Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een herstelduurloop van 10.400 meter gelopen in 0:51:29, hsm 101. Aan het hartslaggemiddelde te zien was het herstel, aan de benen te voelen niet. Deze voelden pijnlijk, zwaar en vermoeid aan, niet normaal, kwam het door de warmte? Ik had het linkerbovenbeen tweemaal met reflex-spray ingespoten en het bovenbeenkous aangetrokken. Het mocht niet baten ik voelde voortdurend de pijn, ook de rechterknie en rechterheup voelden pijnlijk aan. Natuurlijk bleef alles onder de pijngrens dankzij het aangepast tempo, lees een kleinere paslengte. Maar ik moet niet paniekeren heb ik verleden week geleerd, pijn tot en met zaterdag en zondag knallen. Echt knallen zal er zondag wel niet bij zijn, een trail van vijftig kilometer, waarvan zeventig procent onverhard. Op het feestmenu staan drie maal de Koppenbergbos, de Koppenberg, Oude Kwaremont, tweemaal Kortekeer en Ladeuze. Het word een wedstrijd van doseren en nog eens doseren om de finish te halen zonder al teveel brokken. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma, met een paar versnellingen.
Vandaag een duurloop van 13.400 meter gelopen in 0:56:50, hsm 128. Het ging dus al redelijk vlot de duurloop, toch voel ik de vermoeidheid nog in de benen. De hartslag krijg ik de hoogte niet ingejaagd, dit komt mede doordat het lichaam nog te vermoeid is. Aan de rechterknie voel ik nog geen verbetering aan dit tempo, het linker bovenbeen is iets beter. Normaal gezien moet ik 90-95% recupereren om een degelijke loop van Vlaanderen wedstrijd te lopen. Het ziet er naar uit dat de temperaturen zondag rond de tien graden gaan zijn en een windkracht 3 bft. Voor morgen staat er een recuperatieloop van tien kilometer, om de benen verder te laten herstellen.
Vandaag een recuperatieloop van 11.200 meter gelopen in 0:55:25, hsm 106. De benen waren al iets beter dan gisteren, maar het word krap om zondag al frisse benen te hebben. Frisse benen die ik zeker nodig ga hebben om mijn eerste trailwedstrijd tot een goed einde te brengen. Het betreft natuurlijk de loop van Vlaanderen over 50 km waarvan 70% onverhard en vele hellingen. Alleen morgen worden de spieren wat onder spanning gezet, de rest van de week staat in het teken van actieve recuperatie. We hopen dat het vrijdag en zaterdag niet teveel gaat regenen, want dan wword het parcours nog zwaarder. Met de overbelastingskwetsuren gaat het wat beter dan verleden week, dat is omdat ik voor het werken kan trainen. Voor morgen staat er een duurloop van dertien kilometer op het programma, tegen 4:36/km.
Vandaag een herstelduurloop van 11.000 meter gelopen in 0:58:45, hsm 99. Het hoeft niet gezegt te zijn, maar de benen waren zwaar en pijnlijk na de knappe marathon van gisteren. Na een goed resultaat is het echter gemakkelijker om er mee te leven, dat bij elk jaartje ouder de recuperatie minder word. De overbelastingskwetsuren zijn niet verdwenen omdat ik gisteren een goede marathon gelopen heb. Een pijnlijk linker bovenbeen en rechterknie herinnerde me er aan, de toestand voor de marathon was zeker niet optimaal. Toch kon ik de laatste twee kilometer al tegen 12 km/uur lopen, nu hoop ik dat de benen snel herstellen. Volgende zondag staat misschien wel de grootste uitdaging in dit loopseizoen op het programma, de loop van Vlaanderen. Een trial wedstrijd over de beruchte hellingen in de ronde van Vlaanderen met 70 % offroad, best pittig dus. Morgen staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma, verder actief recupereren.
