Feliz compleaños voor Claudia.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vandaag jarig. Ik weet niet of ik mag
schrijven hoe oud ze wordt. In ieder geval, het is haar dag. Ze ziet er nog
altijd even goed uit en ze straalt.
Bij het opstaan hebben we alle
drie aan haar bed gezongen. Yetteke heeft een mooie kroon gemaakt en die heeft Claudia
tijdens het ontbijt, opgezet.
Voor we vertrokken naar de
zomerschool hebben de kinderen me wat geld gegeven. Claudia wil graag wat
bloemen in en buiten het huis. De kinderen wilden zo meedelen in dat cadeau.
Vandaag zijn we begonnen om een
strooifolder te maken. We moeten wel nog een geschikte foto maken, voor deze folder,
en dan laten drukken of via vista print bestellen.
Tegen 13 uur naar de
bloemenwinkel. De bloemen en de planten zijn hier in Mazarron goedkoper dan in België.
Je hebt evenveel keuze. Palmen, yucas, bananenplanten en rozen zijn er in
overvloed. Stinkertjes en geraniums ook, maar dan zijn er vele soorten, die
geweldig veel bloemen dragen, die je alleen maar hier in het zuiden kan vinden.
Kinderen halen, tapaz eten en om
4 uur een lekkere ijstaart. Ons Yetteke wou beginnen te zingen aan tafel, maar
ocharme, de tranen van emotie rolden over haar wangen. Ik weet niet hoe het
komt, maar ik moet opeens wenen zei ze.
Om half 7 heeft Claudia de mannen
die thuis aan het werken zijn nog vlug getrakteerd op een glas cava. Het is te
zeggen een glas. Die mannen namen de fles en goten zelf in. Niet verlegen
zeiden ze. Op enkele minuten tijd hadden ze zowaar 2 flessen achterover
geslaan. Voor ons geen probleem . Het zijn goeie mannen, werken hard en
verdienen dat.
Een Spanjaard zelf, drinkt
uitzonderlijk Cava. Enkel als er iets te vieren valt. Nieuwjaar, verjaardag
.Nochtans
staan de rekken in een typische Spaanse winkel vol met cava. Als je tegen
zaterdag wat wil inkopen, dan moet je snel zijn.
Maar één ding staat vast. Ze
drinken enkel cava als ze iets te vieren hebben. Dagelijks is er al wel iets te
vieren met die mannen.
Deze morgen was er van uit onze pergola weer een wolken tsunamie te zien. Het is en blijft een spectaculair zicht. Maar je moet het echt , in het -echt- zien.

Eigenlijk mocht ik deze foto niet posten.Maar je kent me hé, Ik kan het niet laten.
Dat ziet er al veel beter uit. Het moest eigenlijk alleen deze foto zijn. Het leven zoals het is, zullen we maar denken zeker.
Via de pc , ben ik een flayer aan het maken. Het lukt aardig. Enkel nog een geschikte foto maken en dan afwerken en uitdelen.
Ons Mie in een plaatselijke bloemen en decoratie winkel.

Tapaz en de eerste fles cava.
De volgende wordt ingegoten voor Claudia en de werkmannen.
Dit is nu Sebastian. Den grote baas.Hij heeft ons al heel wat Spaanse woorden bijgebracht. Ik mag ook zeggen, dat we ons nog geen minuut geërgerd hebben in de werken die ze doen.Het gaat vlot, het is wel veel , maar al bij al is de pergola zo goed als klaar.

Dikke maatjes...Allé er is maar enen dik
Heel de ploeg die bij ons aan het werk is. En zowaar, ze hebben gezongen voor Claudia.
|