Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
23. Escalada al Pico de las Nieves, 08/12/11 & 24. Subida a Guayadeque, 10/12/11
Twee maand na datum nog een wedstrijdbeeld proberen opdippen uit mijn lichtjes dementerend brein is een hele opgave, maar ik ga (speciaal voor jullie....) toch mijn uiterste best doen. Nu ja, eigen schuld natuurlijk, want telkens toen ik in een schaars moment eraan dacht om deze blog nieuw leven in te blazen, had ik blijkbaar telkens iets beters te doen. Alhoewel ik vorig jaar na het afzien en de ijzige regenstorm op de top wijselijk besloten had om hier weg te blijven, begon het enkele weken voor de start terug te "kriebelen," zodat ik vier dagen voor de wedstrijd nog eens op verkenning trok om de benen wat te laten wennen aan hellingsgraden tot 24%. Op die bewolkte zondagmorgen begin december vertrok ik bij 23 graden en een lichte noordoost-passaat met beenstukken, overschoenen en handschoenen met lange vingers richting top, kwestie van het lichaam zo lang mogelijk warm te houden. Eenmaal de toeristenzone en spottende blikken van de overwinterende en schaars geklede badgasten achter mij lagen, kwam ik vanaf het gehucht La Pasadilla tot aan de top slechts drie levende zielen tegen, maar de klim zelf verliep redelijk vlot, zodat ik met enig vertrouwen kon uitkijken naar de wedstrijd. Stiekem hoop ik de 21 km lange marteltocht binnen anderhalf uur af te werken, en als het nog even kan ook nog bij de eerste tien over de meet te bollen. Geen eenvoudige opdracht, want David Plaza, kersvers prof bij Caja Rural en winnaar van de laatste twee edities is weer van de partij, evenals ex-prof Hans Peter Obwaller en José Ramón Álvarez (winnaar in 2008.) Traditiegetrouw wordt er na de officiëlle start in Ingenio meteen een strak tempo op nagehouden, want gedurende de eerste vier kilometer bedraagt het stijgingspercentage maar 6%. Na anderhalve kilometer vindt Oostenrijker HP Obwaller dat het nog niet snel genoeg gaat en hij muist er met een reuzeverzet indrukwekkend vanonder. We gaan de spichtige klimmer voor de top niet meer terugzien. Ik blijf tot net voor de moordende stroken van boven de 20% bij de eerste achtervolgers, maar vanaf La Pasadilla zoek ik m'n eigen tempo op, hetgeen me van een Spanjaard in Lotto- uitrusting een woedende blik oplevert, omdat hij hierdoor een gaatje van twee meter moet dichtrijden. De zichzelf overschattende zuiderling had duidelijk de klim niet verkend, want op de steilste stukken van net geen 25 % plafoneert hij als een ouderwetse Lada met ontkoppelingsproblemen en zwenkelend palmt hij de ganse breedte van het wegdek in, zodat het nu mijn beurt is om hem een vernietigende blik toe te werpen. Hierdoor kom ik nu, met nog vijftien kilometer klimmen voor de boeg, volledig geiïsoleerd te zitten, maar als ik te horen krijg dat er slechts negen renners voor me uitrijden, probeer ik de achtervolgers op afstand te houden. Ik word vandaag wel gesteund door de oostenwind, die af en toe een lekker duwtje in de rug geeft, en als ik merk dat de achtervolgers niet naderen, kan ik mijn inspanning doortrekken tot aan de aankomst en eindig ik met een tijd van 1h 24' 37" net binnen de top tien. HP Obwaller wint voor David Plaza in een recordtijd de Escalada, en ook ik piets zes minuten af van mijn beste tijd.
21 Km in 1h 24' 37" 15 Gem. 10e/142 Gem. hartslag: 182 Max. hartslag: 196
Twee dagen na de Escalada stond er, als afsluiter van de 23ste "Vuelta Ciclotourista de Maspalomas" een 7 kilometer lange klimkoers op het programma in de prachtige, maar verraderlijk steile Barranco de Guayadeque. Omdat het (allerminst economisch) startbedrag maar liefst 43 euro (!) bedroeg , beslis ik van gewoon in het pak mee te rijden met mijn nummer van de Escalada. Een koerske in het zwart dus. Nu ja, eenmaal we in de vallei losgelaten worden, glip ik toch met de eersten mee en zie ik wel waar ik uitkom, of van de weg geplukt word... De organisator is echter geen onbekende en laat me rustig gedijen. Geldprijzen zijn er toch niet te winnen, enkel eeuwige roem in en rond Gran Canaria... Al vlug zijn we met zes man weg, maar ik voel dat het tempo iets te hoog ligt. De benen zijn nog niet herstelt van eergisteren en ik moet nog twee man laten rijden die uit de achtergrond zijn teruggekomen. Finaal dus achtste op zo 'n 150 deelnemers, waaronder echter ook verschillende "wielertoeristen met al dan niet beginnend buikje." Profrenner David Plaza neemt revanche voor de escalada en wint de wedstrijd. Einde(lijk) seizoen dus, en na wat rust opbouwen naar begin maart voor de eerste wedstrijd van 2012.
7 km in 27'09" 15,5 Gem. 8e/150 Gem. hartslag: 187 Max. hartslag: 198
