Ik ben Bart Bonne
Ik ben een man en woon in Las Palmas (Gran Canaria-Spanje) en mijn beroep is mountainbikegids.
Ik ben geboren op 08/11/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielrennen,metal,voetbal (Anderlecht).
18b.Tour de l'Est Parisien (Fr.) Mitry-Mory,24/05/09
Met het melkzuur van de tijdrit nog in de kuiten reppen we ons naar het afsluitende criterium van deze Tour de l' Est Parisien. Er heerst echter grote onduidelijkheid over het startuur. Normaal schoten we uit de startblokken om 14 uur, maar tijdens de lunch vernemen we dat alles met een halfuur vertraging van start zal gaan. Ideaal voor Alex en ik om nog snel eens een toilet op te zoeken. Ik heb het misschien al vermeld, maar vijf dagen Franse keuken zet de darmflora naarstig aan het werk. Eén probleempje echter. In dit godvergeten gat in Frankrijk is op het middaguur werkelijk geen levende ziel te bespeuren, laat staan een (openbaar) toilet. Je zou hier als het ware (pas op, nu wordt het gortig!) een drol midden op de straatstenen kunnen draaien, er een vlagje van 'Klup Bruhhe' in deponeren en vervolgens in je blote r**t de paringsdans van het Oost-Angolees stokstaartje errond dansen, geen haan zou ernaar kraaien! Om een lang verhaal kort te maken: ik heb daar voor het eerst in de vrije natuur eh... gedaan wat nodig was. Als ik me na mijn "Ardennenoffensief" terug bij de ploegmakkers vervoeg heerst er lichte paniek. De start is blijkbaar toch iets vroeger. Niet om 14uur of 14u30 maar ergens daartussen vertrekken we voor 23 rondjes onder een brandende zon en een zalige temperatuur van 28 graden. Luc en "Couze" hebben hun handen vol om ons van het nodige vocht te voorzien en de hitte inspireert Mario tot een lange aanval. Zo' n zes ronden rijdt hij met een medevluchter voorop, maar ze moeten uiteindelijk wijken voor de overmacht. Het Duitse team blijkt het sterkst, want naast de gele, groene- en bolletjestrui counteren ze elke aanval en laten ze niemand meer ontsnappen. Ik zit wat te ver in het pak om me te mengen in de massasprint, die trouwens knap gewonnen wordt door Giovanni Debeyter van het Millenium Team.
Al bij al was dit rittenkoersje een schitterende ervaring en naast de organisatie, m'n kamergenoten, de andere teams en begeleiders/sters in Stains ook een speciale vermelding voor Linda en Jacqueline voor de foto 's en vele aanmoedigingen. C'etais une course merveilleux et a l' annee prochaine!
70Km. in 1h.42' 41 Gem. 34/97 Eindstand klassement: 33e op 97 op 2' 58'' van winnaar Wladimir Gottfied. Gem. hartslag: 164 Max. hartslag: 190
18a.Tour de l'Est Parisien (Fr.)Tijdrit Tremblay,24/05/09
De laatste wedstrijddag vandaag, maar zeker niet de minste. Waar ze op de slotdag in de Tour met een slakkengangetje richting Parijs slenteren is het voor ons erop of eronder met een tijdrit van 8,7 Km. in de voormiddag en een criterium van 70 Km. 's namiddags. Het wordt dus hectisch, maar gelukkig kunnen we in zo'n situatie rekenen op mekanieker Luc en verzorger "Couze" om alles in goede banen te leiden. Na elke rit controleert eerstgenoemde onze bolides en stelt bij indien nodig. Ook "Couze" vindt tussen het verorberen van verscheidene zakjes Haribo's, BBQ-chips of enkele schijfjes 'Horse Dick' salami de nodige tijd om ons op onze wenken te bedienen met bidons dorstlesser, water of snelle suikers. Twee gasten waar je op kan rekenen en die het ons heel wat makkelijker maken. De tijdrit vindt plaats rond de immense luchthaven 'Charles de Gaulle' en omdat landingsbanen 2, 3 en 5 te druk bezet zijn, beslissen de organisatoren dat het toch veiliger is om ons te laten starten op de wegen NAAST het vliegveld... Every second counts, dus ontdoe ik me van mijn Livestrong-bandje, halsketting, pacemaker,... en stop m'n lange manen in mijn koerstrui. Ik kan eigenlijk helemaal niet tijdrijden, maar op de brede, lichtglooiende wegen draait alles soepel rond. Zelfs de pedalen...! Aangezien m'n inderhaast meegebrachte opzetstuurtje op zowat elke 'Oxford' (dames) fiets te monteren was, behalve dan op mijn oversized Bontrager stuur haal ik toch nog een gemiddelde van net geen 41 Km. per uur. In de wedstrijd: "stunteligste ploegmaat", haalt Mario het net voor Ludwig. Ondanks intens voorbereidingswerk en parcoursverkenning slaagt Ludwig er toch in om aan een rond punt verkeerd te rijden, maar Mario presteert nog straffer. Na de parcoursverkenning rijdt hij in het kleine dorpje hopeloos verloren en komt zo tien minuten te laat aan de start.
