Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
Met een 27e en 9e plaats was mijn koersweekend in Gran Canaria meer dan geslaagd, en dit kwam niet in het minst door de zware trainingen die ik twee weken geleden samen met "Josito Pepe Pieters" in Lanzarote afwerkte. Een verslag van de wedstrijden in Gran Canaria volgt later. Eerst nog enkele woordjes over het verblijf van m´n makker en "ploeglijder" van het Cycling Team Brakel. "Josito" heeft op vakantie slechts behoefte aan twee dingen: zon en fiets...en dan nog het liefst in die volgorde! Ik herriner me dat we ooit eens op een trainingsstage in Gran Canaria, samen met Gunter "Goliath" Van Hove een taxi genomen hebben naar...de zon (!) Na enkele zeldzame bewolkte dagen op het eiland, werden we eindelijk getrakteerd op een quasi heldere hemel. Met uitzondering dan van een flink uit de kluiten gewassen wolk, die (om ons te kl*ten waarschijnlijk) telkens voor de zon schoof. Ten Zuidwesten van ons was de lucht helderblauw, dus sprongen we met ons drieën in een taxi richting Puerto Rico. Daar hingen volgens Gunther nog iets teveel "puppy wolkjes", en gaven we het sein aan de taxichaffeur om pas te stoppen wanneer er geen wolkje meer te bespeuren was. In Puerto de Mogan was dit het geval, dus stapten we uitgelaten als kleuters met ons strandhanddoekje naar het strand. Nauwelijks hadden we ons echter in het witte zand neergevleid, of die ellendige wolk van daarnet kwam ons weer het leven zuurmaken! Gefrustreerd als we waren, vonden we er niets beters op dan de eerste taxi die ons pad kruiste te doen stoppen, en de bestuurder aan te manen om ons (zo vlug mogelijk) terug naar ons hotel in Arguíneguín te brengen. Daar lagen onze trainingsmakkers languit te braden in de zon, omdat die reusachtige wolk gewoon onze richting was uitgedreven. Waarschijnlijk ook een taxi genomen... Maar goed, zoals gewoonlijk wijken we weer af van de zaak. Dat "Josito" ruim vijftien jaar ouder is dan ondergetekende, valt alleszins tijdens het fietsen niet te merken. Hij draait bergop gezwind de "greute meulen", en indien hij echt zou doorgaan, zou hij zonder pardon hier mijn record op de Tabayesco klim van de tabellen vegen. Het verschil in leeftijd is echter ´s morgens en ´s avonds duidelijker. Zo rond 21u gaat zijn lichtje langzaam uit, en in de morgen heeft hij eerst twee (desnoods drie) Cappuccino´s nodig om een beetje mens te worden. Iets na 9u schuift hij aan bij het ontbijt, waarbij hij enkele sneedjes stokbrood verorberd met speculoospasta. (Die hij speciaal voor mij uit België heeft meegebracht...) Daarna vervloekt hij elke dag die stomme "kleutehelm", die (wil je niet tegen een boete van enkele tientallen Euro´s botsen) je hier verplicht moet opzetten. ´s Maandags vertrok onze dagelijkse oefentocht om 10u, op woensdag was het al tegen halfelf, en op het einde van de week was het al ruim na elf uur vooraleer we uit onze startblokken schoten. Had "Josito" hier een week langer gebleven, ik had ongetwijfeld nog eens mijn "Joyvalle reflectorke" vanonder het stof moeten halen, want dan waren we waarschijnlijk zo laat vertrokken dat we voor het duister niet terugwaren... Dat er naast het harde trainingslabeur ook nog genoeg tijd gemaakt werd om te zwanzen, zie je in volgend sfeerbeeldje:
