Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
19. CLS Cycling Trophy, Rit 3: Klimrit Tabayesco, 13/09/11
Vandaag staat er een (hopelijk leuk) weerzien met mijn vroegere testklim: de "Tabayesco" op het programma. Ruim negen maanden woonde ik in Arrieta, aan de voet van de langste helling van Lanzarote, en uit melancholische overwegingen besluit ik na het "opwarmritje" vanuit La Santa naar de Tabayesco, om nog even voorbij ons vorig appartement te passeren. Dat blijkt zo leeg en verlaten als een uitgeslurpte oesterschaal, maar veel tijd om over vervlogen tijden te mijmeren heb ik niet, want binnen enkele minuten word ik aan de startlijn verwacht. Daar is het zonnig en aangenaam warm, maar rond de top troepen zich een pak donkere wolken samen. De puist is amper 671 meter hoog, maar heeft verd*mme dezelfde capsones als een Alpencol. Jammer, want ik ben het klimmen in extreme hitte gewoon en wil ik de tweede plaats in het klassement, dan moet ik één seconde goedmaken op de Deen Kristoffer Damberg. Tijdens de eerste hectometers legt leider Aitor er echter al de pees op, en het verschil tussen leiden met korte en lange "ij" kan niet passender geiïlustreerd worden. Ik besluit niet al te lang aan te dringen en rij meteen mijn eigen ritme. Na Aitor moet ik alleen nog een andere Deen laten voorgaan, die enkel deze klimkoers rijdt, en dus niet in aanmerking komt voor het eindklassement. Natuurlijk zit Kristoffer Damberg constant in mijn wiel, en aangezien ik het gevoel heb dat ik vlotter klim, kan ik hem met enkele versnellingen toch niet lossen. Op één kilometer van de top demarreert hij zelf. Ik counter en pers er een maximale sprint uit van driehonder meter. Ik heb meteen vijftig meter voorsprong, maar voel mijn longen branden, mijn benen verzuren en mijn hart kloppen als een losgeslagen drilboor. Nog 400 meter... Milj**r, wat is dit lang! Nog 250 meter... Ik val nu bijna compleet stil. Ik werp een angstige blik achterom, maar zie tot mijn gelukzalige gelukkigheid dat de kloof zelf ietsje groter wordt. Met verzuurde kuiten en zware bovenbenen finish ik op "het dak van Lanzarote" als derde en neem zestien seconden voorsprong op Kristoffer Damberg in het algemeen klassement. Aangezien Aitor ruim twee minuten eerder als eerste de finishlijn overschreed, wordt de tweede plaats vasthouden het hoofddoel morgen in de slotrit.
9,6 Km in 28' 21" 20,3 Gem. 3/20 Gem. hartslag: 182 Max. hartslag: 196 525 hoogtemeters
Vandaag staat er een (hopelijk leuk) weerzien met mijn vroegere testklim: de "Tabayesco" op het programma.
