Zondag 1 april, neen, geen grap, maar weer verhuizen. Zo een 200 meter verder hebben we een groter huis, met zwembad en alle comfort. Nog 1 keer, hopen we. Hoewel, we zijn het stillekes aan het gewoon worden. We maken er ons dan ook niet druk in. Uitslapen op zondag, rustig ontbijten en dan beginnen. Het was 10 uur toen we aan de verhuis begonnen. Claudia en ik hebben twee of drie keer van het ene naar het andere huis gereden, en om half één was de klus geklaard.

De kinderen hebben elk hun kamer ingericht, Claudia heeft de kleren allemaal mooi in de kasten gelegd en ik heb heel de keuken ingericht.

1 april was gisteren ook een stralende dag. Lekker warm en weinig wind. Dus echt een weer om te zwemmen. De kinderen waren natuurlijk als eerst in het water. Trouwens, vandaag hebben Claudia en ik ook gezwommen, na het joggen. Om half 2 waren we uitgenodigd bij René en Lieve. Ze had echt lekker gekookt voor ons. En het was leuk. René en ik hebben samen wat naar de koers gekeken. Ik weet nog dat Tom Boonen gewonnen heeft, maar vanaf dan is me alles niet meer zo duidelijk. De rosé kwam…en heeft me overwonnen… Ik weet echt niets meer. Hoe ben ik thuis geraakt? Te voet, dat weet ik, en al waggelend, volgens de kinderen. Ik ben direct in mijn bed gekropen, en de kaars was uit. Foei!!!!Moet kunnen volgens René…Maar de rosé is van goede kwaliteit. Geen hoofdpijn.

1 april was ook de dag van de grappen. Yanneke lag ’s morgens nog lekker te slapen. Ik weet dat ze haar grote broer een beetje mist. Trouwens, wij allemaal. Het wordt tijd dat hij afkomt. Ik ging naar Yanneke en zei heel stil dat haar broer een kleine omweg via Spanje had gemaakt om dan verder te reizen naar Oostenrijk of Italië. Ik heb die meid nog nooit zo snel uit haar bed zien vliegen. Maar nadien heb ik het mogen voelen. Ik kreeg slaag van die kleine schat en ze was boos op mij….en terecht. Flauwe grap. Maar nadien hebben we er wel om gelachen.

Vandaag zijn we naar de advocaat geweest om te vernemen of we in Spanje een home-restaurant mogen openen. En…joepie ..het mag. Zij gaan nu al d papieren in orde maken, en als dat er allemaal is, kunnen we starten…

Onze meisjes mochten vandaag bij hun vriendinnetje van school gaan spelen. Asia. De mama is Engels, de papa is Chinees. Leuke mensen. Wij hebben ondertussen het eerste huis waar we een maand gewoond hebben, opgekuist.

En belangrijk…We hebben zelfs een Spaanse mevrouw leren kennen. Ze spreekt Engels en wil graag enkele uren per dag, tijdens de vakantie, nu en in het groot verlof, Spaans aanleren voor enkele euro’s. Ze geeft ook les aan volwassenen voor 5 euro per uur. We zullen zien hoe het met de kinderen gaat en zullen daarna beslissen of we dat ook gaan doen.

02-04-2012 om 20:46 geschreven door eric

Normaal schrijf ik de blog eerst in Word. Ik verbeter, kopieer, en dan zet ik het op de blog.

Vandaag heb ik 2 keer rechtstreeks geschreven op de blog, en 2 keer valt het internet uit. Dus nu voor de derde keer weer opnieuw schrijven, maar dan wel eerst in word.

Een ezel….stoot….2….enz….

Weer verhuizen.

Maar ja, dat wisten we. Tot 1 april konden we dit huis huren. Dus morgen moeten we voor 1 of 2 maanden naar een ander. Zo een 200 meter hier vandaan. We worden het stillekes gewoon. Maar we leven in Spanje. Dus …. Wat scheelt het. Als het zonneke maar schijnt.

In Frankrijk gingen we winkelen in de Carrefour. Daar hadden ze lekkere zonnepitten bloem om brood te bakken. We wisten dat er in Cartagena ook een Carrefour is. Dus wij er naar toe. Helaas geen bloem. Wel andere. Die hebben we dan gekocht, en ik heb er vandaag 2 broden mee gebakken. Ze zien er lekker uit, maar morgen weten we of ze ook lekker zijn.

Bij thuiskomst hebben we een lekker pasta slaatje gegeten met kip en daarna zijn we aan het werk geslagen.I n het zonnetje…. De Jumpy inladen en de remork vol steken. Na het werk ben ik nog langs mijn kapster gegaan. Chez Claudia. Met de tondeuse.(of zoiets)

Opeens hoorden we iemand ….”Hola “.. roepen. René en Lieve, die ons een bezoek brachten. Dat vinden wij altijd leuk, als er iemand komt. En zeker René en Lieve.

En zo is de dag weer om.

Morgen dus verhuizen.

Waarschijnlijk hebben we niet dadelijk internet. Het zou kunnen dat we pas woensdag online zijn. Maar dan kunnen we weer volop bloggen en skypen.

Tot dan…

31-03-2012 om 21:30 geschreven door eric

En de soep was lekker.

Het was trouwens, vandaag een belangrijke dag.

Om 10 uur hadden we een afspraak bij “ SOLLICITERS”. Onze advocaat. Niet dat we iets aan de hand hebben. Neen. Maar hier in Spanje heb je voor alles en nog wat een advocaat nodig. Wil je een huis kopen….Advocaat. Wil je een zaak starten en al de nodige documenten nodig hebt….Advocaat.

