Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een trage duurloop van 15.400 meter gelopen in 1:13:46, hsm 117. De kaap van de 150 km op zeven dagen ruim overschreden, en dus is het normaal dat de recuperatie wat moeilijker word. Het gaat nochtans nog redelijk goed met de benen, alleen dat rechterbeen heeft problemen, voornamelijk de heup en de knie. Ook niet abnormaal aangezien het overbelastingskwetsuren en de vele km's die ik de voorbije dagen afgemaald heb. Een training die een brug legt naar de volgede trainiging, die uit moet draaien op een ultrratraining,ruim vijftig kilometer. Dus staat er voor de rest van de dag veel rust op het prodramma, en hopen dat tegen morgenvroeg de benen voldoende aangesterkt zijn. Voor morgen staat de ultratraining van minimaal vijftig kilometer op het programma en die moet minsten vier uur duren.
Vandaag een duurloop van 15.300 meter gelopen in 1:06:33, hsm 126. Ondanks de vermoeide benen een goede duurloop gelopen tegen gemiddeld 4:21/km. Ikzelf had het echt niet verwacht om vandaag aan dit tempo en deze hartslag een flinke training af te werken. De recuperatie en uithouding zijn dus al redelijk goed op punt, de weerstand en de snelheid, daar is nog werk aan. Het rechterbeen voelde wel niet goed aan, maar bleef gans de training ruim onder de pijngrens, dus gingen we door. Op zichzelf moet de training die morgen op het programma staat zeker lukken, wat niet zeker is van de zondagtraining. Dan staat er een ultrlooptraining op het programma, met twee limieten, ten minste 50 km en ten minste 4 uur lopen. Morgen staat er een rustige trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, echt op het gemak lopen.
Vandaag een lange trage duurloop van 24.200 meter gelopen in 1:55:56, hsm 118. Met zware benen de koude, neerslag en wind trotseren, dit alles voor een wedstrijd, de zes uur van Stein. De laatste vijf dagen training waren goed voor ruim 124 loopkilometer, best wel een pittig schema. Het is dus niet abnormaal dat de benen zwaar aanvoelen en de volgende drie dagen komen er nog tachtig bij. Een geluk dat de pijnen aan het rechterbeen redelijk onder controle zijn, anders had ik al een paar trainingen ingekort. Ik hoop dat ik daarna genoeg weerstand en uithouding heb om eens zes uur naeen te kunnen presteren. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma, tegen een snelheid van 4:30/km.
Vandaag een tempoloop van 15.400 meter gelopen in 1:02:44, hsm 135. De benen waren al hersteld voor een tempoloop, dat is het bewijs dat ik zondag gewoon een slechte dag had. Een geruststelling en tergelijke tijd een vrees, want ondanks een redelijke conditie weet je niet meer zeker of je doel haalbaar is. Vandaag voelde het nog zwaar aan maar dat geeft tevens te maken met die koude en dat bot de weerstand af. De rechterheup en rechterknie hielden stand, maar waren wel voelbaar, de stabilisatie oefeningen voort zetten. Met de hartslag ging het supergoed, een gemiddelde van 135 slagen aan dit tempo dan heb je niet te klagen. Alleen de benen waren nog niet 100%, wat okk niet abnormaal is na de zware driedaagse met 85 kilometer. Morgen staat er een lange duurloop van vierentwintig kilometer op het programma, op het gemakje lopen.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.200 gelopen in 1:40:42, hsm 119. De derde dag na elkaar een lange duurloop goed voor 84.800 meter, de benen zwaar vermoeien. Spijtig genoeg strubbelt de rechterknie en meer bepaalt de patellapees tegen, maar het is nog onder de pijngrens. Het is meestal s'nachts dat de pees pijn doet, tijdens het lopen heb ik er weinig last van, ook na lang rechtstaan is de pees gevoeliger. De benen hebben duidelijk minder last na een mislukte marathon dan na een vol uit gelopen marathon. Als ik de kilometers zo blijf verzamelen moet er deze week een goede 160 kilometer inzitten, meer kan het lihaam niet aan. Ondertussen staat de eerste tussenstand van de marathon en ultra cup op het net, ik sta tweede na mijn mindere prestatie in Genk. Voor morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma, liefst onder de 4:30/km.
