Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
29-12-2011
Gewone donderdag
Het is vandaag de laatste donderdag van 2011. Het gaat toch snel hé.Het is zo een gewone dag. Het weer is goed, het zonneke schijnt en daarstraks rond 14 uur was het uit de wind en in de zon 17°C.
Vandaag hebben we een echt Frans GSM nummer gaan kopen. Als we met onze proximus kaart bellen is dat vrij duur . Dus een 06 nummer. Vroeger was een 06 nummer een vieze nummer, maar hier begint elk gsm nummer met 06.
Voor Clauke een webcam gekocht . Op hare laptop staat die niet ingebouwd. Dus ook nu kan ze haar mooi gebruind gezichtje via Skype laten zien.
Toen we terug van die Orange-winkel kwamen hebben we uit nieuwsgierigheid de brievenbus geopend. En???? POST. 2 Brieven, ééntje voor Yanneke en ééntje van de fiscus voor ons.
Lap , eerste brief voor ons en al direct de fiscus. Yanneke heeft post gekregen van haar beste maatje Lander. Ze was echt gelukkig en zelfs ontroerd. " Oooh wat lief en hoe mooi, papa mag ik wat op de mama hare faceboek iets schrijven ?"
Voor de rest hebben we ons wat bezig gehouden. Clauke de was gestreken, ikke gekookt en Yanneke heeft via het net al de hoofdsteden van de landen in Europa en de rest van de wereld, vanbuiten geleerd. Daarna een wedstrijdje tussen mama en papa . Kijken en luisteren of wij ook al die hoofdsteden kennen hé Met wat dat kind zich toch bezig houd hé.En ons Yetteke....hangen...
ps; het was een goeie brief van de fiscus.....
Je ziet het hé . We beginnen onze draai te vinden en we beleven een laatste donderdag van 2011 zoals misschien velen......Normaal en huiselijk.
Je zou denken dat we in een God vergeten dorpje wonen. Maar nee hoor.Hier is zoveel te zien , dat je 10 jaar achter elkaar met vakantie zou moeten komen.
Op een 15 km van onze deur ligt een dorpje, typisch Frans, Le Maz Aziel. Nooit van gehoord zou je zeggen. Maar als ik je vertel dat in dit dorpje een grot is waar ze de allereerste pré historische tekening van een mens op een rotswand hebben gevonden. Een tekening van een buffel, dan zeg je :" Och ja, daar heb ik ooit van gehoord".
De grot is in de winter helaas dicht, maar als je op de parking wil geraken om de grot te bezoeken, moet je met de wagen een stuk door de grot. Dit is echt een belevenis. En dan door de grot terug wandelen naar het dorpje. De grot is uitgesneden door een rivier. Mooie watervallen en uitgebeten sculpturen van rotsen. En ook de vogeltjes hebben dorst.(zie foto).
En na een wandeling wij ook. We zijn Café Sports binnengegaan, en wat tappen ze daar? Jupiler. Van 't vat. Warme chocomelk klaargemaakt met verse koeienmelk.
Leven als God in Frankrijk...met nen jupiler.
ps. In Maz Aziel was er veldkoers. Maar geen Sven Nijs.
Een dinsdag is zo een dag dat velen onder ons niet weten wat te koken of zelfs wat te doen. Het zijn enkele feestdagen geweest. Het buikje staat rond van het eten..en wat nu.
De kasten controleren....leeg. Dus , winkelen.
De grootste stad op een half uur rijden is Pamier. Maar wat is hier een half uur rijden??? Als je van Berkenbos naar de Colruyt in Beringen moest, en je had wat pech met het verkeer op de Koolmijnlaan, was je ook een half uur weg. Hier is het zo dat je een half uur aan het rijden bent zonder één auto tegen te komen. De eerste winkel die je dan tegen komt is een Lidl...jaja... De tweede ....nen Aldi... en de derde .....een Carrefour....gigantisch. Eerst naar de Carrefour...Om te tanken, want daar is den diesel goedkoop. 1,23 /l
Willen we den Aldi eens proberen ?
Wij daar naar toe .Maar daar hebben ze nu toch eens alles . Veel meer dan in België. Meer verse -dingen , van vlees en vis. Echt veel meer en...volgens ons Clauke , veel goedkoper. Dus ..Wij karreke vol...Voor de rest van de week..
Ondertussen hebben we ook nog een huis bezocht...NIKS.
En dan terug naar onze Gite. Volle zon. De was hangt zelfs te drogen op de wasdraad. De kinderen spelen in T-Shirt en ons Clauke zit in haar topje (zie foto) en haar kousenbroek ( mocht ik niet fotograferen) in de zon met de verrekijker, naar de herder te gluren, die zijn......koeien...samen met zijn honden ...aan het hoeden is.
