis II Adiutricis Piae Fidelis [95, in Pannonia Inferior]
Tribunus militum legionis V Macedonicae [96, in Moesia Inferior]
Tribunus militum legionis XXII Primigeniae Piae Fidelis [96, in Germania Superior]
Quaestor [101]
Ab actis senatus
Tribunus plebis [105]
Praetor [106]
Legatus legionis I Minerviae Piae Fidelis [106, in Germania Inferior]
Legatus Augusti pro praetore Pannoniae Inferioris [107]
Consul suffectus [108]
Septemvir epulonum [vóór 112]
Sodalis Augustalis [vóór 112]
Archon Athenis [112/13]
Legatus Syriae [117].
Hadrianus vergezelde keizer Trajanus in de Dacische Oorlogen. Vervolgens werd hij gouverneur van Pannonië, dat toentertijd te lijden had van invallen van vijandelijke stammen. In 108 was hij consul. Toen Trajanus in 113/114 zijn veldtocht tegen de Parthen begon, ging Hadrianus mee. Na deze oorlog werd hij in 117 "Legatus Augusti pro praetore" van Syria. Toen overleed Trajanus.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Recente heiligenlevens
Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Voor haar reden tot zaligverklaring werden er meer dan honderdvierenveertig getuigenissen van de heiligheid van Elisabetta Tasca Serena gegeven. Geschreven door priesters, nonnen, en leken, geven ze allemaal enthousiaste voorbeelden van het geven van goede raad, verstrekken van hulp, geven van het goede voorbeeld, ontvangen troost, uitgevoerde bekeringen, geleerde lessen, en ontelbare voorbeelden van zij die terugkeerden naar het geloof, dankzij deze heilige moeder. Zij had een moeilijk leven, en voedde twaalf kinderen op in harde armoede. Zelfs haar leven voordat ze huwde was moeilijk.
Ze werd geboren als laatste van zeven kinderen, op 24 april 1899, in een oud huis op het platteland in San Zenone deggli Ezzelini nabij Treviso in Noord Italië. Kort bij dit kleine dorpje bevind zich het heiligdom van O.L.V. van de Gezondheid, ook gekend als O.L.V. van de Berg.
Haar ouders waren Angelo en Luigia Tasca. Toen Elisabetta acht jaar oud was, overleed haar achttienjarige zus, Luigia. De schok van haar dood was zo traumatisch voor de moeder, dat ze een onmiddellijke en permanente verlamming van de mond kreeg. Daarom werd Elisabetta's vroege vorming gegeven door haar vader, die heel vroom, eerlijk en "vol wijsheid" was.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
10. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 133]
Fragment van een brief aan haar vader, Francois Soubirous
Nevers, november 1870
Men zegt dat de vijand Nevers nadert. Ik zou niet graag oog in oog met de Pruisen komen te staan, maar ik vrees hen niet: God is overal, zelfs onder de Pruisen. Ik herinner me, toen ik een klein meisje was, na een preek van meneer Pastoor, dat ik mensen hoorde zeggen: "Ach, hij doet zijn werk." Ik geloof dat de Pruisen ook hun werk doen ...
Op 28 januari 1871 trekken de Pruisische legers triomfantelijk door Parijs. [...]
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 30: Picus Inter Escas [Een specht tussen het eten]
Nicolaas IV [1288-1292]
Echte naam: Girolamo Masi d'Ascoli [Lisciano, 30 september 1227 - Rome, 4 april 1292]
Paus Nicolaas was op jeugdige leeftijd Fransciscaan geworden en werd in 1272 naar Constantinopel gestuurd om de Grieken uit te nodigen deel te nemen aan het Twee Concilie van Lyon. Twee jaar later volgde hij Sint Bonaventura op als generaal van zijn orde. Hij werd tot kardinaal benoemd in 1278 en Martinus IV stelde hem aan tot kardinaal-bisschop van Palestrina bij zijn pausverkiezing.
Masi was de eerste Franciscaan die tot paus verkozen werd. Tijdens zijn pontificaat stond hij sterk onder de invloed van de familie Collonna. Na de dood van Honorius IV op 3 april 1287 was het conclaaf hopeloos verdeeld over de keuze van een opvolger. Pas een jaar later, op 15 februari 1288, kozen de kardinalen eenstemmig Girolamo Masi.
Hij voerde oppositie tegen Rudolf van Habsburg in Hongarije. Tijdens zijn pontificaat werden missionarissen gestuurd naar Bulgarije, Ethiopië, China en bij de Tataren.
De verklaring van Malachias wijst op zijn afkomst. Hij kwam uit de Provincie Ascoli, dat nu Ascoli Piceno wordt genoemd.. De Piceni waren de eerste bewoners van deze streek, die door de Romeinen Picenum werd genoemd.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3343 van 10/07/2010
Lieve zonen en dochter, Ik lijd omwille van wat er u gaat overkomen. De wateren zullen rijzen in grote razernij en grote vernietiging veroorzaken. Het land van het Heilige Kruis [Brazilië] zal uit de bittere beker van het lijden drinken. Kniel neer in gebed. Wees trouw aan de Heer en getuig in alles dat u tot Christus behoort. Als u de zwaarte van het kruis voelt, aanroep dan Mijn Zoon Jezus. Hij is uw grote vriend en zal u steeds nabij zijn. Keer tot Hem terug die van u houdt en u roept. Blijf niet stilstaan. Wees verzoend met God door het sacrament van de biecht. Zoek Jezus in de Eucharistie en u zult groot zijn in het geloof. Laat de duivel u niet misleiden. U behoort tot de Heer en dient enkel Hem te gehoorzamen. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Missiewerk in Bretagne
Montfort sloot zich aan bij mijnheer Leuduger, een volkspredikant. Met twintig à dertig priesters trokken ze zo door de Bretoense dorpen om missies te preken en retraites te organiseren. Ook zijn geboortedorp deden ze aan. Broeder Mathurin werd naar mère Andrée gestuurd met de vraag of zij ter liefde Gods voor hemzelf en voor een arme priester voor een onderkomen kon zorgen. Het oudje antwoordde dat het de gewoonte niet was om voor vreemdelingen logement te verzorgen. Ook op andere plaatsen vingen ze bot. Pierre Belin, een zestiger, wilde met hen brood en stro delen en hij erkende de priester tijdens het avondmaal. Het nieuws geraakte vlug bekend. Maar bij zijn vertrek las hij hen de les: "Moeder, gij draagt zorg voor mij. Vergeet Montfort, maar denk aan Christus die in de armen schuilgaat."
In La Chèze trof hij een kapel aan die volledig vervallen was. Dankzij de gulheid en de hulp van de bevolking werd ze gerestaureerd en met pracht en praal ingehuldigd. In Montcontour viel de missie samen met de kermis. Montfort, overtuigd van het zondige van de dans, knielde tussen de dansende paren en schreeuwde: "Wie aan Gods kant staat, knielt naast mij neer." Hoongelach, gejoel, de muziek viel uit. Enkelen kwamen knielen terwijl anderen zich vloekend terugtrokken. Dit "rare" gedrag van Montfort ondermijnde de samenwerking met de andere missionarissen en de samenwerking werd opgezegd. Wat nu?
Op de kam van een heuvel lag een vervallen lazerij met een kluis en een vervallen kapel. Daar trok hij zich terug met twee broeders. Ze leefden er al kluizenaars, maar hun godsvrucht trok spoedig het volk aan. De herstelde kapel werd veel te klein zodat Montfort zijn predikatie hield onder de overdekte markt van zijn geboortedorp.
Toevallig was de bisschop er op bezoek. De buitenissigheden van de predikant vielen niet in de smaak van deze bisschop en hij verbood hem iedere activiteit in zijn bisdom. Maar de rector van Breal vroeg aan de bisschop of Montfort in zijn parochie mocht werken. Dit werd toegestaan en enige dagen later kende hij weer een enorm succes. "Hoe verklaar je toch deze enorme volkstoeloop?" vroeg de rector. Een antwoord kwam spontaan: "Ik ben meer dan tweeduizend mijl op bedevaart geweest om God de genade te vragen de zielen te mogen raken. Hij heeft me verhoord." Opnieuw werd zijn ijver aan banden gelegd. Het verbod van de bisschop om buiten de kerken te preken dwong Montfort om elders zijn heil te zoeken. Was hij dan een mislukkeling die overal tegenslag kende en altijd moest wijken?
13. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Opnieuw vroeg ik mijn toehoorders het hoofdstuk bij "Handelingen 2" te nemen. Ik hoorde hen bladeren en dat ging zo een tijdje door, omdat niemand het hoofdstuk "Handelingen 2" terugvond. Toen besloot ik om hen wegwijs te maken in de bijbel.
Ik vertelde hen eerst over de opdeling in het Oude en het Nieuwe Testament. Ik leerde hen daarna het onderscheid te maken tussen de verschillende boeken binnenin het Oude en het Nieuwe Testament. Toen liet ik hen uiteindelijk het boek "Handelingen" ontdekken.
Nadat ik de preek van Petrus in "Handelingen 2" had uitgelegd, vroeg ik hen te zoeken naar het boek Daniël, een onderdeel van het Oude Testament. Toen stond de pastoor op en sprak: "Sorry, maar het boek Daniël is verboden in mijn kerk."
Toen ik hem vroeg waarom, kreeg ik als antwoord: "Het is duidelijk dat je niet over een seminariegraduaat beschikt want indien je dat wel had dan zou je begrijpen dat het boek Daniël niet authentiek is. Het lijken profetieën, maar ze zijn echter geschreven lang na de gebeurtenissen die het beweert voorspeld te hebben."
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
14. Een stem uit de Hemel: De miraculeuze stem van de Heilige Clelia Barbieri [1847-1870]
Clelia wordt de jongste stichtster in de geschiedenis van de Kerk
Tijdens de stichting van haar Gemeenschap werd Clelia in 1867 heel erg ziek. Ze kreeg tuberculose en na een medisch onderzoek stelde men vast dat ze een boeteketting met pinnen droeg, die drie keer rond haar lichaam was gewikkeld. Zo werd één van de boetedoeningen die ze deed bekend. Ze werd zo ziek dat haar familie een priester liet komen om haar de laatste Sacramenten te geven, en net toen hij op het punt stond dat te doen werd Clelia klaarwakker en zei tot haar familie en de omstanders: "Waarom wenen jullie? Wees niet bang; de Heer zal me deze keer nog niet wegnemen. Hij verwacht nog meer van me."
Het eerste religieuze huis werd geopend op 1 mei 1868. De meisjes leefden in gemeenschap, droegen een grijs kleed en sliepen op houten bedden met hooimatrassen. Hun dag bestond uit een afwisseling van gebed, geestelijke literatuur en werken [naaien, spinnen en weven].
Vertaling: Mario Lossie
06-10-2010
6 oktober 2010
6 oktober 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 50]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Kiezen voor Jezus en Maria
Janice: Mirjana, Marija vertelde me dat de Gezegende Moeder had gezegd dat als de katholieken volgens hun geloof zouden leven, de ganse wereld katholiek zou zijn. Mirjana: Ze heeft dat gezegd. Heden ten dage zijn vele mensen dat vergeten. Vele mensen kiezen dingen die van voorbijgaande aard zijn. Velen zijn zich niet bewust van de waarheid, ze zijn verknocht aan de plezante dingen van de wereld en verblind door het intellect en verlamd door egoïsme.
Janice: Hoe zit het met deze mensen? Mirjana: De Gezegende Moeder zegt: "God maakt alles goed voor zij die op Hem vertrouwen." Het is daarom dat de Gezegende Moeder aan de gelovigen vraagt om te leven zoals Jezus leefde op aarde. Jezus toont ons het pad naar het paradijs. Zijn leven is het patroon dat de gelovigen moeten volgen. Als de gelovigen dat patroon volgen, dan zullen ze trouwe volgelingen worden van het evangelie. Hun leven zal een voorbeeld zijn dat er een God bestaat die van ons houdt en ons voedt en ons ondersteunt in allerlei soorten dingen. De Gezegende Moeder zegt dat het gebed en ons gewijzigd leven, ons vrij maakt. Ze vermeldt dikwijls dat het gebed, het vasten, de keuze om een leven te leiden zoals Jezus, zo krachtig is dat het niet alleen oorlogen kan stoppen maar ook natuurwetten kan veranderen.
Janice: Met een milieu dat in zo n staat van verval is, is dat belangrijk om weten. Mirjana: De boodschappen van Medjugorje zijn een pad naar de eeuwige vrede en volkomenheid.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Djaingo
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 244]
Preken
Waar gaat ge naar toe?
Zeg me eerlijk, broeders, is er wel iemand onder u die zich op de weg naar de kerk ooit de vraag stelt: waar ga ik naartoe? Naar de woning van een mens of naar het paleis van een koning, O nee, ik ga naar het Huis van mijn God, naar de woning van Hem, die meer van mij houdt dan van Zichzelf, want Hij is voor mij gestorven aan het kruis. Zijn barmhartige ogen volgen al mijn handelingen. Zijn oren beluisteren mijn gebed en altijd is Hij bereid om mij te verhoren en vergiffenis te schenken. Wie kan zich in deze mooie gedachten verdiepen zonder met koning David uit te roepen: "O, mijn ziel, verheug u, ik ga naar het Huis des Heren! Ik ga mijn opwachting maken bij God zelf, ik ga Hem mijn zorgen voorleggen en Ik ga naar Zijn goddelijke woorden luisteren en Hem om Zijn gunsten verzoeken. O, wat heb ik hem veel te vragen, voor hoeveel dingen moet ik Hem nog bedanken! Ik zal Hem spreken over al mijn moeilijkheden, Ik weet zeker dat Hij me zal troosten. Ik zal Hem praten over mijn gezin, ik weet zeker dat Hij het met alle mogelijke weldaden zal zegenen. Ja, mijn God, ik ga U aanbidden in Uw heilige tempel en ik zal gezegend huiswaarts keren."
Zeg me, broeders, zijn dat werkelijk de gedachten waarmee ge u bezighoudt, als uw plicht u naar de kerk roept? Zijn dat uw gedachten nadat ge de hele morgen over zaken hebt gepraat, of althans over volslagen nutteloze dingen? Ge rent inderdaad naar een snipmisje, dat dikwijls al half uit is. Sommigen, ja, ik durf het nauwelijks te zeggen, brengen eerst een bezoek aan de god van de dronkenschap en komen dan, met hun hoofd vol wijn, naar hun Schepper: tot aan de deur verkopen ze kletspraatjes!
Vertaling: Chris De Bodt
4. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 86]
Franciscos Heilige Dood
Die nacht nam ik afscheid van hem. "Vaarwel Francisco! Als u deze nacht naar de hemel gaat, vergeet mij dan niet als u er bent, verstaat u mij?" "Neen, ik zal het niet vergeten. Wees daar maar zeker van." Toen nam hij mijn rechterhand en hield het vast voor een lange tijd, terwijl hij mij met tranen in de ogen aankeek. "Wenst u nog iets?" vroeg ik hem, terwijl de tranen eveneens van mijn wangen rolden. "Neen!" antwoordde hij met een zwakke stem, eerder overwonnen.
Terwijl het tafereel te bewogen werd, vertelde mijn tante mij om de kamer te verlaten. "Tot ziens dan, Francisco! Tot we elkaar in de hemel ontmoeten, tot ziens!..." De Hemel kwam nabij. Hij nam de volgende dag, in de armen van zijn Hemelse Moeder, de vlucht naar de Hemel. Ik zal nooit kunnen beschreven hoezeer ik hem miste. De smart was zoals een doorn die mijn hart voor jaren zou doorboren. Het is een herinnering aan het verleden dat steeds in de eeuwigheid zal weerklinken.
Het was nacht en lag vredevol te dromen Dat op deze langeverwachte, feestelijke dag Van hemelse eenheid, de Engelen daarboven Met ons in alle heiligheid wedijverden! Welke gouden kroon, buiten elk omschrijven, Welk een krans van bloemen hier vergaard Kon de kroon evenaren die de Hemel aanbood? Engelse schoonheid, alle aardse verlangen gestopt. De vreugde, de glimlach, van onze liefdevolle Moeder In de Hemelse Koninkrijk, leeft hij in God Betoverd van de liefde en weergaloze vreugde, Deze jaren op aarde gingen zo vlug, en vlogen voorbij... Vaarwel!!
Einde van het tweede gedeelte
Vanaf 13 mei 2011 gaan we verder met het derde en grootste gedeelte: "The Calls [de Oproepen]"
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film Jacob [9/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 192]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Een "pelgrimerende Kerk"
In de lente van 1974 kreeg Broeder Roger voor het eerst een officiële erkenning: de prijs Templeton. In 1966 had hij het Erelegioen geweigerd: "Het is niet mogelijk vandaag dat kerkelijke mensen hun dienst van God aanvullen met eretitels. Ze kunnen niet meer aanvaarden dat een eer verbonden is aan hun pastoraat." Waarom acht jaar later een andere herkenning aanvaarden? Enerzijds was de prijs Templeton, een jaar eerder opgericht, aanzien als de Nobelprijs van de godsdienst. De twaalfledige jury die hem uitreikte was verscheiden: naast de voorzitter van het Internationaal Hof van Den Haag waren er twee anglicanen, een jood, een moslim, twee presbyterianen, een boeddhist en Eugen Carson Blake, oud-secretaris generaal van de COE. Dit religieus eclectisme stond de prior van Taizé wel aan.
Anderzijds was de eerste laureaat Moeder Teresa geweest in 1973. Broeder Roger kende haar nog niet, maar sommige Broeders van de Gemeenschap waren sinds enkele maanden in Calcutta om in de crepeerhokken te werken. Hij dacht dat, indien Moeder Teresa deze prijs had aanvaard, hij dat ook mocht.
Uiteindelijk, een meer fundamentele reden, was 1966 voor Broeder Roger een psychologisch moeilijke doorsteek geweest en hij had een nieuw elan nodig. In 1974 had hij het zelfvertrouwen herwonnen. Eerbetuigingen en herkenningen aanvaarden is een teken van zelfaanvaarding.
De Prijs die de prior bekroonde voor zijn werk onder de jongeren doorheen de wereld en voor zijn inzet naar vernieuwing en verzoening werd hem in Londen uitgereikt op 10 april 1974 door prins Filip van Edimburg op het stadhuis van Londen. De prior deelde de 34 000 pond sterling uit aan verschillende groepen jongeren die zich inzetten op de weg van de strijd en de contemplatie in Engeland, Noord Ierland en verschillende landen van het zuidelijk halfrond. In de korte toespraak die hij daar hield herhaalde hij zijn vertrouwen in de jonge generaties, [zijn] vertrouwen in de jongeren. Hij plaatste veel hoop in hen: "Ze trekken sporen, werpen barelen omver, openen doorgangen om het Godsvolk mee te trekken." Maar hij vergat de andere niet: "Sommige ouderen veroordelen onherroepelijk de jongeren. En ook jongeren verwerpen de oudere generaties. Maar de breuk tussen generaties staats haaks op de universele zin. Elk heeft er alles bij te verliezen: de jongeren omdat ze een menselijk en spiritueel experiment ontzegd wordt en de ouderen omdat ze in een positie verdrongen worden waar hen alleen nog rest op hun eigen dood te wachten."
