Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
Komt het door een gebrek aan motivatie, overmoedigheid, een mindere dag of vermoeidheid? Feit is dat ik op dit parcours in Kruishoutem me nog nooit echt als een vis in het water gevoeld heb. De helling die we telkens 22 keer moeten bedwingen ligt me totaal niet. Nu ja, helling... Het is in feite niet meer dan een veredeld stuk vals plat tussen twee weilanden, maar ik raak er verdomme amper op! Vandaag blaast de wind daar telkens in de rug, en zelfs nu vind ik zelden het juiste verzet. Ik heb het meer voor iets langere, zwaardere hellingen, maar aangezien we vandaag zoiets niet voor de wielen geschoven krijgen, doet al mijn gelul hier eigenlijk niets ter zake! Na amper enkele ronden bouwen twee renners al een onoverbrugbare kloof uit. Als ik sporadisch een kleine uitval waag naar een achtervolgend groepje blokkeer ik, en word ik vrij vlug terug bijgehaald. De frisheid ontbreekt vandaag, en ik besluit om de rest van wedstrijd in de buik van het peloton te blijven rondlummelen. (Zoals 95 % van de wedstrijden trouwens...) Ik was met de fiets naar Kruishoutem vertrokken, maar ben allesbehalve rouwig als "Schleck" me een lift huiswaarts aanbied. Daar aangekomen nestel ik me in de zetel en kom er de rest van de avond niet meer uit.
61 Km. in 1h.35' 39 Gem. 19e/32 Gem. hartslag:171 Max. hartslag: 191
Deze midweek wedstrijd brengt ons naar Gijzegem bij Aalst... Driewerf hoera! Ik beken. Ik heb hier eigenlijk nooit graag gereden, maar heb nu eenmaal niks beters te doen vandaag... Dankzij een haperende GPS en wegwerkzaamheden in de buurt van de ajuinenstad kom ik toch nog bijna gestresseerd aan de start. M'n humeur betert er niet op, als de wei die als parking dienst doet nog bezaaid ligt met enkele gigantische koeievlaaien, die vervolgens zowel door m'n Renault Kangoo, m'n Bontrager carbonwielen als mijn DMT-koersschoenen onopzettelijk opengesmeerd worden! Shit...! (Sorry voor de vele merknamen, maar aangezien ik nu van een jaar tijdskrediet geniet, moet ik m'n inkomen toch van ergens halen hé.) De wedstrijd zelf dan. De A- en B- categorie starten samen, en al in de eerste ronde gaan tien renners lopen, waaronder zeven B's. Gijzegem is traditioneel een snelle wedstrijd en er staat vandaag ook een vrij strakke wind, dus denkt het merendeel van het peloton zoals ik: Die "sukkels" halen we wel nog in... Gegokt en verloren natuurlijk, want ondanks een gemiddelde van 43 per uur, blijft het tiental voorop en hou ik me ver weg van het strijdgewoel op de eerste rijen voor de resterende kruimels.
61 Km. in 1h.25' 43 Gem. 25e/34 Gem. hartslag: 159 Max. hartslag: 179
Onder het motto: "afgaan in eigen dorp" start ik in deze 1.12 B wedstrijd voor elite zonder contract en beloften. De zenuwen stonden uiteraard hooggespannen, en dat beterde er niet op toen de semi-professionele Revor-Jartazi ploeg, met kleppers als Ben Berden en Vytautas Kaupas zich aan de inschrijvingstafel meldden. Ondertussen vroeg de ene na de andere flauwe plezante of ze hun geld op mij konden inzetten bij de bookmakers. Iets wat ik ze zeker niet wou afraden, wilden ze met een platte beurs huiswaarts keren. Tijdens het losrijden verlangde ik plots enorm naar de rust van een Canarisch strand, ver weg van alle renners, racebolides en blinkende ingesmeerde kuiten. Nu ja, niemand verplichtte me om hier te starten natuurlijk, maar ik was bereid m'n huid duur te verkopen. En of dat nodig was...! De eerste ronden ligt het tempo verschroeiend hoog! Ik kan me niet herinneren dat ik op het vlakke ooit al sneller gereden heb. Vijf-en-zestig per uur blijkt achteraf de maximum snelheid geweest te zijn! Iets waar ik me op dat desbetreffende moment allesbehalve bewust van was, omdat ik toen wellicht in een deuk tussen mijn kader hangend, enkel oog had voor het achterwiel van de renner voor me. Als na 'n uurtje elf renners al een tijdje ruim voorop rijden, wordt het tempo enigszins teruggeschroefd en voel ik me weer een beetje mens worden. De elf koplopers gaan zo hard tekeer, dat we met het voltallige peloton de wedstrijd al moeten beeindigen na 76 kilometer.
76 Km. in 1h. 48' 42,5 Gem. 49e/73 Gem. hartslag: 178 Max. hartslag: 194
Komt het door een gebrek aan motivatie, overmoedigheid, een mindere dag of vermoeidheid? Feit is dat ik op dit parcours in Kruishoutem me nog nooit echt als een vis in het water gevoeld heb. De helling die we telkens 22 keer moeten bedwingen ligt me totaal niet. Nu ja, helling...
Deze midweek wedstrijd brengt ons naar Gijzegem bij Aalst... Driewerf hoera!
Onder het motto: "afgaan in eigen dorp" start ik in deze 1.12 B wedstrijd voor elite zonder contract en beloften. De zenuwen stonden uiteraard hooggespannen, en dat beterde er niet op toen de semi-professionele Revor-Jartazi ploeg, met kleppers als Ben Berden en Vytautas Kaupas zich aan de inschrijvingstafel meldden.
