Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Elke atleet zal het wel eens voor gehad hebben, muizenissen in het hoofd. De onzekerheid neemt toe, het vertrouwen slinkt langzaam weg. Een dag gaat het goed de drie volgende, voel je, je ongemakkelijk. Wat is dat brandend gevoel in de benen, dat terwijl je een trage duurloop doet?! Een uurtje lopen is een marteling, de bloedaders springen uit je benen. Je vecht er tegen, met wishfull thinking, na een tijd lijkt het een verloren strijd. Dan komt die ene dag een tempoloop, je loopt tegen 16 km/uur, je lijkt nog te kunnen versnellen. Het gevoel na die training is super, dit is het keerpunt of is het een tijdelijke opflakkering? Je vergelijk schema van de vorige jaren, zoekt naar nuances en raakpunten, iets dat je op de goede weg brengt. Misschien is de conditie wat minder, beginnen de jaren door te wegen, is het op?
Trage duurloop, om de benen nog wat te laten herstellen. Nog altijd de naweeen van de kustmarathon. Morgen uitslapen en mentaal voorbereiden naar de tien mijl. Ik moet er positief uitkomen als de benen branden en de tijd, valt tegen zal er veel mentaal oplapwerk zijn.
Trage duurloop van 20 km, daar aan voel ik dat ik nog niet gerecupereerd ben van de marathon. Zaterdag loop ik de Knoeselloop in Broechem 10 mijl. Ik hoop onder de 0:59:00 te komen, bewijs van vorm! Hard werken is de enigste methode om er te komen.
Tempoloop, eerste en laatste ronde voluit. Het ging al redelijk vlot, de verzuring is bijna verdwenen. Het kan zijn dat we zaterdag een 10 mijl wedstrijd inlassen. Kwestie van het vertrouwen en de snelheid wat op te drijven.
Trage duurloop, het ging al een stuk beter als gisteren. Maar ja dat is normaal na een marathon, de kuit lijkt in orde. Morgen tempoloop van een uur tegen 15 km/uur. Ik hoop dat de conditie vanaf nu in stijgende lijn gaat.
Ook mijn vrouw nam deel aan de halve kustmarathon.
Zaterdag 30 september, nog voor ik vertrok voor de kustmarathon. Was mijn vrouw al een uur op weg voor haar halve marathon. Ze zou het schitterend doen, een PR met een netto-tijd van 1:48:22. Op plaats 744 in het algemeen, een 78ste plaats bij de dames waar er 457 dames uitgelopen hadden, op naar de tien mijl in Echternach.
Herstelloop tweede dag na de marathon, pijnlijk quadriceps. Vanaf morgen zou het beter moeten gaan, woensdag tempoloop. Hoop de conditie wat op te kunnen drijven tegen Echternach.
Gisteren, zaterdag 12:05 de kustmarathon word op gang geschoten. Deze keer geen kenianen aan de start, maar wel belgische toppers. Rik Ceulemans en Gino van Geyte zijn de topfavorieten, Koen van Rie en Vincent Trenet goede tegenstanders. Voor de start voel ik me al niet super, toch staat mijn besluit vast, zolang mogelijk de 16 km/uur aanhouden. Na een te snelle start laat ik me na drie kilometer uitzakken naar het volgende groepje geleid door drie atleten van vacbo Mol. Onder andere Wilfried Wuyts, die gestart was voor een eindtijd van 2:38:00 dus 16 km /uur, na tien km komen we door op 0:36:54. De ademhaling is zwaar maar nog onder controle, elke bevoorrading verlies ik enkele meters doordat ik voldoende tijd neem om goed te drinken. Dat klein gaatje dichtlopen doet pijn, dus besef ik dat het een lange lijdensweg word tot de finish, km 15 komen we door in 0:55:54. Zolang mogelijk het groepje blijven volgen is de boodschap, als ik moet lossen loop ik uit binnen de pijngrens, km 20 in 1:14:31. Nu laat ik ze gaan op een stuk tegen de wind, half marathon in een goede 1:18:52, ik bereken rap 4:17/km om binnen de 2:50:00 te finishen. 1:34:47 na 25 km ik hou nog redelijk stand, maar de bovenbenen verkrampen, km 30 in 1:57:36 bij het buitenlopen van het militair domein van Lombardsijde kraak ik volledig, het zullen nog 12 lange en zware km worden. Ik probeer zo ontspannen mogelijk te lopen, de supporters schreeuwen ons vooruit maar de benen willen niet volgen km 35 in 2:20 rond. Nog een goede tijd een gemiddelde van 15 km/ uur, maar ik loop nu km boven 4:30/km, verstand op nul blik op oneindig en niet beginnen stappen. Kilometer 40 in 2:43:21, het einde nabij, de laatste 2,195 meter gaan er nog zekers tien atleten over mij, de laatste tien km worden de prijzen verdeeld op de marathon 2:53:41.
