Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
40. Escalada al Pico de las Nieves, Gran Canaria 08/12/10 DEEL I
Nog één keer en daarna nooit meer! Met die gedachte verschijn ik aan de start van de negende editie van deze klimkoers naar het hoogste punt van Gran Canaria (1949m.). De klim vanuit Ingenio wordt door de organisatie omschreven als de zwaarste beklimming van Europa, en met cijfertjes en statistiekjes worden hellingsgraden en hoogtemeters van andere gerenomeerde Cols vergeleken, waarbij de Pico de las Nieves er uiteraard als zwaarste uitkomt. Of dat daadwerkelijk zo is laat ik in het midden, maar het is in ieder geval de zwaarste Col die ik ooit beklommen heb. Om kleppers als Galibier of Tourmalet eens vriendelijk over het kopje te aaien, en af te schilderen als puisten van het vierentachtigste knoopsgat is die reuzen oneer aandoen, maar zelden zag ik zo af als tijdens de twee verkenningen op "De Pico" die ik voorgaande week afwerkte. Akkoord, stijgingspercentages van 23% snijden zelfs de meest gevleugelde klimmers de "vleren" af, maar als je pas elke twee seconden de merknaam op je voornaaf ziet passeren, dan hebben cadans, hartslag of hoogtemeters geen enkel belang meer en komt het er vooral op aan van niet omver te vallen. Met tijden van 1uur 51' en 1uur 49' was ik maar liefst twintig minuten trager dan tijdens de wedstrijd van vorig jaar. Om nu te zeggen dat ik aan de start het net niet in mijn broek deed van de schrik is misschien ietsje overdreven, maar de zenuwen stonden alleszins strak gespannen. Ik kom er wel een oude bekende tegen, want de sympathieke Brit Derek Waight, eindwinnaar van de Cycling Trophy op Lanzarote is naar Gran Canaria afgezakt, alsook de winnaar van de Escalada van vorig jaar, de spichtige Spanjaard David Plaza. De fictieve start van Agüimes naar Ingenio verloopt uiteraard vrij rustig, en in laatsgenoemd stadje moeten we verdomme nog ruim veertig minuten wachten op de motards van de Guardia Civil, die blijkbaar een uit de hand gelopen koffiepauze gehouden hebben. Zoiets kan natuurlijk alleen maar hier voorvallen... Tijdens het wachten brandt de zon meedogenloos op onze behelmde koppen, wat bij sommige Canariens de vraag doet rijzen of het überhaupt wel "winter" zou worden dit jaar. Wisten we toen veel welk onheil ons boven het hoofd ging...
Nog één keer en daarna nooit meer!
