Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een trage duurloop van 16.250 meter gelopen in 1:17:42, hsm 114. De benen voelden redelijk aan, maar het moest en zou een rustige training worden. Ik wil deze week wat extra kilometers verzamelen in de hoop dat de uithouding en conditie wat beter word. Voor volgende week doe ik de omgekeerde beweging en loop ik minder kilometers om fris te zijn, zondag. Zoals reeds aangehaald hoop ik mijn laatste marathon van 2011 nog eens onder de 2:50:00 te lopen. Daarvoor moet ik deze week 130 kilometer lopen en volgende week inclusief marathon 100 kilometer. Het zullen toch de benen en de omstandigheden zijn, die zullen beslissen over het wel of niet slagen van deze onderneming. Ik kan alleen nog maar mijn uiterste best doen en alles nog eens geven om het seizoen 2011 mooi af te sluiten. Voor morgen staat er een training van dertien kilometer op het programma, ik hoop iets langer te lopen.
Vandaag een lange duurloop van 25.000 meter gelopen in 1:43:37, hsm 138. Langs de Kempische vaart gelopen 12.500 meter wind mee, de weg terug wind tegen. Het eerste gedeelte viel goed mee en ik keerde op juist 50 minuten, dus gelopen tegen 15 km/uur. Eens gedraaid viel het dik tegen, de wind stond veel strakker als gedacht, het was krabben geblazen. De rechterheup had het zwaar te verduren, als ik op kracht moest proberen voor uit te geraken. Het tempo zakte volledig in een, en het was hopen dat de wind wat zou luwen, maar dat zou niet gebeuren. Een oorzaak de benen zijn nog niet fris genoeg, en na een uurtje was de tank leeg en nog dik tien kilometer te gaan. Ik had geen drinken, laat staan dat ik druivesuiker mee had, normaal zou je eens meer als 20 kilometer, drinken mee moeten hebben. Maar ja ik neem het maar vanaf een training van meer dan twee uur mee, Drinken en druivesuiker! Toch ben ik blijven knokken om zo dicht mogelijk tegen de 14 km/uur te blijven, dat lukt me niet dikwijls. Een vaststelling die ik liever niet had gedaan, maar ik heb nog twee weken om iets beter te worden. Voor morgen staat ner een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma.
Vandaag een recuperatieloop van 14.300 meter gelopen in 1:10:13, hsm 109. Het was echt herfstweer veel wind en regen, en een temperatuur van 8°, waren de ingredienten. De benen wat gespaard voor de langste training van de week, ik heb een kleine 25 km nodig. Om tien kilometer meer te hebben dan het voorziene weekschema, dat voorzien was als rustweek. Maar het is de bedoeling om nog iets te verbeteren tegen de marathon van spijkenisse. Ik heb wel wat problemen met de rechter achilles pees, maar hoop dat kenesio-taping de verlossing brengt. Volgende week heb ik de late, dan kan ik elke keer uitgerust aan de training beginnen, een groot voordeel. Voor morgen staat er een lange duurloop of tempoloop op het programma, naar gelang de staat van de benen.
Vandaag een duurloop gelopen van 13.150 meter in 0:57:30, hsm 124. Na mijn slechte dag van gisteren, ging ik er nu de pees opleggen en cresendo lopen. Het is nu ook een training die me veel beter afgaat dan op het gemakje km's te verzamelen. Lopen voor wat we waard zijn na een lange werkdag, na een aarzelend begin ging het prima. De tweede helft van de training was zelf ruim boven de 14 km/uur, de eerste helft tegen 13 km/uur. Een wat last van de voetpezen en de rechterachillespees, en nog zware benen van de marathon. Over het algemeen mag ik niet klagen van mijn trainingen na de marathon, zeker rekening houdend met de vroege werk shift. Voor morgen staat er een trage duurloop van veertien kilometer op het programma.
Vandaag een recuperatieloop van 16.500 meter gelopen in 1:20:13, hsm 110. Het was natuurlijk een veel te lange afstand om als reuperatie in aanmerking te komen. De benen waren zwaar en het was alle moed bijeen rapen om die training af te werken. Een verplichte trage training, op den duur haal ik amper nog snelheid en de benen doen nog pijn. Met de voetpezen en de rechterachillespees ging het iets beter, met de heup daar en tegen ging het minder. Het lijkt dat, als ik traag loop de rechterheup sneller komt vast te zitten, dan als ik door loop. De dagen worden nu wel echt kort, en het was al aan het schemeren toen ik terug thuis was. Morgen staat er een duurloop van twaalf kilometer op het programma, na een lange werkdag.
