Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
28-11-2013
Huiselijke sfeer en een beetje opvoeding
In de blog zette ik ooit een foto van de kinderen die me aan het helpen waren in de keuken. Saus maken voor de pasta.
Was het voor in het restaurant ? Of was het privé ?
Op dit bericht kreeg ik toen commentaar van ...kinderarbeid... en zo meer.
We hebben er enorm om gelachen, doch we waren ook beetje geschrokken van die reactie.
Een openbare dagboek laat zien wat er ten huize van aan de hand is.
Mocht het alsnog kinderarbeid zijn, dan waren we toch zo slim om er niet over te schrijven, laat staan er foto's van te nemen en te publiceren.
Mag ik het anders ......opvoeding.....noemen.
Ons Yetteke had zin in pannenkoeken.
Wij ook
Dus, Yetteke, maak ze maar zelf.
Je moest een zien hoe gelukkig ze was en hoe ijverig.
Deeg zelf gemaakt.
Pannenkoeken gebakken
Tafel gedekt
Alles afgewassen...
Proficiat kleine meid voor je inzet en...de heerlijk pannenkoeken
Ze zijn weer opgenomen in het befaamde boek , de Michelinsterren en de punten in het Gault Millau boek
Finca Buen Gusto staat er niet bij, maar niet getreurd...
De Michelinster is een aanduiding voor restaurants met een goede tot zeer goede keuken en een correcte bediening in de befaamde Rode Gidsen van de bandenfabrikant Michelin. Een beperkt aantal restaurants in elke gids wordt aangeduid door drie, twee of één sterren. Deze gelden als belangrijke waardebepaling voor gastronomische kwaliteit. Naast de gids van concurrent GaultMillau wordt de gids in veel landen als autoriteit beschouwd op het gebied van lekker eten.
Ze zijn hier gewoon voorbij gefietst...de controleurs
Wij hebben een eerlijke keuken, eerlijke prijs en eerlijke producten
We gebruiken af en toe ...Ons kookboek van de KVLV....
Wij hebben familie in Indonesië. Tom, Annick , de meter van ons Yetteke , en hun kinderen.
Ook zij hebben, hadden, een blog. Twee jaar hebben ze bijna iedere dag geschreven, net als wij. Een tijd geleden heb ik in mijn blog aangegeven dat we het niet meer konden opbrengen om iedere dag te schrijven. Ook zij, hadden in die periode dit geschreven. Tom en Annick hebben nu beslist om te stoppen met de blog te schrijven.
Ik heb hun tekst letterlijk over genomen, omdat ik al weken met het idee zit om te stoppen met de blog, maar niet goed kan verwoorden hoe ik dit aan de man of vrouw breng.
We zijn nu al 2 jaar uit België , hebben onze stek gevonden, hebben ons werk....en vooral, we zijn een hecht gezin geworden die...heel gelukkig zijn.
We citeren...
Geen gemakkelijk bericht , maar ondanks zoveel twijfel, heb ik toch de knoop doorgehakt.
Ongeveer twee jaar geleden ben ik begonnen met het schrijven van de blog.
Ik heb het altijd met veel plezier gedaan. Het was ontzettend leuk om onze dagelijkse avonturen met jullie te delen.
Voor mij was het ook een soort uitlaatklep. Iets waar ik dagelijks toch een hele tijd mee zoet was.
Het was ook vaak een opluchting om een deel frustraties neer te pennen.
Vaak een opluchting nadien.
Omdat echt iedereen ons kan volgen, zowel in België en hier, ben ik de laatste tijd constant aan het wikken en wegen wat ik wel of niet op de blog kan schrijven. Iedereen kan het lezen...
Iedereen kan binnenkijken ten huize Finca Buen Gusto...
Ook heb ik het al een paar keer met Claudia besproken en samen zijn we tot de conclusie gekomen dat het na twee jaar het moment gekomen is om te stoppen met het schrijven van de blog en terug een beetje meer privacy in te lassen.
Dit wil niet zeggen dat we jullie volledig in de kou laten staan.
Als jullie mij via de link op de blog 'email mij', jouw emailadres doorgeven,of ons volgt via Facebook ...Eric Philips of aClaudia Peeters, dan houden we jullie op de hoogte met een uitgebreid verslag met foto's die dan regelmatig in jullie mailbox zal belanden.
