Zaterdagmiddag na het middageten vertrekken Carine en ikzelf naar Oostende voor een weekend, met een B.K, V.K. marathon.
We komen zonder problemen aan en hebben zelf wat geluk bij het zoeken naar een parkeerplaats, nu richting hotel Princess.
Het grootste deel van de groep van HAC is al aangekomen met de supporters, het is een gezellige drukte, om 17:00 achter de nummers.
De meeste lopen de acht kilometer morgen, een paar de halve marathon en ikzelf als enige de marathon, ieder met zijn eigen ambitie.
Als we terugkeren naar het hotel komen we het podium tegen en dan volgt er een algemene podium repetities met bloemen en al.
Zondagmorgen 29-09-2013, we staan aan de start van de marathon van Oostende die telt als Belgisch en Vlaams kampioenschap.
Er staan ruim driehonderd atleten aan de start die zullen strijden voor de verschillende titels, waaronder ikzelf bij de 50+.
Ook de halve marathonlopers staan aan de start en zo is het toch een redelijk grote groep aan de startlijn, de adrenaline stijgt.
Het is nog vrij fris en er staat een stevige oostenwind, ik beslis al snel om me mee te laten drijven in een groepje van 4:00/km.
Na goed anderhalve kilometer beland ik in een groep met Els Rens en Filip Thijs en Kristof, ze willen lopen tegen 4:00/km.
Els, Kristof en Filip lopen binnen twee weken de marathon van Eindhoven, maar Els wou haar titel van vorig jaar verdedigen.
Ze lopen daarom deze wedstrijd als een doorgedreven training, aan een tempo waar veel onder ons alleen van kunnen dromen.
Het eerste gedeelte gaat richting Brugge en pal tegen de oostenwind, het is een grote groep met ongeveer vierentwintig atleten.
Na goed negen kilometer is er de splitsing, daar verlaten vijf atleten van de halve marathon de groep, we zijn nu nog met negentien.
In deze groep zitten we met drie vijftigplussers die hopen op de Belgische en Vlaamse marathontitel, Peter Palmans en Filip van Haecke.
Mijn twee grootste concurrenten, ondertussen gaan de kilometers voorbij aan een gelijkmatig tempo van 04:00/km, ideaal zo.
Ondertussen zit ik een strijdplan te broeden, me laten meedrijven tot kilometer dertig en dan alles op alles zetten tot de aankomst.
Ik drink en eet op tijd en het tempo ligt me goed, hoewel ik niet de indruk heb te beschikken over mijn beste benen vandaag.
Na eenentwintig kilometer draaien we terug richting Oostende in een tijd van 1:24:01, met Kristof en Filip die berenwerk leveren.
We zijn ondertussen vier atleten verloren en met de wind in de rug gaat het tempo lichtjes de hoogte in, de kilometers beginnen te wegen.
Er komt een breuk in de kopgroep in de kopgroep na een drankpost, ik haast me naar het eerste gedeelte, we zijn nog met negen.
Filip, els en Kristof, ik en mijn twee concurrenten, twee jongere atleten en Walter Vloeberghs, die net zijn concurrent Marc Hemeleers gelost geeft voor de titel bij de M55+, respect voor deze sterke atleten, nog eens vijf jaar ouder dan mezelf.
Kilometer zesentwintig ik krijg het ineens, ik wil versnellen en zien hoelang ik het vol houd, de laatste twee concurrenten kraken.
De eerste kilometer gaat in 3:43/km het lijkt te gaan lukken ondanks de benen niet super zijn, de volgende kilometer in gaat 3:50/km.
Maar de benen voelen zwaar aan en ik kan het tempo alleen niet vasthouden, ik zou zo naar Wouter Decock moeten lopen.
Het gaat helaas niet en ik probeer een iets aangenamer tempo te vinden, het duurt tot kilometer zesendertig voor de groep terug is.
Alleen hebben Els en Filip mij twee concurrenten er aan hangen, ik moet me reppen om te kunnen volgen, Filip legt er de pees op.
Filip van Haecke is de eerste die moet lossen, Peter en ik hangen er nog aan, het tempo ligt nu rond de 3:53/km, het is best zwaar.
Maar Els en Filip en hun begeleider Gilles Coeckelbergs moedigen me zo aan dat ik niet anders durf als de Kempenaren volgen.
Op drie kilometer van de finish versnelt Peter uit het groepje en neemt dertig meter voorsprong, daar gaat mijn titel denk ik luidop.
Els maant me aan tot kalmte als ik probeer te versnellen en zegt dat ik in het zog moet blijven lopen, ze gaan me terugbrengen.
Geleidelijk aan versnellen ze en onder de aanmoedigingen van de drie Kempenaren lopen we het gat dicht, het tempo blijft hoog.
Zo hoog dat Peter kraakt meter per meter verliest hij, Filip en Els manen me aan dichter in het spoor te lopen en het tot de meet vol te houden.
Ondertussen zijn Annick en Sonja van onze loopgroep ons per fiets komen vergezellen, ze roepen me letterlijk naar de eindmeet.
Hoewel de krampen elke stap in de quadriceps dreigen te schieten klamp ik zo goed en slecht mogelijk aan, nog vijfhonderd meter te gaan.
Els verovert haar tweede titel op de marathon en Filip loopt een P.R., het gaat jullie goed binnen veertien dagen in Eindhoven, bedankt.
Ik finish als achttiende in 2:46:33 en tweede 50+, spijtig genoeg hadden we een Waalse atleet Guy Constant uit et oog verloren.
Maar ik ben dan toch dik tevreden met mijn Vlaamse marathontitel bij de vijftigplussers, meer zat er vandaag niet in vrees ik.
Het duurt even voor de podiumceremonie va de vijftigplussers is, maar eens mijn beurt stijgt het applaus dubbel zo luid, dank-u supporters.
|
