Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
20-12-2019
Burgemeester zonder verkiezingen
In 2000 ben ik met roken gestopt.
Nooit nog 1 sigaret aangeraakt.
Het pakje sigaretten werd toen vervangen door joggen en veel kilometers maken
Wel tot 15 km. per dag.
Maar dat sporten gezond is, vraag dat maar aan mijn vrouwtje...Topturnster... Belgisch en Europees kampioen en.... nu... van veel knoken last. Ik ook ...knieen, onderrug ...Dus het lopen hebben we sinds een jaar of twee vervanhen door wandelen. En dat gaat goed.. Zo dikwijls als we kunnen zijn we voor vele kilometers weg.
Tijdens zo een wandeling naast de kustlijn van Mazarron, hebben we onze nieuwe uitdaging weer gevonden.
Finca Buen Gusto...het huis waar we nu in wonen, was vroeger een ruiene. Wij hebben met ons twee dit prachtig pand helemaal verbouwd.
Weing geld en veel moeite heeft ons dat gekost , en het resultaat staat er.
Tijdens 1 van de wandelingen zagen we een vervallen en verlaten dorpje langs de kustlijn.
Hier in de streek kan je zulke dingen aankopen voor een appel en een ei
En dat is nu juist wat we nog wel willen..
Een dorpje kopen, verbouwen en dan zelf, zonder verkiezingen, burgemeester worden...
De Santa Maria was het vlaggenschip en het bevoorradingsschip van de eerste expeditie. Het was gebouwd op een scheepswerf in Galicia, in Spanje. Het schip heeft vele namen gehad. Eén er van was de Maria Galante, maar aangezien dit ook "prostituee" betekende, werd die naam alleen soms schertsend door de bemanning gebruikt. Dikwijls werd het schip ook de Gallega genoemd, vanwege haar plaats van herkomst. De Santa Maria was een kraak. Het was nogal haastig ineengeflanst, en heeft dus ook maar een reis meegemaakt. De Santa Maria verging immers bij de aankomst op Hispaniola (het eiland waarop de huidige Dominikaanse Republiek en Haïti liggen). Met de wrakstukken van de vergane Santa Maria werd de nederzetting La Navidad gesticht. "Navidad" omdat ze hier op 25 december 1492 waren aangekomen en omdat Navidad "kertsmis" betekent in het Spaans. La Navidad was de eerste Europese nederzetting op het nieuwe werelddeel. Colombus liet 39 man achter in La Navidad, maar toen hij ze daarna terug wou komen oppikken, bleken ze allemaal te zijn afgemaakt door de Taïnos, de plaatselijke Indianen. Aan boord van de Santa Maria werd heel wat meegezeuld voor de reis. In een hok zaten verschillende dieren. Kippen en ander pluimvee voor de eieren, een koe en geiten voor de melk en voor het vlees en varkens voor het vlees. Dit menu werd aangevuld met vis en krab. Christoffel Colombus had twee logboeken, eentje met de echte cijfers in en eentje met vervalste gegevens. Dit laatste gebruikte hij om zijn bemanning niet te ontmoedigen en hen te doen geloven dat ze helemaal niet zo ver weg waren van hun thuisland. De Santa Maria is nagebouwd en de replica bevindt zich in de haven van Funchal, op Madeira. Het anker van het schip, 4 meter hoog, is te bezichtigen in het Nationaal Haïtiaans Pantheon Museum in Port-au-Prince. De oorspronkelijke Santa Maria was 24 meter lang en 8 meter breed. De hoogste van de drie masten was 23 meter hoog. De Santa Maria was het traagste van de drie schepen.
Op 11 juli werd Claudia 50 jaar en de kinderen en ik hadden een verjaardagscadeau waarvan ze eigenlijk nooit kon raden wat het was.
We hadden een verblijf geboekt voor een weekje België, met een uitgebreid bezoek aan ons Yanneke in de Ardennen.