Deze morgend met een bang hartje vertrokken naar Antwerpen om mijn 86ste marathon te lopen. Ik had de rechterknie stevig ingetaped met kenesiotape en had een stevig verband voor het linkerbovenbeen mee. Toch moet ik toegeven dat de pijn minder was dan de voorbije dagen, en dus had ik de hoop om onder de drie uur te finishen. We waren ruim op tijd om op het gemak de rugnummer en de t-shirt af te halen en dan nog eens het gemak op te zoeken. Dan nog wat bekende gezichten tegen komen en nog wat verhalen bovenhalen, zo kreeg ik zelf de titel (Het mirakel van Herenthout). Iets wat over al mijn overbelastingkwetsuren gaat natuurlijk en er waren er een paar die me niet aan de start verwacht hadden. Maar het Joggerke is een karaktermannetje, en weet niet snel van opgeven, laat staan het niet eens proberen, na al die trainingsarbeid. Na een minuut stilte voor de slachtoffers van de laffe daad tijdens de marathon in Boston, een minuut stilte die indrukwekkend was. Om klokslag 09:30 werden we op gang geschoten, ik opende redelijk voorzichtig de eerste kilometer (03:54), rustige opener. Het linkerbovenbeen en de rechterknie reageren vrij goed, dus ga ik wat sneller, om tot bij de gebroeders Hapers te geraken. Rustig niet teveel forceren straks krijgen we de konijnenpijp met bijna een kilometer bergaf en daarna een klim in dezelfde orde. Op het diepste punt van de konijnenpijp kom ik bij Patrick en Luc Hapers en ook Gerry Ceusters zit er bij, mooie groep. Ik neem direkt over en loop het hellend stuk op een gecontroleerde hartslag, alleen Gerry volgt en ik hoop dat de rest straks aansluit. Kilometer vijf (0:19:16) ruim snel genoeg en tijd om wat mannen te laten terug komen, een groepje van vier of vijf man is ideaal. De Polar heeft een serieus probleem met de konijnenpijp en aan de officiele km-punten heb ik ruim 800 meter meer. Patrick is terug aangesloten met een spaans loper met de voornaam Carlos, die zal de volgende vijftien kilometer tempo maken. Na tien kilometer (0:38:45) blijven we met drie man over, Carlos, Gerry en ikzelf, Carlos blijft maar op kop lopen tegen 3:48/km. Soms lijkt het me wat te hard te gaan, maar als ik een gat laat vallen, beslis ik elke keer om toch maar weer aan te sluiten. De benen zijn goed genoeg maar de knie is wel gevoelig als ik onder de 3:50/km loop, ook de rechterheup is wat gevoelig. Kilometer vijftien (0:57:42) een ideaal tempo om uiteindelijk nog eens onder die 2:50:00 te lopen, na kilometer dertig zal het tempo zakken. Hier is ook een zeer slechte strook met kasseien en afgebrokkelt asphalt, hier moet ik al de zeilen bijzetten om weer aan te kunnen sluiten. Een ongelofelijke luxe tijdens de marathon van Antwerpen is dat er elke 2500 meter bevoorrading is, zo drinkt men zeker genoeg. Ook de toeschouwers langs de weg zijn anthousiast en onze namen worden gescandeert, een goed idee die voornamen op de borstnummers. Nog voor kilometer twintig (1:16:36) neem ik het kopwerk voor mijn rekening, Carlos moet vrij snel afhaken, een verassing. Elke loper die ik inhaal kan amper een paar honderd meter volgen en ook Gerry zegt dat het iets te rap gaat en ik vertraag iets. Kilometer vijfentwintig (1:36:10) gaan we Paul Mertens voorbij, ook hij kan niet lang volgen, en nu loop ik als eerste 50-plusser. De benen zijn nog goed en ik loop gemiddeld tegen 3:50/km, de wind is wel iets meer komen opzetten, maar het is nog te doen. Ik hoop op die superdag want de benen voelen nog niet moe aan, en ik blijf dus vol uit lopen,Gerry blijft nog altijd aanklampen. Aan kilometer dertig (1:56:58) hier lost Gerry de rol en haal ik Leo Smets in en zo kom ik in de toptwintig van deze wedstrijd terecht. Na tweeendertig kilometer loop ik het rivierenhof binnen en dat is meestal het begin van de lijdensweg voor mij in deze wedstrijd. Mijn tempo zakt ook wat en de benen beginnen het toch wat te voelen, tijd voor het mentale aspekt en de mentale training boven te halen. Denken aan iets aangenaam en leuk, om niet te denken aan de pijn, het lukt wonderwel en ik hoop nu op een tijd onder de 2:48:00 te lopen. Kilometer vijfendertig (2:15:54) eindelijk krijg ik weer iemand in het vizier en kan ik gaan voor die 18de plaats, lekker knokken. Op karakter lopen de pijn verbijten en denken aan aangename en leuke dingen, het word veel om allemaal te bevatten, dus laat maar komen. Na negenendertig kilometer heb ik de 18de plaats te pakken, en zie de volgende lopen op amper honderd meter, weer jagen geblazen. Het is gaan tot aan het gaatje en niet meer toegeven aan de pijn, kilometer veertig (2:36:52) en de 17de plaats gepakt, nog twee km te gaan. In de laatste kilometer nader ik nog sterk op Marc Papanikitas, ik probeer nog alles te geven en in de laatste tweehonderd meter ga ik er voorbij. Zo finish ik op een knappe zestiende plaats en als eerste 50-plusser in een tijd van 2:44:19, dit had ik nooit verwacht, dus ben ik supercontent.