8,7 Km. in 12' 51'' 40,7 Gem. 37/105
Voor foto' s van de tijdrit, klik op onderstaande link:
17.Tour de l'Est Parisien (Fr.) Plessis-Luzarchers,23/05/09
Na gisteren de Champs -Elysées onveilig gemaakt te hebben en ongewild de wandeltocht "Dwars door Stains" af te slenteren, omdat een simpele Fransman de basisprincipes van het metriek stelsel niet vat - "No, c'est pas loin, jusque 1 kilométre..." - zijn we als team gebrand om er vandaag eens stevig in te vliegen. We krijgen een prachtige omloop van een goeie 12 Km. te verwerken, met daarin een lange en slepende helling in verschillende trapjes. Aangezien onze sympathieke collega' s van het Millenium Team uit buurland West-Vlaanderen nog in de running zijn voor het berg- en jongerenklassement beslissen we om elkaar tijdens de race wat te helpen. Het miezert verdomme in Plessis- Luzarches en in de glibberige afdaling doe ik het net niet in de broek van de schrik. (Het Franse eten kan er ook voor iets tussen zitten...) In een flauwe bocht naar rechts is het echter weer een Duitser die erbij gaat liggen. Waarschijnlijk nog een verborgen reflex uit de oorlog, omdat ze in deze streek regelmatig dekking moesten zoeken voor de geallieerde kogels. Onze Duitse vriend (in de groene trui trouwens) kan gelukkig ongeschonden verder. Op wat speldeprikjes na blijft alles tijdens de eerste koershelft relatief gesloten, tot er in de vijfde ronde in twee schijfjes een kopgroep van vijf man ontstaat. Van onze ploeg is sterke man Alex terug van de partij. Hun voorsprong loopt op tot 1' 40'' en ze zijn buiten schot. Bij de voorlaatste doortocht hoort Mario voor het eerst de bel (die trouwens elke ronde schel en "kling-klangend" weerklonk, al betrof het de verbeterde versie van de Big-Ben) en onze hardhorige renner demarreert omdat hij denkt aan de laatste ronde te beginnen. Hij wordt echter terug gegrepen maar finisht nog als achtste in de pelotonsprint. Even voordien finishte Alex knap als vierde, ik in het zog van Sam (of "Der Schwanzenkleepfel Kletser") als drieendertigste en olijke Ludwig eindigt net na ons. Een knappe prestatie als team en bovendien heeft Alex door zijn aanwezigheid in de kopgroep uitzicht op een podiumplaats.
98 Km. in 2h.29' 39,6 Gem. 33/102 Gem. hartslag: 165 Max. hartslag: 189
Voor foto 's van de tweede etappe, klik op onderstaande link:
Barduk goes international! Met gespannen verwachtingen keek ik uit naar m'n eerste rittenwedstrijd in het buitenland waar we onder de naam van "Belgian Cycling Selection" de vaderlandes eer hoog moesten houden. Na een eerste kennismaking met de ploegmaten en de Franse keuken was "Belgian Fart Selection" misschien een beter passende naam geweest, maar dit klonk deonthologisch niet verantwoord...
Naast ikzelf bestond ons team uit Ludwig "ik heisse Ludwig" Gladines, Mario "Lam mens" en de crazy cycle brothers "Alex(is)" en "Der Sam" Govaert. We werden met de beste zorgen omringd door verzorger Danny "Couze" en technieker Luc (oa. persoonlijke mekanieker van C.Heule.) Voor iemand met twee linkse handen zoals ondergetekende een hele geruststelling.