Trage duurloop, rustig gelopen lichte pijn in de bovenbenen. Morgenvroeg 7 km loslopen, na het werk richting kust. Nummers afhalen, een spaghetti eten en dan rusten. Het zal rap zaterdag 12:00 uur zijn.
Vijftien km lange tempoloop, een goede test voor zaterdag. Wel gelopen zonder hartslagmeter, steunkousen rond beide kuiten. Geen last gehad tijdens het lopen, hopelijk morgen niet te stijf. Dan mag ik weer beginnen denken aan uitlopen onder de 2:55:00.
Zaterdag 30 september, de Kustmarathon De Panne-Oostende. De looprichting is bepaald, richting Oostende licht windvoordeel in de flank. Ik zal alle hulp kunnen gebruiken om deze marathon tot een goed einde te brengen. De benen, zekers de kuiten zijn nog altijd niet wat het zou moeten zijn. Het zou mijn 25ste worden, de derde Kustlmarathon, ervaring zat. Maar het is toch altijd herbeginnen, eenmaal aan het lopen kom het wel goed. Zoals je kunt lezen ben ik een vat vol twijfels, straks weet ik meer. Een laatste training met snellere blokken om alles nog eens te testen.
Laatste lange trage duurloop voor de Kustmarathon. De benen voelen nog niet krachtig en soepel aan. Gisteren nacht kramp in de rechterkuit gelukkig niet de linker. Dan had ik de marathon volledig kunnen vergeten.
Trage duurloop 15.500 km, voorlopig geen problemen. De kuit en dij hielden stand, morgen laatste lang duurloop. Goed 20 km aan een laag tempo, na het werk. Hopelijk kan ik al mijn trainingen normaal afwerken. Zaterdag dan de kustmarathon, daarna zien we wel.
Eindelijk, Heerlijk een herstelloop van 10 km kunnen lopen zonder pijn in kuit of dij. Aan een tempo van 12 km/uur hartslag 106 pm. Samen met de vrouw gelopen en de kinderen op de fiets, ook in het gezelschap van Guy Verstrepen. Die ook deelneemt aan de Kustmarathon. Er was trouwens veel loopvolk in de Merodese bossen. Ik hoop nu de rest van de week rustig op te kunnen bouwen. Zaterdag de marathon uit te kunnen lopen onder de drie uur. Maar ja nu loop ik weer te hard van stapel.
Het gesukkel blijft voortduren, voor de vierde dag op rij niet kunnen trainen, horendol word ik ervan. Geen zware loopkwetsuur maar de laatste drie weken 10 verplichte rustdagen, er blijven nu zeven dagen om op te bouwen naar de marathon. Tenminste als ik er morgen aan kan beginnen. Die dij-blessure heeft wel twee dagen onder druk geweest. Zwaar werk geleverd, plus de grondslag wellen met een zware wel. Vandaag het grootste deel van de dag in de zetel doorbrengen. Hopende dat ik van die vervelende kwetsuren af geraak. De kuit heeft nu ook weer vier dagen kunnen rusten. Het word toch opbouwen zonder snelheid, volgende week. De marathon lopen als een veredelde duurtraining, daar droom ik nog van.
Vandaag was de laatste werkdag bij mijn huidige werkgever. Een complete verandering kondigd zich aan, van buitenwerk naar binnenwerk, gedaan met de overuren. Het is in princiepe lichter werk, dan in de tuinbouw. Misschien kan ik mijn trainingen beter spreiden, ik weet nu wanneer ik thuis ben. Hopelijk raak ik nu rap van al die vervelende kwetsuren af. Dan kan ik van nu toekomst gericht trainen, zonder mijn lichaam te overbelasten.
Ik voel me deze morgend volledig gekraakt. Niet alleen doet mijn dij zeer, ook de onderrug lijkt van hout te zijn, stijf, ik voel me volledig verzuurd. Als ik wat kracht-oefeningen doe zijn armen en benen direct vermoeid, en ik moet nog werken. Veel hoop deze avond te kunnen trainen heb ik niet. De verplichte rust, na een stap te veel?