Vandaag een recuperatieloop van 8.200 meter gelopen in 0:39:31, hsm 105. De benen voelden uiteindelijk weer een beetje beter aan, maar er is nog werk aan. Mijn twee grootste pijnpunten het linkerbovenbeen en de rechterknie zijn nog steeds te pijnlijk. Ik liep de eerste helft aan hersteltempo een zeer laag hartslagtempo, de tweede helft ging richting duurlooptempo. Alles bleef nipt onder de pijngrens, ik heb dus hoop dat ik de marathon ga kunnen aanvatten, en finishen? Een tijd onder de drie uur zal bestempeld worden als een klein mirakel, maar ik ben een believer. Morgennamiddag kan ik de resultaten, en mijn bevindingen op deze blog plaatsen, tot morgen.
Automatische
ronden
Vandaag een recuperatieloop van 10.800 meter gelopen in 0:51:23, hsm 110. Nog niet veel verbetering tijdens deze training, gelukkig is deze werkweek voorbij. De versnellingen kwamen er niet uit, veel te pijnlijke en zware benen om door te zetten. Het ziet er momenteel dus alles behalve goed uit om zondag de marathon van Antwerpen te betwisten. Ik weet uit ervaring dat er op anderhalve dag nog heel wat kan veranderen, maar nu heb ik mijn twijfels. Mijn sterke linker bovenbeen voelt zo pijnlijk aan, het begint bij de eerste pas die ik zet en blijft aanhouden tot ik stop met lopen. Ook de rechterknie is er slechter aan toe dan verleden week, en alles tesamen is dat iets te pijnlijk om fors door te lopen. Morgen staat er een los loopje van zeven kilometer op het programma, ik hoop met frissere benen.
Vandaag een herstelduurloop van 10.050 meter gelopen in 0:50:06, hsm 101. Ondanks een strakke westenwind van 4-5 beaufort, de hartslag laag kunnen houden. Het gevoel in de benen was nog verre van goed, maar het was iets beter dan gisteren. Er is nog veel werk aan maar het seizoen is nog jong, ondanks alles hoop ik zondag op een goede prestatie. Ik zou mijn stabilisatie oefeningen wat frequenter moeten uitvoeren, spijtig genoeg is het eerste wat ik laat vallen. Zeker als ik me wat vermoeid voel, of als de overbelastinggskwetsuren wat opspelen en dat gebeurt meer dan ik wil. Voor morgen staat er een recuploopje van tien kilometer op het programma, en een paar versnellingen als de benen niet te vermoeid zijn.
Vandaag een tempoloop van 12.400 meter gelopen in 0:50:17, hsm 132. De benen waren te vermoeid om door te trekken en tegen een gemiddelde van 15 km/uur te lopen. Zeker tegen de forse zuiderwind in, zakte het tempo teveel, wind mee bleef ik onder de vier minuten. Een ander nadeel was de pijn aan de rechterkant, knie, achilles en heup en het linker bovenbeen. Ik hoop dat er met nog drie rustige dagen te gaan nog wat ruimte is om overbelastingen te laten helen. De grootste pijn zal wel minderen naar gelang de vermoeidheid verdwijnd, dat hoop ik toch. Het word in elk geval krap om nog volledig te herstellen, en supersterk te presteren in Antwerpen. Nochtans is de goesting er om een sterke prestatie neer te zetten als eerbetoon aan de slachoffers in Boston. Slachtoffers van zinloos geweld van een paar fanatiekelingen, die wederom een deel van hun geloofwaardigheid verliezen. Eigenlijk wil ik er geen woorden aan vuil maken aan dat uitschot zonder de minste morele waarden. Dus over naar het sportieve en hopen dat het sportieve nieuws de bovenhand krijgt op het weerzinwekkende gedachtengoed. Morgen staat er een recuperatieloop van tien kilometer op het programma, aktief recupereren.
Vandaag een trage heuvel duurloop van 13.500 meter gelopen in 1:04:02, hsm 112. Een met vijf lichte beklimmingen in, dus niet te zwaar maar lastiger dan een vlakke training. Het blijft een zware bedoening na het werk gaan lopen, als je ruim negen uur recht heb gestaan. Neem daarbij dat alle overbelastings kwetsuren wat gevoeliger zijn als het lichaam al vermoeid is. De heup, beide quadriceps, achillespees, knie en voeten zijn dan een stuk gevoeliger. Ik geraak ook moeilijk in gang de eerste kilometers, daarna gaat het dan een stukje beter. Op de hellingen voel ik dat ik wat krachten tekort kwam, blijven trainen om wat kracht bij te winnen. Morgen staat er een tempoloop van twaalf kilometer op hatslagmeter en tegen marathontempo.
Vandaag een recuperatieloop van 12.300 meter gelopen in 0:59:38, hsm 108. Pijnlijke voeten na de vroege shift, dus ging de training me niet goed af, supervermoeid gevoel. Het was alsof ik een volle marathon gelopen had gisteren in de plaats van die halve marathon. Gelukkig moet er deze week niet veel gelopen worden, want zondag staat de Antwerp marathon op het programma. Ik hoop dat de rechterknie, heup en achillespees en aan de linkerkant de voet en de quadriceps hersteld geraken. Vandaag ben ik een eerste keer met de Asics Kahana 6 gaan lopen elk modderstrookje of plas opgezocht. De schoen glijd in elk geval niet door als gewone loopschoenen, en de zool is veel stugger en de schoen minder flexibel. Voor morgen staat er een heuvelloop van twaalf kilometer op het programma, met vijf heuveltjes.
Vandaag een tempoloop over 21.300 meter gelopen in 1:23:38, hsm 138. Het was een testloop aan marathontempo, wat goed gelukt is gelopen tegen 15 km/uur. De weersomstandigheden waren nog niet ideaal, iets teveel wind, maar wel ideale temperaturen. Ook de benen benen waren nog niet super, ondanks de sterk verminderde gelopen kilometers. Het kilometer-aantal mag dan sterk verminderd zijn, het tempo is dan toch wat opgevoerd. Er zijn ook stilletjes aan wat trainingen van vijftien kilometer per uur tussen geslopen. Ook dat werd langzaam tijd, de knie en rechterheup hebben het wel zwaarder aan dit tempo. Ik hoop toch nog net iets meer gerecupereerd zijn tegen volgende zondag, voor de marathon van Atwerpen. Gisteren ben ik in de decathlon een paar trailschoenen gaan halen, de keuze is gevallen op de Asics Kahana. Ook een paar nieuwe steunkousen de Supportiv van Kalenji, dus niet te duur spul voor een trailwedstrijd. Misschien volgen er volgend jaar meer trails, zeker als de loop van Vlaanderen wat mee valt. Voor morgen staat er een rustige trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, de Kahana's inlopen.
Vandaag een recuperatieloop van 13.500 meter gelopen in 1:04:27, hsm 109. De training gelopen met een extra zweetvestje, om het lopen onder hogere temperaturen na te bootsen. Wat vandaag redelijk indrukwekkend gelukt is, ik kreeg ineens een ferme warmte opstoot en het zweet brak los. Zo heb ik de laatste tien kilometer goed doorgezweet, maar kon de hartslag toch redelijk laag houden. Het moeilijkste gedeelte komt er nu aan de conditie hoog houden en toch voldoende rust inbouwen. Over een periode van tien weken en negen wedstrijden, zonder tijd om op te bouwen, alleen vasthouden. Voor morgen staat er een lange tempoloop over enentwintig kilometer op het programma, aan marathontempo.
Vandaag een duurloop van 12.400 meter gelopen in 0:52:57, hsm 126. Zoals verwacht gaat het elke dag van de recuperatieweken iets beter, en ligtt het tempo dus wat hoger. Ik haalde vandaag de 14 km/uur ondanks een felle wind, en dat is een goed teken de spieren worden sterker. Om zo op te kunnen boksen tegen felle tegenwind, daar is er veel kracht in de bovenbenen voor nodig. De bedoeling is nog een weekje verder afbouwen en dan volgende week zondag hopen op een superdag. Een superdag en dan nog eens lekker ouderwets knallen op de marathon, dat is pas een heerlijk gevoel!!! Morgen staat er een recuperatieloop van dertien kilometer op het programma, rustige actieve recuperatie.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.600 meter gelopen in 1:37:34, hsm 115. Het weer valde dik tegen regen en een strakke wind, gelukkig was de temperatuur goed. Tot kilometer veertien aan recuperatietempo gelopen, daarna met de wind in de rug duurlooptempo. De benen voelden ook stijf en vermoeid aan en het duurde het volle uur voor er beterschap optrede. Een training die mag gelden als uithoudings en gedeeltelijk ls weerstandstraining, wat nog een beetje bijgeschaaft moest worden. Voor de volgende dagen zullen de kilometers nog at minderen, om het lichaam te laten herstellen. Morgen stat er een korter duurloop van twaalf kilometer op het programma, tegen een snelheid van 04:30/km.
