Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
VERVOLG op ayuntamiento 2. (Wat niet onlogisch is, aangezien de titel hierboven ayuntamiento 3 is... Dit trouwens volledig terzijde en dienst doende als schermvulling. Volledig overbodig om te lezen dus, maar aangezien u nu toch bezig bent zal ik maar direct verder gaan met de orde van de dag, waarbij je dus mijn "saga" om de verblijfskaart kan volgen, en wel meteen hieronder.)
Een "tarjeta de residente" bemachtigen is hier een dagtaak op zich, dus vertrek ik in de voormiddag opnieuw naar Arrecife met de fiets. Ik ben nauwelijks vijfhonderd meter ver of ik word al voorbijgesneld door een "geblokte" persoon met harige benen. M´n plannen om het hier de eerste weken rustig aan te doen worden hierdoor al direct door elkaar geklutst. Twee dingen kunnen nu eenmaal niet door de beugel: voorbijgereden worden door een vrouw, of door iemand waarbij de benen nauwelijks van een grizzly te onderscheiden zijn... Gelukkig kiest m´n "derny" vrij vlug het hazepad, en kan ik in mijn slakkengangetje m´n tocht verderzetten. Een halfuurtje later piloteer ik mijn fiets op de ruime binnenkoer van de Politia National, maar ik word al direct door een norse spierklomp (van om en bij de twee meter) erop gewezen dat ik mijn vertrouwde tweewieler buiten de omheining moet plaatsen. Dit opgeblazen kalf van een security agent denkt zeker dat dit een fietske is waarmee je op zondagmorgen om verse koffiekoeken rijdt bij de bakker? Hij maakt me echter duidelijk dat hij een oogje in het zeil gaat houden, maar toch begeef ik me wat onzeker naar binnen. "Dure racefiets gestolen voor politiekantoor." Zie ik in mijn verbeelding al de krantenkoppen voor morgen. Ik zet die akelige gedachte vrij vlug uit mijn hoofd, en schuif aan bij een lange rij wachtenden voor me. In die wachtrij bevinden zich mensen van verschillend pluimage: Aziaten, Zuid-Amerikanen, Noord-Afrikanen, en waarschijnlijk ook enkele bootvluchtelingen die het geluk hadden om niet overboord te zijn gekieperd bij hun poging om de Canarische Eilanden te bereiken. De meesten hebben een papier bij dat ze gewoon laten afstempelen, en even vrees ik dat dit niet het politie maar het stempellokaal is. Als ik na twintig minuten eindelijk aan de beurt ben, en zeg dat ik voor m´n verblijfskaart kom, bromt de "simpele oelie" vanachter zijn desk dat dit enkel kan tussen 9 en 11 uur in de voormiddag!!!!! {Grom, slik, f*ck sh*t hell and devil!!!!!} Nou ja, een retourtje Arrecife kan er eigenlijk nog wel bij.