Vandaag een lange trage duurloop van 21.400 meter gelopen in 1:44:11, hsm 117. Een straftraining die goed uitkomt, ten eerste als staf voor zo weinig karakter tijdens de LPM Marathon. Ten tweede om de volgende wedstrijd tellende voor de marathon en Ultracup beter voor te bereiden. De zes uur van Stein zijn al binnen twintig dagen dus heb ik enkel deze week om op te bouwen. Ook een dubbeldekker moest er nog op het programma staan wat bij deze gedaan is gisteren 42.2 k en vandaag 21.4 k. Ik moet nu zondag nog een training van minimaal vijftig km en minimaal vier uur lopen en een week van minimaal 150 km lopen. Dan zit de korte voorbereiding naar de zes uur van Stein er op, waar ik toch 72 kilometer wil halen. Volgende week zaterdag staat er de Natuurloop van Lier een 25 kilometer ditmaal op het programma, liefst onder de 1:40:00 lopen. Het grootste probeel word een kwetsuur vermijden, en ook de pijn aan het rechterbeen in te perken. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, deze week staat de uithouding en de weerstand centraal.
Ditmaal is het maar een 45 minuten rijden naar de wedstrijd in Genk aan het Bloso-sportpark De Kattevennen. We pikken Wim Driessen op aan de afrit in Herenthout en rijden richting Genk, de tijd vliegt voorbij als je kan bijpraten. Aan het sportpark sturen ze ons een weide op om te parkeren, op ruime afstand van de manege waar de inschrijving is. Als we voorbij de parking wandelen, zien we dat meer dan de helft van de parking nog vrij is, rare mensen die Limburgers. Het is best glad op de kleine wegen rond het domein, er zal voorzichtig gelopen moeten worden om geen domme kwetsuren op te lopen. De inschrijving gaat vlot en er zit heel wat bekend volk in de cafetaria van de manege, teveel om op te noemen, best plezant. Om tien uur word de start gegeven op een grasveld waar het lekker schuiven is, ik raak zo moeilijk uit de startblokken. Aan de eerste beklimming wil ik aansluiten bij een kopgroep maar voel rap dat er te weinig kracht in de benen zit. Na vijf kilometer (0:19:40) komen we door op een zesde plaats, het parkoer is golvend en in de bochten is het opletten, zo glad. De eerste van de zeven ronden zit er op en ondanks het relatief trage tempo zit ik alles behalve comfortabel, het word zwaar. Ik ben onvoldoende hersteld van de Midwintermarathon van Apeldoorn en af en toe is het al bijten op de tanden om tempo te houden. Er is nog altijd wat hoop dat de benen na een uurtje lopen loskomen, kilometer tien (0:40:11) zo goed als verleden week word het niet. Aan het einde van ronde drie komen Ralph Preibiesh en Gert Mertens me voorbij gelopen, aanpikken lukt niet, de benen zijn vermoeid. Kilometer vijftien (1:01:12) als ik dat tempo nog vijftien kilometer kan vasthouden zit een tijd onder de drie uur er nog zeker in. In de vierde ronde komen we tussen de halve marathonners en verlies ik het tempo helemaal, al dat slalomen op een gladde ondergrond. Hoewel het wel wat verbeterd de staat van de ondergrond is het dikwijls nog opletten, de kilometertijden gaan omhoog. Op de halve marathon noteer ik een tussentijd van (1:26:34) maar het tempo ligt nu al rond 4:25/km en het mag niet trager meer gaan. Na de vijfde ronde beslis ik om gewoon op het gemak de marathon uit te lopen, op kilometer dertig (2:07:56) is het echt op. We moeten ongeveer 800 meter per ronde over een grasveld, het doet vanaf ronde vier meer denken aan een veldcross. Het is mentaal ook op, ik laat het helemaal varen en neem mijn tijd om te drinken en te eten, en op het gemak uit te lopen. Kilometer vijfendertig (2:33:03) een goede kilometer verder begint de laatste ronde, met benen gevult met lood begin ik er aan. Ondanks de vele aanmoedingen onderweg kan ik me niet meer opladen om er nog een goede laatste ronde uit te persen. Zo dood als een pier sleur ik me de laatste stukjes vals plat omhoog, ik was vergeten dat je zo diep kon wegzakken, fysiek en mentaal. Ik finish in 3:09:10 of 19 minuten trager dan verleden week, deze oude knar heeft dus niet genoeg aan zes dagen om te herstellen.