Begin mei ging Broeder Roger naar Rome waar hij een audiëntie bij Paulus VI had verkregen. Onder de onderwerpen was er sprake van het nakende concilie en de paus aanvaarde er kardinaal Willebrands naartoe te sturen.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 114]
Hadrianus
Jeugdjaren
Hadrianus werd in 76 geboren als zoon van de senator en ex-pretor Hadrianus Afer. Waarschijnlijk werd hij in Rome geboren, of anders in Itálica, de Romeinse kolonie in Zuid-Spanje waar zijn familie vandaan kwam. Door de vroegtijdige dood van zijn vader werd Hadrianus reeds op 10-jarige leeftijd opgenomen in het kinderloze gezin van zijn achteroom, de latere keizer Trajanus. Hadrianus was een kleinzoon van de zuster van Trajanus' vader. Of er een officiële adoptie heeft plaatsgevonden, is niet zeker. Trajanus zorgde voor zijn opleiding in Rome.
Hadrianus waardeerde de Griekse cultuur zozeer dat hij de bijnaam "Graeculus" [Griekje] kreeg. Hadrianus maakte carrière in het Romeinse leger, en vocht als stafofficier tegen de Daciërs en Visigoten in Oost-Europa, en daarna tegen de Parthen in Klein-Azië. Toen keizer Nerva overleed, haastte Hadrianus zich vanuit Germanië naar Rome om dit Trajanus, de beoogde opvolger, persoonlijk mee te delen.
Pompeia Plotina, de vrouw van Trajanus, was bijzonder op Hadrianus gesteld. Spoedig nadat Trajanus keizer was geworden, arrangeerde zij Hadrianus' politieke huwelijk met Vibia Sabina, een achternicht van Trajanus, in het jaar 100, hetgeen de kansen voor een eventuele opvolging sterk verhoogde.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Al die tijd wist ze dat ze zou sterven. Ze zei eens tegen haar zus: "Als je eens wist hoe anders je tegen de dingen aankijkt tegen het uur van de dood. Hoe waardeloos sommige dingen zijn waaraan we in de wereld zoveel belang hechten."
Een week na de geboorte, op zaterdagochtend toen ze zou sterven, vroeg ze om naar huis gebracht te worden. De pijn die ze moet gevoeld hebben om haar geliefde kinderen te verlaten, haar lieve man, en de baby die de zorgen van de moeder nodig had, moet overweldigend geweest zijn. Ze is waarlijk een model van een heroïsche moeder die, voor het leven van haar ongeboren kind, haar eigen leven opofferde en haar principes en allen van wie ze in de wereld hield, opgaf uit liefde voor God. Haar dokter riep eens uit : "Ziedaar de katholieke moeder."
Slechts enkele uren na haar aankomst thuis stierf Gianna om acht uur s morgens , de zaterdag na Pasen. Het was 28 april 1962. Men kan zich het verdriet van Pietro indenken, wiens vrouw stierf na slechts zes en een half jaar huwelijk, en hem achterliet in een leven zonder haar vreugdevolle en heilige aanwezigheid. Twee jaar later leed Pietro opnieuw onder een tragedie, toen zijn oudste dochter Mariolina, overleed. Van de andere kinderen zou Pietro Luigi in de zakenwereld terecht komen, huwen en zelf een gezin stichten. Lauretta studeerde economie. Gianna Emanuela, die naar haar moeder was genoemd, werd dokter, net als haar moeder. Nu zorgt ze voor Alzheimerpatiënten. Ze woont bij haar vader in Magenta.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
9. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 132]
Bernadettes brief aan pater Ferdinand Gondrand van de Oblaten van de Onbevlekte Maagd Maria te Bétharram
Lourdes, 28 mei 1861
Verslag van de verschijning
Ik ging met nog twee meisjes naar de oever van de Gave om hout te sprokkelen.Terwijl zij het water overstaken, begonnen zij te huilen. Toen ik vroeg waarom zij huilden, antwoordden zij dat het water zo koud was. Ik vroeg hun mij te helpen door stenen in het water te gooien, zodat ik kon oversteken zonder mijn schoenen uit te trekken. Zij zeiden dat ik hetzelfde moest doen als zij. Dus liep ik een stukje verder om te zien of ik ergens kon oversteken zonder mijn schoenen uit te trekken. Dat kon niet. Daarom keerde ik terug naar de grot om mijn schoenen uit te trekken.
Net toen ik daarmee begon, hoorde ik een geluid. Ik draaide me in de richting van het veld. De bomen bewogen in het geheel niet. Ik ging door met mijn schoenen uit te trekken. Toen hoorde ik hetzelfde geluid. Ik tilde mijn hoofd op naar de grot. Ik zag een Dame in het wit gekleed: zij droeg een witte jurk met een blauwe ceintuur en ze had een gele roos op elke voet, de kleur van het snoer van haar rozenkrans. Toen ik dat zag, wreef ik mijn ogen uit; ik moest me vergissen. Ik stak mijn hand in mijn zak en vond er mijn rozenkrans. Ik wilde het kruisteken maken, maar kon mijn hand niet naar mijn voorhoofd brengen: hij viel steeds. De verschijning sloeg een kruis. Toen trilde mijn hand. Ik probeerde het nog eens, en het lukte. Ik heb de rozenkrans gebeden. De verschijning liet de kralen van de hare door haar vingers glijden, maar bewoog haar lippen niet. Toen ik mijn rozenkrans beëindigd had, verdween de verschijning plotsklaps. Ik heb de twee andere meisjes gevraagd of zij iets gezien hadden, maar ze zeiden van niet. Ze vroegen me wat het was, zodat ik het moest zeggen. Dus zei ik hun dat ik een in het wit geklede Dame gezien had, maar dat ik niet wist wat het was en dat zij het niet moesten vertellen. Toen zeiden ze dat ik er niet meer moest terugkeren, maar daar stemde ik niet mee in.
Zondag kwam ik er de tweede keer, omdat ik me vanbinnen gedwongen voelde. Mijn moeder had me verboden erheen te gaan. Na de hoogmis gingen de twee andere meisjes en ik het haar nog eens vragen. Ze wilde het niet, ze zei dat ze bang was dat ik in het water zou vallen. Ze was bang dat ik niet terugkwam om de vespers mee te maken. Ik beloofde haar van wel. Toen kreeg ik toestemming om te gaan. In de parochiekerk haalde ik een flesje wijwater om het naar de verschijning te gooien wanneer ik haar bij de grot zou zien.
Inderdaad zag ik haar. Toen ik het [water] naar haar gooide, glimlachte ze naar me en boog ze het hoofd. Toen ik mijn rozenkrans beëindigd had, verdween ze. Pas de derde keer sprak ze met mij. Ze vroeg me of ik hier twee weken lang wilde komen. Ik antwoordde ja. Ze zei dat ik de priesters moest zeggen om hier een kapel te laten bouwen en vervolgens zei ze dat ik van de bron moest drinken. Omdat ik geen bron zag, wilde ik aan de Gave gaan drinken. Ze zei me dat het daar niet was: ze gaf me een teken met haar vinger en en toonde me de bron. Ik ging erheen en zag alleen maar modderig water. Ik stak mijn hand erin. Ik kon het niet pakken en ik begon te graven. Toen kon ik erbij. Tot drie keer toe heb ik het weggegooid, de vierde keer kon ik ervan drinken.
Daarna verdween de verschijning, en trok ik me terug. Twee weken lang keerde ik er terug. De verschijning verscheen elke dag, met uitzondering van een maandag en een vrijdag. Zij herhaalde verschillende malen dat ik de priesters moest zeggen om hier een kapel te bouwen; en ook dat ik naar de bron moest gaan om me te wassen en dat ik moest bidden voor de bekering van zondaars. Verscheidene keren vroeg ik haar wie zij was. Zij glimlachte dan alleen. Haar armen naar beneden houdend sloeg ze haar ogen op naar de hemel toen ze mij vertelde dat zij de Onbevlekte Ontvangenis was. In het tijdsbestek van die twee weken heeft ze mij drie geheimen toevertrouwd; zij verbood me die aan iemand te vertellen. Daar heb ik mij tot op heden trouw aan gehouden.
Ziedaar, Mijnheer, het verslag van de verschijning: moge het u bevallen. Ik dank u voor het portret dat u mij toestuurde. Ik zal het zorgvuldig bewaren. Mijn lieve moeder is u ook bijzonder erkentelijk en vraagt u haar eerbiedige groeten te aanvaarden. Wij bevelen ons aan, Mijnheer, in uw dringende en heilige gebeden die ons verenigen in de Heilige Harten van Jezus en Maria,
Uw deemoedige en geheel toegewijde Bernadette Soubirous
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 29: Ex Rosa Leonina [Van de Roos met Leeuwen]
Hij studeerde aan de Universiteit van Paris en daarna werd hij kanunnik van de kathedraal van Châlons-sur-Marne. Later werd hij rector van de kerk van Berton, in het Bisdom Norwich, Engeland, een land dat hij trouwens nooit heeft bezocht.
Van 1261 tot 1264 werd hij tot kardinaal-deken van de Santa Maria in Comedin benoemd door Paus Urbanus IV, die hem ook benoemde tot Pauselijke prefect en kapitein van de pauselijke troepen. In 1274 begeleidde hij Paus Gregorius X naar de het Concilie Van Lyon. Hij stond gekend als een goed onderhandelaar.
Zijn keuze tot paus was een van de vlugste uit de geschiedenis. Drie dagen na de dood van paus Martinus IV kozen vijftien van de achttien kardinalen die toen het Heilig College vormden de paus, zonder conclaaf, dat door Gregorius X was voorgeschreven, maar door Johannes XXI buiten werking werd gesteld. Bij de eerste stemming werd Giacomo Savelli eenstemmig verkozen en hij noemde zich Honorius IV.
Malachias omschrijving doelt op het wapen van de paus. Twee leeuwen houden een roos vast.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3342 van 8/7/2010
Lieven zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om u op te roepen tot bekering. Ik lijd omwille van er u gaat overkomen. Bid veel vóór het kruis en heb oprecht berouw over uw zonden. De mensheid is ziek en dient te worden genezen. Keer terug tot Jezus. Hij is uw enige ware Redder. Er is geen Verlossing zonder Hem. Heb de waarheid lief en verdedig deze. Vuur zal een grote vernietiging veroorzaken in het land van ijs. Uit de diepten zal er grote vernietiging komen over de mensen. Bid. Bid. Bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Op bedevaart naar Rome
Ietwat ontredderd omdat hij weer eens was doorgezonden, maar vertrouwend op Gods wijsheid, zocht hij naar een uitkomst. Het liefst van al was hij naar verre missielanden getrokken omdat hij in Frankrijk van alle kanten werd gedwarsboomd. Hij besloot om naar Rome te trekken om het advies van de Paus in te winnen. Hij schreef een afscheidsbrief aan de parochies van Poitiers en zorgde voor een onderkomen voor broeder Mathurin. Samen met een Spaanse student vertrok hij onder de maartse buien voor een tocht van 1600 km. Hun laatste stuivers hadden ze aan een bedelaar weggeschonken. Er restte hen alleen een bijbel, het brevier en de rozenkrans en in hun hart een onverwoestbaar vertrouwen in de Hemelse Vader.
Onderkomen vinden en voedsel voor onderweg was niet zo gemakkelijk. Door de heersende oorlogen waren de mensen niet erg gul en heel achterdochtig. Begin juni kwam de koepel van Sint-Pieters in zicht. Barrevoets legde Montfort de resterende mijlen af. Hij leek wel aangezogen door de eeuwige stad. Met een klein hartje trok hij op 6 juni 1706 op audiëntie bij paus Clemens XI. Welwillend luisterde de Heilige Vader naar de voorstellen van de Franse priester, die zijn plannen voor de verre missies ontvouwde. Doch de paus maande hem aan om in Frankrijk te blijven om "in volle onderdanigheid aan de Franse bisschoppen" vooral door volksmissies de mensen terug bij God te brengen. De Paus verleende aan het kruisbeeld van de pelgrim een volle aflaat, voor al wie het in stervensgevaar vroom zou vereren. Als blijk van steun gunde hij Montfort de titel van "Apostolisch Missionaris" waardoor hij voorrechten verkreeg bij het toedienen van de sacramenten.
De terugweg beloofde niet veel goeds. Terug in Frankrijk gaan werken "in volkomen onderdanigheid aan de bisschoppen" was geen lachertje, vermits hij reeds door verschillende bisschoppen was doorgestuurd. Stram en stroef, hinkend op zijn opengereten voeten, de schoenen in de ene hand, de paternoster in de andere, meldde hij zich einde augustus bij broeder Mathurin aan. Uitgemergeld, met een getaand en gerimpeld gezicht, was hij haast onherkenbaar.
Na zes maanden afwezigheid leek hij wel vijftien jaar verouderd. In het hospitaal van Poitiers, waar Marie-Louise Trichet zijn werk voortzette, celebreerde hij een dankmis. Maar de Vicaris-generaal had onraad geroken. De druk van Lodewijk XIV woog zwaarder dan de Apostolische Zegen van de Paus en Montfort kreeg de opdracht binnen de vierentwintig uur het bisdom te verlaten. Gelaten trok de zonderlinge priester richting Bretagne.
13. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Ik stapte het podium op, klopte de pastoor lichtjes op de schouder en zei zachtjes, "Ik ben bang dat er een grote vergissing in het spel is. Ge moet namelijk weten dat ik wel geloof in de bijbelprofetieën en Hal Lindsey heeft het dus wel bij het rechte eind. Zou ik het spreken dus niet beter opgeven en naar huis terugkeren?"
De priester dacht even na en zei: "Neen, begin er maar aan, maar hou het kort."
Met de handpalmen vol zweet en een droge mond, stond ik voor de microfoon en zei: "Neem uw Bijbel en ga naar Handelingen, Hoofdstuk 2." Ik was van plan hen te tonen hoe de eerste preek gebaseerd op het Evangelie, de preek van apostel Petrus met Pinksteren, van het begin tot het einde helemaal gewijd aan Messiaanse bijbelprofetieën die toen reeds vervuld waren door Jezus.
Toen ik de "Handelingen 2" wou beginnen voor te lezen, keek ik even op naar mijn toehoorders en zag tot mijn verbazing dat niemand een Bijbel bij zich had! Ik vroeg hen dan de aanwezige kerkbijbels te gebruiken. Iemand riep me toe, "We hebben hier geen bijbels."
Ik vroeg aan sommigen onder hen op zoek te gaan in de Bijbelklassen, en er een paar van daar mee te brengen. Intussen zongen we drie liedjes om de tijd op te vullen. Toen ze terugkwamen, zei een van hen: "We vinden nergens een Bijbel in deze kerk!"
Toen besloot de pastoor om enkele Bijbels te gaan halen uit zijn bureau. Hij kwam terug met 6 exemplaren en verdeelde ze onder de 200 aanwezigen.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
14. Een stem uit de Hemel: De miraculeuze stem van de Heilige Clelia Barbieri [1847-1870]
Clelia wordt de jongste stichtster in de geschiedenis van de Kerk
Clelia had zichzelf volledig aan Jezus gegeven en weigerde minstens twee huwelijksaanzoeken. In het gebed vroeg ze God om een geestelijke vriend die haar zou vervoegen en waarmee ze broederlijk zou kunnen samenleven. Theodora Beraldi, die zes jaar ouder was dan Clelia, werd die speciale vriend, en geïnspireerd door haar uitzonderlijke deugdzaamheid en vroomheid, moedigde Clelia andere meisjes aan om hen te vervoegen. Tijdens deze tijd legde Clelia onder de begeleiding van haar parochiepriester en geestelijk begeleider, Vader Guidi, persoonlijke geloften van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid af.
Clelia was pas twintig jaar oud toen ze deze kleine groep van jonge vrouwen met gelijkaardige godsdienstige ideeën inspireerde om haar te vervoegen in de uitvoering van liefdadigheid en goede werken. Ze kochten een klein huis nabij een kerk in LeBudrie [Italië], en begonnen een gemeenschapsleven, maar ze behielden hun wereldlijke status zolang Clelia leefde. Ze wijdden zich toe aan het onderrichten van de Christelijke Leer, naaiwerk, ziekenhulp en het verlenen van alle vormen van bijstand aan de behoeftigen. Eén van Clelias idealen voor haar gemeenschap, was dat er geen "bruidsschat" nodig was, zodat zelfs de armste aspiranten haar Gemeenschap konden vervoegen.
Vertaling: Mario Lossie
05-10-2010
5 oktober 2010
5 oktober 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 49]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Kiezen voor Jezus en Maria
Janice: Hoe kiezen we voor Jezus of Zijn moeder Maria, Mirjana? Weet u dat? Mirjana: Wel, de Gezegende Moeder zegt dat als je voor Jezus kiest, je op Hem moet gelijken.
Janice: Zoniet zullen we niet in staat zijn om Hem te vinden en voor Hem te kiezen, nietwaar? Mirjana: Vele mensen noemen zichzelf gelovigen. Zij spreken de juiste woorden, doen de juiste dingen maar zij leiden een heidens leven. Een echte christen is doordrongen van het gechristianiseerd leven.
Janice: Wat betekent dat? Mirjana: Een echte christen is zoals Jezus.
Janice: Weet u hoe Jezus is? Mirjana: Jezus is de weg, de waarheid en het licht van ons leven.
Janice: Heeft de Gezegende Moeder u dat geleerd? Mirjana: Ja. Zij zegt dat de weg is uitgestippeld in de Schriften. De waarheid is in de Heilige Schrift en in de kerk. Het licht komt van God voor degene die trouw en gelovig zijn. Ze vraagt de gelovigen altijd de Heilige Schrift te lezen zodat we over God leren.
Janice: Mirjana, hoe zit het met de mensen die nooit van Jezus of Maria gehoord hebben? Spreekt de Gezegende Moeder over deze mensen? Mirjana: Ja. Iedereen komt in de wereld met het verbond van Gods liefde in zijn hart. Elke persoon hoort God in de stilte van zijn hart. Sommigen horen beter dan anderen omdat ze beter luisteren.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De terugweg
Er werd besloten om de terugweg in twee dagen te doen. Louis uit Edegem, die we daar ontmoet hadden, reed nog zuidelijker en beloofde ons nog hulp voor de kruisweg.
De afwisseling gaf de chauffeurs de kans om wat langer en sneller door te rijden. Het was aanvankelijk "moeilijk" door de hevige regen en een sneeuwstorm. Zwaar moe en overgelukkig thuis gekomen en rappekes naar dromenland.
Eerste gevolgen
Wanneer vier personen, met verschillende karakters, zonder problemen, dergelijke reis kunnen doorbrengen ... en ze bovendien hun afgesproken taken met de glimlach volbrachten ... dan kan men rustig spreken van een bovennatuurlijke bescherming van onze Lieve Vrouw. Daarvoor blijven wij onze dankgebeden opdragen aan haar.