Vandaag een duurloop van 15.000 meter gelopen in 1:06:32, hsm 125. De voetpezen en rechterachillespees deden pijn,, na een werkdag rechtstaan, is het moeizaam trainen. Het weer was nochtans ideaal voor de tijd van het jaar, 8° een schitterend zonnetje en bijna geen wind. Alleen duurde het bijna drie kilometer al eer de pijn uit de voeten was, en dat is best lang bijna een kwartier. Daarna werd het wat comfortabeler om te lopen en kon ik wat versnellen,het doel van 13 km/uur is gelopen. Na zo'n training voel je de schade die een marathon teweeg brengt aan de pezen en spieren. Ik zit voorlopig een zes kilometer voor op mijn schema dat deze week honderd km voor zag, ik hoop er 110 te lopen. De motivatie is er nog om te proberen onder de 2:50:00 te lopen in Spijkenisse, als de omstandigheden ideaal zijn. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, het kan ietwat meer worden.
Vandaag een trage duurloop van 14.400 meter gelopen in 1:07:13, hsm 118. De benen waren iets beter dan gisteren, normaal is de tweede dag na de marathon de zwaarste. Ik moet bekennen dat ik zeker niet diep gegaan ben zondag, mijn doel was onder de drie uur lopen. Reserves houden voor de laatste marathon van het jaar, die van Spijkenisse, op een vlak en verhard parkoer. Daar hoop ik nog eens een poging te ondernemen om onder die grens van 2:50:00 te geraken. Er nog eens alles uitpersen en hopen op een superdag, om het marathonjaar 2011 mooi af te sluiten. Het zou dan mijn dertigste marathon onder de 2:50:00 worden, iets wat men nooit had durven voorspellen. Zo zie je dat er altijd wel een doel te verzinnen is om naar toe te werken, en zolang er doelen zijn is er motivatie. Morgen is het doel vijftien kilometer aan een duurlooptempo van minimaal 4:36/km of 13 km/uur te lopen.
Vandaag een trage duurloop van 12.000 meter gelopen in 0:56:38, hsm 123. Ik verschoot er zelf wat van dat ik de dag na een zware marathon al zo snel kon lopen. De hartslag kon ik beperkt in de hoogte jagen, toch was het de vermoeidheid in de benen die het tempo dicteerden. Het ging in elk geval veel vlotter dan de dag na de marathon van Kasterlee, toen aalde ik geen 12 km/uur. Nu dus vrij vlot, ik had gisteren nochtans goed gaan eten en boven al veel alcohol gedronken, meer dan goed is voor een sportman. Maar ja twee mijlpalen in een wedstrijd, dat gebeurt niet elke wedstrijd, 60 marathons onder de drie uur en dat tijdens miijn 70ste marathon. Het was nochtans niet vanzelfsprekend gisteren in Geldrop, door de ongemeen zware omstandigheden, was het knokken. Deze keer zitten er drie weken tot mijn volgende marathon, op 18 december in Spijkenisse. Morgen staat er een recuperatieloop of trage duurloop van een goed uur op het programma.
