Wat een rotdag.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Gisteren zagen we het al aankomen. Het waaide ongelofelijk hard. Zowaar bijna storm. We zijn met ons vieren nog aan de zee geweest, maar daar het zo hard waaide, zijn we snel terug naar huis gereden. Deze morgen ging de wekker af om 7 uur. Regen en koud. Het is nu al een heel stuk in de namiddag en het regent nog steeds. Ik ben om 2 uur de kinderen gaan halen en het was amper 7 graden. Geen weer om een bruin kleurke te krijgen hé Peter. Maar morgen is het naar het schijnt alweer voorbij. De hele dag binnenblijven. Wat doe je dan? Wel, Claudia is aan het tekenen geraakt. We hebben vorige week een schilderdoek en verf gekocht. Ze is er dus eindelijk aan begonnen. Een echte….maar we hebben alweer wat afgelachen. Voor de rest geen nieuws…kan ook niet met zo een slecht weer.

Zoals beloofd zal Yanneke ook wat schrijven op de blog. Het is een vervolgverhaal over een “Spook “

Het spookje

Lina lag in bed, ze kon niet slapen. Toen zag ze een spookje. Ze schreeuwde zo hard dat haar ouders wakker werden. Mama vroeg wat er was gebeurd. Lina zei dat ze een nachtmerrie had. Toen mama weg was, zag Lina dat het spookje lief was. Dus vroeg ze het noemde. Het spookje noemde Henrie. Lina vroeg ook waarom hij naar haar toe kwam. Henrie zei dat zijn vader Boewa al de kinderen liet schrikken. Daarom kwam Henrie naar Lina. Hij vroeg of ze kon helpen. …….

Wordt vervolgd.

En dan ons Yetteke….die zegt “ Een andere keer misschien “ Typisch onze jongste.