In de Puerto de Mazarron is er een advocate die Nederlands spreekt. Dit meisje, van Spaanse herkomst is tot haar 16^de in Vlaanderen naar school geweest. Ze is dan terug naar Spanje gekomen met haar ouders. Daar hier de schoolplicht tot 16 is, en de meeste meisjes dan ook stoppen, heeft ze verder gestudeerd. Rechten. Het is dus voor ons bijzonder gemakkelijk om zo iemand te hebben. Ze kent de wet in Spanje, en we verstaan haar ook nog. We hadden vandaag een informatief gesprek. Dit is hier trouwens gratis. We hebben al onze vragen gesteld. We hadden het trouwens voorbereid. Nog geen uur later belde ze ons al op om aanstaande maandag om 10 langs te komen, daar ze al de antwoorden op onze vragen dan zeker had. Snel…in plaats van ‘ mañana ‘.

Nadien zijn we terug naar huis gereden. We hebben van 11 uur tot half 2 Spaans gestudeerd. Het begint al wat te gaan. We luisteren ook altijd naar de Spaanse radio en proberen daar dan woorden en/of zinnen uit te halen die we samen vertalen. Zo weten we over wat het gaat.

En dan naar school. De voorlaatste dag en het was oudercontact. Raar. Om 2 uur is de school uit. De kinderen moeten in de klas blijven zitten en de ouders staan allemaal te wachten aan de deur. Om 2 uur stipt mogen de ouders allemaal, in rij, tegelijk naar binnen. De juf of meester vertelt in het kort hoe het gesteld is met je zoon of dochter. Je krijgt al de toetsen mee en een A4 wat het rapport is.

Onze meisjes gaan nog maar 3 weken naar school en hebben geen rapport. Wel een evaluatie. En Claudia en ik waren super trots. Yetteke had een zeer goed niveau. Ze kon met het niveau van de klas mee. Enkel de taal, daar was ze nog mee achter. Normaal toch..maar volgend trimester wordt ze niet meer apart genomen, maar doet ze met de klas mee.

Voor Yanneke hetzelfde. Alleen W.O. , zoals wij dat zeggen, en wiskunde was ze verbazend intelligent, en was haar niveau extra goed. Alleen de taal. Doch waren we echt geschrokken. De juf zei wat, en Yanneke antwoordde gewoon in het Spaans alsof ze die zin extra vanbuiten had geleerd. Zie je wel zei de juf. Ze begint al juiste zinnen te vormen. Wij waren natuurlijk erg trots.

Dan naar huis. Eten maken, eten, en zonnen (siësta). Huiswerk maken, zwemmen, joggen, zwemmen en in het zonnetje schilderen.

Wat wil je nog meer.

29-03-2012 om 18:36 geschreven door eric

Woensdag.
En het is weer mooi weer. Door het uurverschil (zomeruur) is het hier om 7 uur nog steeds aardedonker. Er staat wel wat wind en dat zorgt ervoor dat je 's morgens toch nog een dikkere trui aan moet. Maar eens 11 uur is het zalig. Uit de wind althans.
In het weekend hebben we een Engelse familie leren kennen. Hij is gevangenisdirecteur in Engeland en is elke 14 dagen hier in Spanje. Zij werkt op de Barclays bank in Mazaron. Het zijn de ouders van Asia, een meisje uit de school van onze kinderen. Vandaag heeft de man zijn huis en het huis van zijn schoonbroer aan ons laten zien. Tja, dan wonen wij maar in een stulpje hé.

Er zijn hier ook dagelijkse momenten. Normaal toch, want we zijn niet met vakantie.

Claudia maakt soep. Daar ben ik nog altijd verzot op. En zelfs in het warme Spanje, kan een tas broccoli soep lekker deugd doen.

We leren nog iedere dag Spaans. Helpen de kinderen met hun huistaken en liggen ook wel even in de zon. Zwemmen doen we nu al alle 4, maar nog niet te lang want het water is nog betrekkelijk fris. Wandelingetje maken, winkelen en schilderen.

Vandaag zijn we ook gaan kijken naar het huis waar we vanaf zaterdag verblijven. Zoals ik eerder al schreef, komt de eigenaar van dit huis in april zelf hier wonen. We verhuizen naar een groter huis, met zwembad en piekfijn in orde. De tuin is nieuw aangelegd en het zwembad is volledig klaar. De volgende keer zal ik foto’s nemen. En vanaf 19 mei kan de container dan met al onze meubels komen om in het huis te Bolnuevo  definitief ons te settelen.

Moesten er mensen zijn die al eens willen komen, tussen 31 maart en 19 mei, kunnen altijd eens mailen. We hebben een kamer met badkamer in overschot. B&B dus.

Enkele dagen geleden is Claudia aan haar 4 delig schilderij begonnen. Het is op enkele afwerkingen na, zo goed als klaar. Ik mocht een foto nemen, maar het schilderij ligt op bloemetjes tafelkleed. Dat komt dan eigenlijk niet zo goed uit. Toch, mijn vrouwke heeft talent. Vind ik.

En nu ga ik soep eten….lekker..

28-03-2012 om 19:42 geschreven door eric

Het wordt zowaar precies een dagelijkse bezigheid. Opstaan, ontbijten, wassen en de kinderen naar school brengen.

Daarna hadden we afgesproken om een huis te bekijken in het binnenland. 22 km van de kust. Campillo de Ariba. Een finca op een stuk land van 20 are. De vraagprijs zit in ons budget en dat is de reden waarom we zijn gaan kijken. Benieuwt. Wij hebben eigenlijk altijd al gewild om een huis te kopen tussen de Spanjaarden. Nu moet ik zeggen dat dit huis echt een huis is in een afgelegen groene omgeving, kort bij een dorpje. Samen met nog 2 andere huizen staat het daar alleen te midden van een groene oase van fruitbomen. “Waar brengt Vinny ons toch naartoe”?.