Vandaag was het tijd voor de laatste natuurmarathon van het jaar, de t'is voor niks marathon in Geldrop. Er waren veel deelnemers van de marathon en ultra cup, er zijn veel die hun bonuspunten komen ophalen. Dat zit er voor mij niet in, ik heb een paar wedstrijden niet kunnen lopen omdat ze afgelast werden, maar ook door blessure. Ik had vandaag een doel in deze halfzware natuurmarathon, onder de drie uur finishen, en dat voor de zestigste maal. Het kon ook mijn zeventigste marathon worden waar ik de finish haalde, een feestdag kon het dus worden, vandaag. De sint schoot de wedstrijd op gang, na vijfhonderd meter nam ik de kop van een groep van een tiental atleten. Volgens mij waren dat er een paar teveel, dus moest er wat tempo gemaakt worden, om de groep wat uit te dunnen. Na twee kilometer was het zo ver, we waren nog met vier, Ralph Preibisch, Gino Decock, en Nid Rumphakwaen. Je moest geen kenner zijn om te zien dat ik de mindere was, Gino nam de kop, we gingen een strook van zes km tegenwind. Dat in een Heide gebied zonder bescherming, de anderen waren niet van plan over te nemen, ik probeerde korte beurten te helpen. Mijn vrouw was mee met de mtb, maar mocht niet in onze buurt blijven zolang ik deel uitmaakte van de kopgroep. Gino speelde het wel slim door iedereen aan de koord te laten lopen om een klein beetje uit de wind te blijven. De laatste vijfhonderd ging ik nog maar eens op kop lopen tegen de wind in, de hartslag was al 150 hsm, tegen de overslag. Ik wist van de vorige edities dat we nu een stuk van tien kilometer wind mee hadden, en dat was niets te vroeg. Het was de bedoeling te lopen op hartslag en ik liet de drie beteren gaan om me te concentreren op mijn opgelegde taak. De hartslag laten zakken naar 140 hsm en krachten sparen want na vijftien kilometer komt het zwaarste er nog maar aan. Ik heb mijn vrouw aan mijn zijde en een langgerekte klaagzang moet ik aanhoren, het hobbelt het stremt het is zwaar. Maar dat weet ik natuurlijk uit ondervinding, Het hobbelt en het stremt en het tempo onderhouden en gewoon lopen was al lastig. Toch moet je de focus houden en je concentreren op je doel, het doel was onder de drie uur finishen en me niet murw lopen. Half marathon kom ik door in 1:25:30, ik ben binnen de tijd die ik wou halen maar zoals reeds gezegt het zwaarste moet nog komen. Ik moet toegeven dat het parkoer onder deze omstandigheden nog zwaarder is dan dat van Kasterlee, het mul zand is maal vier. Na vijfentwintig kilometer is Gino aan het stappen, het parkoers heeft hij onderschat en wat komen gaat is nog zwaarder. In een zanderige strook gaat Carine onderuit, in die bocht zeker dertig centimeter los zand, een crosser neemt zijn fiets op de schouder. Daarna kwam er nog een stuk van vijfhonderd meter los zand, gelukkig staat de wind hier ook schuin in de rug, het is zoeken waar lopen. Carine moet meer dan haar lief is afstappen, en als ze terug komt en de wind zit tegen maan ik haar aan om me uit de wind te zetten. Hard zijn dat is mijn devies, gaan al doet het pijn, maar kan je dat van iemand anders verwachten? dat is er net iets over maar ik besef het niet. Het voelt keihard aan, ook ik heb het ondeschat we komen weer in een heide gebied en de wind heeft er vrij spel, het is beuken en knokken. Eigen schuld dikke bult, de strook van de boer van ???? normaal modder tot aan de enkels of erger, maar nu geloof het of niet los zand. Carine moet weer nan de mtb dus het is zwaarder als gewoon wat los zand, nu besef ik dat het nog superzwaar word het mulle zand komt eraan. Het lijken wel zandduinen en de volle wind tegen, het tempo zakt zodanig, een slak in los zand, uitgwaaid en mijn slijmspoor raakt zoek. Ik moet de focus houden als het kan tempo maken, zo niet, niet in het rood gaan maar overleven, het klinkt overdreven maar het is zo. Zelf mee maken zou ik zeggen maar dat kan normaal alleen als het een maand droog blijft, niet een alledaagse gebeurtenis, zelf niet wekelijks. Het hobbelt ener is zand dat het een lieve lust is, ik schat niet meer als tien hoogtemeters maar het is bijna geen meter vlak, ongelofelijk. Carine blaast en zweert dat dat het de laatste keer is als ze de volgende zandheuvel niet omhoog geraakt, toch motiveerd ze zichzelf opnieuw. Ik had nooit gedacht dat de meserie van mijn vrouw mij zo kon motiveren, ook bij mij is het op, maar dat mag ik niet laten merken. Zelfbehoud zo noemen ze dat, ik ben nog niet versleten, ik kan het nog, veel trager als enkele jaren geleden en ik moet mijn kousen optrekken. De kilometers worden afgeteld, de plaats lijkt veilig, maar die tijd onder de drie uur, wetend dat het officieel 42.500 meter is? Ongelofelijk hoe lang 2500 meter wel kan zijn, toch haal ik mijn doel 2:58:34, en een mooie derde plaats in dit deelnemersveld. Toch ook een proficiat voor mijn vrouw Carine die ook veel karakter heeft moeten tonen om dit tot een goed einde te brengen.
