Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
40. Escalada al Pico de las Nieves, Gran Canaria 08/12/10, DEEL II
VERVOLG VAN VORIG ITEM.
Tijdens het wachten op de Guardia Civil begin ik pas echt nerveus te worden, en ik besluit een klein eindje te gaan rijden. Op het verste punt van de start las ik nog een ultime sanitaire stop in, en natuurlijk uitgerekend op dat moment komen de motards aangetufd. Miljaarde! Zo heb ik ooit in Aalst eens mijn start gemist, en de spookbeelden van een achterlijke renner die wanhopig de bezemwagen probeert bij te halen, doemen opnieuw voor me op. Zover komt het gelukkig niet, en even later mogen we eindelijk aan onze martelgang beginnen. Na anderhalve kilometer wedstrijd zit ik warempel in derde positie. Ik zie de vaste camera op de wagen van de jury staan, en even denk ik de "vrolijke Frans" uit te hangen en te demarreren, om zo voor de eerste echte aanval van de wedstrijd te zorgen. Mijn verstand en mijn hartslag van 188 zorgen ervoor dat het zover niet komt. Bij de eerste steile strook versnelt echter de winnaar van vorig jaar, vijf renners pikken aan en ik kom in een groepje van zeven te zitten. Op twee kilometer van "de muur van Pasadilla" komt het er nu op aan van niet teveel in het donkerrood te rijden. Al gauw duikt de gevreesde passage op, en de organisatie had hier voor een opbeurend spandoek gezorgd: "23%, Comienza el infierno!" ( Hier begint de hel! ) Ons groepje spat uiteen en ik blijf op de steile stroken rondspartellen met twee renners uit Asturië. Althans, dat staat toch op hun truitje. Voor hetzelfde geld kwamen ze uit Zimbabwe of Timboektoe, want ikzelf ben trouwens in de "Happy-Biking Gran Canaria" kledij getooid, en heb nu niet bepaald de looks van de doorsnee Canarien. Na Cazadores, op de GC130 richting "Caldera de los Marteles" krijgen we op 1300 meter hoogte plots het gezelschap van mistige wolkenflarden, die door de aanwakkerende wind steeds hardnekkiger worden. De temperatuur duikt meteen tien graden naar beneden, en als ik hetzelfde doe na de kleine afdaling voorbij netgenoemde krater, zie ik dat mijn metgezellen niet meteen aanpikken en moet ik moederziel alleen beuken tegen de hevige rukwinden. Alsof dat nog niet erg genoeg is, begint het op de koop toe ook nog te regenen! De koude vochtigheid snijdt mijn adem en benen af, en naarmate ik de top nader wordt het zicht alleen maar slechter. De laatste kilometer raap ik nog twee renners op, en na het overschrijden van de finishlijn verneem ik dat ik net niet de top-10 gehaald heb. Met een eindtijd van 1h.31' 57'' ben ik bijna twee minuten trager dan vorig jaar, maar toen scheen er de ganse beklimming een vredelievend zonnetje en was er nauwelijks wind. Een kleine vijf minuten na mijn aankomst breekt de hel op de top pas echt goed los! Regen en hagel, vergezeld van rukwinden tot 90km. per uur doen de temperatuur dalen tot zeven graden, en indien de organisatie niet voor een shuttlebus naar beneden had gezorgd, was dit verslagje er hoogstwaarschijnlijk nooit gekomen.
22 Km. in 1h.31'57'' 11e/90 Gem. hartslag: 183 Max. hartslag: 192
VERVOLG VAN VORIG ITEM.