Maar het was zo van …..”Yes “. Hier kunnen we ons ding doen, er is ruimte zat om te wonen en ruimte zat om er een klein paradijsje van te maken. 3 slaapkamers, mooie keuken en badkamer, grote woonkamer,..bijkeuken en nog een plaats die eventueel als kamer kan ingericht worden. En dan het stuk grond. Er moet een zwembad op en een overdekte plaats met een buitenkeuken. We gaan nu uitzoeken wat er allemaal mag en als dat positief is doen we een bod. Maar wij blijven nuchter. Het is het binnenland, en komen daar de niet Spaanse klanten? Claudia en ik zullen nog menig woorden hierover praten.

Dan, bij thuiskomst, Spaans leren. Dat zullen we daar nu zeker nodig hebben. De kinderen van school halen en dan samen eten. De kids hebben elke dag veel huiswerk. Op zich vind ik dat goed. Maar als de school uit is, dan mogen ze even ontspannen. Zonnen, touwtje springen en dan zwemmen. Ondertussen ga ik joggen. Alleen. Claudia heeft vorige week blijkbaar door een verkeerde beweging, een klein spierscheurtje opgelopen. Dat moet dus eerst genezen. Na het joggen en de douche is het weer tijd om aan het huiswerk te beginnen. De ene dag helpt Claudia Yetteke en ik Yanneke en de andere dag is het andersom. We vinden dat leuk. Zo leren we zelf nog veel.

En dan is het weer tijd om het avondmaal klaar te maken, en de dag is weer om.

Ik heb de indruk dat hier in Spanje een dag, geen, 24 uur duurt. Het gaat allemaal zo snel.

26-03-2012 om 20:01 geschreven door eric

25-03-2012 om 18:38 geschreven door eric

De meisjes zijn op schoolreis geweest. Nu is het onze beurt. We hadden afgesproken om samen met René en Lieve naar een groot winkelcentrum in Murcia te gaan. 10 uur..

Tijd genoeg dus om te ontbijten en ons klaar te maken. Om 10 uur zijn we vertrokken. René vertelde dat we een kleine omweg zouden maken, om naar het vliegveld van Corvera te rijden. Dit vliegveld is volledig nieuw aangelegd. Het had al moeten open zijn in november 2011, maar helaas is dit nog niet zo. Er werden al testvluchten gedaan en allemaal goed bevonden. Naar horen zeggen, zou Jetair al een contract hebben om er te landen. Waarom deze informatie? Wel, indien je nu naar Mazarron wil komen, moet je vanuit België landen in Alicante. Dat is van hier ongeveer 130 km. Terwijl Corvera maar amper 30 km is. Je kunt ook op Murcia vliegen, maar ik geloof dat de goedkopere maatschappijen zoals Ryanair en Jetair, niet op Murcia vliegen, vanuit België. Je kunt natuurlijk niet heel kort bij het vliegveld komen, maar het is geweldig en indrukwekkend om te zien. Een vliegveld dat pas is aangelegd en waar nog volop aan gewerkt wordt zie je ook niet elke dag.

Door naar Murcia. Het was de bedoeling om daar naar de Makro te gaan. Niet om te kopen, maar eigenlijk om te zien wat ze zoal hebben. Als je in Limburg een horeca zaak opent, dan kan je terugvallen op een Van Zon. Die hebben alles voor de horeca. Ik had me laten vertellen door een Amerikaan in Mazarron, dat je hier alles in de Makro kon vinden. En inderdaad. De Macro hier is iets anders dan in België. Ze zijn hier meer gericht op de horeca. Dit gaf ons al een gerust gevoel, te weten dat we daar terecht kunnen. We hebben gekeken en natuurlijk ook hier en daar wat gekocht. Tenslotte hebben we dik 2 uur rondgelopen.

Dan naar het winkelcentrum in Murcia. Eerst voorbij het voetbalstadion van Murcia. 60.000 zitplaatsen voor een ploeg uit 2^de division. Gigantisch. In dit stadion hebben de Rode Duivels ooit hun eerste wedstrijd gespeeld tijdens een wereld-of Europese beker tornooi.. Het winkelcentrum is heel groot. Allerhande zaken en restaurants. Je kent dat wel hé, zoals in Wijnegem. Maar veel groter. Daar weer rondgelopen, koffie en wafeltje gegeten en voor de kinderen een heel pak kleren gekocht. Zomerspullen, want die zitten nog op de vrachtwagen en zullen misschien al te klein zijn tegen dat de vrachtwagen naar Spanje komt.

Van Murcia naar Cartagena. Ook daar is een winkelcentrum, met een grote Carrefour. Interessant, want,wij bakken ons brood nog altijd zelf. In Frankrijk hadden we zonnepittenbloem ontdekt. Lekker brood kan je er van maken. Hier in de plaatselijke supermarkten vind je enkel witte bloem en met uitzondering soms 7 granen. Ik moest ook nog een nieuwe batterij hebben voor mijn uurwerk. Dat was een probleem. We zijn bij 3 juweliers binnengestapt. Die bekeken mijn uurwerk en zeiden allemaal hetzelfde . Dat gaat niet, of we kunnen dat niet. Daar we eigenlijk allemaal onze buik een beetje vol hadden van de winkels, zijn we terug naar de auto gegaan, en verder gereden. Tussen Cartagena en La Azohia , hebben we nog een romantisch strandje bezocht en dan door naar Mazarron. We hadden afgesproken om lekker te gaan eten bij de chinees. En dat het lekker was.

