Het was vandaag de zoete inval.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Toen de kinderen naar de
zomerschool waren, hadden Claudia en ik afgesproken om, in het huis nog heel
wat te doen. De luchters en spots moesten nog opgehangen worden. Niet zo een
eenvoudige klus, met al die hoge plafonds hier. Maar toch. De eerste hing en
daar ging de bel. Angel. Wij hadden hem eerder in de week, opdracht gegeven om
prijzen bij elkaar te verzamelen voor een omheining. Nog wat gepraat, opnieuw
de bel. De aannemer. Ik had hem gevraagd om een prijs te maken voor heel het
dak van de finca te vervangen. Niet nu, maar later. Daarna kwam er een auto
aangereden. Schilders. Zij kwamen heel het huis meten om weeral prijs te maken
voor de schilderwerken. Tijdens hun werk, de bel. De man van de ramen. Voor de herfst,
willen we de pergola dichtmaken. Ook hij kwam uitleg vragen hoe en wat, om een
prijs te maken. Ondertussen was het al 1 uur geworden. Claudia en ik wilden nog
vlug naar Mazarron om een telefoonabonnement. Wacht, zei Angel, er komt nog iemand
voor de zonneboiler.
Om kwart voor twee was het hoog
tijd om de kinderen te halen.
Slaatje eten, en meloen en dan
verder werken. Maar ondertussen was het al half 4 en om 4 uur zou Trini komen
om Spaanse les te geven. Om iets na 4, stond Marcel en Trini voor de stoep. Dus,
stoppen met klussen.
Ik ben het uur uit het oog
verloren, maar opeens een blauwe auto op hert erf. Wat een verassing. Fiena en
Norbert. Vrienden uit Heusden Zolder die al meer dan 20 jaar hier, tijdens de
vakantie wonen. Norbert is de broer van mijn tante.
Wij hebben met veel plezier
geluisterd en gelachen met zijn verhalen over Spanje en ook vooral over duiken.
Om kwart voor 9 s avonds, ben ik
nog vlug aan het eten begonnen. Daar ik zelf gevraagd had of Trini en Marcel
bleven mee eten, heb ik wat lekkers uit mijn mouw geschud.
Half 12 was het bezoek weg. De
rust is weergekeerd in de finca. Er staat nog wel een berg afwas, maar die is
voor later.
Besluit
Zalige dag, veel volk over de
vloer.
Zo hebben we het graag
Met de glimlach een verse meloen .Schoon toch.

|