Op 12 juli in de vroege ochtend zijn we dan richting Eindhoven vertrokken.
De zus van Claudia kwam ons afhalen. We zouden daar dan ook tot en met zondag logeren.
Op zaterdag hebben we met een BBQ de verjaardag van Claudia gevierd. Samen met de zus en schoonbroer en Martine en Tom. Onze buren zeg maar uit Spanje.
Op zondag hebben we de Belgische kust bezocht om daarna de fijne dag af te sluiten met lekkere frieten uit de frituur.
Op maandag vertrokken we dan richting Hotton. Daar hadden we een air b&b geboekt. Oud huis , maar al de confort,, Echt aangenaam en een aanrader.
Maar het belangrijkste van die dag was toch ons Yanneke bezoeken.
En ja hoor... alles was er nog op en aan. Ze had het echt naar haar zin , en Tom en Kim...haar bazen... waren echt tevreden over ...het toppertje..
Na wat te hebben bijgebabbeld en natuurlijk ook een lekker Belgisch biertje , waren we toch weer met zijn allen blij en tevreden , om weer samen te zijn. Al dan niet
met de kippen en andere dieren rondom ons.
En als je dan toch in de Ardennen bent, dan ga je heel wat bezoeken.
Yanneke kreeg een vrije dag , en wij dan naar Durbuy en omstreken,
We bezochten de site van de secte Hare Krishna... en even dacht ik er te blijven, maar mijn goesting was over
omdat alles daar vegetarisch en alcohol vrij is,,,,lol
We bezochten nog andere kleine dorpjes, en vooral veel wandelen.
Kortom een leuke vakantie.
Maar toch weer blij om naar de zon zee en palmbomen , yerug te reizen.
Op 9 september is ons Yanneke dan na 10 weken terug gekomen, met natuurlijk de nodige mooie en minder mooie verhalen.
Volgend jaar rond 28 juni, vertrejjen ze alle 2 . Yanneke en Yetteke. Dan hebben we het kot voor ons alleen...
Als we het gewoon geraken tenminste.
En vandaag 1 december beginnen we aan ons 8ste jaar restaurant
In die 4 jaar afwezigheid van schrijven, is er natuurlijk heel wat gaande geweest.
Ondertussen is Yanneke aan haar laatste jaar humaniora bezig. 2de Batchelerato noemt men dat hier.
De schoolplicht is hier tot 16 jaar.
Men kiest dan zelf of men wil doorgaan of niet.
De 2 volgende jaren zijn zowat een voorbereiding op het universiteit, of men gaat een beroep leren in een gespecialiseerde school of zoiets het zelfde als op leercontract gaan.
Yetteke zit ondertussen in het 4de jaar humaniora. Het laatste jaar schoolplicht.
Maar ook zij zal verder gaan achter dit.
De kinderen doen het uitermate goed in de school
Yanneke is zelfs haar 4de jaar geeindigd met een ...matricula... dat betekend dat ze tijdens heel het schooljaar en de examen een 10 heeft gehaald.
Zij deed ook mee aan de Olympiade voor de kennis van het recht, de grondwet en de rechtsgeschiedenis van Spanje. Een afvalwedstrijd voor Spanje tussen al de 4de jaars humaniora...
Resultaat ...2de .
Iedere dag uitgezonderd de zondag....Dagelijkse kost op een bordje mooi gepresenteerd.
Volgens wat we hebben vernomen , vernoemen de Mazaronezen ons als 1 van de beste restaurants uit de verre omgeving.
Om trots op te zijn, maar we blijven met de voetjes op de grond.
We kunnen niet meer dan ons best doen.
Onze manier van werken is nog altijd niet veranderd.
Geen menu en wijnkaart.
Iedereen eet wat de chef beslist, doch bij reservatie kan je altijd vernoemen wat je niet lust, of het vegetarisch of veganistisch moet zijn. En daar houden we rekening mee.
Voor velen een raar iets, maar eens dat ze hier zijn geweest en ervaren hebben hoe het in zijn werk gaat, is men onder de indruk en tevreden.