Ik heb de klok niet goed in het oog gehad, maar het was toch bijna 10 uur toen we terug thuis waren. Moe maar voldaan hebben we de kinderen slapen gelegd en hebben alvast de uurwerken een uur verder gezet en zijn we rond 12 uur nieuwe tijd ook in bed gekropen. Het was een zeer fijne dag. Gepraat, gelachen en goed gegeten.

24-03-2012 om 00:00 geschreven door eric

Zo, de schoolreizen zijn achter de rug. Iedereen veilig thuis.

Ze hebben allebei, Yanneke en Yetteke, genoten van de schoolreizen. Mooie natuurparken en zeer mooi weer. We lezen dat ook in België de lente echt in het land is. Ik lees zelfs dat er in het weekend file mogelijk is richting kust. Het is jullie allemaal gegund. Ik ben vandaag gaan zwemmen, joggen en nadien terug in het water gedoken. Terwijl ik dit nu schrijf, staat er echter een felle wind. Ja, ik schrijf de blog buiten op het terras met een glaasje rosé. Zo van die lekkere, van René, althans hij heeft hem toch ontdekt.

Maar over Yanneke. Om 9 uur zijn ze met het 3^de en het 4^de leerjaar richting Murcia gereden. Ze zijn naar het natuurpark “Valle Perdido Murcia “ geweest. Yanneke was zeer uitgelaten toen ze thuis kwam. Hoge bergen en afgronden. En in de verte zag je Murcia, de hoofdstad van de provincie Murcia. We hebben met een kabelbaan van een berg naar beneden gegleden. We hebben van alles gezien en de gidsen waren super tof. Maar nu heb ik honger. Ja, dat is Yanneke. Moest die wegen, naargelang ze eet, dan was dat kind het dubbel van nu.

Wij zijn vandaag weer op zoek gegaan naar huizen. Ik heb zo de indruk dat er toch licht achter de tunnel te zien is. Momenteel hebben we een mooi groot stuk grond gevonden. Je mag er niet op bouwen, maar je mag er wel een houten blokhut op zetten. We hebben navraag gedaan over het stuk, en Cathy laat ons dat zondag wel weten. Het is grond, waar je alles en nog wat op mag zetten, maar, indien je ooit vertrekt, moet je alles kunnen meenemen. Dus, een zwembad in de grond uit beton, mag niet. Wel één uit plastiek in de grond. Stenen huis niet, wel houten huis. Afspanning in bomen of groen of draad wel, muurtje niet.

Maar wat zal dat uitmaken. Het is niet de bedoeling om terug te gaan …..

Morgen maken we samen met René en Lieve een uitstap, in functie van onze onderneming die we half mei of begin juni zullen starten. Onze schoolreis dus..

23-03-2012 om 19:18 geschreven door eric

Ik sta een beetje achter met de blog, maar de reden is al wel gekend denk ik. Vandaag was er weer een emotioneel moment te Heverlee, maar we gaan er niet blijven bij stil staan.

Na de zware regen van dinsdag was de woensdag alweer een prachtige dag. Nog niet al te warm, maar het begon er al meer op te lijken dat we ons terug in Spanje wanen. Toen we de kinderen naar de school brachten, hebben we iets gezien, wat je eigenlijk hier en nu niet meer verwacht. In de verte hebben we uitzicht op de Siërra Espuña. Op de toppen lag er …sneeuw. Jawel, en niet een beetje. Ik heb er foto’s van genomen, maar daar er wat wolken boven de bergen hingen, zie je het misschien niet al te veel. Ondertussen is het u wel bekend, dat Claudia en ik nog altijd op zoek zijn om een woning te kopen. Onderdak hebben we, dat is geen probleem, maar we willen zelf onze eigen stek. Daarom zijn we het binnenland ingetrokken om landelijke huizen te zoeken die te koop zijn. We hebben ons ook laten wijs maken dat we best in één of ander plaatselijk café meer te weten zouden komen, waar en welke huizen er te koop staan. En dat bleek ook nog waar te zijn. We hebben verschillende casa’s en finca’s gezien. Groot, mooi en vooral betaalbaar. Nu is het nog een kwestie van een goede advocaat te vinden die voor ons alles uitzoekt of er geen schulden op de woning of de grond staan. Maar het heeft geen haast. We zoeken verder en we voelen het allebei. We komen er wel.

Vandaag is Yetteke op schoolreis gegaan.  Met de bus. Voor ons was dat even slikken en de hele dag een beetje ongerust geweest. Ze zijn met het 1^ste en het 2^de leerjaar naar Siërra Espuña geweest. Een gigantisch natuurreservaat. Met vele dieren, vlinders, slangen, haviken en wilde varkens. “Die we konden strelen “ zei Yetteke.

Het reservaat is ook bekend van zijn sneeuwputten. In de late 16^de eeuw bouwde men deze putten om sneeuw in te bewaren. De sneeuw werd op elkaar gestapeld en zo ontstond er ijs. Dit ijs werd gebruikt om naar Murcia te vervoeren. Naar de ziekenhuizen, om de patiënten te verdoven.

Ze heeft een geweldige dag gehad. Om 5 uur kwam de bus aan de school toe. Er ging een kleine zucht van opluchting over me. Onze kleine meid was terug thuis.

Morgen is het de beurt aan Yanneke. Ben benieuwd.

22-03-2012 om 20:04 geschreven door eric

21-03-2012 om 15:39 geschreven door eric

Wat een rotdag.