Dat deze reis een onverwoestbare vriendschap tot gevolg heeft is te danken aan het optimisme van elke deelnemer.
En als jullie, lezers, denken dat we er tot vervelens toe over vertellen ... denk dan: "waar het hart van vol is, loopt de mond van over!"
Laatste bericht
We hadden een kruisweg beloofd! En gemaakt!. We mochten hem nog niet plaatsen omdat de grond, in aankoop, nog niet afbetaald was. Een voorzichtig seintje bereikte ons: half april komt het klaar! Dat nieuws begint al te jeuken in ons. Daar moeten wij iets gaan doen.
Einde
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 243]
Preken
Waar gaat ge naar toe?
Wanneer onze plicht ons roept naar het Huis van God, lijken we dan niet veeleer op misdadigers die in afwachting van hun doodvonnis voor de rechter geleid worden, dan op christenen die zich, gedreven door de liefde, naar de Vader begeven? Wij, blinden, sluiten ons Hart voor de goederen van de Hemel en laten ons liever meeslepen door de aardse dingen!
Ja, als het om tijdelijke zaken gaat of zelfs maar om gewone pleziertjes, worden we er geheel en al door in beslag genomen. Dagen van tevoren beginnen we er al aan te denken. Dagenlang denken we er nog aan terug ... Maar als het gaat om de dienst van God en om het heil van onze arme ziel, vervallen we meteen in een soort sleur. Stel u voor dat ge een van de groten in deze wereld moet spreken, dat ge hem een of andere gunst wilt vragen. Ge zijt er vol van. Ge raadpleegt mensen die beter onderlegd zijn, want ge wilt natuurlijk weten hoe ge u tegenover zon man behoort te gedragen. En dan verschijnt ge voor hem in een waas van dienstbaarheid en eerbied dat de tegenwoordigheid van dergelijke personen gewoonlijk oproept. Niets van dat alles echter is er te merken als ge u naar het Huis van de goede God begeeft. Ach, nee! Niemand die bedenkt wat hij er gaat doen! Niemand die weet wat hij God eigenlijk te vragen heeft!
Vertaling: Chris De Bodt
4. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 85]
Francisco's liefde en ijver
Ik ging dus naar Jacinta toe en zij dacht een tijdje na, waarop ze antwoordde: "Wel, zeg hem dat, voordat Onze Lieve Vrouw aan ons verscheen, hij een muntstuk van ons vader heeft gestolen om een muziekdoos te kopen van Jose Marto of Vasa Velha, en wanneer de jongens uit Aljustrel stenen gooiden naar deze van Boleiros, wierp hij ook sommige stenen!" Toen ik hem deze boodschap van zijn zus overmaakte, antwoordde hij: "Ik heb deze reeds gebiecht, maar ik zal het opnieuw doen. Misschien is het omdat deze zonden heb begaan dat Onze Heer zo bedroefd is! Maar zelfs als ik niet zou sterven, zal ik ze nooit meer begaan. Ik heb over deze zonden van harte spijt." Met de handen tezamen zei hij het gebed: "O Jezus, vergeef ons, red ons van het vuur van de hel en leid alle zielen naar de hemel, vooral zij die er het meeste nood aan hebben."
Toen zei hij: "Luister nu, u moet ook aan Onze Heer vragen om mij mijn zonden te vergeven." "Ik zal dat vragen, geeft er niet om. Als Onze Heer ze niet reeds vergeven geeft, zoniet zou Onze Lieve Vrouw Jacinta de andere dag niet hebben verteld dat Zij u zou komen halen om u naar de Hemel op te nemen. Nu ga ik naar de Mis en daar zal ik tot de Verborgen Jezus bidden voor u." "Vraag Hem dan alstublief dat de parochiepriester mij de Heilige Communie komt brengen." "Dat zal ik zeker doen." Toen ik terugkwam uit de kerk, was Jacinta reeds op en zat zij op zijn bed. Van zodra Francisco mij zag vroeg hij mij: "Hebt u de Verborgen Jezus gevraagd dat de parochiepriester mij de Heilige Communie zou komen brengen." "Ja." "Dan zal ik in de Hemel voor u bidden." "Zult u dat doen? De andere keer zei u van niet!" "Dat ging over u en het spoedig naar de hemel gaan, maar als u wil dat ik daar voor bid, dan zal ik het doen, en laat Onze Lieve Vrouw dan doen zoals ze wenst." "Ja, doe dat. Bid." "Al goed, geef er niet te veel om. Ik zal ervoor bidden."
Toen ging ik heen voor mij dagelijkse lessen en werk. Toen ik s avond thuis kwam, vond ik hem stralend van vreugde. Hij had zijn biecht gemaakt en de parochiepriester had hem beloofd om hem de volgende dag de Heilige Communie te brengen. De volgende dag, nadat hij de Heilige Communie had ontvangen, zei hij tot zijn zus: "Ik ben gelukkiger dan u, omdat ik de Verborgen Jezus in mijn hart heb. Ik ga naar de hemel. Maar ik zal veel bidden tot Onze Heer en Onze Lieve Vrouw om jullie beiden spoedig naar hier te brengen." Jacinta en ik brachten bijna de hele dag aan zijn bed door. En daar hij amper nog kon bidden, vroeg hij aan ons om de Rozenkrans voor hem te bidden. Toen zei hij tot mij: "Ik ben zeker dat ik jullie verschrikkelijk zal missen in de hemel. Als Onze Lieve Vrouw jullie ook maar spoedig naar ginds zou willen brengen!" "U zult mij niet missen! Beeld u in! U daar met Onze Heer en Onze Lieve Vrouw! Zij zijn zo goed!" "Dat is waar! Misschien zal ik het mij niet meer herinneren!" Toen voegde ik eraan toe: "Misschien zult u het vergeten! Maar geef er niet om!"
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film Jacob [8/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 191]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Een "pelgrimerende Kerk"
Dit bezoek van Mgr. Hamer en de vergadering in Rome werden niet door de pers aangehaald en Taizé heeft er nooit over gesproken. Nochtans liet Mgr. Le Bourgeois een onuitgegeven verslag na over die ontmoeting. Deze vond plaats op 14 februari 1974 op de zetel van de Congregatie voor het Geloof. Buiten Mgr. Hamer en de bisschop van Autun namen er drie kardinalen aan deel: Seper, prefect van de Congregatie voor het Geloof, Garrone, prefect van de Congregatie voor de katholieke Opvoeding en Willebrands, voorzitter van het Secretariaat voor eenheid der christenen. De vertegenwoordiger in Rome van de prior van Taizé, Max Thurian, werd niet op die vergadering uitgenodigd.
Mgr. Le Bourgeois herinnerde aan de initiatieven die hij had ondernomen en zette de argumenten uiteen die zijn beslissingen ondersteunden. Het daaropvolgende debat begon over de kwestie van het dubbele toebehoren. Kardinaal Willebrands meende: Die kwestie dient uitgeklaard, en voegde eraan toe dat ze als voorlopige maar niet definitieve oplossing kan aanvaard worden. Mgr. Hamer van zijn kant drukte de wens uit dat Taizé zich eindelijk rekenschap moet geven van een soort misbruik bij de interpretatie van de openbare teksten over eucharistische gastvrijheid. Hij wenste dat deze praktijk ophield en dat de dingen naar het oorspronkelijke terugkeerden. Mgr. Le Bourgeois verzette zich daar kordaat tegen: Dat is tegenstrijdig met mijn geweten en ik zal niets in die zin ondernemen. Als een terugkeer naar het verleden gewenst is, neem daar dan zelf de verantwoordelijkheid voor en zeg het zelf aan de Gemeenschap.
Er kwam geen terugkeer naar het verleden. Een andere bijeenkomst in Taizé in april maakte een nieuwe gedachtewisselingen over dit onderwerp mogelijk en er werd overeengekomen dat een herhaling van de tuchtregel van de Kerken aangaande de eucharistische communie zou worden uitgehangen in verschillende talen bij de ingang van de kerk van de Verzoening om zo de wilde intercommunie bij verzamelingen te mijden.
Meerdere jaren later was Mgr. Le Bourgeois blij dat de prakrijk niet was verdwenen: "In Taizé zie ik jongeren onverschillig het heilig Avondmaal of de mis bijwonen en er communicere. Ik durf beweren dat hun handelen de Eenheid een dienst bewijst! Integendeel van wat beweerd wordt zijn ze ingelicht over de aard van de viering, meestal katholiek, soms protestants, we herinneren hen de houding van de Kerken en vragen hen te handelen volgens hun geweten. Deze spontane deelname van jongeren aan een viering van een andere Kerk dan de hunne kan een teken zijn dat de Geest de zaken doet vorderen. Ik zeg dat discreet om niet verkeerd begrepen te worden, en nederig want we staan voor het mysterie..."
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 113]
Hadrianus
Publius Aelius Traianus Hadrianus [24 januari 76 - 10 juli 138, officiële titel als keizer Imperator Caesar Divi Traiani filius Traianus Hadrianus Augustus] was keizer van Rome van 117 tot 138 en de derde van de adoptiekeizers. Hij volgde Trajanus op als keizer van Rome.
Deze keizer gold als een erudiete persoonlijkheid, vertrouwd met de filosofische stromingen van zijn tijd. Hij dweepte met de toenmalige Griekse cultuur en droeg daarom de bijnaam Griekje [Latijn: Graeculus]. Het Pantheon in Rome, dat hij liet herbouwen, Villa Adriana in Tivoli en de Muur van Hadrianus in Engeland zijn voorbeelden van de grote werken die onder zijn leiding zijn uitgevoerd. Ook hervormde hij de rechtspraak, stelde hij een ambtenarenapparaat in en stichtte hij diverse steden. Antieke bronnen voor zijn biografie zijn de "Historia Augusta" en Cassius Dio's "Geschiedenis van Rome."
Vertaling: Broeder Joseph
9. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Mariuccia Mainini zorgde voor de kinderen terwijl Gianna in het ziekenhuis verbleef. Zij herinnert zich de laatste maanden van de zwangerschap van Gianna. Zij was altijd kalm en in vrede. Mariuccia onthulde ook dat de toegewijde Gianna haar patiënten verzorgde tot op de dag dat ze voor de laatste keer naar het ziekenhuis moest.
Naar het einde van de zwangerschap toe scheen Gianna te voelen dat ze zou sterven. Wanneer ze haar broer sprak, zei ze: "Het grootste deel moet nog komen. Je begrijpt deze dingen niet. Wanneer de tijd komt, zal het of de baby zijn, of ikzelf." En tegen haar man zei ze met vaste stem : "Als je moet beslissen over mij en de baby, twijfel niet. Ik vraag je : kies voor het kind, niet voor mij. Red het kind."
Gianna ging naar het ziekenhuis op Goede Vrijdag 1962. De weeën werden in gang gezet, maar kwamen niet. Toen werd beslist om de baby te laten komen door middel van een keizersnede. Met een anesthesie met ether werd een gezond meisje geboren. Ze woog bijna tien pond en werd Gianna Emanuela genoemd. Enkele uren later ging Giannas toestand achteruit. Met symptomen als hoge koorts, een snelle maar zwakke polsslag, en uitputting. Dan, klaar wakker en zonder verdoving, trof haar een intense en overweldigende pijn, veroorzaakt door een infectie van de darmwanden. Tijdens dit enorme pijnlijke lijden weigerde Gianna elke verdovende medicatie, omdat ze aanvoelde dat deze medicatie haar niet zou toelaten om alert te blijven. Terwijl ze de gruwelijke pijn verdroeg, fluisterde ze af en toe: "Jezus, ik hou van U. Jezus, ik hou van U." Ze vroeg om de Heilige Communie te mogen ontvangen, maar als gevolg van de voortdurende misselijkheid was het voor haar onmogelijk om die te ontvangen, maar ze pleitte ervoor dat de Heilige Hostie toch op zijn minst op haar lippen gelegd zou worden.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
10. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 131]
Verslag van de verschijning op verzoek van pater Charles Bouin [bijgesloten in de brief van 22 augustus 1864]
De eerste keer dat ik bij de Grot was, ging ik hout sprokkelen met twee andere meisjes. Als we bij de molen kwamen waar het water zich met de Gave samenvoegt, zouden ze me waarschuwen. Wij volgden het kanaal en kwamen voor de Grot. Mijn vriendinnen staken het beekje over. Ik bleef alleen aan de andere kant. Ik vroeg hun enkele stenen in het water te gooien om mijn overtocht te vergemakkelijken. Zij antwoordden me hetzelfde te doen als zij. Daarom ging ik een stukje verder stroomafwaarts om te kijken of ik ergens kon oversteken zonder mijn schoenen uit te trekken; dat kon niet. Ik was verplicht naar de Grot terug te gaan.
Daar aangekomen begon ik mijn schoenen uit te trekken. Nauwelijks was ik de eerste kous aan het uittrekken of ik hoorde een geluid, alsof het een windvlaag was. Ik draaide mijn hoofd naar de kant van het veld, ik zag dat de bomen zich niet bewogen en ging verder met mijn schoenen uit te trekken. Ik hoorde hetzelfde geluid, ik hief mijn hoofd op en keek naar de Grot: ik zag een Dame in het wit gekleed. Zij droeg een witte jurk, een witte sluier, een blauwe ceintuur en een gele roos op elke voet. Ik dacht dat ik me vergiste en wreef mijn ogen uit, ik keek nogmaals en zag dezelfde Dame. Toen stak ik mijn hand in mijn zak om mijn rozenkrans te pakken. Ik wilde het kruisteken maken, maar ik kon het niet, mijn hand viel. Toen overviel me een gevoel van angst; desondanks bleef ik waar ik was. De verschijning maakte het kruisteken. Nu probeerde ik het zelf ook te maken. Opeens kon ik het, en vanaf het moment dat ik het gedaan had, werd ik rustig. Ik bad mijn rozenkrans, terwijl ik deze Dame voortdurend voor ogen had. Met haar vinger gebaarde ze me dichterbij te komen, maar dat heb ik niet gedurfd.
Ik ben de hele tijd op dezelfde plek gebleven. Toen ik mijn rozenkrans gebeden had, vroeg ik de twee meisjes of zij iets gezien hadden. Zij antwoordden me van niet. Ik heb het hun nog eens gevraagd, ze zeiden me dat ze niets gezien hadden. Ik vroeg hun niemand iets te zeggen. Dus vroegen ze op hun beurt: 'En jij, heb jij iets gezien?' Ik wilde het hun niet zeggen; zij hebben zo aangedrongen dat ik besloten heb het hun te vertellen, op voorwaarde dat zij er met niemand over zouden spreken. Zij beloofden me het geheim te bewaren; maar zodra ze thuiskwamen, haastten ze zich te vertellen dat ik een in het wit geklede Dame gezien had.
Dat was de eerste keer, donderdag 11 februari 1858. De tweede keer was de zondag daarop. Ik keerde er terug met enkele personen; sommigen zeiden dat ik papier en inkt moest meenemen om die Dame te vragen, als ik haar nog eens zou zien en als ze mij iets te vertellen had, of ze het op schrift wilde stellen. Toen ik er aankwam, begon ik de rozenkrans te bidden. Na het eerste tientje zag ik dezelfde dame. Ik vroeg haar of ze zo goed wilde zijn, als ze me iets te vertellen had, dit voor mij op te schrijven. Wel, ze glimlachte en zei dat het niet nodig was op te schrijven wat zij me te vertellen had, maar alleen of ik zo vriendelijk wou zijn om gedurende twee weken hierheen te komen. Ik antwoordde haar dat ik dat wou. Ze voegde eraan toe dat ik aan de priesters moest zeggen dat zij hier een kapel moesten laten bouwen, dat ik van de bron moest drinken en me er wassen, en dat ik moest bidden voor de zondaars. Zij herhaalde dezelfde woorden verschillende keren voor mij. Ze zei ook dat ze mij niet in deze wereld beloofde gelukkig te maken, maar in de andere.
Meerdere malen heb ik haar gevraagd wie zij was, ze antwoordde slechts door te glimlachen. Ik heb haar twee weken lang achter elkaar gezien, met uitzondering van een maandag en een vrijdag. Na twee weken vertelde ze me dat zij de Onbevlekte Ontvangenis was. Ze had blauwe ogen.
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 29: Ex Rosa Leonina [Van de Roos met Leeuwen]
Honorius IV was paus van 2 april 1285 tot zijn overlijden in 1287. Hij had een nogal onopvallende loopbaan voor hij de pauselijke troon beklom. Ook was hij de laatste Paus die gehuwd was, alvorens zijn ambt te aanvaarden.
Savelli werd geboren in Rome, als telg uit de rijke en machtige Savelli familie. Hij was aanvankelijk gehuwd en had minstens twee zonen. Een van hen werd stadsbestuurder van Urbino en stierf voor 1279, een andere werd senator in Rome en stierf in 1306. Na de dood van zijn vrouw, trad hij in. Op 20 mei 1285 was er de Pauselijke kroning in de Sint Pietersbasiliek te Rome. Honorius IV had reeds een hoge leeftijd en leed heel ernstig onder het jicht, waardoor hij niet meer kon rechtop staan, noch wandelen. Bij het opzeggen van de Heilige Mis moest hij op zijn stoel blijven zitten en werden zijn handen met de Hostie mechanisch omhoog geheven.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3341 van 6/7/2010
Lieve zonen en dochters, moed. God is zeer dicht bij u. Wat er ook mag gebeuren, laat de vlam van het geloof in u niet uitgaan. Vul uzelf met hoop, want morgen zal het veel beter zijn voor de mannen de vrouwen van het geloof. Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om u te vertellen dat het nu de tijd van Genade is. Leef dicht bij Mij. Laat niet wat u morgen te doen hebt. Nu is het de tijd van de grote rampspoed. De mensheid heeft God verlaten. Mijn arme kinderen zijn zo blind dat ze de blinden volgen. Bid. Het gebed is de toevlucht die Ik u bied in deze moeilijke tijden. Uw overwinning is in de Heer. Kijk steeds naar Hem uit. Ontvang de Heilige Eucharistie en aanhoor Zijn Woord, omdat dit de enige weg is om het gewicht van de beproevingen, die reeds op hun weg zijn, te kunnen dragen. Laat uzelf leiden door de Heer en Hij zal u leiden op het veilige pad. Verlies het hart niet. Wanneer alles verloren zal lijken, zal er een grote overwinning komen. Iets schrikwekkends staat er te gebeuren in Spanje en Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis moeten dragen. Terreur zal zich verspreiden en de mensen zullen beven en sidderen. Nu is het de tijd voor uw terugkeer. Laat de armen niet hangen. Voorwaarts. Ik zal tot Mijn Jezus spreken voor u. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Missie-ervaring in de armenwijken
Vermits Montfort geen kans kreeg in het hospitaal van Poitiers kwam hij terecht in een laaggelegen wijk van de stad, Montbernage. In deze wijk was armoede troef. In smalle, steile, vervuilde straatjes stonden de vochtige, groezelige huisjes van arme dagloners, de povere zaakjes van kleine neringdoeners en de obscure kroegjes waar het volk probeerde zijn ellende te vergeten.