Na 4 jaar besluit ik om de blog terug op te pakken. Niet elke dag , maar gewoon wanneer de goesting er is .
Nog 2 en half jaar en dan mag ik met pensien...Awel we gaan dit doen. Tot aan het pensioen en wie weet misschien nog langer.
Ik zal een korte beschrijving geven wat er in de voorbije 4 jaar is geweest en dan zetten we gewoon verder van dag tot dag of week tot week...we zullen wel zien.
Het is zowaar 4 jaar geleden dat ik nog iets schreef. Er is veel veranderdt , veel werk gedaan, veel gedoe, maar we woner er nog steeds en doen het bij mijn weten en ervaren nog steeds bijzonder goed.
Yetteke droomt al in het Spaans en Yanneke is onze professionele tolk in speciale gevallen.
Wij hebben ons aangepast....Trekken onze plan
De kids doen het voortreffelijk in de school .
Thuis wordt er veel Spaans gepraat , Engels , wat Frans en als het uitkomt , nog een beetje Vlaams... de kids bedoel ik he.
Ze kennen ons in Mazarron... We hebben vele Spaanse vrienden,,,Ouders van de vriendjes van onze kids..
We handelen en wandelen met de Spanjaarden..... We voelen ons thuis...
En wat er ook gezegd wordt over vanalles en nog wat..... We hebben geleerd om te leven en te werken zoals de Spanjaarden dit van ons verwachtten.
Nog altijd werkt ons Clauke in de tuin...Ik soms ook , maar vooral de keuken.
We hebben al eens gezegd....Vaderdag voor Clauke en moederdag voor mij..
De lente .....betekend ...grote kuis in de tuin..
Moet het toch wel lukken ....Ik steek mijn schup in de grond en wat vind ik....Ne steen in de vorm van een hartje..
Speciaal voor mijn vrouwke...
Na 18 jaar huwelijk is dit pa echt.....Eindeloze liefde....
De lente is in het land.
Al een hele tijd.
We hebben een echte zachte winter gehad..
Oudere Spanjaarden zeggen dat het sinds 74 geleden is dat het nog zo warn was.
Onze appelsienenbomen staan in bloei.
Terwijl we in februari de laatste appelsienen geplukt hebben, hingen er al verschillende andere jonge vruchten aan de boom en begonnen de bloessems open te gaan... De seizoenen op zijn kop.
Wat er normaal in Belgie op 1 november op de kerkhoven gezet wordt, dat bloeit hier , eind februari in onze tuin.
De plant werd 3 jaar geleden in een pot gekocht...
Na dat hij uit gebloeid was, heeft ons Clauke deze in de grond gestopt, en het resultaat....
Ieder jaar mooie bloemen. Niet alleen in februari of maart, maar heel het jaar door.
En de lavendel
Ik gebruik deze veel in de keuken
Raar maar waar, we hebben de lavendel een heel jaar door in bloei
Komt me goed uit daar ik dit kruid heb leren gebruiken in gerechten.
Moet je zeker proberen..
Ook de munt....het blijft maar groeien... Plukken , gebruiken, water geven, en.... alweer nieuwe munt...
En als laatste.
We werken van augustus tot oktober enorm veel met vijgen.
Zelfs nu nog..
De diepvries ligt nog vol.
Ons Clauke heeft geexperimenteerd , met als resultaat dat we een nieuw boompje in de bloei hebben..
De eerste blaadjes zijn in aantocht...
Leve de lente...nog enkele dagen en beginnen we weer te zwemmen.
Kerstmis is voorbij..
De Kerstroos die we in de zaal van het restaurant hadden , staat al een hele tijd buiten.
Deze begint nu stillekes zijn bladeren te verliezen.