Gisteren zagen we het al aankomen. Het waaide ongelofelijk hard. Zowaar bijna storm. We zijn met ons vieren nog aan de zee geweest, maar daar het zo hard waaide, zijn we snel terug naar huis gereden. Deze morgen ging de wekker af om 7 uur. Regen en koud. Het is nu al een heel stuk in de namiddag en het regent nog steeds. Ik ben om 2 uur de kinderen gaan halen en het was amper 7 graden. Geen weer om een bruin kleurke te krijgen hé Peter. Maar morgen is het naar het schijnt alweer voorbij. De hele dag binnenblijven. Wat doe je dan? Wel, Claudia is aan het tekenen geraakt. We hebben vorige week een schilderdoek en verf gekocht. Ze is er dus eindelijk aan begonnen. Een echte….maar we hebben alweer wat afgelachen. Voor de rest geen nieuws…kan ook niet met zo een slecht weer.

Zoals beloofd zal Yanneke ook wat schrijven op de blog. Het is een vervolgverhaal over een “Spook “

Het spookje

Lina lag in bed, ze kon niet slapen. Toen zag ze een spookje. Ze schreeuwde zo hard dat haar ouders wakker werden. Mama vroeg wat er was gebeurd. Lina zei dat ze een nachtmerrie had. Toen mama weg was, zag Lina dat het spookje lief was. Dus vroeg ze het noemde. Het spookje noemde Henrie. Lina vroeg ook waarom hij naar haar toe kwam. Henrie zei dat zijn vader Boewa al de kinderen liet schrikken. Daarom kwam Henrie naar Lina. Hij vroeg of ze kon helpen. …….

Wordt vervolgd.

En dan ons Yetteke….die zegt “ Een andere keer misschien “ Typisch onze jongste.

20-03-2012 om 18:31 geschreven door eric

Vandaag is het maandag 19 maart. Een gewone maandag. Op de kalender staat: “St.Jozef ”.De patroonheilige van de timmerlieden. De vader van Jezus en de man van Maria. Zo wordt dit hier in Spanje beschreven. Voor ons is het een feestdag. Het openbaar leven ligt lam, de kinderen hebben geen school, maar vooral, het is vaderdag.

Al enkele dagen waren de meisjes met iets bezig. In het geniep. Maar deze morgen was de verassing compleet. Ik mocht niet opstaan. Moest blijven liggen tot half 9. De laatste tijd is dat voor mij geen probleem. Ik kan hier slapen!!!Dat heb ik in geen jaren meer gedaan. Zo vast en zelfs lang.

Om half 9 kwam ons Yetteke met fruitsap en koffie. Gevolgd door Yanneke met boterhammen met kaas en hesp, en een mandarijntje. Zelfs mijn dagelijks pilleke had ze niet vergeten.

Ontbijt aan bed.

Leuk. De meisjes hadden natuurlijk ook alles voor de mama meegebracht. Ze stonden zo naar ons te kijken, dat ik toch een beetje compassie met ze kreeg. Ik zei hen dat ze hun ontbijt ook maar moesten maken en dan met ons samen op bed, de bookes opeten. Leuk opstaan, op die manier.”We gaan dat iedere zondag doen” zeiden ze. Ben benieuwd. Onder mijn bordje lag een mooie tekening van Yanneke met een tekst. Zelf verzonnen:

Lieve papa,

De zon is mooi, de maan en de sterren zijn mooi. Maar jouw glimlach is het mooiste. Als jij blij bent, ben ik blij. Als jij triest bent, ben ik triest en zo delen we nog veel gevoelens. Ik wens je nog een fijne vaderdag.

Je kapoen Yanneke.

Yetteke had in de school een mooi rond plakkaatje gemaakt.

Una vez más voy a desearte…!                                                                                                                 Feliz día, papá !                                                                                                                                    !!Te quiero mucho papá !!

Yetteke

Maar het is maandag, er moet ook wat gedaan worden. Joggen, broodbakken, pizza bakken, de lakens wassen en de vloer dweilen. In plaats van het gras af doen, want dat hebben we niet, kuisen we het terras. Zolang we hier zijn heeft het nog niet geregend en er ligt stof op het terras. Het is zo eens iets anders dan gras afdoen.

Ik heb altijd gezegd dat ik in maart zou zwemmen. Het water van het zwembad zal 18 graden zijn.Hoop ik, denk ik. Maar…….Ik ben er in geweest en heb wel 12 lengtes gezwommen. Wie doet me na…

Nieuwsflash

Vanaf morgen gaan de meisjes ook een stukje op de blog schrijven. Ben benieuwd.

19-03-2012 om 17:45 geschreven door eric

17-03-2012 om 17:47 geschreven door eric

Gisteren in de vooravond, rond 19 uur, was het hier nog steeds 22 graden. Lekker weer om op het terras touwtje te springen. Maar helaas niet te lang, want morgen is het school en de kinderen moeten vandaag iets vroeger uit bed. Om 7 uur. We moeten naar Cartagena om onze NIE- nummer.

Wat is dat nu eigenlijk. Dit is een nummer die je krijgt in Spanje en die moet steeds begeleid worden met je paspoort. Het is een nummer dat aanduidt dat je ingeschreven bent bij de politie en dat je dus belastingplichtig bent en moet voldoen aan de wetten van Spanje. Dit nummer moet je zelfs hebben in de garage om je wagen te laten repareren. Kortom, zonder dit nummer ben je hier niks en kan je hier niks.

We moesten stipt om 9 uur aan het politiekantoor van Cartagena zijn. Wij dus om 8 uur op weg. We waren nog 10 minuten van de stad verwijderd, kregen we telefoon van Yanka. Ze was al vroeg daar en had nummertjes moeten trekken. 9-10-11 en 12. Niet 9 uur, maar het zou al gauw 10 uur worden. We zijn dan in een lokaal koffiehuis een Café American gaan drinken. Café solo is een piep klein koffieke, een American is een normale tas.