Wat doet een mens dan...als alles in Frankrijk dicht is. We gaan wandelen.Gisteren hebben we ergens in een bosje een ruïne gezien. Wie weet , als we aan die ruïne een grote stacaravan zetten, kunnen we daar in wonen en op ons gemak dat ding renoveren.
Het zonneke schijnt weer erg fel. Het is echt warm voor de tijd van het jaar. De ezels bij ons aan de ferme liggen er ook zalig bij.
Sorry dat ik er over bezig blijf, maar de natuur hier....ongelooflijk. Daarstraks was ik effe buiten en ik betrapte me er op dat ik naar niks aan het luisteren was. Geen wind...geen geluiden...echte stilte. Dat is iets wat ik eigenlijk nog nooit had gehoord. Je moet zelf maar eens buiten gaan staan en luisteren naar de stilte...als die er al is. Wij wandelen dus ...wat een utzicht en wat een velden en weides waar we ongestoord over stappen. En dan de ruïne...effe slikken..Clauke ziet dit dus echt zitten hé. Ik verschiet er nog elke dag van.
En dan op de terugweg lopen we langs onze buurman, de boer..., en zien wij en onze kids gewoon een koe kalveren.
Binnen enkele dagen moet er hier op de ferme nog een berggeitje lammeren en een ezel.
Wat hebben de kinderen ..en wij..hier toch een ervaring aan het leven mee te maken !!! Het meoet voor de kinderen en de mensen uit de jaren 30 en 40 toch een levensverijking geweest zijn.
Gisteren is het te laat geworden om nog een tijdje vrij te maken voor de blog. Met Kerstmis is dit een tafel-wandel-spelendag. Na het uitslapen en het ontbijt , hebben we Jef,Ann en de kinderen uitgewuifd. Ze zijn vertrokken voor een 10 tal dagen naar België. Dus zitten we hier nu alleen op de berg.
De Wii geinstalleerd en dan wat buiten rond het huis gekuierd.
Rond 13 uur zijn we aan de aperitief begonnen. De kinderen vonden niet alles even lekker ( maar ik denk eerder dat ze snel terug wilden spelen). Gevolg, Claudia en ik hebben dan maar alle hapjes verslonden. Dus ...effe geen honger meer. Rond half 3 dan de St Jacobsschelp..Dat vonden ze wel lekker.
Vermits het zo een mooi weer was , hadden we besloten een mooie wandeling te maken. We hebben misschien wel 20 keer gezegd tegen elkaar dat dit het mooiste uitzicht was dat we tot nog toe op een Kerstdag hebben meegemaakt.
Om het kort te houden, rond 18 uur dan het hoofdgerecht .Wokpannetje..Lekker!!.
Het dessert was pas om half 9 nadat iedereen alweer in pyama zat.
Een lange fijne dag. Met een mooie zonsondergang.
Straks terug realiteit, en op zoek naar een huis..
Neen...zolang dat we getrouwd zijn zitten we op Kerstavond niet aan tafel bij familie of vrienden. Het is een gezellige avond onder ons. In pyama nog wel.
Beetje tv kijken, meezingen met de muziek, en den aap uithangen met de kinderen. Kerstavond, familieavond.
En natuurlijk uren luisteren naar het gezaag van de kids " Wanneer doen we de pakjes open?"
De dag voor Kerstmis is meestal een drukke dag. We zijn vandaag weer met de zon opgestaan.Heerlijke temperaturen.13°C .
Op kerstavond doen vele gezinnen iets speciaal. Wij dus ook.Eerst gaan winkelen. Vanalles kopen om lekker te smullen en te drinken. Sind een jaar of....Ik weet precies niet meer hoelang , maar het is al zeer lang, bak ik het brood zelf. Vandaag dus ook. Brood om door de week te consumeren, en plezante broodjes om te ontbijten of om bij bepaalde voorgerechten te eten. In Frankrijk stelt de etikette, dat er tot aan het dessert altijd brood op tafel moet staan. Dus.. Kneden en mixen en bakken.
Ik had nog rozijnen en melk en eiren . Dus rozijnenbroodjes. Heerlijk. Morgenvroeg met boter en warme chocomelk. En dan het normale brood.
Buiten was het echt weer prachtig weer. De kinderen hebben gespeeld tot aan de aperitief . Ook Ann en Jef zorgden vandaag voor een lekker aperitief. Vers geperst druivensap met gin en een ijsblokje. En daar dan een sneetje rozijnenmik bij.
Leven als God in Frankrijk.