Maar.... ons Clauke zal er weer wel wat van maken.... we gaan het in het oog houden
34 graden op ons terras
en vandaag na een voormiddag in de zon te werken.... al ferm gebruind
Na mijn laatste oproep op 02/02/2016 is het eigenlijk stil geworden. Niemand is tot op heden ingegaan op mijn vraag.
Helaas, maar ik had het voorspeld.
Doch op 1 enkel sms na.
Helaas is een sms vol taal en schrijffouten niet echt persoonlijk.
Sommige zinnen komen niet tot hun recht daar er geen emotie in zit en daar er een verkeerde betekenis kan aan gegeven worden door de fouten die gemaakt worden.
Maar ik weet hoe dat gaat.
Je vingers zijn te dik en je typt er al eens langs. Heb ik ook wel eens aan de hand.
Vanmorgen komt de wind uit het NoordWesten.
Van op ons terras hebben we zicht op een hele grote urbanisatie, met , tussen ons en de huizen, een autoweg met daarnaast een kleinere weg.
Veel gebruikt door joggers, wandelaars en fietsers.
Als de wind uit die richting komt, dan kan je stukken van gesprekken verstaan. Het is niet stiekem afluisteren ...nee , je hoort het gewoon.
4 sportievelingen op de fiets.
Clauke en ik staan er naar te kijken terwijl we onze koffie drinken.
'' Hij staat daar se...op zijn terras ''
..........
'' Klootzak...''
..........
'' Sssst......'' horen we er eentje roepen naar de andere.
Natuurlijk kennen we die heren.... We konden ze duidelijk zien en herkenden ze....
Nu gepensioneerd , maar ervoor een voorbeeldfunctie in de maatschappij.... De arm der wet.....
Ik heb de betekenis eens opgezocht van het woord dat hij gebruikt ....
Klootzak
Klootzak is een synoniem voor het scrotum of de balzak. Het woord klootzak wordt over het algemeen gebruikt als scheldwoord. Het woord kloot staat voor rond of bal. Het zich klote voelen is een negatieve aanduiding (=zich slecht voelen), het aangeven dat iemand kloten heeft (in de vorm van lef; iemand met kloten=iemand met ballen aan z`n lijf) ...
Gevonden op http://nl.wikipedia.org/wiki/Klootzak
Het woord wordt gebruikt als scheldwoord staat er. Voor de rest enkel .... iemand met ballen aan zijn lijf en met lef...
Maar het zal zeker als scheldwoord bedoeld zijn.
Dus , mijn tekst van 24/11/2015 moet toch zijn aangekomen.
Hoe laag..
Hoe laag kan je gevallen zijn...
Hoe erg .... met de gedachte dat je altijd een aanzien hebt gehad als voorbeeld voor de maatschappij in je functie die je had...
Hoe erg voor je naaste... je kinderen...je kleinkinderen...
Iemand om naar op te kijken....!!!!
Deze heb ik van hem niet genomen hoor.... het stond er opeens gewoon....
Eigenlijk is dit de juiste afbeelding. struisvogel...met de kop in het zand van schaamte....
We gaan nog schrijven over een dagje aan zee ,en over , hoe we het wereldkampioenschap veldrijden tijdens de voorbereidingen van een service , hebben beleefd.
Maar eerst wat anders.
Een persoonlijke blog onder de noemer "dagboek" is geen openbaar schrijven. Je schrijft het in een persoonlijke sfeer , je dwingt niemand om het te lezen .
Wanneer het wordt gelezen door een ander en er wordt over gesproken en verteld en doorverteld, dan wordt de lezer de persoon die het openbaar maakt. En daar is niets mis mee.
Je leest de blog uit eigen wil, je maakt er je verhaal van of je leest de blog gewoon niet.
Onder die vorm van " dagboek" schrijf ik , zoals vorig jaar al eerder geschreven, mijn frustraties van me af.
Of dat mag of niet?
Misschien had jij vroeger zelfs een dagboek die je stiekem onder je matras verstopt lag. Misschien heeft er wel iemand stiekem je dagboek gelezen.
