Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
M'n gouden jubileumwedstrijd van dit seizoen rij ik in metropool Ronsele! (Applaus op alle banken...) Onderweg pik ik m'n neefje Cas op, die bij een plaatselijk kameraadje uit die grootstad gaat spelen alvorens naar de wedstrijd te komen. Eind van de maand wordt hij pas vier jaar, maar nu al kent hij elk onderdeel van de racefiets, en kan zo voor de hand de vijf grootste verschillen opnoemen tussen een weg- cross-en tijdritfiets. Vertrekken naar de wedstrijd zonder zijn koersfiets is dan ook geen optie, dus staan de "Trek Madone" en "Dinosaur Adventure" broederlijk naast elkaar vastgebonden in m'n auto, al waren het twee drachtige koeien die dringend moesten gemolken worden. Voorlopig rij ik nog de wedstrijd en komt Cas supporteren, maar aangezien bij mij het verval al enige jaren terug is ingezet, zouden de rollen wel eens vlug omgedraaid kunnen worden. Bij het afhalen van het rugnummer krijg ik nummer 69 toegewezen. Eindelijk! Na acht jaar koersen, kan ik in m'n 493 ste wedstrijd m'n favoriete nummer opspelden... Tijdens het losrijden met Vincent Evers slaagt hij erin om net tien minuten voor de start lek te rijden, dus wordt het record van het verwisselen van achterband weer alle eer aangedaan. Twee knoeiers samen maken een hele halve, (of een halve hele zoals je wilt) en halen we bijwijlen de start. Helaas is de wedstrijd er één om vlug te vergeten, want in de vijfde van de tien af te leggen ronden word ik oneervol uit de wielen gereden. Ja, er was enorm veel wind, en er reden serieus wat kleppers (elite) in het peloton rond, maar toch... Tot op vandaag ben ik er nog niet goed van. Ik zat nochtans vrij goed vooraan toen het begon te scheuren, maar reed hierdoor wel al 'n halve ronde met m'n snater in de wind. Op een gegeven moment begon precies het ganse peloton achter mijn rug te demarreren, en kwam ik in een groepje gelosten van -ik schat- zeven man te zitten. Fransus Van Gorp ("de Kees") voor de vrienden, moedigt me nog aan maar het mag niet meer baten. Vertwijfeld gooi ik de handdoek en kan mezelf wel voor m'n domme kop slaan, als ik de volgende ronde zie dat het groepje terug aansluiting met het peloton gemaakt heeft.
37 Km. in 49' 41,5 Gem. Opgave Gem. hartslag: 177 Max. hartslag: 191
Denderwindeke ligt in de buurt van Meerbeke, en van de 99 renners aan de start vandaag, zal wellicht niemand ooit het genoegen ervaren om daar de eerste zondag van april als eerste over de meet te komen in de Ronde Van Vlaanderen. Althans, je weet nooit welke jonge beloften hier meefietsen natuurlijk. Ik heb alvast de deelnemerslijst zorgvuldig bewaard, om later misschien te kunnen uitpakken dat de winnaar van de Ronde van Vlaanderen nog zitten sterven heeft in het wiel van ondergetekende... Ook vandaag kunnen al vrij vlug 78 renners een kruis maken over de overwinning, want in de tweede ronde weten 21 renners zich te ontdoen van het peloton. Het is misschien moeilijk te geloven, maar ook ikzelf ben nog maar eens niet mee... Ik draai nochtans probleemloos mee in het grote peloton. Ik voel me in m'n sas door het warme weer en de mooie omloop, en zowel de voorlaatste als laatste ronde hebben we met een groepje een kleine kloof geslagen op de (helaas enige) molshoop in het parcours. We worden echter telkens terug tot de orde geroepen, en net als we gegrepen worden kan een groepje van zes a zeven man toch nog net uit de greep blijven van het ontketende peloton. Ik word 59 ste... en aangezien wiskundige studies uitwijzen dat ik hiermee nog veertig renners achter mij laat, keer ik niet ontgoocheld huiswaarts.
87 Km. in 2h.04' 42 Gem. 59e/99 Gem. hartslag: 170 Max. hartslag: 193
M'n gouden jubileumwedstrijd van dit seizoen rij ik in metropool Ronsele! (Applaus op alle banken...)