De eerste rit vond plaats in een ietwat gore achterbuurt van Parijs. Een plaats waar je 's nachts best niet verdwaald en waar er sporadisch wel iets "van de camion" dreigt te vallen. 43 rondjes van 2 Km. kregen we voorgeschoteld met daarin telkens een stukje klimwerk van een goeie 400 meter. Helaas was het wegdek niet van een superieure kwaliteit. Met een beetje verbeelding waande ik me op het parcours van "De Binnenstraat" in Aalst, met het verschil dat er in de ajuinenstad allesbehalve een Eifeltoren aan de horizon verschijnt, of het zou de Halletoren uit Brugge moeten zijn met serieuze orientatieproblemen. Dat het van in de start een nerveuze bedoening was is een open deur intrappen, want met 112 renners en 4 verschillende nationaliteiten (Fransen, Duitsers, Belgen, Westvlamingen,...) wou iedereen vooraan koersen. Het tempo was serieus pittig waardoor niemand een deftige ontsnapping in elkaar kon zetten, tot halfweg wedstrijd 3 renners het hazepad kozen en van ons team was Alex van de partij. Hun voorsprong bedroeg echter nooit meer dan 30 seconden en als één van de vluchters in een bocht onderuit gaat worden ze ingelopen. Even voordien was er ook al een serieuze valpartij waarbij een ongelukkige Duitser een bekkenbreuk opliep. Onze pechvogel was Mario. Hij brak gelukkig geen oude knoken, maar moest door wielbreuk een rondje missen. Met een uitgedund peloton van ongeveer 50 man stormen we op de finish af. Ik kan me verrassend goed vooraan houden en eindig nog net binnen de eerste twintig.
86 Km. in 2h. 08' 40,3 Gem. 19/112 Gem. hartslag: 173 Max. hartslag: 192
Voor foto 's van de eerste etappe, klik op onderstaande link:
Met het melkzuur van de tijdrit nog in de kuiten reppen we ons naar het afsluitende criterium van deze Tour de l' Est Parisien. Er heerst echter grote onduidelijkheid over het startuur. Normaal schoten we uit de startblokken om 14 uur, maar tijdens de lunch vernemen we dat alles met een halfuur vertraging van start zal gaan. Ideaal voor Alex en ik om nog snel eens een toilet op te zoeken. Ik heb het misschien al vermeld, maar vijf dagen Franse keuken zet de darmflora naarstig aan het werk. Eén probleempje echter. In dit godvergeten gat in Frankrijk is op het middaguur werkelijk geen levende ziel te bespeuren, laat staan een (openbaar) toilet. Je zou hier als het ware (pas op, nu wordt het gortig!) een drol midden op de straatstenen kunnen draaien, er een vlagje van 'Klup Bruhhe' in deponeren en vervolgens in je blote r**t de paringsdans van het Oost-Angolees stokstaartje errond dansen, geen haan zou ernaar kraaien! Om een lang verhaal kort te maken: ik heb daar voor het eerst in de vrije natuur eh... gedaan wat nodig was. Als ik me na mijn "Ardennenoffensief" terug bij de ploegmakkers vervoeg heerst er lichte paniek. De start is blijkbaar toch iets vroeger. Niet om 14uur of 14u30 maar ergens daartussen vertrekken we voor 23 rondjes onder een brandende zon en een zalige temperatuur van 28 graden. Luc en "Couze" hebben hun handen vol om ons van het nodige vocht te voorzien en de hitte inspireert Mario tot een lange aanval. Zo' n zes ronden rijdt hij met een medevluchter voorop, maar ze moeten uiteindelijk wijken voor de overmacht.
De laatste wedstrijddag vandaag, maar zeker niet de minste. Waar ze op de slotdag in de Tour met een slakkengangetje richting Parijs slenteren is het voor ons erop of eronder met een tijdrit van 8,7 Km. in de voormiddag en een criterium van 70 Km. 's namiddags.
Na gisteren de Champs -Elysées onveilig gemaakt te hebben en ongewild de wandeltocht "Dwars door Stains" af te slenteren, omdat een simpele Fransman de basisprincipes van het metriek stelsel niet vat - "No, c'est pas loin, jusque 1 kilométre..." - zijn we als team gebrand om er vandaag eens stevig in te vliegen. We krijgen een prachtige omloop van een goeie 12 Km. te verwerken, met daarin een lange en slepende helling in verschillende trapjes. Aangezien onze sympathieke collega' s van het Millenium Team uit buurland West-Vlaanderen nog in de running zijn voor het berg- en jongerenklassement beslissen we om elkaar tijdens de race wat te helpen.