Misschien heeft die iemand dit nooit durven zeggen of misschien hebben ze je er wel mee gepest.
Dat is vandaag , in het IT tijdperk, niet anders.
Al vier jaar krijgen we kritiek op ons leven als restauranthouder , hier in Mazarron en daarbuiten.
Goede kritiek, maar evenzeer ook slechte. Normaal denk ik.
Al 4 jaar schrijf ik de blog, met af en toe een positieve en zelfs een negatieve kritische noot.
Maar nog eens....je moet dat niet lezen hoor. Dat werd je nooit gevraagd.
Mensen die goede en of slechte kritiek geven, moeten er hun van bewust zijn dat die kritiek op de een of andere manier terug naar hier komt.
Goede kritiek maakt ons blij.
Slechte kritiek doet ons nadenken en geeft ons de gelegenheid om daar wat aan te doen.
Maar onwaarheden en gefantaseer in ons nadeel.... Daar doen we niets mee. Erger nog , daar geef ik dan weer via mijn blog commentaar op.
Commentaar, over de onjuistheden, zoals die mij werden verteld.
Het enige verschil...
De onwaarheden en het gezever die over ons worden verteld, worden ....over " ons " verteld. Terwijl mijn kritiek nooit een persoonlijke naam heeft.
Wel een beschrijving. En zij die , uit eigen wil, mijn blog lezen , zullen dan wel weten over wie het gaat.
Maar nogmaals...mijn dagboek lezen werd niet door mij gevraagd.
Doch na het lezen van mijn opmerkingen stel ik vast dat we dan alweer de volle laag krijgen.
Helaas is het omgekeerde niet hetzelfde.
Zij die over ons onwaarheden en zever vertellen, doen dat helaas nooit tegen mij, maar tegen een derde.
En daarom nu deze oproep.
Aan al die mensen van Mazarron en omstreken , die dingen vertellen over ons, die dan een negatief beeld teweeg brengen.
Bel even en kom af... Alleen of in groep, het is aan jullie hoe jullie het durven.
Zo kunnen wij als volwassen mensen eens luisteren naar al wat jullie te vertellen hebben, en kunnen wij het effe aanpassen , indien nodig, rechtstreeks tegen die , die dingen verteld die onjuist zijn.
Ergens in 2014 hebben we een deel van ons land omheind.
We deden dit omdat we graag honden wilden om zo onze eigendom een beetje te bewaken.
De meeste lezers weten ondertussen dat we 2 Duitse herders en 1 Dalmatier hebben. En onze omheining, of zoals wij hem noemen, den draad, doet goed dienst.
Het moet wel gezegd , dat af en toe , en vooral in de bronstijd, den Dalmatier begint te graven om daarna uit te breken. Onder den draad door.
We weten wel waar hij zit en we laten hem doen want hij komt altijd terug.
Wanneer de klanten 's avonds weg zijn, sluiten we de poort en laten de honden los. Ik twijfel er aan of er een beter alarn systeem bestaat. Bij het minste horen we geblaf.
Soms schieten we echt wel omhoog in bed als die mannen beginnen, maar al bij al , geeft het toch een veilig gevoel.
Enkele dagen geleden hebben we ontdekt dat er op een hoek van ons domein een gigantisch gat werd gegraven. We zagen ook dat het gegraven werd van buiten het domein , naar binnen.
Dus onze honden konden het niet geweest zijn. Trouwens Sting, den dalma was niet weg.
We hebben de gaten gedicht en zware stenen gelegd.
Maar 's nachts werden we herhaaldelijk wakker van geblaf en gehuil vam onze herders. Als we bij daglicht gingen controleren, merkten we dat er weer gaten waren en dat de draad opengeduwd was.
Zaterdagmorgen ging ik naar buiten om de honden een koekje tegeven, dat doen we iedere morgen omze te belonen van de nachtwacht, en dat was me verschieten.
In een hoekje op het terras lag een Galgo... pik zwart. Galgo is een windhond.