De mensen vonden het vreemd hier een priester te ontmoeten. Toch aarzelde hij niet om een gesprek aan te knopen met de mensen. De kinderen waren al spoedig met hem vertrouwd. Een zacht woord, een klopje op de schouder, een kruisje op het voorhoofd en zij begonnen zich om hun nieuwe vriend te verzamelen. Hij kon immers zo mooi vertellen over Jezus en Maria. Stilaan kreeg hij ook contact met de arbeiders: hij ging naar hen toe, informeerde naar hun werk, hun gezondheid en hun gezin. Montfort kocht er een vervallen schuur aan, die door bereidwillige handen werd opgeknapt. Vaandels met evangelische taferelen bedekten er de kale muren. Kinderen werden ingeschakeld voor zangrepetities, een processie werd voorbereid. Dagelijks bad men er het rozenhoedje. Voor deze wijk sneed Montfort een houten Mariabeeld waar een houthakker gedurende 40 jaar het rozenhoedje zou voorbidden.
Dag in dag uit was Montfort bezig met godsdienstonderricht, preken, biechthoren en ziekenbezoek. Maar zijn voorkeur ging uit naar de uitgestotenen die hij thuis opzocht. Hij was voor hen een vriend, een verpleger, een voedstervader. Terwijl hij biecht hoorde in de Penitentienenkapel, ontdekte Louis-Marie een jonge man die devoot zijn paternoster bad. Het was een boerenzoon van achttien jaar. Montfort ging op hem af: "t Is niet toevallig dat ge hier binnenkomt ... ge zijt door de voorzienigheid gestuurd ... ik heb u nodig voor mijn werk." Deze jonge man, Mathurin Rangeard, ging op dit voorstel in. Hij werd de eerste broeder, de rechterhand van Montfort. Godsdienstige gezangen repeteren en inzetten, processies voorbereiden, paternosters maken, kindercatechese verzorgen, het rozenhoedje voorbidden, genoeg werk om een heel leven te vullen. Zo doorkruiste Montfort de stad Poitiers. Hij wilde het kwaad met wortel en al uitroeien. Dat hij hiermee vijanden maakte was onvermijdelijk. Het duurde dan ook niet lang meer of Montfort werd de toegang tot het bisdom Poitiers ontzegd.
14. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
De volgende namiddag belde de man me terug op en hij was zodanig enthousiast dat je hem kon horen zonder telefoontoestel. "Loof de Heer!" riep hij, "onze priester ging akkoord om u uit te nodigen zonder dat we er moesten over redetwisten. Ik kondigde uw onderwerp aan, en hij zei: Nodig hem uit!"
Wat de man niet wist, en wat wij we beiden later ontdekten was, dat op het moment van zijn akkoord om te mogen komen spreken, de priester aan zijn bureau een boek aan het lezen was met als titel: "De toekomst van de grote planeet aarde in onze dagen." Dit boek was een regelrechte aanval aan het adres van Hal Lindsey, en daarmee een ontkenning van bijbelprofetieën. De voorganger dacht dus dat ik over dit boek zou komen vertellen omdat de titel van mijn voordracht hetzelfde klonk als dat van het boek! God heeft een groot gevoel voor humor!
Toen het ogenblik van de voordracht daar was, duurde het niet lang eer ik door had dat ik een probleem had. De priester stelde mij voor als "ziehier een deskundige over de Bijbelse profetieën, die u zal duidelijk maken dat er niet zoiets bestaat als bijbelprofetieën, hij zal u uitleggen waarom Hal Lindsey een dwaas is."
Het is niet nodig om te zeggen, dat ik erg ontdaan was toen ik hem hoorde spreken, want in werkelijkheid was dit boek een heftige aanval op Hal Lindsey, en een ontkenning van de bijbelse profetieën.
De priester dacht op het ogenblik van mijn voordracht dat ik deze ontkenning zou toelichten en eveneens ondersteunen, want de titel van mijn voordracht was dezelfde als de titel van het bewuste boek. Alsof ik akkoord ging met wat de auteur beweerde, wat dus niet het geval was! Heeft God soms geen groot gevoel voor humor?
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
15. Een stem uit de Hemel: De miraculeuze stem van de Heilige Clelia Barbieri [1847-1870]
De H. Clelia Barbieri is de jongste stichtster in de geschiedenis van de Katholieke Kerk wiens stem men heden op miraculeuze wijze nog hoort. Ze is de Patroonheilige van zij die belachelijk gemaakt worden omwille van hun geloof. Haar feestdag is 13 juli.
Clelia werd op 13 februari 1847 geboren in het dorpje LeBudrie van San Giovanni in Persiceto, in de achterbuurten van Bologna, Italië. Haar korte leven beroerde iedereen die met haar in contact kwam. Ze is de stichtster van de Congregatie van de "Miniemen van de Zorgvolle Moeder," die zich bezighoudt met de hulp in hospitalen en lagere scholen voor zieken, ouderen en eenzamen, en met het gebed voor de armen. Ze is ook de jongste stichtster van een godsdienstgemeenschap in de geschiedenis van de Katholieke Kerk.
Clelia werd geboren in een arm gezin van henneptelers. Haar vader Giuseppe stierf tijdens een cholera-epidemie die in 1855 door Italië raasde. Clelia was amper 8 jaar oud. Zonder hem stonden Clelias moeder, haar twee zussen en haar vijfenzeventigjarige grootvader voor een moeilijke toekomst. Maar Clelia was een grote troost voor haar moeder, en hielp haar door te leren werken met het weefgetouw en hennep te weven. Zelfs op deze leeftijd was Clelia heel godvruchtig en leerde ze van haar moeder en de parochiepriester zoveel mogelijk over het Katholieke geloof. Nadat ze leren lezen en schrijven had, werd Clelias catechismus haar favoriete boek, omdat het haar over God onderwees en haar aanmoedigde in haar deugdzaamheid.
Toen ze vijftien was, stichtte haar parochiepriester, Vader Gaetano Guidi, een groep gekend als "De Christelijke Doctrine Werkers" [of ook "Werkers van de Christelijke Catechismus"]. Het was een groep jonge leraren waar Clelia ook lid van was. Ze onderwees de catechismus aan kinderen en beheerde een kleine plattelandse lagere school waar de leerlingen slechts een paar jaar jonger waren dan zijzelf. Na verloop van tijd kwamen ook de mannen en vrouwen de lessen volgen, samen met hun kinderen.
Vertaling: Mario Lossie
04-10-2010
4 oktober 2010
Verschijning van Maria aan Mirjana van 2 oktober ll. is te bekijken in het tekstvak van 2 oktober. Theologen noemen de boodschap een der "moeilijkst te doorgronden" boodschappen tot op heden.
4 oktober 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 48]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's raad
Janice: Wie is dat "kind van God" dat de persoonlijke zegen en bescherming van de moeder van Jezus op verzoek kan bekomen? Mirjana: Iedereen op aarde.
Janice: Hoe weet u dat? Mirjana: De Gezegende Moeder vertelde me dat Jezus, haar Zoon, iedereen op aarde vrijkocht met Zijn passie en dood op het Kruis. Jezus gaf iedereen op aarde aan Zijn Moeder alvorens Hij stierf op de Kalvarieberg.
Janice: Hoe zit het met de mensen die Jezus niet kennen of hem wel kennen maar niet in Hem geloven of geen respect voor Hem hebben? Mirjana: Omdat Jezus deze mensen schonk aan de Gezegende Moeder, aanvaardt zij iedereen op aarde met liefde en respect. Zij vraagt ons hetzelfde te doen uit liefde tot God. Jezus gaf Maria aan iedereen op aarde als de Moeder van hun eeuwig leven, als ze voor haar kiezen. Zij, zoals Jezus, is te nederig, om haar aan iemand op te dringen. Zij nodigt uit. Wij kiezen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Mysterieuze kracht in de ruimte plaatst NASA voor een raadsel
Een kracht in de ruimte verhindert de voorzetting van de reis van een NASA ruimtetuig. Wetenschappers zijn verbijsterd over een mysterieus fenomeen in de ruimte dat het ruimtetuig verhindert om haar reis door de verre ruimte te kunnen vervolgen.
Het wordt omschreven als een kracht dat aan alle natuurwetten weerstaat en waardoor de optie bestaat dat dit uiteindelijk kan leiden tot een wijziging van alle wetten rond de zwaartekracht.
Deze vreemde kracht, die alle reeds gekende theorieën over de ruimte tart, houdt niet alleen goemoedelijk het ruimtetuig staande, maar doet het eveneens langzaam terugkeren. Dit werd vorig jaar opgemerkt, toen men zag dat het ruimtuig Pioneer 10 op zijn reis werd gestopt.
Onderzoekers van de NASA zeggen dat de kracht een totaal nieuw ongekend fenomeen kan zijn dat niet valt onder de normale theorieën rond de zwaartekracht en elektromagnetische kracht.
Pioneer 10, tekening met op de achtergrond een foto van de planeet Jupiter
Een concrete wetenschappelijke uitleg kan niet worden naar voor geschoven voor het feit dat Pioneer 10 het zonnestelsel verliet om aan haar reis buiten ons zonnestelsel te beginnen, waar er geen zonnestraling, noch planeten zijn die het voorwerp naar een bepaald doel kunnen aantrekken.
Het ruimtevaartuig, dat reisde tegen een snelheid van meer dan één miljoen kilometer per dag, begon te vertragen in een gebied, waarvan er wordt verondersteld dat er zich geen enkel obstakel zou bevinden.
Pioneer 10 was het eerste ruimtetuig dat fotos nam van dichtbij de planeet Jupiter in 1973 en de planeet Pluto, die bereikt werd in 1983. Het tuig, dat zich op dit ogenblik op zon 11 miljard kilometer van de aarde bevindt, haalt nu nog maar amper een snelheid van 25 centimeter per dag, maar dan in de tegengestelde richting, op haar terugweg.
De Pioneer 10 [ook wel Pioneer F genoemd] is een onbemande ruimtesonde van de NASA, die op 3 maart 1972 werd gelanceerd. Het doel van de missie was het verkennen van de buitenste delen van ons zonnestelsel en is onderdeel van het Pioneerprogramma.
Het was de eerste sonde naar de planeet Jupiter, die op 3 december 1973 het dichtst werd benaderd, en ging als eerste door de planetoïdengordel. Ook was de Pioneer 10 de eerste sonde die het zonnestelsel verliet op 13 juni 1983, toen hij eerst Neptunus en daarna Pluto voorbijraasde.
Tot 17 februari 1998 was de Pioneer 10 het verst verwijderde object door mensen gemaakt in de ruimte. Die dag echter werd de toen bereikte afstand van 69,419 AE door Voyager 1 geëvenaard. Sindsdien heeft Voyager ieder jaar zijn voorsprong uitgebouwd met ongeveer 1,016 AE per jaar. De Pioneer 10 reist normaal gezien richting de ster Aldebaran in het sterrenbeeld Stier [Taurus] waar hij over meer dan 2 miljoen jaar zal aankomen.
Het zusje van Pioneer 11 [ook wel Pioneer G genoemd] was haar opvolger, die op 6 april 1973 werd gelanceerd. Het doel van haar missie is het verkennen van de buitenste delen van ons zonnestelsel en is onderdeel van het Pioneerprogramma.
De Pioneer 11 was de eerste sonde naar de planeet Saturnus, die op 1 september 1979 tot op 21.000 km werd benaderd. Daarvoor vloog de sonde ook al langs Jupiter op 4 december 1974 en naderde de planeet tot 34.000 km.
Net als de Pioneer 10 heeft ook de Pioneer 11 een gouden plaat aan boord. Wanneer de sonde ooit nog eens wordt gevonden door een buitenaardse beschaving kan wellicht de herkomst worden herleid aan de hand van de pictogrammen.
Gouden plaat, bevestigd aan beide Pioneers
3. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De veertiende dag
Wij namen echt de tijd om het mooie Mariabeeld in de kerk te bewonderen. Dit beeld werd gemaakt op aanwijzing van de zieners in Medjugorje. Frans maakte nog een extra "dank U pudding" voor de zusters. Zij gaven ons een foto van het prachtige beeld.
Jos en de reisorganisator maakten goede afspraken voor "de blijde intrede" te Medjugorje: vanaf het oude postkantoor zouden de twee fietsers vóór de bus uitrijden tot aan het beeld, een triomftocht.
Eens uitgestapt konden de drie vrouwen hun mannen op een ontroerende en pakkende wijze begroeten.
Staf sprak een gebed van dankbaarheid uit, in ons aller naam. Pol en Staf legden hiervoor bloemen neer aan de voet van het beeld. Jos dankte de aanwezigen voor de 2.000 weesgegroetjes die ze hadden gebeden voor de 2.000 km. lange tocht. Nog wat fotos en dan naar het hotel ... opfrissen ... beneden komen ... bevraagd worden ... babbelen ... vertellen ... feliciteren. Tijdens de maaltijd, aan dezelfde tafel waar vorig jaar het plan groeide, duurde de uitvraging oneindig voort.
De vier volgende dagen namen we deel aan al de geplande gebedsmomenten van de bedevaart: de kers op de taart.
De motorhome kreeg een rustig plekje achter het hotel. Frans werd er nachtwaker.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 221]
Preken
Als de mens zijn godsdienst kende
Luister een ogenblik naar mij en ge zult zien dat dienst van God in alle ellende van dit leven alleen een bron van troost en geluk kan zijn. Daarvoor hoeft ge noch uw goederen, noch uw ouders, noch zelfs uw vrienden in de steek te laten, als zij u tenminste niet tot zonde verleiden. Ge hoeft uw dagen niet te slijten in de woestijn om er uw zonden te betreuren. Maar, al zou dat nodig zijn, dan nog zouden wij ons gelukkig moeten voelen, omdat we een middel gevonden hadden tegen onze kwalen. Het is echter zo dat een vader en een moeder God kunnen dienen, alleen door in goede verstandhouding samen te leven met hun kinderen en hen christelijk op te voeden. Een knecht kan gemakkelijk God dienen en toch zijn meester behulpzaam blijven. Er staat hem niets in de weg.
Neen, broeders, de manier waarop wij God dienen, hoeft niets te veranderen aan hetgeen wij doen. Integendeel, we zullen alles nog beter doen dan vroeger.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 84]
Francisco's liefde en ijver
De arme vrouw had beloofd om terug te komen om Onze Lieve Vrouw te bedanken voor de genaden die ze had bekomen. Zij kwam meerdere malen terug, niet allen met haar zoon, maar ook met haar echtgenoot, die nu was genezen. Ze kwamen van de parochie van de Sao Mamede en we noemden hen de Casaleiros.
Tijdens zijn ziekte bleef Francisco steeds vreugdevol en tevreden. Soms vroeg ik hem: "Lijdt u veel, Francisco?" "Heel wat, maar ik geef daar niet om! Ik lijd om de Heer te troosten en dan ga ik daarna, binnen een korte tijd, naar de Hemel!" "Eenmaal u daar bent, vergeet dan niet om aan Onze Lieve Vrouw te vragen om me daar ook zo spoedig mogelijk heen te leiden." "Dat ga ik niet vragen! U weet heel goed dat Zij u daar nog niet wil."
De dag voor hij stierf, zei hij tot mij: "Kijk, ik ben erg ziek, het zal nu niet lang meer duren alvorens ik naar de Hemel ga." "Luister dan hier naar. Als u daarheen gaat, vergeet dan niet om veel te bidden voor de zondaars, voor de Heilige Vader, voor mij en voor Jacinta." "Ja, dat zal ik doen, maar kijk, u zou dit beter aan Jacinta vragen in de plaats van aan mij, omdat ik vrees dat ik dit allemaal zal vergeten, wanneer ik Onze Heer zie. En dan zal ik meer dan om handen hebben dan iets anders, vooral door Hem willen troosten."
Op een dag, vroeg in de morgen, kwam zijn zus Teresa mij halen. "Kom vlug naar ons huis! Francisco is heel slecht en zegt dat hij u iets wenst te vertellen." Ik kleedde mij zo vlug mogelijk aan en ging er heen. Hij vroeg aan zijn moeder en broers en zussen om de kamer de verlaten omdat hij mij een geheim wou vragen. Zij gingen naar buiten en hij zei tot mij: "Ik ga biechten, zodat ik de Heilige Communie kan ontvangen, en dan zal ik sterven. Ik wens u te vragen of u mij kunt zeggen of u mij een zonde heeft zien begaan en vraag dit aan Jacinta ook." "U was een aantal keren uw moeder ongehoorzaam," antwoordde ik, "toen zij u vroeg om thuis te blijven en u kwam naar mij toesnelde of om u te verbergen." "Dat is waar. Dat herinner ik mij. Ga nu en vraag aan Jacinta of zij zich iets anders herinnert."
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film Jacob [7/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 190]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Een "pelgrimerende Kerk"
De uitvaart van Amélie Schutz-Marsauche werd in de kerk van de Verzoening gevierd en ze werd begraven op het kleine kerkhof rond de oude Romaanse kerk, naast de oudste Broeders. Op haar zwart stenen graf, zonder kruis, liet haar zoon haar naam, haar levensdata en een waarlijk uit Taizé geïnspireerd opschrift graveren: Christus komt een feest aankondigen in het intiemste van de mens.
Tussen de talrijke brieven die de prior ontving kwam die van pater de Lubac die, aan zijn deelneming, enkele regels toevoegde om zijn onrust uit te drukken over het Jongerenconcilie in voorbereiding. Broeder Roger stelde zijn correspondent meteen gerust: "Ik weet niet waarom die onrust. Misschien de gepolitiseerde opmerkingen van een of ander jongere. Wees verzekerd dat we er zijn en waken. Nooit zoals tijdens deze winter, waar jongeren van Noord en Zuid nog toestromen, zijn we zo met het belangrijkste bezig geweest. En ze zijn veeleisend in hun herbronning en hun gebed."
Tijdens de voorbereiding van het Jongerenconcilie werd het statuut van de Gemeenschap van Taizé druk besproken in Rome. Na de initiatieven van Mgr. Le Bourgeois in september 1972 en maart 1973 had Mgr. Hamer, in functie bij het Secretariaat voor Eenheid der christenen, een driedaags officieus bezoek aan Taizé gebracht. Hij kon concreet enkele problemen rond de communie opmerken: de eucharistische gastvrijheid aan alle Broeders die er om vroegen verleend en een intercommunie die nogal breed werd toegepast tijdens de jongerenbijeenkomsten. Dominicaan en thomist [hij werd weldra secretaris van de Congregatie voor het geloof] wou hij niet dat de voorschriften door de "Instructie" van mei 1972 geregeld, aangaande de communie door niet katholieken, overschreden werden. Mgr. Le Bourgeois had daarover een bredere opvatting en vroeg dat die kwestie in Rome behandeld werd.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 112]
Jezus ben Gamaliël
Jezus ben Gamaliël was hogepriester in de Joodse tempel in Jeruzalem van 63 tot 64 na Chr. Hij was door zijn huwelijk verbonden met het huis van Boëthus, in die tijd een belangrijke familie binnen de Joodse aristocratie.