Zo blijven jullie dan toch nog wat op de hoogte van onze leuke momenten tijdens ons avontuur, maar ook van onze frustraties en onze plannen voor de toekomst. En ook belangrijk... niet heel de wereld leest mee.
En niet vergeten, jullie zijn ook nog altijd welkom om ons in het warme Spanje,een bezoekje te brengen!
Namens Claudia, de kids en mezelf: bedankt voor jullie steun de afgelopen twee jaren!
Knuffels van ons allemaal
ps....
Misschien zet ik nog enkel wat foto's op de blog met een beetje tekst..
Geef je mening maart
Vandaag heb ik even stilgestaan met een pak van herinneringen aan ons Bonneke. Zij was een super bomma voor mij. 11 jaar geleden toen ik hoogzwanger was van ons Yanneke is ze op 02 oktober gestorven. Toen ik zwanger was en ze met haar handen over mijn buik ging zei ze dat het een meisje ging zijn! En ze had gelijk ! Spijtig genoeg heeft ze het niet mogen meemaken want ons Yanneke is op 06 oktober geboren.
Bonneke ik mis je nog altijd maar weet dat je altijd in mijn hartje blijft. x x x Claudia
Iedere dag of toch bijna...zitten de vliegtuigen , bestemming Alicante , vol met 60, 70, en ook hier en daar 80 plussers.
Ze zitten een twee tal uurtjes in een zeteltje.
Stijgen de lucht in en.. voor ze het weten worden ze door familie of...één of andere buschauffeur ... opgehaald en naar bestemming gebracht.
Benidorm...Altea...Torrevieja...Mazarron.
Eens op bestemming....
Weg zorgen, weg reisstress...
Er zijn er ook heel wat, die nog jaarlijks met de caravan een 1000 km rijden om op vakantie te gaan.
Ook weer die 60, 70 en 80 plussers.
Met de caravan achter de auto.
Zwaar beladen en tegen 100 per uur over de gewone weg met de sleurhut achter hen.
Soms geconcentreerd en soms... onbewust ...niet met hun gedachten op de weg.
meer dan 12 uur achter het stuur..
Stress...
Verantwoord of niet....Niet aan mij om daar over te oordelen.
Maar dan zeggen ...te oud om te komen....!!!!!
80 % van onze klanten zijn + 60..70 en 80
Enkel de maanden juli en augustus hebben we toeristen in de zaak van - 60
Het is maar of je wil of niet ...of je de kost van +/- 100 wil besteden of niet , om 2000 km te reizen...
In de jaren 30 zei men wel eens dat men te oud was voor iets...maar in 2013 waar de 60-70 en 80 gers gaan winkelen als de niet gepensioneerde mensen ..kunnen.. gaan winkelen, is deze uitspraak ...DUBBEL...
De nazomer is een periode waar wij echt van houden.
We zijn bijna oktober, doch qua weer merken we daar niet te veel van.
Het is te zeggen.
De kleuren in de natuur zij veel mooier dan in de zomer,
In de zomer hangt er de hele dag een warmtenevel. Geen smog, maar door de hitte is het precies of het zicht in de natuur niet heel scherp is.
In deze nazomer periode, is alles veel helderder. De zon staat wat lager en daardoor zijn de vergezichten en de kleuren veel mooier dan in de zomer.
Vorig jaar hadden we rond deze tijd, heel slecht weer... Regen, storm, overstromingen en ...helaas 10 doden.
Nu is alles rustig. Weinig wind, maar warm.
Ik durf het bijna niet te zeggen om de vrees dat niemand me gelooft, maar door de dag liggen de temperaturen nog boven de 30 graden.
Op ons terras was het rond 11 uur in de volle zon en uit de wind , zelfs 40 graden.
Rond 14 uur zelfs 43 graden.
Geen weer om in te zitten.....:)
Vanaf dinsdag 1 oktober starten we in het restaurant ook weer terug met lunches.
We starten rond 1 uur en koken tot 3 .
De avond begint dan weer rond 7 uur en de keuken sluit rond 9
Praktisch gezien is dit een moeilijke periode om de kinderen van school te halen. Ze hebben om 14 uur gedaan. Dat wil zeggen dat we dan volop in de shift zitten en het moeilijk is om ze te halen.
We hebben er tenslotte toch iets op gevonden.
De kinderen worden opgevangen in de school van 2 tot 5
Ze eten een warme maaltijd en krijgen daarna, tot 4 uur de gelegenheid om te spelen of hun huiswerk te maken.
Van 4 tot 5 doen ze een activiteit,
Maandag gitaar les
Dinsdag dansen.
Woensdag theater,
Donderdag informatica en of sportspelletjes.
En vrijdag heeft het iets met lectuur te maken.
Dus ook dat is voor ons een meevaller.
Ik zeg het nogmaals...We genieten van een prachtige nazomer.
Het zwembadwater is nu nog altijd 25 graden.
Die nazomer blijft volgens de weerberichten nog een hele tijd duren, dus in verband met de herfstvakantie.....!
Het dagelijkse ritme zijn we alweer gewoon. Het is zalig en , toch met al de drukte , rustgevend.
Deze morgen zeiden we het nog tegen elkaar...
Zie ons hier toch weer eens genieten.
Om 7 uur opstaan, ontbijten tot half 8.
De kinderen ruimen de tafel en Clauke en ik gaan de honden verzorgen.
Tegen 8 uur douchen en aankleden en on half 9 vertrekken naar de school.
Om 9 uur naar de winkel.
We kunnen zeggen dat we voor het restaurant al 14 dagen , het bijzonder druk hebben gehad.
Leuk...
Ons hoor je niet klagen.
De toeristen zijn weg en de overwinteraars komen stilaan allemaal terug.
Iedere avond heeft het al vol gezeten.
Vanaf 1 oktober starten we ook terug met middaglunches.
Na het winkelen , op het terras een koffie.
De honden worden op dat moment los gelaten, en liggen bij ons onder de tafel of ze spelen wat in het land.
In de school kunnen de kinderen verschillende activiteiten volgen.
Na schools wel te verstaan.
Theater, muziek, dans , IT, Engels en nog veel meer.
Die van ons willen theater volgen....Ze hebben het niet van den vreemde.
De naschoolse lessen beginnen om 15,30 uur. Dat wil zeggen, de school is uit om 14 uur. Dus moeten we iets bedenken tot 15,30 uur
We vroegen vandaag aan het secretariaat of de kids, onder toezicht, op de speelplaats konden blijven, en dan een boterhammetje van thuis eten...
Protest!!!
Van de voedselinspectie is het verboden om 's morgens broodjes mee te brengen, die dan de hele dag in de boekentas zit, en die dan pas om 2 uur worden opgegeten.
Omwille van de warmte kan dat niet.
Daar we zelf in de voedselsector zitten, kunnen we enkel maar begrip opbrengen voor deze opmerking.
Inderdaad, stel je voor dat je een broodje smeert om 8 uur 's morgens.
Je sleurt het broodje de hele dag met je mee om dan rond 14,30 uur op te eten..
In België op school was dat allemaal heel normaal. Ook daar kon het in juni en september soms warme dagen hebben en stond de boekentas met het broodje vol in de zon.
Hier maken ze er terecht een opmerking over.
Morgen weten we of ze dat broodje , voor een democratische prijs , kunnen krijgen bij de opvang.
Maar een activiteit gaan ze alvast doen.
Wij hebben vandaag een thema in het restaurant....Amerika.
Ben benieuwd....
En nog dit....
Zij die morgen jarig zijn....alvast proficiat....als de felicitaties tenminste tot de mensen geraken...
Hij zegt wat op zijne lever ligt en spreekt de waarheid , ongezouten,,,,,Paus Franciscus.
Mensen applaudisseren en krijgen tranen in de ogen.
Het idool van de wereld is ..Geld, macht en prestige.
Ik voel me soms ook zo...
Niet de Paus, neen , ik heb zo geen wit potske..
Maar wel, als je dan al eens je hart lucht en probeert te verwoorden wat je meemaakt, dat er mensen zijn die je volledig begrijpen en dat er mensen zijn die toch van een andere mening zijn.
En maar goed .
Je beschrijft een situatie, geeft je mening , en krijgt dan ook commentaar.
Dat is de bedoeling.