De dogs van ons bleven er af en keken er naar. Die kerels hebben we in hun kot gezet en hebben ons dadelijk bezig gehouden met de Galgo. Althans ons Yetteke
Zij heeft de galgo gekalmeerd, wat water en eten gegen en getroost.
Die Galgo had een diepe snijwonde . Waarschijnlijk door den draad.
Clauke belde Noa's Arc en ze zouden hem komen afhalen.
Terwijl Yetteke hem aaide , werd de Galgo kalm en begon zelfs wat te eten en te drinken. Hij zag er wel sterk en gezond uit.Maar wat schuw en een beetje bang.
Rond half 11 kwam er dan een man van Noa's Arc die hem meegenomen heeft naar de dierenarts.
Ze hebben hem verzorgd en gewassen en zijn dan met hem naar Corvera gereden waar er een opvang plaatsje was.
Gisteren, maandag, belde de man van Noa's Arc, dat alles goed ging met " haar" Ze hebben haar Darcey genoemd.
Zij was zelfs gechipt. Ze hebben de eigenaar gebeld , maar die vertelde dat zij eerder werd weggeschonken en vandaar waarschijnlijk was gaan lopen.
Het jachtsezoen in Spanje is voorbij en die Galgo's , die voor de jacht worden gebruikt, worden dan gewoonlijk ergens gedumpt.
Geen respecht voor de dieren hier... Dat is een nadeel.
Maar wij weten nu dat Darcey een goed leven zal hebben. Hopelijk wordt zij snel opgenomen in een fijne familie.
Mochten wij er al geen 3 hebben, we zouden hen zelf hebben gehouden.
En tot slot nog dit.
Enkele lezers zullen dit begrijpen, enkele niet.Maar niet getreurd , blijf lezen want binnenkort ga ik het vervolg verhaal van mijn rijbewijs schrijven
En de lotgevallen van den Duits en die Antwerpse van een eerder bericht op de blog.
Ik ben gisteren naar Trafico Murcia geweest.... en de rest volgt wel.
Blue Monday (deprimaandag) is een naam, gegeven aan een datum voor de zogenaamd meest deprimerende dag van het jaar.
De vader van 'blauwe maandag' is de Britse psycholoog Cliff Arnall.
Hij bedacht in 2005 een, naar zijn zeggen, wetenschappelijk verantwoorde formule waaruit zou blijken dat de maandag van de laatste volle week van januari de dag is waarop de meeste mensen zich treurig, neerslachtig of weemoedig voelen.
Dit zou te maken hebben met het feit dat goede voornemens mislukt zijn en de vakanties ver weg lijken.
Daarnaast zijn de dagen nog donker en is de maandag voor veel mensen de eerste dag van de werkweek.
Arnall werd in academische kringen overladen met kritiek, maar desondanks wijdden veel grote kranten en andere media jaarlijks kritiekloos aandacht aan het fenomeen
De zondag was voorbij en ik begon aan een welverdiende nachtrust....Dacht ik...Hoopte ik.
Elk uur van de nacht gezien.
De schuld van de honden.
Ze lopen los op ons domein vanaf de klanten weg zijn.
Je kan je wel geen betere bewaker veroorloven dan die 3 mannen , maar....
Wat er aan de hand was weet ik niet ...rondlopen, blaffen, zelfs huilen zoals wolven.
Niet uitgerust ben ik om 5 uur opgestaan...
blauwe maandag.
Tja , en wat doen die heren dan overdag....slapen.
Wanneer we een hele drukke dag hebben, dan eten we , om het ons gemakkelijk te maken...de pasta van Clauke.
Gisteren, op blauwe maandag hadden we zo een drukke dag.
s'Morgens ontbijten, de kids naar school brengen en dan naar de slager om 17 steaks en 1 kippenborst + 7 kippenbouten.
We verzorgen een feest voor een groep van 18 , en die willen een steak menu.
Normaal bij een steakmenu serveren we een soep. Doch deze groep wensten een kipcoctail.