Vandaag los gelopen goed voor 7.900 meter gelopen in 0:38:52, hsm 108. Gewoon de routine onderhouden en niet te hard gaan, de actieve recuperatie is het sleutelwoord. Morgen staat de LPM Maratthon in Genk op het programma, de tweede wedstrijd tellende voor de marathon en ultra cup. De punten daarvoor worden geteld na de marathon van zondag, in de eerste wedstrijd heb ik 86.5 punten verzameld. Het zit zo dat maar twee atleten die voor mij eindigen regelmatig een voor de M-U cup lopen, en door de bonuspunten lig ik nog voor. Alleen Jo Schoonbroodt ligt drie punten voor, maar zijn volgende wedstrijd voor de M-U Cup zou de zes uur van Stein zijn. Zo is het dus niet denkbeeldig dat ik na twee wedstrijden de leiding zou hebben in de tussenstand van dit regelmatigheidscriterium. Maar eerst de wedstrijd uitlopen onder de drie uur, dat zal wel een absolute voorwaarde zijn, en niet vanzelfsprekend. De rechter knie, heup, en achillespees blijven voor problemen zorgen, ik hoop dat dit morgen beter gaat en vol uit kan lopen. Het weer is nog twijfelachtig in zijn voorspellingen, de ene zegt droog en zonnig de volgende een sneeuwtapijt van vijf cm. We hopen op het beste, en ik zal ook alles geven wat er in dit oude maar sterke lichaam zit, een verslag volgt morgen.
Vandaag een duurloop van 10.700 meter met versnellingen gelopen in 0:46:55, hsm 125. De benen nog wat losgooien en zien hoeverre deze hersteld zijn van de Midwintermarathon in Apeldoorn. Het kan beter moet ik bekennen, maar aangezien er ook nog vier vroege shiften bijzaten is het nog redelijk. Toch hoop ik tegen zondag over beter benen te kunnen beschikken, wat nodig is om onder de drie uur te blijven. De LPM Marathon mag dan een veel gemakkelijkere marathon zijn dan die Midwintermarathon in Apeldoorn. Het herstel gaat elk jaar iets achteruit en dat is moeilijk te compenseren, ik heb nu minumum twee weken nodig. Natuurlijk zal ik tevreden zijn als ik zondag in Genk voor de 73ste keer een marathon onder de drie uur kan lopen. Morgen staat er een los loopje van zes kilometer op het programma en veel platte rust, als die me gegunt is.
Vandaag een recuperatieloop van 10.700 meter gelopen in 0:52:39, hsm 108. De benen nog wat laten herstellen en hopen dat ze juist op tijd oké zijn voor de volgende opdracht. Zondag staat de tweede wedstrijd van de marathon en ultra cup op het programma, de LPM Marathon van Genk. Met maar zes recuperatie dagen tussen de twee marathons, is de tijd eigenlijk minimaal een week tekort. Het kan natuurlijk altijd in de juiste plooi vallen, maar hoe ouder de atleet, hoe langer de recuperatie duurt. Dit heb ik vandaag nog eens kunnen ondervinden tijdens de recuperatietraining, lage hartslag maar zware benen. Ik was een zestal minuten te laat binnen om een serieuse bui van smeltende sneeuw en ijsregen voor te zijn. Morgen staat er een duurloop van tien kilometer op het programma, aan een tempo van 4:30/km.
Vandaag een duurloop van 12.200 meter gelopen in 0:53:43,hsm 126. De benen zijn nog wat choco maar toch kon ik er al meer vaart in brengen dan gisteren. Best normaal de derde dag na de marathon begint het lichaam de eerste tekenen van herstel te tonen. Een bijkomend probleem is dat we de vroege doen deze week en dan is lopen net iets pijnlijker. Ook de koude kraakt een mens, er word een zonnetje gevraagd en temperaturen van +20°. Maar ik vrees dat we nog een paar weken geduld zullen moeten oefenen, tot dan moeten we ons goed kleden. De benen zijn nog niet volledig fris, en de knie is nog altijd veel te gevoelig om nog te zwijgen van de rechterheup. Het word een volledig seizoen dansen op een dunne koord, de conditie behouden en de kwetsuren vermijden. Voor morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma, of misschien wel een recuperatieloop.
Vandaag een duurloop van 14.600 meter gelopen in 1:10:09, hsm 116. Het werd deze afstand omdat ik na het werk de wagen bij Buga-Geel moest binnendoen. Vandaar naar huis gelopen, goed voor 14.600 meter knokken tegen de wind in, niet ideaal. Al helemaal niet als je weet dat ik deze week de nodige rust en herstel moet inbouwen. Maar van deze training ga ik ook wel niet kapot gaan, toch zou wind mee beter uitgekomen zijn. De benen waren al heel wat beter dan gisteren, nog licht verzuurd en een iets teveel sijfheid in spieren en gewrichten. Het rechterbeen heeft nog meer herstel nogig, de heup, knie en achillespees zijn overgevoelig. Met nog vier dagen tot de volgende marathon, moet ik er werk van maken en de trainingen onder het uur houden. Morgen staat er een duurloop van twaalf kilometer op het programma, ik hoop tegn 4:30/km te kunnen lopen.
Gistermorgend 07:00 was ik wakker en dus tijd voor een ontbijt een half stokbrood met choco, speculoos en een banaan en twee grote tassen koffie. Het internet lag plat door problemen bij telenet na een software-update van hun servers, dus maar wat spelletjes gespeelt om de tijd te doden. Omstreeks 08:15 stond mijn vrouw Carine op en dat is het teken om alles nog eens te na te zien en ons stilletjes aan gereed te maken. Rond 09:00 vertrokken we richting Apeldoorn met Kaylee in de koffer, Kaylee is onze jongste Shelty en wandelt dan tijdens het lopen met het bazinnetje. Het is een lange trip richting Apeldoorn, goed twee uur rijden, en we zijn gelukkig eens we Nederland binnenrijden, daar kunnen we nog wat van leren. Die snelwegen zijn picobello onderhouden, en wanneer er drie rijstroken zijn mag je meestal 130 rijden, en dat vlot wat beter dan bij 120 km/uur. Gelukkig heb ik een chauffeur en kan ik af en toe eens een micro-slaapje doen, het tweede uur rijden we onder een zonnige hemel. Eens aangekomen in Apeldoorn zoeken we een parkeerplaats rond het zenuwcentrum van deze Midwintermarathon, het Schouwburg en Congrescentrum Orpheus. Daar kunnen we alle informatie halen, omkleden, nummer af halen, sportdrank afleveren, naar het toilet gaan, en bekenden tegenkomen. Je kan je voorstellen wat voor mierennest het daar is, met zes verschillende afstanden en vijf starttijden, dan nog een afdeling voor genodigden. Zo'n tien minuten voor het startschot begeef ik me naar de start, een inloop vak voor genodigden waar ik niet bij hoor, maar toch tussen begeef. Een overijverige official ontzegt me de toegang tot het startvak, maar ik wil niet gans achteraan het pak startten, dus omspeel ik de overijverige official met een spurtje. Ik kan zo toch vertrekken van op de tweede rij, een plaats waarop ik zeker het recht heb, het is koud en ondertussen zwaar bewolkt en er staat veel wind. Het word dus zaak om direkt met het juiste groepje weg te zijn, en te kunnen schuilen tegen de wind, niet gemakkelijk aangezien ook de Asselronde (27.5 K) mee start. De eerste kilometers goed tempo maken om me te plaatsen en dan zien, na een 1500 meter scheid zich een derde groepje met acht atleten zich af. Hier zit ik voorlopig goed, rond positie 30 en 40, en nog wat dichter wat betreft de marathon, Bram van Rijswijck en Luc krotwaar als bekenden in dit groepje. Ik besef snel dat dit te rap gaat km vier in (15:10) dat kunnen deze benen niet aan op dit parkoer, dus laat ik me uitzakken en probeer te herstellen. Er passeren een tiental atleten waar onder Bart de Grove, maar ik wacht op de groep met de eerste dame, normaal Petra Kaminkova. Jawel daar zijn de hazen met de dames, de eerste marathondame Petra Kaminkova en de eerste asselrondedame Arende Abbink. Bertel Krukkert blijkt de haas van dienst voor Arende, Petra vind ditt het goede tempo, dus ikzelf sluit me daar bij aan en doe geen meter kopwerk. De benen beginnen nu eindelijk wat beter aan te voelen en tot het einde van de Asselronde moet ik dit kunnen volgen, een temo van 4:00/km. Kilometer tien (0:39:56) vanaf hier gaan de kilometers iets meer bergop dan bergaf op dit glooiend traject door de bossen en heide van Assel. Er komen nog twee atleten aansluiten bij het groepje, best spijtig want er