Vandaag een recuperatieloop van 8.350 meter gelopen in 0:39:52, hsm 109. De benen voelden vermoeid aan, het gaat op en af met het gevoel in de benen. Met de rusthartslag gaat alles uitstekend, en de testen van de polar geven een uitstekende conditie aan. Toch heb ik niet het gevoel in een goede conditie te zijn, het niegt eerder naar middelmatig. Hoewel als je een marathon onder de drie uur kan lopen, laat staan een natuurmarathon, mag je niet klagen. Voor morgen hoop ik op een goede dag en met een goed gevoel de natuurmarathon te finishen.
Vandaag een duurloop van 10.500 meter gelopen in 0:46:30, hsm 119. Een duurloop met tien versnellingen van tweehonderd meter, de eerste na vijf kilometer. De benen voelden nog niet super aan maar het was ook niet slecht, dus toch tevreden. Het is de laatste werkdag van de week, daarna een lang week-end van tenminste drie dagen. Zoals altijd een dag verlof na de marathon, en we zitten aan het eind van het ijsseizoen. Dus kunnen er nog een of twee dagen economisch werkloosheid bijkomen, het zou goed uitkomen. Tegen het einde van het marathonseizoen een paar dagen meer kunnen recupereren en rusten. Rusten na de dagelijkse training weliswaar, ik blijf een believer van elke dag sporten. Voor mij is sporten lopen dus loop ik elke dag en voorzie wel een of andere recuperatietraining. Zondag in Geldrop loop ik de halfzware marathon op hartslag en hoop natuurlijk onder de drie uur te finishen. Het kan mijn zeventigste marathon worden en de zestigste onder de drie uur, twee nieuwe vooruitzichten voor één. Morgen staat er een korte recuperatietraining in de vorm van acht kilometer los lopen op het programma.
Vandaag een recuperatieloop van 10.500 meter gelopen in 0:51:17, hsm 108. Het ging wat moeizaam vandaag, de benen liepen snel vol en het tempo lag vrij laag. Ik had een zweetjasje aan gedaan, omdat het een korte trage training betrof. Zo kon ik toch nog eens lekker zweten, het bovenlichaam moest er aan geloven. Maar aan de bovenbenen voelde het koud aan met alleen de korte loopshort. De conditie en het loopgevoel lijken zo wat wisselvallig te zijn, en dus is het hopen op een goede dag, zondag. Morgen staat er een duurloop met versnellingen op het programma tien kilometer lang.
Vandaag een interval van in totaal 15.000 meter gelopen in 0:56:33, hsm 135. Een interval gelopen met een goed gevoel in de benen, ik had kracht genoeg voor snelheid te ontwikkelen. Het waren tien maal een snelle kilometer ( 03:25/km - 03:55/km) en tienmaal 500 meter normaal (03:50/km - 4:33/km). Neem de eerste reeks weg en de tijden liggen dichter bij mekaar, maar ik raak moeilijk in gang. Ik had goed wat reflex-spray gespoten en op een klein verzetje met de fiets naar het sportcomplex gereden. Toch was dat niet genoeg om de spieren op temperatuur te krijgen, ik zou nog een rondje moeten inlopen, om goed te zijn. Het goed gevoel in de benen was het belangrijkste, hoewel de laaste kilometer aan 03:25 toch zwaar aanvoelde. Een brandend gevoel in de bovenbenen die duid op het limiet dat de benen na deze trainingsperiode aankunnen. Ik moet toch tevreden zijn en de volgende marathon met gerust hart aanvatten, aangezien ik op hartslag wil lopen. De T'is voor niks marathon in Geldrop is een halfzware natuurmarathon zoals de laatste in Kastelee, maar nog meer onverhard. Het grootste probleem is er de juiste weg te blijven volgen, met al de plakaten die er hangen word er soms verkeerd gelopen. Morgen begint de recuperatieperiode van drie dagen met een recuperatieloop van tien kilometer.
Weersverwachting Geldrop deze week