Gepluisde kip maak ik met gekookte kippenbouten. Het vlees is iets sappiger dan kippenborst.
Daar we van uitzonderlijk mooi weer kunnen genieten , en daar Clauke de zaal reeds had klaar gezet, eten we buiten. Moet gezegd, dat het rond half 6 toch al frisser wordt.
Maar niet tegenstaande dat is het zalig om op 18 januari buiten te kunnen eten.
Blauwe maandag ...... blauwe tafellakens...Misschien begrijpen de mensen uit de groep de hint... Wij vonden het alvast toepasselijk.
De maandag verliep zoals we het gewenst hadden.
Om 8 uur kwamen de gasten en de laatste is rond 11.30 uur naar huis gegaan. Het was vlot, lekker en vooral zeer plezant.
Vandaag is het weer nog beter dan gisteren, 31 graden in het zonnetje , tegen de muur van het terras en uit de wind.
Nochthans , wind was er eigenlijk niet.
Na dat we de kids aan de school hadden afgezet, zijn we gaan joggen van Isla Plana tot La Azoia. Ongeveer een 8 km langs het strand heen en terug. Zalig.
En dan de zus van Clauke jaloers maken via skype ...Hier zo warm, bij haar zo koud... Stout he.
Rond de middag zaten we nog steeds in ons loopkostuum buiten en werd het eerste glas cava van de dag al lekker binnen gesmikkeld.
Laat die natuurlijke chauffage maar branden elke dag.
De natuur en wij zijn er maar goed mee.
En straks een vers appelsientje van 1 van onze bomen.
Ik vertel het niet op de dag zelf . Het nieuwe jaar is nu al 10 dagen bezig.
Zoals december was is ook het nieuwe jaar begonnen. Heel zacht weer, weinig wind en door de dag temperaturen van rond de 25 graden,
Dus ten huize Buen Gusto is het vollop genieten en natuurlijk ook hard werken.
Voor een Vlaming misschien niet dadelijk een traditie met oudjaar, maar we hebben dit geleerd van de Nederlanders die we mochten kennen toen we nog een chalet in de Ardennen hadden.
Oliebollen.
Hier eten ze een variant op de smoutebollen namelijk churos
Tijndens het tapas uur , zo rond 2 uur in de namiddag , begonnen we met de bak van een aantal bollen, die we dan buiten gezellig oppeuzelden.
En de chef zag dat het smaakte ...
Het was voor ons een aangename pauze tussendoor . Op nieuwjaarsdag hadden we weer een drukke service en moesten de voorbereidingen gedaan worden.
Na de bollen terug aan het werk.
Ieder jaar vieren we met het gezin , oudjaar.
Normaal bakken we ribbekes op de bbq met daar dan penne bij en een arabiata sausje.
Maar door de vele voorbereidingen, hebben we het deze keer anders gedaan. Veel hapjes aan het haardvuurtje.
Eerder schreef ik dat het weer zacht en warm was. Tegen de avond , als de zon achter de bergen zakt, kan je een vest gebruiken en het vuur aansteken. De temperatuur zakt tot zo een 12 graden.
Voor ons echt koud.
Het vuur dan maar aan, en daar we geen rook in ons gezicht willen, de wind zat verkeerd, heb ik een buis op de stoof gezet.
Verschillende hapjes hebben we soldaat gemaakt.
Op een gezapig tempo, want de avond was nog lang en er waren hapjes genoeg.
En dan valt de avond.
De zon achter de bergen die een rode gloed achter laat...Mooi
En maar gaas geven die van ons.
We luisteren muziek vie de ipad en de iphone , en ons zotte trien zingt opera ...
Helaas hebben we middernacht...zoals altijd ... niet gehaald.
Rond 11 uur was onze pijp en vuur uit en zijn gaan slapen.
Van het vuurwerk hebben ik en de honden niets geweten...Ons Clauke heeft wat knallen gehoord .
