Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Na het startschot ging de grote massa in beweging, het was met de ellebogen werken om recht te blijven. Een jeugdige 10-km atleet stuikte een paar meter voor mij tegen de vlakte, door het wegspringen van anderen werd het drummen. Na 1000 meter werd de doorgang normaal en konden we voluit gaan, rond km 2 liep ik voorbij Marc Papanikitas en wensten elkaar succes. Bij km vier liep ik enkele sneller gestarte marathonlopers voorbij, in gezelschap van nr 3087 passeerden we de 5 km in 0:18:15. We hadden eindelijk een gelijkmatig tempo te pakken en snelden de ene atleet na de andere voorbij. Na 10 km werd de situatie duidelijker, nu allen de marathon en 100 km lopers nog op het parkoer waren. Mijn vrouw en kinderen hadden zich rond km 11 strategisch uitstekend geplaatst, en wit ons te vertellen dat we 7ste en 8ste liepen. De eerste atleet van de hondert kilometer bevod zich een 100 tal meter achter ons, in de verte zagen we een groepje marathonlopers lopen, met een voorsprong van zo'n 300 meter. We liepen stelselmatig met stevige aflossings beurten het gat naar de vier atleten dicht, juist voorbij de 15 km hadden we hen te pakken (0:56:09). nog geen kilometer verder plaatste ik een versnelling die niemand direct beantwoorde, de volgende 4 km zouden de snelste van de marathon worden. Ik kwam als derde door in een tijd van 1:14:13 na 20 km, de laatste vijf km gingen in 18:05, achter mij kwam Bart de Wispelaere sterk opzetten. We zouden de volgende 12 km samen lopen, we passeerden het 25 km punt in 1:32:58, aan dat tempo zouden we onder de 2:40:00 finishen. Maar ik begin meer en meer last te krijgen van de maag, rond km 28 krijg ik een eerste kramp, voorzichtig laat ik wat lucht ontsnappen. Het rommelen in de maag word erger en nog voor de dertigste kilometer (1:52:24) krijg ik een tweede kramp. nu durf ik geen scheet meer te laten, bang dat ik het dun door de broek ga voelen lopen, km 32 een spanjaard van de honderd km loop ons voorbij, Bart klamp nog aan ik los. Ik probeer nu een rustiger tempo te vinden zo ik de krampen baas kan, vanaf nu drink ik niet meer, aan km 35 (2:11:54) verzeil ik naar een 5de plaats. Nu word het echt een leidensweg ook het scheenbeen begint pijn te doen, even denk ik aan eens te stoppen om te stretchen, maar ik durf niet. Aan km 40 verlies ik ook mijn vijfde plaats, ook de tweede van de 100 km een Italiaan passeerd mij, ik moet echt op de tanden bijten om een beetje tempo te houden, wat kunnen 2200 meter lang zijn. gelukkig lopen we de laatste 500 meter door massa's volk duizenden mensen rijen dik, roepen en schreeuwen de atleten naar de streep. Na 2:42:33 passeer ik de meet we lopen nog een steile brug op naar het groot podium, waar de atleten nog een interview afgeven, alles is natuurlijk geweldig na zo'n lijdensweg. nu ga ik op zoek naar de dichts bijzijnde wc om eens goed mijn gang te laten gaan.
Reacties op bericht (1)
20-06-2006
Maagprobleem
Bij deze weet ik nu ook van je maagprobleem!
20-06-2006 om 22:29
geschreven door Francis Coucke