Vandaar naar het politiebureau. Aanschuiven tussen Chinezen, Marokkanen, Chilenen, Engelsen en Hollanders. Ik voelde me op dat moment een klein pierke. Europa heet dat. Nogmaals, als Europeaan wordt je hier, administratief dan wel, behandeld als een indringer, een schurk, een niks. Al bij al, hier moet je door. Eens je een NIE nummer hebt is alles weer ok. Dan was het onze beurt. Eén voor één op een stoel zitten voor een ambtenaar. Die bekijkt je paspoort wel 10 keer. Hij kijkt of de foto overeenkomt met je uiterlijk. Hij typt wat, en dan moet je je hand geven om één vingerafdruk. Schurk dat je bent…dacht ik. Maar ook de meisjes moesten dit doen. We hebben zelfs een baby van enkele maanden oud, dit zien doen. Helaas kon ik geen foto’s nemen, want dan steken ze je in de bak. Het bureau van buiten kon nog net, in het geniep, maar binnen helemaal niet.

En dan krijg je uw paspoort terug en een groen klein pasje. Je hebt het NIE-nummer. Hoera…Feest…

De kinderen zijn gewoon, nadien, terug naar school gegaan. Wij hebben diepvriesfrieten en hamburgers ( in de Hollandse winkel) gekocht. Straks friet met ne special, want het is tenslotte feest. Nu kunnen we verder. Morgen is het weekend. Maandag is het geen school. Ze vieren hier, plaatselijk in Spanje, Sint Jozef, en dan is het trouwens “ Vaderdag “.Zondag komen René en Lieve terug.

Onze kinderen spelen nog steeds buiten op het terras. 19 uur en 22 graden. Ze spelen schoolke, met de poppen, en met Ziggy.

Leuk om naar te kijken.

We zijn tevreden….

16-03-2012 om 19:21 geschreven door eric

Ach ja, het leven moet nu eenmaal toch door. Het is een drama wat er in Zwitserland gebeurd is. Het is een schande en een drama wat er allemaal in de wereld gebeurd. En toch !! We staan er even bij stil, maar goed ook. Het getuigd van respect voor de medemens. Voor wie dat respect tenminste nog heeft. En ’s morgens sta je op en het is weer een nieuwe dag. De rollercoaster go’s on. Ieder met zijn plusjes en ieder met haar minnetjes. Ook die van ons.

Opstaan, kinderen naar school …en dan….

Ons leven lijkt soms wel een soap.

Gisteren kwam Kathy ons doodleuk vertellen dat de Engelse mevrouw, die het mooie grote huis aan de zee in La Azohia verhuurt, niet akkoord ging, dat we daar een home-restaurant zouden openen. Ze had aan verschillende advocaten gevraagd of dit kon. Maar geen enkele zei, ja of neen. Dus besliste ze maar zelf om niet te verhuren aan ons.

“Slag in the face “

Maar niet bij de pakken blijven zitten. Er zijn verschillende opties. Wij dus vanmorgen naar Sylvia van de firma Mercers. In de krokusvakantie, toen we op bezoek waren bij René en Lieve, hebben we nog een huis gezien. Vanaf 1 mei te huur voor zeer lange termijn.2 tot misschien wel 5 jaar. Sylvia belde de Duitse eigenaar op, maar die wou niet meer verhuren.

“Slag in the face “

Tijdens een wandeling, hadden Claudia en ik nog een ander huis gezien. Claudia bellen. Een Nederlander. Deed zich voor als een zeer rijke kerel. Had hier in Spanje wel 20 huizen te huur en in Turkije nog meer. Mij kennende ….Dan krijg ik het al op mijn heupen van zo iemand. “ Doe gewoon man “.

1200 € per …..week……KNUPPEL ? SNUUL? LOEMPERIK? STOEFER. Meer krijg ik dan niet ..gedacht.

Opeens telefoon van Sylvia. 800€ per maand voor te beginnen vanaf 2 jaar. Opeens nu wel. Tja, en dan kennen we Claudia. Die gaat onderhandelen hé.

Kortom, vanaf 1 mei kunnen we het andere huis hebben. De meubels moeten dan nog wel komen, zodat we, denkelijk pas rond 10 à 15 mei in dat huis kunnen. Volgende keer zal ik foto’s op de blog zetten. Dus nu zijn we vollebak opzoek naar een huis van 1 april tot 15 mei. Want Kathy zei ons gisteren ook doodleuk, dat we op 1 april uit de woning moeten.

Maar voor de rest, we blijven kalm, de kinderen doen hun best in school en thuis. Het weer is lekker warm en we leren nog altijd, iedere dag, 2 uur Spaans. De kids maken huiswerk in hun topje. Want het is al behoorlijk warm.

15-03-2012 om 17:28 geschreven door eric

14-03-2012 om 17:08 geschreven door eric

Gisterenavond rond 7 uur ging de bel. Ons bezoek was er.

We krijgen 2 logies. Ziggy en Laila. René en Lieve gaan voor enkele dagen naar België en wij hebben beloofd om op de hondjes te passen. Gepakt en gezakt kwamen de 2 sloebers naar ons huisje toe.

De nacht valt en wat horen we…een hond die snurkt. Teveel vinos gedronken denk ik.