Het hogepriesterschap van Jezus ben Gamaliël begon met een hevig conflict, omdat zijn voorganger Jezus ben Damneüs de door Herodes Agrippa II gelaste ambtswisseling niet accepteerde. Jezus ben Gamaliël bleef echter Agrippa's steun houden en behield ondanks de protesten van zijn voorganger het hogepriesterschap. In de periode dat Jezus ben Gamaliël hogepriester was, werd de door Herodes de Grote ingezette herbouw en restauratie van de tempel voltooid.
Volgens de Talmoed maakte Jezus zich tijdens zijn hogepriesterschap sterk voor onderwijs aan kinderen vanuit de Thora. Ook zou hij de houten of stenen Urim en Tummim, waarmee de hogepriester het lot wierp, hebben vervangen door gouden exemplaren.
De politiek steeds onrustiger situatie in Jeruzalem en Judea leidde ertoe dat Jezus ben Gamaliël reeds na korte tijd werd vervangen. Hij werd opgevolgd door Matthias ben Theophilus II, de laatste hogepriester vóór het uitbreken van de Joodse Opstand [66-70].
Tijdens de Joodse Opstand ageerde Jezus samen met Ananus ben Ananus, die eerder hogepriester was geweest, tegen de benoeming door de Zeloten van Phannias ben Samuël als hogepriester. Hij steunde Ananus die met hulp van een legertje die de tempel wilde heroveren op de Zeloten. In de strijd die volgde, kregen de Zeloten echter steun van troepen uit Idumea, waardoor de hogepriesters het onderspit dolven. Ananus, Jezus en enkele andere oud-hogepriesters werden opgepakt en geëxecuteerd.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Gianna herinnerde zich een lezing die ze bijwoonde over de plichten van de christelijk moeder en haar eigen adviezen aan jonge meisjes die deelnamen aan de Katholieke Actie. Dat advies was dat, als moeder en kind in gevaar zijn, het leven van het kind voorrang moet krijgen. Toen de mogelijkheden haar voorgesteld werden door haar dokters, koos ze onmiddellijk voor de heelkundige ingreep die het leven van de baby zou redden en het hare in gevaar zou brengen. Ze zei: "Met geloof en hoop vertrouw ik op de Heer, zelfs tegen de wrede uitspraak van de wetenschap in. Ik vertrouw op God, maar nu is het mijn plicht om mijn taak als moeder op te nemen. Ik hernieuw het offer van mijn leven aan de Heer. Ik ben bereid om alles te doen, opdat het leven van mijn kind gered zou zijn."
De dokters zeiden later dat ze gehoopt hadden dat de baarmoeder de foetus op een natuulijke manier zou aborteren, opdat het leven van de moeder gespaard zou zijn. Maar dit gebeurde niet. In plaats daarvan verliep de operatie goed, en toen de vijfde maand verlopen was, hoopte Gianna dat haar eigen leven en dat van de baby gered zouden zijn. Na een periode van herstel keerde Gianna terug naar huis naar haar kinderen en haar beroep als dokter.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
10. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 130]
Aan Pater Charles Bouin
Lourdes, 22 augustus 1864
Zeer Eerwaarde Heer,
Ik vraag u mij te verontschuldigen voor de vertraging waarmee ik u schrijf: denk niet dat het uit onverschilligheid is. Zeker niet!, want ik dacht er elk moment aan; ik had er liever niet zo vaak aan gedacht, vooral omdat het toch niet kon. Ook op school heb ik al enige tijd niets kunnen doen: alles wat ik doe, is pelgrims ontvangen van 's morgens tot 's avonds. Daarom gebruik ik het moment dat ik nu heb, om enkele regels te schrijven.
O wat zou ik gelukkig zijn, Zeer Eerwaarde Heer, u hier in Lourdes te zien, vooral als u kon blijven. Ik zal bidden tot de goede God en de heilige Maagd om u te laten weten of u hun kluizenaar moet worden. Ik zou wel hetzelfde als u willen doen, want het put me uit zo veel mensen te moeten zien. Bid voor mij, vraag ik u, dat God mij spoedig opneemt te midden van zijn bruiden, want dat is mijn grote, zij het onwaardige verlangen. Ik weet niet hoe ik u voldoende bedanken kan voor al het goede dat u mij geeft, vooral dat u mij en mijn familie elke dag gedenkt bij het Offer van de Heilige Mis; ik ben u er zeer erkentelijk voor, Zeer Eerwaarde Heer. Van mijn kant vergeet ik u in mijn zwakke gebeden evenmin.
Ik heb mevrouw Forel niets gezegd over uw brieven, zijzelf heeft mij gevraagd of ik van u een brief ontvangen had. Ik heb het haar bevestigd, omdat ik dacht dat u misschien in uw brief aan haar erover gesproken had, want ze zei me dat ze het wist en dat zij zelf ook een brief ontvangen had. Maar overigens heb ik haar betreffende die brieven niets gezegd, niet één enkel woord.
U vraagt mij naar de namen van mijn familie: hier komen ze. Ik begin met mijn vader, dan de anderen: Francois, Louise, Marie, Jean-Marie, Augustin, Pierre, Jean. De achtste vermeld ik niet, veronderstellende dat u haar niet vergeten bent.
Ik was aangenaam verrast, Zeer Eerwaarde Heer, toen ik uw vereerde brief opende en uw geliefde portret aanschouwde. Ik weet me van vreugde geen raad. Ik heb het heel wat keren bekeken sinds ik het ontvangen heb, maar helaas moet ik me tevredenstellen met het te bekijken. Ik weet eigenlijk niet hoe ik u mijn erkentelijkheid kan betuigen en bedanken voor de toezending ervan. Ik zal doorgaan met bidden tot de persoon voor wie u mij vraagt te bidden; wees zo vriendelijk haar te vragen of ze de liefde kan opbrengen een deel van haar lijden aan de Heer op te dragen voor mij. Iemand heeft mij verzocht u te vragen of u zo barmhartig wilt zijn een collecte te houden voor een gezin dat volgens het verhaal van deze persoon in ongelukkige omstandigheden verkeert. Zij heeft mij verboden haar naam te noemen, maar ik weet dat u haar kent, omdat u verscheidene keren over haar gesproken hebt en u haar reeds geruime tijd kent naar haar eigen zeggen. Ook vroeg ze mij u te zeggen, als u het wilde doen en als u iets mocht ontvangen, de coupon naar mevrouw Forel te sturen. Misschien dat u het begrijpt, maar laat het niet blijken, vraag ik u, want dat heeft ze me op het hart gedrukt.
Heel mijn familie draagt me op u allerlei dingen te zeggen en sluit zich aan bij mijn verzoek aan u hen niet te vergeten in uw dringende gebeden. Ik beëindig mijn krabbels met u een goede gezondheid toe te wensen. Ik vraag u, Zeer Eerwaarde Heer, de gevoelens van respect te aanvaarden van uw toegewijde dienares,
Bernadette Soubirous
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 28: Ex Telonio Liliacei Martini [Uit het tolhuis van Martini van de Lelies]
Martinus IV [1281-1285]
Echte naam: Simon de Brion Montpensier, 1210, - Perugia, 28 maart 1285]
Het was een vrij algemeen verzet uit ongenoegen tegen de heerschappij van koning Karel van Anjou [zie onder Geschiedenis van Sicilië]. Deze had er met harde hand zijn gezag opgelegd en daarbij zowel de moslims [die er nog steeds een belangrijke plaats innamen] als de aanhangers van de door hem verdreven Hohenstaufen [Manfred en Konradijn], tegen zich in het harnas gejaagd. Hij had ze van hun land en privileges beroofd, hen verjaagd en vervangen door edelen en boeren uit de Franse Provence. Bovendien hief hij zware belastingen met het oog op zijn geplande oorlog tegen het Byzantijnse Rijk. Peter III van Aragón, die door zijn huwelijk met een dochter van Manfred aanspraak kon maken op de Siciliaanse troon, was volop in onderhandeling met de vijanden van Karel van Anjou, toen onverwachts de opstand uitbrak.
Aanleiding was de belediging door een Franse officier van een Siciliaanse vrouw. Deze was op weg naar de avonddienst [de vespers] in de kerk Santo Spirito te Palermo en werd door de officier gefouilleerd op verboden wapenbezit. Dit ontaardde tot een publiek schandaal. In de kerk werd de officier neergestoken, wat het sein gaf tot een algemene moordaanval op al wat Frans [Provençaals] was. Iedereen die het woord "cicero" niet correct kon uitspreken ging eraan. Er waren zeer veel slachtoffers. De troepen van Peter, die zich in 1283 tot koning van Sicilië liet kronen, slaagden er in de rust te herstellen.
Deze brachten koning Peter III van Aragón op de troon van Sicilië, waarop Paus Martinus IV Peter III excommuniceerde.
Sint Malachias doelt duidelijk op de positie van de paus als schatbewaarder van de kerk van Sint Martinus in Tours. Ook zijn Pausnaam is Martinus. De lelie is een bekend embleem van het Franse Koningshuis.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3340 van 3/7/2010
Lieve kinderen, leef naar het Paradijs toe dat enkel God heeft geschapen. Verlang naar dingen van de hemel omdat alles in dit leven voorbij gaat, maar de schatten van God in u zijn er voor eeuwig. Wees rechtschapen, omdat de Heer voor Zijn verkozenen heeft voorbehouden wat menselijke ogen nog nooit hebben waargenomen. Na alle rampspoed zal de Aarde een grote verandering hebben ondergaan. Al onze beschouwingen zullen anders zijn. De verkozenen van de Heer zullen zich verheugen over wat wij overwegen. U zult een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zien. God zal zijn beloften voor Zijn volk nakomen. Heb moed. Bid. Enkel in het gebed kunt u Gods doelstellingen voor uw leven begrijpen. Ik ben uw Moeder en Ik hou van u. Moedig elkaar aan omdat uw namen reeds geschreven staan in de Hemel. Voorwaarts op het pad dat ik u heb uitgetekend. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Eerste missie-ervaring in Nantes
De pas gewijde priester droomde van verre missielanden zoals India en Japan. Maar de overste vertrouwde de onstuimigheid van de neofiet niet. Op doortocht in Poitiers ging hij de kapel van het gasthuis binnen en vertoefde er vier uur geknield voor het Heilig Sacrament, tot verwondering van de bejaarden en de zieken. Montfort was zo armzalig gekleed en zijn toog was zodanig versleten dat de schooiers spontaan hun centen bijeenlegden om hem wat beters te gunnen. Zij schreven een brief aan de bisschop opdat die straatarme priester tot aalmoezenier zou benoemd worden in het gasthuis. Gasthuis? Een mooi woord om een berg menselijke ellende te verbergen. Een parastatale instelling waar ongeneeslijken, mismaakten, wezen dieven, landlopers en stakkers van alle slag werden opgeborgen. Was de zieke besmettelijk, dan werd de ziekte op straat gezet. Montfort trof zo een zieke op straat aan. Hij verborg hem in een verborgen hoekje, gaf hem zijn eigen deken, bracht voedsel en reinigde zijn etterende wonden niettegenstaande walgelijke geur.
De verpleegsters namen een andere houding aan en het bestuur hield zich meer bezig met de administratie dan met de patiënten. Montfort probeerde er iets aan te doen. Hij stelde een reglement op, maar wat hij ook probeerde, men maakte hem het leven zodanig lastig dat hij werd ontslagen. Hij trok zich terug bij de Jezuïeten waar hij in een achtdaagse retraite Gods wil probeerde te leren kennen. Na een week was de huismeester gestorven en weldra volgde ook de overste. Een besmetting hield lelijk huis in het hospitaal. Tientallen van zijn tegenstrevers heeft Montfort op de dood voorbereid en met God verzoend. De bevolking zag er duidelijk Gods straf in ... en niettegenstaande zijn eigengereidheid werd Montfort opnieuw tot aalmoezenier aangesteld.
14. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Als ik denk aan het boek Daniël, moet ik altijd terug denken aan een opvallend voorval uit 1983, tijdens het derde jaar van de "Lamb & Lion Ministries," een instelling, opgericht in 1980, die de mensen naar Jezus leidt als Hun Heer en Redder, onafhankelijk van enige andere instelling.
Op een keer kreeg ik een telefoon van een bewoner uit de streek tussen Ft. Worth en Dallas, Texas, de mid-cities genaamd. Hij zei dat hij regelmatig luisterde naar het radioprogramma dat ik in die tijd maakte. Hij wou weten of ik naar de zondagavondviering in zijn kerk wou komen om over bijbelprofetieën te spreken. Ik antwoordde hem dat ik het met plezier wou doen als de priester het mij zou vragen.
Toen antwoordde hij me: "Dat is nu net het probleem." "Onze priester houdt niet zo van bijbelstudies op zondagavonden, hij geeft de voorkeur aan uitbundige vieringen met zangers en dansers. Het zal niet eenvoudig zijn hem ertoe aan te zetten om jou als gastspreker uit te nodigen en zo vraag ik u mij eens een uit het oog springend onderwerp te willen geven."
Ineens kwam een onderwerp in me op waar je niet neen zou kunnen tegen zeggen. Wat dacht u van: "De toekomst van de planeet aarde tijdens onze dagen?"
"Ha! Dat zal aanslaan," antwoordde hij me. "Nu nog veel bidden zodat ik onze voorganger kan overtuigen."
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
15. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 17 oktober [zie rubriek gebeden].
Henk
16. En we sluiten af met een mooi liedje
02-10-2010
2 oktober 2010
2 oktober 2010
1. Medjugorje: maandelijkse boodschap van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen
"Lieve kinderen, vandaag roep Ik u op, Mijn kinderen, tot een nederige, nederige toewijdig. Uw harten dienen rechtschapen te zijn. Laat uw kruisen uw middelen zijn in de strijd tegen de zonden van de huidige tijd. Laat uw wapen geduld en grenzeloze liefde zijn, een liefde die weet te wachten en die u kundig maakt om Gods tekenen te herkennen, zodat uw leven, door nederige liefde, aan al diegenen die zoeken in de duisternis van de leugens, de waarheid zou tonen. Mijn kinderen, Mijn apostelen, help Mij om de wegen naar Mijn Zoon te openen. Opnieuw vraag ik u om te bidden voor uw herders. Met hen aan Mijn zijde, zal Ik overwinnen. Dank u."
2. Verrezen Christus houdt al drie weken op met "wenen"
Sedert een drietal weken is de rechterknie van het bronzen beeld van de Verrezen Christus, dat zich achter de Heilige Jacobuskerk bevindt, opgehouden met "wenen." Dit feit is opmerkelijk, daar er mensen zijn die de vochtafscheiding relateren aan de waterstanden in de nabijheid. Nochtans heeft het de jongste weken in de omgeving veel geregend.
De afscheiding van water uit de rechterknie begon in 2002 en sindsdien is er geen "officiële verklaring" voor gegeven door de parochie. Vele mensen zijn er echter van overtuigd dat het hier over een bovennatuurlijk feit zou gaan. Het is niet de eerste keer dat het beeld ophoudt met "wenen," maar nog nooit voor zon lange periode.
Er zijn inderdaad vele vragen over hoe het mogelijk is dat er water vloeit, precies op de plaats van de rechterknie van onze Jezus en dit in alle weersomstandigheden, zelfs na maanden van droogte. Als er als teveel water in de ondergrond zou zitten tijdens bepaalde perioden, waarom komt het dan precies op deze heilige plek vrij?
Er zijn reeds verscheidene theorieën naar voor geschoven, maar geen enkele geeft een afdoende verklaring, vandaar de beweringen dat het gebeuren "bovennatuurlijk" zou zijn. Er zijn feiten gekend van mensen die getuigden dat het water bij hen reeds heeft geresulteerd in genezingen. Het vrijkomen van het water doet ons een beetje denken aan de andere verschijningsplaatsen zoals te Lourdes en Banneux, waar er zich ook bronwater bevindt. En alhoewel de natuurkundige uitleg hierover niet ongeloofwaardig is, zijn de verhalen over het de oorsprong ervan wel heel opmerkelijk: waarom precies tijdens de verschijningen, bijvoorbeeld? En de natuurlijke uitleg heeft nooit kunnen uitsluiten dat er inderdaad bewezen miraculeuze genezingen hebben plaatsgevonden. Er zijn dus wel degelijk goddelijke interventies geweest.
Gisteren kreeg ik van iemand een heel mooi reactie in de mailbox over de Verrezen Christus: "Ik neem altijd het andere been goed vast in mijn armen en zeg tegen Jezus hoeveel ik van hem houd, en dat is het belangrijkste."
Chris De Bodt
01-10-2010
1 oktober 2010
1 oktober 2010
1. Medjugorje: Beeld van de Verrezen Christus "weent" niet meer
Uit het bronzen beeld achter de Heilige Jacobuskerk komt er geen vochtafscheiding meer uit de knie. Zaterdag meer nieuws hierover, er is immers eveneens berichtgeving over de verschijning van Onze Lieve Vrouw aan Mirjana Dragicevic, morgen zaterdag.
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 47]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's raad
Janice: Vele mensen geloven niet dat er een God bestaat. Zij geloven niet in het hiernamaals. Zij geloven niet in gebed en vasten als een manier om oorlogen te stoppen. Heeft u raad of boodschappen voor deze ongelovigen? Mirjana: Ik zal een boodschap zenden naar degenen die zeggen dat ze geloven. Vertel aan hen dat ze anderen niet mogen forceren om te geloven of zeggen hoe ze moeten leven. Zij moeten een voorbeeld vormen voor deze mensen. Hun leven zou een voorbeeld moeten zijn van Gods aanwezigheid en Gods liefde. Hun leven zou een voorbeeld moeten zijn voor elke ongelovige.
Janice: Wat zouden gelovigen moeten doen, Mirjana? Mirjana: Eerst en vooral zegt de Gezegende Moeder dat ze hen speciaal verzoekt om hevig, intensief en frequent te bidden voor degene die niet geloven. Ze smeekt haar trouwe kinderen die God kennen, die haar aanwezigheid hier in Medjugorje weten, te bidden. En ze zal met ons bidden voor alle ongelovigen op de planeet, speciaal voor onze geliefden.
Janice: Hoe ervaren we de gebeden van de Gezegende Moeder? Mirjana: Onze Gezegende Moeder is erg nederig. Ze zal nooit in ons leven tussenkomen. Ze is Gods gelovigste en trouwste schepsel. Ze zal nooit om het even welk schepsel van God dat haar aanroept, in de steek laten. Ze zal iedereen die op haar een beroep doet zegenen, beschermen en verdedigen. Zij zelf zal bidden met en voor elk kind van God dat haar uitnodigt.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De dertiende dag
De Heilige Mis werd opgedragen door de jonge pastoor van Trilj. Hij was sterk geïnteresseerd in onze bedevaart. Samen met de zuster nodigde hij ons uit voor de koffie en zelf gebakken koekjes. Er werd nog wel een half uur verteld en gesnoept van de koekjes en koffie. Dan werden er enkele fotos genomen en ... op weg.
