Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
Na deze wedstrijd in Lierde staan steevast enkele van onze Vlaamse "vedetten" op het podium in de feesttent, dus komt het erop aan van je zo snel mogelijk uit de voeten te maken na de koers. Zo was in het verleden al eens Eddy Wally headliner en nu was niemand minder dan Sabrina Tack (alter ego "Laura Lynn") top of the bill. Of haar grootste dijenkletsers: "Arrivederci Zwans" en "Je hebt me duizendmaal bespogen" op haar repertoire stonden weet ik niet, en kan me eigenlijk volledig gestolen worden ook. Vandaag nog eens ouderwets veel volk aan de start bij de B-reeks. Vijvenvijftig zielen, hoor ik de speaker aankondigen. Als ik na de race echter een blik werp op het uitslagenblad is dit plots gereduceerd tot vijfendertig. Hebben die twintig anderen nu plots een aanval gekregen van Mexicaanse griep net voor de start, of kwam er tijdens de eerste ronde een allesverslindend vleesetend monster het peloton binnengedoken? Joost mag het weten. Feit is wel dat er enorm veel wind stond, dus ze kunnen ook naar buurgemeente Brakel weggeblazen zijn, en daar kan Joost het wel weten. (Inside joke, doe vooral geen moeite om dit gezwans te begrijpen...) Ik voel me in het begin van de wedstrijd niet slecht, maar zeker niet super. Ik heb vooral moeite met de stevige tempowisselingen op dit heuvelachtige parcours. De frisheid ontbreekt precies, en daarom hou ik me koest als ik voel dat ik tijdens de eerste ronden op de licht oplopende aankomstlijn nog wat reserve heb. Aangezien hier heel wat bekenden zijn had ik wel graag eens de held uitgehangen en als eerste doorgekomen voorbij de finish. Een ronde later heb ik al verdomme spijt dat ik dit niet in de praktijk heb gebracht, want de toppers ontbinden hun duivels en Bonne zit weer achteraan te spartelen. Als ik eens meespring is het op het verkeerde moment (zoals altijd), al kan dit ook een indicatie zijn van net niet goed genoeg zijn natuurlijk. Elke ronde dooft m'n kaars gestaag uit en ik eindig de race in het derde groepje en word vijfentwintigste.
66,5 Km. in 1h. 43' 38,7 Gem. 25/55 ??? Gem. hartslag: 176 Max. hartslag: 194
Het heeft geen haar gescheeld of ondergetekende was vandaag naar West-Vlaanderen afgezakt in plaats van naar het Waasland. Dat komt ervan, als je telkens de eerste drie weken van juli een "Tourobsessie" ontwikkelt, nog snel even de aankomst om halfzes wil meepikken en vervolgens in zeven haasten de GPS instelt op Varsenare ipv Vrasene. Gelukkig was ik nog net op tijd bij de pinken om m'n fout terug recht te zetten. Ook vermeldenswaardig is dat net nu mijn vriendin uit Gran Canaria hier is, de afpellende korst op m'n knie (van m'n valpartij twee weken terug), excact dezelfde vorm aanneemt van haar eiland. Weliswaar op schaal 1:880000, maar de gelijkenis is treffend. Jongens jongens,... We wijken hier weer een serieus stukske af van de zin van het bestaan, namelijk koers. Tijdens deze midweekwedstrijden in het Waasland starten de A, B en C-reeks samen, maar wel drie minuten na de categorie "Toeristen." Dat die Toeristenkoersen al lang niet meer bestaan uit bierbuikzuipende trappistendrinkers is algemeen bekend. Velen zouden zelfs bij de VWF geen mal figuur slaan, maar toch hebben we na amper dertig kilometer de kloof op hen al gedicht. Als we met ons 89-koppig peloton hen voorbijstuiven valt er een gat, en moet ik even serieus in het donkerrood gaan om de kloof terug te dichten. Het is een parcours dat zich leent om anderhalf uurtje serieus te vlammen en dat gebeurt ook. Door de moordende snelheid (44,3 Gemiddeld) raakt niemand weg en eindigt de wedstrijd in een massaspurt. Dat is echter nooit mijn ding geweest en ik kijk vanuit de derde rij toe hoe het sprintgeweld zich op de streep stort.
59 Km. in 1h.20' 44,3 Gem. Peloton Gem. hartslag: 167 Max. hartslag: 188
Na deze wedstrijd in Lierde staan steevast enkele van onze Vlaamse "vedetten" op het podium in de feesttent, dus komt het erop aan van je zo snel mogelijk uit de voeten te maken na de koers. Zo was in het verleden al eens Eddy Wally headliner en nu was niemand minder dan Sabrina Tack (alter ego "Laura Lynn") top of the bill. Of haar grootste dijenkletsers: "Arrivederci Zwans" en "Je hebt me duizendmaal bespogen" op haar repertoire stonden weet ik niet, en kan me eigenlijk volledig gestolen worden ook.
Het heeft geen haar gescheeld of ondergetekende was vandaag naar West-Vlaanderen afgezakt in plaats van naar het Waasland.