Na dat alles nog effe skypen met de meter van Yetteke in Indonesië. Want als het bij on 18 uur is , hebben ze daar de pakjes reeds open gemaakt. Het wordt nog een gezellige avond.
Een vrolijk Kerstmis aan iedereen die dit leest en aan de rest natuurlijk ook.
Net zoals in België wordt een huis voor
verkoop gekeurd. Septische tank, elektriciteit, waterleiding, enz
Een expert is langs geweest om de
energie waarde van het pand te bepalen en een gunstig of ongunstig advies te
geven. Wat hebben we gezegd! Bij ons lukt alles wel maar nooit van de eerste of
tweede keer. Heel de woning is afgekeurd. Het is nu aan de verkoper om alles op
te lossen of aan de koper om het te herstellen.
De verkoper wil de elektriciteit, het
dak, de waterleiding en de septische tank niet aanpassen. Kostprijs +/- 25000
zonder dak. Dak +/- 30.000 .Wij vroegen om dit bedrag van de aankoopprijs af
te doen, maar dat wil de verkoper niet. Ouwe Fransman met een klakske op. Ge
kent da wel hé.
Tja, de lotto hebben we nog nooit
gewonnen en geërfd hebben we ook nog nooit.
Dus .de verkoop wordt geannuleerd.
Gevolg, we staan op nul.
Wat nu??? Clauke blijft er gelukkig
zeer kalm bij. Jef en Ann, onze buren, steunen ons weer. Dus, wij op zoek naar
wat anders. Nu, we hebben nog tijd en willen ons niet onnodig opjagen. Dat
haalt toch niks uit.
Dus, lezers duimen hé..
Om alles effen op een rij te zetten en
alles te laten bezinken, hebben we samen met de buurkids een heerlijke lange
wandeling gemaakt. Berg op en berg af. 8 km.
Heerlijk. Zingen, lachen en genieten. La
douce France .
Met al de problemen in je achterhoofd,
kan je dan toch nog van die wandeling en die klein mannen genieten.
We kregen vandaag ook het rapport van
Yetteke via mail.91,4% goed .toch
Aleen zei ons Yet .Maar 91 .
Och ..we zijn een blij gezinneke en we
slaan ons er wel door.
In Molenheide hadden we geen oven , dus bakken van taarten en broden of pizza's zat er niet in.
Ik heb sind 20 jaar geen pistoleetjes of broden gekocht bij een bakker .Zelfs geen croisants. Sorry bakker, maar ik maak ze zelf. En nu in de gite hebben we een groooooote oven. Dus bakken. Maandag al had ik 2 broden gebakken en 20 pistoleetjes. Helaas geen foto's maar volgende keer zal ik ze zeker maken. Gisteren heb ik een pizza van 60 cm lang en 30 cm breed gemaakt. Samen met ons Yanneke. Die heeft verstand om zo een ding te beleggen. En aan de foto's te zien...de magerste gulzige van ons gezin,(Clauke) eet dan het meest......
We zijn aangesloten aan de WiFi van
onze buurman. Als het mooi weer is dragen de signalen ver, maar is het bewolkt
en winderig, dan is het precies of alles wegwaait.
Of , het kan natuurlijk ook zijn dat
het aan de sterkte ligt van mijn computer. Misschien ontvangt hij , of is een
computer een zij,de signalen niet goed. Kortom, ik zit nu tegen een raam, met
de pc op een doos en op een stoel. Naast een kerstboompje.
Maar het lukt. Jef doet veel moeite om
het ons comfortabel te maken en Ann is bezorgd omwille dat we ons werk niet
kunnen doen. Echte mensen met hun hart op de juiste plaats. Maar goed dat we
die hebben.
Vanmorgen was de hemel helemaal open
getrokken. Je zag de bergen in de verte besneeuwd. Mooi.
Hoewel men mooi weer had voorspeld,
zijn er toch wat wolken blijven hangen.
Raar fenomeen. Een wolk blijft in de
vallei hangen en dan fiezelt het wat. Rijd je met de wagen uit de vallei, dan
heb je zon. Toch , de wind is gaan liggen en we hebben zo een 13°C.
Het huis waar we in wonen is blijkbaar
zo goed geïsoleerd dat de verwarming door de dag af staat.
Morgen hebben we een onderhoud met de
makelaar en de eigenaar en de notaris van de boerderij. Er is een petit
problem. Zoals ze ons hebben gezegd. Hopelijk is het Petitniet te erg.
Daar kennen wij al alles van. Bij ons
lukt alles wel maar nooit van de eerste of tweede keer.
Morgen meer.
Ah ja nog iets Voor de kinderen is
precies al alles normaal. Ons Yettek is vandaag voor de eerste keer in
Frankrijk ..stout..geweest. Je ziet het hé..Het leven is gewoon doorgegaan voor
hun.Normaal Toch??