Deze dag zouden wij de grens tussen Kroatië en Bosnië en Herzegovina overschrijden. We reden rustig aan tot Tihalina met verblijfsmogelijkheid, sanitaire voorziening, elektriciteitsaansluiting: alles gratis.
Het relaas van onze tocht wekte grote verbazing bij de zusters. Daardoor brachten zij ons vers geplukte vijgen, pruimen en druiven. Dat was een heerlijke aanvulling bij de mooi ogende pudding die Frans op tafel had getoverd.
De dagafsluiting, buiten aan tafel, infiltreerde ons weer in mooie en sterke gedachten. Frans had daarvoor gezorgd. Het gezellige nababbelen duurde nog wel een uur.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 242]
Preken
Als de mens zijn godsdienst kende
Neem een heilige Benedictus, die de rotsblokken in hun val wist te stuiten: ze bleven in de lucht hangen. Neem Jezus zelf, die het brood vermenigvuldigde, die water sloeg uit de rots, die stenen en boomstammen verplaatste als een strospiertje. Of neem Sint Franciscus: zelfs de vissen kwamen naar hem luisteren als hij het woord Gods verkondigde! Sint Jan beval de vogels om te zwijgen, en ze gehoorzaamden hem. Neem ook de missionarissen, die zonder enige menselijke hulp de wereldzeeën overstaken. En stel daar nu al die goddelozen tegenover, al de groten van de wereld met hun briljante geest en hun vernuftige wetenschap: waartoe zijn zij uiteindelijk in staat? Tot niets! En waarom? Omdat ze niet gehecht zijn aan de dienst van God. O, wat is de mens machtig, en gelukkig tegelijk, als hij zijn godsdienst kent en ten uitvoer brengt!
Maar diegenen die leeft volgens de grillen van zijn hartstochten en de dienst van God de rug toekeert, voelt zich helaas altijd ongelukkig, broeders, en hij is tot weinig of niets in staat. Zet een leger van 100.000 man bij een dode en laat hen al hun macht aanwenden om hem tot het leven terug te roepen. Neen, neen, broeders, grote kennis en grote rijkdom zijn geenszins noodzakelijk voor de dienst van God. Integendeel, dikwijls vormen zij juist een bijna onoverwinnelijke hindernis. Het doet er niet toe, broeders, of we rijk of arm zijn, dom of geleerd. Het doet er niet toe in wat voor positie we verkeren. Allemaal kunnen we God dienen en onze ziel redden ...
Vertaling: Chris De Bodt
5. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 83]
Francisco's liefde en ijver
Op een dag stond ik bij zijn bed om hem gezelschap te houden en Jacinta, die voor een tijdje was opgestaan, was er ook. Plotseling kwam zijn zus Teresa ons waarschuwen dat er een groot aantal mensen de weg opkwam, blijkbaar op zoek naar ons. Van zodra ze de kamer uit was, zei ik tegen Francisco: "Goed! Blijf jullie twee op hen wachten hier. Ik ga mij verbergen." Jacinta kwam na mij buiten en beiden slaagden wij erin om onszelf te verstoppen in een ton die op haar zijde lag, net buiten de achterdeur die naar de tuin leidt. Niet lang daarna hoorden we het geroezemoes van mensen die het huis en de tuin doorzochten en zelfs naast de toon stonden, maar we werden gered omdat de opening van de ton aan de tegengestelde kant was. Toen we het gevoel hadden dat ze allen waren vertrokken, kwamen we uit de schuttingplaats en gingen opnieuw bij Francisco, die ons alles vertelde wat er was gebeurd: "Er waren zo vele mensen en zo wensten dat ik hen vertelde waar jullie waren, maar ik wist het zelf niet. Zij wensten ons te zien en heel wat vragen te stellen. Daarnaast was er een vrouw uit Alqueidao, die een genezing wou van een zieke persoon en een bekering van een zondaar. Ik zal voor die vrouw bidden en bid u voor de anderen: er zijn er zoveel." Kort na Franciscos dood kwam dezelfde vrouw ons bezoeken om ons te vragen om haar zijn graf te tonen. Zij wenste hem te bedanken voor de twee genaden waarvoor ze hem had gevraagd om te bidden.
Op een dag waren we juist buiten Aljustrel, op onze weg naar Cova da Iria, toen een groep mensen ons verraste, langs een bocht in de straat. Om ons beter te kunnen zien en horen, plaatsten ze Jacinta en mij boven een muur. Francisco weigerde zich daarop te laten plaatsen, omdat hij schrik had om eraf te vallen. Dan, beetje bij beetje, sloop hij voorzichtig weg en leunde tegen een vervallen muur aan de overkant. Een arme vrouw en haar zoon, die er niet in slaagden om ons persoonlijk te spreken, zoals ze verlangden, kwamen en knielden voor Francisco neer. Ze smeekten hem om bij Onze Lieve Vrouw de genade te bekomen dat de vader van de familie zou genezen en dat hij niet naar de oorlog zou moeten gaan. Francisco knielde ook neer, nam zijn muts af en vroeg of zij samen met hem de Rozenkrans wilden bidden. Ze gingen akkoord en begonnen te bidden. Heel spoedig stopten de mensen met het stellen van hun nieuwsgierige vragen en gingen ook geknield bidden. Daarna gingen ze met ons naar de Cova da Iria, terwijl onderweg de Rozenkrans werd gebeden. Eenmaal daar, baden we opnieuw een Rozenkrans en daarop gingen ze heel gelukkig weg.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film Jacob [6/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 189]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Een "pelgrimerende Kerk"
Een indrukwekkend spektakel bracht die uitsluitend mannelijke menigte van tweehonderd vijftigduizend pelgrims. Daarna trok de prior naar het middelpunt van het Poolse geloof en nagedachtenis: Czestochowa en Auschwitz. Hij ontmoette groepen jongeren in Krakau en Warschau. Aan dit eerste verblijf hield hij een grote liefde voor Polen over en kwam er later meermaals terug.
1973 eindigde met een triestige noot: de dierbare moeder van de stichter van Taizé stierf op vierennegentig jaar. Sinds vijftien jaar bij haar dochter Geneviève, betrok Amélie Schutz-Marsauche een bijzondere plaats in Taizé. Alle hoogstaande bezoekers van de Gemeenschap waren door Broeder Roger uitgenodigd om haar een bezoek te brengen.
De Manoir waar ze woonde was als een betoverde wereld herinnerde zich een huisvriend van toen, een stukje Zwitserland in Bourgondië. De grote schouw, de mooie XVIIe eeuwse meubels, de klavecimbel et de boeken schepten een atmosfeer buiten de tijd. Er werd gefluisterd, vredevol, wat anekdotes en herinneringen niet uitsloot. Onveranderd om 17 uur kwamen enkele Broeders vergezeld van andere weinige huisvrienden naar deze intimiteit om de thee te gebruiken. Liefdevol werd ze Grand-Maman genoemd. Broeder Roger kwam iedere avond, min of meer lang, hetgeen sommige Broeders verbaasde. Een Zuster van Grandchamp haalde de moeder van Broeder Roger zo aan: "[Ze was] altijd gastvrij. Haar goedheid tegenover iedereen was grenzeloos. Ze is vredevol heengegaan." Op 4 december schreef hij met schroom in zijn dagboek: "Al sinds enkele dagen baatte niets meer voor moeder, ze at niet meer. Deze morgen, om iedereen gerust te stellen, zei ze aan Ghislain: Het leven is mooi en voegde er aan toe: Laten we ons verheugen. Deze namiddag prevelde ze nogmaals: Het leven is mooi. Daarna, meermaals: Jezus, het is mooi. Dit waren haar laatste woorden. Om 20 uur, terwijl we in de kerk verbleven voor het gezamenlijk gebed, trad ze toe tot de eeuwigheid van Christus. Ze is zacht ingeslapen, haar adem is gewoon vertraagd."
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 111]
Gamaliël II
Hij hield van het bespreken van gedeelten uit de Bijbel en hun betekenis, samen met andere geleerden. Hij geloofde sterk in de woorden: "Als u mild bent, zal God eveneens mild zijn." Gamaliël stierf nog voor de nieuwe onrust in Palestina begon onder Keizer Marcus Ulpius Nerva Traianus. Voor zijn begrafenis had Gamaliël de onderrichtingen gegeven om zijn lichaam in de eenvoudigst mogelijke doek te wikkelen. Hierdoor wou hij het voorbeeld geven om de extravagantie, verbonden aan de regelingen rond de dood, te vereenvoudigen. Zijn doel werd bereikt, want zijn voorbeeld werd de regel. Gamaliëls zoon, Simon, erfde lang na zijn dood en na de vervolgingen onder Hadrianus, zijn titel.
De filosofie van Gamaliël was: "wie op aarde genade heeft voor de andere mensen, zal op de genade van de Hemel kunnen rekenen en wie geen genade heeft voor de andere mensen, zal ook niet op de genade van de Hemel kunnen rekenen."
Gamaliël was ook een controversieel leider. Hij sloeg zijn eigen zwager, Eliezer ben Hyrcanus, in de ban in een geschil over de kalender. Ook vernederde Gamaliël rabbijn Joshua Ben Hananiah, wat leidde tot een opstand van de rabbijnen tegen het gezag van Gamaliël, het hoofd van het Sanhedrin.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Omdat Gianna dokter was, begreep ze welk risico ze nam. De operatie van de baarmoeder kon irritatie teweeg brengen, zodat de zwangerschap in gevaar werd gebracht en spontaan tot een einde zou komen. Het bloedverlies kon moeilijk te controleren zijn in de baarmoeder met foetus, terwijl een dergelijke ingreep het gevaar met zich meebracht dat gedurende de rest van de zwangerschap de wonde opnieuw open kon gaan. Dit kon gevaarlijk zijn omwille van de hevige bloeding die hiervan het resultaat kon zijn. Door deze derde optie te aanvaarden, redde Gianna het leven van haar ongeboren kind, met het mogelijke en uiteindelijke verlies van haar eigen leven.
Tijdens de zwangerschap had Gianna, net als bij de vorige drie, last van misselijkheid en er waren complicaties en de voortdurende dreiging van een spontane miskraam. Gianna leed enorm gedurende haar zwangerschappen, maar ze klaagde niet. Deze laatste zwangerschap bracht echter moeilijkheden mee waar ze vroeger niets mee te maken had, omdat een levensbedreigende situatie zich kon voordoen indien de grotere wordende baarmoeder tegen de eierstok zou gaan duwen, wat de heelkundige incisie kon openen.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
10. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 129]
Brief van Bernadette uit het hospitium te Lourdes aan haar ouders te Lourdes
Lourdes, 31 december 1860
Liefste ouders,
Sta toe dat uw kleine Bernadette u, op deze dag, een goed jaar toewenst. Zeker, lieve ouders, hoewel onwetend, begrijp ik hoeveel ik u schuldig ben. Uw goedheid voor mij is zo overweldigend, uw weldaden zijn zo talrijk, dat ik deze eerste dag van het jaar niet voorbij wil laten gaan zonder u mijn toewijding en mijn erkenning te tonen. Toch kan ik dat alleen maar onvolmaakt doen. God zal erin voorzien. Hij alleen weet hoe groot het goede is dat u doet. Hij alleen kan u dus naar waarde terugbeta-len. Daarom, mijn liefste ouders, bid ik dat hij uw dagen beschermt en dat hij u geluk schenkt in de andere [wereld]. Ik ben blij dat ik mij tegenover u vol geluk mag noemen,
Uw respect verschuldigde en toegenegen kind, Bernadette Soubirous
P.S. Verbaas u niet als deze brief slecht gesteld is, ik heb hem geschreven zonder de Soeur en ik had niet genoeg tijd. Ik wilde hem schrijven zonder dat zij het zou merken, omdat ik er anders geen enkele [zelfstandig] geschreven zou hebben dit jaar.
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 28: Ex Telonio Liliacei Martini [Uit het tolhuis van Martini van de Lelies]
Martinus IV [1281-1285]
Echte naam: Simon de Brion Montpensier, 1210, - Perugia, 28 maart 1285]
Martinus IV was Paus van 22 februari 1281 tot aan zijn overlijden in 1285. Simon werd op het kasteel Montpensier in de oude Franse provincie Touraine geboren en werd kanunnik en schatbewaarder in de kerk van Sint Martinus in Tours. In 1260 werd hij kanselier van koning Lodewijk IX van Frankrijk en legaat van de paus in Frankrijk, waar hij de onderhandelingen voerde die leidden tot de overneming van Sicilië door Karel van Anjou. Zijn pausverkiezing gebeurde onder druk van Karel van Anjou. Zes maanden na de dood van paus Nicolaas III werd hij in 1281 eenstemmig tot paus gekozen. Wegens anti-Franse gevoelens in Rome, kon hij na zijn verkiezing niet naar het Vaticaan gaan.
Hij steunde de pogingen van Karel van Anjou om het Latijnse Keizerrijk van Constantinopel te herstellen en excommuniceerde de Byzantijnse keizer Michaël VIII Palaeologus. De politiek van Martinus om Karel van Anjou te steunen heeft er toe bijgedragen om de hereniging met Byzantium, die paus Gregorius X in 1274 tot stand had gebracht, te vernietigen. De paus werd getroffen door de Siciliaanse Vespers [1282], die door keizer Andronicus II van Byzantium ondersteund werden. De Siciliaanse Vespers [Italiaans: I Vespri Siciliani] is de populaire naam voor de volksopstand die op 31 maart 1282 te Palermo op Sicilië uitbrak en zich vandaar over het gehele eiland verbreidde.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3339 van 2/7/2010
Lieve kinderen, zij die in Washington verblijven zullen drinken uit de bittere beker van het lijden. Bid en God zal u redden. Uw overwinning is in de Heer. Kniel neer in gebed. De mensheid volgt het spoor naar een grote afgrond. Ik ben uw Moeder en Ik lijd voor wat er tot u komt. Open uw harten en keer tot Hem, die uw ware Redder is. De dood zal door Europa gaan en een groot spoor van vernieling achterlaten. Gelijkaardig lijden zal de inwoners van Vivara en Santa Cruz treffen. Heb moed. Zoek sterkte in het gebed en de Eucharistie. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Opleiding in het seminarie in Parijs en priesterwijding
Louis-Marie heeft nooit op kosten van zijn familie geleefd. Opvallend voor iemand die in afzondering leefde, is dat Montfort de nodige relaties wist aan te knopen om drie van zijn zussen, door toedoen van Mevr. de Montespan, een opleiding in het klooster te verzekeren. Montfort waagde het om catechese te geven aan bedelaars en aan de knechten en de loopjongens van het seminarie . Het was al een krachttoer om dit volkje te verzamelen. Door zijn originele aanpas en zijn overtuigend geloofsonderwijs wist hij hun hart te raken. Dit ongehoord succes kwam bij de seminaristen ongeloofwaardig over. Ze beslisten in het geniep de les bij te wonen om achteraf met hem te kunnen spotten. Wanneer zij echter Montfort bezig zagen werden ze ernstig. Hij sprak met zoveel zalving dat de religieuze stilte tot bidden dwong. Menig seminarist pinkte een traan weg. "Een goede catecheet is zeldzamer dan een gevierde kanselredenaar," placht hij later te zeggen.
De jaarlijkse traditie wou dat twee seminaristen op bedevaart trokken naar Onze-Lieve-Vrouw van Chartres. In 1699 was Montfort één van die twee, op tweedaagse te voet door de graanvelden van de Bauce met de paternoster in de hand. Wel en wee, hoop en verlangen van het seminarie werden aan de voeten van de Madonna neergelegd. Voor Montfort was dit echter een unieke gelegenheid om zijn verknochtheid aan de Moedermaagd te beleven. Van de vroege ochtend tot s middags zat de heilige roerloos geknield. Na een korte onderbreking voor het middagmaal zag men de vurige seminarist tot bij het sluiten van de kerk als in God verzonken geknield bidden.
Zonder vakantie of één onderbreking vertoefde Montfort vijf jaar in Saint-Sulpice. Als bibliothecaris had hij niet alleen boeken uitgedeeld en geschikt, maar praktisch alles gelezen wat er over Maria was gepubliceerd. Die kennis, gepaard aan een intense beleving, zou hij later neerpennen in zijn "Verhandeling over de ware godsvrucht tot Maria."
In de zomer van 1700 werd hij priester gewijd. Hij was toen 27 jaar.
30-09-2010
30 september 2010
30 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 46]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's dagelijkse leven
Janice: Heeft uw godsdienst er iets mee te maken dat u moeilijk een job vindt? Mirjana: Momenteel niet. Godsdienst heeft niets met deze jobs te maken. Verschillende mensen van Joegoeslavië verliezen momenteel hun werk.
Janice: De spanningen hier in Bosnië-Herzegovina zijn zeker een test voor de formule van de vrede van de Gezegende Moeder. Heeft u enig advies of boodschappen te versturen? Mirjana: Ja. Vraag aan iedereen op aarde te bidden en meer te vasten. Het gebed en het vasten zullen vrede brengen.
Janice: Beveelt u in het bijzonder een gebed aan? Mirjana: Ja. De rozenkrans zal iedereen, die met het hart bidt, beschermen. Voor degene die het kunnen zijn de mis en de eucharistieviering een pantser.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De twaalfde dag
Aan de rand van de stad, op een parking van een Lidl hebben we ontbijt gehouden. Er werd weer proviand aangeschaft, de fietsers uitgewuifd, en ook weer op weg.
Kroatië toonde nog veel zwaar beschoten huizen. De ellende van een waanzinnige oorlog was nog duidelijk zichtbaar. Koningin van de Vrede, bij U komen wij ... om voor hen te bidden.
Nog 80 km. tot Trilj. Staf en Jos kenden deze "klassieke stopplaats" van busreizen Verhoeven. We mochten voor de pastorij parkeren, kregen er stroomaansluiting en sanitairgebruik.
Een zuster-moederoverste van de pastorijomgeving groeide in sympathie en hulpvaardigheid. Zij had lange jaren in België gewoond en gewerkt in Bergen [Mons]. Ze had er de Belgische nationaliteit gekregen ... en dus genoot ze van een belgisch pensioen. In vergelijking met de pensioenen in haar land was zij superrijk.
