Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
Vandaag krijg ik onverwacht Belgisch gezelschap voor deze korte klimkoers in één van de mooiste valleien van Gran Canaria. Rudi Van Sevanant, lid van de "canariaboys" en jaarlijkse trainingspartner op dit eiland, is het Belgische weer kotsbeu en heeft een last-minute geboekt richting zon. Wie ben ik om hem ongelijk te geven! Deze wedstrijd maakt eigenlijk deel uit van de 21-ste Ciclotourista International. Deze cyclo-toertocht bestaat uit zes ritten, maar enkel vandaag, bij de laatste etappe kan er gekoerst worden. Gisteren reed ik al de vijfde etappe mee, zodat ik toch weeral een goeie honderd kilometer op de pedalen had moeten duwen. Neem daar nog bij dat ik zaterdagavond, na de zware wedstrijd pas om halfdrie onder de wol kon, omdat één van mijn favoriete black metalbands in Play del Inglés optrad, (HAIL TULUS!!!!) en je kan wel begrijpen dat ik me ´s morgens op het onchristelijke startuur van halfnegen (!) niet bepaald fris voelde. Gelukkig worden de eerste veertig kilometer samen, aan een gezapig tempo afgewerkt, zodat ik ruim de tijd had om wakker te worden. Wanneer op de "Alto de las Crucitas" de rode wagen die voorrijdt plankgas geeft, heerst er grote onduidelijkheid of de wedstrijd al dan niet begonnen is, en samen met Rudi, en een viertal anderen nemen we het zekere voor het onzekere en demarreren weg van het peloton. Wanneer we boven terug halt moeten houden beseffen we dat we onze pijlen "voor den bok zijn kl*ten" verschoten hebben, maar ik merk nu al dat het niveau van de renners heel wat lager ligt dan tijdens de "escalada" op zaterdag. Het dekselse pluimgewicht en winnaar van zaterdag, David Plaza, is echter terug van de partij en wanneer hij na de officiele start onmiddelijk versnelt, is niemand in staat hem van antwoord te dienen. Ik en Rudi volgen als respectievelijk vijfde en vierde, maar aangezien ik ruim twee jaar terug tijdens training hier eens "ne serieuze patat" heb gekregen, rij ik op mijn eigen tempo verder en pik niet aan als drie renners me bijhalen. Dit is eigenlijk een typische "valse" klim. De weg loopt namelijk quasi loodrecht, en evenwijdig met de rotsen omhoog, zodat je bijna het stijgingspercentage niet kan zien. Wanneer een volgauto me voorbijsteekt, en de chaffeur me toeroept dat we de laatste kilometer naderen, denk ik op eigenwijzige manier er het mijne van. Vorige zaterdag had die motard van de Guardia Civil me al serieus bij m´n eh...lepels, dus blijf ik deze keer mijn inspanningen doseren. Drie renners rijden slechts een kleine twintig meter voor me uit, en ik kan m´n eigen wel voor m´n stomme kop slaan als na de enige bocht in de klim de meet opduikt. Die pipo in de volgauto had dus wel degelijk gelijk. Nu ja, negende op ongeveer 120 deelnemers is niet slecht. In de krant stond 218 deelnemers, maar die journalist had waarschijnlijk enkele cerveza´s teveel achterovergeslagen. Of Batida´s de Cocos..
9e/120
Voor een filmpje van de aankomst van de wedstrijd op zaterdag, klik op onderstaande link:
Vandaag krijg ik onverwacht Belgisch gezelschap voor deze korte klimkoers in één van de mooiste valleien van Gran Canaria. Rudi Van Sevanant, lid van de "canariaboys" en jaarlijkse trainingspartner op dit eiland, is het Belgische weer kotsbeu en heeft een last-minute geboekt richting zon. Wie ben ik om hem ongelijk te geven!
