En de soep was lekker.

Het was trouwens, vandaag een belangrijke dag.

Om 10 uur hadden we een afspraak bij “ SOLLICITERS”. Onze advocaat. Niet dat we iets aan de hand hebben. Neen. Maar hier in Spanje heb je voor alles en nog wat een advocaat nodig. Wil je een huis kopen….Advocaat. Wil je een zaak starten en al de nodige documenten nodig hebt….Advocaat.

In de Puerto de Mazarron is er een advocate die Nederlands spreekt. Dit meisje, van Spaanse herkomst is tot haar 16^de in Vlaanderen naar school geweest. Ze is dan terug naar Spanje gekomen met haar ouders. Daar hier de schoolplicht tot 16 is, en de meeste meisjes dan ook stoppen, heeft ze verder gestudeerd. Rechten. Het is dus voor ons bijzonder gemakkelijk om zo iemand te hebben. Ze kent de wet in Spanje, en we verstaan haar ook nog. We hadden vandaag een informatief gesprek. Dit is hier trouwens gratis. We hebben al onze vragen gesteld. We hadden het trouwens voorbereid. Nog geen uur later belde ze ons al op om aanstaande maandag om 10 langs te komen, daar ze al de antwoorden op onze vragen dan zeker had. Snel…in plaats van ‘ mañana ‘.

Nadien zijn we terug naar huis gereden. We hebben van 11 uur tot half 2 Spaans gestudeerd. Het begint al wat te gaan. We luisteren ook altijd naar de Spaanse radio en proberen daar dan woorden en/of zinnen uit te halen die we samen vertalen. Zo weten we over wat het gaat.

En dan naar school. De voorlaatste dag en het was oudercontact. Raar. Om 2 uur is de school uit. De kinderen moeten in de klas blijven zitten en de ouders staan allemaal te wachten aan de deur. Om 2 uur stipt mogen de ouders allemaal, in rij, tegelijk naar binnen. De juf of meester vertelt in het kort hoe het gesteld is met je zoon of dochter. Je krijgt al de toetsen mee en een A4 wat het rapport is.

Onze meisjes gaan nog maar 3 weken naar school en hebben geen rapport. Wel een evaluatie. En Claudia en ik waren super trots. Yetteke had een zeer goed niveau. Ze kon met het niveau van de klas mee. Enkel de taal, daar was ze nog mee achter. Normaal toch..maar volgend trimester wordt ze niet meer apart genomen, maar doet ze met de klas mee.

Voor Yanneke hetzelfde. Alleen W.O. , zoals wij dat zeggen, en wiskunde was ze verbazend intelligent, en was haar niveau extra goed. Alleen de taal. Doch waren we echt geschrokken. De juf zei wat, en Yanneke antwoordde gewoon in het Spaans alsof ze die zin extra vanbuiten had geleerd. Zie je wel zei de juf. Ze begint al juiste zinnen te vormen. Wij waren natuurlijk erg trots.

Dan naar huis. Eten maken, eten, en zonnen (siësta). Huiswerk maken, zwemmen, joggen, zwemmen en in het zonnetje schilderen.

Wat wil je nog meer.