Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
Onder het motto: "Koersen in eigen streek," neem ik vandaag de start in Ursel-city. Met veel goeie wil kunnen we spreken van een mooie nazomerdag. Als je echter de zuurpruim wilt uithangen (of negen maanden op de Canarische Eilanden hebt vertoeft) weet je wel beter, maar er is alvast geen reden om over het weer te kankeren. Over het parcours dan weer wel, want met een toerke van amper één kilometer is dit een onvervalst criterium. Leuk voor de toeschouwers, iets minder leuk voor ons... De wedstrijd staat bij WBV gecatalogiseerd onder de noemer "gentlemen." Een begrip dat ondergetekende in het dagelijkse leven zelden of nooit te horen krijgt, en naar de reden hiervan hengelen zou ons weeral veel te ver van de essentie doen afdwalen natuurlijk. Bij de inschrijving krijg ik naast een bidon en een cycling-magazine ook nog een pulleke shampoo in m'n pollen gestopt. Misschien moet ik toch dringend iets aan die lange manen van me doen... Wanneer de wedstrijd op gang geschoten wordt, is het echter uit met de pret. Optrekken, een sprintje naar de volgende bocht, remmen en wanneer je weer wat snelheid hebt, dient zich al de volgende bocht aan en begint het hele zootje opnieuw. Nu, ik vertoef in een aanvaardbare goeie conditie, en heb me in Ursel onder het goedkeurend oog van neefje Cas, zijn gelegenheidsfotograferende mama en aandachtig koffiedrinkende opa best wel goed geamuseerd. Halfweg wedstrijd ontstaat echter wel de beslissende vlucht, en ondanks we de koplopers steeds in ons vizier hebben krijgen we de kloof niet meer dicht. Op twee rondjes van het einde zetten Lanzarote- bezoeker Vincent Evers en ikzelf een tegenreactie op, maar onze reactie komt iets te laat. Ik strand op een vierde plaats, terwijl die andere Lanzarote- ganger, Wim Braet, knap de wedstrijd binnenhaalt door z'n metgezellen te kloppen in de sprint.
43 km in 1h06' 39,1 Gem. 4/16 Gem. hartslag: 172 Max. hartslag: 194
De wedstrijd in Nieuwerkerken is de afsluiter van de Ronde van het Waasland en hierbij rijden de A, B, en C-categorie samen. Veel renners opeengepakt dus en in de start wil iedereen natuurlijk vooraan staan. Het achtste wereldwonder is geschied, want wie staat er mooi vooraan op de eerste rang te pronken??? Jawel, uw edele dienaar! Helaas moet er eerst een gezamenlijk rondje achter de wagen afgelegd worden, zodat ik in het gewring nogal vlug m'n mooie uitgangspositie aan mijn kl*ten ben... Als de wagen na het "inrijrondje" plankgas geeft, is het precies of ik stilsta! Ik rij verdomme 54 per uur en word langs alle kanten voorbijgesneld! Ik voel me precies een tractor die heeft postgevat tussen Formule 1-bolides. Met vier haakse bochten binnen een goeie achthonderd meter is het achteraan het peloton pompen of verzuipen! De renner naast mij bromt dat z'n remmen niet goed werken... Wel, die zal hij amper nodig gehad hebben, want telkens na de bochten moet er gesprind worden op leven en dood, om het op een lint getrokken peloton te kunnen volgen. Al gauw ontstaan de eerste gaten, en mag ik met het hart in de keel de eerste kloofjes dichten. Na twee ronden geeft het kilometertellertje een gemiddelde aan van 44,5 per uur. Normaal gezien daalt dan na enkele ronden de snelheid, maar dit is vandaag niet het geval. Vooraan zie ik tot m'n ergernis de ene demarrage de andere opvolgen, maar niemand kan ontkomen. Pas na halfweg wedstrijd kan ik me handhaven in de buik van het peloton, want achteraan wordt er nog steeds gekoerst met "de achterdeur open" en zie ik renners lossen waarvan je het helemaal niet zou verwachten. Ik vertoef blijkbaar in een uitstekende conditie. Een reden te meer om de risico's van de massasprint aan me te laten voorbijgaan.
59 Km in 1h22' 43,5 Gem. Peloton Gem. hartslag: 171 Max. hartslag: 198
Onder het motto: "Koersen in eigen streek," neem ik vandaag de start in Ursel-city.