word nu af en toe tegen de hakken gelopen, terwijl er toch voldoende ruimte is. Ik drink regelmatig en neem af en toe een druivesuiker, kilometer vijftien (0:59:55) we zitten nog op het juiste schema en het gaat redelijk goed. Van kilometer zestien tot kilometer 20 gaat het voortdurend vals plat naar boven, daar voel ik dat ik nog wat kracht tekort kom in het rechterbeen. Het is werken om bij het groepje te blijven, kilometer twintig (1:19:59) vanaf nu gaat het in dalende lijn tot in Apeldoorn en het begin van de tweede ronde. In dit stuk bergaf moet Petra spijtig genoeg lossen, bij mij doen de quadriceps lichtjes pijn, ook de rechterknie en rechterheup zijn gevoelig. Halfweg komen we officieel door in (1:24:34), de polar geeft hier 21.350 meter aan, de totale afstand zal dus zeker en vast kloppen. Kilometer vijfentwintig (1:39:55) we blijven op schema lopen, nog twee kilometer en ik val alleen, dus probeer ik Arende en Bertel te volgen. De tweede ronde van goed vijftien kilometer is in het eerste gedeelte loodzwaar, meestal bergop en wind in het nadeel hier heb ik het altijd moeilijk. Ik heb al uitgemaakt da ik niet ga forceren en alles op de laatste zeven kilometer zetten, na dertig kilometer (2:01:12) staat Carine gereed. Tijd om de nieuwe drankvoorraad aan te nemen, de quadriceps voelen zwaar aan en ik loop op hartslag om niet totaal loss te zitten. Kilometer vijfendertig (2:23:00) ik heb 3:00 moeten inleveren maar vanaf nu gaat het met de wind in de rug en bergaf een tijd 2:52:00 moet kunnen. Nu moet ik wel de vijftien kilometer per uur kunnen aanhouden tot de finish, de hartslag gaat omhoog en ik loop tegen de pijngrens. Kilometer veertig (2:42:02) een tijd onder de 2:51:00 zit er aan te komen, dat zou beter zijn als mijn besttijd verleden jaar 2:51:34 in de Maas en Waal Marathon. Ik heef alles in de laatste kilometer de krampen staan dichtbij, en ik moet mijn een weg banen tussen de finishers van de Asselronde. Een echte knalkilometer zit er niet meer in en dus strand ik in 2:50:15 op een vijftiende plaats en eerste vijftigplusser, moe verkleumd maar voldaan.
Vandaag een recuperatieloop van 11.400 meter gelopen in 1:00:42 hsm 108. De benen deden toch wel zeer na de marathon van gisteren, en het vol alles geven na kilometer 35. Zo was de rechterknie vandaag uiterst gevoelig, en waren beide kuiten nog gespannen. Gisteren in de laatste kilometer vreesde ik nog voor een ferme kuitkramp, lang geleden dat ik nog een finale voluit gelopen heb. De midwintermarathon in Apeldoorn is dan ook ideaal uitgetekend om dit te doen, met zijn laatste zeven kilometer in dalende lijn. Je moet natuurlijk in het moeilijke gedeelte inhouden zodat je alles kan geven in het laatste gedeelte van deze mooie marathon. Vandaag heb ik dat natuurlijk cash moeten betalen, maar dat heb ik er graag voor over na deze mooie prestatie. Het word een week met veel trage kiometers, want volgende week zondag staat de volgende uitdaging voor de deur. De tweede wedstrijd tellende voor de Marathon en Ultra Cup, de LPM Marathon van Genk, weinig tijd om te herstellen dus. Morgen staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, hopelijk zijn de benen dan iets beter.
Vandaag een recuperatieloop van 7.450 meter gelopen in 0:36:35, hsm 109. De hartslag was deze keer op dezelfde golflengte dan het geleverde tempo, een stap in de goede richting. Nu alleen nog het goed gevoel in de benen krijgen, zodat alles weer wat sneller kan gaan. Morgen staat de eerste wedstrijd tellende voor de marathon en ultra cup op het programma, de Midwintermarathon van Apeldoorn. Ik zou echt niet weten wat ik er mag van verwachten, onder de drie uur en liefst zoveel mogelijk. Het is de bedoeling dat ik iets beter presteer als verleden jaar, toen liep ik 2:56:46 dat word dus een moeilijke taak. Natuurlijk heb ik deze keer een marathon achter de hand, volgende week staat de LPM marathon van Genk op het menu. Dat laat toe, als het morgen niet al te best gaat om er een veredelde training van te maken naar volgende week toe. Toch hoop ik morgen al op een redelijk goede dag, we hebben er tenslotte hard voor getraind.
