Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
(Na wat pc problemen afgelopen week, eindelijk het vervolg van de tweede etappe!)
De lichamelijke schade is zo goed als nihil, en ik zet de achtervolging in. Iets te ondoordacht wellicht, want voor ik het goed en wel besef, tuimel ik weer over mijn tweewieler en rol opnieuw tussen die ellendige stenen. Gelukkig ook deze keer (op wat geschaafde vingertoppen na) zonder erg. Meteen weet ik nu ook waarom de meeste mountainbikers racen met handschoentjes met lange vingers! Na de lange lus door het Nationale Park, krijgen we ongeveer twee kilometer asfalt voor de wielen geschoven, en kan ik (ondanks m´n geringe tijdrijderscapaciteiten) twee renners bijhalen en achter me laten. Helaas niet voor lang, want als toetje wachten nu enkele pittige "vulkaantjes" om te beklimmen, en mede ook door de opkomende vermoeidheid kan ik mijn bike niet onder controle houden en vlieg een derde keer het decor in! Niet echt bevorderlijk voor het zelfvertrouwen, en op de technische stukken klik ik al op voorhand m´n schoenen uit de pedalen om niet nog eens in het stof te bijten. Na bijna drie uur ploeteren over- en door zand, stof, stenen en vulkanen blijken de laatste acht kilometer hoofdzakelijk bergaf te lopen. "¡Peligroso!" Lees ik op een houten paaltje bij een steile afdaling, en vooraleer m´n traag brein uitgecalculeerd heeft dat dit "gevaar" betekend, sukkel ik een vierde keer van de fiets! Ik kom onzacht tussen de scherpe lavastenen terecht, en moet nu toch efkes blijven liggen. M´n linker scheenbeen en enkel is serieus geschaafd, en ik lig te spartelen als een speenvarken om uit die stomme pedalen te komen! Door m´n geklungel schiet er nu ook een geweldige kramp in mijn linkerbovenbeen, zodat mezelf bevrijden uit die ondingen een ware marteling is. Ik lik voor een vierde keer m´n wonden en tel nu de kilometers af naar de finish. Tijdens de laatste kilometer moeten we nog verscheidene trappen naar beneden rijden, maar vergeleken met wat we achter de kiezen hebben, is dit slechts een peulschil. Redelijk afgepeigerd bereik ik de eindmeet en ondanks de verschillende tuimelpertes ben ik toch nog 43ste. De winnaar, is net als gisteren de Schot James Angus Ouchterlony. Als ik zijn tronie aan een nauwkeurige studie onderwerp, bemerk ik het ontbreken van de bovenste, voorste rij tanden. Waarschijnlijk ook ergens achtergelaten op één of ander mountainbikeparcours...
Foto´s vind je op deze link: www.foyfoto.com (Doorklikken naar:"2- stage mountainbike race Lanzarote.")
60 Km. in 3h.11' 49'' 43e/128 (41e op 128 in de eindstand.) Gem. hartslag: 171 Max. hartslag: 191