Ze piloteerden ons nu naar de vroegmis en ze stak ons nog wat toe voor wij vertrokken. We beloofden haar om een mooie kaars mee te brengen uit Medjugorje.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
3. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 241]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
Slot
Zij brachten op die manier wel alles tot zwijgen [zo velen hadden ook schuld aan het gebeurde], maar eigenlijk lukte het toch enkel maar, de grote, verstokte, verloren hoop van het volk te kalmeren. De goeden bekeerden zich nu stilzwijgend en deden dat luidop op het Pinksterfeest, of bekeerden zich later, in hun geboortestreek, dankzij de prediking van de apostelen. De opperpriesters werden van dag tot dag kleinmoediger. Het was immers zo, dat reeds ten tijde van het diaconaat van Stephanus heel Ophel en het oostelijk gedeelte van de Sionswijk niet langer volstonden om de menigte van de gemeente van Christus te herbergen, en de Christenen hun hutten en tenten bouwden van aan de stad door het Cedrondal tot tegen Bethanië.
Ik zag in deze dagen Annas als een bezetene. Men sloot hem op en hij kwam niet meer te voorschijn. Caïphas, van zijn kant, werd bijna gek van heimelijke woede. De donderdag na Pasen, zei zij: "Vandaag zag ik hoe Pilatus zijn vrouw liet zoeken en alle moeite van de zoekers vergeefs was."
Ik zag haar ondergedoken in het huis van Lazarus in Jeruzalem. Niemand vermoedt dat zij daar zit, want er zijn geen vrouwen in het huis en alleen Stephanus, de jongeling, die als discipel nog niet zo goed bekend is, gaat er soms in en uit. Hij brengt Claudia Procle voedsel en nieuws, en bereidt haar voor op het geloof. Stepdans is met Paulus verwant, hij is de zoon van de broer van Paulus vader.
Simon van Cyrene kwam na de Sabbat bij de apostelen en verlangde om opgenomen en gedoopt te worden.
Hiermee eindigt het verhaal van de passievisioenen, die duurden van 18 februari tot de zondag na Pasen [6 april], in 1823.
Einde
Vanaf 1 januari 2011: Het derde en laatste boekdeel van A.C. Emmerich over het openbare leven van Onze Heer Jezus Christus.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 241]
Preken
Als de mens zijn godsdienst kende
Geld noch goederen, eer noch ijdelheid kunnen de mens op deze wereld gelukkig maken, maar alleen zijn gehechtheid aan de dienst van God, wanneer hij althans het geluk heeft Hem te kennen en dit in de praktijk te brengen. De vrouw die door haar man wordt geminacht, is immers niet ongelukkig in haar staat, omdat zij minachting ondervindt, maar omdat zij haar godsdienst niet kent of omdat zij niet in praktijk brengt wat deze haar voorschrijft. Leer haar de godsdienst en zodra ze diens voorschriften opvolgt, zult ge zien dat ze haar klachten staakt en zich niet langer ongelukkig waant. O, wat zou de mens, zelfs hier op aarde, gelukkig zijn, als hij zijn godsdienst kende ...
Hoe machtig is de mens wanneer hij God bemint en Hem men een trouw hart dient. Mensen die door de wereld worden veracht en die nauwelijks waard schijnen met voeten getreden te worden, beschikken vaak over de wil en de macht van God zelf. Neem een Mozes, die er de Heer wist toe te brengen om 300.000 Joden vergiffenis te schenken. Neem een Josuë, die de zon beval om stil te staan, en zij blééf waar zij stond, iets wat nog nooit gebeurd was en misschien ook nooit meer zal gebeuren! Of neem de apostelen: alleen omdat zij de goede God liefhadden, sloegen de duivelen voor hen op de vlucht. Ja, kreupelen liepen, blinden zagen en de doden stonden op uit hun graf!
Vertaling: Chris De Bodt
5. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 82]
Franciscos liefde en ijver
Daarom keer ik nu terug naar de ziekte van Francisco. Maar eerst wil ik u iets vertellen over zijn korte scholing. Op een dag kwam hij het huis uit en ontmoette mij met mijn zus Teresa, die reeds getrouwd was en in Lomba leefde. Een andere vrouw uit een gehucht uit de buurt had haar gevraagd om te komen voor haar zoon, die beschuldigd werd van een misdaad, die ik mij niet meer kan herinneren. Als hij zijn onschuld niet kon bewijzen zou hij worden veroordeeld, ofwel tot een verbanning, ofwel tot een aantal jaren cel. Tereasa vroeg mij onophoudelijk, in naam van de arme vrouw voor wie ze zon gunst wou doen, om voor zijn genade te pleiten bij Onze Lieve Vrouw. Toen ik de boodschap had ontvangen, ging ik naar school en op weg vertelde ik dit aan mijn neefje en nichtje. Toen we Fatima bereikten, zei Francisco tot mij: "Luister! Terwijl u naar school gaat, zal ik bij de Verborgen Jezus blijven en zal ik Hem voor deze genade vragen." Toen ik de school uitkwam, ging ik hem roepen en vroeg: "Hebt u tot Onze Heer gebeden om deze genade te bekomen?" "Ja, dat heb ik gedaan. Vertel uw Teresa dat hij binnen enkele dagen zal thuis zijn." En inderdaad, enekel dagen later keerde de arme jongen terug naar huis. Op de dertiende kwamen hem en zijn volledige familie Onze Lieve Vrouw bedanken voor de genade die ze hadden ontvangen.
Op een andere dag merkte ik, toen we het huis uitgingen, op dat Francisco heel traag stapte. "Wat scheelt er?" vroeg ik hem. "U lijkt niet te kunnen stappen!" "Ik heb zon vreselijke hoofdpijn en heb het gevoel alsof ik flauw zou vallen." "Ga dan niet mee en blijf thuis!" "Dat wil ik niet. Ik blijf liever in de kerk bij de Verborgen Jezus, terwijl u naar school gaat." Francisco was reeds ziek, maar slaagde er nog in om een beetje te stappen en zo ging ik op een dag met hem naar de grot op de Cabeco en naar Valinhos. Op onze terugweg, vonden we het huis vol van het volk. Een arme vrouw stond naast de tafel te veinzen alsof ze een onnoemelijk aantal vrome voorwerpen kon zegenen: Rozenkransen, medailles, kruisbeelden, en zo verder.
Jacinta en ik werden spoedig omgeven door een menigte van volk die ons wou ondervragen. Francisco was blijven hangen bij de "zogenaamde zegengeefster," die hem vroeg om haar te helpen. "Ik kan geen zegen geven," antwoordde hij heel ernstig, "en u ook niet! Enkel priesters doen dat."
De woorden van de kleine jongen gingen door het volk zoals een lichtflits, alsof ze door een luidspreker kwamen, en de arme vrouw moest zich vlug uit te voeten maken onder een hagel van beledigingen van het volk, die allen hun voorwerpen terugvroegen die ze zojuist hadden overhandigd. Ik heb in mijn verslag over Jacinta reeds verwezen hoe hij erin slaagde om op een dag naar de Cova da Iria te gaan, hoe hij het snoer droeg en het dan aan mij teruggaf of, hoe hij de eerste was om op een snikhete dag het offer van niet te drinken opdroeg en hoe hij somtijds zijn zus eraan herinnerde om te lijden voor de zondaars, en zo verder. Ik veronderstel dat het daarom niet nodig is om deze dingen hier te herhalen.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film Jacob [5/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 188]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Het "dubbel toebehoren"
In die tijd volgde bijna de ganse Gemeenschap haar stichter bij het nuttigen van de katholieke communie. Eens te meer werd het stilzwijgen bewaard en, zoals voor de communie van Broeder Roger, werd de pers er buiten gehouden. Mgr. Le Bourgeois aanvaardde om naar Taizé te komen in februari 1973 om te mis op te dragen en de katholieke communie uit te reiken aan de broeders die het zouden wensen. Maar op het laatste ogenblik kwam een telefoontje van kardinaal Willebrands, voorzitter van het Secretariaat voor Eenheid der christenen, om de viering niet te laten doorgaan. "Nochtans, zou hij zeggen, meer en meer overtuigd dat ik ongelijk had dit uit te stellen, draag ik in maart 1973 de mis op in Taizé en de meerderheid van de Gemeenschap communiceert." Dit tweede initiatief van de bisschop van Autun kwam in Rome over als een "soort misbruik van de interpretatie van de officiële teksten over eucharistische gastvrijheid." Hij moest zich in Rome gaan verantwoorden.
Broeder Roger kon voortaan de positie van Taizé beschrijven als deze van een dubbel toebehoren: "Als zonen van twee families zijn we erfgenamen van een vier eeuwen oude echtscheiding. We willen de familie van onze vaders, de Kerken van de Hervorming, met de familie van onze moeders, onze Moederkerk, de katholieke Kerk verzoenen [...] zelfs met een zicht op een universele communie, we kunnen niet breken met onze oorspronkelijke communie. [...] Zal de bisschop van Rome, in zijn ministerie van eenheid, durven een dubbel toebehoren aan te bevelen, zonder in te geven dat iemand het geloof van zijn voorvaderen moet verloochenen?"
De bijdrage ging niet onopgemerkt voorbij. Henri Fesquet in Le Monde sprak van een gedurfde ingeving. Maar de kritiek luwde niet.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 110]
Gamaliël II
Gamaliël zou aan een vrijwilliger gevraagd hebben om de zegening op te stellen [in feite een vervloeking], en Samuel de Kleine zou de vervloeking geformuleerd hebben die opriep tot een snelle uitroeiing van de Nazareërs en alle ketters, alsook het schrappen van hun namen in het "Boek des Levens." Deze formulering is bevestigd in de middeleeuwse versie van het gebed, ontdekt in de Genizah van Cairo.
Met de Nazareërs werden waarschijnlijk de Joodse Christenen bedoeld. Toch wordt gedacht dat de oudste formulering van deze zegening alleen de algemene benaming ketters bevatte. Dat zou betekenen dat de vaak ingeroepen veronderstelling, die stelt dat de invoering van de Birkhat ha-minim onder Gamaliel II in de jaren 90 na J.C. het signaal was voor de scheiding van Joden en Joodse Christenen, ongegrond is of op zijn minst betwistbaar.
Rabbijn Gamaliel II droeg Simeon Ha-Pakoli op om de Amidah [het centrale gebed van Joodse liturgie] uit te geven en maake het tot een plicht om het gebed drie maal dagelijks te bidden. Ook gaf hij aan Samuel Ha-Katan de opdracht om een andere paragraaf te herschrijven [Talmud Balvi, Megilah 17b, Berachos 28b].
Hij had vele vrienden onder de niet-Joden en was zo toegewijd aan zijn slaaf Tabi dat, toen deze laatstgenoemde kwam te sterven, hij rouwde over hem alsof hij een geliefd lid van zijn eigen familie was.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Gianna en Pietro baden opdat hun gezin zou kunnen gezegend worden met nog een kind, maar de volgende twee zwangerschappen eindigden in spontane miskramen. In de herfst van 1961 merkte Gianna dat ze opnieuw zwanger was. Het geluk dat ze ondervond keerde al snel om in een ernstig, levensbedreigend probleem, toen er in de tweede maand van de zwangerschap ontdekt werd dat er een pijnlijke tumor in haar baarmoeder groeide. Hoewel het een goedaardig gezwel was, groeide het snel en dreigde het de foetus te verdrukken. Dat kon leiden tot een misvorming van de baby, zelfs tot het beëindigen van de zwangerschap. Verschillende complicaties konden ook ontstaan indien de tumor bleef zitten, waaronder voortijdige weeën en een verplaatsing van de baarmoeder. Daarbij kwam nog dat de tumor uiteindelijk groter zou worden dan de bloedtoevoer er naartoe, zodat hij zou degenereren. Dit zou veel pijn veroorzaken en ook het risico op infecties met zich meebrengen.
Toen Gianna geconfronteerd werd met de diagnose, kende ze, als dokter, de mogelijke opties. De eerste was de verwijdering van de baarmoeder, wat de dood van de foetus zou teweegbrengen en de mogelijkheid tot latere zwangerschappen zou uitsluiten. De tweede optie was om de tumor te laten verwijderen de foetus te aborteren, maar toch de mogelijkheid van latere zwangerschappen te behouden. Gianna kon geen van beide opties accepteren, omdat het de dood van de foetus tot gevolg zou hebben. De derde optie was om de tumor te laten verwijderen, de zwangerschap uit te dragen en de mogelijkheid tot latere zwangerschappen open te laten. Hoewel deze derde optie mogelijk nieuwe complicaties met zich mee kon brengen, was dit waar Gianna voor koos.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
10. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 128]
Brief van Bernadette aan paus Pius IX [eerdere versie]
Zeer Heilige Vader,
Ik had nooit de pen durven opnemen om Uwe Heiligheid te schrijven, ik, arme kleine Zuster, als Monseigneur de Ladoue, onze eerwaarde Bisschop, mij niet had aangemoedigd door me te zeggen dat de zekerste weg om een zegening van de Heilige Vader te ontvangen eruit bestond u een brief te schrijven waarover hij zich zo vriendelijk heeft ontfermd. De strijd tussen vrees en vertrouwen begon. Zou ik, arme onwetende, een ziek zustertje, de Heilige Vader durven schrijven, nooit.
Maar waarom zo bang zijn, als het om mijn Vader gaat, die immers de goede God op aarde vertegenwoordigt, de driemaal heilige God die ik zo dikwijls in mijn arme hart durf ontvangen; omdat ik zwak ben, durf ik de sterke God te ontvangen, en dezelfde reden geeft me moed, Heilige Vader, om mij op de knieen aan uw voeten te werpen om uw apostolische zegen te vragen die, daarvan ben ik overtuigd, mijn zo zwakke ziel nieuwe kracht zal schenken kan ik doen, zeer Heilige Vader, om u mijn grote erkentelijkheid te betuigen? Reeds lang ben ik zoeaaf, hoewel onwaardig, van Uwe Heiligheid. Mijn wapens zijn het gebed en het offer: die draag ik tot mijn laatste zucht. Dan pas zal het wapen van het offer vallen, maar dat van het gebed zal me vergezellen naar de hemel. Daar zal het veel krachtiger zijn dan hier op deze aarde van ballingschap. Het schijnt me toe, wanneer ik overeenkomstig de intenties van Uwe Heiligheid bid, dat de Heilige Maagd vanuit de hemel vaak haar moederlijke blik op u doet neerkomen, zeer Heilige Vader, omdat u haar Onbevlekt hebt geproclameerd en dat de goede Moeder, vier jaar later, op aarde is gekomen om te zeggen: 'Ik ben de Onbevlekte.'
Ik wist niet wat dit betekende, ik had dat woord nog nooit gehoord. Sedertdien, wanneer ik erover nadacht, zei ik vaak tegen mezelf dat de Heilige Maagd goed is; men zou zeggen dat zij gekomen is om de uitspraak van onze Heilige Vader te bevestigen.
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 27: Rosa Composita [Samengestelde Roos]
Nicolaas III [1277-1280]
Echte naam: Giovanni Gaetano Orsini [Rome, 12 december 1216, - Soriano, Viterbo, 22 augustus 1280]
Op 14 augustus 1279 vaardigde hij de bul "Exiit qui seminat" uit over de interpretatie van de kloosterregel van Franciscus van Assisi, waarmee hij het geschil beslechtte binnen de Franciscaner orde tussen de strenge en de rekkelijke stroming. Hij stelde dat armoede veeleer een gemeenschappelijke dan een individuele kwestie is.
Hij liet tegen enorme kosten het Lateraanse paleis en het Vaticaan repareren en liet bovendien een fraai buitenhuis bouwen in Soriano bij Viterbo. Hij stierf aan een hartaanval.
De Heilige Malachias verwijst naar het wapen van de Orsinis, de Roos, een composiet- of samengesteldbloemigen. Voor de vroege Christenen symboliseerde de roos de vijf wonden van Christus. Later werd de roos het symbool van het bloed der martelaren en werd zij een attribuut van Maria, de moeder van Jezus.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3338 van 29/06/2010
Lieve kinderen, heb de waarheid lief en verdedig ze. Aanvaard met vreugde en moed het Evangelie van Mijn Zoon Jezus om aldus te worden gered. Verlaat het pad niet dat ik u heb aangewezen. Ik wens u niet te verplichten, maar wat Ik zeg dient ernstig te worden genomen. Kniel neer in gebed voor de Kerk, ook al zult u grote beproevingen kennen. De Kerk van Mijn Jezus zal het gewicht van tegenspoed ervaren en de vuurproef moeten doorstaan. Er zal een grote vervolging van de Kerk geschieden. De dogmas worden veracht en de mannen en vrouwen van het geloof zullen worden vervolgd. Vele vromen zullen worden vervolgd en gedood, wetten zullen worden gemaakt en de Kerk zal hinder ondervinden om de waarheid te verkondigen. Ik treur om wat u te wachten staat. Wees sterk en standvastig in het geloof. Ik ben uw Moeder en zal Mij steeds naast u bevinden. Wat er ook gebeurt, laat de duivel niet overwinnen. Eer de Heer. In Hem ligt de toekomstige overwinning. Schandalen zullen de wereld dooreenschudden. Het masker van de duivel zal afvallen. Wat was aangekondigd als de waarheid is de vrucht van de leugen. De duivel wenst mijn plannen te vernietigen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
14. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Opleiding in het seminarie in Parijs en priesterwijding
Blijkbaar leefde die originele seminarist nog alleen van Gods woord. "Ik heb een Vader in de hemel, niets zal mij ontbreken; Hij heeft mij tot nu toe bewaard, ik reken op zijn barmhartige goedheid." Tot zijn vriend Blain zei hij: "Mijn uur is nog niet gekomen. Ik spartel er wel door." Wonder boven wonder, na enige dagen was hij hersteld en liep hij opnieuw college aan de Sorbonne. Van die mooie wereldstad heeft Montfort niet meer gezien dan de vele kerken en de talrijke heiligenbeeldjes langs straten en pleinen. Het leek of die man voortdurende in Gods nabijheid leefde. Zon nederigheid, zulk een dienstbaarheid, een dergelijke vurigheid in het gebed staafden bij zijn overste de overtuiging dat hij een "heilige" onder zijn seminaristen telde. Er werd dan ook angstvallig over zijn doen en laten gewaakt.
Als bedelstudent nam hij genoegen met de minste plaats. Een enge ruimte, vlak onder de dakpannen, zonder het minste comfort: een serre in de zomer, een koelkast in de winter. Studies van godgeleerdheid, een brede waaier van geestelijke lectuur afgewisseld met veelvuldig kerkbezoek zouden de godminnende Montfort klaarstomen voor het heilige ambt. Maar de vrome seminarist kwam spoedig in opspraak: de andere seminaristen verweten hem zijn zonderlinge godsverering en overdreven godsdienstijver. Nochtans hield Montfort zich angstvallig aan de gedragslijn van zijn geestelijke leider. Eens sprong hij, nog seminarist, met het kruisbeeld in de hand tussen twee vechtjassen, hen smekend hun zwaard op te bergen. Tot ontgoocheling van de toeschouwers koelde hun woede en dropen ze af.
29-09-2010
29 september 2010
29 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 45]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's dagelijkse leven
Janice: Mirjana, bent u gelukkig hier in Medjugorje met uw echtgenoot, uw dochters, uw moeder die naast u woont, uw kleine schattige hond, dit mooie huis, de kerk, de Kruisberg die u kunt zien vanuit uw voordeur en de Verschijningsberg aan uw achterdeur? Mirjana: Ja, zeer gelukkig.
