Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
Reeds vier jaar was het al geleden dat ik in het landelijke Zele-Avermaet nog een wedstrijd had betwist. We schrijven 20 maart 2005 en ondergetekende had de dag voordien net de wedstrijd in Dworp gewonnen door z'n zeven medevluchters met glans te kloppen in de sprint. Shit... Those were the days... Een normaal mens zou er de moed bij verliezen, maar "normaal" is echter een relatief begrip en is op sommige specimen van de menselijke soort totaal niet van toepassing. Ondanks een aanslepende bronchitis en amper trainingskilometers de afgelopen week sta ik toch aan de start. Terwijl ik bibberend m'n plaatsje zoek (achteraan) het peloton hoor ik een dame tegen haar vriendin opwerpen dat het weer er nochtans zo goed uitzag achter glas. Zijn wij verdomme vet mee! We zijn renners en geen raamprostituees. De rustige aanvangsronde zadelde me al met een beklijvend voorgevoel op. De koers kon wel eens gaan ontploffen en... Inderdaad. Vanaf de tweede ronde wordt alles op waaiers getrokken in de winderige vlakte en het snot, slijm- en ander vocht dat zich de afgelopen week in mijn lichaam heeft opgestapeld, vliegt langs alle mogelijke lichaamsopeningen de vrijheid tegemoet. Weer worden enkele jongens voor me uit de waaier "gebonjourd." Ik krijg het gaatje twee maal dicht, maar de derde keer kan ik slechts terug keren met behulp van een bereidwillige collega, die me mee op sleeptouw neemt naar het peloton. De renners achter ons zijn eraan voor de moeite en kunnen de binneninrichting van de kleedkamer aan een nauwkeuriger studie onderwerpen. Dat er ondertussen al elf man weggereden is had ik niet gezien en is vandaag eigenlijk ook het minste van m'n zorgen. Door die ellendige verkoudheid zit er niet meer in dan me anoniem in de buik van het peloton koest te houden en braafjes te volgen. (Jaja, ik weet het. Een wedstrijd zoals alle andere...) Aangezien onze achterstand op de koplopers te hoog oploopt, wordt er niet echt meer doorgereden en zit onze wedstrijd er al twee ronden vroeger op dan voorzien. Hoop doet leven!
53 Km. in 1h21 39,3 Gem. 28e Gem. hartslag:176 Max. hartslag:192
Een serieuze verkoudheid en onvervalst pokkeweer deden me zaterdag beslissen de E3 Prijs Harelbeke te gaan bekijken in plaats van zelf te koersen. Droger was het niet, minder lastig alleszins wel. Onderstaande links bevatten filmpjes van het peloton op de glibberige kasseien van de Paddestraat, de smalle landwegen in- en rond Mater en op de Tiegemberg.
Racen in Vlaanderen = Regen, wind, kasseien, valpartijen, ... Toch niet zo 'n ideaal beroep, profrenner. Alhoewel, ...in alle geval beter dan werken in drie ploegen voor een aalmoes.