Wonder boven wonder. We hebben internet. het is te zeggen: De wifi van Jef , waar we logeren , doet het weer. Een beetje traag en moeilijk , maar vooral , het werkt. Jef heeft er alles aan gedaan dat we kunnen mailen en bloggen en faceboeken enz... waarvoor dank. We zijn hier zondag in niet zo een bijzondere weersomstandigheden aangekomen.Maar ze voorspellen vanaf morgen tot 3 januari heerlijk zonnig weer, met temperaturen van 11 tot 13 °C. En dat zie je ook . In de verte zie je dat het in de pyreneën aan het opklaren is.Dat is een goed teken. Vandaag is het 12°C maar er staat een harde wind. Och ja... het hoort erbij. Deze voormiddag ben ik naar de post en naar de notaris geweest. Mijn Frans is , volgens indertijd de school , niet slecht.Maar als ze hier beginnen te ratelen.....Ja wadde. Ik ben ook naar de winkel geweest om blokjes te halen voor het afwasmachien. Leg dat maar eens uit als je die niet dadelijk vindt.
Och ...het zal wel komen zeker..
Onze Belgische buren , die al meer dan 2 jaar hier wonen, hebben het nog steeds voor de echte Belgische kost. Bloemkool met papatjes en witte saus en worst....lekker En op dit moment maakt Clauke ..hespenrolletjes met witloof en penné in kaassaus...
Geen internet. Daarom dat ik de datum
vermeld. Zo kan ik zelf bijblijven en wanneer het internet werkt kan ik tekst
en foto s op de blog zetten.
We hoorden vandaag dat het weer in
België guur is. Frankrijk kennen we allemaal van : soleil en warme
temperaturen. Ik zei vandaag nog tegen Clauke: Men zou Frankrijk ook eens
moeten verkennen in de winter!.
Ook hier kan het waaien en regenen.
Vandaag is dat zo een dag, en morgen weer. Regen , wind ,maar toch nog altijd
12°C. Als dan toch buiten komt zeg je al vlug:Hé !!Het is toch nog aangenaam
buiten. Alleen de mensen die hier al lang wonen vinden dit guur en koud.
De kinderen mochten vandaag naar het
verjaardagsfeest van Stans. Het dochtertje van ons gastgezin. Eigenlijk
verjaarde ze op24 november, maar ze had het feestje uitgesteld tot Yanneke en
Yetteke kwamen.
Het eerste contact met de kinderen van
de school.
Ze hebben hun geamuseerd. Rond 17 uur
mochten we de kidsophalen. Het is hier
de gewoonte dat de ouders nog effe blijven hangen en een glaasje wijn drinken.
Maar dat wist ik natuurlijk niet.
Terwijl ik aan het koken was ,is
Claudia de kindjes gaan halen. Toch die bleef maar weg.
Op zeker moment is Ann , de gastvrouw ,
aan mijn deur komen kloppen en heeft me uitgenodigd om ook een glaasje te komen
drinken. We leerde ook nog een andere mama kennen .Leuk.
Wat me opviel was dat ons Yanneke leuk aan het
spelen was met een leeftijdsgenootje. Toen het meisje effe naar haar mama ging,
kwam Yanneke naar ons. Ze vertelde dat het leuk was geweest. Yanneke vertrok
terug naar de living en riep naar het meisje (de naam weet ik niet
meer) .viens. En het meisje volgde Yanneke .
Haar eerste woordje Frans tijdens het
spelen..Leuk toch.
Het was voor de kids een leuke dag. En
voor ons was het binnen blijven.
Doch, om 6 uur was ik er weer uit. Ik
heb de blog dan maar geschreven, de tafel gedekt, koffie gezet en gewacht tot
het licht werd. De Pyreneeën besneeuwt. Wat een prachtig uitzicht.
Rond 8 uur was iedereen al wakker. Na
het ontbijt en het wassen en aankleden zijn we naar Pamier vertrokken om
inkopen te doen.
De Carrefour..gigantisch groot en toch
vrij goedkoper dan thuis.
De kinderen hadden zin in verse soep,
dus groentjes gekocht en nog van alles. Vanavond is het puree met vis en
spinazie. Daar zijn mijn meisjes zot van.
Ook hebben we een kerstboom gekocht. 18.
De kerstballen en de lampjes hadden we
in België gekocht. Clauke en Yanneke aan het werk dus. Maar ook Stans kwam mee helpen.
Fijn toch. Zoete inval van de buren.