Deze morgen zijn we rond 7.15 uur op gestaan. Het blijkt een heerlijke dag te worden. Het is wind stil en de zon is al van de partij. De hondjes worden uitgelaten en doen hun behoefte netjes op de steentjes. Niet op het terras. Das al een goed begin. Het zijn welopgevoede hondjes. Bij het ontbijt staan die 2 sloebers mee aan tafel te kijken. Ah ja, het is juist. Ze moeten een stukje salami hebben. En dan gaan ze terug mooi naar buiten. Zelf Laila. Om half 9 vertrekken we naar de school. Daarna kartoffelsalade maken en gaan joggen.

Het weer is nog altijd fantastisch. Om 11 uur is het al 28° in de volle zon. Kwestie om enkele personen van hier uit Spanje, die voor enkele dagen naar België vertrokken zijn, jaloers te maken. Als ze het lezen ten minste.

Na de Spaanse les, want ja die volgen we nog altijd heel intens, steek ik de BBQ aan. Je bent al nen echte Spanjaard zou René zeggen. Lekkere ribbekes.

Claudia gaat de kinderen van school halen. De eerste keer dat ze, sinds onze verhuis uit België, terug met de auto rijdt. Eten, en daarna de kinderen helpen met het huiswerk. Voor ons natuurlijk ook goed. Zo leren we ook heel wat bij.

Dan gaan wandelen. Enkel met Ziggy. Ziggy heeft de hele dag de zon gevolgd. Dan ging hij daar liggen en daarna weer daar, maar altijd de warme zon volgen. Op de foto’s zie je echte honden en beelden van honden. Raad maar wie de echte zijn. Laila, die ligt al van een uur of 4 in zijn mandje. Ach ja, je hebt er echt gene last van en vooral, ze spreken niet tegen….onze logees.

13-03-2012 om 18:34 geschreven door eric

Nu is de vakantie echt wel voorbij.

In tegenstelling tot België en Frankrijk, kunnen de kinderen hier tot half 8 slapen. Gisteren, na een fijne dag lagen we allemaal vroeg in bed. Om 9 uur al. En dan tot half 8 slapen!! Dat is bijna de klok rond. Luxe..zou je zeggen, maar een aanpassing is in deze tijd van het jaar, het warmere weer. En daar word je precies iets rapper moe van. Vervroegde voorjaarsmoeheid.

Half 8 dus opstaan. Ontbijten en klaarmaken voor de school.

Eindelijk geen gezeur met die twee dames van ons. Wat moet ik aan doen? Welke rok of broek? Welke schoenen en sokken? Neeeen…mama is blij. Ze moeten een uniform aan doen.

Rokje, hemd, kousenbroek of sokken, een jacket en blauwe schoenen.

We moeten momenteel een 20 minuten rijden om de kinderen naar school te doen. Maar binnenkort is dit iets korter voor ons. Om zeker op tijd te zijn, zijn we stipt om half 9 vertrokken. Het was uitermate stil in de wagen. Iedereen een beetje zenuwachtig. Ik geef het grif toe, ik ook wel. De meisjes moeten toch het één en het ander doorstaan. Eerst van Stal naar Heusden. Dan naar Frankrijk en nu naar Spanje.

Om 9 uur kwamen de respectievelijke juffen onze kids halen. Zeer vriendelijk weer. Ook een Engelse werkman van de school( Andrew ) kwam naar ons toe. Hij wist dat we nieuw waren en stelde ons zeer gerust over het verloop van de kinderen in de school. Inderdaad, iedereen met een lach op het gezicht en zeer vriendelijk. Behulpzaam. Het komt door de zon denk ik.

Van de school, naar de winkel en nog een paar andere dingen. Daarna samen joggen. Het was alweer een tijdje geleden dat we dat samen hadden gedaan. Koken, strijken …..Al vlug was het half 2. Tijd om naar de school te gaan en de kinderen op te halen. Om 2 uur hebben ze gedaan. “ Fijn “!! “ Ik heb al veel vriendinnen “. Allez al goed dat het hun is meegevallen.

Thuis wat spelen, aperitieven en dan huiswerk. Voor ons is dit ook een zeer inspannende bezigheid. Via de computer en de dikke Van Dale alles vertalen en de kinderen helpen.

Tot slot moet ik wel zeggen dat ons Yanneke vlugger met het Spaans weg is dan met het Frans.

Hopelijk blijft het zo.

Het was BBQ weer. Dus ….hem aansteken zeker…

12-03-2012 om 17:54 geschreven door eric

Zondag 11 maart ’12

Het is zondag. De dag dat de man des huizes naar de bakker gaat om pistoleekes en croissantjes..Normaal toch..Maar de man des huizes bakt al jaar en dag zijn brood en pistoleekes en croissantjes zelf. Alleen vandaag niet. Gewoon vergeten. Het komt door de zon denk ik.

Vanmorgen wou ik eerst gaan lopen. Doch ons Claudia dacht er anders over. “Als je verkouden bent en dan een inspanning moet doen, dan gaat je hart sneller slaan en dat is niet goed”. Allee dan, niet gaan lopen, maar naar de bakker. Een Spaans brood ziet er uit als een Frans, maar is iets breder en kost 1 €. En het is direct op. Daar heb je nu eens niks aan.

Sinds zaterdagmiddag hebben we geen internet. Dus de blog wordt wel geschreven, maar ik kan hem niet online zetten. Dit effe tussendoor.

Na de maaltijd en het douchen hadden we samen beslist om een uitstap te maken. Naar Aguilas. Een stad aan de zee. Zo een 35km van Mazarron. We hadden beslist om via de Siërra de la Almenara te rijden en bij het terugkomen via de route naast de zee. Adembenemend mooi. Ik heb al veel van de bergen en heuvels van Frankrijk gezien, maar dit is echt wel veel mooier. Je waant je voortdurend in een Far West film.

