Ergens in 2014 hebben we een deel van ons land omheind.

We deden dit omdat we graag honden wilden om zo onze eigendom een beetje te bewaken.

De meeste lezers weten ondertussen dat we 2 Duitse herders en 1 Dalmatier hebben. En onze omheining, of zoals wij hem noemen, den draad, doet goed dienst.

Het moet wel gezegd , dat af en toe , en vooral in de bronstijd, den Dalmatier begint te graven om daarna uit te breken. Onder den draad door.

We weten wel waar hij zit en we laten hem doen want hij komt altijd terug.

Wanneer de klanten 's avonds weg zijn, sluiten we de poort en laten de honden los. Ik twijfel er aan of er een beter alarn systeem bestaat. Bij het minste horen we geblaf.

Soms schieten we echt wel omhoog in bed als die mannen beginnen, maar al bij al , geeft het toch een veilig gevoel.

Enkele dagen geleden hebben we ontdekt dat er op een hoek van ons domein een gigantisch gat werd gegraven. We zagen ook dat het gegraven werd van buiten het domein , naar binnen.

Dus onze honden konden het niet geweest zijn. Trouwens Sting, den dalma was niet weg.

We hebben de gaten gedicht en zware stenen gelegd.

Maar 's nachts werden we herhaaldelijk wakker van geblaf en gehuil vam onze herders. Als we bij daglicht gingen controleren, merkten we dat er weer gaten waren en dat de draad opengeduwd was.

Zaterdagmorgen ging ik naar buiten om de honden een koekje tegeven, dat doen we iedere morgen omze te belonen van de nachtwacht, en dat was me verschieten.

In een hoekje op het terras lag een Galgo... pik zwart. Galgo is een windhond.

De dogs van ons bleven er af en keken er naar. Die kerels hebben we in hun kot gezet en hebben ons dadelijk bezig gehouden met de Galgo. Althans ons Yetteke

Zij heeft de galgo gekalmeerd, wat water en eten gegen en getroost.

Die Galgo had een diepe snijwonde . Waarschijnlijk door den draad.

Clauke belde Noa's Arc en ze zouden hem komen afhalen.

Terwijl Yetteke hem aaide , werd de Galgo kalm en begon zelfs wat te eten en te drinken. Hij zag er wel sterk en gezond uit.Maar wat schuw en een beetje bang.

Rond half 11 kwam er dan een man van Noa's Arc die hem meegenomen heeft naar de dierenarts.

Ze hebben hem verzorgd en gewassen en zijn dan met hem naar Corvera gereden waar er een opvang plaatsje was.

Gisteren, maandag, belde de man van Noa's Arc, dat alles goed ging met " haar" Ze hebben haar Darcey genoemd.

Zij was zelfs gechipt. Ze hebben de eigenaar gebeld , maar die vertelde dat zij eerder werd weggeschonken en vandaar waarschijnlijk was gaan lopen.

Het jachtsezoen in Spanje is voorbij en die Galgo's , die voor de jacht worden gebruikt, worden dan gewoonlijk ergens gedumpt.

Geen respecht voor de dieren hier... Dat is een nadeel.

Maar wij weten nu dat Darcey een goed leven zal hebben. Hopelijk wordt zij snel opgenomen in een fijne familie.

Mochten wij er al geen 3 hebben, we zouden hen zelf hebben gehouden.

En tot slot nog dit.

Enkele lezers zullen dit begrijpen, enkele niet.Maar niet getreurd , blijf lezen want binnenkort ga ik het vervolg verhaal van mijn rijbewijs schrijven

En de lotgevallen van den Duits en die Antwerpse van een eerder bericht op de blog.

Ik ben gisteren naar Trafico Murcia geweest.... en de rest volgt wel.