Voor we naar Pamier reden, reden we
achter een Franse camionette. Opeens stopte die en de man stapte uit. Hij kwam
naar onze auto toe. Wat nu. Ik zag dat hij een vest aan had met de reclame van
Westmalle trappist. Het kon niet anders dat het een Belg was
En ja hoor. Het was Wim. Ook een papa
van een Belgisch meisje (Ine) dat in de klas van Yanneke zal zitten. Hij
verwelkomde ons en zei dat we maar eens moesten langskomen.
Dat zullen we zeker doen.
Weet je wat? Als 20 jaar bak ik ons eigen brood. In
Molenheide hadden we geen oven, maar hier wel. Dus 2 broden en 8 pistoletjes
gebakken. Lekker.
Morgen geeft Stans een
verjaardagsfeestje. Het is de gewoonte dat al de meisjes van heel de school
worden uitgenodigd. Jajaj vanaf het eerste tot het 6de studiejaar.
Nu ga je denken, wat een bende.Maar nee hoor, het zijn er maar 12. Er zijn dan
ook maar 2 klassen.Van het eerste tot en met het derde en van het vierde tot en
met het zesde. Die zitten allemaal samen. Ook maar 2 juffen ben benieuwd voor 3
januari .
Verder nog wat fotos van ons huisje
waar we nu logeren .
Geen problemen bij ons, belange niet. Maar het was effe een probleem om foto's te plaatsen op het net.Dit lijkt dus opgelost. Onderstaand enkele foto's van de reis.
Daar we een tijdje geen internet
hadden, heb ik de blog niet meer dagelijks kunnen aanvullen
Maar hier nu het verhaal.
Zaterdag 17 december..
Normaal was het vertrek gepland rond 7
uur.
We waren al vroeg wakker en na het
ontbijt en het wassen, moest er nog wat opgeruimd worden en ingeladen.
Inladen Donsdekens nog, kussens en
andere dingen..Op een gegeven moment zat de camionette zo vol, dat er echt,
maar echt niks meer bij kon. Dan maar improviseren. Op de remork ging ook niets
meer, want die was al ingepakt met een zeil en dat kon er niet zo maar af.
Rond half 9 was het dan zover en zijn
we op het gemakske vertrokken.
Gelukkig was het weer vrij goed en was
er niet te veel verkeer. Het zou een rustige rit worden.
We hadden besloten om geen tolwegen te
nemen. Dus geen peage.
Eens achter Luik richting Namen zagen
we de eerste sneeuw liggen. Maar gelukkig langs de weg. De trip ging goed tot
in Charleroi. Daar begon het te hagelen en te sneeuwen. Ik zei tegen Claudia:
We kunnen misschien beter de snelweg blijven volgen met dit weer, die liggen
toch meestal open . Dus wij dan maar de tomtom ingesteld om toch de tolwegen
te gebruiken. En dan kom je aan de grens..Dag België..tot .!!
Dat doet toch een beetje raar hoor.
Richting Reims..Het weer was ..na
rekening te hebben gehouden met opeens uit het niets een wolkbreuk helder en
zonnig. Voor Reims, zijn we dan de eerste keer gestopt. Sanitaire pauze, en een
hapje eten en wat drinken.
De wilde varkens die we een week
geleden hadden gezien in het echt hebben ze hier ook op de parking, maar dan
veel groter..
Wij zijn aan het rijden..Troyes
richting Auxerre En, dat duurde..Ik zei tegen Claudia:Ik geloof dat die tomtom
me een omweg laat maken. En ja hoor ..Nadat we onze kaart goed bestudeerd
hadden, bleek het dat we een omweg aan het maken waren van goed 100 km.
Het weer viel ook al niet mee regen,
smeltende sneeuw, wind..We kregen het allemaal.
Van Auxerre richting Clermond- Ferrand.
Daar hadden we een hotelletje geboekt. Ondertussen waren we van de snelweg af,
om de grote omweg niet nog erger te maken. Het werd rond 17 uur al donker. Ik
kan je verzekeren dat het geen lachje is om op die nationale wegen, zeer
heuvelachtig en zonder straatverlichting, te rijden.
En dan het weer verschrikkelijk.
Kortom, rond kwart voor 9 ( pas) kwamen we aan in het hotel. Dan nog vlug iets
gaan eten, wassen en rond 23 uur in bed.
Besluit van de eerste dag Wat hebben we
toch sterke kinderen..Die hebben de hele rit gespeeld, gelezen, gezongen en
vooral ..niet geklaagd.
Zondag 18 december.