Janice: Maar mist u Sarajevo niet? Mirjana: Mijn vader werkt daar in het hospitaal.
Janice: Wat doet hij daar? Mirjana: Hij is radioloog. Mijn broer gaat in Sarajevo naar school. We gaan dikwijls naar onze familie in Sarajevo en ik heb dus niet echt een reden om Sarajevo te missen.
Janice: Mirjana, bent u aan de universiteit afgestudeerd? Mirjana: Nog niet. Ik heb nog twee examens af te leggen.
Janice: En Marco? Mirjana: Hetzelfde. Hij moet ook nog twee examens afleggen.
Janice: Is het echt moeilijk om een job als economist te vinden? Mirjana: Ja.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De elfde dag
's Morgens: een kruiske, een waske, een potje koffie.en ... ja: men moet nog om brood en de rest. Frans had s avonds bij het aankomen op de camping een winkel gezien. Open om 8 uur. Dus daar naar toe. Geen tas bij en op zijn sloefen! De armen volgeladen met nuttige en lekkere dingen en daarna op zoek naar "onze" motorhome, want het stond daar vol van motorhomes.
Drie kwart uur rondlopen, vragen, zoeken en afzien aan de voeten [t zou twee dagen penitentie zijn]. Eindelijk werd de tafel gedekt en de aanval was des te gretiger!! Is honger de beste saus?
De dagrit schotelde weer lange hellingen onder de wielen. De kleine voormiddagstop die gepland was, werd niet gehaald! Wachten, wachten ... en uiteindelijk via GSM ontdekken dat de fietsers 18 km. verder stonden te wachten.
Na 150 km. kwamen wij te Knin. Johan uit Merksplas heeft hier een pleeggezin. Hij gaf ons het adres. Jos kende die mensen al van een vorige bedevaart. Wij wensten daar te komen, een nachtje te blijven, wat te steunen. Het zoekwerk verliep niet van een leien dakje. De straatnaam was ook de naam van een stadswijk 7 km. verder. Vooruit dus ... en terug. Het huisnummer 12 was onvindbaar. Na nr. 2 kwam nr.16. Daar tussen braakland op één woning in opbouw.
We vroegen de weg aan voorbijgangers: onbekend. We vroegen de weg aan de politie: naam, straat en nummer: onbekend. Gevraagd aan een juffertje dat toevallig passeerde en ja, die deed teken met een glimlach: "kom en volg mij." Het hoekske om, hooguit 50 meter en daar woonde Sonja, haar moeder, wiens naam op het briefje stond. t Is toch wel wonderbaar.
Het eerste contact was wat terughoudend, maar daarna kwamen herkenpunten boven. Via de oudste zoon bestelden we pizzas. Een spectaculaire maat en verduiveld lekker: 25 euro voor gans het gezin en voor ons. Ondanks haar eigen armoede gaf moeder Sonja ons elk twee haakwerkjes door haar gemaakt: "chique dingen."
Onze motorhome kreeg stroom tegenover hun huizeke en ... doderido, slaap zoetjes ... tot morgenvroeg als Sonja ons uitnodigde voor een tas koffie. Na een privé bezoekje aan de zieke gehandicapte vader, legden we een deftig stuk europapier onder de tas en gingen we naar onze motorhome.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
3. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 240]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
Slot
Ik zag ook, ik meende de volgende zondag, hoe de Joden de tempel begonnen schoon te maken, af te wassen en te schuren. Zij strooiden kruiden en as van doodsbeenderen uit, brachten zoenoffers, ruimden op, sloegen de ingestorte gedeelten met planken en tapijten dicht, en haalden daarna datgene van het paasfeest in, wat zij de dag zelf niet ten einde hadden kunnen brengen.
Zij onderdrukten alle gepraat en gemor, verklaarden de storing van het feest en de beschadiging van de tempel als gevolgen van het beven van de aarde en de aanwezigheid van het onreine bij het offer, waarbij zij iets lieten horen [in welk verband weet ik niet meer] van een visioen dat Ezechiël had gehad over verrezen doden. Voor de rest dreigden zij met straffen en de banvloek.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 240]
Preken
Breng uw dood in overeenstemming met de dood van Christus
De Heilige Geest zegt ons: "Als ge een vriend hebt, bewijs hem uw vriendschap dan vóór uw dood." En kunnen we een betere vriend hebben, broeders, dan voor onze eigen ziel? Laten we alles voor haar doen wat in ons vermogen ligt, nu, want op het ogenblik dat we haar onze vriendschap willen bewijzen, zullen we het niet meer kunnen ... Het leven is kort. Stel uw bekering niet uit tot het uur van uw dood, dat is een teken van verblinding, want ge kent noch het ogenblik, noch de plaats waar ge, misschien zonder geestelijke hulp, te sterven komt. Wie weet, het kan nog zijn dat ge nog deze nacht, met zonden overladen, voor de rechterstoel van Jezus Christus moet verschijnen ...
Ja broeders, zo leven, zo dood! Reken niet op een wonder dat God slechts zelden doet. Leeft ge in zonde, dan wilt ge ook in zonde sterven ...
Als ge een goede dood tegemoet wilt gaan, moet ge beginnen met een christelijk leven te leiden. En het beste middel tot voorbereiding met een zalig afsterven is de navolging van Christus: breng uw dood in overeenstemming met de Zijne!
Kan het leven van een Christen iets anders zijn dan het leven van een mens die zich met Jezus Christus aan het kruis laat hechten?
Vertaling: Chris De Bodt
5. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 83]
Franciscos liefde en ijver
Zoals ik reeds heb gezegd, verkocht mijn tante haar kudde, voor mijn moeder zich ontdeed van de onze. Van toen af aan liet hij s ochtend, vóór ik wegging, aan Jacinta en Francisco de plaats weten waar ik de schapen moest heenbrengen die dag. Van zodra ze weg konden, kwamen ze me achterna.
Op een dag waren ze op mij aan het opwachten. "O, hoe bent u hier zo vroeg geraakt?" "Ik kwam," antwoordde Francisco, "omdat ... ik weet niet waarom ... samen met u zijn kon me hiervoor niet zoveel schelen, en ik kwam enkel omwille van Jacinta, maar nu kan ik s ochtends niet meer slapen omdat ik zo bezorgd ben om bij u te zijn." Eenmaal de verschijningen op elke dertiende ophielden, zei hij op de vooravond van elke dertiende tot ons: "Kijk! Morgen heel vroeg ga ik langs de achtertuin ontsnappen naar de grot op de Cabeco. Kom bij mij van zodra u kan."
O Lieve Heer! Daar zat ik nu, dingen aan het schrijven over zijn ziekte en over zijn nabije dood, en nu zie ik dat ik ben teruggekeerd naar de gelukkige tijden op de Serra, met de fluitende vogels opgewekt rondom ons. Ik vraag om vergiffenis. In wat ik mij herinner ben ik zoals een krab die achteruit en vooruit wandelt zonder om de bestemming van de reis te geven. Ik laat mijn werk aan Dr. Galamba, voor het geval hij er iets kan uit gebruiken, alhoewel ik veronderstel dat hij weinig of niets zal vinden.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film Jacob [4/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 187]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Het "dubbel toebehoren"
Meer en meer inds 1970 leidde Broeder Roger grote bijeenkomsten in het buitenland of nam hij deel aan vergaderingen, door anderen bijeengeroepen. Op zondag 5 november 1972 in Firenze, op uitnodiging van de beweging Mani Tese [Gespreide handen], een Italiaanse organisatie ten voordele van de Derde Wereld, nam hij het woord voor vijftig duizend jongeren naast Dom Helder Camara en Raoul Follereau.
Dertien dagen later was hij onder de genodigden van de nationale Raad van Britse Kerken op initiatief van Dr. Ramsey, aartsbisschop van Canterbury en primaat van de anglicaanse Kerk. Broeder Roger aanzag hem als een dappere Kerkleider: "Ik heb begrepen dat ik voor een man stond die bekwaam was over de wallen van het paleis van Lambeth te springen, zijn luxegevangenis zoals Johannes XXIII zei over het Vaticaan." Op 18 november ontmoette Broeder Roger in de kathedraal van Sint-Paulus meerdere duizenden jonge Engelsen afkomstig uit heel Engeland. Wederkerig werd kort nadien aartsbisschop Ramsey in Taizé ontvangen.
Tijdens zijn jaarlijks bezoek in Rome ontmoette broeder Roger andermaal Paulus VI. Hij wou enkele karakteristieke strekkingen van het geweten van de huidige jonge generaties uitleggen. Mijn vraag: hoe deze strekkingen niet verwerpen maar meedragen?
In januari 1973, voor de "Week van de Eenheid," ging de prior naar Parijs in de kerk van Saint-Ignace waar drieduizend jongeren uit de hoofdstad en de provincie verzameld waren voor een nacht in gebed. Het was in Frankrijk de eerste bijeenkomst buiten Taizé door de Gemeenschap opgezet. In maart daarop werd Broeder Roger ontvangen op de permanente Raad van het Franse episcopaat om het aankomende Jongerenconcilie voor te stellen.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 110]
Gamaliël II
De positie van Gamaliël werd ook erkend door de Romeinse overheden. Tegen het einde van de regering van Titus Flavius Dominatius, rond het jaar 95, ging hij naar Rome en vormde er een samenwerking met de voornaamste leden van de school van Jabneh, en dit om het gevaar te voorkomen dat de Joden zouden worden bedreigd door de keizer. Er zijn vele interessante details bekend over deze reis van geleerde mensen naar Rome en hun tijdelijk verblijf aldaar.
Gamaliël en zijn metgezellen lieten een overweldigende indruk na op de leiders van Rome en zij weenden bij de gedachte van de vernietiging van Jeruzalem. Gamaliël moest zich in Rome vaak in polemieken verdedigen tegen de heidenen en de nieuwe Christenen.
Op een dag dat een heidens filosoof hem de opmerking maakte, weerlegde hij dat hij een badplaats bezocht en niet het standbeeld van een godin. Er werd ook gezegd dat hij naar Rome was geweest met andere rabbijnen. Volgens de Talmoed was het onder het voorzitterschap van Rabban Gamaliël dat de Birkhat ha-minim [de zegening, of beter de vervloeking, van de ketters] toegevoegd werd aan de dagelijks driemaal opgezegde achttien zegeningen die deel uitmaakten van de verplichte gebeden van het Jodendom.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Ondanks de moeilijkheden waren de geboortes de directe aanleiding tot en de momenten van dankbaarheid en vreugde. Kort na het doopsel van elk kind werden de kinderen onder de bescherming van O. L. Vrouw van Altijddurende Bijstand geplaatst. Van zodra Gianna hersteld was van de geboorte, ging ze door met haar medisch apostolaat in Mesero. Pietro schreef na haar dood: "Thuis was je altijd bezig. Ik kan me niet herinneren dat je ooit niets aan het doen was of zelfs maar rustte overdag, tenzij je ziek was. Zelfs met al het werk dat ons gezin je gaf, koos je ervoor om door te gaan met je missie als dokter in Mesero. Je intenties en je acties waren altijd volledig in overeenstemming met je geloof, met de apostolische, liefdadige geest die je beleefd had in je jeugd."
Pietros werk als ingenieur dwong hem soms om te reizen en enkele keren moest hij daarvoor naar de VS. Gedurende deze reizen hield Gianna hem per brief op de hoogte van de activiteiten van de kinderen, hun vorderingen en hun gebeden voor de spoedige terugkeer van hun vader. Als moeder had ze veel werk met de zorg voor de kinderen, en ondanks de hulp die ze kreeg in het huishouden, ook van Pietros moeder, was Gianna soms genoodzaakt om thuis te blijven van de dagelijkse eucharistie, tot haar spijt trouwens. Het jaar voor haar dood bezocht Gianna een vriendin, die later schreef: "Gianna genoot van haar kinderen, leefde voor hen en was heel fier over hen." Gedurende heel het bezoek bemerkte de vriendin dat Gianna de kinderen in stilte gadesloeg en nu en dan trok ze even hun kleren recht, streelde hun haar en volgde hen aandachtig. "Men kon zien dat ze tevreden en fier over hen was. Ze was zo gelukkig."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
9. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 127]
Brief aan een onbekende heer
Lourdes, lente 1866 J.M.J.
Mijnheer [doorstreept: pater],
Graag gedenk ik u in mijn zwakke gebeden voor de verbetering van uw gezondheid of, liever nog, voor een gehele genezing. Dan hier ook de vragen die u mij in uw brief aan mijn dierbare Moeder stelt, die mij verzoekt u haar respect over te brengen en toestaat, zeer welwillend, dat ik de vragen zelf beantwoord, in het vermoeden dat u dat het liefste hebt:
De Heilige Maagd heeft tot mij in het patois [Pyrenees dialect] gesproken.
Zij bewoog haar lippen niet toen ze de kralen van haar rozenkrans door de vingers liet glijden.
Zij werd omgeven door een wit licht dat mij niet verblindde.
Deze barmhartige Koningin was bedroefd toen ze me opdroeg voor de zondaars te bidden.
Op de derde dag, toen de Heilige Maagd mij had opgedragen de priesters te zeggen dat zij daar voor haar een kapel moesten laten bouwen, heb ik mijnheer pastoor over de Verschijningen verteld. Veel mensen hadden dat al vernomen van de andere meisjes die bij mij waren en aan wie ik gevraagd heb of zij een witte Dame in de Grot gezien hadden.
In het boekje met de titel "Een bezoek aan de Grot en aan Bernadette," kloppen drie dingen niet [pagina 25]: behalve een maandag en een woensdag, dat moet zijn: behalve een maandag en een vrijdag [pagina 26]. Zij droeg me op voor de zondaars te bidden, terwijl ze haar handen vouwde en haar ogen opsloeg: zij had haar handen de hele tijd gevouwen; zij hief ze niet op tot voor haar borst en haar ogen sloeg ze pas ten hemel toen ze zei dat ze de Onbevlekte Ontvangenis was [pagina 19].
Hij [de schrijver van het boekje] zegt dat Bernadette in het hospitium verbleef waartoe de gemeente haar pension betaalde. Mijn verblijf op deze dierbare schuilplek heb ik uitsluitend aan de liefdadigheid van de goede Zusters van Nevers te danken. Wilt u, Mijnheer, mijn diepe respect aanvaarden,
Uw nederige dienares, B.S.
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 27: Rosa Composita [Samengestelde Roos]
Nicolaas III [1277-1280]
Echte naam: Giovanni Gaetano Orsini [Rome, 12 december 1216, - Soriano, Viterbo, 22 augustus 1280]
Hij was een Romeins edelman die gediend had onder acht pausen, benoemd door paus Innocentius IV tot kardinaal-deken van San Nicola in Carcere Tulliano, tot beschermheer van de Franciscanen door paus Alexander IV, in 1262 tot inquisiteur-generaal door paus Urbanus IV. Door zijn invloed werd Urbanus IV in 1261 tot paus verkozen. Hij speelde ook een belangrijke rol bij de verkiezing van Gregorius X en van Johannes XXI. Uiteindelijk volgde hij Johannes XXI op, grotendeels dankzij familieconnecties, na een vacature van acht maanden op de Heilige Stoel.
Zijn korte pontificaat werd gekenmerkt door een aantal belangrijke gebeurtenissen. Nicolaas was een politiek natuurtalent: hij versterkte de politieke positie van het Vaticaan in Italië aanzienlijk. Hij sloot in mei 1278 een concordaat met de Roomse koning Rudolf I van Habsburg [reg. 1273-91], waarbij de Romagna en het exarchaat van Ravenna aan de paus toevielen. In juli van hetzelfde jaar vaardigde hij een verbod met blijvende betekenis uit op het benoemen van buitenlanders in het burgerlijke bestuur van de stad Rome. Hij zond missionarissen naar Perzië en China.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3337 van 26/6/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw bedroefde Moeder en Ik lijd omwille van wat er over u komen gaat. Bid. Verlaat het gebed niet. Nu is het de tijd van de grote smart voor de mensheid. De dood zal door de Golfkust gaan en er grote vernietiging veroorzaken. Er zullen vele gelijkaardige vernielingen zijn in Brazilië. Heb moed, geloof en hoop. Ik ken ieder van u bij naam en zal tot Mijn Jezus spreken voor u. Verlies uw hart niet. Loop niet weg. U hebt nog een lange en met doornen bezaaide weg te begaan. Zoek sterkte in Jezus. Aanvaard de getuigenis in het Evangelie van Mijn Jezus. De mensheid heeft uw moedige getuigenis nodig. Open uw harten en u zult worden gered. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
14. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Opleiding in het seminarie in Parijs en priesterwijding
Door het toedoen van Mademoiselle Montigny werd hij ingeschreven in het groot seminarie [voor rijke lui] Saint-Sulpice te Parijs. De 300 km. die Rennes van Parijs scheiden wou Montfort te voet afleggen. Hij weigerde het paard dat zijn vader hem ter beschikking stelde, "de apostelen gingen namelijk ook niet te paard." Met wat linnen, een zondagspak en tien muntstukken nam hij afscheid van zijn familie. De avond van de eerste dagmars had hij reeds alles weggeschonken en op de koop toe zijn eigen kleren geruild tegen het luizig plunje van een schooier. Dat gebeurde op de brug van Cesson. Nu kon de seminarist oprecht bidden: "Onze Vader, die in de hemelen zijt, alles heb ik in uw handen gelegd, op U alleen stel ik mijn vertrouwen." Hij at het bedelbrood en zocht bescherming voor de nacht in het stro bij de boeren.
Wanneer hij na tien dagen het hotel van zijn weldoenster bereikte, durfde deze dame hem niet aanbevelen bij de oversten van het seminarie. Zo belandde hij in een seminarie voor minderbegoeden. De winter van 1693 bracht hongersnood over Frankrijk. Automatisch viel de studiebeurs weg. Nu zat er niets anders meer op dan, met de bedelzak op de rug, zich aan te sluiten bij de lange rijen bedelaars. Hij greep de kans om nachtlijkbidder te worden. Tot vier nachten per week ging hij waken. Vier uur zat de seminarist geknield bij de dode. Na twee uur rust nam hij zijn cursus door.
Het akelige van een dergelijke broodwinning, de geur van de lijkhuizen zullen later zijn dondersermoenen illustreren: ijdelheid, vergankelijkheid, dood en eeuwigheid. Tot overmaat stierf plots zijn overste. Noodgedwongen verlieten de seminaristen de instelling. Zou Montfort toch op straat belanden? Een brave priester verleende hem onderkomen in zijn instelling. Er viel hier echter niets te eten, tenzij wat walgelijke etensresten die de jongelui zelf dienden te bereiden. Van de lucht kan men niet leven en zo kwam Montfort letterlijk in het Godshuis terecht. De armendokter had weldra door dat zijn patiënt in een slechte huid stak, tapte als naar gewoonte, teveel bloed af ... en Montfort zou een kind des doods worden.
