Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
1. Gran Fondo del Sol, 19/02/11 Gran Canaria (Deel 1)
Maspalomas 8u.30 op een zaterdagmorgen: ondergetekende zoekt gestresseerd en vluchtig naar de plaats waar de eerste wedstrijd van het seizoen, de "Gran Fondo del Sol", binnen een klein halfuurtje van start gaat gaan. De wedstrijdkalender uitpluizen en plaats van afspraak vinden is hier op het eiland een dagtaak op zich. En ik was verdomme nog niet zenuwachtig genoeg! Als je slechts elke maand een wedstrijd hebt, dan zorg je er best voor dat je er staat, zodat je niet nog eens enkele weken moet doorbrengen in grote onzekerheid qua conditie. Na mijn vriendin de nodige instructies gegeven te hebben (filmpje maken hier, bidon aangeven daar én foto'tje maken tussen punt x en y), schuif ik aarzelend bij aan de startlijn. Hier wordt verrassend bijna enkel Italiaans gesproken, want 95 procent van het deelnemersveld zijn bewoners van het laarzig schiereiland, die hier een fietsvakantie - trainingsstage geboekt hebben, en al twee weken op het eiland vertoeven. Onder hen ook een tiental vrouwen, en hun pezige kuiten verraden heel wat trainingskilometers. Ik stel mezelf meteen het eerste doel van het seizoen: niemand voor me dulden met langer haar dan ik...! Om iets na 9 vertrekken we aan de vuurtoren van Maspalomas richting San Fernando, waar de officiële start zal gegeven worden. Tussen de talrijk kwekkende Italianen merk ik echter ook een wielertrui met Nederlandse bedrukking op, en de sympathieke eigenaar weet me te vertellen dat ze vorig jaar verloren waren gereden net voor de eigenlijke start! Nu ja, van zo 'n toestanden kijk ik na anderhalf jaar "Islas Canarias" al lang niet meer op, maar veiligheidshalve rep ik me toch naar de eerste rij als de wedstrijd op gang geschoten wordt. Een dolgedraaide Italiaan gaat er na vijf meter al meteen als een pijl vandoor, en het hoongelach van z'n makkers verraad meteen het zinloze van zijn daad. Als we hem echter na vijf kilometer klimmen nog niet te pakken hebben, word ik toch wat nerveuzer en begin ik op kop van de ondertussen uitgedunde groep tempo te maken. Niet echt slim besef ik, en net voor de top van de eerste klim (zie ook bijgevoegde link naar het filmpje), schieten twee Italianen me voorbij en slaan in de afdaling een kloofje van een kleine honderd meter...
TO BE CONTINUED
Hieronder nog eens het filmpje van de doortocht op de eerste klim: