Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
23.VWF Kapelle o/d Bos 14 aug. & 24.VWF St-Lievens Esse 19 aug.
Op 14 augustus was het weer zover: de jaarlijkse koers om de roze janettentrui, ofwel het Beneluxkampioenschap. Aangezien de gebroeders Shleck niet van de partij waren en Kim Kirchen helaas nog steeds in de lappenmand ligt, konden enkel nog onze noorderburen de kaas van ons brood komen eten... Kapelle- op- den- Bos ligt echter te ver van Nederland, dus was de Hollandse inbreng (met veel zin voor ironie) eerder beperkt en was er weinig gevaar dat na afloop van de wedstrijd het Wilhelmus op het podium zou weerklinken. Ik vraag me trouwens af of de organisatoren überhaupt het Nederlands en Luxemburgs volkslied in hun CD-collectie zouden liggen hebben. In mijn "periode de gloire" was ik ooit eens met vijf man voorop in het Europees Kampioenschap (!) van de VWF, en onder ons sextet bevond zich een Rus. Volgens mij hebben de organisatoren toen verschillende schietgebedjes en achtenzeventig paternoster gebeden in de hoop dat die Rus niet zou winnen. Dat deed ie toen ook niet, en voor de volledigheid geef ik dan ook nog maar mee dat uw dienaar toen tweede werd. Dit om aan te tonen dat ik niet altijd een zielige volger van het peloton geweest ben... Dit valt me echter wel opnieuw te beurt in Kapelle-op-den-Bos, en omdat de zeven koplopers onder elkaar kunnen uitmaken wie een jaartje in het roze mag rijden, kan er slechts gespurt worden voor een achtste plaats en daarvoor riskeer ik allesbehalve lijf en leden.
63 Km. in 1h29' 42,2 Gem. Peloton Gem. hartslag: 163 Max. hartslag: 185
In Sint-Lievens Esse stond er na de koers een optreden van Luc Steeno geprogrammeerd, dus was het kwestie van zich zo vlug mogelijk uit de voeten te maken na de wedstrijd! Op de prachtige omloop wordt er snel gestart, en wanneer in de eerste ronde al vijftien man lichtjes voorop rijden, spring ik in de hellende aankomststrook en met de snater in de wind naar het groepje toe. Het draait echter niet vlot rond (wat begrijpelijk is met zo'n omvangrijke groep), dus is onze escapade van korte duur. Om het gat te dichten heb ik wel eventjes heel diep moeten gaan, en ik moet toch een halve ronde bekomen van de geleverde inspanningen. Bij elke doortocht op het lange, smalle stuk vals plat voelen enkele individuen zich geroepen om aan te vallen, maar eens boven worden ze telkens op de brede steenweg gegrepen. Niet onbegrijpelijk, want de weg loopt lichtjes bergaf, en met de wind in de rug loopt het tempo steeds op tot boven de zestig per uur. De 53x12 draait goed rond, en de keren dat ik nog vergeefs probeer bij te schakelen (mijn 11 bleek onvindbaar...) zijn ontelbaar. Het lijkt op een massasprint uit te draaien, maar in de laatste kilometers ontsnappen nog drie renners, die nog net de stormende meute kunnen ontlopen. Ondanks het serieuze getrek en gewriemel finish ik veilig en wel in de buik van het peloton.
61 Km in 1h28' 42 Gem. Peloton Gem. hartslag: 159 Max. hartslag: 185
Naar jaarlijkse gewoonte is deze 1.12 wedstrijd mijn debuut bij de "grote" jongens van Wielerbond Vlaanderen. Toen ik hier in 2006 voor het eerst wou starten met m'n Master vergunning, werd me dit nog geweigerd omdat je toen als Amateur of Master enkel aan wedstrijden kon deelnemen in de eigen provincie. De koers passeert verdomme op amper 4 kilometer van mijn woonplaats, maar dat was voor de heren aan de inschrijvingstafel niet van tel. De vier Zimbabwanen van Roger De Vlaeminck mochten toen echter wel starten. A ja, zij woonden op amper 7000 kilometer van de omloop... Ondanks ik deze winter vanuit mijn hangmat op Lanzarote gezworen had van me nooit meer zenuwachtig te maken voor een stomme velokoers in Helgië, is het toch weer van dat! Met een lijkbiddersgezicht ga ik me inschrijven en monster m'n concurrenten aan de inschrijvingstafel. Ik voel me plots oud, want het barst er van het jeugdig talent. Na afloop moet ik beslist een deelnemerslijst meegraaien. Als er enkelen doorstoten naar de profs, kan ik later op café opscheppen dat "ik met hen nog in koers gezeten heb!" "Jaja, ik trok door op de brug van St-Joris en kletste X uit mijn wiel... en nu rijdt hij alleen op kop op Les Deux Alpes..." Ik trok inderdaad elke keer door op de brug van St-Joris beste lezer, maar dit enkel om het wiel van m'n voorganger te kunnen houden en te hopen dat hij niet moest lossen, of het zou verdraaid lastig worden om het peloton nog bij te benen. Nu, de omloop in Beernem is echt wel eentje om in te kaderen. Kilometers rechtdoor langs het kanaal, twee bruggen over en nauwelijks bochten, zodat er niet telkens moet worden opgetrokken. Dat de snelheid soms wel eens piekt tot zestig per uur moet je er dan maar bijnemen, maar gelukkig stond er niet al teveel zijwind, zodat je 'op het kantje' nog een beetje kon profiteren van de slipstream van je voorganger. Toch ging het voor achttien renners nog niet snel genoeg blijkbaar, want zij konden na vijftig kilometer ontsnappen en het peloton voorblijven. (Volgens mij hadden ze allemaal een motorke in hun frame ingewerkt...) Ik had een uitzonderlijk goeie dag, want als het echt snel ging, voelde ik dat ik nog 'n kleine marge over had. Ik vreesde alleen een beetje voor de laatste dertig kilometer, want de langste wedstrijd die ik tot hiertoe gereden heb, bedroeg slechts 65 kilometer. M'n vrees is echter ongegrond, want in de voorlaatste ronde schuif ik zelfs eens mee in de aanval. De lange duurtrainingen op Lanzarote zijn dus blijkbaar toch voor iets goed geweest. We worden echter terug ingerekend, en in het omvangrijke peloton neem ik geen risico' s in de sprint en finish in de buik van het pak. Met een gemiddelde van 45,3 is dit ongetwijfeld m'n snelste wedstrijd ooit.
115 Km in 2h 32' 45,3 Gem. 83e/146 Gem. hartslag: 165 Max. hartslag: 196
