Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
De landelijke Bosstraat in Lotenhulle vormt het decor voor de volgende wedstrijd. Tussen de boerderijen, weilanden -en ander groen is de "Rock 'n Roll" ver te zoeken, maar dit heeft natuurlijk ook z'n charme. Trouwens, wie ooit eens langs de troosteloze wegen in Noord-Frankrijk de caravaan van Parijs-Roubaix heeft zien passeren, kan alleen maar beamen dat er serieuze wielergeschiedenis is geschreven te midden van vruchtbare akkers en vrolijk loeiende koeien. Of ik vandaag m'n steentje ga bijdragen tot de wielergeschiedenis durf ik ferm te betwijfelen. Bovendien heb ik mezelf al afgejakkerd tot 12uur 30 in de vroege shift. Meteen ook een tomeloos excuus om m'n slechte benen te rechtvaardigen of eventjes langer in de wielen te blijven hangen... Op de smalle wegen wordt er direct serieus gevlamd en ik vind niet direct het juiste ritme. Net als ik eventjes bijkom gaan er enkele jongens voor me tegen de vlakte en moet ik al diep in mijn reserves gaan om terug bij het peloton aansluiting te vinden. Er staat een vrij strakke wind die over het grootste deel van het parcours in de zij blaast en ik zit al de volledige wedstrijd "op het kantje," zoals de Nederlandse commentator Mart Smeets zo prachtig weet te formuleren. ( "Op den buurd" in typisch Vlaams dialect.) Er is ondertussen een zeven koppig gezelschap ontsnapt en zonder het te beseffen zit ik in de achtervolgende groep die ongeveer een dozijn zielen telt. De rest is er blijkbaar afgewaaid en als ik de cijfertjes op m'n Polar zie verbaast me dat niet. Ik zit met hartslagen tussen de 185 en 195 en zie werkelijk alle kleuren van de regenboog. Even later breekt dan ook de veer en moet ik het groepje laten rijden. Samen met twee renners die uit de achtergrond teruggekomen zijn, werk ik een beetje moedeloos de rest van de wedstrijd af en eindig nog net binnen de eerste twintig.
63 Km. in 1h.40' 37,8 Gem. Gem. hartslag:177 Max. hartslag:196
Malderen is m'n volgende halte op weg naar eeuwige roem en glorie bij de Vlaamse Wielerfederatie. Al zou er eerder ook een Vlaamse blunderdag of een late aprilvis uit de boot kunnen vallen, aangezien m'n vormpeil de laatste weken een neerwaartse curve vertoont. Elke wedstrijd is voor mij eigenlijk een stap in het onbekende. Spelen met de pedalen of "scharten en wroeten" om toch maar de wedstrijd te kunnen uitrijden, ik weet tot een minuut voor de start niet hoe het gaat uitdraaien. Het is dus een beetje zoals je spaargeld beleggen op de beurs. Je weet ook nooit hoe het gaat aflopen, maar je mag tamelijk gerust zijn dat je er niet rijk van gaat worden. Van koersen trouwens evenmin... In alle geval kregen we vandaag een mooie omloop van een kleine zeventig kilometer voor de wielen geschoven. De wedstrijden bij de B' s zijn gemiddeld twee ronden langer en de diesel in mij is daar allesbehalve ontevreden mee. In de eerste ronde gaat ploegmaat Danny Saelens in de aanval en hij krijgt het gezelschap van twee medevluchters. In het peloton beweegt de ploeg van Feryn hemel en aarde om de vluchters terug te pakken, iets wat voorbij half koers dan ook gebeurt. Het gemiddelde de eerste wedstrijdhelft bedraagt meer dan 43 en net als we op het punt staan om de kloof met de A' s te dichten, moeten we van de wedstrijdafgevaardigden snelheid minderen en ze terug laten rijden. Misschien maar best ook. Het is zo al gevaarlijk genoeg. Niemand kan daarna nog ontkomen en de eerste massasprint van het seizoen is een feit. Ik moei me niet echt in het gewriemel (ben eigenlijk totaal "de pijp uit") en kaap nog net het laatste prijsje weg. Die vier Euro beleg ik trouw in m'n 'Fortis' aandeel, waarvan ik door de dalende koers momenteel nog 3,17 Euro overhou... Als troost bied m'n bank me dan maar een VIP- kaart aan voor Gent-Wevelgem van komende woensdag. Laat die champagne en kaviaar maar komen!
69,5 Km. in 1h.39' 42,1 Gem. 30/56 Gem. hartslag:158 Max. hartslag:186
De landelijke Bosstraat in Lotenhulle vormt het decor voor de volgende wedstrijd. Tussen de boerderijen, weilanden -en ander groen is de "Rock 'n Roll" ver te zoeken, maar dit heeft natuurlijk ook z'n charme. Trouwens, wie ooit eens langs de troosteloze wegen in Noord-Frankrijk de caravaan van Parijs-Roubaix heeft zien passeren, kan alleen maar beamen dat er serieuze wielergeschiedenis is geschreven te midden van vruchtbare akkers en vrolijk loeiende koeien. Of ik vandaag m'n steentje ga bijdragen tot de wielergeschiedenis durf ik ferm te betwijfelen. Bovendien heb ik mezelf al afgejakkerd tot 12uur 30 in de vroege shift. Meteen ook een tomeloos excuus om m'n slechte benen te rechtvaardigen of eventjes langer in de wielen te blijven hangen...