Fijn dat je commentaar krijgt..We kunnen er tegen. We vinden het correct. Maar we zeggen altijd.... Kom het eerst zelf meemaken...
Vandaag hebben we ons...poortje de hele dag gesloten.
We zijn geen café...brasserie of wat dan ook..
De Engelsen, Denen, Noren, Schotten, Belgen, Spanjaarden, Fransen, Duitsers ,Zuid Afrikanen en nog vele andere, weten dat we werken op reservatie.
Als we in de lunch gasten hebben, dan is ons poortje open van 12 tot 4 en als we een diner hebben, dan is het poortje terug open van 6 tot...
Als we geen reservaties hebben, dan doen we het poortje open als we ...goesting...hebben.
Als we thuis zijn, en er komt een auto aangereden, zullen we altijd naar het poortje lopen en kijken wat de persoon wil..
Zijn we niet thuis... dan blijft het poortje toe.
Hebben we dat recht???
Ja
Dus als iemand dan zelf , zonder één enkele reden dan ook wat,het poortje open wil doen...Dan vinden we dat erover.
Moesten we in het groot op onze gevel ...RESTAURANT.. hebben staan, of Café...dan zou het vanzelfsprekend zijn dat het poortje altijd open stond.
Maar vandaag bleef het poortje toe en het heeft ons deugd gedaan ...
Geen reservaties.
De voorbije week is het ontzettend druk geweest en de week die komt is al niet veel minder.. We zijn dan ook iedereen ontzettend dankbaar, maar we hebben er ook ongelooflijk van genoten dat we een vrije dag hadden.
Na het ontbijt , wat bestond uit gigantisch grote croissants en een ciabata brood , is het tijd om een koffie op het terras en met de hondjes te chillen.
Na het chillen en fletsen , legt den Sting zich op zijne rug en slaapt.
Onze 2 Duitsers, die kruipen onder de BBQ , in de schaduw en die maffen ook
Een vrije dag wil ook zeggen dat ik niet kook.
De kinderen hebben ons weer eens verwend met een psta salade en köfte...
Onze meisjes dekken de tafel en.. ruimen ze ook af . Zelfs de afwas. Daar bleven Clauke en ik van gespaard.
Een fijne zondag ... zonder veel werk ... ontspannend...Dit houden we vast..
16 september 2012 was voor ons gezin een start van een heel ander leven.
Het was de officiële opening van de B&B ,het restaurant en alles er om heen,
Officieel.
We hebben wel nog tot 1 december moeten wachten met de opening van het restaurant.
Een jaar is er al weer voorbij.
In dat jaar hebben we een pak mensen over de vloer gekregen, zowel in het restaurant als in de B&B. De mensen die bij ons waren om te logeren, waren allemaal toffe lui. Z e hebben ons een zeer positieve indruk achtergelaten en we hopen dat het voor hen hetzelfde is.
De mensen in het restaurant ,,,, Vele gasten , die hier vast verblijven,of regelmatig ,door het jaar, op bezoek komen, komen allemaal terug. We hebben zelfs klanten die bijna wekelijks komen. Alleen dat al geeft ons de moed om op deze manier verder te doen en alsmaar te verbeteren.
We durven voorzichtig te stellen dat we tussen al die mensen toch enkele vrienden hebben overgehouden.
Vrienden die niet enkel komen om te eten en te drinken, maar ook gewoon eens binnen springen om goeie dag te zeggen .
Dat is ,en was, en zal altijd ons motto blijven.
Iedereen is hier altijd welkom.
En hierover wil ik het er toch eens over hebben.
Als je lid bent van Facebook, en je hebt een heel pak....(vrienden.)...,dan is het je zeker al opgevallen dat er enorm veel spreuken gelanceerd worden.
Spreuken in kadertjes met mooie foto's.
Wie zijn mijn echte vrienden???
Lees en deel anders moet ik je verwijderen uit mijn lijst....!!!
en nog zoveel meer van die dingen.
Vrienden in mijn lijst. Straf dat er een vriend in een lijst moet staan. Voor mij staan vrienden niet in een lijst. Ze staan in mijn geheugen en hart gegrift.
Maar de lijst in mijn geheugen is helaas klein...en in mijn hart, heel klein.
Toen we uit België vertrokken zijn we , na onze tussenstop in Frankrijk, door verschillende mensen opgevangen .
Mensen die mee geholpen hebben aan de zoektocht naar een woning. Mensen die ons verder geholpen hebben in de administratieve, moeilijke, wereld van Spanje. Mensen die gezorgd hebben dat we plezier hadden in onze nieuwe omgeving.
Regelmatig kwamen we samen. Regelmatig kwamen ze over de vloer.
We stonden, uit dankbaarheid, ook altijd voor hen klaar. We deelden ons eten en drinken, niks was ons teveel. We waren tevreden en voelden ons goed, dankzij deze mensen.
Maar we zouden nog iets speciaals voor hen doen.
16 september 2012
Een lekker buffet met alles a vollonté,
Iedereen was er.
Er waren zelfs mensen die , vreemde mensen hadden meegebracht. Mensen die we totaal niet kenden en waar we eigenlijk niks mee te maken hebben en hadden.
Maar wat zeg je dan op zo een moment....niks.
Als er dan veel volk is moet je natuurlijk je aandacht verdelen.
Eén van mijn vrienden (.!.) zei me op een zeker moment: ' Ik voel me hier precies niet welkom.
Op dat moment is je hele feest naar de knoppen. Waarom ?
Sinds die dag heb ik deze mensen nooit meer gezien, zelfs niks meer van gehoord. Ik heb ze nochtans nog een mail gedaan met de vraag om '''het uit te praten'' Al weet ik tot vandaag nog steeds niet wat we zouden moeten uitpraten...
Helaas
Ik wil in dit verhaal, bij deze personen, ...onderdanig zijn...enkel om te weten wat we fout zouden gedaan hebben...maar weeral ...helaas
Wat ik dan ook nog kwijt wil is, dat we van al de andere gasten die op het feest waren...niemand , maar echt niemand , meer hebben terug gezien.
We zien nog geregeld mensen aan de school. Ook daar is een goeie dag of een hallo ver weg,
En waarom?
Claudia en ik proberen dit van ons af te zetten, omdat we samen, veronderstellen en weten, dat we iedereen nog recht in de ogen kunnen kijken. Doch , het van je afzetten lukt niet altijd. We blijven altijd maar met die vragen zitten...
Wat doen we fout of wat deden we fout.???
We hebben een restaurant, een terras waar iets klein gegeten kan worden, waar men iets kan drinken...
Mensen denken altijd maar dat er geld mee gemoeid is als ze afkomen..Doch minder is waar.
Er zijn hier al zoveel mensen goeie dag komen zeggen. Mensen over de vloer die een babbeltje komen slaan. En wij zijn de eerste die proberen te zorgen dat ze niet verdorsten of verhongeren.
Gratis en voor niks
Ze komen als vriend en niet als klant..En willen ze dan toch een consumptie betalen, wel, dat is dan hun eigen wil.
De onderstaande foto's zijn van 16 september 2012, Ik heb bewust de mensen onherkenbaar gemaakt. Uit respect.
Iedereen die je ziet, zijn tot nog toe niet meer over de vloer gekomen.
Facebook....vrienden zou vervangen moeten worden door ..kennis of babbelpartner..
Een vriend heb je niet op Facebook...een vriend zit in je hart,
Dat zonneke, ik probeer hem te pakken en wat naar jullie te sturen...
Het maakt ons zo blij en gelukkig....
Iets om te delen moest het lukken.
Vandaag hadden we een middagshift.
Ideaal moment om eens iets nieuws uit te proberen
Ik maak iets met vis, vijgen en een aardappeltaart.
Bladerdeeg in een springvorm, aardappelen met de mandoliene heel fijn gesneden, een laagje room en uien, een laagje aardappelen , room en uien en dan een deksel maken met bladerdeeg.
Oven op 160 graden en een uurtje bakken.
Ondertussen de vis bakken en , apart, de vijgen in rode wijn .
We hebben het geprobeerd, het zag er eigenlijk niet echt geweldig uit.
Uiteindelijk is heel het gerecht in de vuilbak beland.
Gelukkig hadden we nog wat diepvries friet en bouletten en hamburgers.
Zouden er nog chefs zijn die durven uitkomen dat er al eens iets mislukt.
De nazomer is een periode waar wij echt van houden.