Aguilas is een stad met al de faciliteiten die we in België ook kennen. Je hebt er een winkelcentrum, met een C&A en een Decatlon. En dit laatste interesseerde ons wel. Vermits Claudia en ik nogal sportief zijn, en ook nog graag een mountenbike willen kopen, besloten we om hier binnen te gaan. En die fietsen waren er. We hebben er geen enkele gekocht, we zullen nog wat wachtten tot we definitief geïnstalleerd zijn, maar Claudia heeft haar wel voorzien van enkele T-shirts en slippers en een mooie broek. Het wordt hier elke dag warmer en al de zomerspullen liggen op de vrachtwagen.

Dan door naar de “puerto”.Zondagmiddag en in Spanje wandelen de families met de kinderen op de boulevard. Een kermis aan het strand lokt ongezien veel volk. En wat hebben ze hier……EEN FRIETKRAAM… Onze bengels waren niet meer te houden. Ze moesten frieten hebben. In een zakske, zoals bij ons vroeger. Met ketchup. Alleen, het waren diepvriesfrieten. Maar toch lekker.

We zijn rond 16 uur terug naar huis gereden via de kust. Zeer mooi. Velden, zover je kon zien met krulsla en serres met tomaten. Hier zijn ze vers en overmorgen liggen ze (vers) in de GB in België.

Het was een mooie uitstap….en morgen….

Dan moeten de kinderen naar school……!!!!!..

11-03-2012 om 00:00 geschreven door eric

Vandaag was het behoorlijk vroeg opstaan. Kwart voor zeven. Nu zo vroeg is dat nu ook weer niet als de kinderen naar school gaan, maar we moesten om kwart na 8 klaar staan aan de Puerto om naar Cartagena te gaan.

Zoals het een goede Belg past, waren we stipt op tijd. Zoals het een goede Spanjaard past waren ze een kwartier te laat.

Wij dus in volle vlucht naar Cartagena. Het was niet zomaar een weg door het platteland, maar het was een kronkelbaan tussen en over de bergen van La Azohia tot Cartagena. Ik met mijne Jumpy, Yanka met hare vriend met een zware BMW. Al bij al, op een half uur stonden we geparkeerd in een ondergrondse parking. De Jumpy is 1m90 hoog en de garage 2 m 30. Dus dat ging net. Alleen de antenne van de auto schuurde tegen het plafond.

We moesten met zijn allen naar het politiebureau. Een groen gebouw. Wij langs achter binnen. Daar stond een massa volk. Buiten. Ik dacht in eerste instantie, “ Daar zijn we de eerste uren nog niet voorbij”. Het waren allemaal Marokkanen en Chinezen en dan nog van die Indianen die langs de straat muziek maken. Allemaal met papieren in de hand, wachten.

Yanka die ging gewoon langs iedereen voorbij tot ze binnen was. Wij natuurlijk volgen. Het is natuurlijk altijd goed als je iemand kent. We hebben geen 5 minuten moeten wachten en we konden al binnen bij een meneer die de papieren nakeek. Het papier van de bank….Aha, dat heb ik. Natuurlijk het verkeerde. “Heb je een bankkaart?” Neen, zo snel nu ook weer niet. Verdorie wat nu!!!. Ik vroeg in het Engels aan Yanka of ze ook kopie’s van de inschrijving van de school moest hebben. Die slimme politieman had dat verstaan en begon een hele conversatie in het Spaans tegen Yanka. Ze kreeg al de papieren terug en moest even mee naar een ander bureau.

We moesten ingeschreven worden in Spanje als –RESIDENT—omdat ze in de veronderstelling zijn dat de kinderen een gans schooljaar naar school gaan en niet zomaar even. 6 maanden en 1 dag. Is de voorwaarde om resident van Spanje te worden.

U kunt resident worden in Spanje als u aan kunt tonen dat u langer dan 183 dagen per kalenderjaar in Spanje verblijft. U dient zich in België uit te schrijven en zult in principe in Spanje belasting betalen. U wordt fiscaal ingezetene in Spanje. Om resident te zijn in Spanje hoeft u niet de Spaanse nationaliteit aan te nemen. U behoudt gewoon uw Belgisch paspoort. Juridisch resident betekent, dat je ondergeschikt bent aan de wetgeving in Spanje, en langer blijft dan 183 dagen . Een Belgisch gepensioneerde bijvoorbeeld.
Fiscaal resident wil zeggen, dat het Spaanse belastingrecht op jou van toepassing kan zijn, om dat je er gaat werken en inkomsten zult ontvangen.

Voor ons echt geen probleem. Het kost minder en alles is vlugger geregeld. Die andere man zei dat we snel pasfoto’s moesten laten nemen, ondertussen moest Yanka andere papieren invullen en wij moesten volgende week terugkomen voor onze vingerafdrukken.

Wij dus naar de fotograaf, 16 €, en dan weer terug naar het politiekantoor. Terug voorbij die lange rij mensen, foto’s afgegeven, en de nodige stempels werden op de papieren gezet. Yanka vertelde ons dat ze dit ook niet eerder wist. De regels veranderen hier soms van vrijdag naar maandag. Wat dus gisteren was, is morgen weer anders.

Al bij al, we zijn nog ne lekkere koffie gaan drinken, hebben nog wat gebabbeld en het bezoek aan Cartagena, politiebureau, zat er op.

Dan hebben we nog wat rondgekuierd in de stad. De meisjes moesten nog blauwe schoenen en kousen hebben voor de school en daarna terug naar huis.

Vandaag hebben we de sleutel van het huis in La Azohia ook nog gekregen…Allee, er komt schot in de zaak.

En spijtig, maar ik was mijne kodak vergeten…

09-03-2012 om 17:31 geschreven door eric