Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
16. Ciclotourista Virgen de La Cuevita, Gran Canaria, 21/08/11
Eindelijk nog eens race time op Gran Canaria! Allez, gedeeltelijk toch, want het grootste deel van de 90 kilometer lange tocht moet gezamenlijk worden afgelegd, en dit ter ere van de "Virgen de la Cuevita," de patrones van de fietsers zeg maar. Om halftien vertrekt in Las Palmas dan ook een gemixed gezelschap van ongeveer 150 individuen, waaronder zelfs een tiental met mountainbikes. Ik neem me meteen voor om toch niet na iemand met een MTB te finishen, en als dat toch het geval moest zijn, het zaakje dodelijk stil te houden uiteraard... Wanneer ik na nauwelijks vijftig meter het sissende geluid van een leeglopend bandje hoor vrees ik het ergste, maar het blijkt (gelukkig voor mezelf) een minder fortuinlijke collega te zijn die, als hij niet zo stom is als ondergetekende om geen reservetube bij te hebben, vlug terug zal kunnen komen aansluiten. Vooraleer de twaalf kilometer klimkoers van start gaat, wordt er in een slakkengangetje koers gezet richting Valleseco en het "Balcón de Zamora," waar de officiële start gegeven zal worden. De trage inrijkilometers nodigen zelfs de meest asociale aap uit tot enig converserend gedoe met de fietser voor, achter of naast hem, en al gauw raak ik aan de praat met ene Marco, waarbij de aders op zijn pezige kuiten menige trainingskilometers verraden. We keuvelen rustig verder tot aan het befaamde "Balcón...," waar we zoals verwacht een klein halfuurtje de benen moeten stilhouden, zodat de traagste klimmers nog wat tijd hebben om te recupereren vooraleer we van start gaan. Zelfs mijn driejarig nichtje Ines was op haar kinderfietsje met steunwieletjes rapper geweest dan het laatste trio, maar dit volledig terzijde... Een koffie, twee mueslirepen en een banaan later schieten we uit de startblokken, en meteen beginnen net opgesomde voedingswaren aan een kleine veldslag met mijn maag. Ik negeer de pijn en spring mee met de eerste aanval. We zijn meteen met drie man weg, waaronder Marco, mijn sympathieke gesprekspartner van daarnet. Ik klim tegen mijn limieten aan, en na twee kilometer moet ik het duo laten gaan. Al vrij vlug krijg ik nu gezelschap van een zestal renners, die eigenlijk ook ietsje te snel rijden, want ik hang echt "aan de rekker." Eentje moet uit de groep lossen, maar de andere vijf zijn te sterk en rijden constant een goeie honderd meter voor me uit. Ik heb geen flauw benul hoever het nog is, of welke stijgingspercentages me nog uitdagend op liggen te wachten, want op dit deel van het eiland was ik slechts één keer, maar dan wel al drie jaar geleden. Zie ook:http://www.bloggen.be/barduk/archief.php?startdatum=1215986400&stopdatum=1216591200 De laatste twee kilometer vlakt het gelukkig wat af en komt mijn achtste plaats niet meer in gevaar. Marco wint uiteindelijk de wedstrijd, en omdat er daarna terug in groep en schildpadsgewijs naar Artenara gepeddelt wordt, besluiten we terug koers te zetten naar Las Palmas en breien we er nog wat extra trainingskilometers aan vast.
Eindelijk nog eens race time op Gran Canaria! Allez, gedeeltelijk toch, want het grootste deel van de 90 kilometer lange tocht moet gezamenlijk worden afgelegd, en dit ter ere van de "Virgen de la Cuevita," de patrones van de fietsers zeg maar.