Na een lekkere nachtrust, zijn we rond
7 uur opgestaan. Wassen en ontbijten. Het was een leuk hotelletje voor 58
voor ons 4. Stipt om half 9 zijn we dan vertrokken. Het weer was goed. Claudia
en ik hadden dan ook beslist om weer geen tolwegen te gebruiken. We moesten nog
425 km doen. Volgens de tomtom zouden we rond 13 uur aankomen. We waren nog
niet uit de stad, of het begon te sneeuwen. Op de heuvels of bergen rond Clermond
zagen we hele hopen sneeuw liggen. Vermits we het centraal massief een beetje
kennen en vermits de hoogste top om over te rijden op 990 m ligt, hebben we dan
maar wijselijk de peage genomen. En maar goed.
Het heeft gesneeuwd ..-2 °C, dus dat
goedje bleef liggen. In tegengestelde richting zagen we sneeuwruimers
rijden..Dit zou een ander paar mouwen worden.
We reden 550meter hoogte 627 m 780 m en
het bleef maar stijgen..830 En het bleef maar sneeuwen. In derde
versnelling..de remork die in de smurrie slipte Mijn hartje dat sneller
sloeg .en de kinderen die met liedjes op hun mp3 meezongen..en Claudia die met
haar gsm fotos bleef trekken..990
meter. Eindelijk de top. Maar dan is het nog niet gedaan hoor..Het gaat op en neer,
dalen en weer stijgen. De jumpy heeft achterwielaandrijving..Een geladen camionette
en remork. We waren gepakt en gezakt zoals je vroeger de Marokkanen en Turken
op vakantie zag vertrekken.
Voordeel is wel, als je boven op een
top van een berg rijdt, kan je ver zien. En aan de wolken te zien klaarde het
in de verte op. De wegen werden al wat beter en ik kon al weer een 80 km/hr
halen. Hoe verder we reden, hoe beter het werd. Op een zeker moment, verdween
ook de sneeuw, De temperatuur steeg en de zon kwam erdoor.
Richting Toulouse..9°C en zon. Wat een
contrast.
En dan rond 15 uur. Later dan voorzien,
waren we er. Eindelijk.
Ann en Jef samen met de kinderen
stonden ons op te wachten met een heerlijke tas koffie.
De laatste dag .de allerlaaaaaatste dag
(in België)
En we beginnen er met schrik aan.
Schrik voor wat gaat komen. Schrik ook voor wat onze meisjes gaan doen en hoe
ze erdoor zullen geraken.
Schrik, omdat het maar blijft regenen
en wij onze aanhangwagen niet geladen krijgen
Schrik dus..
Maar wie zouden we zijn als we er niet
voor zouden gaan .Chakaaa
Onze kindjes naar school en wij inladen..Man
man man wat ebben we op 2 maanden weer wat rommel en materiaal bijeen. Niet te
doen. Al goed dat we een remork hebben.
Tegendat we naar school moesten, was dit probleemke ook al opgelost.Volgens
buienradar zou het rond 4 uur stoppen met regenen. Dus eerst de camionette en
straks de remork.
Wij nu naar de school. Vroeger was dat
de lagere broederschool. Sint Barbara, broeders van liefde. Heb ik zelf nog 6
jaar gezeten. Zoek maar op de foto van het eerste en het 6de studiejaar.
Eerst naar Rita. En ja..iedereen mag
het weten..pracht van een directrice. Mag eens gezegd worden. Dan naar juf
Jolien, of zoals ons Yetteke zegt; Ons Jolieneke.
Emotioneel afscheid. Te veel om te
schrijven. Bedankt juf Jolien..
Dan naar de klas van Yanneke bij
meester Marcel. Ons Yanneke heeft haar rapport ook gekregen.96,4% Kan erdoor .grapje.
Meester Marcel heeft ons meisje de
laatste dagen ook perfect begeleid naar het afscheid. Ook een dikke merci
Marcel.
Ja..en dan gaat de bel. Tranen bij de kindjes,
maar ook bij vele mamas. Knuffelen, gelukwensen, kusjes en..nog eens
knuffelen.
Ook een dikke gemeende merci aan Juf
Annemie en juf Sonja. Die hebben iedere dag onze kindjes geknuffeld. Niet
alleen nu, maar altijd. Eigenlijk, in al de eerlijkheid. Dank je aan al de
mensen van de school en de ouders van de kindjes, veel fijne complimenten.
Merci.
Vanavond is dan onze Bram nog langs
geweest. Zot doen met de meisjes, een beetje bij praten en lekker eten. Wat
gaan we hem (lijfelijk) missen. Maar de wereld is te klein om elkaar nooit meer
te zien.
En nu het sneeuwt.
Morgen om 7 uur zijn we weg Op het
gemak We zien wel.
