Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
Na een kort maar intens weekje in Helgië ben ik opnieuw in Lanzarote. Het bleek onmogelijk om iedereen eens te bezoeken, maar begin april ben ik opnieuw in het land, en dan zal ik er pas echt alles aan moeten doen om de meesten te ontlopen... ;-)
Helaas ben ik uit België teruggekeerd met een lichte vorm van buikgriep en hoop ik dit euvel vlug te overwinnen, want volgend weekend staan er enkele mountainbikewedstrijden op het programma.
Om de tijd te doden (het weer gaat daar bij jullie toch terug bergaf nu ik weg ben) kan je hieronder alvast een video bekijken van mijn afdaling naar de Barranco de Ayagaures in Gran Canaria. Normaal zou hier ook een video op volgen van de afdaling van Soria, maar m´n ellendige computer in België vertikte het om het filmpje op te laden.
Sinds zaterdagavond ben ik dus neergestreken in België, en het eerste wat me is opgevallen is dat er hier niks veranderd is! Grijs, kil, mistig, koud,... Jaaaa, dit is Helgië in januari! (En helaas ook soms in juni, juli, augustus,...) Ik, die zelfs op Lanzarote al begin te zagen als er eens drie wolken voor de zon kruipen, en tijdens training al vanaf 21 graden de mouwstukjes uit m'n achterzakje graai, ben niet van plan om hier veel op de fiets te kruipen. (Tenzij bij de eerste wintertrainingen van neefje Cas, die daarstraks al z'n oude nonkel verbaasde door zonder handschoenen te rijden, en bij thuiskomst zelfs nog warmere handen had dan ondergetekende in zijn Syberische exemplaren!)
In Lanzarote nog, heeft uw weledelgeboren dienaar eens zijn inventaris opgemaakt van het jaar 2009 qua fietskilometers. Ik weet ook wel dat de eerste maand van het jaar al over halfweg is, maar ik leef daar op het ritme van de zon, en ben niet te beroerd (nooit geweest trouwens) om een beetje werk over te laten voor de dag die komen gaat. Ze hebben er daar trouwens een schitterend woordje voor, namelijk "mañana." Zeventienduizendachthonderdachtenveertig kilometer had ik dus vorig seizoen op de teller. Net geen 18000, en vooraleer jullie nu allemaal gaan uitrekenen waar ergens ter wereld ik zou terechtgekomen zijn, indien ik die afstand zuidwaarts na elkaar had afgelegd, vertrokken zijnde vanuit het centrum van België (Frituur "Ludwina" in Maria-Aalter bijvoorbeeld) stel ik mij een andere vraag: "Waar heeft al dat labeur op de fiets überhaupt tot geleid?" Wel, hiervoor hebben we enkele mooie Vlaamse spreekwoorden, en ik kan alvast meegeven dat de eerste die in me opkwamen: "Voor den bok zijn kl*ten" en "Voor Piet Snot" waren. Had ik voor elke gefietste kilometer één eurocent gekregen, ik zou verdomme nog niet half uit de kosten gekomen zijn om drie kettingen, één pioen, buiten-en binnenplaat en ontelbare buiten-en binnenbanden te betalen! Maar goed. Met enig zelfrelativisme kan ik ook stellen dat dit tenminste aangename en nuttige vrijetijdsbesteding was. Voor de buis hangen en voorgekauwde flauwekul als "Familie" of "Thuis" volgen was al helemaal geen optie.
Sinds zaterdagavond ben ik dus neergestreken in België, en het eerste wat me is opgevallen is dat er hier niks veranderd is! 
