Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
Tijdens de winterperiode probeer ik zoveel mogelijk afspraken vast te leggen bij medische- en andere instanties, omdat tijdens de drukke koerszomer het stalen ros de absolute prioriteit geniet. Stonden oa. de laatste paar weken op het programma: twee bezoeken aan de tandarts, oogarts, autokeuring, dokter (= autokeuring, want voel me door dit weer als m'n 'in staat van ontbinding zijnde' Volkswagen Golf - begin zelf nét nog niet te roesten..., dermatoloog (omdat het probleem met mijn ogen iets te maken heeft met mijn ontstoken oogleden - kostte me door overbodig bezoek aan oogarts 50 Euro 'tjes om daar achter te komen...) Dus, beste vrienden. Ik heb inderdaad de laatste weken heel wat van m'n kostbare tijd zitten verklooien in van die muffe, kille wachtkamers. De ellende begint meestal al bij het binnenkomen. Een vriendelijke "Hallo." of "Goeiemorgen." wordt apathisch onthaald en zelden beantwoord. De meeste mensen zitten verveeld achter hun magazine gedoken, en proberen vanuit hun ooghoeken je volledig te bemonsteren. Naargelang de plaats, verschilt het aanbod van de (op een meestal overjaars salontafeltje gespreide) lektuur drastisch. Van 'Libelle' tot 'Knack,' over 'Voetbalmagazine' en 'Van boer tot tuinder!' Over de versheidsdatum hebben we het dan zelfs nog niet gehad. Zit u trouwens met een vraag over de inhoud van 'Knack' Nr.21 van 16 mei 2004, of wou je weten welke vierwieler het paradepaardje van de maand augustus, het 'Jaar onzes Heren' 2001 (!) was? Eén adres: barduk@skynet.be En néé, het was niet m'n Volkswagen Golf met vastvriezende deuren en eeuwig platliggende achterzetels. Ook de conversaties onder de wachtenden halen zelden hoog niveau, en zijn al op voorhand ten dode opgeschreven: -"Goh, da duurt lang e." -"Jaja..." -"......" Eén dappere waagt zich aan een gesprek met de man naast mij: -" 't Weer valt nog mee vandaag e, meneer." -"Ja ge zijt rap content!" -".....!" Einde dialoog, en wat volgt is een pijnlijke, genante stilte die enkel doorbroken wordt door het geritsel van antieke magazines en het geknor en gepruttel van m'n maag. Verdoeme, het duurt inderdaad lang... Om de verveling tegen te gaan, vraag ik me af hoe de mensen zouden reageren moest ik hier plots in ware 'Tragger Hippy stijl' een sketchke zou opvoeren zoals 'de Joeri'... Ik zie het zo voor me: "Hay, listen up folks!" "Ik ben den Bonne en ik wil aangesproken worden met den Bonne, hay!" "Drie veiligheidsmaatregelen in dees lokaal,....." Ik ga er zodanig in op dat ik in dit lijkbiddersgezelschap moeite heb om niet in lachen uit te barsten, wat me een hautaine en onbegrijpende blik oplevert van de over het paard getilde schminkdoos recht voor me. Pffff, trut. Den boom in. Haar hoog zuurpruimgehalte verraad wellicht haar nakende aambei operatie... Nee, zoals jullie wel merken heb ik het niet zo begrepen op wachtkamers, en dan heb ik zelfs nog niet eens gehad over het moment dat het jou beurt is, als je net het intervieuw met je favoriete voetbalspits aan het lezen bent.