We zijn begonnen met alles stillekes in te pakken. Daar het momenteel slecht weer is en morgen ook nog, hebben we het inpak materiaal drastich veranderd. De spullen op de remork worden in plastic boxen met deksel geladen en al het andere gaat in de camionette in grote zakken.Ons hutje staat boordevol. Komt er ook nog bij dat Claudia nog naar de dokter moest om een laatste controle.
En dan is het weer middag. De auto hebben we ook nog eens vlug gewassen , vanbinnen en vanbuiten. Ja , en dan krijg je honger hé. Rap een Quikie doen .Nieuwe quick in Houthalen....traag....en klein hamburgerkes.. Onze Bicky"s waren er reuzen tegen...maarja.
Af en toe krijgen Claudia en ik toch een stil moment. Hoe zal het gaan ?Wat gaan we meemaken? Hoe zullen onze kinderen reageren? Goed dat we samen er over kunnen praten.
Na de school zijn we bij Bompa en mémé nog langs geweest. Mémé had lekker gekookt. Varkensgebraad met abrikozen en kroketten met een lekkere championnensaus. Precies een éérste communiefeest zoals vroeger. Rond 8 uur terug thuis..Verassing!!!"Er ligt iets voor de deur mama!"
Een zeer mooie plateau met strooi, snoepjes beertjes en kleine kapstokjes. Wat is me dat? Vlug de lichten aan ..en.. " Van de meisjes mama!!!"
Claudia nam hare gsm en bellen. Maar helaas , Cindy nam niet op. Dan Silvie bellen. Ja hallo, wij staan voor uw deur. Verassing alom. Bij een glaasje wijn (2) hebben we nog wat gepraat en gelachen. Ja..en zo was weer vlug om.
Hopelijk hebben we morgen wat droge momenten met het weer , zodat we droog kunnen inladen.
Ah ja... De kinderen blijven maar cadeautjes krijgen in de school.. Tof hé
Dat betekend dat de andere halve dag besteed zal worden aan
de kinderen. En je voelt het hoor..Iedereen die in nauw contact met Yanneke en
Yetteke is, beleefd het afscheid mee.
Zo zijn er hartsvriendinnen die beginnen met van alles te
maken. Tekeningen, briefjes en noem maar op.
Zo
een kleine fijne kinderen.. en toch al
zo verbonden.
Deze
namiddag hadden we afgesproken met Rune en Kobe , Charlotte , Fran en Nand en
natuurlijk de mamas Inge en Bernadette .Heerlijk.
Mooie
tekeningen enaangrijpende brieven.
Pralines ..en noem maar op.
Mooie
gesprekken tussen de mamas en fijn spelen, drinken en ijsjes eten met de
kinderen.
Genieten
Het
is toch aangenaam , te weten dat er
fantastische mensen op de wereld rondlopen, die met ons en de kids begaan zijn.
Dit
houden we vast Inge en Bernadette.
Ook
aan Sofie een dikke dank je wel van ons en Yanneke. BFF..zou Yanneke zeggen.
Best Friend Forever.
Mannen ..ik
krijg het een beetje moeilijk Het begint echt af te korten..
Onze Jumpy staat er nog .. In het nieuws vertelde ze
gisteren , of gaven ze de goede raad om geen autos onder een boom te zetten.
Het zou stormen!!
Onze Jumpy staat in het bos maar gelukkig, hij staat er nog.
En wat hebben we gedaan De was . Twee machines. Blauwe en
witte. Dan de droogkast en daarna alles opplooien..Waarom schrijf ik dit Clauke
moest naar de vrouwendokter. Jaarlijkse control. Dus biebie alleen in het
wassalon.
In het kader van onze afscheidsronde zouden we vandaag nog
enkele bezoekjes doen.
Vanmorgen kregen we van vrienden in Le Fossateen mail met een foto. Ze vroegen of we 8
pakken bruine suiker zouden meebrengen van het merk (zie foto )
Waar kan je die vinden?? .in de Carrefour (Franse
winkelketen) .
Allez ja we hebben ze gekocht en in een doos gestopt, zodat
de bruine suiker mee op weg kan.
Wie weet wat wij ooit gaan vragen ..Pickles van D&L
..want daar is ons Clauke zot van.
(Ze durft dat zelfs op spaghetti doen) jakkes.
Stilletjes beginnen ons Yanneke en Yetteke al wat
zenuwachtig te worden. We merken het. In de school beginnen ze al een beetje
afscheid te nemen. Zo zijn er de lees moekes.
Vandaag moest ons Yetteke weer samenwerken met leesmoeke Erika.
Zij had een zeer mooi kaartje voor haar geschreven en voor
een Frans boekje gezorgd.
Een klein beetje afscheid En dan nog een mama die belt om
Yetteke nog samen te laten spelen . Maar daar morgen meer over.
Dan naar bompa Gunther. We hadden de eerder gemaakte fotos
laten vergroten en aan hem cadeau gedaan. En hoe blij hij was . Zijn lieve
mooie achterkleinkinderen met zijn petekind op één foto. Hij straalde van geluk.
En wij ook natuurlijk. Hij staat er volledig achter van onze onderneming. Bij
het weggaan wenste hij ons veel geluk , een goede gezondheid en vooral ein
schöne kristmas ( zoals hij dat met een Duits accent kan zeggen). Een brief
gaat hij nooit schrijven, maar hij zal ons volgen via nonkel Daniël.
En dan naar nonkel Daniël en tante Anita.
Lekker babbelen, een pintje drinken en lekkere chocolaatjes
eten. Ook weer zeer gezellig. Zij zullen zeker afkomen. Als ze bomma en bompa
geworden zijn. Dat voelen we.
Misschien wel met de moto?
En dan naar huis. Alleez naar de hut in Houthalen.
En weet je wat we dan doen als de kids slapen zie foto latex ....hmmmm
Onze laatste maandag in België. En het is een drukke.
Om half 7 zijn de kinderen en wij opgestaan. We moesten om
half 8 vertrekken naar Brussel.
Om kwart voor 8 konden we de kinderen al afzetten aan de
school. Rita, de directrice had ons beloofd om de kinderen zo vroeg al op te
vangen. E zo gezegd, zo gedaan. Bedankt Rita.
Wij, door het slechte weer naar Brussel.
Wat gingen we doen? Wel, Claudia heeft in februari, door een
herseninfarct, een heel deel van haar rechter gezichtsveld verloren. Een gevaarlijke
situatie om met de auto te rijden. Ze moest van de oogarts naar CARA. Dat is
een onderdeel van het BIVV, de Belgische instelling voor verkeersveiligheid. Ze
moest daar opnieuw een praktische proef autorijden afleggen in hartje Brussel. Nog
erger dan hier in Hasselt. Niet geslaagd zou betekenen dat ze haar rijbewijs
voor altijd kwijt zou zijn.
En dan opeens merk je dat de wereld klein is .
Wij naar Brussel. In Tielt - Winge file. En file was het,
Tot aan de ring van Brussel.
Om stipt 10 uur kwamen we in Evere bij het BIVV aan.
De secretaresse aan het onthaal was echt verwonderd dat we stipt
ter plaatse waren.
We kregen een instructeur, Tom, aangewezen. Vriendelijke
man. Wat gepraat, en dan fysieke testen. Tijdens het gesprek vertelde we
natuurlijk dat we naar Frankrijk vertrokken. Allez, een nicht van mij woont in
Artigat met hare man en kindjes en heeft daar een ferme. Ferme Thiboult. Wim en
Leentje Wij vielen bijna van onze stoel.
Die kennen we. Althans toch van horen zeggen. De dochter van
Leentje en Wim is 9 en zal samen met Yanneke in de klas zitten. Straf hé.
Dan de praktische testen Daar mocht ik niet bij zijn. Na een
half uurtje kwam Clauke terug.
Tom vertelde dat het niet zwart was , maar ook niet wit.
Oei!!!! De dokter moest dan nog beslissen. En dat zou pas om 13 uur zijn.
Wij in Diegem naar de Macro. Wat rondgelopen en een beetje
inkopen voor de volgende dagen gedaan.
Aan de kassa komen we een koppel uit Tessenderlo tegen.
Benny en Marie-Jeanne. Straf.
Dat waren vrienden uit de jaren 90 toen ik nog deel uit
maakte van de Kiwanis
Heel wat bij te praten natuurlijk..
Rond kwart na 1 zijn we dan terug gereden naar het BIVV.
Tom was met heel het dossier en de uitslagen, advies gaan
vragen bij de dokter. En!!!!
Claudia mag haar rijbewijs behouden.
Van daar moesten we dan naar de gemeente in Heusden om het
rijbewijs te vernieuwen, met de nodige code en aanpassing, die erop moet staan.
Wie komen we daar tegen???
Chin en Chen.
Dat zijn de mensen die ons frituur hebben overgenomen. Wel
Wel Wel .
Van de gemeente door naar de Cité in Heusden .Wie zien we
daar Anita, de mama van Bram maar zij heeft ons niet gezien.
Ik wil maar zeggen ..De wereld is echt heel klein
Al bij al, hebben de kinderen en wij, geklonken op het terug
krijgen van het rijbewijs..
Cava en hapjes .Och, ja je leeft maar ene keer hé..
maar ik maak ze zelf. En nu in de gite hebben we een groooooote oven. Dus bakken.
